Για τα βιβλία Ιστορίας

Για τα βιβλία Ιστορίας

Οι πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος έχουν δώσει αφορμές για έναν ευρύτερο προβληματισμό γύρω από το τι διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία για την Ιστορία, το αν και πόσο θωρακίζονται απέναντι στο δηλητήριο του φασισμού. Οι συζητήσεις αυτές αντικειμενικά θα αυξηθούν καθώς θα πλησιάζουμε και στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Αξίζει να θυμηθούμε ότι το ΚΚΕ ήταν το πρώτο Κόμμα που σοβαρά και τεκμηριωμένα άνοιξε εδώ και μια πενταετία το θέμα των σχολικών βιβλίων, επικεντρώνοντας στα βιβλία Ιστορίας και ο «Ριζοσπάστης» έχει πληθώρα σχετικών δημοσιευμάτων και ενθέτων για αυτά. Είτε απευθύνονται σε παιδιά της ΣΤ' Δημοτικού που τείνουν να εδραιώσουν με πιο ώριμο τρόπο ορισμένες πολιτικές στάσεις και αντιλήψεις, είτε στα παιδιά των Γυμνασίων και Λυκείων, τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας μέσα από τα όσα γράφουν, αλλά και όσα παραλείπουν, διατρέχονται από μια κοινή γραμμή που συσκοτίζει τις αιτίες ανόδου του φασισμού και το ποιοι τον εξέθρεψαν. Ενώ, άλλοτε ανοιχτά κι άλλοτε συγκαλυμμένα, τα βιβλία χύνουν δηλητήριο αντικομμουνισμού και ανακαλύπτουν «κοινά σημεία» μεταξύ φασισμού και κομμουνισμού. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του βιβλίου της ΣΤ' Δημοτικού που αναφέρει ότι στις 4 Αυγούστου του 1936 ο Μεταξάς «διέλυσε τη Βουλή και επέβαλε δικτατορία», δε λέει όμως ότι ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός είχε πάρει ψήφο ανοχής και εμπιστοσύνης από το κόμμα των Φιλελευθέρων και το Λαϊκό Κόμμα, αντίστοιχα, ενώ το μοναδικό κόμμα που ψήφισε «κατά» ήταν το ΚΚΕ. Ετσι, αποσιωπάται ότι ο αστικός κοινοβουλευτισμός με τους εκπροσώπους του έστρωνε το έδαφος στο φασισμό. Αναλόγως, το βιβλίο της Γ' Λυκείου γράφει ότι «η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920 φαινόταν ότι είχε κυριαρχήσει στο διεθνές στερέωμα, δεχόταν [σ.σ. με αφορμή την κρίση] την αυστηρή κριτική των εχθρών της. Η σταλινική Ρωσία και η φασιστική Ιταλία στο εξωτερικό, αλλά και οι οπαδοί τους στο εσωτερικό των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης ενθαρρύνονταν και ενισχύονταν στην αντίθεσή τους κατά του φιλελευθερισμού»... Στην πραγματικότητα, μέσα από τα βιβλία αποσιωπάται πλήρως η κοινή στόχευση φασιστικών και «δημοκρατικών» καπιταλιστικών κρατών ενάντια στη Σοβιετική Ενωση και το σοσιαλισμό (που ιστορικά είναι αποδεδειγμένη με πλήθος ντοκουμέντων) και πλασάρεται το ιδεολόγημα περί αντίθεσης δημοκρατίας - ολοκληρωτισμού. Οσο για τα βιβλία εκείνα που οι συγγραφείς τους θέλουν να φαντάζουν πιο αντικειμενικοί ή ότι κρατούν «ίσες αποστάσεις» (όπως ζητούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε Ερώτησή τους στη Βουλή για το βιβλίο μόνο της ΣΤ' Δημοτικού) οδηγούνται και πάλι στη συκοφάντηση του σοσιαλισμού και την παρουσίασή του ως «ολοκληρωτισμού», ανακαλύπτοντας το δήθεν... «σταλινισμό», που κατ' αυτούς δεν ήταν σοσιαλισμός! Ολα τα παραπάνω δεν αφορούν κάποια τυχαία λάθη ή ένα δυο συγκεκριμένα σχολικά βιβλία. Ούτε είναι πρόβλημα της μιας ή της άλλης συγγραφικής ομάδας και του τρόπου επιλογής της. Αφορούν τη συνειδητή προσπάθεια ερμηνείας των ιστορικών γεγονότων μέσα από τους αστικούς παραμορφωτικούς φακούς. Στόχος είναι από μικρή ηλικία τα παιδιά να δηλητηριάζονται με τον αντικομμουνισμό, τις αντιδραστικές αστικές θεωρίες των «δύο άκρων», να ταυτίζεται η πάλη για την ανατροπή του παλιού κόσμου (κομμουνισμός) με τη λυσσασμένη αντίδραση για τη διαιώνισή του (φασισμός)...

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7652313&publDate=11%2F10%2F2013