Συνεχίζονται οι δραστηριότητες των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ σε διάφορες περιοχές της χώρας. Συγκεκριμένα: Αύριο Παρασκευή 22 Μάη: - Η ΚΟΒ Ν. Ιωνίας Βόλου προγραμματίζει συγκέντρωση στον πεζόδρομο του Δημαρχείου Ν. Ιωνίας στις 7.30 μ.μ., με ομιλητή τον Αντ. Κούρτη, μέλος του ΤΓ Βόλου του ΚΚΕ. - Η ΚΟ Τρικάλων προγραμματίζει εκδήλωση - συζήτηση στο κοινοτικό καφενείο στη Σαρακίνα στις 9 το βράδυ, με ομιλητή τον Αχιλλέα Κανταρτζή, μέλος της ΚΕ. http://www.902.gr/eidisi/politiki/67934/drastiriotites-ko-toy-kke-se-diafores-periohes
Η ΚΡΑΥΓΗ "ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ" ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ, ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΧΗΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΚΡΑΥΓΗ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ... (ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ)
Translate
Πέμπτη 21 Μαΐου 2015
Δραστηριότητες ΚΟ του ΚΚΕ σε διάφορες περιοχές
Συνεχίζονται οι δραστηριότητες των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ σε διάφορες περιοχές της χώρας. Συγκεκριμένα: Αύριο Παρασκευή 22 Μάη: - Η ΚΟΒ Ν. Ιωνίας Βόλου προγραμματίζει συγκέντρωση στον πεζόδρομο του Δημαρχείου Ν. Ιωνίας στις 7.30 μ.μ., με ομιλητή τον Αντ. Κούρτη, μέλος του ΤΓ Βόλου του ΚΚΕ. - Η ΚΟ Τρικάλων προγραμματίζει εκδήλωση - συζήτηση στο κοινοτικό καφενείο στη Σαρακίνα στις 9 το βράδυ, με ομιλητή τον Αχιλλέα Κανταρτζή, μέλος της ΚΕ. http://www.902.gr/eidisi/politiki/67934/drastiriotites-ko-toy-kke-se-diafores-periohes
Στρίβειν διά της τετραετίας!
Προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ προέβαλλε 2 - 3 μέτρα, όπως π.χ. επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, επαναφορά 13ης σύνταξης σε μία κατηγορία χαμηλοσυνταξιούχων, που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, υπονοώντας ότι η εκλογή του στην κυβέρνηση θα οδηγήσει στην ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα ακολουθηθεί φιλολαϊκή πολιτική. Εκρυβε επιμελώς ότι οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις του, που απευθύνονταν στο μεγάλο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους, ακύρωναν στην πράξη κάθε σκέψη για κάτι τέτοιο. Αρχικά, αυτά τα λίγα «ψίχουλα», που προβλήθηκαν ως «ανατροπή», ως «ριζική αλλαγή πολιτικής», εμφανίσθηκαν ως «άμεσα μέτρα», που θα υλοποιηθούν τις 100 πρώτες μέρες, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση ότι τα πιο ουσιαστικά θα έρθουν αργότερα! Σήμερα, στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρά στην υλοποίηση αυτών των περιορισμένων υποσχέσεών της προς τους εργαζόμενους, τα κυβερνητικά στελέχη με μεγάλη ευκολία δηλώνουν ότι «το πρόγραμμα της κυβέρνησης είναι πρόγραμμα τετραετίας», μεταθέτοντας για αργότερα τις όποιες υποσχέσεις. Ετσι, η συγκυβέρνηση ουσιαστικά «στρίβει διά της τετραετίας», συγκαλύπτοντας για άλλη μια φορά την αλήθεια ότι ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και η ανάκαμψη δικαιωμάτων και εισοδημάτων των εργαζομένων δεν πάνε μαζί. Στόχος, να συντηρήσουν την προσδοκία, την αυταπάτη, την ψευδαίσθηση ότι θα έρθει - στο μέλλον - η κατάλληλη στιγμή για την εφαρμογή μιας «φιλολαϊκής πολιτικής», βεβαίως με ακόμα πιο κουτσουρεμένες τις λαϊκές απαιτήσεις! Γι' αυτό, οι προπαγανδιστές της συγκυβέρνησης αναγορεύουν σε «κόκκινη γραμμή των κόκκινων γραμμών» την επιβίωσή της. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό της κυβερνητικής προπαγάνδας, ο λαός θα πρέπει να κάνει υπομονή, να περιμένει, να στηρίξει ενεργά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεών της με τους δανειστές. Ετσι, λοιπόν, η επιχείρηση εξαπάτησης συνεχίζεται με στόχο να γίνει ο λαός συνένοχος, να συναινέσει στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Η συγκυβέρνηση κρύβει επιμελώς ότι διαπραγματεύεται με τους δανειστές όχι για τους μισθούς, τις συντάξεις κ.λπ., αλλά με στόχο την εξασφάλιση της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Κρύβει ότι προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι να διατηρηθεί όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο των προηγούμενων χρόνων, όπως άλλωστε και έχει δεσμευθεί ή και όπως ήδη το πράττει. Ακόμα κι αν δεν πάρει κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο τα επόμενα χρόνια, αρκούν αυτά που ήδη έχει κάνει ευαγγέλιό της για να μην μπορεί να σηκώσει άνθρωπος κεφάλι. Κρύβει επίσης ότι η λήψη νέων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, ανεξάρτητα από τον τρόπο και το χρόνο υλοποίησής τους, είναι μονόδρομος, προκειμένου να θωρακιστούν η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και η κερδοφορία τους. Αυτό που επιδιώκει η συγκυβέρνηση είναι να μπορέσει να εξασφαλίσει αυτό που δεν μπόρεσαν οι προηγούμενες, την εργατική - λαϊκή συναίνεση σε αυτούς τους στόχους και σε αυτό σκοπεύει η προπαγανδιστική τακτική, επιστρατεύοντας εκτός από το «μαστίγιο» του εκφοβισμού της χρεοκοπίας και το «καρότο» των ψεύτικων και κουτσουρεμένων προσδοκιών. Το κύριο για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι να μην πατήσουν την μπανανόφλουδα, να μην υποταχθούν στη λογική της αναμονής και της ανοχής των διαφόρων προπαγανδιστικών ελιγμών της κυβέρνησης. Δεν χρειάζονται άλλα τέσσερα χαμένα χρόνια. Απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης για διεκδίκηση όλων όσα έχασαν τα προηγούμενα χρόνια, για ξήλωμα των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων, για διεκδίκηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σταθμός σε αυτήν την κατεύθυνση είναι τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 11 Ιούνη.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8447335
ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τα 74 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης
ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τα 74 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης
Η αντίσταση του λαού της Κρήτης σηματοδοτεί το τέλος της έως τότε παθητικής αποδοχής της φασιστικής εισβολής και την έναρξη της παλλαϊκής αντίστασης υπογραμμίζει η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ σε ανακοίνωση της για την επέτειο των 74 χρόνων από την Μάχη της Κρήτης. Τονίζει ακόμα ότι «εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θεωρητική θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός». Η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής: «Εβδομήντα χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου και 74 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης, η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ αποτίει φόρο τιμής σε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία για τη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού. Σε όλους εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη, κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Στους αμέτρητους νεκρούς από τους βομβαρδισμούς και από την πείνα, με πρώτο και μεγαλύτερο θύμα τα παιδιά. Στα εκατομμύρια εκείνων που βασανίστηκαν στα φοβερά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου και κάθε χώρου φρίκης, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έφτασε στο έσχατο σημείο της με την απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Τον 20ό αιώνα, ο πλανήτης μας τυλίχθηκε δυο φορές από τις φλόγες παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών πολέμων. Όπως ο πρώτος, έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ιδιαίτερη θέση στην λαϊκή αντίσταση και πάλη της περιόδου κατέχει η Μάχη της Κρήτης. Κι αυτό γιατί εκείνο που τη χαρακτηρίζει ιδιαίτερα, δεν είναι η δράση των οργανωμένων στρατιωτικών μονάδων, όσο κι αν αυτή ήταν ηρωική, αλλά η μαζική συμμετοχή και ο απαράμιλλος ηρωισμός του λαού της Κρήτης. Πάνω από 600 ομάδες δύναμης 3 - 80 άνδρες η κάθε μια σχηματίστηκαν εκείνες τις ημέρες στη Βόρεια Κρήτη από το Ηράκλειο ως τα Χανιά και ρίχτηκαν στην μάχη κατά των φασιστών εισβολέων. Η αντίσταση της Κρήτης στην φασιστική εισβολή ήταν πραγματικά παλλαϊκή! Για πρώτη φορά στην ως τότε πορεία του πολέμου η ναζιστική εισβολή βρήκε απέναντί της μια γενικευμένη ένοπλη λαϊκή εξέγερση. Εξέγερση που δεν οργανώθηκε από το επίσημο αστικό κράτος, ούτε από τα αγγλικά στρατεύματα, παρόλο που είχαν στη διάθεση τους 6 μήνες να μετατρέψουν την Κρήτη σε απόρθητο φρούριο. Χαρακτηριστικό της στάσης της μεταξικής κυβέρνησης Τσουδερού, του βασιλιά Γλίξμπουργκ και των Άγγλων ιμπεριαλιστών ήταν η αναχώρησή τους από την Κρήτη ενώ ήταν σε εξέλιξη ακόμα ο παλλαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στους φασίστες εισβολείς! Αυτό ακριβώς δείχνει την απέχθεια και το φόβο των αστικών δυνάμεων απέναντι στον παλλαϊκό ξεσηκωμό, τη λαϊκή εξέγερση! Η αντίσταση του λαού της Κρήτης σηματοδοτεί το τέλος της έως τότε παθητικής αποδοχής της φασιστικής εισβολής και την έναρξη της παλλαϊκής αντίστασης. Αυτό ακριβώς το παράδειγμα που εξέπεμψε ο μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης θέλησαν τα ναζιστικά στρατεύματα να κάμψουν επιστρατεύοντας για πρώτη φορά ως τότε το μέτρο των αντιποίνων: την αρχή έκαναν με την Κάνδανο και ακολούθησαν δεκάδες χωριά στην Κρήτη και ολόκληρη τη χώρα. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες. Με το Α' ανοιχτό γράμμα του, που δημοσιεύτηκε στις 2 Νοέμβρη 1940, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, από τη φυλακή της Ασφάλειας Αθηνών όπου κρατούνταν, κάλεσε τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα. Στο ίδιο πνεύμα ήταν το άρθρο - κάλεσμα του Μιλτιάδη Πορφυρογένη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, που είχε αποδράσει από την Κίμωλο, στην εφημερίδα του Ηρακλείου "ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ" στις 16 Μάη 1941, που καλούσε τους κομμουνιστές και τον κρητικό λαό να οργανώσουν την αντίσταση με κάθε τρόπο στην επικείμενη ναζιστική εισβολή στην Κρήτη. Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Μια χούφτα κομμουνιστές, που ήταν ελεύθεροι και άλλοι που δραπέτευσαν από τις φυλακές και τις εξορίες, ξεκίνησαν τον αγώνα για να αναπτυχθεί η αντίσταση μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τριπλής κατοχής, αλλά και της ηττοπάθειας και της αναμονής που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις. Αποτέλεσε το βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Καθοριστική συμβολή στη Μάχη της Κρήτης και αμέσως μετά στην ανασυγκρότηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ στην Κρήτη, την έναρξη του αντιστασιακού αγώνα είχαν οι 9 κομμουνιστές που απέδρασαν στις αρχές του Μάη από τη Φολέγανδρο με επικεφαλής το Στέργιο Αναστασιάδη, μέλος τότε της ΚΕ του ΚΚΕ. Από κοινού με τους 8 κομμουνιστές που απέδρασαν στα τέλη Μάη του 1941 από τη Γαύδο πρωτοστατούν στην οργάνωση του Παγκρήτιου Αντιστασιακού Μετώπου (ΠΑΜ μετονομάστηκε σε ΕΑΜ μετά την ίδρυσή του) και της Παγκρήτιας Οργάνωσης Ελεύθερων Νέων (ΠΟΕΝ, μετονομάστηκε σε ΕΠΟΝ μετά την ίδρυση της). Το ΚΚΕ είναι περήφανο που υπήρξε ο εμπνευστής, ο οργανωτής και κύριος αιμοδότης της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης του λαού μας. Με την πείρα ενός αιώνα, αγώνων και θυσιών για το λαό και το σοσιαλισμό, το ΚΚΕ αναδεικνύει την ανάγκη του σταθερού ιδεολογικού - πολιτικού μετώπου απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, όπως είναι και η ναζιστική - φασιστική. Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος. Εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θεωρητική θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός. Τιμούμε τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε. Το ΚΚΕ, με το αίμα των καλύτερων παιδιών του, έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην εργατική τάξη, στο δίκιο του λαού, στο σοσιαλισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό! Πορευόμαστε με έναν και μόνο σκοπό: Να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, να οικοδομήσουμε τη μεγάλη λαϊκή αντικαπιταλιστική συμμαχία που θα αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική και θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση. Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική - λαϊκή νίκη, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!»
http://www.902.gr/eidisi/politiki/67954/ep-kritis-toy-kke-anakoinosi-gia-ta-74-hronia-apo-tin-mahi-tis-kritis
Τρίτη 7 Απριλίου 2015
Η ΕΛΠΙΔΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣΕ...
Η «Αριστερά» του δήθεν.
Περάσαμε πολλές δεκαετίες σε αυτόν τον τόπο με τη Νέα Δημοκρατία να βυσσοδομεί πάνω στην έννοια «Δημοκρατία». Μέχρι που φτάσαμε «Δημοκρατία», ακόμα και αυτή η αστική Δημοκρατία, να νοείται από τη Νέα Δημοκρατία ως εκείνο το σύστημα της επιβολής του «μαύρου», των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της απαγόρευσης συναθροίσεων, της πρόσδεσης του τόπου σε καθεστώς αέναης λιτότητας και της υπαγωγής της Ελλάδας σε καθεστώς Αγγλικού Δικαίου με τη μέθοδο των τροπολογιών της νύχτας (όποτε γινόταν κι αυτό)… Τα υπόλοιπα χρόνια της μεταπολίτευσης τα περάσαμε με το ΠΑΣΟΚ, το… «σοσιαλιστικό κίνημα», να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί, να λερώνει την έννοια του σοσιαλισμού. Φτάσαμε στο σημείο, μετά από την αρχική φάση του «σοσιαλισμού» των «νέων τζακιών», να προσδένεται η Ελλάδα – στο όνομα του… σοσιαλισμού – στα ΔΝΤ, να καμώνεται το «σοσιαλισμό» η βρωμιά του «όλοι μαζί τα φάγαμε» και να κλίνεται σε όλες τις πτώσεις ο όρος «σοσιαλισμός» από τα χείλη μιας από τις πιο ρυπαρές ομάδες μιζαδόρων που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Τώρα ήρθε η ώρα της «Αριστεράς». Κατ’ αρχάς δικαίωμα του καθενός η ετερότητα και ο ατομικός αυτοπροσδιορισμός. Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Μπορεί παντού στον κόσμο να επιδιώκεται η έννοια της «Αριστεράς» να κοντύνει στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Μπορεί να εμφανίζεται σαν «Αριστερός» τη μια ο Ντ’ Αλέμα και ο Μπλερ και την άλλη ο Σρέντερ μέχρι ο… Ομπάμα. Μπορεί να θέλουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης οι θιασώτες του «τέλους της Ιστορίας» να παρουσιάσουν την «Αριστερά» ως μια… γεωγραφική εκδοχή που βάζει τα ρούχα της αλλιώς για να διαχειριστεί το καθεστώς της γύμνιας και της εκμετάλλευσης. Αλλά – και σε αυτόν τον τόπο το γνωρίζουμε πολύ καλά λόγω της τεράστιας πολιτικής και ιστορικής παρακαταθήκης – η Αριστερά δεν είναι γεωγραφία. Είναι πολιτική ουσία. Αριστερά - εκείνη που έχει ανάγκη ο λαός – δεν ήταν ποτέ εκείνη που υπηρέτησε ή διαχειρίστηκε το σύστημα. Ήταν, είναι και θα είναι ο χώρος που έχει προοπτική την απελευθέρωση από το ζυγό της εκμετάλλευσης. Που δεν βαδίζει με πυξίδα το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω». Η Αριστερά δεν είναι το ρεσιτάλ της αμφισημίας και της επικοινωνιακής φούσκας, δεν είναι φτιαγμένη για να κάνει – για παράδειγμα - επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους την ίδια ώρα που «αριστεροί» υπουργοί ανακοινώνουν ότι η Ελλάδα θα πληρώνει το παράνομο χρέος στο διηνεκές! Εν ολίγοις, η Αριστερά, επειδή η ταξική της τοποθέτηση είναι σαφής, ποτέ δεν ήταν «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Η Αριστερά θα είναι πάντα η δύναμη της ρήξης και της ανατροπής του άδικου και όχι των διευθετήσεων μαζί του. Κι αλίμονο αν επιτρέψουν οι Αριστεροί να καταγραφεί στη συνείδηση του λαού ότι η Αριστερά είναι «μία από τα ίδια». Για την περίπτωση που τα πράγματα οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ορισμένοι επικαλούνται την «Αριστερά» για να κάνουν – τελικά – μια από τα ίδια, απαιτείται να παρθούν μέτρα από τώρα. Και το πρώτο και βασικό μέτρο είναι η υπεράσπιση αρχών και θέσεων. Χωρίς εκπτώσεις και χωρίς καμία ανοχή σε «εξυπνακισμούς». *** Αφορμή για τις παραπάνω παρατηρήσεις – που αν χρειαστεί θα επανέλθουμε αναλυτικότερα – είναι μια συζήτηση που άνοιξε και συνεχίζεται με αφορμή τις τοποθετήσεις του υπουργού κ.Πανούση. Εκ προοιμίου δηλώνουμε ότι δεν ξέρουμε αν υπάρχει «Αριστερά του τίποτα», όπως λέει ο υπουργός κ. Γιάννης Πανούσης, ούτε τι πραγματικά εννοεί με αυτό τον όρο που έτυχε ευμενούς αποδοχής από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Δεν ξέρουμε, επίσης, αν υπάρχει και η «Αριστερά του κατιτίς» εκτός από την «Αριστερά του τίποτα». Αυτά ας τα βρούνε μεταξύ τους οι υπουργοί της κυβέρνησης. Είμαστε, όμως, απολύτως βέβαιοι ότι στην ιστορία του εργατικού κινήματος υπήρχε ανέκαθεν και συνεχίζει να υπάρχει η «Αριστερά του δήθεν»… Ορισμένα παραδείγματα: Πρώτον: Δυο μέρες μετά τα λεχθέντα του κ.Πανούση, ο οποίος χλεύασε τις θεωρίες περί «αριστερής Αστυνομίας», η Αστυνομία της οποίας προΐσταται πολιτικά – αυτή δηλαδή που κατά τον υπουργό της κυβέρνησης της Αριστεράς δεν είναι ούτε «Αριστερή» ούτε «Δεξιά» – εμφανίστηκε στις Σκουριές. Και τι έκανε; Επιτέθηκε με χημικά και δακρυγόνα στους… κατοίκους. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η «Αριστερά του δήθεν», ή άλλως πως «η δήθεν Αριστερά», είναι τόσο «Αριστερά» ώστε με την ίδια ευκολία που πριν τις εκλογές κατηγορούσε (και σωστά) αυτούς που έκαναν πλάτες με ΜΑΤ και εισαγγελείς στους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες στις Σκουριές, τώρα με την ίδια ευκολία συνεχίζει να κάνει πλάτες στους ίδιους κεφαλαιοκράτες και να επιβάλλει την «τάξη» εναντίον των κατοίκων με την μια και μόνη Αστυνομία που υπάρχει: Την Αστυνομία του συστήματος. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα είναι ότι εφόσον η «Αριστερά» δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνική απελευθέρωση, εφόσον υπάρχει απλώς για να προσθέτει μερικούς κόκκους συμπάθειας στο σύστημα του κοινωνικού δαρβινισμού, εφόσον «Αριστερός» είναι κι εκείνος που υπηρετεί σαν αιώνιο και αμετάβλητο το σύστημα των κεφαλαιοκρατών, τότε ναι: Για αυτή την «Αριστερά» - την «δήθεν» - η Αστυνομία δεν έχει ούτε πολιτικό, ούτε ιδεολογικό, ούτε κοινωνικό πρόσημο. Για αυτή την «Αριστερά» - την «δήθεν» - που ποζάρει σαν ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος των κεφαλαιοκρατών, το μοναδικό αναγνωρισμένο πρόσημο και της Αστυνομίας, και του Στρατού και της Δικαιοσύνης και κάθε λογής εξουσίας και μηχανισμού εξουσίας σε αυτό το σύστημα είναι… η «ουδετερότητα». Αλλά πόσο «ουδέτερη», τάχα, είναι η άσκηση της λεγόμενης νόμιμης βίας από ένα σύστημα που έχει ως υπέρτατο νόμο του την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση; Απλό: Η άσκηση αυτής της λεγόμενης νόμιμης βίας είναι τόσο «ουδέτερη», όσο… «αριστερός» μπορεί να είναι κι εκείνος που επικαλείται την «ουδετερότητά της»… Δεύτερον: Ο φίλτατος κ.Πανούσης το «χόντρυνε» λίγο και με τον στερεότυπο λόγο που συνηθίζεται από εκείνους που ό,τι και να κάνουν το παίζουν «αριστεροί» - δικαίωμά τους βέβαια – ζήτησε «ν' αφήσουμε στην μπάντα τα πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης, τα οποία συνήθως εκδίδουν άνθρωποι “χωρίς πρόσωπο”». Εμείς λοιπόν – με το πρόσωπό μας – θέλουμε να ρωτήσουμε: Όταν το ίδιο πρόσωπο που τώρα «σκίζει Μνημόνια» συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Τσίπρα, είναι το ίδιο πρόσωπο που ως στέλεχος της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική υπό τον Σαμαρά ψήφιζε και εφάρμοζε Μνημόνια, τίθεται ζήτημα «αριστεροφροσύνης»;… Και τότε «αριστερός» και τώρα «αριστερός», ο κ.Πανούσης;
Απαντάμε: Κανένα θέμα «αριστεροφροσύνης» δεν τίθεται για το πρόσωπο του κ.Πανούση. Γιατί το θέμα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό. Και αφορά την «δήθεν Αριστερά». Εν συνόλω.
email: mpog@enikos.gr
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015
«To όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!»
«To όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!»
«Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε».
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: «Θέσεις για τον Φόυερμπαχ».
«To όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!» Ετσι έκλεινε το λόγο του πάνω στον τάφο του Καρλ Μαρξ, στις 18 Μάρτη 1883, δηλαδή τέσσερις μέρες μετά το θάνατό του (πέθανε στις 14 Μάρτη 1883), ο Φρίντριχ Ενγκελς. Δεν ήταν λόγια προφητικά, ούτε η έκφραση βαθιού συντροφικού συναισθήματος του Ενγκελς για το θάνατο του ανθρώπου που, στην εποχή εδραίωσης του καπιταλισμού, άνοιξε το δρόμο στην εργατική τάξη για να γίνει από τάξη καθεαυτή τάξη για τον εαυτό της, προκειμένου να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη. Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν βασισμένα στη βαθιά επίγνωση του επιστημονικού θεωρητικού έργου και της δράσης του θεμελιωτή της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης. Και αυτό ο Ενγκελς το γνώριζε καλύτερα απ' τον καθένα, αφού και ο ίδιος ήταν «τέκνο της ίδιας εποχής» με τον Μαρξ και αχώριστοι σύντροφοι στη διαμόρφωση της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης αλλά και στην επαναστατική δράση. Δίκαια, μετά το θάνατο του Μαρξ, η επιστημονική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης πήρε τ' όνομά του: «Μαρξισμός». Ο Καρλ Μαρξ γεννήθηκε στις 5 Μάη 1818 στην πόλη Τριρ της Πρωσίας. Αφού τέλειωσε το γυμνάσιο, ο Μαρξ πήγε στο Πανεπιστήμιο, στην αρχή στη Βόννη και έπειτα στο Βερολίνο, όπου σπούδασε νομικά, προπαντός όμως ιστορία και φιλοσοφία. Τέλειωσε το Πανεπιστήμιο το 1841 με μια διδακτορική διατριβή για τη φιλοσοφία του Επίκουρου. Ενσάρκωνε τη σχέση θεωρίας και πράξης Με τον Φρίντριχ Ενγκελς συνδέθηκε το Σεπτέμβρη του 1844 στο Παρίσι, που από τότε έγινε ο πιο στενός του φίλος. Μαζί πήραν ενεργότατο μέρος στην τοτινή κοχλάζουσα ζωή των επαναστατικών ομάδων του Παρισιού (ιδιαίτερη σημασία είχε η θεωρία του Προυντόν, που ο Μαρξ την καταπολέμησε αποφασιστικά στην «Αθλιότητα της Φιλοσοφίας» το 1847) και επεξεργάστηκαν -παλεύοντας επίμονα ενάντια στις διάφορες θεωρίες του μικροαστικού σοσιαλισμού- τη θεωρία και την τακτική του επαναστατικού προλεταριακού σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Το 1845, ύστερα από επιμονή της πρωσικής κυβέρνησης, ο Μαρξ απελάθηκε από το Παρίσι ως επικίνδυνος επαναστάτης και πήγε στις Βρυξέλλες. Την άνοιξη του 1847, οι Μαρξ και Ενγκελς προσχώρησαν στην «Ενωση των Κομμουνιστών» και πήραν μέρος στο II Συνέδριό της (Νοέμβρης 1847, στο Λονδίνο), όπου έπαιξαν εξέχοντα ρόλο. Με εντολή του Συνεδρίου συνέταξαν και το περίφημο «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», που εκδόθηκε το Φλεβάρη του 1848. Στο έργο αυτό εκθέτονταν, με μεγαλοφυή σαφήνεια και διαύγεια, η νέα κοσμοαντίληψη, ο συνεπής υλισμός, που αγκαλιάζει και την περιοχή της κοινωνικής ζωής, η διαλεκτική ως η πιο ολόπλευρη και η πιο βαθιά διδασκαλία της εξέλιξης, η θεωρία της ταξικής πάλης και ο κοσμοϊστορικός επαναστατικός ρόλος του προλεταριάτου, του δημιουργού της νέας, της κομμουνιστικής κοινωνίας. Η νέα θεωρία επιβεβαιώθηκε περίλαμπρα από την πορεία των επαναστατικών γεγονότων του 1848 - 1849, όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα και απ' όλα τα προλεταριακά κινήματα όλων των χωρών του κόσμου. Με τη νίκη της αντεπανάστασης, ο Μαρξ παραπέμφθηκε σε δίκη και κατόπιν απελάθηκε από τη Γερμανία (16 Μάη 1849). Αρχικά πήγε στο Παρίσι. Απελάθηκε, όμως, και από κει και πήγε στο Λονδίνο, όπου έμεινε ως το τέλος της ζωής του. Από κει ο Μαρξ διεξήγε αμείλικτο πόλεμο εναντίον των θεωριών και των ρευμάτων του μικροαστικού και γενικότερα του μη προλεταριακού σοσιαλισμού, που κυριαρχούσαν τότε. Σε μια σειρά ιστορικές εργασίες επεξεργάστηκε την υλιστική του θεωρία, αφιερώνοντας τις δυνάμεις του κυρίως στη μελέτη της Πολιτικής Οικονομίας. Την επιστήμη αυτή ο Μαρξ την επαναστατικοποίησε στα έργα του «Η Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» (1859) και «Το Κεφάλαιο» (τ. 1, 1867). Στο μεγαλοφυές έργο του, «Το Κεφάλαιο», μελετώντας τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, αποκαλύπτει τις εσωτερικές του αντιφάσεις, αποδεικνύοντας ότι το ξεπέρασμά του και η αντικατάστασή του από έναν ανώτερο τρόπο παραγωγής, τον κομμουνιστικό, είναι το νομοτελειακό, ότι ως τρόπος παραγωγής έχει ιστορικά όρια. Δίνοντας, ταυτόχρονα, και το εργαλείο της πρόβλεψης, σε σχέση με την εξέλιξή του ως κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού. Το 1864 ιδρύθηκε στο Λονδίνο η Ι Διεθνής, η «Διεθνής ένωση των εργατών». Ο Μαρξ ήταν η ψυχή αυτής της οργάνωσης, ήταν εκείνος που έγραψε την πρώτη «Διακήρυξή» της, καθώς και μια σειρά αποφάσεις, δηλώσεις και διακηρύξεις της. Ο Μαρξ, συνενώνοντας το εργατικό κίνημα των διαφόρων χωρών, προσπαθώντας να κατευθύνει στην κοίτη μιας κοινής δράσης τις διάφορες μορφές του μη προλεταριακού, του προμαρξικού σοσιαλισμού (Ματζίνι, Προυντόν, Μπακούνιν, αγγλικός φιλελεύθερος τρεϊντγιουνιονισμός, λασσαλικές ταλαντεύσεις προς τα δεξιά στη Γερμανία κλπ.) και καταπολεμώντας τις θεωρίες τους, σφυρηλάτησε μια ενιαία τακτική της προλεταριακής πάλης της εργατικής τάξης των διαφόρων χωρών. Υστερα από την ήττα της Κομμούνας του Παρισιού (Μάρτης - Μάης 1871), την πείρα της οποίας κατέγραψε με το θαυμάσιο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», με την επίσης θαυμάσια εισαγωγή του Ενγκελς για τη «Δικτατορία του Προλεταριάτου», και ύστερα από τη διάσπαση της Διεθνούς από τους μπακουνιστές, έγινε αδύνατη η παραμονή της Διεθνούς στην Ευρώπη. Ετσι, μετά το Συνέδριο της Διεθνούς στη Χάγη (1872), ο Μαρξ εξασφάλισε τη μεταφορά του Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς στη Νέα Υόρκη. Η Διεθνής εκπλήρωσε έτσι τη διεθνή της αποστολή και παραχώρησε τη θέση της σε μια εποχή απροσμέτρητα πιο μεγάλης ανόδου του εργατικού κινήματος σε όλες τις χώρες του κόσμου, συγκεκριμένα στην εποχή της ανάπτυξής του σε πλάτος, στην εποχή της δημιουργίας μαζικών σοσιαλιστικών εργατικών κομμάτων στα πλαίσια κάθε εθνικού κράτους. Η εντατική δράση στη Διεθνή και η ακόμη πιο εντατική απασχόληση του Μαρξ με τη συγγραφή «Του Κεφαλαίου», υπόσκαψαν οριστικά την υγεία του. Ιστορική αναγκαιότητα της εποχής Η εμφάνιση του μαρξισμού ήταν ιστορική αναγκαιότητα της εποχής. Δεν εμφανίστηκε από το πουθενά, ούτε και ήταν προϊόν της δημιουργικής φαντασίας του Μαρξ. «Ολη η μεγαλοφυΐα του Μαρξ -έλεγε ο Λένιν- βρίσκεται στο ότι έδωσε απαντήσεις στα ερωτήματα που είχε ήδη θέσει η πρωτοπόρα σκέψη της ανθρωπότητας. Η διδασκαλία του γεννήθηκε σαν κατευθείαν κι άμεση συνέχιση της διδασκαλίας των πιο μεγάλων εκπροσώπων της φιλοσοφίας, της πολιτικής οικονομίας και του σοσιαλισμού». (Λένιν: «Για τον Καρλ Μαρξ και τη θεωρία του»). Από τον Μαρξ η εργατική τάξη απέκτησε τη συνείδηση της θέσης της στην ιστορική εξέλιξη, ως υποκείμενο του περάσματος της κοινωνίας από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. «Οπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της οργανικής φύσης -λέει ο Ενγκελς- έτσι ο Μαρξ ανακάλυψε το νόμο της εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας: Το σκεπασμένο ίσαμε τώρα με ιδεολογικά επιστρώματα απλό γεγονός, ότι οι άνθρωποι, πριν απ' όλα, πρέπει να τρώνε, να πίνουν, να έχουν κατοικία και να ντύνονται, προτού αρχίσουν να ασχολούνται με την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τη θρησκεία κλπ. Οτι επομένως η παραγωγή των άμεσων υλικών μέσων συντήρησης και, κατά συνέπεια, η κάθε φορά βαθμίδα της οικονομικής ανάπτυξης ενός λαού ή μιας χρονικής περιόδου, αποτελεί τη βάση απ' όπου εξελίχθηκαν οι κρατικοί θεσμοί, οι αντιλήψεις για το δίκαιο, την τέχνη, ακόμα και οι θρησκευτικές παραστάσεις των ανθρώπων της εποχής, τη βάση απ' όπου επομένως πρέπει να εξηγηθούν και όχι αντίθετα - όπως συνέβαινε ίσαμε τώρα. Μα αυτό δεν είναι όλο. Ο Μαρξ ανακάλυψε, επίσης, τον ειδικό νόμο κίνησης του σημερινού κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και της αστικής κοινωνίας που προέρχεται απ' αυτόν. Με την ανακάλυψη της υπεραξίας, φωτίστηκαν με μιας όλα, ενώ όλες οι προηγούμενες έρευνες, τόσο των αστών οικονομολόγων όσο και των σοσιαλιστών κριτικών, είχαν πλανηθεί στο σκοτάδι». Ο Μαρξ απέδειξε λοιπόν επιστημονικά το αναπόφευκτο του περάσματος από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό, στην αταξική κοινωνία. Απέδειξε όμως ότι γι' αυτό το πέρασμα, όπως γενικά το πέρασμα από έναν κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό σε άλλον, κινητήριος μοχλός είναι η ταξική πάλη. «Ολη η ως τώρα ιστορία των κοινωνιών είναι ιστορία της ταξικής πάλης», γράφει μαζί με τον Ενγκελς.(Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος). Την οποία, όπως είπε ο ίδιος, δεν την ανακάλυψε αυτός, αλλά άλλοι πριν απ' αυτόν. Πράγματι ο ίδιος ο Μαρξ έλεγε για το έργο του πως «ό,τι καινούριο έκανα εγώ ήταν για να αποδείξω: 1. Οτι η ύπαρξη των τάξεων συνδέεται απλώς με ορισμένες φάσεις ανάπτυξης της παραγωγής, 2. ότι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου, 3. ότι η ίδια αυτή η δικτατορία αποτελεί μονάχα το πέρασμα στην κατάργηση όλων των τάξεων και σε μια αταξική κοινωνία». (Κ. Μαρξ - Φρ. Ενγκελς, «Διαλεχτά Εργα», τ. 1, σελ. 530). Από τον Μαρξ, η εργατική τάξη απέκτησε τη συνείδηση της θέσης της στην ιστορική εξέλιξη, ως υποκείμενο του περάσματος της κοινωνίας από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.
Ριζοσπάστης της Κυριακής 15-3-2015
Κυριακή 15 Μαρτίου 2015
Βρέθηκε η σορός του Βαγγέλη Γιακουμάκη δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα - 902.gr
Βρέθηκε η σορός του Βαγγέλη Γιακουμάκη δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα - 902.gr
Στον 20χρονο Βαγγέλη Γιακουμάκη ανήκει, όπως όλα δείχνουν, η σορός του νεαρού άνδρα που βρέθηκε το πρωί της Κυριακής, σε προχωρημένη σήψη, δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα των Ιωαννίνων, και κοντά στην Γαλακτοκομική Σχολή.
Το πτώμα φέρει μπλούζα με το λογότυπο «ITALIA», όπως ακριβώς και ο αγνοούμενος την ημέρα που εξαφανίστηκε.
Στο σημείο έχουν σπεύσει ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ιατροδικαστής, όπως επίσης και συγγενείς του Κρητικού φοιτητή, του οποίου τα ίχνη χάθηκαν το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Φεβρουαρίου.Τις επόμενες ώρες, αναμένεται η επίσημη ταυτοποίηση του νεκρού.
Δίπλα στο άψυχο σώμα βρέθηκε μαχαίρι, με τις έρευνες όμως να μην μπορούν ακόμα να επιβεβαιώσουν εαν πρόκειται για δολοφονία ή αυτοκτονία.
902
Σάββατο 7 Μαρτίου 2015
Ρωσία: Οι αρχές της Κριμαίας εθνικοποίησαν τα ιστορικά κινηματογραφικά στούντιο της Γιάλτας - 902.gr
Ρωσία: Οι αρχές της Κριμαίας εθνικοποίησαν τα ιστορικά κινηματογραφικά στούντιο της Γιάλτας - 902.gr
Οι αρχές της χερσονήσου της Κριμαίας, που πέρσι αποφάσισε με δημοψήφισμα την απόσχισή της από την Ουκρανία και την ένωσή της με τη Ρωσία, προχώρησαν στην εθνικοποίηση των κινηματογραφικώνστούντιο της Γιάλτας, του πάλαι ποτέ κοσμήματος της σοβιετικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Η τοπική εθνοσυνέλευση υιοθέτησε την πρόταση με την οποία τα στούντιο περνούν στην ιδιοκτησία της επαρχίες καθώς είναι «ανάγκη να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τις ανάγκες της Δημοκρατίας της Κριμαίας». Έναν χρόνο μετά την προσάρτηση της χερσονήσου, πολλές επιχειρήσεις -κυρίως αυτές που θεωρούνται στρατηγικής σημασίας, όπως η εταιρεία ηλεκτροδότησης και οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι- έχουν κατασχεθεί από το δημόσιο, συχνά χωρίς να καταβληθούν αποζημιώσεις.
Ιστορικά στούντιο
Τα κινηματογραφικά στούντιο της Γιάλτας, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, λειτουργούν από το 1917 και εκεί γυρίστηκαν πάρα πολλές σοβιετικές ταινίες. Διαθέτουν μια δεξαμενή για το γύρισμα θαλάσσιων σκηνών καθώς και μια ευρεία γκάμα συλλεκτικών αυτοκινήτων. Ο Αντρέι Ταρκόφσκι γύρισε στα στούντιο αυτά το αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας Σολάρις το 1972.
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ οι ουκρανικές αρχές πούλησαν τα στούντιο σε μια ρωσική εταιρεία το 2003. Επτά χρόνια αργότερα πουλήθηκαν ξανά, αυτήν την φορά στους Ρώσους αδελφούς Σεργκέι και Αντρέι Αρσίνοφ, που είναι τραπεζίτες και παραγωγοί. Τα τελευταία χρόνια οι εγκαταστάσεις δεν βρίσκονται πλέον στην καλύτερη κατάστασή τους, όμως ορισμένοι Ρώσοι δημιουργοί συνέχισαν να τις χρησιμοποιούν, όπως ο Φιόντορ Μπόνταρτσουκ, ο σκηνοθέτης του Στάλινγκραντ.
Οι αδελφοί Αρσίνοφ διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την εθνικοποίηση των στούντιο, τα οποία υποστηρίζουν ότι έχουν αξία 45 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι κριμαϊκές αρχές τους πρότειναν να τους αποζημιώσουν με το ποσό των 250.000 δολαρίων.
902
Κατηγορία:
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015
5 Μάρτη 1953: O θάνατος του Ιωσήφ Στάλιν.
5-3-1953 :
Πεθαίνει ο Ιωσήφ Στάλιν (Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι), ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) και ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης. Το όνομα και η δράση του Ι. Β. Στάλιν συνδέθηκαν με σημαντικά βήματα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση της ΕΣΣΔ τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, τη διαπάλη με οπορτουνιστικά ρεύματα, καθώς και με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ολα αυτά αποτέλεσαν βασικό λόγο που, ως ηγέτης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε όσο κανείς άλλος, τόσο από τον ταξικό αντίπαλο όσο και από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού. Μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956) και με όχημα τη λεγόμενη «αποσταλινοποίηση» προωθήθηκε δεξιά οπορτουνιστική στροφή στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που είχε τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς όλου του κόσμου.
http://tolmis.blogspot.gr/2015/03/5-1953.html
Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015
Απεβίωσε ο Κρίστιαν Βελπ - 902.gr
Απεβίωσε ο Κρίστιαν Βελπ - 902.gr
«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία μόλις 51 ετών, από ανακοπή καρδιάς, ο πρών μπασκετμπολίστας
Κρίστιαν Βελπ .
Ο Γερμανός παλαίμαχος, που ζούσε στις ΗΠΑ, είχε διατελέσει μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού τη «χρυσή» χρονιά 1996-1997, όπου οι ερυθρόλευκοι έκαναν το «triple crown», κατακτώντας κύπελλο, πρωτάθλημα και ευρωλίγκα.
Ο θηριώδης σέντερ (2,12μ.) είχε περάσει και από το «μαγικό» κόσμο του ΝΒΑ, αγωνιζόμενος σε Σίξερς, Σπερς και Γουόριορς. Ήταν παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.
O αντιΚΚΕ οχετός
Ως γνωστόν, το περιοδικό «ΜΕΤΡΟ» μέσα στους πρώτους δύο μήνες επανακυκλοφορίας του κατέγραψε στις μεγάλες επιτυχίες του τη δημοσίευση του CD με τον γνωστό αντιΚΚΕ οχετό των Τζ. Πανούση και Γ. Αγγελάκα. Εκδότρια του περιοδικού, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβρη μετά από 9 χρόνια, είναι η κα Μαρία Παναγιώτου. Σε συνέντευξή της, η εκδότρια ανέφερε: «Δεν υπάρχουν αλλαγές σε σχέση με το ύφος και το ήθος του ΜΕΤΡΟ. Η θεματολογία είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες και τις πολιτικές, κοινωνικές και καλλιτεχνικές συνθήκες της εποχής». Μάλιστα... Στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού θα βρούμε τον γνωστό και μη εξαιρετέο Γ. Δελαστίκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Ευγενία Λουπάκη, αρθρογράφο της «Αυγής», άλλους συντάκτες του ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο» κ.ά. Οσον αφορά την ίδια την κα Παναγιώτου, έχει εργαστεί ως ανταποκρίτρια στο Λονδίνο για το ραδιόφωνο «Στο Κόκκινο». Ακόμα, συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ του Λονδίνου, ενώ έχει υπάρξει υποψήφια στις βουλευτικές και τις ευρωεκλογές του 2004 με το σχήμα «Αντικαπιταλιστική συμμαχία». Μάλλον τώρα είναι πιο κατανοητό γιατί το «ΜΕΤΡΟ» φιλοξένησε αυτόν τον οχετό...
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8336753
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)