Translate

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ - ΓΙΟΥΠΙ ΓΙΑ & ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ



Σήμερα τα χαράματα έφυγε από τη ζωή ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.
Με αντάρτικα τον γνώρισα, με αντάρτικα τον αποχαιρετώ.
Καλό ταξίδι. 

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Φώτης Αγγουλές: «Και φέτος η πρωτοχρονιά στη φυλακή με βρίσκει…»





«Ο Αγγουλές βρέθηκε στη φυλακή όπως βρέθηκαν οι χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης. 
Η κατηγορία σε βάρος του ήταν γελοία και φτιαχτή, όπως ήταν κι όλες oι κατηγορίες των συγκρατουμένων του. 
Η σύλληψή του προκάλεσε τη διεθνή αγανάκτηση. Την ίδια αγανάκτηση προκάλεσε και στον τόπο του,
 που γνώριζαν τα αισθήματά του και την αξία του. 
Μα που δυνατότητες κείνο τον καιρό, για να εμποδίσουνε μια ντροπή, όταν στην πατρίδα μας 
η δικαιοσύνη κυκλοφορούσε σαν μέγαιρα στους δρόμους κρατώντας το σχοινί της κρεμάλας κι όταν κι ο τελευταίος χωροφύλακας, 
ο πιο άσημος συνεργάτης των κατακτητών, μπορούσε σε μια κόλλα χαρτί να τυλίξει την ανθρωπιά σου, τη ζωή σου, την ελευθερία σου.» 



ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1956

Κι εφέτος η πρωτοχρονιά, στη φυλακή με βρίσκει,
κι άδειο κανίσκι ειν’ η καρδιά και μαύροι γύρω μου ίσκιοι.
Κι έτσι καθώς σε σκέφτομαι Χαρά που μούχεις λείψει,
μου σιγοτραγουδά η βροχή του σύννεφου τη θλίψη.

Προλετάριος ποιητής και αγωνιστής, κομμουνιστής που υπηρέτησε το λαό και την τέχνη του μένοντας πιστός στα ιδανικά του μέχρι τέλους, 
ο Φώτης Αγγουλές γεννήθηκε το 1911 στον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Χονδρουδάκης. 
To 1914, κατά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου με την οικογένειά του εγκαταστάθηκαν στη Χίο ως πρόσφυγες. 
Έβγαλε μόλις την τρίτη δημοτικού αφού αναγκάστηκε να βγει στο μεροκάματο από μικρός. Δούλεψε ψαράς και τυπογράφος. 
Στην Κατοχή, με κλονισμένη από τις στερήσεις και κακουχίες υγεία, διέφυγε στην Τουρκία και από κει έφτασε στη Μέση Ανατολή
 όπου κατατάχθηκε εθελοντικά στα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα.

«Όπου πέρναγε, όπου στεκόταν να πει ένα λόγο, γινόταν αγαπητός, καλοδεχούμενος.
 Είχε πάντα στα χείλη του τον καλό λόγο, 
το κατάλληλο για τη στιγμή πάντα έξυπνο ανέκδοτο, και λες πως μοίραζε την ψυχή του, για να λαφρώσει τον γύρω πόνο, 
που ξεχείλιζε από το κάθε κελί, το κάθε φινιστρίνι, από κάθε πόρτα και ψυχή. 
Γι’ αυτούς που πήγαιναν να πεθάνουν είχε ένα βαθύ κι απέραντο σεβασμό. 
Τον θάμπωνε το μεγαλείο τους. Πολλές μέρες μετά από μια εκτέλεση, τον Αγγουλέ 
τον έβλεπες συνεπαρμένο, σκεφτικό κι αμίλητο. Έπιανε μια γωνιά ή κάνα πεζούλι και προσπαθούσε 
να μείνει με την εικόνα εκείνου που έφυγε κλεισμένη στην ψυχή, σαν φυλαχτό, σαν αστέρι.»

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ

Τα κυπαρίσσια της φυλακής μάς στοιχειώνουν.
Φυλαχτείτε από τον ίσκιο τους.
Τ’ ακούμε τις νύχτες ν’ ανεμοδέρνουνται και να κλαίνε:
Δέντρα δεν είμαστε πια. Στα κλαδιά μας
σταυρώσανε την Αλήθεια.
Στον ίσκιο μας βασανίσανε την Αγάπη
και κόψαν της Καλοσύνης τα χέρια.
Μια θλίψη πικραίνει τις ρίζες μας.
Σε τούτο τον ουρανό δεν υπάρχουνε άστρα.
Κάτι κίτρινες φλόγες σαν από θειάφι μονάχα,
κάτι ύποπτα βλέμματα σαν πυρωμένα καρφιά,
κι οι ατέλειωτες νύχτες…
Εδώ η ζωή κι η ποινή είναι ένα.
Κάθε μερόνυχτο που ξοφλάς απ’ την καταδίκη σου
το αφαιράς από τη ζωή σου.
Ε κυπαρίσσια, μην κλαίτε.

Όλοι έχουνε από δυο διπλωμένα φτερά
και κανείς δεν γυαλίζει τις χειροπέδες του.
Τα λιμάνια τους είναι σίγουρα.
Κοιτάξετε τους κυματοθραύστες
που τραγουδάνε απάνω τους οι φουρτούνες.
Κυπαρίσσια, μην κλαίτε.

Για την αντιφασιστική δράση του, ο Φώτης Αγγουλές φυλακίστηκε από τον αγγλικό στρατό
 και την Ελληνική αστική κυβέρνηση του Καΐρου σε φυλακές της Παλαιστίνης και στη συνέχεια κλείστηκε στα στρατόπεδα 
συγκέντρωσης στην αφρικανική έρημο, μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες αντιφασίστες αγωνιστές της Μέσης Ανατολής.
 Το 1945 επέστρεψε στη Χίο.


Στην περίοδο του εμφυλίου κρυμμένος μαζί με τον Μιχάλη Βατάκη (εκτελέστηκε τον Αύγουστο του 1948) 
σε μια στέρνα στο χωριό Βροντάδο τύπωναν τον παράνομο Τύπο του ΔΣΕ. 
Πιάστηκε το 1948 και γλίτωσε την εκτέλεση γιατί ξεσηκώθηκε σε υπεράσπιση του σύσσωμος ο λαός της Χίου.
 Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλακή.

«Ο Αγγουλές μέσα από τ’ αδιαπέραστα ντουβάρια της φυλακής, χτισμένα με χιλιάδες τόνους ογκολίθια και σίδερο, 
αφουγκράζεται το μεγάλο δράμα του κόσμου, το μεγάλο άγχος μπροστά στο φάσμα ενός καινούργιου πολέμου, αδυσώπητου, καταστροφικού.
 Ξέρει καλά τι περιμένει την ανθρωπότητα, αν δεν παλαίψουν oι λαοί για τη σωτηρία τους, αν μόνοι τους δεν βάλουν φραγμό τα στήθια τους, 
να μποδίσουν τη μεγάλη μπόρα, τη συμφορά που φτάνει και που τα μαύρα σύννεφά της βάρυναν κιόλας σαν κρεμαστά μολύβια,
 στον ορίζοντα του κόσμου και της ζωής. Κι έτσι τον καινούργιο χρόνο (1957) — κι αυτόν στη φυλακή — τον υποδέχεται με μια ιαχή Ειρήνης, 
που αντηχεί σαν φωνή χαράς κι ελπίδας για τον μεγάλο πόθο του κόσμου.»

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1957

Χρόνε καινούργιε, φέρε μας μαζί σου την Ειρήνη.
Φέρε στην Κόλαση ένα φως, στην έρημο μια κρήνη.
Φέρε της γονιμότητας το σπόρο μέσ’ στη μήτρα
της γης, που οι σπόροι καίγουνται χωρίς να βγάλουν φύτρα.

Κοίτα, στον πόλεμο η ζωή κάψαλο μαύρο εγίνη,
κι άλλο από σένα δεν ζητά, παρά μονάχα Ειρήνη.
Ειρήνη σ’ ό,τι ζει κι ανθεί, σ’ ό,τι πονεί και φθίνει,
στο χωρισμό, στον έρωτα, στα πάθη. Ερήνη. Ειρήνη.
Στη μάνα πάνω απ’ τ’ άρρωστο παιδί της που αγρυπνά,
στη μοναξιά του εξόριστου, στου σκλάβου το βραχνά,
στ’ αγνά στηθάκια του παιδιού που νηστικό έχει μείνει,
στα μαύρα τα γεράματα, στ’ άχαρα νιάτα. Ειρήνη.
Στου στρατοκόπου το ραβδί, στου ανήμπορου την κλίνη,
στις νύχτες του κατάδικου, Ειρήνη, Ειρήνη, Ειρήνη,
για να βρει, χρόνε, κι η χαρά, σαν θα θελήσει να ’ρτει,
να ’ναι ανοιχτό το σπίτι μας κι ο κήπος δίχως φράχτη.

Με κατεστραμμένη υγεία και μετά τη φυλακή ο Φώτης Αγγουλές παρέμεινε ακλόνητα πιστός στα ιδανικά του. 
Ξεψύχησε πάμφτωχος, στο πλοίο της γραμμής Χίος-Πειραιάς στις 28 Μάρτη του 1964. Κυκλοφόρησαν οι συλλογές  του:
 «Ο λαός της πατρίδας μου» (λαογραφικά για τον Τσεσμέ – 1931), «Φωνές», «Οπτασίες στην έρημο», Φλόγες του δάσους», «Εντελβάις», 
«Πορεία μέσα στη νύχτα» (1958), «Φουτσιγιάμα» (1963). Ποιήματα του μεταφράστηκαν σε διάφορες χώρες, όπως στη Γαλλία, τη Γερμανία, 
την Αγγλία, τη Σοβιετική Ένωση, την Πολωνία, τη Βουλγαρία και αλλού.

ΜΗΝ ΚΑΡΤΕΡΑΤΕ

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε
μήτε για μια στιγμή,
μήδ’ όσο στην κακοκαιριά
λυγά το κυπαρίσσι.
Έχουμε τη ζωή πολύ
πάρα πολύ αγαπήσει.


Το ένθετο κείμενο από το βιβλίο του Γιώργη Σιδέρη «Φώτης Αγγουλές», εκδόσεις Κέδρος (1981). 
Τα ποιήματα του Φώτη Αγγουλέ από την έκδοση της Σύγχρονης Εποχής (2011), που βασίστηκε στην αντίστοιχη του εκδοτικού 
Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, του 1964, στην πολιτική προσφυγιά. Η φωτογραφία με τον Αγγουλέ πίσω από τα κάγκελα της φυλακής 
από το Αρχείο Τρ. Μυλωνά. Η φωτογραφία με τον ποιητή να χαμογελά είναι τραβηγμένη από τον φωτογράφο-φωτορεπόρτερ Στέλιο Κασιμάτη.

Αναρτήθηκε από Οικοδόμος στις 9:03 π.μ.
http://stithaghi.blogspot.gr/2016/12/blog-post_31.html?spref=fb

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

30 Δεκεμβρίου 1922: Η γέννηση της Σοβιετικής Ένωσης

30 Δεκεμβρίου 1922: Η γέννηση της Σοβιετικής Ένωσης



Στις 30 Δεκεμβρίου 1922 συνέρχεται στη Μόσχα το 1ο Πανενωσιακό Συνέδριο των Σοβιέτ και ψηφίζει τη Διακήρυξη για το σχηματισμό της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Στη Συνθήκη διατυπώνονται οι κύριες αρχές της συνένωσης των Δημοκρατιών: Η ισοτιμία και η προαιρετική είσοδός τους στην ΕΣΣΔ, το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την Ενωση και της ελεύθερης εισόδου σ’ αυτήν νέων Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Το Συνέδριο συζήτησε και ενέκρινε το Διάταγμα για το σχηματισμό της ΕΣΣΔ. Στην αρχή στην ΕΣΣΔ ανήκαν η Σοβιετική Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσίας και οι Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Υπερκαυκασίας. Ο σχηματισμός της ΕΣΣΔ αποτέλεσε θρίαμβο της λενινιστικής εθνικής πολιτικής και είχε κοσμοϊστορική σημασία. Εγινε δυνατή χάρη στη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης, στην εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και τη δημιουργία της σοσιαλιστικής οικονομίας. Το 1ο Συνέδριο των Σοβιέτ εξέλεξε ανώτατο όργανο εξουσίας της ΕΣΣΔ την Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΣΣΔ με προέδρους τους Μ. Ι. Καλίνιν, Γ. Ι. Πετρόφσκι, Ν. Ν. Ναριμάνοφ και Α. Γ. Τσερβιακόφ. Στη δεύτερη σύνοδο της ΚΕΕ σχηματίστηκε η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού, με επικεφαλής τον Λένιν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μορφή της ΕΣΣΔ ήταν σχέδιο που επεξεργάστηκε ο ίδιος ο Λένιν. Το θέμα είχε απασχολήσει την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (μπολσεβίκων) τον Οκτώβρη του 1922. Στη συνεδρίαση εκείνη η πλειοψηφία με επικεφαλής τον Λένιν απέρριψε την ιδέα της αυτονόμησης, δηλαδή της εθελοντικής εισόδου των Σοβιετικών Δημοκρατιών στη Σοβιετική Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσίας (ΣΟΣΔΡ) με το δικαίωμα της αυτονομίας. Ο Λένιν επέμεινε σε μια διαφορετική μορφή κρατικής οργάνωσης, στην οποία όλες οι Σοβιετικές Δημοκρατίες θα συμμετείχαν μαζί με τη ΣΟΣΔΡ ισότιμα.
Η συνένωση των οικονομικών πόρων σε ένα ενιαίο κράτος είχε τεράστια σημασία για την επιτυχία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ο Λένιν, μιλώντας στην ολομέλεια των Σοβιέτ της Μόσχας και κάνοντας απολογισμό της πεντάχρονης σοβιετικής εξουσίας, εξέφρασε την πεποίθηση ότι «…από τη Ρωσία της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ) θα προκύψει η σοσιαλιστική Ρωσία».
http://www.imerodromos.gr/soviet-union/

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: Από 30 Μάρτη έως 2 Απρίλη 2017 το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ - Την Κυριακή 18/12 η δημοσίευση των Θέσεων





ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


Από 30 Μάρτη έως 2 Απρίλη 2017 το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ - Την Κυριακή 18/12 η δημοσίευση των Θέσεων


Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, σε συνεδρίασή της, αποφάσισε το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ να πραγματοποιηθεί το διάστημα 30 Μάρτη - 2 Απρίλη 2017, με τα παρακάτω θέματα:
1. Έκθεση δράσης της ΚΕ από το 19ο έως το 20ό Συνέδριο και τα νέα καθήκοντα του Κόμματος έως το 21ο Συνέδριο.
2. Εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.
Η δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος θα γίνει την Κυριακή 18 Δεκέμβρη, μαζί με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».





http://www.902.gr/eidisi/politiki/116624/apo-30-marti-eos-2-aprili-2017-20o-synedrio-toy-kke

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Πέθανε ο ιστορικός ηγέτης της κουβανικής επανάστασης Φιντέλ Κάστρο


Φιντέλ Κάστρο - Βικιπαίδεια

Το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο,
σε ηλικία 90 χρονών, ανακοίνωσε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας ο αδερφός του και πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας.
Όπως μεταδίδει η «Γκράνμα», με επιθυμία του ίδιου η σορός του θα αποτεφρωθεί. Από το Κρατικό Συμβούλιο της χώρας ανακοινώθηκε εθνικό πένθος 9 ημερών που θα διαρκέσει ως τις 4 Δεκέμβρη στις 12 το μεσημέρι, ενώ θα ανασταλούν όλες οι δημόσιες δραστηριότητες και θεάματα, οι σημαίες στα δημόσια κτίρια θα κυματίζουν μεσίστιες και τα ΜΜΕ θα έχουν ενημερωτικό πρόγραμμα και εκπομπές ιστορικού χαρακτήρα. 
Επίσης ανακοινώθηκε ότι από τις 28 ως τις 29 Νοέμβρη θα γίνει απόδοση τιμών στο Φιντέλ Κάστρο, στην πρωτεύουσα Αβάνα όπου στις 29 Νοέμβρη θα γίνει συλλαλητήριο στην Πλατεία της Επανάστασης. Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα γίνουν σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενώ στις 30 Νοέμβρη θα ξεκινήσει μηχανοκίνητη πορεία από την Αβάνα προς το Σαντιάγο ντε Κούμπα (σε ανάμνηση του «Καραβανιού της Ελευθερίας” του Γενάρη του 1959), στις 3 Δεκέμβρη θα γίνει συγκέντρωση στην πλατεία του Σαντιάγο και στις 4 Δεκέμβρη θα γίνει η επίσημη κηδεία.
Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ. 
Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα. 
Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».
Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος που σήμερα ονομάζεται Ίσλα δε Χουβεντούδα.
Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της κουβανέζικης επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και φυσικά o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίηση τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965. 
Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Φλουχένσιο Μπατίστα που στήριζε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Η κουβανική επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.
Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.
Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες, ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες στο 1989-1991.

902

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ




1918: Στις 17-23 του Νοέμβρη συνέρχεται στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων, το Α’ Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ηταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησε το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ηταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού.
Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».
Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».
Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».
Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων», που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν και πολλά άλλα σημαντικά και πρωτοποριακά πολιτικά αιτήματα, όπως το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η υποχρεωτική διαιτησία για όλες τις μεταξύ των κρατών διαφορές, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση και του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων. Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια. Συμμετοχή του κράτους στα κέρδη των μεγάλων μονοπωλίων, των εταιριών και επιχειρήσεων, εθνικοποίηση των ατμόπλοιων και σιδηροδρόμων, μεταλλείων, τραπεζών, καθώς και των μεγάλων επιχειρήσεων και συμμετοχή στη διοίκηση των εργατών, χρησιμοποίηση των πόρων του κράτους πρωτίστως για παραγωγικούς σκοπούς, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.
Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής αποτελούμενης από τους Αρίστο ΑρβανίτηΔημοσθένη ΛιγδόπουλοΣταμάτη ΚόκκινοΜιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη ΠισπινήΣπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος.

ΠΗΓΗ: 902 

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Πέθανε ο Ντάριο Φο, νομπελίστας συγγραφέας



Πέθανε ο Ντάριο Φο, νομπελίστας συγγραφέας


Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο Ντάριο Φο, λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997. Ο θάνατός του οφείλεται σε πνευμονία.
Με καταβολές από την Κομέντια ντελ άρτε και το θέατρο των Ρουτζάντε, Γκολντόνι και Μολιέρου, ο Ντάριο Φο σημάδεψε το θέατρο της εποχής του με ευφυή θεατρική σκέψη και το όνειρο για ένα άλλο θέατρο, για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο! Οπως έλεγε και ο ίδιος, «το γέλιο είναι όπλο πολιτικό». Ορισμένα από τα έργα του είναι το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», «Μίστερο Μπούφο», «Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ» και «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού». 

http://www.902.gr/eidisi/politismos/111132/pethane-o-ntario-fo-nompelistas-syggrafeas

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα «Real News»


Συνέντευξη στην εφημερίδα «Real News» και το δημοσιογράφο Β. Σκουρή, παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Η κυβέρνηση δηλώνει ότι στη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά έχει ως «κόκκινη γραμμή» το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Εκτιμάτε ότι μπορεί να το πετύχει; Και τι σημαίνει για εσάς «ευρωπαϊκό κεκτημένο»;
Μα, το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Με βάση αυτό το «κεκτημένο» ψηφίστηκε ο πρόσφατος αντεργατικός νόμος στη Γαλλία από τον Ολάντ ή άλλα αντεργατικά μέτρα στην Ιταλία από τον Ρέντσι. Παρεμπιπτόντως και οι δύο είναι σύμμαχοι του κυρίου Τσίπρα για να αλλάξει την Ευρώπη. Εκεί δεν υπάρχει ούτε ΔΝΤ, ούτε μνημόνια. Τι υπάρχει; Οι διαρκείς απαιτήσεις του κεφαλαίου για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του, που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Συνεπώς, η προσπάθεια της κυβέρνησης, να εμφανίσει την ΕΕ ως τον «καλό» της υπόθεσης και το ΔΝΤ ως τον «κακό», είναι για γέλια. Κι αυτό επιβεβαιώνεται και από το πόρισμα των «ειδικών», που είναι «πολιορκητικός κριός» για όσα δικαιώματα έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.
Πιστεύετε ότι η χώρα όντως μπορεί να βγει από το μνημόνιο το 2018 κ. Κουτσούμπα; Και ότι, όντως, το πρόγραμμα όπως είναι σχεδιασμένο μπορεί να εκτελεστεί;
Πάντως, ήδη η εφαρμογή του προγράμματος σημαίνει νέα δυσβάσταχτα βάρη για το λαό. Η κυβέρνηση, ως καλός μαθητής, δείχνει αποφασισμένη να το υλοποιήσει και με το παραπάνω. Το ερώτημα για το λαό είναι άλλο. Θα ανακτηθούν οι τεράστιες οικονομικές απώλειες για το εισόδημά του, θα ανακοπούν τα μέτρα, αν υλοποιηθεί το πρόγραμμα, ακόμη κι αν υπάρχει κάποια ανάκαμψη της οικονομίας, πράγμα αμφίβολο; Κατηγορηματικά όχι. Κι αυτό αποδεικνύεται και από τον προϋπολογισμό για το 2017, που ενώ προβλέπει ανάπτυξη, την ίδια στιγμή, προβλέπει κι απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Βλέπετε πολιτικές εξελίξεις; Και αν ναι, πότε τις υπολογίζετε;
Η βασική μας εκτίμηση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλεγεί για να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά, με το μνημόνιο 3, επειδή μπορεί καλύτερα απ' ότι η ΝΔ σ' αυτή τη φάση. Φυσικά οι εξελίξεις έχουν τη δική τους δυναμική. Αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολογίζουν, δεν αποκλείουμε ηρωική έξοδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, συζητά για τη συγκρότηση Φόρουμ και κοινής καθόδου στις εκλογές με δυνάμεις από την κεντροαριστερά και την οικολογία. Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Είναι λογική συνέπεια της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε τέτοιες δυνάμεις, κυρίως πρώην ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν ήδη στις γραμμές του. Από τη στιγμή που ολοκληρώνεται η πλήρης μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, είναι φυσικό να απευθύνεται και σε δυνάμεις, που μέχρι πριν λίγο τις περνούσε «γενεές δεκατέσσερις». Μπορεί όμως τώρα να απασχολεί το λαό μας αν θα επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κουβέλης ή ποιος ακόμα θα προσχωρήσει από το «παλιό ΠΑΣΟΚ»;
Τον Κυριάκο Μητσοτάκη πώς τον κρίνετε; Το προβάδισμα που έχει στις δημοσκοπήσεις είναι καθαρό, το θεωρείτε και μη αναστρέψιμο;
Το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις οφείλεται, κυρίως, στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει την εμπιστοσύνη του λαού κι όχι γιατί την κερδίζει η ΝΔ. Τον κ. Μητσοτάκη τον κρίνουμε ως πρόεδρο της ΝΔ, δηλαδή του πιο παραδοσιακού κόμματος του κεφαλαίου στη χώρα μας. Ένα κόμμα που κυβερνούσε έως πολύ πρόσφατα και που σήμερα στηρίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
Από το κυβερνών κόμμα, πάντως, κάποιοι σας κατηγορούν -φαντάζομαι θα το έχετε ακούσει- ότι ως ΚΚΕ προτιμάτε τη ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό ασκείτε σκληρή πολιτική κριτική στον Αλ. Τσίπρα...
Ναι, τα ίδια ακούγαμε και από το ΠΑΣΟΚ παλιότερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπατικώσει, βλέπετε, όχι μόνο τη χρεοκοπημένη πολιτική, αλλά και όλα τα άλλα χούγια του. Μόνο που δεν πείθουν, γιατί ο λαός ξέρει ότι το ΚΚΕ είναι σταθερά στον αγώνα, με όποια κυβέρνηση. Δεν έχουμε προτιμήσεις σε κόμματα. Μεταξύ τους προτιμά ο ένας τον άλλο και γι' αυτό ψηφίζουν μαζί τα μνημόνια και πολλά από τα αντιλαϊκά μέτρα. Πάντως, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έσπειρε απογοήτευση σε ένα τμήμα του λαού που τους εμπιστεύθηκε, όμως υπήρξε και διδακτική για να σπάσουν σε ένα ριζοσπαστικό κόσμο αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκές λύσεις «εντός των τειχών».
Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι δεν κατάφεραν να τα βρουν. Πού εκτιμάτε ότι οδηγείται ο συγκεκριμένος χώρος και τι περιθώρια για αυτόνομη παρουσία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διαθέτει;
Αυτά τα κόμματα έχουν αντικειμενικές δυσκολίες, επειδή έχει καταλάβει το φυσικό τους χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, επομένως, λογικό να βολοδέρνουν ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και να αποτελούν εφεδρείες και του ενός και του άλλου.
Γιατί επιμένετε να θεωρείτε τον Βασίλη Λεβέντη «λαγό» κ. Κουτσούμπα;
Η κριτική μας είναι πολιτική, όχι προσωπική. «Λαγός» είναι κάποιος, όταν δουλεύει ένα σενάριο για λογαριασμό κάποιου άλλου. Δεν υποστηρίζουμε ότι παίρνει γραμμή από την κυβέρνηση. Βέβαια και οι δύο τους έχουν πει ότι έχουν πολύ καλή επικοινωνία. Άλλωστε, ο ίδιος προβάλλει θέσεις, όπως για τις συντάξεις, που αποτελούν τους πιο μύχιους πόθους του κεφαλαίου και έρχονται ύστερα οι κυβερνώντες και τις υλοποιούν.
Στο Φεστιβάλ απευθύνατε πρόσκληση στους αριστερούς πολίτες για συστράτευση με το ΚΚΕ. Γιατί αποκλείετε τις ηγεσίες; Γιατί π.χ. δεν μπορεί να συνεργαστείτε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη;
Να πάμε, δηλαδή, και να συμβάλλουμε στη δημιουργία νέων αυταπατών; Αφήστε που όλοι αυτοί έχουν μεγάλες ευθύνες για το αριστερό άλλοθι που έδωσαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και διαφοροποιήθηκαν την τελευταία στιγμή για να διασωθούν πολιτικά. Από άποψη ουσίας αναμασούν τα ίδια ουτοπικά, για φιλολαϊκές λύσεις εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, με αρκετές δόσεις προπαγανδιστικού λαϊκισμού. Πλέον υπάρχει αρκετή πείρα σε όλους.
Σας απασχολεί, όμως, γιατί δεν διαμορφώνεται εναλλακτική πολιτική λύση; Γιατί οι κινητοποιήσεις είναι αναιμικές; Γιατί το ΚΚΕ δεν ενισχύεται όσο και εσείς θα θέλατε;
Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα με την εκτίμηση για τους αγώνες. Στο πρώτο εξάμηνο της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έγιναν τέσσερις μαζικές πανελλαδικές απεργίες, ενώ ήταν στο δρόμο εργάτες, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, επιστήμονες. Καθημερινά, υπάρχουν κινητοποιήσεις.
Μπορώ να συμφωνήσω ότι αυτοί οι αγώνες δεν αντιστοιχούν στην επίθεση που δέχεται ο λαός. Αυτό φυσικά μας απασχολεί. Όμως, πέρα από τη μαζικότητα ενός αγώνα, σημασία έχει και η κατεύθυνσή του. Γιατί μαζικοί αγώνες έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, όμως αυτό που κυριάρχησε ήταν το αίτημα να φύγει μια κυβέρνηση και να έλθει μια άλλη, που τελικά συνέχισε την ίδια πολιτική, οδηγώντας κόσμο στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια. Σήμερα, χρειάζονται μαζικοί αγώνες, ριζωμένοι στους χώρους δουλειάς, για όλα τα προβλήματα, που θα βάζουν στο στόχαστρο τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία των μονοπωλίων, την ΕΕ. Και αυτοί οι αγώνες θα μπορούν να έχουν και δύναμη, διάρκεια, νίκες και πάνω από όλα θα έχουν προοπτική. Αν αναπτυχθούν τέτοιοι αγώνες, φυσιολογικά και το ΚΚΕ θα ενισχυθεί πολύ περισσότερο.
Το επόμενο Συνέδριο του ΚΚΕ πότε θα πραγματοποιηθεί; Και τι θα διαπραγματευτεί κ. Κουτσούμπα;
Το προηγούμενο, το 19ο Συνέδριο, έγινε τον Απρίλη του 2013. Βάσει του καταστατικού μας Συνέδριο γίνεται κάθε 4 χρόνια. Δεν έχουμε συζητήσει ακόμη τον ακριβή χρόνο. Τρεις μήνες πριν τη διεξαγωγή του, η ΚΕ είναι υποχρεωμένη, από το καταστατικό μας, να ανακοινώσει την ημερομηνία σύγκλισής του στις Οργανώσεις και τα θέματα. Αυτή τη στιγμή, στην πορεία προς το Συνέδριο, ο στόχος είναι η ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος για να ανταποκριθούμε στο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της ανάπτυξης της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, σε εποχές δύσκολες και σύνθετες, όπου είναι πιθανός ακόμη και ένας πιο γενικευμένος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη γειτονιά μας.
Την αντίδραση της Αθήνας στις νέες προκλήσεις Ερντογάν πώς την κρίνετε;
Δε θεωρούμε ότι οι δηλώσεις Ερντογάν έγιναν για εσωτερική μόνο κατανάλωση, όπως ισχυρίζονται ελληνικές κυβερνητικές πηγές. Θεωρούμε επικίνδυνη την προσπάθεια της κυβέρνησης να καθησυχάσει το λαό, όταν στην περιοχή υπάρχουν ανοιχτά θέματα και κυριολεκτικά μυρίζει μπαρούτι. Και ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η προσήλωση της κυβέρνησης στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, που είναι παράγοντας ενθάρρυνσης των τουρκικών προκλήσεων.
Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών πού οδηγούν κατά τη γνώμη του ΚΚΕ;
Στην αναδιανομή της τηλεοπτικής πίτας, ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα, με προφανή στόχο της κυβέρνησης να δημιουργηθεί ένα, όσο γίνεται, πιο ευνοϊκό γι' αυτή περιβάλλον και να διαμορφώσει συμμαχίες με καναλάρχες. Η ΝΔ υπερασπίζεται τις δικές της συμμαχίες με καναλάρχες - επιχειρηματίες. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος, γι' αυτό και δεν πιστεύει τα περί πάταξης της διαφθοράς και διαπλοκής. Τα κανάλια θα παραμείνουν ιδιοκτησία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ενώ θα επιδεινωθεί η θέση των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στα ΜΜΕ.
Με δεδομένη και την ένταση που θα επικρατήσει αύριο στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, θα ήθελα να ρωτήσω πώς βλέπετε την πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ...
Ψεύτικη και αποπροσανατολιστική, που επιχειρεί να στήσει εκ νέου ένα διπολισμό, στη θέση του παλιού δικομματισμού. Οι βαρύγδουπες κορώνες, που θα ανταλλάξουν για τη διαπλοκή, είναι κάτι που υπηρετεί και προωθεί την ατζέντα και των δύο. Να κρύβεται η συμφωνία τους στη στρατηγική και να προβάλλεται η κόντρα τους στα επιμέρους.
Πιστεύετε ότι υπεύθυνος για τα χημικά στους συνταξιούχους ήταν ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη;
Αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση, συνολικά. Και έχει ξαναγίνει. Και την προηγούμενη φορά ακούσαμε να στεναχωριέται ο κ. Τσίπρας. Είναι προϊόν μιας πολιτικής που τσακίζει τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία μας και που συνοδεύεται αντικειμενικά από την καταστολή εναντίον τους, όταν αυτοί δικαίως διαμαρτύρονται. Τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας είναι απαράδεκτα και οι δηλώσεις ανάληψης πολιτικής ευθύνης του κ. Τόσκα, δεν ξεπλένουν τα δακρυγόνα.
Τι σηματοδοτούν και πού στοχεύουν κατά τη γνώμη σας οι τελευταίες παρεμβάσεις του Αρχιεπισκόπου;
Προσπάθεια διαίρεσης του λαού κι αναβίωσης της κάλπικης διαχωριστικής γραμμής «εθνικισμός - κοσμοπολιτισμός», ανακατεμένη με πρωτόγονο σκοταδιστικό αντικομμουνισμό. Όμως, σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχει και η κυβέρνηση, που ανοίγει θέματα με ανεύθυνο τρόπο κι αναζητά πιστοποιητικά «αριστεροσύνης», τη στιγμή που ακόμη και τον υπερώριμο αστικό εκσυγχρονισμό διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας, τον έχει κάνει «γαργάρα».

http://www.902.gr/eidisi/politiki/110720/synenteyxi-toy-dimitri-koytsoympa-stin-efimerida-real-news

ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ





EΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

Συνεχίζει να εμπνέει το παράδειγμά του


49 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 

9 Οκτώβρη, από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτη ΕρνέστοΓκεβάρα ντε λα Σέρνα
ηρωικού αντάρτη Τσε , στη Βολιβία από πράκτορες της CIA. Υστερα από μια σκληρή μάχη με τις κυβερνητικές δυνάμεις, κοντά στο χωριό Λας Ιγέρας, ο Τσετραυματίστηκε και συνελήφθη και στη συνέχεια δολοφονήθηκε από τους Αμερικανούς πράκτορες. Ετσι τον αντίκρισαν, ξαπλωμένο σε ένα πρόχειρο κρεβάτι στο Βαγιεγκράντε δημοσιογράφοι που είχαν μεταφερθεί εσπευσμένα με στρατιωτικά ελικόπτερα.
Μπορεί στις 9 Οκτώβρη 1967 ο θρυλικός Τσε να άφησε την τελευταία του πνοή, ωστόσο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να σπιλώσουν την πρωτοπόρα δράση του, τη μεγάλη συνεισφορά του στην οργάνωση της ανατροπής του δικτάτορα Φ. Μπατίστα στην Κούβα, στην πάλη για το σοσιαλισμό. Ο Αργεντίνος γιατρός συμμετείχε ενεργά στην επαναστατική κουβανική κυβέρνηση, ενώ από τον Απρίλη του 1965 είχε πάρει μέρος στον επαναστατικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού του Κογκό και επέστρεψε αργότερα στη Λατινική Αμερική. Ο φλογερός επαναστάτης, ο κομμουνιστής, 
έγινε και παραμένει σύμβολο για τους καταπιεζόμενους
 όλου του κόσμου. 
Εκδηλώσεις τιμής στον ηρωικό αντάρτη πραγματοποιούνται 
αυτές τις μέρες στην Κούβα και άλλες χώρες, 
ενώ στην Βενεζουέλα πραγματοποιείται η πρώτη Διεθνής Συνάντηση 
των εξεγερμένων λαών που διοργανώνεται 
από το Μπολιβαριανό Πανηπειρωτικό Κίνημα, 
που συσπειρώνει Κομμουνιστικά Κόμματα
 και επαναστατικές και ανταρτικές οργανώσεις στη Λατινική Αμερική.

ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=5885076&textCriteriaClause=%2B%CE%A4%CE%A3%CE%95+%2B%CE%93%CE%9A%CE%95%CE%92%CE%91%CE%A1%CE%91