Στις 18-6-1936 έφυγε από τη ζωή ο Μαξίμ Γκόρκι.
( Κατά κόσμον: Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ, 1868-1936 )
O Μαξίμ Γκόρκι ήταν ο ελαιοχρωματιστής που τόλμησε να κάνει το μουντί
και το πινέλο όπλο και φωνή των εξαθλιωμένων της τσαρικής Ρωσίας,
όλων εκείνων των προλετάριων που σήκωναν κεφάλι ζητώντας να ορίσουν οι ίδιοι τη ζήση τους.
Ο Γκόρκι, προλετάριος κι ο ίδιος, πάλεψε για την επιβίωσή του και κατάφερε αυτή τη μάχη
να τη μετατρέψει σε ένα πραγματικό σχολείο που τον δίδαξε πως:
Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων".
Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: "Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται".
Ο Γκόρκι δεν αποτέλεσε ποτέ το άλλοθι του συστήματος
που επιδιώκει ένα ακίνδυνο βήμα για το δούλο ώστε να αποκαλύπτεται ο αφέντης
ως δίκαιος και πλουραλιστής.
Ο Γκόρκι δεν είναι η γραφική φωνή της εξουσίας που κάνει τη φτώχεια τέχνη προς τέρψη
του όποιου κοινού.
Ο Γκόρκι γδύνει τον αφέντη και το δούλο από τα φτιασίδια αιώνων
και τους φέρνει αντιμέτωπους
με το μεγάλο
ΝΑΙ και το μεγάλο ΟΧΙ της Ιστορίας.
Για τον Γκόρκι η συσσωρευμένη γνώση στα βιβλία και στην ίδια τη ζωή
είναι το μυστικό για την αφύπνιση του δούλου που θα τον οδηγήσει πέρα από την πρόσκαιρη
εκτόνωσή του
μέσω μικροπρεπών εκδικήσεων έναντι του αφέντη,
γιατί η σύγκρουση απαιτεί τη γνώση και τη σωστή
και στρατηγική της χρήση, ώστε να ξεριζωθεί και το τελευταίο κύτταρο αυτού του συστήματος
που πλάθει αφέντες και δούλους, τσάρους και μικροαστούς, μουζίκους και υποταγμένους...
"Πολύ νωρίς κατάλαβα πως τον άνθρωπο τον πλάθει η αντίστασή του στο περιβάλλον του".
Αυτή την κληρονομιά μας αφήνει σήμερα ο Μαξίμ Πεσκόφ. Καλεί τους κολασμένους να κρατήσουν
ανοιχτά τα μάτια, το μυαλό και τα χέρια όχι μόνο για να σπάσουν τις αλυσίδες τους,
αλλά να δημιουργήσουν ένα νέο κόσμο, μια μήτρα ελεύθερων ανθρώπων
όπου το ΕΓΩ θα είναι ζωντανό κύτταρο του ΕΜΕΙΣ».
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου