Translate

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

ΤΙ ΚΙ'ΑΝ ΕΠΕΣΕ Ο ΓΡΑΜΜΟΣ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!


ΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΝΕΟ ΓΥΡΟ: «ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΠΕΣΕ Ο ΓΡΑΜΜΟΣ ...


Με την πτώση του υψώματος Κάμενικ λήγει στις 29 με 30 Αυγούστου 
η τελική φάσης της μάχης στο Γράμμο ανάμεσα στο Δημοκρατικό Στρατό 
και τις κυβερνητικές δυνάμεις. 
Ο Δημοκρατικός Στρατός υποχωρεί συντεταγμένα προς τη Λ. Δ. της Αλβανίας, 
ακυρώνοντας τη βασική επιδίωξη της αστικής τάξης να τον εκμηδενίσει.
Ο τρίχρονος ένοπλος αγώνας, η κορυφαία αυτή περίοδος της ταξικής πάλης 
στη χώρα μας τον αιώνα που μας πέρασε, έλαβε τέλος. 
Ωστόσο, τα διδάγματά του παραμένουν φωτεινά: Δόξα και Τιμή στους ήρωες του ΔΣΕ.

902

Σάββατο 7 Απριλίου 2018

Κάθειρξη 24 ετών για διαφθορά στην πρώην Πρόεδρο της Ν. Κορέας Παρκ Γκεούν-χιε


Ν. Κορέα: Κάθειρξη 24 ετών για την πρώην πρόεδρο Παρκ Γκεούν-χιε ...

Κάθειρξη 24 ετών για διαφθορά στην πρώην Πρόεδρο της Ν. Κορέας Παρκ Γκεούν-χιε


( ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ )


Η πρώην Πρόεδρος της Νότιας Κορέας Παρκ Γκεούν-χιε καταδικάστηκε σε κάθειρξη 24 ετών καθώς κρίθηκε ένοχη από δικαστήριο της Σεούλ για κατάχρηση εξουσίας, διαφθορά και εξαναγκασμό, στη δίκη για το πολύκροτο σκάνδαλο διαφθοράς που προκάλεσε και την πτώση της πέρυσι, και στο οποίο εμπλέκονται πολιτικοί ηγέτες και επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας.
Πρώτη γυναίκα που εξελέγη πρόεδρος στη Νότια Κορέα, η Παρκ, που αποπέμφθηκε και συνελήφθη τον Μάρτιο του 2017, κρίθηκε ένοχη για δωροδοκία, από το δικαστήριο, που επίσης της επέβαλε πρόστιμο 18 δισεκατομμυρίων γουόν (13 εκατομ. ευρώ).
«Η κατηγορούμενη είναι ένοχη για κατάχρηση εξουσίας», δήλωσε ο δικαστής Κιμ Σε-γουν, τονίζοντας ότι η πρώην πρόεδρος είχε εξαναγκάσει νοτιοκορεατικές εταιρίες να πληρώσουν 77,4 δισεκατομμύρια γουόν (59 εκατομμύρια ευρώ) σε δύο ιδρύματα που ελέγχονταν από την έμπιστη σύμβουλό της και «φίλη της επί 40 χρόνια», την Τσόι Σουν-Σιλ, η οποία δεν κατείχε καμία επίσημη θέση.
Το δικαστήριο έκρινε την πρώην Πρόεδρο ένοχη για δωροδοκία κατά
Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η Παρκ συνωμότησε με την παλιά φίλη της, Τσόι Σουν-σιλ, για να λάβει δεκάδες δισεκατομμύρια γουόν από μεγάλους ομίλους όπως η Samsung και η Lotte για να βοηθήσουν την οικογένεια της Τσόι και να χρηματοδοτήσουν μη κερδοσκοπικά ιδρύματα που ανήκαν σε αυτήν.
Η 66χρονη Παρκ που αρνείται τις κατηγορίες δεν ήταν παρούσα στο δικαστήριο.
Οι εισαγγελείς είχαν ζητήσει ποινή κάθειρξης 30 ετών και πρόστιμο 118,5 δισεκατομμυρίων γουόν (89 εκατομμυρίων ευρώ) για την Παρκ εκτιμώντας ότι αυτή όφειλε να φέρει, υπό της ιδιότητά της ως πρώην προέδρου, την ευθύνη για το σκάνδαλο.





http://www.imerodromos.gr/kathirxi-24-eton-gia-diafthora-stin-proin-proedro-tis-n-koreas-park-gkeoun-chie/

Πέμπτη 5 Απριλίου 2018

Με το μυαλό στο παρελθόν η ΑΕΚ θέλει να κοιτάξει το μέλλον



ΜΠΑΣΚΕΤ

Με το μυαλό στο παρελθόν 

η ΑΕΚ θέλει να κοιτάξει το μέλλον



Καλλιμάρμαρο, 4 Απρίλη 1968. Συνολικά 80.000 θεατές, αριθμός ρεκόρ όλων των εποχών για αγώνα μπάσκετ σε Ελλάδα και  Ευρώπη,  έχουν γεμίσει το Στάδιο ενώ περισσότεροι από 300.000 βρίσκονται απ' έξω και πανηγυρίζουν τη μεγάλη επιτυχία του «Δικεφάλου». Το 89 - 82 επί της Σλάβια Πράγας είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι ότι η «Ένωση» είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο στο μπάσκετ, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Ο Γιώργος Αμερικάνος με 29 πόντους, ο Γιώργος Τρόντζος με 24, ο Χρήστος Ζούπας με 12, ο Στέλιος Βασιλειάδης με 11, ο Αίας Λαρετζάκης με έξι, ο Αντώνης Χρηστέας με τέσσερις και ο Λάκης Τσάβας με τρεις πόντους έδωσαν τη νίκη στην ελληνική ομάδα. Δίπλα τους και με τη δική τους συμβολή οι Στέλιος Βασιλειάδης, Νίκος Νεσιάδης, Ανδρέας Δημητριάδης και Πέτρος Πετράκης υπό τις οδηγίες του Νίκου Μήλα. Μεγάλος απών από τον αγώνα, που όμως κανείς δεν τον ξέχασε εκείνο το βράδυ, ο Γιώργος Μόσχος, που είχε χάσει τη «μάχη» με τον καρκίνο.
Σήμερα, η ΑΕΚ έχει νέο ραντεβού με την ιστορία καθώς θα παλέψει για την πρόκριση στο Final Four του Basketball Champions League, απέναντι στη Στρασμπούρ (21.30, Novasports 1), έχοντας το υπέρ της 78-69 του πρώτου αγώνα. Παρ' όλα αυτά, ο τεχνικός της «Ένωσης» Ντράγκαν Σάκοτα, δήλωσε πως «δεν βάζουμε στο μυαλό μας το πρώτο ματς. Το έχουμε διαγράψει από τη μνήμη μας. Ξέρουμε ότι έχουμε πάρει μια διαφορά στο ΟΑΚΑ, αλλά το ξεχνάμε. Θα παίξουμε σαν να είναι εδώ, στο Στρασβούργο, το πρώτο ματς. Όλα ξεκινούν από την αρχή. Θέλουμε τη νίκη για να προκριθούμε στο Φάιναλ Φορ του BCL. Και για να γίνει αυτό πρέπει να παίξουμε πολύ καλή άμυνα».




https://www.902.gr/eidisi/athlitismos/155251/me-myalo-sto-parelthon-i-aek-thelei-na-koitaxei-mellon

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

Οπαδοί ΑΕΚ: “Πετάξτε τους φασίστες έξω από το ποδόσφαιρο”





Οπαδοί ΑΕΚ: 

“Πετάξτε τους φασίστες 

έξω από το ποδόσφαιρο”


( ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ  http://www.katiousa.gr )


“ΑΕΚ θα πει, θα πει, τσακίστε τους ναζί” φώναζαν οι οπαδοί της ΑΕΚ εναντίον των νεοναζί χούλιγκαν της Ντιναμό Κιέβου που ασελγούν στο παρελθόν της ομάδας τους. Το κεντρικό πανό στο κιτρινόμαυρο πέταλο έδινε το μήνυμα: πετάξτε τους ναζί έξω από το ποδόσφαιρο.


 Πρόσφατα η ΑΕΚ υποδέχτηκε για το Europa League την Ντιναμό Κιέβου. Μια ομάδα με όνομα βαρύ σαν ιστορία, που την έγραψαν με χρυσές σελίδες ακομα και ήρωες, σαν τους παίκτες της που σχημάτισαν το 1942 την ερασιτεχνική Σταρτ και ταπείνωσαν το ναζισμό και τους καλοθρεμμένους επίλεκτους της Φλάχελφ, πληρώνοντας αυτήν την πράξη τους με τη ζωή τους. Δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη ντροπή από το να βλέπει κανείς αυτήν την ομάδα να γίνεται όργανο της φασιστικής κυβέρνησης του Κιέβου και νεοναζί οπαδούς, που ασελγούν στο ένδοξο παρελθόν της. Οι χούλιγκαν της Ντιναμό μάλιστα κατά τη σύντομη παραμονή τους στην Ελλάδα, προκάλεσαν επεισόδια και είχαν μια σύντομη μάχη με Ρώσους, σε κεντρικό σημείο της Αθήνας.

Οι οπαδοί της ΑΕΚ δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια και έδωσαν απάντηση μες στο γήπεδο με αντιναζιστικά πανό και συνθήματα.
ΑΕΚ σημαίνει, φασίστες κρεμασμένοι
ΑΕΚ θα πει, θα πει, τσακίστε τους ναζί!
Ήταν μερικά από τα συνθήματα που φώναζαν οι οπαδοί στο πέταλο του ΟΑΚΑ, ενώ τα πανό τους είχαν σβάστικες με απαγορευτικό σήμα, μηνύματα αλληλεγγύης στους αντιφασίστες του Ντονμπάς και της Ουκρανίας, 
αλλά και το κεντρικό σύνθημα: πετάξτε τους ναζί έξω από το ποδόσφαιρο!

Ο φασισμός δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον σε προσφυγικά σωματεία σαν την ΑΕΚ. Κι οι οπαδοί της έχουν δείξει πολλές φορές στο παρελθόν τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά τους, όπως στη θλιβερή περίπτωση του Κατίδη, που είχε πανηγυρίσει ένα γκολ χαιρετώντας ναζιστικά το κοινό και τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες από την ομάδα, μετά τη γενική κατακραυγή.





http://www.katiousa.gr/athlitismos/opadoi-aek-petakste-tous-fasistes-ekso-apo-podosfairo/

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΝΤΙΝΑΜΟ ΚΙΕΒΟΥ...

Ευλογημένο Ποδόσφαιρο : Βαλερί Λομπανόφσκι
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΝΤΙΝΑΜΟ ΚΙΕΒΟΥ...


    ΕΣΥ-ΕΣΥ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΟΥ ΓΡΑΦΤΟ: ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ...
Γράφει ο Δημήτριος Σ. Κορωνάκης*
         jimkoronakis@yahoo.gr




2 Μαΐου 1986: 

Ήμουν μαθητής στην έκτη δημοτικού, 11 ετών, 4 μηνών και κάτι ημερών, όταν είχα την τύχη να παρακολουθήσω τον τελικό του κυπέλλου κυπελλούχων Ευρώπης, ανάμεσα στην Ντιναμό Κιέβου,
του αείμνηστου Βαλερί Λομπανόφσκι και την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο τελικός αυτός εξελίχθηκε σε παράσταση για έναν ρόλο με τους Σοβιετικούς να επικρατούν 3-0. Για την ιστορία τα τέρματα είχαν πετύχει οι Ζαβάροφ, Μπλαχίν και Γιεφτουτσένκο. Μαέστρος σε αυτή την ορχήστρα ήταν φυσικά ο Βαλερί Λομπανόφσκι, όπως προαναφέραμε. Ο τότε προπονητής της Ντιναμό Κιέβου κρατούσε παράλληλα και το τιμόνι της Εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία ήταν μακράν η καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα όλων των εποχών και ταυτόχρονα η πιο αδικημένη στην ιστορία του αθλήματος. Στο παγκόσμιο κύπελλο που έγινε το καλοκαίρι του 1986 στα γήπεδα του Μεξικού, η ομάδα-όνειρο του Λομπανόφσκι υπέστη σφαγή από τον Σουηδό διαιτητή Φρέντρικσον σε αγώνα κόντρα στο Βέλγιο και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση. Είναι ξεκάθαρο πως υπήρχε εντολή να μην προχωρήσει η ΕΣΣΔ για ευνόητους λόγους.
Ο βασικός κορμός εκείνης της εθνικής ομάδας ήταν η Ντιναμό Κιέβου, αφού στην αποστολή του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας υπήρχαν 12 (!) ποδοσφαιριστές του συλλόγου!
Συνέβη δηλαδή το εξής παράδοξο: Ένας ποδοσφαιριστής που δεν ξεκινούσε στη βασική 11άδα της ομάδας του να συμμετέχει στην αποστολή της εθνικής του! Ο Βαλερί Λομπανόσφκι εδώ και πολλά χρόνια δεν βρίσκεται στη ζωή και από μία άποψη είναι τυχερός για αυτό, αφού δεν έζησε να δει την κατάντια του συλλόγου που υπηρέτησε και αγάπησε. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στο αγωνιστικό μέρος αλλά στο γεγονός ότι στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών της Ντιναμό Κιέβου υπάρχει πλέον ένας μεγάλος αριθμός φασιστών, νεοναζί. Πρόκειται για νοσταλγούς του Χίτλερ,του Στέπαν Μπαντέρα, θαυμαστές της Κου Κλουξ Κλαν, ρατσιστές, μισάνθρωπους και μισαλλόδοξους, ότι και να γράψουμε για αυτούς θα είναι ελάχιστο... "'Άνθρωποι" (δεν είναι τυπογραφικό λάθος τα εισαγωγικά...) που δεν σέβονται την ιστορία του τόπου τους και του συλλόγου που υποτίθεται πως αγαπούν και στηρίζουν, αφού η Ντιναμό Κιέβου είναι η συνέχεια της Σταρτ, της ομάδας που διέλυσαν το 1942 οι ναζί, αφού πρώτα έστειλαν στο θάνατο 11 ποδοσφαιριστές της. Ποιό ήταν το έγκλημά τους; Τόλμησαν να νικήσουν ομάδα Γερμανών στρατιωτών ενώ είχαν ρητή εντολή να καθίσουν να χάσουν! Στον πρόσφατο αγώνα που έδωσε η Ντιναμό Κιέβου με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, υπήρχαν πολλά πανό των οπαδών της Ένωσης εναντίον της αρρωστημένης εγκληματικής ιδεολογίας του Χίτλερ. Υπήρχε επίσης και ένα πανό που έγραφε "Οι ναζί κρέμασαν τους ποδοσφαιριστές σας, δεν σέβεστε την ιστορία σας". Άλλος ένας λόγος που με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανος για την επιλογή ομάδας που έκανα στην Ελλάδα και να βροντοφωνάζω "ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΕΚ"!
 Η ιστορία έχει γραφτεί με γεγονότα, με αίμα και δεν διαγράφεται, ούτε αλλάζει όσο και να σκούζουν Μίκηδες, Κασιδιάρηδες, Σκαλούμπακες και Τζήμεροι...
Μία φορά και έναν καιρό υπήρχε μία ομάδα που την έλεγαν Ντιναμό Κιέβου και μία χώρα που την έλεγαν Σοβιετική Ένωση. Αυτές τις ομάδες του Βαλερί Λομπανόφσκι αγάπησα το 1986 και θα τις αγαπώ για πάντα, δόξα τω Στάλιν αλτσχάιμερ δεν έχω ακόμα! :) 

Y.Γ.

Παρακάτω παραθέτω πηγές με εκτενείς αναφορές σε θέματα που αναφέρθηκα επιγραμματικά στο δικό μου κείμενο.


http://www.sigmalive.com/simerini/sport-time/international/331909/lompanofski-o-epistimonas-proponitis

http://www.alfavita.gr/arthron/kosmos/1942-oi-nazi-ektelesan-11-athlites-tis-ntinamo-kievoy-simera-tis-kerkides-kosmoyn-oi

http://www.alfavita.gr/arthra/όταν-οι-ναζί-εκτέλεσαν-11-ποδοσφαιριστές-της-ντιναμό-κιέβου-το-1942

https://el.wikipedia.org/wiki/ΦΚ_Ντιναμό_Κιέβου

http://www.rsssf.com/ec/ec198586.html

http://www.sport24.gr/Columns/longform/megalh-omada-megalh-adikia.2865794.html

http://blessedfootball.blogspot.gr/2016/12/blog-post_23.html

http://www.sombrero.gr/2016/04/o-daskalos-tou-kievoy/

https://retrosport.wordpress.com/2009/09/25/ιγκορ-μπελάνοφ-η-αριστερή-σαίτα-της-ντ/






* O Δημήτριος Σ. Κορωνάκης είναι Δημοσιογράφος, απόφοιτος του τμήματος Δημοσιογραφίας 
(Συνάκτες και Ρεπόρτερς) του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ (1994-1996), εργάστηκε ως δημοσιογράφος από το 1992 
ως το 2011 κυρίως στο αθλητικό ρεπορτάζ,πέρασε μεταξύ άλλων από τους τηλεοπτικούς σταθμούς 
ΕΡΤ, ΑΝΤΕΝΝΑ, ΤΕΜΠΟ, ΠΟΛΙΣ, από τον ραδιοφωνικό σταθμό 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM, 
από τις εφημερίδες ΕΠΙΧΕΙΡΩ, FORZA, ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ, ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ 
και από τα περιοδικά των εκδόσεων Γ.Χ. Αλεξανδρής, ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ, ΤΖΑΜΠΟΛ, 
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΟΥΤΜΠΟΛ κ.α.  

https://esyesytismoirasmougrafto.blogspot.gr/2018/02/blog-post.html

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Λιβόρνο, μπάλα και κομμουνισμός

ΛΙΒΟΡΝΟ, ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ 

Posted by redship στο 12 Φεβρουαρίου , 2018



αναδημοσίευση  από gazzeta
Το G-Weekend Journal γράφει για την Λιβόρνο, την ομάδα των κομμουνιστών και τον σημαντικό ρόλο που έχει διαδραματίσει η πόλη και ο ιστορικός σύλλογος στην ιταλική πολιτική σκηνή.
Επιμέλεια: Θοδωρής Βασίλης
Στο βιβλίο του «Ποδόσφαιρο χωρίς βρωμιές» (Futbol sin trampa) ο Λουίς Σέζαρ Μενότι επιχειρεί τη σύνδεση ποδοσφαίρου -πολιτικής. «Υπάρχει το ποδόσφαιρο της Δεξιάς και της Αριστεράς. Της Δεξιάς προσπαθεί να μας πείσει ότι η ζωή είναι μια πάλη που θέλει θυσίες και να είμαστε από ατσάλι και να κερδίζουμε με κάθε τρόπο. Θέλει τους ποδοσφαιριστές να μην εκφράζουν πολιτικές απόψεις, να υπακούν και έτσι να δημιουργούνται περισσότεροι χρήσιμοι ηλίθιοι.
Στο Δεξιό ποδόσφαιρο, η νίκη διαγράφει τα πάντα, υπάρχει μόνο το αποτέλεσμα και ποδοσφαιριστές πειθαρχημένοι σαν στρατιώτες. Στο Αριστερό, έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η νίκη, επειδή ο ποδοσφαιριστής είναι ο προνομιούχος εκφραστής των ονείρων εκατομμυρίων φιλάθλων τους οποίους καλείται να κάνει καλύτερους. Δεν γράφω για τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά συστήματα. Υπάρχουν Αριστερά κόμματα που αν τους δώσεις την εξουσία δεν θα ξέρουν τι να την κάνουν. Η χώρα που δεν έχει όμως οργανωμένη Αριστερά δεν έχει μέλλον. Παρά τις πολιτικές αλλαγές στον πλανήτη, πιστεύω ότι υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν δύο διαφορετικά ποδόσφαιρα».
Η αντιπαράθεση που υπάρχει και αφορά την σχέση του ποδοσφαίρου με την πολιτική κι έχει ξεσπάσει από την αρχή του αθλητισμού, θα συνεχίσει να υπάρχει σε μια ατέρμονη διαμάχη. Από την μία πλευρά αυτοί που θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο και πολιτική αποτελούν δύο έννοιες τελείως αντίθετες, την ώρα που η άλλη πλευρά δεν σταματά να αναφέρεται στο πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού στις όποιες αλλαγές των πολιτικών σκηνικών της εποχής επισημαίνοντας βασικά κοινωνικά προβλήματα, δίνοντας φωνή σε όσους βρίσκονται στο περιθώριο.
Μπορεί ο ρόλος αυτός τα τελευταία χρόνια να έχει μειωθεί με την εισροή τεράστιων ποσών και την παγκοσμιοποίηση του αθλήματος όπου οι σύλλογοι πλέον δεν αποτελούν  εκπρόσωποι μιας τοπικής κοινότητας, αλλά ένα εμπορικό σήμα, ένα brand name, μια ιδιωτική επιχείρηση θεάματος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σύλλογοι που σε ένα άκρως καπιταλιστικό περιβάλλον, έχουν μείνει σταθεροί στις αξίες τους και με την στάση τους αποτελούν τον καλύτερο μηχανισμό για μια πιθανή κοινωνική αλλαγή. Ένας τέτοιος σύλλογος είναι η Λιβόρνο.
Ομάδα και πόλη έννοιες ταυτόσημες
Η ιστορία της ομάδας είναι συνυφασμένη με την ιστορία της πόλης αλλά και όλης της χώρας πριν το Risorgimento (Αναβίωση) και την δημιουργία του ιταλικού κράτους. Oι ιδρυτικοί μύθοι είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία μιας εθνικής ταυτότητας όπως και η ιστορία η οποία διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο, ιδίως στο Λιβόρνο. Μέχρι την ενοποίησή της, η ιταλική χερσόνησος αποτελούνταν σε κάτι που έμοιαζε με πόλεις-κράτη όπως το Μιλάνο, η Νάπολη, η Βενετία και η Ρώμη.
Στην κεντρική Ιταλία κυρίαρχη δύναμη ήταν η Φλωρεντία και η οικογένεια Medici, που κυβέρνησε τη Δημοκρατία της Φλωρεντίας από το 1300 και για τέσσερις αιώνες. Οι Μέδικοι έχτισαν ένα νέο λιμάνι στο Λιβόρνο για να βελτιώσουν το εμπόριο ενθαρρύνοντας την μετανάστευση εργατικού δυναμικού από οποιοδήποτε μέρος στην πόλη και να την κάνουν το σπίτι τους. Για να κατοικηθεί αυτή η νέα πόλη, οι Medici πέρασαν μια σειρά νόμων που ονομάζονταν Leggi Livornine επιτρέποντας την εγκατάσταση Εβραίων, Τούρκων, Μαυριτανών, Αρμενίων, Περσών εμπόρων, για να κατοικηθεί η πόλη.
Επίσης και άλλες εθνικότητες έγιναν δεκτές στην πόλη ανεξαρτήτου εθνικής ή θρησκευτικής προέλευσης και μάλιστα χωρίς να ληφθεί υπόψη οποιαδήποτε εγκληματική δραστηριότητα τους στο παρελθόν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Λιβόρνο να μετατραπεί από μια άχρωμη πόλη σε ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων. Η πολυπολιτισμικότητα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των κατοίκων κάτι που αποτυπωνόταν ξεκάθαρα και στα χρυσά νομίσματα της εποχής (το 1656 νομίσματα απεικονίζουν την πόλη του Λιβόρνο με το σύνθημα: «Πολλοί λαοί σε ένα»). Τα απομεινάρια αυτού του ψηφιδωτού κουλτούρας και πολιτισμού είναι ακόμα εμφανή στην πόλη με την παρουσία τόσο των εκκλησιών (Αγγλικανικές, Προτεσταντικές, Αρμενικές, Ελληνορθόδοξες), όσο και της συναγωγής των Εβραίων.
Η εκβιομηχάνιση και η ενοποίηση της Ιταλίας είδε το Λιβόρνο να συνεχίσει να χαράζει μια ανεξάρτητη θέση. Οι εργάτες της πόλης και ειδικά οι ναυτεργάτες ήταν ιδιαίτερα πολιτικά ενεργοί. Η ενοποίηση συντέλεσε στο να χαθεί το καθεστώς του αυτόνομου του λιμανιού κάτι που οδήγησε  σε ένα διαρκές αυξανόμενο πολιτικό ακτιβισμό. Η εκβιομηχάνιση του 19ου αιώνα είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία μιας κοινωνικής τάξης της οποία τα μέλη ανήκαν σε αναρχικά και σοσιαλιστικά πολιτικά γκρουπ. Οι κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις της δεκαετίας του 1920 έφεραν απεργίες και διαδηλώσεις σε όλη την Ιταλία, κάτι που επηρέασε όπως ήταν λογικό και το Λιβόρνο.
Αυτό το κλίμα έντασης βοήθησε στη ανάπτυξη κι εγκαθίδρυση του κομμουνισμού. Σε μια πόλη που ναι μεν υπήρχε η έντονη αντίσταση στον φασισμό που είχε κάνει την εμφάνισή του στην χώρα, η μετριοπάθεια των σοσιαλιστών είχε προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. Έτσι, το 1921 ο Αντόνιο Γκράμσι αποφάσισε να βάλει μια για πάντα το Λιβόρνο στο βιβλίο της ιστορίας με την απόφασή του στο θέατρο San Marco να αποχωρήσει από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ιταλίας και να ιδρύσει το ΚΚΙ (Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) για να ακολουθήσει μισό αιώνα αργότερα και η δημιουργία του Ευρωκομμουνισμού σε συνεργασία με τους Ισπανούς κομμουνιστές.
Αυτή η πολιτική παράδοση και ιδεολογία παρέμεινε στην πόλη και συνήθως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές-δημοτικές) ο εκλεκτός άρχων ανήκε στην αριστερή πολιτική σκηνή. Η πολιτική σκηνή της μεταπολεμικής Ιταλίας και όπως αυτή διαμορφώθηκε είχε ως αποτελέσματα την πολιτικοποίηση και των συνδέσμων. Από το 1946 έως το 1992 όταν και ξέσπασε το σκάνδαλο tangetopolis, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ιταλία ήταν ένα μονοκόμματο κράτος με τους Χριστιανοδημοκράτες να αποτελούσαν την κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Οι άστοχες πολιτικές τους, η διαφθορά τους καθώς και η οικονομική στασιμότητα σε συνδυασμό με τα Μολυβένια χρόνια (περίοδος στην οποία η Ιταλία γνώρισε μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις, τόσο της άκρας δεξιάς όσο και της άκρας αριστεράς) έφερε μια τεράστια απογοήτευση με την καθημερινότητα να πολιτικοποιείται ακόμα περισσότερο με τους ανθρώπους-ειδικά στο Λιβόρνο-να ψάχνουν άλλες συλλογικές μορφές για τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις με το ποδόσφαιρο και την ομάδα να αποτελεί κύριο όχημα έκφρασης.
Λουκαρέλι: Ο ασυμβίβαστος Λιβορνέζος
Σχεδόν όλα τα παιδιά ονειρεύονται κάποια στιγμή να αγωνιστούν με την φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας και ο Κριστιάνο Λουκαρέλι δεν αποτελούσε εξαίρεση. Γεννημένος στο Λιβόρνο το 1975 ο άλλοτε αρχηγός των «Αμαράντο» συμβόλιζε τον τυπικό Λιβορνέζο. Ευγενικός, φιλικός, αλλά και βαθιά πολιτικοποιημένος, ένα παιδί βγαλμένο από τους δρόμους της πόλης να αποτελεί το σημείο αναφοράς για τον σύλλογο. Ο ίδιος έγινε γνωστός ως ένας από τους λίγους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που αρνήθηκαν να παραμείνουν σιωπηλοί για τις πολιτικές πεποιθήσεις τους.
Ο Λουκαρέλι, ο οποίος είχε εκφράσει τις ιδέες του υπέρ του ιδεολογίας του κομμουνισμού, το 2003 έκανε το όνειρό του πραγματικότητα όταν άφησε την Τορίνο για την Λιβόρνο δεχόμενος μείωση αμοιβής κατά 50%  καθώς και να αφήσει τα μεγάλα σαλόνια για μια χαμηλότερη κατηγορία όπου αγωνιζόταν η ομάδα της πόλης του. «Ορισμένοι ποδοσφαιριστές αγοράζουν μια Ferrari ή ένα σκάφος. Εγώ μόλις αγόρασα την φανέλα της Λιβόρνο», δήλωνε στην παρουσίαση του, ενώ ως μέλος του μεγαλύτερου συνδέσμου οπαδών, του Brigate Autonome Livornesi (BAL), αποφάσισε να πάρει την φανέλα με το Νο99, έτος ίδρυσης του club.
Tα διαπιστευτήρια του τα είχε δώσει όμως πολύ νωρίτερα όταν σε ματς της U21 της Ιταλίας κόντρα στην Μολδαβία σκόραρε και το πανηγύρισε δείχνοντας την φανέλα με τον Che Guevara που φορούσε. Ένας πανηγυρισμός που δεν άρεσε στην Ομοσπoνδία με συνέπεια την αποστασιοποίησή του από την «Σκουάντρα Ατζούρα» μέχρι και το 2005 όταν και ανέλαβε ο Μαρτσέλο Λίπι.
Το χτύπημα αυτό δεν τον πτόησε, αντίθετα του έδωσε μεγαλύτερη δύναμη με τον ίδιο να «απαντάει» στο γήπεδο με 102 γκολ σε 174 ματς, ενώ παράλληλα συνέχιζε να δείχνει την αλληλεγγύη του για τα όποια κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που ταλάνιζαν την Ιταλία. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του μετά από ένα νικηφόρο παιχνίδι της Λιβόρνο όπου αφιέρωσε τη νίκη σε 400 απολυμένους εργάτες ενός εργοστασίου στην Φλωρεντία.
Η παρουσία του Λουκαρέλι στην Λιβόρνο συνέπεσε με μια χρονική περίοδο όπου στην Ιταλία υπήρξε ξανά μια έκρηξη της τοπικής συνείδησης την γνωστή και ως campanilisimo. Καθώς οι γηγενείς παίκτες αποκτούσαν μεγαλύτερη σημασία λόγω των παγκόσμιων μετασχηματισμών, την ίδια ώρα ενισχυόταν και η τοπική ταυτότητα των ομάδων. Η  παγκοσμιοποίηση είχε συντελέσει στην συνεχώς αυξανόμενη ροή διαφορετικών ανθρώπων και εικόνων.
Καθώς οι ομάδες βρίσκονταν αντιμέτωπες με μια αυξανόμενη πολιτιστική μίξη, ο ρόλος της τοπικής ταυτότητας γινόταν ακόμα μεγαλύτερος. Κάπως έτσι η ισχυρή και μοναδική ιστορία του Λιβόρνο εξασφάλιζε ότι και η ομάδα της πόλης θα είχε ισχυρές ιστορικές παραδόσεις. Και στην περίπτωση της Λιβόρνο, επιβεβαιώνεται στο απόλυτο μια πολιτικοποιημένη τοπική ταυτότητα.
Και μπορεί οι «Αμαράντο» να μην προκαλούν λάμψη με το ποδόσφαιρο τους, αλλά όπως λέει και το περίφημο τραγούδι του Χιλιανού Σέρχιο Ορτέγκα (El pueblo unido, jamás será vencido), οι άνθρωποι ενωμένοι ποτέ δεν θα ηττηθούν.


ΠΗΓΕΣ: 

https://redship.wordpress.com/2018/02/12/λιβόρνο-μπάλα-και-κομμουνισμός/


http://www.gazzetta.gr/weekend-journal/article/1195330/livorno-mpala-kai-kommoynismos-pics

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.

Γιαννης Ριτσος

Σαν σήμερα το 1990 πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος
Ο Γ. Ρίτσος εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1934 με τον τίτλο «Τρακτέρ». 
Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο ΚΚΕ, ενώ συνεργάστηκε και με τον Ριζοσπάστη, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Γ. Σοστίρ, από αναγραμματισμό του ονόματός του.
Τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη συγκλονίζουν την εργατική τάξη της χώρας μας και τον ίδιο: στις 11 Μάη στέλνει τρία από τα δεκατέσσερα θρηνητικά ποιήματά του στον Ριζοσπάστη και την επόμενη μέρα η εφημερίδα τα δημοσιεύει, με γενικό τίτλο «Μοιρολόι». Ολόκληρο το έργο θα κυκλοφορήσει λίγο αργότερα, στις 8/6/1936, με τον τίτλο «Επιτάφιος». Την περίοδο της Κατοχής ο Γ. Ρίτσος πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ενώ μετά την απελευθέρωση, το 1948-1952, εξορίστηκε διαδοχικά στη Λήμνο, στη Μακρόνησο και τον Αϊ Στράτη. Μετά την απελευθέρωσή του δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Το 1956 τύπωσε τη Σονάτα του σεληνόφωτος, για την οποία τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο ποίησης, το 1960 κυκλοφόρησε η μελοποίηση τουΕπιτάφιου από τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1966 τυπώθηκε αυτοτελώς η Ρωμιοσύνη (πρώτη έκδοση το 1954), η οποία επίσης μελοποιήθηκε από τον Μ. Θεοδωράκη.
Την περίοδο της Χούντας, συνελήφθη και εξορίστηκε και πάλι στη Γυάρο και μετά στη Λέρο. Υπό το βάρος της διεθνούς κατακραυγής, αλλά και λόγω της σοβαρής του ασθένειας, η Χούντα αναγκάστηκε να τον μεταφέρει από την εξορία θέτοντάς τον σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι το 1970. Μετά τη μεταπολίτευση έτυχε πλήθους διακρίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό: προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ το 1975, τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» το 1977, κ.α.
Ο Γ. Ρίτσος παρέμεινε στρατευμένος στην υπόθεση του σοσιαλισμού μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος έως την τελευταία του πνοή.

902

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Λέοναρντ Κοέν: Ένας λογοτέχνης της μουσικής…


Λέοναρντ Κοέν: Ένας λογοτέχνης της μουσικής… – ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ



Σαν σήμερα, 21 Σεπτεμβρίου 1934, γεννήθηκε ο Καναδός λογοτέχνης, συνθέτης και τραγουδιστής Λέοναρντ Κοέν, ο οποίος επηρέασε καθοριστικά πολλούς δημιουργούς, με τη θεματολογία του όπως και με τις ιδιαίτερες και εσωτερικές ερμηνείες του.
Ο Κοέν έφυγε από τη ζωή πέρσι τον Νοέμβριο. Λίγο διάστημα πριν, σε συνέντευξη στο περιοδικό New Yorker, είχε δηλώσει πως υπήρχαν πολλά πράγματα που ήθελε ακόμα να κάνει, αλλά πως ότι έτοιμος και να πεθάνει… Στο σχετικό δημοσίευμα αναφερόταν πως ο Κοέν είχε αρκετά αδημοσίευτα και ημιτελή ποιήματα που σκόπευε να δημοσιεύσει ή να ηχογραφήσει. 
Ο Κοέν έχασε τον πατέρα του μικρός (έξι ετών), γεγονός που τον καθόρισε στην ζωή του. Από νωρίς έμαθε κιθάρα. Σε νεαρή ηλικία συμμετείχε στο μουσικό συγκρότημα  Buckskin Boys, το οποίο έπαιζε κάντρι. Ως σπουδαστής ακόμα εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα. 
Το 1967 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Songs of Leonard Cohen. Ακολούθησαν πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων ο δίσκος Songs of Love and Hate και ο πιο πολιτικοποιημένος δίσκος του  με τίτλο The Future. Το 2010 βραβεύθηκε με Τιμητικό Γκράμι για το σύνολο της προσφοράς του. Ο Κοέν είχε ήδη γνωρίσει την επιτυχία ως συγγραφέας από νωρίς, ιδιαίτερα με το μυθιστόρημα του Beautiful Losers (1966).






http://www.imerodromos.gr/leonarnt-koen-enas-logotechnis-tis-mousikis/

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

Μάνος Λοΐζος: Ρομαντικός και επαναστάτης.



Σαν σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου 1982, αφήνει την τελευταία του πνοή, 
σ’ ένα νοσοκομείο της Μόσχας, ο Μάνος Λοϊζος, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, ένας πραγματικός καλλιτέχνης. 
Ο Μάνος της Μουσικής, ο Μάνος της Επανάστασης και του Έρωτα, 
ο δικός μας Μάνος. 
Οι μουσικές διαδρομές δεν έφυγαν ποτέ. 
Είναι εδώ. Υπάρχουν, 
εμπνέουν και συνεχίζουν το ταξίδι τους.


ΠΗΓΗ : ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 



http://www.imerodromos.gr/loizos-manos/

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Με άμεση κινητοποίηση απάντησαν στα ναζιστικά συνθήματα της «Χρυσής Αυγής» σε σχολεία της πόλης











Άμεση ήταν η απάντηση των Οργανώσεων Καλλιθέας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο άσχημο θέαμα που αντίκρισαν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί χθες στα σχολεία της περιοχής. Συγκεκριμένα, η ναζιστική συμμορία της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής» είχε βρωμίσει με τα ναζιστικά σύμβολά της τους τοίχους στο σχολικό συγκρότημα της Πειραϊκής και στη Σιβιτανίδειο Σχολή.
Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πραγματοποίησαν μαζική παρέμβαση σήμερα στο συγκρότημα της Πειραϊκής, καλώντας μαθητές και γονείς να καταδικάσουν αυτές τις ενέργειες των φασιστοειδών. Οι μαθητές του σχολείου διάβαζαν με ενδιαφέρον την ανακοίνωση καταγγελίας των Κομματικών Οργανώσεων, λέγοντας πως στα σχολεία και στις γειτονιές της Καλλιθέας δεν χωρούν τα ναζιστικά απολιθώματα. Επίσης αντιπροσωπεία του Κόμματος, με επικεφαλής την Ρούλα Ελευθεριάδου, στέλεχος του ΚΚΕ και δημοτική σύμβουλο, περιόδευσε στους καθηγητές του σχολείου, καλώντας τους να καταγγείλουν αποφασιστικά τέτοιες ενέργειες και να μην επιτρέπουν να δηλητηριάζονται οι συνειδήσεις της νέας γενιάς με τη ναζιστική - ρατσιστική ιδεολογία.
Μάλιστα, από νωρίς το πρωί στο χώρο βρισκόταν συνεργείο του δήμου που κάλυπτε τα φασιστικά συνθήματα, μετά από έγκαιρη παρέμβαση των κομμουνιστών δημοτικών συμβούλων της Καλλιθέας. Αντίστοιχη παρέμβαση θα πραγματοποιηθεί και αύριο Τετάρτη στη Σιβιτανίδειο Σχολή.
Στην ανακοίνωσή τους οι Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αναφέρουν άλλων καταγγέλλοντας το γεγονός:
«Το ΚΚΕ καλεί τους διευθυντές, τους Συλλόγους Καθηγητών και Γονέων, τα Μαθητικά Συμβούλια, συνολικά το λαό της Καλλιθέας να καταδικάσουν αυτές τις ενέργειες των φασιστοειδών, που έχουν ως στόχο την παραχάραξη της ιστορίας, τη δηλητηρίαση των συνειδήσεών μας με τη μισαλλόδοξη ρατσιστική, επικίνδυνη ιδεολογία του ναζισμού. Ο λαός της Καλλιθέας έχει ζήσει στο πετσί του τι σημαίνει φασισμός. Από άκρη σ’ άκρη στις εργατογειτονιές μας είναι νωπό το αίμα των πατριωτών αγωνιστών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και άλλων πολιτών που εκτελέστηκαν από τους ναζί και τους συμμάχους τους, προγόνους των χρυσαυγιτών.
Το λέμε καθαρά, στις γειτονιές μας δεν έχουν δουλειά οι φασίστες!
Δεν τους αφήνουμε να σταθούν πουθενά. Είναι εγκληματίες γιατί είναι φασίστες. Να τους απομονώσουμε! Πολεμάμε τη ναζιστική φασιστική ιδεολογία και το σάπιο σύστημα που τη γεννάει».

902


























































































1 / 1
http://www.902.gr/eidisi/politiki/138860/me-amesi-kinitopoiisi-apantisan-sta-nazistika-synthimata-tis-hrysis-aygis-se