Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα επί των προγραμματικών δηλώσεων της συγκυβέρνησης - 902.gr

Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα επί των προγραμματικών δηλώσεων της συγκυβέρνησης - 902.gr

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας πάνω στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τόνισε:

«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις 15 μέρες που πέρασαν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη και το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ…

Αλλά και την ομιλία του πρωθυπουργού κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του, όπως και τις ομιλίες των υπουργών της συγκυβέρνησης…

Μας επιβεβαίωσε -γιατί δεν είναι πλέον μόνο εντύπωση- ότι προσπαθεί να ισορροπήσει ακροβατώντας…

Προσπαθώντας να ικανοποιήσει, στα λόγια τουλάχιστον -γιατί η πράξη θα φανεί στην πορεία πιο καθαρά- τόσο τους εγχώριους ομίλους, αλλά και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια που καθορίζουν τις τύχες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, δηλαδή τους λεγόμενους εταίρους, δανειστές και δε συμμαζεύεται…

Όσο και να χαϊδέψει τα αυτιά των εργαζομένων, του λαού μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα μέρος τους ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, εγκαταλείποντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, έχοντας κάποιες μικρές ελπίδες ότι ίσως κάνει κάτι καλύτερο από τους προηγούμενους…

Κι έχοντας σηκώσει τους τόνους προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται τώρα να προσγειωθεί και να προσγειώσει ταυτόχρονα και αρκετούς οπαδούς του στη σκληρή πραγματικότητα που του επιβάλλει μια λυκοσυμμαχία, της οποίας δηλώνει πιστός εταίρος και μάλιστα τη θεωρεί "κοινό μας σπίτι", καλλιεργώντας και την αυταπάτη ότι μπορεί κιόλας να το αλλάξει με διαπραγματεύσεις, επειδή πλέον θα τους μιλάει πιο "υπερήφανα"...

Φυσικά, εμείς δεν έχουμε καμία αυταπάτη, ούτε τρέφουμε ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες.

Οι περισσότεροι σε αυτή εδώ την αίθουσα, πολύ περισσότερο έξω από αυτήν, τα πλατιά λαϊκά στρώματα αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ, ακόμα και αν ιδεολογικά - πολιτικά δε συμφωνούν μαζί μας, ότι το ΚΚΕ έχει συνέπεια λόγων και έργων, επιδεικνύει σταθερότητα αρχών και θέσεων.

Μια σταθερότητα και συνέπεια που δε στηρίζεται σε δόγματα ή δοξασίες, αλλά σε επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις της πραγματικότητας κάθε φορά, με οικονομικές και πολιτικές προβλέψεις που επιβεβαιώνονται, ακριβώς γιατί πατάνε στο έδαφος, από τη σκοπιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών, από τη σκοπιά της πάλης για ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.

Γι’ αυτό και ξέρουμε ότι προτάσεις, θέσεις και προγράμματα που προσπαθούν να συγκεράσουν, να ταιριάξουν τα ασυμβίβαστα, καταντάνε να οδηγούν το λαό και το κίνημά του να εξακολουθεί να "ματώνει" για τους ίδιους λόγους που "μάτωνε" και με τους προηγούμενους.

Δε γίνεται να είσαι και με την εργατική τάξη, το λαό και με την πλουτοκρατία του τόπου και της Ευρώπης.

Ή θα πασκίζεις για τα συμφέροντα των λίγων, των ομίλων, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους και της κερδοφορίας τους, ρίχνοντας όλο και πιο κάτω τους μισθούς, τα μεροκάματα, γκρεμίζοντας κατακτήσεις και δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις και κοινωνικές παροχές…

Ή θα είσαι, πραγματικά, στην πράξη και όχι στα λόγια, με το μέρος των αδυνάτων, των ανέργων, των μισθωτών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών, των νέων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

Κι αυτό προϋποθέτει άλλο δρόμο ανάπτυξης, άλλο δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Μακριά από την πεπατημένη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που μας έφερε έως εδώ.

Αυτό προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη στην πράξη, με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στις Συνθήκες τους, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι το Σύμφωνο για το Ευρώ, το Σύμφωνο Σταθερότητας και τη "Στρατηγική Ευρώπη 2020", της πρόσφατης οικονομικής κρίσης.

Σε όλα αυτά χτες έδωσε όρκους πίστης ο πρωθυπουργός, που ευθύνονται, πρωταρχικά και κύρια, για το κατάντημα του λαού και της χώρας.

Τώρα ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από τα βαρύγδουπα συνθήματά σας για το τέλος της λιτότητας.

Αυτό που ήδη δεσμεύεστε ότι θα υπογράψετε είναι ένα νέο πρόγραμμα αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Αυτό που ξεκάθαρα δηλώνετε ότι θα τηρήσετε είναι οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.

Τι σημαίνουν για το λαό αυτές οι δυο συγκεκριμένες δεσμεύσεις σας; Ότι θα συνεχιστούν οι θυσίες του λαού στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους των μονοπωλιακών ομίλων.

Γι’ αυτό μιλάτε για λιτό βίο, με αξιοπρέπεια. Γιατί δεν πρόκειται να ανακτηθούν ούτε καν οι τεράστιες απώλειες που είχε η λαϊκή οικογένεια την περίοδο της κρίσης.

Γιατί η ανάκαμψη των κερδών των ομίλων επιβάλλει να θεωρήσουμε πλέον ως "περασμένα - ξεχασμένα" όσα χάσαμε στην κρίση.

Θα χορτάσουμε λοιπόν με αισθήματα αξιοπρέπειας και με λίγα ψίχουλα για την ακραία φτώχεια, που θα τα πληρώσουν οι υπόλοιποι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι.

Για το λαό και τις ανάγκες του, αν προχωρήσει ο νέος επώδυνος συμβιβασμός μεταξύ των αστικών τάξεων της Ευρωζώνης, η διαφορά θα είναι στο περιτύλιγμα.

Η τρόικα θα αλλάξει όνομα και θα υπάρξει νέα μορφή εποπτείας των δανειστών. Το σημερινό μνημόνιο θα αντικατασταθεί από ένα καινούργιο.

Η υπερήφανη διαπραγμάτευσή σας, η διαφορετική πολιτική σας, την οποία καλείτε να στηρίξει ο λαός, αφορά το αν θα απελευθερωθεί περισσότερο κρατικό χρήμα για να δοθεί στους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους και όχι στους δανειστές. Αφορά επίσης τη χαλάρωση των όρων για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα στους ετήσιους προϋπολογισμούς, που επιβάλλεται σήμερα για να διασφαλιστεί η σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ.

Άλλωστε, σε παρόμοια κατεύθυνση πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Όχι για να βελτιωθεί η θέση του λαού.

Γι’ αυτό ο Ολάντ, ο Ρέντσι και η αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα σας στηρίζουν, για να συνεχίσετε τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Η πίεση στοχεύει στο να αναλάβει η Γερμανία μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών και στις επενδύσεις στην Ευρωζώνη. Εξυπηρετεί τους στόχους των ΗΠΑ για να αλλάξει ο συσχετισμός σε βάρος της Γερμανίας, χωρίς να διαλυθεί η Ευρωζώνη.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Δυστυχώς ο λαός μας, με ευθύνη της ίδιας της πραγματικής εξουσίας και των διαφόρων κυβερνήσεών της, έχει αποκτήσει μειωμένες απαιτήσεις πλέον, ζήτημα φυσικά που έχει να κάνει και με την υποχώρηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και τους αρνητικούς συσχετισμούς που υπάρχουν διεθνώς, και στην Ευρώπη και στη χώρα μας.

Με πρωταρχική βέβαια ευθύνη των γνωστών κομμάτων που κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν, φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών και όσων όλα τα προηγούμενα χρόνια τους συνέδραμαν, παροπλίζοντας το ταξικό κίνημα, ως γνήσιοι ρεφορμιστές και οπορτουνιστές τότε…

Και που τώρα αντικαθιστούν τη σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ με τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ…

Τι είχες Γιάννη μ', τι είχα πάντα…

Μπροστά λοιπόν και στις ισχνές ελπίδες και στις μειωμένες απαιτήσεις ενός λαού που έχει υποφέρει τα πάνδεινα, ένα κυβερνητικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει να χειριστεί και μπορεί να χειριστεί δύο πράγματα, εναλλάξ:

Και το εμπόριο ελπίδων και το εμπόριο του φόβου.

Αυτά μπορεί πολύ καλά κανείς να τα αποκρυπτογραφήσει, τόσο στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων από τον πρωθυπουργό, όσο και σε ομιλίες των κυβερνητικών υπουργών και βουλευτών που ακολούθησαν.

Και στα δύο αυτά -και στο εμπόριο φόβου και στο εμπόριο ελπίδας- είχαν γίνει μανούλες οι προηγούμενοι, του πάλαι ποτέ δικομματισμού και κατόπιν συγκυβερνώντες, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Σε άξιο μαθητή τους εξελίσσεται και ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια…

Κι όχι μόνο εξαιτίας της γνωστής λέξης που έχει περάσει πλέον και στο διεθνές λεξιλόγιο, τη γνωστή κωλοτούμπα, που πρώτο το ΚΚΕ, αν θυμάστε καλά, χρησιμοποίησε πριν 2 χρόνια…

Παρεπιμπτόντως να πω ότι όταν το λέγαμε αυτό, δεν το λέγαμε βέβαια γιατί είχαμε κάποιες αυταπάτες και για τα συνθήματα και για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί ακριβώς αποκαλύπτονταν, όλο και περισσότερο, όσο περνάει ο καιρός, αυτά που προσπαθούσαν και προσπαθούν να κρύψουν από το λαό.

Αποδειχτήκατε πολύ προσαρμοστικοί και συνεργάσιμοι με το αφάν - γκατέ της χρηματιστικής ολιγαρχίας, των μονοπωλίων και των εκπροσώπων τους στις διάφορες κυβερνήσεις.

Αρκετοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι και πολιτικοί μιλάνε και σήμερα για την ανάγκη "εθνικής" συνεννόησης και στήριξης στο έργο της κυβέρνησης, το οποίο ακούγεται και ως θετικό, ως κάτι καλό...

Δεν αναφέρομαι σε παράγοντες ή πολιτικά κόμματα, τα οποία πιθανόν ή προφανώς, όπως θέλετε πέστε το, το κάνουν και για δικούς τους, κομματικούς, προπαγανδιστικούς, πολιτικούς σκοπούς.

Αναφέρομαι σε όσους ειλικρινά το πιστεύουν, είτε από κάποια άγνοια είτε από αυταπάτη, αν θέλετε, ή και μια μικρή ελπίδα μήπως και βγει κάτι…

Αυτό που έχουμε να τους πούμε καθαρά, για μια ακόμα φορά, και αν θέλουν ας το πάρουν υπόψη πριν είναι αργά για το λαό, είναι το εξής:

Σε αυτήν εδώ τη χώρα την έχουμε πατήσει ουκ ολίγες φορές τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια, για να μην πάμε παλιότερα.

Κι αυτό που έχουμε να πούμε λοιπόν, αξιοποιώντας αυτή την πείρα, είναι ότι η δικαιολογημένη αγανάκτηση, οργή, δυσαρέσκεια απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για όσα υπέφεραν οι εργαζόμενοι, ο λαός αυτά τα χρόνια, από όσους κυβέρνησαν, όχι μόνο είναι δικαιολογημένη, αλλά η καταδίκη αυτή, πρέπει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα, εγκαταλείποντας τις θέσεις τους ακόμα πιο μαζικά.

Αυτό όμως δεν πρέπει ταυτόχρονα να οδηγήσει σε παθητική αναμονή για σωτηρία από τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Να μην οδηγήσει το λαό, το κίνημα να γίνει χειροκροτητής ψεύτικων προσδοκιών για μια ακόμα φορά ή να διοχετευτεί σε ανώδυνα ρυάκια ή πολύ χειρότερα σε ναζιστικά εκτρώματα...

Γιατί: Αν η ολοσχερής καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δε συνδυαστεί με καταδίκη συνολικά της στρατηγικής και των αντιλαϊκών κατευθύνσεων αυτής της πολιτικής, που είναι πολιτική και στρατηγική της ΕΕ, των μονοπωλίων, του συστήματός τους και του κράτους τους, τα οποία υπερασπίζονται -με διαφορετικές βέβαια αφετηρίες και εκδοχές ο καθένας τους- όλα τα άλλα κόμματα, τότε θα βρεθούμε στα ίδια και πιθανόν χειρότερα από όσα ήδη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Δεν ωφελεί, για παράδειγμα, η καταδίκη μόνο της προηγούμενης διαπραγμάτευσης -από την άποψη των τρόπων, των μεθόδων και των προτάσεων- που έκανε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τους "εταίρους"…

Αλλά η πλήρης συνειδητοποίηση ότι κάθε διαπραγμάτευση -όσο σκληρή και αν είναι- εντός αυτού του πλαισίου, του ευρωενωσιακού, της Ευρωζώνης -στο οποίο ορκίζεται συνεχώς ο σημερινός πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του- και μάλιστα μέσα στη δίνη των μεγάλων ανταγωνισμών, θα είναι από χέρι χαμένη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Όταν τσακώνονται τα βουβάλια στη λίμνη των ανταγωνιστικών συμφερόντων τους, την πληρώνουν πάντα τα βατράχια, οι μικροί και πιο αδύναμοι, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα, η χώρα μας.

Γι’ αυτό λέμε:

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα να μη γίνει χειροκροτητής, όπως τον θέλουν όλοι τους και οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι και οι σύμμαχοί τους και όσοι βρίσκονται πίσω από αυτούς…

Να μη γίνει χειροκροτητής ο λαός μας, μιας διαπραγμάτευσης εντός των αντιλαϊκών τειχών που θα μας στείλει ξανά στα τάρταρα.

Το λέμε καθαρά: Όσο πιο γρήγορα ο λαός μας, η νεολαία, το ριζοσπαστικό εργατικό - λαϊκό κίνημα χαράξει τη δική του γραμμή πάλης, για ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, τόσο θα είναι προς το συμφέρον του, δε θα μετράει άλλο χαμένο χρόνο.

Ανάκτηση των απωλειών του λαού, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλο δρόμο ανάπτυξης για το λαό, αυτό πρέπει να γίνει ο στόχος, να διαπερνά τη γραμμή πάλης.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Οι προγραμματικές δηλώσεις αλλά και οι προτάσεις που έχουμε ακούσει από τους υπουργούς, δημιουργούν εύλογες και μεγάλες ανησυχίες.

Που δεν μπορούν να διασκεδαστούν με τα μεγάλα λόγια περί αξιοπρέπειας, εθνικής περηφάνιας και άλλα ρεσιτάλ αμετροέπειας…

Αλήθεια, τα ψίχουλα είναι η αξιοπρέπεια και η ελπίδα που έρχεται;

Η ελπίδα της εργατικής τάξης, της νεολαίας, να έχει σταθερή δουλειά με δικαιώματα το 2015, να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια τα παιδιά της, με δωρεάν Υγεία, Περίθαλψη, Παιδεία, είναι να έχει ζωή με δικαιώματα κι όχι μια χαμοζωή…

Μήπως και με τα ψίχουλα που υποσχέθηκαν, άλλα για το 2016, άλλα με ορίζοντα τετραετίας, θα λύσουν το πρόβλημα των λαϊκών νοικοκυριών; Μήπως και πάλι αυτές οι οικογένειες δε θα έχουν μπροστά τους το τραγικό δίλημμα:

"Να πληρώσω για το πετρέλαιο ή για τα φάρμακα;"

"Για ένα κομμάτι κρέας ή για το εμβόλιο του παιδιού;"

"Να μείνω άνεργος ή να δουλεύω δυο - τρεις μέρες το μήνα και να λέω δόξα τω θεώ;"

Αλήθεια όμως, μπορεί να υπάρχει ζωή έτσι, εν έτει 2015;

Κι όλα δικαιολογούνται με το "παραλάβαμε καμένη γη"… Καμένα σπαρτά και γκρεμισμένα γεφύρια τα είπε ο κ. Τσίπρας χτες… Κι όσοι χρησιμοποιούν τέτοια επιχειρήματα κάθε φορά, ξέρουμε ότι θέλουν να δικαιολογήσουν την πολιτική τους, να ζητήσουν την ανοχή του λαού, παραπέμποντας τις προσδοκίες του στη Δευτέρα Παρουσία…

Κι αυτό ισχύει για όλη την ατζέντα των θεμάτων.

Βέβαια, όσο είναι εφικτό, οι βουλευτές του Κόμματός μας έθεσαν και θα θέσουν στις ομιλίες τους τις δύο αυτές ημέρες τις θέσεις του ΚΚΕ για όλα αυτά και άλλα προβλήματα.

Για παράδειγμα:

Στην εξωτερική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ.

Σε μια περίοδο που το ΝΑΤΟ και η ΕΕ εξελίσσονται ακόμη περισσότερο σε παράγοντες υπονόμευσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τις αγορές και τις πρώτες ύλες και πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, με την εμπλοκή και της Ελλάδας.

Χαρακτηριστική η στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα της Ουκρανίας, παρά τους πρώτους λεονταρισμούς.

Τελικά, η ελληνική κυβέρνηση συντάχθηκε με την ΕΕ και ψήφισε τις ίδιες κυρώσεις προς τη Ρωσία μ' αυτές που ήταν ήδη σε ισχύ και τις είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, την οποία κατακεραύνωνε τότε ως αντιπολίτευση, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν σύντομα κι άλλες.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε απλά ελληνικά και χωρίς αστερίσκους, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της σε μια απόφαση που είναι πλήρως ενταγμένη στα επιθετικά σχέδια των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των αγορών και των ενεργειακών πόρων της περιοχής, με θύματα τους λαούς της περιοχής, ανάμεσά τους και τον ελληνικό λαό.

Άλλο παράδειγμα.

Σηκώνετε τη σημαία της πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, για να προχωρήσετε στη φοροαφαίμαξη των αυτοαπασχολούμενων, να συνεχίσει τελικά να σηκώνει τα μεγάλα βάρη η πλειοψηφία των μισθωτών, των λαϊκών στρωμάτων. Τα ίδια ακούγαμε και από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Αν θέλατε πραγματικά να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο, θα μπορούσατε να εξαγγείλετε την κατάργηση των σημερινών νόμιμων, προκλητικών φορολεαφρύνσεων για τους εφοπλιστές, για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Να δεσμευτείτε για την κατάργηση του πλαισίου των ΣΔΙΤ και των Συμβάσεων Παραχώρησης. Όμως, για αυτά δε βγάζετε άχνα.

Οι εξαγγελίες για ελέγχους του ΣΔΟΕ για τους μεγάλους φοροφυγάδες, τις διάφορες λίστες Λαγκάρντ και Λιχτενστάιν, προετοιμάζουν το κλίμα συναίνεσης για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή φορολογική πολιτική, με νέα τεχνικά όπλα όπως το περιουσιολόγιο.

Γι’ αυτό, εξάλλου, αρνείστε να ορίσετε ποια θεωρείτε μεγάλη ακίνητη περιουσία. Γι’ αυτό δε δεσμεύεστε για καμιά ουσιαστική ελάφρυνση σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από το επίπεδο των 12.000 ευρώ, δηλαδή της ακραίας φτώχειας.

Όσο για τις δηλώσεις εξάλειψης των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς των δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών, έχουν ελάχιστη πρακτική αξία, όσο μένει στο απυρόβλητο η δράση των ομίλων που έχουν συμφέρον να τους διαφθείρουν για να διασφαλίσουν μεγαλύτερα κέρδη και μερίδια αγοράς σε κάθε κλάδο, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές, στην ενέργεια, στην υγεία, όσο το κεφάλαιο κινείται ελεύθερα από χώρα σε χώρα, σε φορολογικούς παραδείσους.

Γι’ αυτό και συνιστάτε πάλι "λιτό βίο" για το λαό. Κέρδη για το κεφάλαιο, λιτός βίος για το λαό.

Γι’ αυτό ο λαός πρέπει να χαράξει τη δική του γραμμή πάλης, για ανάκτηση των απωλειών, για ικανοποίηση των αναγκών του, στο δρόμο της δικής του εξουσίας και οικονομίας.

Είναι κρίσιμο στον αγώνα του, στην ταξική πάλη, να μην εγκλωβιστεί στο λεγόμενο "εθνικό" στόχο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Να οργανώσει την αντεπίθεσή του, για την ελπιδοφόρα διέξοδο: Της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων. Της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Με το λαό το τιμόνι της εξουσίας, για το άνοιγμα του μόνου επίκαιρου και ρεαλιστικού δρόμου, για την πραγματική απελευθέρωση του ανθρώπου, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας, σοσιαλιστικής.

Το ΚΚΕ θα τιμήσει τις προσδοκίες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών. Θα αποτελεί σημαντικό συστατικό μέρος μιας δυναμικής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης.

Κριτήριό μας θα είναι να ενώσουμε όλους τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, στον αγώνα για το δίκιο τους, άσχετα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές της 25ης του Γενάρη.

Θα είμαστε πανταχού παρόντες.

Θα απαιτήσουμε την κατάργηση όλων των αντιλαϊκών εφαρμοστικών νόμων που χρησιμοποιούνται στο οπλοστάσιο των μονοπωλίων για να γονατίζουν το λαό μας.

Σε αυτά τα πλαίσια, το ΚΚΕ θα εξετάζει προσεκτικά κάθε νομοσχέδιο με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και σε περίπτωση που ανακουφίζουν πραγματικά τους εργαζόμενους, θα τα υποστηρίζουμε, όπως άλλωστε κάναμε πάντα.

Θα συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις μας, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις νόμου και τροπολογίες:

• Για τη λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών.
• Για την ουσιαστική ανακούφιση - προστασία των ανέργων.

• Για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, την υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και την κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα και στη βάση αυτή θα απαιτήσουμε την πραγματική επαναφορά του κατώτατου μισθού το λιγότερο στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, ως βάση για αυξήσεις των μισθών.
• Για την επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και την κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των "κλεμμένων" από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της μεγαλοεργοδοσίας-πλουτοκρατίας και του κράτους τους.

• Για την απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, στα τιμολόγια για το φως, το νερό, την αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια με την ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και άλλες προτάσεις νόμου.

Στο κέντρο της προσοχής μας θα είναι η απαράδεκτη κατάσταση στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας και ιδιαίτερα στα νοσοκομεία με τις μεγάλες ελλείψεις.

Στο χώρο της Υγείας, όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει πρόσβαση για τον άνεργο, τον εργάτη και την εργάτρια, το συνταξιούχο, τις λαϊκές οικογένειες και λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε εργαστήρια και υποδομές, με την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, στο ακριβό φάρμακο και την ανύπαρκτη περίθαλψη και πρόνοια για τις ευπαθείς ομάδες και τόσα άλλα που όλοι μας βιώνουμε καθημερινά όσοι και όσες έχουν την ατυχία να βρεθούν στην ανάγκη περίθαλψης των ίδιων, συγγενικών ή αγαπημένων προσώπων τους.

Επίσης, στην κατάσταση στο χώρο της Παιδείας όλων των βαθμίδων, από την προσχολική αγωγή και τον παιδικό σταθμό μέχρι την τριτοβάθμια και μεταπτυχιακή εκπαίδευση, αλλά και την επαγγελματική τεχνική εκπαίδευση, με τα τεράστια οικονομικά βάρη που επωμίζεται και πληρώνει καθημερινά η εργατική λαϊκή οικογένεια.

Ιδιαίτερα, όμως, σήμερα θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης του χρόνιου οδυνηρού προβλήματος που συνδέεται με τα προβλήματα του περιβάλλοντος, με την έλλειψη αντισεισμικής, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, που αναδείχτηκε για μια ακόμη φορά στις πρόσφατες καταστροφές στην Άρτα, στην Ευρυτανία, στη Φθιώτιδα, στον Έβρο και σε άλλους νομούς και περιφέρειες της χώρας, όπως και σε γειτονιές των μεγαλουπόλεων, μαζί με όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που βιώνει κάθε λαϊκή οικογένεια.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, που αναφέρθηκαν, όσο γίνεται πιο αναλυτικά, θα καταψηφίσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Όλοι οι βουλευτές, όπως και όλα τα μέλη και στελέχη του Κόμματος, νιώθουμε το βάρος της ευθύνης να ανταποκριθούμε στο βασικό καθήκον να δυναμώσει μια μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Θα αξιοποιήσουμε τη συγκεκριμένη δύναμη που μας έδωσε ο λαός, για να συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας.

Να πιέσουμε, να διεκδικήσουμε για να αποσπάσουμε όποιες κατακτήσεις είναι δυνατές για τα λαϊκά στρώματα, για άμεσα μέτρα ανακούφισης, για λαϊκή αλληλεγγύη.

Κι όλα αυτά ενταγμένα στη συνεχή και αδιάκοπη πάλη μας για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για το σοσιαλισμό».

902

Δήμος Πατρέων: Μέτρα για τους αστέγους ενόψει του χιονιά - 902.gr

Δήμος Πατρέων: Μέτρα για τους αστέγους ενόψει του χιονιά - 902.gr

Με δεδομένη την κρίσιμη κοινωνικοοικονομική κατάσταση στην πόλη και ενόψει των χαμηλών θερμοκρασιών τις επόμενες ημέρες ή και ώρες, ο Δήμος Πατρέων με τον Κοινωνικό Οργανισμό (Τμήμα Ευπαθών Ομάδων) θα λειτουργήσουν άτυπο υπνωτήριο σε χώρο του πρώην Αρσακείου για άστεγους συμπολίτες.

Η φιλοξενία στο άτυπο υπνωτήριο θα ξεκινήσει από σήμερα και θα διαρκέσει καθ' όλη τη διάρκεια των χαμηλών θερμοκρασιών (ψύχος).

Η διαμονή στο χώρο του άτυπου υπνωτηρίου θα είναι από τις 8 μ.μ έως και τις 8 π.μ.

Ο Δήμος Πατρέων και ο Κοινωνικός Οργανισμός καλούν τους ενδιαφερόμενους, όλους τους συμπολίτες μας, αλλά και τις υπηρεσίες που γνωρίζουν περιστατικά αστέγων να ενημερώσουν σχετικά τις υπηρεσίες.

Τηλέφωνα επικοινωνίας:

Αμαλία Τράκα: 2610390972 και 6984617546

Βάσω Αλέρτα: 2610390969

Αγγελική Ψαρρού: 2610390968 και 6984617545

902

ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ: Συντροφεύει το λαό μας, στις αναζητήσεις και τους αγώνες του.

35 χρόνια απουσίας

Η ανάμνηση του παλικαριού, που «έβαλε ο θεός σημάδι» μόλις στα 44 χρόνια του (πέθανε στις 8 Φλεβάρη του 1980), είναι πάντα ζωντανή. Ο μύθος του παλικαριού με τη στεντόρεια και την αισθαντική φωνή, την καθαρή ματιά, δεν έπαψε ούτε στιγμή να φουντώνει και να θεριεύει στην καρδιά και στη συνείδηση του κόσμου, κι ας έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που «έφυγε». Ο Νίκος Ξυλούρης, ο Κρητικός λυράρης και τραγουδιστής, ο καλλιτέχνης και αγωνιστής, σφράγισε με τη φωνή του κάποιες από τις πιο δυνατές στιγμές του ελληνικού τραγουδιού. Με τα τραγούδια του, συντρόφεψε το λαό μας στις αναζητήσεις και τους αγώνες του. «Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού, σβήνω κυλώντας στα νερά / Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς σαλτάροντας με τις τριχιές του λιβανιού, πήρα το δρόμο της σποράς / Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι του σπαθιού, είχα τον ύπνο του λαγού / Αγνάντευα την πυρκαγιά της θεμωνιάς αμίλητος την ώρα της συγκομιδής, πήρα ταγάρι ζητιανιάς / Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς, το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί, πήρα ταγάρι ζητιανιάς».«Γεννήθηκα» (από την «Ιθαγένεια», 1972, σε στίχους Κ. Χ. Μύρη και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου) - Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης. Ανθρωπος περήφανος, με σπάνιο ήθος Τζένη Καρέζη και Νίκος Ξυλούρης Ο Νίκος Ξυλούρης είναι μια φιγούρα ανθρωπιάς, μεγαλοσύνης και ψυχής αληθινής, που πάλλεται ανέπαφη, δεκαετίες μετά το τελευταίο «αντίο». Ανθρωπος ανιδιοτελής, περήφανος και με σπάνιο ήθος, στάθηκε πάντοτε πάνω από μικρότητες και συμβιβασμούς. «Τον Νίκο δεν πρέπει να τον κλάψουμε, πρέπει να τον τραγουδήσουμε», έλεγε πριν χρόνια ο Χρήστος Λεοντής, αποχαιρετώντας τον Νίκο Ξυλούρη, τον καλλιτέχνη «προσωποποίηση της ευγένειας, της καλοσύνης, πεμπτουσία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας». Τα τραγούδια του ζουν και βασιλεύουν, συνεχίζουν να τραγουδιούνται με απίστευτο ενθουσιασμό, πάθος, αγάπη. Αποκτούν καινούριους φίλους, τα μοιράζονται και τα ξαναμοιράζονται γενιές, μας προσκαλούν και μας ξαναπροσκαλούν να αφουγκραστούμε τους χτύπους της «καρδιάς» τους, που είναι οι χτύποι της δικής μας καρδιάς. Η πορεία του καλλιτέχνη, που γεννήθηκε στα Ανώγεια του Ρεθύμνου (7/7/1936) σε οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες και κατέκτησε όλη την Ελλάδα, υπήρξε ξεχωριστή και ασυμβίβαστη. Σε νεαρή ακόμα ηλικία, με τη βοήθεια του δασκάλου του, πείθει τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του λύρα και πολύ γρήγορα αρχίζει να παίζει σε γάμους και πανηγύρια. Στα 17 του, μετακομίζει στο Ηράκλειο και δουλεύει στο νυχτερινό κέντρο «Κάστρο», όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε, καθώς βρέθηκε αντιμέτωπος με τη μόδα της ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο γι' αυτόν. Τα έσοδά του μόλις και μετά βίας φτάνουν να τον συντηρήσουν και περνά δύσκολες εποχές. Σιγά σιγά, κι ενώ ήδη έχει παντρευτεί, την εκλεκτή της καρδιάς του την Ουρανία, οι Κρητικοί αρχίζουν να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούν να παίζει. Το 1958 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο «Μια μαυροφόρα που περνά» και στη συνέχεια άλλα τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών. Το 1966 κερδίζει το πρώτο βραβείο σε φεστιβάλ φολκλορικής μουσικής στο Σαν Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι και την επόμενη χρονιά ανοίγει στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο «Ερωτόκριτος». Δεκάχρονη πορεία δημιουργίας και αντίστασης Μαρίζα Κωχ και Νίκος Ξυλούρης Το 1969 τραγουδά την περίφημη «Ανυφαντού», που η απήχησή της σπάει τα στενά όρια της παραδοσιακής δισκογραφίας. Τον Απρίλη της ίδιας χρονιάς εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο «Κονάκι», και το Σεπτέμβρη εγκαθίσταται μόνιμα στην πρωτεύουσα. Το καλοκαίρι του 1970, η γνωριμία του με τον Τάκη B. Λαμπρόπουλο θα αποφέρει συμβόλαιο συνεργασίας με την «Columbia». Θέλει να τραγουδήσει τα τραγούδια της πατρίδας του, τα Ριζίτικα, τον «Ερωτόκριτο». O πρώτος μεγάλος του δίσκος έχει τίτλο: «Ψαρρονίκος - Κρητικά Τραγούδια» και περιλαμβάνει προσωπικές του επιτυχίες από 45άρια και ηχογραφήσεις του σε παραδοσιακά κομμάτια της Κρήτης. Στη συνέχεια, έρχεται σε επαφή με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τραγουδά - μαζί με την Μαρία Δημητριάδη - στο μεγάλο του δίσκο «Χρονικό». H εκπληκτική άρθρωσή του και το ιδιαίτερο χάρισμα που διαθέτει στην εκφορά του λόγου περνούν στις ψυχές και στα χείλη του κόσμου την ελλειπτική και σουρεαλιστική γραφή του K. X. Μύρη, που υπογράφει τους στίχους. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ορισμένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν: «Καφενείον η Ελλάς», «1944», «O γερο - δάσκαλος» κ.ά. Την επόμενη χρονιά, εκδίδονται τα «Ριζίτικα», σε ενορχήστρωση Μαρκόπουλου, με την εκφραστική και βροντερή φωνή του Ξυλούρη να δεσπόζει: «Αγρίμια κι αγριμάκια μου», «Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου», «Κόσμε χρυσέ» κ.ά. Το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» γίνεται αντιδικτατορικό σύνθημα. O δίσκος θα βραβευτεί από τη Γαλλική Ακαδημία του Σαρλ Κρος. H φωνή του Ξυλούρη στην καρδιά της δικτατορίας γίνεται σημαία αντίστασης. Το 1972 κυκλοφορεί η «Ιθαγένεια» σε στίχους K. X. Μύρη («Γεννήθηκα», «Χίλια μύρια κύματα μακριά απ' τ' Αϊβαλί»), στο ίδιο πνεύμα με το «Χρονικό». Παράλληλα, συμμετέχει στο «Διάλειμμα», πάντα σε μουσική του Μαρκόπουλου και στίχους των K. X. Μύρη, Μάνου Ελευθερίου, Γιώργου Σκούρτη, Ερρίκου Θαλασσινού και του ίδιου του συνθέτη. Την ίδια χρονιά, συνεργάζεται με τον Ξαρχάκο στο άλμπουμ «Διόνυσε Καλοκαίρι Μας». Θα συνεχίσουν μαζί στο θέατρο «Αθήναιον», όπου η Τζένη Καρέζη με τον Κώστα Καζάκο παρουσιάζουν το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο», με θέμα την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας τα νεότερα χρόνια. Μέσα από τις ιστορικές αναφορές και τα τραγούδια, εκφράζεται το τεταμένο αντιδικτατορικό κλίμα, το οποίο θα οδηγήσει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και εκεί ο Ξυλούρης είναι μπροστάρης. Τραγουδά κι εμψυχώνει τους φοιτητές, μένει μαζί τους, μοιράζεται το πρόχειρο φαγητό τους. Οι συναυλίες, οι δίσκοι του, οι ραδιοφωνικές και οι τηλεοπτικές εκπομπές του απαγορεύονται. Το 1974 κυκλοφορεί η «Συλλογή», με παλαιότερα και καινούρια τραγούδια του Ξαρχάκου. Εδώ περιλαμβάνονται τα υπέροχα: «Πώς να σωπάσω» (στίχοι K. Κινδύνη), «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» (στίχοι B. Ανδρεόπουλου), «Γεια σου χαρά σου Βενετιά», «Παλικάρι στα Σφακιά» (στίχοι N. Γκάτσου) και «Ητανε μια φορά» (στίχοι K. Φέρρη). "...τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους" 1 Ιούλη 1976. Ο Νίκος Ξυλούρης με την Τάνια Τσανακλίδου και τον Χριστόδουλο Χάλαρη Και στη μεταπολιτευτική περίοδο, ο Ξυλούρης θα εκδηλώσει έντονη καλλιτεχνική και πολιτικοκοινωνική δραστηριότητα. Στο «Καπνισμένο Τσουκάλι» του Χρήστου Λεοντή, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, είναι συγκλονιστικός όταν τραγουδά: «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα. Ολο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα». Το 1975, μετά το έντονο πέρασμά του στη λόγια δισκογραφία, επιστρέφει και πάλι στις ρίζες, παρουσιάζοντας ένα μεγάλο προσωπικό δίσκο με παραδοσιακά κομμάτια της Κρήτης, με τίτλο «Τα Που Θυμάμαι Τραγουδώ». Το 1976, σε συνεργασία με τον Χριστόδουλο Χάλαρη, με τον οποίο έχουν ήδη συνυπάρξει στα χαρακτηριστικά lp «Τροπικός Της Παρθένου» και «Ακολουθία», κυκλοφορεί σε πολυτελή έκδοση - με καλαίσθητο πολυσέλιδο ένθετο και εικαστική εικονογράφηση - ο «Ερωτόκριτος», μια περιήγηση σε όλες τις μελωδικές καταγραφές του έργου του Βιτσέντζου Κορνάρου. Στο δίσκο συμμετέχει η Τάνια Τσανακλίδου. Παράλληλα, τραγουδά στον «Κύκλο Σεφέρη», σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου. Την επόμενη χρονιά, εκδίδει τα «Ερωτικά», ερμηνεύοντας τραγούδια της ζωής, της χαράς, του κεφιού, του έρωτα, με σύγχρονο ήχο, μαζί με παραδοσιακά κρητικά τραγουδά και λαϊκές στιγμές του Στέλιου Βαμβακάρη. Τον Οκτώβρη του 1977, συμμετέχει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Μαρκόπουλου. To 1978 τραγουδά τα «Αντιπολεμικά», σε μουσική Λίνου Κόκοτου και στίχους του ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου. Το 1979 κυκλοφορούν τα «Ξυλουρέικα», ένα καθαρά προσωπικό έργο, με δικούς του στίχους, μουσική - διασκευές του σε παραδοσιακά πρότυπα. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε, ύστερα από τετράχρονη καθυστέρηση, το «Σάλπισμα» σε μουσική Λουκά Θάνου, όπου ο Ξυλούρης ερμηνεύει Βάρναλη, Καρυωτάκη, κ.ά. H «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» θα ξεχωρίσει με το δυνατό και προφητικό της μήνυμα.


Σ.Αδαμίδου


ΠΗΓΗ:
http://nikarast.blogspot.gr/2015/02/blog-post_90.html

Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ: Καταδικάζει τη νέα κλιμάκωση της επιθετικότητας ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία - 902.gr

Tη νέα κλιμάκωση της επιθετικότητας ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία καταδικάζει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Ειδικότερα η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της, «καταδικάζει τη δήλωση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, η οποία με πρόσχημα τις στρατιωτικές συγκρούσεις στη Μαριούπολη, προαναγγέλλει νέο κύκλο κυρώσεων της ΕΕ ενάντια στη Ρωσία. Η δήλωση αυτή της ΕΕ, που ακολουθεί την αντίστοιχη δήλωση Ομπάμα, σηματοδοτεί νέα κλιμάκωση της επιθετικότητας ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ενάντια στους λαούς, στο πλαίσιο των σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία για τον έλεγχο των αγορών και των ενεργειακών πόρων της περιοχής. Από την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ και των συμμάχων της μεγάλοι χαμένοι είναι οι λαοί που με το αίμα τους πληρώνουν ακριβά τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών.
Αυξάνονται οι κίνδυνοι γενικευμένης στρατιωτικής σύγκρουσης στην περιοχή, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς, ενώ ακόμη πιο σοβαρά θα είναι τα πλήγματα για τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και τους εργαζόμενους από τον εμπορικό "πόλεμο" των κυρώσεων που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι λαοί πρέπει να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της ΕΕ και των συμμάχων τους, με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα και όχι του ενός ή του άλλου εκμεταλλευτή του μόχθου τους, για να απαλλαγούν από τα δεσμά των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, όπως είναι η ΕΕ και να πάρουν στα δικά τους χέρια τον πλούτο που παράγουν».



902

 Η κεντρική ομιλία του ΠΑΜΕ στο πανελλαδικό συλλαλητήριο

Την κεντρική ομιλία στο πανελλαδικό συλλαλητήριο εκ μέρους του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα έκανε ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου. Παρατίθεται ολόκληρη η ομιλία:

«Πανηγυρίζουν αυτές τις μέρες οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες, η κυβέρνηση, όλοι μαζί οι εκμεταλλευτές του λαού, γιατί οι τράπεζες πέρασαν με επιτυχία το στρες τεστ. Πανηγυρίζουν και σχεδιάζουν νέο κύκλο κερδοσκοπίας, πέφτουν σαν τις ύαινες πάνω στο λαό για να γεμίσουν με χρήμα τα σεντούκια τους, απαιτώντας από όλους εμάς, με το μαστίγιο και με το καρότο, συνεχείς θυσίες και προσδοκίες στο μακρινό μέλλον. Μέχρι τότε πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα, με τα ελάχιστα και να παραιτηθούμε από κάθε αξίωση κάλυψης των απωλειών σε εισοδήματα και δικαιώματα, από το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Σε στρες τεστ, σε δοκιμασία αντοχής, θέσαμε κι εμείς τις δυνάμεις μας σήμερα με το πανελλαδικό συλλαλητήριο που οργανώσαμε. Καλέσαμε τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος να βρεθούν σε θέση ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας και αποφασιστικότητας για να τα βγάλουμε πέρα στο διαρκή πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η πλουτοκρατία, οι κυβερνήσεις της και οι κάθε λογής μηχανισμοί που είναι στην υπηρεσία της. Το σημερινό συλλαλητήριο, που οργανώνεται και στηρίζεται από 1.000 Συνδικάτα, Συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας, Επιτροπές Ανέργων, δείχνει ότι υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να ηγηθούν τον αγώνα για να πιαστούμε για τα καλά με τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, για να νικήσουμε σε αυτό τον πόλεμο. Το σημερινό συλλαλητήριο δείχνει ότι στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στις γυναίκες του λαού υπάρχουν δυνάμεις που είναι έτοιμες να κάνουν το βήμα και να ενισχύσουν τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του ταξικού αγώνα. Ξέρουμε ότι ο αγώνας για την ώρα είναι πολύ σκληρός και άνισος. Έχουμε απέναντί μας ένα συνασπισμένο και ισχυρό αντίπαλο και το κίνημά μας δεν είναι ακόμα όσο πρέπει έτοιμο και ισχυρό. Μπορούμε, όμως, να φτάσουμε το κίνημά μας, τη συμμαχία μας, σε αυτό το ύψος. Μπορούμε να κερδίζουμε καθημερινά πολλές μάχες, μικρές και μεγάλες σε κάθε χώρο. Μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει το σημερινό μας συλλαλητήριο. Δεν κάνουμε πίσω ούτε βήμα, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν. Δεν δεχόμαστε να ζούμε με τα ψίχουλα. Δεν αποδεχόμαστε το ρεαλισμό της υποταγής και της μοιρολατρίας. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις δυνατότητες του καιρού μας. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Καλωσορίζουμε όλους τους συναδέλφους, τις συναδέλφισσες που έφτασαν μέχρις εδώ από όλες τις γωνιές της χώρας, από κάθε πόλη και χωριό. Ήρθαμε εδώ με πίστη στη δύναμη του ενωμένου και συλλογικού αγώνα, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, στη δύναμη του λαού να ανατρέπει εμπόδια και δυσκολίες, αρνητικούς συσχετισμούς. Καλωσορίζουμε όλους εσάς που δεν τσιμπήσατε στη συκοφαντία, στον αποπροσανατολισμό, στην προβοκάτσια που μέρες τώρα σπέρνουν επιχειρηματικοί όμιλοι και συνδικαλιστικές ηγεσίες και ομάδες ότι το συλλαλητήριο είναι τάχα «κομματικό», ότι το αποφάσισε μόνο του το ΠΑΜΕ. Δεν τους πέρασε. Οι 1.000 οργανώσεις που οργάνωσαν και συμμετέχουν στο σημερινό συλλαλητήριο είναι η ηχηρή απάντηση. Οι οργανώσεις αυτές, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα εκατοντάδων εργατικών Συνδικάτων, συνταξιούχων, Συλλόγων των αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΟΓΕ, στο ΜΑΣ, συμπεριλαμβάνονται και πάνω από 200 οργανώσεις που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ. Είναι ισχυρή απάντηση σε όλους αυτούς που εχθρεύονται ένα οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα που δεν συμβιβάζεται με τη σαπίλα που επικρατεί στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση ακόμα πιο επίμονα. Καλούμε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας και σήμερα βρίσκονται μαζί μας να δυναμώσουν τους δεσμούς τους με το ταξικό κίνημα, να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα, να δυναμώσουμε το μέτωπο ενάντια στην εργοδοσία και τα τσιράκια της, να δυναμώσουμε τον αγώνα για να περάσει το κίνημα στην αντεπίθεση, με στόχο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για να νικήσει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός. Το πανελλαδικό συλλαλητήριο καταγράφεται πλέον στη μνήμη και τη συνείδηση όλων σαν μια μεγάλη εργατική λαϊκή κινητοποίηση που ανοίγει δρόμους, δίνει δύναμη και κουράγιο. Και σαν τέτοια αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη στους αγώνες που έρχονται. Η σημερινή μεγάλη συμμετοχή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μεγάλης κινητοποίησης στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και τα χωριά σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα θετικό βήμα στην κοινή δράση της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα με τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των μονοπωλιακών ομίλων. Σας καλούμε και σας έναν έναν χωριστά και όλους μαζί με ψηλά το κεφάλι να μπούμε στη μάχη, να μην υποχωρήσουμε, να συνεχίσουμε το δρόμο που έχουμε χαράξει, κλείνοντας τα αυτιά μας στις Σειρήνες του συμβιβασμού, του δήθεν ρεαλισμού. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, κοντά στις αγωνίες των εργαζομένων, κοντά στις ανάγκες τους, στην οργάνωσή τους, στη διαφώτισή τους, να μας νιώθουν ότι είμαστε ο δικός τους άνθρωπος. Γιατί εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε γερή υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Και υποδομή σημαίνει μαζικό Σωματείο, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, που θα νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχει στις γραμμές του νέους και νέες, μετανάστες που τραβάνε τα πάνδεινα, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση. Σημαίνει δυνατό, μαζικό σωματείο με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών του στη δράση, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές οικογένειες, με συνεχή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τους μηχανισμούς τους και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Δε θέλουμε Σωματεία μηχανισμούς, αλλά μάχιμες δυνάμεις στον αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης. Βγαίνουμε από αυτή τη μάχη με μεγαλύτερη πείρα, καλύτερα εξοπλισμένοι. Κάναμε ακόμα μερικά θετικά βήματα, για να σηκώσει μπόι η τάξη μας, τούτος ο λαός. Στο δρόμο αυτό ξέρουμε ότι έχουμε να κλάψουμε πολύ, όπως λέει ο ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος. Σ’ αυτό το συλλαλητήριο όμως με τόσους πολλούς εργάτες, εργάτριες, βιοπαλαιστές της ζωής ενωμένους, να μην απαιτούν μονάχα ένα καρβέλι ψωμί παραπάνω, αλλά καλύτερη ζωή, χαμογελάσαμε όλοι. Γιατί εμείς όλοι μαζί και ο κάθε ένας χωριστά πιστεύουμε στα λόγια του Βάρναλη "Κι αν είν’ ο λάκκος σου βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς". Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους στα Γιάννενα, στο εμπόριο, στον τουρισμό - επισιτισμό, στα φασονατζίδικα, στην κλωστοϋφαντουργία, τους εργαζόμενους στην επιχείρηση "Ζούρας", που αποφάσισα τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο με απεργία, δίνοντας το αγωνιστικό τους στίγμα, πραγματοποιώντας γενικές συνελεύσεις. Τέτοιο κίνημα θέλουμε εμείς, που να κινητοποιεί τους εργαζόμενους, να βγάζει στο προσκήνιο νέες δυνάμεις. Χαιρετίζουμε όλους τους ανέργους, τους απολυμένους, τους χιλιάδες απλήρωτους, όσους εργάζονται με πέντε μήνες, ωρομίσθιοι, τους διαθέσιμους, τους απολυμένους από το Δημόσιο που βρίσκονται σήμερα μαζί μας, τους αυτοαπασχολούμενους που η μπότα των μονοπωλιακών ομίλων και οι τραπεζίτες τούς πέταξαν από τα μαγαζιά τους, τους αγρότες που ξεκληρίστηκαν από την πολιτική της ΕΕ. Χαιρετίζουμε τη νεολαία, τους φοιτητές και σπουδαστές, τις γυναίκες που με δεκάδες αποφάσεις συλλόγων δίνουν μαζική συμμετοχή στο σημερινό συλλαλητήριο. Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες συνταξιούχους που σήμερα βρίσκονται εδώ με πάνω από 60 πούλμαν. Στην κυριολεξία όργωσαν όλες τις πόλεις. Πραγματοποίησαν δεκάδες μαζικές συσκέψεις, συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις. Θα λέγαμε δούλεψαν με νεανικό εργατικό ενθουσιασμό. Συζήτησαν τα συμπεράσματα από τη δουλειά τους σωματείο το σωματείο έχοντας πραγματοποιήσει πανελλαδικό συλλαλητήριο και παναττικό όπου πήραν μέρος χιλιάδες συνταξιούχοι. Δίνουν τη μάχη μαζί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να μην περάσουν νέοι σχεδιασμοί για την Κοινωνική Ασφάλιση. Εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, H ανάπτυξη που επικαλούνται, η ανάκαμψη της οικονομίας που αναφέρουν και επιδιώκουν δεν είναι για όλους, δεν αφορά εμάς. Είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τη μεγαλοεργοδοσία. Είναι η διάσωση και κυρίως η ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Για τους εργαζόμενους, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και να συμπιεστούν ακόμη πιο χαμηλά οι μέσοι μισθοί, να ολοκληρωθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, δηλαδή η επιβολή νέου ασφαλιστικού συστήματος στα μέτρα τους. Η ανάκαμψη θα φέρει νέες, πιο άγριες συνθήκες ζωής και επιβίωσης. Η διασφάλιση και ο πολλαπλασιασμός των επιχειρηματικών κερδών, η πολιτική γραμμή που ευνοεί τους λίγους πάει χέρι χέρι με την εξαθλίωση, με τις συνθήκες πτώχευσης για τους πολλούς, πάει χέρι χέρι με τις αναφλέξεις εντάσεων και πολέμων στην περιοχή μας και σε όλον τον κόσμο. Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα. Δεν υπάρχει κοινή γραμμή που συνδέει τα συμφέροντά μας με αυτά των βιομηχάνων. Ο πλούτος των μεν προϋποθέτει τη φτώχεια των δε. Ακόμα και το παράδειγμα από τις πρόσφατες πλημμύρες στην Αττική δείχνει το χάσμα των δυο κόσμων. Δεν καταστράφηκαν τα κότερα και οι βίλες των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Λαϊκά σπίτια, υπόγεια και μαγαζιά καταστράφηκαν. Και γι' αυτό πρέπει άμεσα να σηκωθεί αέρας διεκδίκησης για την ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών που καταστράφηκαν. Το τελευταίο διάστημα, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, παρακολουθούμε έναν ανούσιο διαγωνισμό προσφοράς ψίχουλων και υποσχέσεων που τάζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, πατώντας πάνω στην ίδια πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων ως βασική προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση. Πλειοδοτούν σε ψίχουλα και αόριστες υποσχέσεις, προσπαθούν να αποκτήσουν προβάδισμα για το ποιος μπορεί να ξεγελάσει καλύτερα το λαό προσφέροντάς του αέρα κοπανιστό. Είναι καυγάς που βρίσκεται μακριά από τις αγωνίες και τις ανάγκες μας. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει! Δεν γίνεται για το συμφέρον μας. Είναι καυγάς που γίνεται για τα μάτια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Για το ποια πολιτική δύναμη στη φάση της ανάκαμψης μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για να προωθήσει τα συμφέροντά τους. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βγει δυναμικά, διεκδικητικά στην περίοδο της ανάκαμψης. Να μην αποδεχτεί πως η δική του φτώχεια, η παγίωση της ζωής του με τα ελάχιστα αποτελεί μέρος της λύσης για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Κριτήριο για τον κάθε έναν από εμάς πρέπει να είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του και όχι τα όρια πείνας και εξαθλίωσης που μας ζητάνε να αποδεχτούμε. Η αποδοχή της μισής ζωής θα φέρει νέα δεινά, θα προκαλέσει ντόμινο νέων ανατροπών στο λαϊκό εισόδημα, στις εργασιακές σχέσεις. Είναι καθήκον μας να αντισταθούμε στο "ρεαλισμό" των ορίων αντοχής της οικονομίας που έχουν οι προτάσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες προσαρμόζουν τις απαιτήσεις μας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Μας λένε ότι αν δεν υπάρχουν τα αφεντικά, αν δεν υπάρχει κερδοφορία, δεν θα μπορούμε να ζήσουμε, θα καταστραφούμε. Γι' αυτό πρέπει να προασπιστούν τα συμφέροντά τους, η κερδοφορία τους. Εμείς όμως λέμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Ότι ο παραγωγός του πλούτου είμαστε εμείς και σε εμάς πρέπει να επιστραφεί. Τα στοιχεία των ελβετικών τραπεζών, που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, για την Ελλάδα είναι χαρακτηριστικά του πλούτου που μας κατακλύζει και ποιοι τον αρπάζουν. Τα στοιχεία δείχνουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης και πιο συγκεκριμένα πως το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την τεράστια κερδοφορία πριν την κρίση, το συσσωρευμένο πλούτο στις ξένες τράπεζες. Αλλά πιο ζωντανό είναι το παράδειγμα στον κλάδο του τουρισμού σήμερα. Είναι ενδεικτικό για το πώς μοιράζεται η πίτα των κερδών ανάμεσα στους μεγαλοξενοδόχους και τους επιχειρηματίες του κλάδου με τους εργαζόμενους. Εργαζόμενοι που τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν να εργάζονται με τσακισμένους μισθούς και σμπαραλιασμένες τις εργασιακές σχέσεις, με 5μηνα, με συμβάσεις της μιας μέρας, ενοικιαζόμενοι. Και όμως απ’ όλη αυτήν τη βαβούρα που σηκώθηκε για τις επιτυχίες του ελληνικού τουρισμού και τα κέρδη που είχε συνολικά η οικονομία, οι εργαζόμενοι δεν πήραν τίποτα. Ούτε καν ψίχουλα. Να τι σημαίνει ανάκαμψη. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες Τα αιτήματα που πρέπει να βάλει σήμερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι επιθετικά, να στέκονται στην αναπλήρωση των απωλειών και να ακουμπούν πάνω στις σύγχρονες ανάγκες μας. Τέτοια αιτήματα για να μπορούν να σταθούν και να θεμελιωθούν πρέπει παράλληλα να συνδέονται με αμφισβήτηση των δεσμεύσεων και των πολιτικών της ΕΕ, των μνημονίων, της μη αποδοχής του χρέους που δεν δημιουργήσαμε εμείς. Δε μπορούμε να είμαστε συνέχεια με την πλάτη στον τοίχο. Δεν μας αξίζει. Πληρώσαμε την ανάπτυξη, πληρώνουμε με αιματηρές θυσίες και την κρίση του συστήματός τους, τη σωτηρία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν θα πληρώσουμε και την ανάκαμψη, την αλματώδη διόγκωση των κερδών τους. Τα αιτήματα που πρέπει να διεκδικήσουμε σήμερα δεν θα μπορούν να σταθούν, αν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με την οπτική της μεγαλοεργοδοσίας, αν υιοθετούν ως δικό τους συμφέρον τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, αν αποδέχονται την ταξική ειρήνη και συνεργασία. Γι' αυτό πρέπει να απορρίψουμε τις προτάσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να διώξουμε από την πλάτη μας τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, νέο και παλιό. Είναι δηλητήριο στις γραμμές μας, είναι τακτική της υποταγής, σκορπούν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες, Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα, την κλάψα, με την ανάθεση ευθυνών. Δεν μπορεί η λύση να έρθει ουρανοκατέβατη, περιμένοντας να μας λύσει το πρόβλημα η όποια κυβέρνηση θα προκύψει από ενδεχόμενες μελλοντικές εκλογές. Δεν μπορούμε να δίνουμε χώρο και χρόνο, να καθυστερούμε την απάντησή μας στριμωγμένοι στη γωνία. Είναι αδιέξοδος ο δρόμος αν περιμένουμε να μας βγάλει κάποιος άλλος “το φίδι από την τρύπα”. Δεν βγαίνει τίποτα με το φόβο. Η εμπειρία έχει δείξει ότι όποιος φοβάται, θα κυνηγάει να προλάβει τη ζωή του. Ο άνεργος τώρα δεν μπορεί να λέει “εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου” γιατί δεν έχει. Ούτε αυτός που δουλεύει, γιατί και αυτός είναι προσωρινός. Τώρα κανένας μας δεν μπορεί να λέει “κάθομαι ήσυχα γιατί ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου”. Γιατί τώρα αποφάσισαν τα παιδιά μας να τα κάνουν σκλάβους στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες. Τα χρησιμοποιούν για να διώχνουν τους πατεράδες και τις μανάδες τους από τη δουλειά επειδή κοστίζουν λιγότερο. Συναγωνιστές - Συναγωνίστριες Ήρθε η ώρα να ακουστεί η δική μας φωνή! Η φωνή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού που σήμερα βασανίζεται. Η φωνή των εκμεταλλευομένων. Να βάλουμε μπρος για μεγάλες, συνεχείς και νικηφόρες μάχες παντού, σε κάθε κλάδο, σε κάθε εργασιακό χώρο. Να αναστενάζουν καθημερινά όλοι αυτοί που σήμερα κάνουν τη ζωή μας μαύρη. Όλοι μαζί μπορούμε! Να βάλουμε τέρμα στις δυσκολίες που προκαλεί η ανεργία! Να μην ανεχτούμε τις συνθήκες της σύγχρονης εξαθλίωσης! Στο σημερινό συλλαλητήριο συνάδελφοι - συναδέλφισσες προτάξαμε τα ζητήματα που αφορούν την ανεργία. Εκτιμάμε πως η ανεργία είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα ως πρωταρχικό, ενιαίο και κοινό πρόβλημα. 1,5 εκατ. άνεργοι, λαϊκά σπίτια και με τους 2 γονείς ανέργους, χιλιάδες απολυμένοι βρίσκονται σε κάθε περιοχή, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε κλάδο. Τα αιτήματα για την ανακούφιση των ανέργων πρέπει να μπουν σε πρώτο πλάνο. Κανένας εργαζόμενος σήμερα, κανένας άνεργος δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία. Σήμερα αξιοποιούν το θέριεμά της για να μας εκβιάζουν ακόμα περισσότερο. Για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι ακόμα πιο φθηνά, να είναι πρόθυμοι να κάνουν ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στα δικαιώματά τους. Την αξιοποιούν ώστε οι άνεργοι που περιμένουν στη γωνία για μια θέση εργασίας να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την εργασιακή ζούγκλα, τα άθλια προγράμματα απασχόλησης με την κακοπληρωμένη εργασία, την 3ήμερη και 4ήμερη δουλειά με κουτσουρεμένα μεροκάματα και δικαιώματα. Άνεργε - άνεργη, Απευθυνόμαστε σε σένα που ψάχνεις να βρεις μεροκάματο, που ψάχνεις νυχθημερόν στις μικρές αγγελίες για δουλειά. Απευθυνόμαστε στους απολυμένους, στους εργαζόμενους που βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός παραγωγής, στους εργαζόμενους των προγραμμάτων απασχόλησης που βαφτίζονται μέσω αυτών "ωφελούμενοι". Απευθυνόμαστε συνολικά σε κάθε εργατική οικογένεια, σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και στους μαζικούς φορείς, όσοι είμαστε εδώ, αλλά και όσοι δεν είμαστε. Εδώ και τώρα αποφασιστικά, δυναμικά να απαιτήσουμε την κάλυψη και την επιδότηση όλων των ανέργων για όσο διαρκεί η ανεργία. Σήμερα επιδοτείται μόλις το 10% των ανέργων. Να γενικευτεί η προστασία σε όλους τους ανέργους. Να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ. Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, της ενοικίασης, της κακοπληρωμένης εργασίας, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης στο σύγχρονο δουλεμπόριο. Να διευρυνθεί συνολικά το πλέγμα προστασίας τους παντού! Στα χρέη, στις συγκοινωνίες, στην ψυχαγωγία, στις διακοπές. Να μην αφήσουμε σπίτι ανέργου, αλλά και εργαζόμενου να βγει σε πλειστηριασμό. Σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέψουμε να τσακίσει την αξιοπρέπεια των ανέργων. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη. Να πάρουν μέτρα τα Σωματεία, οι Επιτροπές Ανέργων. Ο άνεργοι δεν είναι παράσιτα. Δεν φταίνε για την ανεργία. Παράσιτα είναι αυτοί που μας πετούν στην ανεργία. Και εκεί πρέπει να στρέψουμε τα βέλη μας. Να βροντοφωνάξουμε πως δε μπορούμε να ζούμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι! Εργαζόμενοι - εργαζόμενες, Να σταματήσουμε την αρπαγή του μόχθου μας, τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος! Να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις παντού, στους μισθούς και στις συντάξεις. Είναι στο χέρι μας. Εξαρτάται από τους αγώνες μας, από την οργάνωσή μας, από την πίστη στο δίκιο μας. Τα τελευταία επίσημα στοιχεία είναι αμείλικτα. Αποδεικνύουν την επιδείνωση στη ζωή της εργατικής οικογένειας. Πάνω από το 1/3 του πληθυσμού επιβιώνει με εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 30% των μισθωτών παίρνει μισθό κάτω από τα 600 ευρώ μεικτά. Την ίδια στιγμή, το 60% των εργαζομένων έχει μισθούς κάτω των 1.100 ευρώ μεικτά. Οι πιο χαμηλοί μισθοί κυριαρχούν στις νεότερες ηλικίες. Οι εργαζόμενοι ηλικίας από 15 έως 19 ετών έχουν μέσο μισθό μόλις 270 ευρώ μεικτά, ενώ 120.000 εργαζόμενοι ηλικίας από 20 έως 24 ετών παίρνουν μέσο μισθό 489 ευρώ μεικτά. Το μέσο ημερομίσθιο των μεταναστών κυμαίνεται από 29 έως 25 ευρώ μεικτά. Ένας στους τέσσερις μισθωτούς εργάζεται με μερική απασχόληση. Την ίδια στιγμή καλπάζει η ανασφάλιστη "μαύρη" εργασία η οποία φτάνει στο 36% πανελλαδικά. 850.000 εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστέρηση από έναν ως δώδεκα μήνες. Αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντισταθούμε, η επίθεση στους μισθούς θα έχει και συνέχεια. Από αυτό το βήμα καλούμε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή! Να μην επιτρέψουμε τα σχέδια για γενική καθίζηση και εξίσωση όλων των μισθών στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει ο νόμος, δηλαδή στα 586 ευρώ. Αποτελεί ισχυρό μέτρο φτωχοποίησης του λαού μας. Θέλουν να μας εξισώσουν όλους στη φτώχεια! Να επιστρέψουμε τα ψίχουλα που μας δίνουν και να διεκδικήσουμε το ψωμί μας. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με τον βασικό μισθό. Σε καμιά περίπτωση δεν λέμε πως αυτός ο μισθός ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Δεν συμβιβαζόμαστε με τα λίγα. Γι' αυτό λέμε πως αποτελεί την ελάχιστη βάση για διαπραγματεύσεις, για νέες αυξήσεις. Παράλληλα να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κατώτερων κλαδικών μισθών στα επίπεδα του 2009. Να καταργηθεί το αίσχος της ηλικιακής διαφοροποίησης στους μισθούς. Κανένας εργαζόμενος να μην εργάζεται χωρίς συλλογική σύμβαση, κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται εκτεθειμένος στα νύχια της εργοδοσίας. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νομοί που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις. Να καταργηθεί το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων που σπάει την ενότητά μας, σπρώχνει συνεχώς προς τα κάτω τους μισθούς και τα δικαιώματά μας. Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Να μπει φραγμός στην ευελιξία της εργασίας, στη μερική δουλειά, στην εκ περιτροπής εργασία που αποτελεί πλέον τον κανόνα στις εργασιακές σχέσεις. Δεν μπορούμε να ζούμε με μισή ζωή. Όσοι κλαψουρίζουν ή τρομοκρατούν ότι αυτά δεν γίνονται, πρέπει να απομονωθούν. Το οκτάωρο και οι άλλες κατακτήσεις έγιναν με θυσίες. Συναγωνιστές - Συναγωνίστριες, Από πολύ νωρίς έχουμε προειδοποιήσει την κυβέρνηση πως οποιαδήποτε νέα παρέμβαση στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα είναι ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ. Τους έχουμε προειδοποιήσει να μην τολμήσουν να ακουμπήσουν τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα! Είναι αιτία πολέμου γιατί επιδιώκουν την πλήρη απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών από τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Με πρόσχημα τη βιωσιμότητα των Ταμείων στοχεύουν σε νέες μειώσεις ως και κατάργηση στις συντάξεις, νέες αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, πρόσθετες ριζικές περικοπές σε Υγεία και Πρόνοια. Η επίθεση που προετοιμάζουν κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης μάς αφορά όλους, εργαζόμενους ή συνταξιούχους, νέους ή παλιούς ασφαλισμένους, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες. Θίγουν τους πάντες! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τις εγκληματικές συνέπειες στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας. Η αποδοχή της επίθεσης, η μη απάντηση ή οι χλιαρές αντιδράσεις σημαίνουν επιστροφή της εργατικής τάξης και του λαού δεκάδες χρόνια πίσω. Να δουλεύουμε δηλαδή χωρίς προστασία, εκτεθειμένοι στον επαγγελματικό κίνδυνο και όταν βγαίνουμε καταϊδρωμένοι και κατάκοποι από την παραγωγή να μην έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε την κάλυψη όλων των απωλειών που υπήρξαν τα προηγούμενα χρόνια. Άμεση επαναφορά των απωλειών, της 13ης και 14ης σύνταξης. Να απαιτήσουμε την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Τα έχουμε πληρώσει οι εργαζόμενοι και με το παραπάνω! Να απαιτήσουμε την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις. Να μπει τέρμα στη μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Συναγωνιστές - Συναγωνίστριες, Για όλα αυτά τα αιτήματα, για τα προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων, δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας εδώ και 20 μέρες χωρίς ως σήμερα να μας έχει απαντήσει. Την ίδια στιγμή που συζητούν για νέο συνδικαλιστικό νόμο ώστε να στριμώξουν τη δράση των σωματείων, που αναμοχλεύουν πλευρές γύρω από το δικαίωμα στην απεργία για να τσακίσουν τους αγώνες των εργαζομένων, η κυβέρνηση δείχνει την απέχθειά της στους εργαζόμενους, στη συλλογική τους έκφραση. Από αυτό εδώ το βήμα καταγγέλλουμε την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και ζητάμε εκ νέου και δημόσια άμεση συνάντηση. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες Η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει σταματημό. Είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με κλιμάκωση της απάντησής μας, δυναμώνοντας την παρουσία μας στους χώρους δουλειάς, με καλύτερη ακόμα οργάνωση και σχέδιο. Όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις πήραν την απόφαση να συμμετάσχουν στο σημερινό πανελλαδικό συλλαλητήριο, γρήγορα και χωρίς καμιά καθυστέρηση πρέπει να βάλουν μπρος για την οργάνωση και την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 27 Νοέμβρη. Απεργία που προετοιμάστηκε με τη δίμηνη αυτή δράση και το σημερινό συλλαλητήριο. Βάζοντας μπροστά τις ζωντανές και συλλογικές μας διαδικασίες να συζητήσουμε πλατιά τα συμπεράσματα από τη δράση μας μπροστά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο και άμεσα να οργανώσουμε τη δράση μας, να μπουν σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς γενικές συνελεύσεις, να οργανωθούν συγκεντρώσεις και συσκέψεις, να συζητήσουμε πλατιά και καθαρά με τους συναδέλφους μας. Όλα τα σφυριά μας να χτυπάνε για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας με στόχο να νεκρώσουν τα πάντα. Στη μάχη αυτή πρέπει να μπουν όλοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες γιατί η επίθεση μας χτυπάει όλους, κανείς δεν γλιτώνει. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως εμείς, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στη δύναμή της, στηριγμένοι στη θέλησή μας, μπορούμε, ξεπερνώντας και τις δικές μας αδυναμίες, αυτή η απεργία να έχει πιο μαζική συμμετοχή, πιο πολλοί χώροι δουλειάς να μπουν στη μάχη, γιατί θέλουμε να έχουμε συνέχεια στην πάλη μας. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες, Να στείλουμε μήνυμα σε μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι είμαστε όρθιοι, ακούραστοι, ανίκητοι για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Ότι δεν μας αρκούν τα ψίχουλα, αλλά διεκδικούμε τη ζωή μας ολάκερη. Σύντροφοι και συντρόφισσες, Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα, της μάχης, βέβαιοι ότι θα ξημερώσει η μέρα όπου οι εργάτες θα κάνουν το όνειρο πραγματικότητα».

902

Μάνος Λοΐζος: Ρομαντικός και επαναστάτης.

Μέλος του ΚΚΕ, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τα τραγούδια του λιτά και έντεχνα, συνδέθηκαν άμεσα με τις λαϊκές μάζες. Πολιτικά στρατευμένος καλλιτέχνης στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης, ακολούθησε την ποιότητα στο ελληνικό τραγούδι που χάραξαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Συνεργάστηκε με τους στιχουργούς, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Φώντα Λάδη και Γιάννη Νεγρεπόντη, καθώς και με τους ερμηνευτές, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλαντζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα «Γράμματα στην Αγαπημένη», σε στίχους του Τούρκου ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ, με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου. To 2007 χαρακτηρίστηκε από το μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου, σε ένδειξη τιμής για τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από το θάνατο του. Έχει πει: Όταν έχω κέφια, είμαι σε θέση να μελοποιήσω ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο… Η ζωή του 22 Οκτωβρίου 1937: Ο Μάνος Λοΐζος γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είναι το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου, παντοπώλη που έχει φτάσει εκεί το 1924 από τους Αγίους Βαβατσινιάς (ένα χωριό της Λάρνακας της Κύπρου), και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο. 1951-1952: Όντας μαθητής του Αβερώφειου Γυμνασίου της Αλεξάνδρειας, έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική. Εγγράφεται σε τοπικό Ωδείο. Αρχίζει να μαθαίνει βιολί αλλά καταλήγει στην κιθάρα… 1954: Με συνομήλικους φίλους φτιάχνουν μια μικρή κομπανία που παίζει σε φιλικές και οικογενειακές εκδηλώσεις. Ο πατέρας του τού αγοράζει το πρώτο του πιάνο. 1955: Παίρνοντας το απολυτήριο του Αβερώφειου Γυμνασίου, έρχεται για ανώτερες σπουδές στην Αθήνα. Με τέσσερις φίλους από την Αλεξάνδρεια συγκατοικούν στο Κολωνάκι. Εγγράφεται στη Φαρμακευτική Σχολή. 1956: Εγκαταλείπει την Φαρμακευτική και μπαίνει στην Ανωτάτη Εμπορική. 1957: Οι ιδιόμορφες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Αίγυπτο με την κατάληψη της εξουσίας από τον Νάσερ επιβάλλουν τη μόνιμη πια εγκατάστασή του στην Αθήνα. Αρχικά μένει στην Κυψέλη. 1958: Συντροφιά με το φίλο του, επίσης φοιτητή τότε, Φώτη Κωνσταντινίδη, μετακομίζει στη Νέα Σμύρνη. Εκεί αρχίζει να ανακαλύπτει τόσο την Μαρξιστική ιδεολογία όσο και το νέο μουσικό κίνημα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται με τις πρώτες “παρεμβάσεις” του Μάνου Χατζιδάκι και την ευρύτερη αναγνώριση του ρεμπέτικου. 1960-1961: Παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την Ανωτάτη Εμπορική. Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές, από γκαρσόνι σε ταβέρνα της Κω μέχρι γραφίστας σε διαφημιστικό γραφείο της πλατείας Κάνιγγος ή διακοσμητής. Φοιτά για λίγο στη Σχολή Βακαλό, αρχίζει να συνθέτει πιο εντατικά και βρίσκεται σε στενή επαφή με τους φοιτητικούς πολιτιστικούς μουσικούς κύκλους της Αριστεράς της εποχής. Στις 30 Δεκεμβρίου 1961 μια ομάδα 83 νέων -Φίλοι της Μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη- θα στείλουν στον Τύπο επιστολή διαμαρτυρίας “δια την άδικον και αντιπνευματικήν στάσιν των Ραδιοφωνικών μας Σταθμών, έναντι των τραγουδιών του, δια του αποκλεισμού από τας εκπομπάς των”. Το όνομα Μανώλης Λοΐζου είναι το δεύτερο στη σειρά. 1962: Μέσω μιας κοινής φίλης, έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα κι εκείνος μεσολαβεί στην εταιρία Philips, έτσι ώστε να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. Είναι το “Τραγούδι του δρόμου”, ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου από ένα ποίημα του Lorca. Τους στίχους έχει “ανακαλύψει” δημοσιευμένους στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Τραγουδά ο Γιώργος Μούτσιος. Γίνεται ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (Σ.Φ.Ε.Μ.) που δημιουργείται τον Απρίλιο με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Στις τάξεις του συλλόγου θα βρεθούν πολύ γρήγορα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας του Σ.Φ.Ε.Μ. και με αυτή συμμετέχει το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Μίκη Θεοδωράκη “Όμορφη Πόλη” που ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Πάρκ. 1963: Στις 11 Μαρτίου δίνουν από κοινού με το Χρήστο Λεοντή την πρώτη τους συναυλία στο θέατρο Ακροπόλ. Τα έσοδα της συναυλίας διατίθενται για το Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Τη συναυλία προλογίζει ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας τα καλύτερα λόγια για τους πρωταγωνιστές της. Μάλιστα, τους κάνει… δώρο μια πέτρα που κάποιος εκτόξευσε εναντίον του τον Οκτώβριο του 1961 κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Νάουσα. Το καλοκαίρι παίζει κάποια από τα πρώτα του τραγούδια στο πλαίσιο της μουσικής επιθεώρησης “Μαγική Πόλις” που ανέβηκε στο θέατρο Πάρκ σε μουσική των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι. 1964: Εμφανίζεται στην μπουάτ Στοά, στο Κολωνάκι, με τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο. Εκεί, κάποιο βράδυ, ένα νεαρό κορίτσι θα του δώσει δυο στίχους που θα παίξουν βασικό ρόλο στην κατοπινή πορεία του. Το κορίτσι είναι η Κωστούλα Μητροπούλου και οι στίχοι προορίζονται για τα τραγούδια “Ο δρόμος” και “Ο στρατιώτης”. 1965: Το Μάρτιο παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη μετέπειτα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου. Με τη Μάρω έχουν γνωριστεί τρία χρόνια πριν στα παρασκήνια της “Όμορφης Πόλης”, συνυπάρχουν στο Σ.Φ.Ε.Μ. και έχουν ήδη γράψει μαζί και κάποια τραγούδια. Δύο από αυτά, το “Νύχτα μικρή αρχόντισσα” και το “Φεγγάρι έρημο” τραγουδά σε δίσκο 45 στροφών ο Γιάννης Πουλόπουλος, εγκαινιάζοντας τη μικρή του συνεργασία με την δισκογραφική εταιρία Lyra του Αλέκου Πατσιφά. Θα ακολουθήσουν -με τον Γιάννη Πουλόπουλο πάλι- τα τραγούδια “Καράβια-Αλήτες” (στίχοι του Φώντα Λάδη), “Μικρός ο κόσμος γύρω μου” (στίχοι του Θανάση Χαμπίπη), “Ο δρόμος” με τη Σούλα Μπιρμπίλη (ένα ακόμα μελοποιημένο ποίημα του Lorca με ελληνικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου), “H κιθάρα” και η “Πρωτομαγιά” σε στίχους Μάρως Λήμνου. Γνωρίζει τον Γιάννη Νεγρεπόντη και πάνω σε στίχους του γράφει το “Στρατιώτη”, τον “Τρίτο Παγκόσμιο” και αρκετά ακόμα τραγούδια που θα παραμείνουν ανέκδοτα στη δισκογραφία, αλλά θα ακουστούν αρκετά στο πλαίσιο του νεολαιίστικου κινήματος της εποχής. Γράφει μουσική για το έργο του Lorca “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα” από την Αλέκα Κατσέλη, για τη “Ρέστια” που ανεβάζει η Αλκηστις Γάσπαρη και για το “Ένα Κορίτσι στο Παράθυρο” που ανεβάζει ο Μίμης Φωτόπουλος. Με μουσικές και τραγούδια του γυρίζεται η ταινία “Μπετόβεν και Μπουζούκι” του Ορέστη Λάσκου. Γνωρίζει το Λευτέρη Παπαδόπουλο. 1966: Τον Αύγουστο γεννιέται η κόρη του Μυρσίνη. Κυκλοφορεί από την εταιρία Οdeon, το πρώτο τραγούδι που γράφει πάνω σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου (“Αυτό τ’ αγόρι” με την Αλέκα Μαβίλη) και γνωρίζει επιτυχία. Τα δύο επόμενα τραγούδια που γράφουν μαζί και κυκλοφορούν με ερμηνεύτρια τη Ζωή Φυτούση (“Σαββατόβραδο” και “Πώς τον αγαπώ”) θα περάσουν μάλλον απαρατήρητα. Το Δεκέμβριο, παρουσιάζει για πρώτη φορά σε συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και με τραγουδιστές τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο, τον κύκλο τραγουδιών “Τα Νέγρικα” που έχει γράψει πάνω σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Είναι η πρώτη απόπειρα συνύπαρξης με τους σύγχρονους διεθνείς νεανικούς ρυθμούς και τα ηλεκτρικά όργανα. 1967: Το τραγούδι “Η δουλειά κάνει τους άντρες”, με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ακούγεται από την Ελένη Ροδά στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου “Τρούμπα ’67″. Το πραξικόπημα ματαιώνει κάποιες συναυλίες που διοργάνωσε η Πανσπουδαστική και στις οποίες επρόκειτο να παρουσιαστούν τα “Νέγρικα”. Προκειμένου ν’ αποφύγει τη σύλληψη, εγκαταλείπει την Ελλάδα το Σεπτέμβριο και εγκαθίσταται για ένα εξάμηνο στο Λονδίνο. Εκεί για να ζήσει με την οικογένειά του -που φτάνει λίγο αργότερα- παίζει μπουζούκι σε κυπριακές ταβέρνες. 1968: Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ετοιμάζει μαζί με το Λευτέρη Παπαδόπουλο τον πρώτο του μεγάλο δίσκο. Ο “Σταθμός”, που κυκλοφορεί στο τέλος της χρονιάς, εγκαινιάζει την ετικέτα Μinοs για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρίας στην οποία και θα παραμείνει έκτοτε. Παράλληλα, γράφει μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου “Το Λεβεντόπαιδο” και “Η Νεράιδα και το Παλικάρι”. 1969: Με το Λευτέρη Παπαδόπουλο γράφουν μουσική και τραγούδια για το ανέβασμα του μουσικοθεατρικού έργου του Αλκη Παππά “Γη S.O.S.” από τον Αλέκο Αλεξανδράκη. 1970: Κυκλοφορούν οι “Θαλασσογραφίες”, δεύτερος μεγάλος δίσκος του, πάλι με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί σκόρπια τραγούδια με τον Στέλιο Καζαντζίδη (“Δε θα ξαναγαπήσω”, “Όταν βλέπετε να κλαίω”) και το Γιάννη Καλατζή (“Παραμυθάκι μου”, “Τα πλεούμενα”). 1971: Γράφει μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού “Ευδοκία”. Το τραγούδι του “Αχ χελιδόνι μου” ηχογραφείται με το Γιώργο Νταλάρα και παράλληλα ακούγεται από τη Λίτσα Σακελλαρίου στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη “Η Ιδιωτική μου Ζωή”, ενώ το “Μάνα δεν φυτέψαμε” ακούγεται από το Γιάννη Πάριο στην ταινία “Πρόκληση”, επίσης του Ό.Ευστρατιάδη. Γράφει μουσική και τραγούδια για την ταινία του Ορέστη Λάσκου “Διακοπές στην Κύπρο”. 1972: Κυκλοφορεί ο τρίτος μεγάλος δίσκος του (“Να ‘Χαμε τι να ‘Χαμε”) σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με τον Παπαδόπουλο γράφουν παράλληλα και κάποια τραγούδια που δε θα περάσουν από τη λογοκρισία της εποχής (“Ο αρχηγός”, “Θα κλείσω το παράθυρο”), ενώ με δικούς του στίχους γράφει την “Πρώτη Μαΐου”, τον “Τσε” και το “Μέρμηγκα”. Γράφει τραγούδια για την ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη “Η Αλίκη Δικτάτωρ”. Γίνεται ιδρυτικό στέλεχος της ΕΜΣΕ, του συνδικαλιστικού σωματείου των δημιουργών που θα ξεκινήσει με αφορμή την μεγάλη επέκταση της πειρατείας στο χώρο της δισκογραφίας. 1973: Η συνεργασία του με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου ξεκινάει με ένα τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους της ταινίας των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού “Μαύρο-Ασπρο”: “Βγήκαμε κάποτε στο δρόμο κι ήμασταν δυο”, τραγουδά η Χάρις Αλεξίου. Η μελωδία θα γίνει αργότερα πασίγνωστη με στίχους του ίδιου και με τίτλο “Καλημέρα ήλιε”. Στα πλαίσια των αναζητήσεων του έξω από τις φόρμες του λαϊκού τραγουδιού, αρχίζει τη μελοποίηση ποιημάτων του Ναζίμ Χικμέτ, με ελληνική απόδοση του Γιάννη Ρίτσου. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Χολαργό και κρατείται δέκα μέρες. 1974: Τον Απρίλιο κυκλοφορεί ο δίσκος “Καλημέρα Ήλιε” με στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει σε μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής (με αποκορύφωμα τη συναυλία στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού που θα καταγράψει ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία του “Τραγούδια της Φωτιάς”) και, στο τέλος του χρόνου, κυκλοφορεί στο δίσκο “Τα Τραγούδια του Δρόμου”, με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. 1975: Στο τέλος της χρονιάς, εννιά χρόνια μετά την πρώτη τους παρουσίαση σε συναυλίες, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στη δισκογραφία τα “Νέγρικα”, με στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. 1976: Τον Οκτώβριο κυκλοφορούν “Τα Τραγούδια μας”, ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών με στίχους του Φώντα Λάδη που καταγράφουν με άμεσο λόγο το πολιτικό κλίμα της μεταπολίτευσης. Βρίσκουν θέση σε κάθε κοινωνικοπολιτική διεκδίκηση της εποχής αλλά, την ίδια στιγμή, γνωρίζουν και αρκετούς αποκλεισμούς και απαγορεύσεις από το επίσημο κράτος. 1978: Αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΜΣΕ και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Παντρεύεται την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη. 1979: Τον Ιούνιο κυκλοφορεί ο δίσκος “Τα Τραγούδια της Χαρούλας”, με στίχους του Μανώλη Ρασούλη και του Πυθαγόρα, άλμπουμ που σηματοδοτεί την -ύστερα από τόσα χρόνια δημιουργικής πολιτικής στράτευσης- εκ νέου κατεύθυνση του δημιουργού προς ένα “καθημερινό λαϊκό τραγούδι”. 1980: Τον Οκτώβριο κυκλοφορεί ο δίσκος “Για μια Μέρα Ζωής” που είναι και ο τελευταίος του. Μέσα από τραγούδια με στίχους διαφόρων στιχουργών επιχειρεί μια προσέγγιση στον ηλεκτρικό ήχο της εποχής. 1981: Τον Μάιο πραγματοποιεί σειρά συναυλιών στο εξωτερικό (Καναδάς, Η.Π.Α., Αγγλία, Σουηδία). Τον Ιούνιο, μαζί με τον Χρήστο Λεοντή και τον Θάνο Μικρούτσικο, ξεκινούν σειρά κοινών συναυλιών ανά την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο θα μπει στο Γενικό Κρατικό με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και, στο τέλος του χρόνου, θα ταξιδέψει στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. 1982: Στις 8 Ιουνίου θα χτυπηθεί από εγκεφαλικό επεισόδιο. Θα μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο και στις 16 Αυγούστου θα ταξιδέψει εκ νέου στη Μόσχα, προκειμένου να συνεχίσει τη νοσηλεία του. Στις 7 Σεπτεμβρίου θα υποστεί και δεύτερο εγκεφαλικό, το οποίο θα αποβεί μοιραίο. Δέκα μέρες αργότερα (17 Σεπτεμβρίου) θα φύγει για πάντα…

Πηγη:tvxs.gr

http://www.kar.org.gr/?p=28290

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά


Τα γνωστά αντιεπιστημονικά, βαθιά αντιδραστικά και άκρως επικίνδυνα ιδεολογήματα που αφορούν το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης επαναφέρει η «ΑΥΓΗ» με άρθρο που υπογράφει μέλος της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας και δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 8 Οκτώβρη, με τίτλο «Ινδική Κάνναβη: Ναρκωτικό ή φάρμακο». Τι γράφει; «Το 2014 η χρήση κάνναβης στην Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού παρά τη φυσική της προέλευση και τη μηδαμινή τοξική παρενέργεια - εξάρτηση (μικρότερη κι από αυτή του απλού καπνού), αλλά και την κοινή παραδοχή ότι στην Ελλάδα έχουμε χιλιάδες χρήστες - μικροκαλλιεργητές. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η διάσταση του ζητήματος, αν και είναι πολύ σημαντικό το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, το κατά πόσο δηλαδή επιτρέπεται σε κάποιον να κάνει ό,τι θέλει με τον εαυτό του, εφόσον φυσικά δεν παραβιάζει τα όρια του άλλου». Αντιδραστική άποψη αυτή η τελευταία. Δηλαδή αν ο άλλος θέλει να αυτοκτονήσει, θα τον αφήσει η αρθρογράφος, ο ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει; Τέτοια κοινωνία ονειρεύονται και λανσάρουν; Αλλά και η μηδαμινή εξάρτηση είναι καλό παραμύθι για να πλασάρεις ναρκωτικά. Γιατί από τον καπνό (είναι εξάρτηση) δεν περνά κανείς στην ηρωίνη. Από το χασίς σχεδόν όλοι. Γράφει ακόμη: «Η κάνναβη μπορεί να αποτελέσει ένα από τα καλύτερα φάρμακα για τον καρκίνο, το γλαύκωμα, την επιληψία, το άσθμα, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, το Αλτσχάιμερ, το AIDS, το διαβήτη, τη δυσκοιλιότητα και ένα σωρό άλλες ασθένειες, ενώ γενικώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ηρεμιστικό και κατευναστικό βγαλμένο από τη φύση...». Δεν δίνει όμως καμιά ιατρική έρευνα που να το βεβαιώνει, παρά μόνο το βιβλίο κάποιου Γ. Οικονομόπουλου «Ιαμα Κάνναβη» και μια καταγραφή μελών του «Συλλόγου Θεραπευτικής Κάνναβης από ανθρώπους που είχαν ιατρικό πρόβλημα και μέσα από την κάνναβη, βρήκαν επιτέλους τη λύση...». Οι ίδιοι το λένε ότι το χασίς τούς γιάτρεψε... Εμείς να προσθέσουμε ότι η Eurostat είχε δώσει οδηγία στα κράτη - μέλη της ΕΕ να συνυπολογίσουν στις εθνικές στατιστικές τις παράνομες δραστηριότητες που δημιουργούν σημαντικά έσοδα (λαθρεμπόριο ναρκωτικών, πορνεία). Πρώτο βήμα για νομιμοποίησή τους... Αυτό θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ; Το χασίς και όλα όσα λέει μαλακά ναρκωτικά τα θέλει νόμιμα... *** Οι επικίνδυνες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των ναρκωτικών είναι γνωστές εδώ και χρόνια, μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις, έγγραφα, τη συμμετοχή συνιστωσών του στα ναρκω-φεστιβάλ. Σύμφωνα με αυτές, ο χρήστης ναρκωτικών είναι «άρρωστος», ο διαχωρισμός σε «σκληρά» και «μαλακά» επιβεβλημένος, η κάνναβη είναι αθώα και ακίνδυνη, με λίγα λόγια όλη η προπαγάνδα της ΕΕ. Δε θα μπούμε στη διαδικασία να ανατρέξουμε σε παλαιότερα στοιχεία, καθώς χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερες επιστημονικές έρευνες και εκθέσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επικινδυνότητα των υποτιθέμενων «μαλακών» ναρκωτικών, καθιστώντας τον επιδιωκόμενο από την κυρίαρχη πολιτική διαχωρισμό σε «σκληρά και μαλακά» ναρκωτικά ως αντιεπιστημονικό, που απέχει από την πραγματικότητα. Η χρήση κάνναβης ήδη έχει μετατραπεί σε πρόβλημα πρώτης γραμμής, παραμένει η πρώτη ουσία για την έναρξη της χρήσης ναρκωτικών. *** Αξίζει να αναφερθούμε στα τελευταία ευρήματα, όπως παρουσιάζονται στην Εκθεση για τα ναρκωτικά του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ) και αφορούν το έτος 2012. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζητούν να απεξαρτηθούν από την «αθώα» κάνναβη, αντιμετωπίζοντας πολλά σοβαρά οργανικά και ψυχολογικά προβλήματα. «Τα επείγοντα περιστατικά που συνδέονται με τη χρήση κάνναβης αποτελούν διογκούμενο πρόβλημα. Τα συμπτώματα είναι, μεταξύ άλλων, άγχος, ψυχωσικά ή άλλα ψυχιατρικά συμπτώματα», είναι μια από τις επισημάνσεις της Εκθεσης. «Η κάνναβη - επισημαίνεται - αποτελεί πλέον τη συχνότερα αναφερόμενη ουσία χρήσης απ' όσους ξεκινούν θεραπεία απεξάρτησης για πρώτη φορά στη ζωή τους». Αναλυτικά αναφέρουμε: •Πάνω από 55.000 άνθρωποι στην Ιταλία που απευθύνθηκαν για πρώτη φορά σε θεραπευτικό πρόγραμμα ζήτησαν απεξάρτηση από την κάνναβη (το 2006 ήταν περίπου 40.000 άνθρωποι). •Πάνω από 50.000 άνθρωποι στη Γαλλία το ίδιο (το 2006 ήταν περίπου 35.000). •Πάνω από 35.000 στην Ισπανία (περίπου 23.000 ήταν το 2006). •Περίπου 25.000 στη Γερμανία (το 2006 ήταν λιγότεροι από 20.000). •Περίπου 18.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο (περίπου 10.000 το 2006). •Περίπου 45.000 σε άλλες χώρες (περίπου 32.000 το 2006). *** Είναι εξίσου αντιεπιστημονικό να αναζητά κανείς τα αίτια της εξάρτησης σε ιατρικούς, ψυχολογικούς, βιολογικούς λόγους. Η εξάρτηση, πριν γίνει ατομικό σύμπτωμα, είναι μια κοινωνική συμπεριφορά που διαμορφώνεται στο πλαίσιο της κυρίαρχης ιδεολογίας ενός πολιτισμού της παρακμής. Τα ναρκωτικά στο μοναδικό επίπεδο που μπορούν να διαχωριστούν είναι αυτό της φαρμακολογίας, της χημικής σύνθεσης και της επίδρασής τους, σε καμιά περίπτωση όμως ο διαχωρισμός τους δεν μπορεί να είναι κοινωνικός και ψυχολογικός. Οι αιτίες που οδηγούν στην «επιλογή» μιας ναρκωτικής ουσίας είναι κοινές για όλες τις ουσίες. «(...) η επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς έχει να διανύσει το δρόμο αδιαφορώντας, παντελώς όμως, για τις συντηρητικές, αποστειρωμένες, δύσκαμπτες και αναποτελεσματικές κραυγές που είναι βέβαιο ότι θα είναι στημένες στη γωνιά για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς», καταλήγει μεταξύ άλλων το συγκεκριμένο άρθρο στην «ΑΥΓΗ». Αναμασώντας το γνωστό και εξακριβωμένα λανθασμένο επιχείρημα, ότι, δηλαδή, λόγω της πολιτικής απαγόρευσης αυξάνονται οι χρήστες ηρωίνης και άλλων «σκληρών» ναρκωτικών, «που εξοντώνουν κυριολεκτικά τους νέους και τις νέες μας στερώντάς τους κάθε κριτική σκέψη, δημιουργία, ελπίδα ή διάθεση για αγώνα και ζωή». Είναι άλλη μια «γεύση» για το υποθηκευμένο μέλλον που ετοιμάζει η «επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς»; Στη χρήση και στην εξάρτηση δεν έχει σημασία ποια ουσία χρησιμοποιεί κανείς. Σημασία έχει η διαμόρφωση μιας κατάστασης του «φτιαξίματος», μιας ψυχολογίας «εξάρτησης». Γιατί ένα άτομο χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά για να ξεφύγει από μια ατομική και κοινωνική πραγματικότητα που καραδοκεί να τον συνθλίψει. *** Μέσα και από αυτό το επιμέρους, αλλά εξίσου ζωτικής σημασίας θέμα των ναρκωτικών ανιχνεύεται ο πυρήνας των δύο ριζικά διαφορετικών και αντίθετων κόσμων, του παλιού και του καινούριου, που εκφράζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και εμείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και μέσα από το πρόβλημα των ναρκωτικών, προτείνει τη διαχείριση της βαρβαρότητας, δώσε ναρκωτικά - «φάρμακα» στο λαό να μην πονάει, αλυσόδενέ τον με κάθε τρόπο, με το μανδύα του «ριζοσπαστικού» που όμως είναι βαθιά αντιδραστικό. Το ΚΚΕ αγωνίζεται για ανθρώπους πραγματικά ελεύθερους, μακριά από κάθε είδους εξάρτηση κι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να «βολεύονται με λιγότερο ουρανό».

Ελ. Τζ.


http://www.rizospastis.gr/page.do?id=15443&publDate=10%2F10%2F2014&direction=1&pageNo=24

Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Μάνο Κατράκη

Το μεγάλο ηθοποιό και κομμουνιστή Μάνο Κατράκη τιμά η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με μία εκδήλωση αφιερωμένη στη ζωή και τη δράση του. Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 18 Οκτώβρη, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα Συνεδρίων στην έδρα της ΚΕ, στον Περισσό. Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και θα παρουσιαστεί ένα αφιέρωμα στον Μάνο Κατράκη, το οποίο θα περιλαμβάνει οπτικοακουστικό υλικό και θεατρικούς διαλόγους. Τίτλος της εκδήλωσης είναι «Στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη», λόγια του Γιάννη Ρίτσου που αναφέρονται στο μεγάλο ηθοποιό. Θα γίνει μία αναδρομή στην αξιόλογη πορεία του ως ηθοποιού και στην αγωνιστική στάση που κράτησε παράλληλα σε όλη τη ζωή του. Με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Κατράκη, θα παρουσιαστούν στιγμές από την πορεία του στην υποκριτική, που ξεκίνησε από την πρώτη εμφάνιση το 1928 και συνεχίστηκε για 50 χρόνια συνεχούς προσφοράς, με ερμηνείες που άφησαν εποχή, με βραβεία και κριτικούς επαίνους. Όλα δεμένα με μία συνεπή στάση στη ζωή του, η οποία ξετυλίχτηκε μέσα σε συνθήκες πολέμου, διωγμών, αγώνα μέσα από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, μια ζωή στρατευμένη στην υπόθεση της.


http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=8137155