Translate

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

 Η κεντρική ομιλία του ΠΑΜΕ στο πανελλαδικό συλλαλητήριο




Την κεντρική ομιλία στο πανελλαδικό συλλαλητήριο εκ μέρους του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα έκανε ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου. Παρατίθεται ολόκληρη η ομιλία:

«Πανηγυρίζουν αυτές τις μέρες οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες, η κυβέρνηση, όλοι μαζί οι εκμεταλλευτές του λαού, γιατί οι τράπεζες πέρασαν με επιτυχία το στρες τεστ. Πανηγυρίζουν και σχεδιάζουν νέο κύκλο κερδοσκοπίας, πέφτουν σαν τις ύαινες πάνω στο λαό για να γεμίσουν με χρήμα τα σεντούκια τους, απαιτώντας από όλους εμάς, με το μαστίγιο και με το καρότο, συνεχείς θυσίες και προσδοκίες στο μακρινό μέλλον. Μέχρι τότε πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα, με τα ελάχιστα και να παραιτηθούμε από κάθε αξίωση κάλυψης των απωλειών σε εισοδήματα και δικαιώματα, από το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Σε στρες τεστ, σε δοκιμασία αντοχής, θέσαμε κι εμείς τις δυνάμεις μας σήμερα με το πανελλαδικό συλλαλητήριο που οργανώσαμε. Καλέσαμε τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος να βρεθούν σε θέση ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας και αποφασιστικότητας για να τα βγάλουμε πέρα στο διαρκή πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η πλουτοκρατία, οι κυβερνήσεις της και οι κάθε λογής μηχανισμοί που είναι στην υπηρεσία της. Το σημερινό συλλαλητήριο, που οργανώνεται και στηρίζεται από 1.000 Συνδικάτα, Συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας, Επιτροπές Ανέργων, δείχνει ότι υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να ηγηθούν τον αγώνα για να πιαστούμε για τα καλά με τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, για να νικήσουμε σε αυτό τον πόλεμο. Το σημερινό συλλαλητήριο δείχνει ότι στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στις γυναίκες του λαού υπάρχουν δυνάμεις που είναι έτοιμες να κάνουν το βήμα και να ενισχύσουν τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του ταξικού αγώνα. Ξέρουμε ότι ο αγώνας για την ώρα είναι πολύ σκληρός και άνισος. Έχουμε απέναντί μας ένα συνασπισμένο και ισχυρό αντίπαλο και το κίνημά μας δεν είναι ακόμα όσο πρέπει έτοιμο και ισχυρό. Μπορούμε, όμως, να φτάσουμε το κίνημά μας, τη συμμαχία μας, σε αυτό το ύψος. Μπορούμε να κερδίζουμε καθημερινά πολλές μάχες, μικρές και μεγάλες σε κάθε χώρο. Μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει το σημερινό μας συλλαλητήριο. Δεν κάνουμε πίσω ούτε βήμα, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν. Δεν δεχόμαστε να ζούμε με τα ψίχουλα. Δεν αποδεχόμαστε το ρεαλισμό της υποταγής και της μοιρολατρίας. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις δυνατότητες του καιρού μας. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Καλωσορίζουμε όλους τους συναδέλφους, τις συναδέλφισσες που έφτασαν μέχρις εδώ από όλες τις γωνιές της χώρας, από κάθε πόλη και χωριό. Ήρθαμε εδώ με πίστη στη δύναμη του ενωμένου και συλλογικού αγώνα, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, στη δύναμη του λαού να ανατρέπει εμπόδια και δυσκολίες, αρνητικούς συσχετισμούς. Καλωσορίζουμε όλους εσάς που δεν τσιμπήσατε στη συκοφαντία, στον αποπροσανατολισμό, στην προβοκάτσια που μέρες τώρα σπέρνουν επιχειρηματικοί όμιλοι και συνδικαλιστικές ηγεσίες και ομάδες ότι το συλλαλητήριο είναι τάχα «κομματικό», ότι το αποφάσισε μόνο του το ΠΑΜΕ. Δεν τους πέρασε. Οι 1.000 οργανώσεις που οργάνωσαν και συμμετέχουν στο σημερινό συλλαλητήριο είναι η ηχηρή απάντηση. Οι οργανώσεις αυτές, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα εκατοντάδων εργατικών Συνδικάτων, συνταξιούχων, Συλλόγων των αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΟΓΕ, στο ΜΑΣ, συμπεριλαμβάνονται και πάνω από 200 οργανώσεις που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ. Είναι ισχυρή απάντηση σε όλους αυτούς που εχθρεύονται ένα οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα που δεν συμβιβάζεται με τη σαπίλα που επικρατεί στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση ακόμα πιο επίμονα. Καλούμε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας και σήμερα βρίσκονται μαζί μας να δυναμώσουν τους δεσμούς τους με το ταξικό κίνημα, να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα, να δυναμώσουμε το μέτωπο ενάντια στην εργοδοσία και τα τσιράκια της, να δυναμώσουμε τον αγώνα για να περάσει το κίνημα στην αντεπίθεση, με στόχο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για να νικήσει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός. Το πανελλαδικό συλλαλητήριο καταγράφεται πλέον στη μνήμη και τη συνείδηση όλων σαν μια μεγάλη εργατική λαϊκή κινητοποίηση που ανοίγει δρόμους, δίνει δύναμη και κουράγιο. Και σαν τέτοια αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη στους αγώνες που έρχονται. Η σημερινή μεγάλη συμμετοχή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μεγάλης κινητοποίησης στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και τα χωριά σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα θετικό βήμα στην κοινή δράση της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα με τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των μονοπωλιακών ομίλων. Σας καλούμε και σας έναν έναν χωριστά και όλους μαζί με ψηλά το κεφάλι να μπούμε στη μάχη, να μην υποχωρήσουμε, να συνεχίσουμε το δρόμο που έχουμε χαράξει, κλείνοντας τα αυτιά μας στις Σειρήνες του συμβιβασμού, του δήθεν ρεαλισμού. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, κοντά στις αγωνίες των εργαζομένων, κοντά στις ανάγκες τους, στην οργάνωσή τους, στη διαφώτισή τους, να μας νιώθουν ότι είμαστε ο δικός τους άνθρωπος. Γιατί εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε γερή υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Και υποδομή σημαίνει μαζικό Σωματείο, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, που θα νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχει στις γραμμές του νέους και νέες, μετανάστες που τραβάνε τα πάνδεινα, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση. Σημαίνει δυνατό, μαζικό σωματείο με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών του στη δράση, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές οικογένειες, με συνεχή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τους μηχανισμούς τους και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Δε θέλουμε Σωματεία μηχανισμούς, αλλά μάχιμες δυνάμεις στον αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης. Βγαίνουμε από αυτή τη μάχη με μεγαλύτερη πείρα, καλύτερα εξοπλισμένοι. Κάναμε ακόμα μερικά θετικά βήματα, για να σηκώσει μπόι η τάξη μας, τούτος ο λαός. Στο δρόμο αυτό ξέρουμε ότι έχουμε να κλάψουμε πολύ, όπως λέει ο ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος. Σ’ αυτό το συλλαλητήριο όμως με τόσους πολλούς εργάτες, εργάτριες, βιοπαλαιστές της ζωής ενωμένους, να μην απαιτούν μονάχα ένα καρβέλι ψωμί παραπάνω, αλλά καλύτερη ζωή, χαμογελάσαμε όλοι. Γιατί εμείς όλοι μαζί και ο κάθε ένας χωριστά πιστεύουμε στα λόγια του Βάρναλη "Κι αν είν’ ο λάκκος σου βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς". Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους στα Γιάννενα, στο εμπόριο, στον τουρισμό - επισιτισμό, στα φασονατζίδικα, στην κλωστοϋφαντουργία, τους εργαζόμενους στην επιχείρηση "Ζούρας", που αποφάσισα τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο με απεργία, δίνοντας το αγωνιστικό τους στίγμα, πραγματοποιώντας γενικές συνελεύσεις. Τέτοιο κίνημα θέλουμε εμείς, που να κινητοποιεί τους εργαζόμενους, να βγάζει στο προσκήνιο νέες δυνάμεις. Χαιρετίζουμε όλους τους ανέργους, τους απολυμένους, τους χιλιάδες απλήρωτους, όσους εργάζονται με πέντε μήνες, ωρομίσθιοι, τους διαθέσιμους, τους απολυμένους από το Δημόσιο που βρίσκονται σήμερα μαζί μας, τους αυτοαπασχολούμενους που η μπότα των μονοπωλιακών ομίλων και οι τραπεζίτες τούς πέταξαν από τα μαγαζιά τους, τους αγρότες που ξεκληρίστηκαν από την πολιτική της ΕΕ. Χαιρετίζουμε τη νεολαία, τους φοιτητές και σπουδαστές, τις γυναίκες που με δεκάδες αποφάσεις συλλόγων δίνουν μαζική συμμετοχή στο σημερινό συλλαλητήριο. Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες συνταξιούχους που σήμερα βρίσκονται εδώ με πάνω από 60 πούλμαν. Στην κυριολεξία όργωσαν όλες τις πόλεις. Πραγματοποίησαν δεκάδες μαζικές συσκέψεις, συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις. Θα λέγαμε δούλεψαν με νεανικό εργατικό ενθουσιασμό. Συζήτησαν τα συμπεράσματα από τη δουλειά τους σωματείο το σωματείο έχοντας πραγματοποιήσει πανελλαδικό συλλαλητήριο και παναττικό όπου πήραν μέρος χιλιάδες συνταξιούχοι. Δίνουν τη μάχη μαζί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να μην περάσουν νέοι σχεδιασμοί για την Κοινωνική Ασφάλιση. Εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, H ανάπτυξη που επικαλούνται, η ανάκαμψη της οικονομίας που αναφέρουν και επιδιώκουν δεν είναι για όλους, δεν αφορά εμάς. Είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τη μεγαλοεργοδοσία. Είναι η διάσωση και κυρίως η ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Για τους εργαζόμενους, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και να συμπιεστούν ακόμη πιο χαμηλά οι μέσοι μισθοί, να ολοκληρωθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, δηλαδή η επιβολή νέου ασφαλιστικού συστήματος στα μέτρα τους. Η ανάκαμψη θα φέρει νέες, πιο άγριες συνθήκες ζωής και επιβίωσης. Η διασφάλιση και ο πολλαπλασιασμός των επιχειρηματικών κερδών, η πολιτική γραμμή που ευνοεί τους λίγους πάει χέρι χέρι με την εξαθλίωση, με τις συνθήκες πτώχευσης για τους πολλούς, πάει χέρι χέρι με τις αναφλέξεις εντάσεων και πολέμων στην περιοχή μας και σε όλον τον κόσμο. Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα. Δεν υπάρχει κοινή γραμμή που συνδέει τα συμφέροντά μας με αυτά των βιομηχάνων. Ο πλούτος των μεν προϋποθέτει τη φτώχεια των δε. Ακόμα και το παράδειγμα από τις πρόσφατες πλημμύρες στην Αττική δείχνει το χάσμα των δυο κόσμων. Δεν καταστράφηκαν τα κότερα και οι βίλες των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Λαϊκά σπίτια, υπόγεια και μαγαζιά καταστράφηκαν. Και γι' αυτό πρέπει άμεσα να σηκωθεί αέρας διεκδίκησης για την ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών που καταστράφηκαν. Το τελευταίο διάστημα, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, παρακολουθούμε έναν ανούσιο διαγωνισμό προσφοράς ψίχουλων και υποσχέσεων που τάζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, πατώντας πάνω στην ίδια πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων ως βασική προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση. Πλειοδοτούν σε ψίχουλα και αόριστες υποσχέσεις, προσπαθούν να αποκτήσουν προβάδισμα για το ποιος μπορεί να ξεγελάσει καλύτερα το λαό προσφέροντάς του αέρα κοπανιστό. Είναι καυγάς που βρίσκεται μακριά από τις αγωνίες και τις ανάγκες μας. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει! Δεν γίνεται για το συμφέρον μας. Είναι καυγάς που γίνεται για τα μάτια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Για το ποια πολιτική δύναμη στη φάση της ανάκαμψης μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για να προωθήσει τα συμφέροντά τους. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βγει δυναμικά, διεκδικητικά στην περίοδο της ανάκαμψης. Να μην αποδεχτεί πως η δική του φτώχεια, η παγίωση της ζωής του με τα ελάχιστα αποτελεί μέρος της λύσης για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Κριτήριο για τον κάθε έναν από εμάς πρέπει να είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του και όχι τα όρια πείνας και εξαθλίωσης που μας ζητάνε να αποδεχτούμε. Η αποδοχή της μισής ζωής θα φέρει νέα δεινά, θα προκαλέσει ντόμινο νέων ανατροπών στο λαϊκό εισόδημα, στις εργασιακές σχέσεις. Είναι καθήκον μας να αντισταθούμε στο "ρεαλισμό" των ορίων αντοχής της οικονομίας που έχουν οι προτάσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες προσαρμόζουν τις απαιτήσεις μας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Μας λένε ότι αν δεν υπάρχουν τα αφεντικά, αν δεν υπάρχει κερδοφορία, δεν θα μπορούμε να ζήσουμε, θα καταστραφούμε. Γι' αυτό πρέπει να προασπιστούν τα συμφέροντά τους, η κερδοφορία τους. Εμείς όμως λέμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Ότι ο παραγωγός του πλούτου είμαστε εμείς και σε εμάς πρέπει να επιστραφεί. Τα στοιχεία των ελβετικών τραπεζών, που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, για την Ελλάδα είναι χαρακτηριστικά του πλούτου που μας κατακλύζει και ποιοι τον αρπάζουν. Τα στοιχεία δείχνουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης και πιο συγκεκριμένα πως το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την τεράστια κερδοφορία πριν την κρίση, το συσσωρευμένο πλούτο στις ξένες τράπεζες. Αλλά πιο ζωντανό είναι το παράδειγμα στον κλάδο του τουρισμού σήμερα. Είναι ενδεικτικό για το πώς μοιράζεται η πίτα των κερδών ανάμεσα στους μεγαλοξενοδόχους και τους επιχειρηματίες του κλάδου με τους εργαζόμενους. Εργαζόμενοι που τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν να εργάζονται με τσακισμένους μισθούς και σμπαραλιασμένες τις εργασιακές σχέσεις, με 5μηνα, με συμβάσεις της μιας μέρας, ενοικιαζόμενοι. Και όμως απ’ όλη αυτήν τη βαβούρα που σηκώθηκε για τις επιτυχίες του ελληνικού τουρισμού και τα κέρδη που είχε συνολικά η οικονομία, οι εργαζόμενοι δεν πήραν τίποτα. Ούτε καν ψίχουλα. Να τι σημαίνει ανάκαμψη. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες Τα αιτήματα που πρέπει να βάλει σήμερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι επιθετικά, να στέκονται στην αναπλήρωση των απωλειών και να ακουμπούν πάνω στις σύγχρονες ανάγκες μας. Τέτοια αιτήματα για να μπορούν να σταθούν και να θεμελιωθούν πρέπει παράλληλα να συνδέονται με αμφισβήτηση των δεσμεύσεων και των πολιτικών της ΕΕ, των μνημονίων, της μη αποδοχής του χρέους που δεν δημιουργήσαμε εμείς. Δε μπορούμε να είμαστε συνέχεια με την πλάτη στον τοίχο. Δεν μας αξίζει. Πληρώσαμε την ανάπτυξη, πληρώνουμε με αιματηρές θυσίες και την κρίση του συστήματός τους, τη σωτηρία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν θα πληρώσουμε και την ανάκαμψη, την αλματώδη διόγκωση των κερδών τους. Τα αιτήματα που πρέπει να διεκδικήσουμε σήμερα δεν θα μπορούν να σταθούν, αν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με την οπτική της μεγαλοεργοδοσίας, αν υιοθετούν ως δικό τους συμφέρον τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, αν αποδέχονται την ταξική ειρήνη και συνεργασία. Γι' αυτό πρέπει να απορρίψουμε τις προτάσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να διώξουμε από την πλάτη μας τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, νέο και παλιό. Είναι δηλητήριο στις γραμμές μας, είναι τακτική της υποταγής, σκορπούν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες, Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα, την κλάψα, με την ανάθεση ευθυνών. Δεν μπορεί η λύση να έρθει ουρανοκατέβατη, περιμένοντας να μας λύσει το πρόβλημα η όποια κυβέρνηση θα προκύψει από ενδεχόμενες μελλοντικές εκλογές. Δεν μπορούμε να δίνουμε χώρο και χρόνο, να καθυστερούμε την απάντησή μας στριμωγμένοι στη γωνία. Είναι αδιέξοδος ο δρόμος αν περιμένουμε να μας βγάλει κάποιος άλλος “το φίδι από την τρύπα”. Δεν βγαίνει τίποτα με το φόβο. Η εμπειρία έχει δείξει ότι όποιος φοβάται, θα κυνηγάει να προλάβει τη ζωή του. Ο άνεργος τώρα δεν μπορεί να λέει “εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου” γιατί δεν έχει. Ούτε αυτός που δουλεύει, γιατί και αυτός είναι προσωρινός. Τώρα κανένας μας δεν μπορεί να λέει “κάθομαι ήσυχα γιατί ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου”. Γιατί τώρα αποφάσισαν τα παιδιά μας να τα κάνουν σκλάβους στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες. Τα χρησιμοποιούν για να διώχνουν τους πατεράδες και τις μανάδες τους από τη δουλειά επειδή κοστίζουν λιγότερο. Συναγωνιστές - Συναγωνίστριες Ήρθε η ώρα να ακουστεί η δική μας φωνή! Η φωνή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού που σήμερα βασανίζεται. Η φωνή των εκμεταλλευομένων. Να βάλουμε μπρος για μεγάλες, συνεχείς και νικηφόρες μάχες παντού, σε κάθε κλάδο, σε κάθε εργασιακό χώρο. Να αναστενάζουν καθημερινά όλοι αυτοί που σήμερα κάνουν τη ζωή μας μαύρη. Όλοι μαζί μπορούμε! Να βάλουμε τέρμα στις δυσκολίες που προκαλεί η ανεργία! Να μην ανεχτούμε τις συνθήκες της σύγχρονης εξαθλίωσης! Στο σημερινό συλλαλητήριο συνάδελφοι - συναδέλφισσες προτάξαμε τα ζητήματα που αφορούν την ανεργία. Εκτιμάμε πως η ανεργία είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα ως πρωταρχικό, ενιαίο και κοινό πρόβλημα. 1,5 εκατ. άνεργοι, λαϊκά σπίτια και με τους 2 γονείς ανέργους, χιλιάδες απολυμένοι βρίσκονται σε κάθε περιοχή, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε κλάδο. Τα αιτήματα για την ανακούφιση των ανέργων πρέπει να μπουν σε πρώτο πλάνο. Κανένας εργαζόμενος σήμερα, κανένας άνεργος δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία. Σήμερα αξιοποιούν το θέριεμά της για να μας εκβιάζουν ακόμα περισσότερο. Για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι ακόμα πιο φθηνά, να είναι πρόθυμοι να κάνουν ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στα δικαιώματά τους. Την αξιοποιούν ώστε οι άνεργοι που περιμένουν στη γωνία για μια θέση εργασίας να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την εργασιακή ζούγκλα, τα άθλια προγράμματα απασχόλησης με την κακοπληρωμένη εργασία, την 3ήμερη και 4ήμερη δουλειά με κουτσουρεμένα μεροκάματα και δικαιώματα. Άνεργε - άνεργη, Απευθυνόμαστε σε σένα που ψάχνεις να βρεις μεροκάματο, που ψάχνεις νυχθημερόν στις μικρές αγγελίες για δουλειά. Απευθυνόμαστε στους απολυμένους, στους εργαζόμενους που βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός παραγωγής, στους εργαζόμενους των προγραμμάτων απασχόλησης που βαφτίζονται μέσω αυτών "ωφελούμενοι". Απευθυνόμαστε συνολικά σε κάθε εργατική οικογένεια, σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και στους μαζικούς φορείς, όσοι είμαστε εδώ, αλλά και όσοι δεν είμαστε. Εδώ και τώρα αποφασιστικά, δυναμικά να απαιτήσουμε την κάλυψη και την επιδότηση όλων των ανέργων για όσο διαρκεί η ανεργία. Σήμερα επιδοτείται μόλις το 10% των ανέργων. Να γενικευτεί η προστασία σε όλους τους ανέργους. Να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ. Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, της ενοικίασης, της κακοπληρωμένης εργασίας, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης στο σύγχρονο δουλεμπόριο. Να διευρυνθεί συνολικά το πλέγμα προστασίας τους παντού! Στα χρέη, στις συγκοινωνίες, στην ψυχαγωγία, στις διακοπές. Να μην αφήσουμε σπίτι ανέργου, αλλά και εργαζόμενου να βγει σε πλειστηριασμό. Σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέψουμε να τσακίσει την αξιοπρέπεια των ανέργων. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη. Να πάρουν μέτρα τα Σωματεία, οι Επιτροπές Ανέργων. Ο άνεργοι δεν είναι παράσιτα. Δεν φταίνε για την ανεργία. Παράσιτα είναι αυτοί που μας πετούν στην ανεργία. Και εκεί πρέπει να στρέψουμε τα βέλη μας. Να βροντοφωνάξουμε πως δε μπορούμε να ζούμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι! Εργαζόμενοι - εργαζόμενες, Να σταματήσουμε την αρπαγή του μόχθου μας, τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος! Να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις παντού, στους μισθούς και στις συντάξεις. Είναι στο χέρι μας. Εξαρτάται από τους αγώνες μας, από την οργάνωσή μας, από την πίστη στο δίκιο μας. Τα τελευταία επίσημα στοιχεία είναι αμείλικτα. Αποδεικνύουν την επιδείνωση στη ζωή της εργατικής οικογένειας. Πάνω από το 1/3 του πληθυσμού επιβιώνει με εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 30% των μισθωτών παίρνει μισθό κάτω από τα 600 ευρώ μεικτά. Την ίδια στιγμή, το 60% των εργαζομένων έχει μισθούς κάτω των 1.100 ευρώ μεικτά. Οι πιο χαμηλοί μισθοί κυριαρχούν στις νεότερες ηλικίες. Οι εργαζόμενοι ηλικίας από 15 έως 19 ετών έχουν μέσο μισθό μόλις 270 ευρώ μεικτά, ενώ 120.000 εργαζόμενοι ηλικίας από 20 έως 24 ετών παίρνουν μέσο μισθό 489 ευρώ μεικτά. Το μέσο ημερομίσθιο των μεταναστών κυμαίνεται από 29 έως 25 ευρώ μεικτά. Ένας στους τέσσερις μισθωτούς εργάζεται με μερική απασχόληση. Την ίδια στιγμή καλπάζει η ανασφάλιστη "μαύρη" εργασία η οποία φτάνει στο 36% πανελλαδικά. 850.000 εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστέρηση από έναν ως δώδεκα μήνες. Αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντισταθούμε, η επίθεση στους μισθούς θα έχει και συνέχεια. Από αυτό το βήμα καλούμε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή! Να μην επιτρέψουμε τα σχέδια για γενική καθίζηση και εξίσωση όλων των μισθών στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει ο νόμος, δηλαδή στα 586 ευρώ. Αποτελεί ισχυρό μέτρο φτωχοποίησης του λαού μας. Θέλουν να μας εξισώσουν όλους στη φτώχεια! Να επιστρέψουμε τα ψίχουλα που μας δίνουν και να διεκδικήσουμε το ψωμί μας. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με τον βασικό μισθό. Σε καμιά περίπτωση δεν λέμε πως αυτός ο μισθός ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Δεν συμβιβαζόμαστε με τα λίγα. Γι' αυτό λέμε πως αποτελεί την ελάχιστη βάση για διαπραγματεύσεις, για νέες αυξήσεις. Παράλληλα να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κατώτερων κλαδικών μισθών στα επίπεδα του 2009. Να καταργηθεί το αίσχος της ηλικιακής διαφοροποίησης στους μισθούς. Κανένας εργαζόμενος να μην εργάζεται χωρίς συλλογική σύμβαση, κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται εκτεθειμένος στα νύχια της εργοδοσίας. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νομοί που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις. Να καταργηθεί το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων που σπάει την ενότητά μας, σπρώχνει συνεχώς προς τα κάτω τους μισθούς και τα δικαιώματά μας. Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Να μπει φραγμός στην ευελιξία της εργασίας, στη μερική δουλειά, στην εκ περιτροπής εργασία που αποτελεί πλέον τον κανόνα στις εργασιακές σχέσεις. Δεν μπορούμε να ζούμε με μισή ζωή. Όσοι κλαψουρίζουν ή τρομοκρατούν ότι αυτά δεν γίνονται, πρέπει να απομονωθούν. Το οκτάωρο και οι άλλες κατακτήσεις έγιναν με θυσίες. Συναγωνιστές - Συναγωνίστριες, Από πολύ νωρίς έχουμε προειδοποιήσει την κυβέρνηση πως οποιαδήποτε νέα παρέμβαση στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα είναι ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ. Τους έχουμε προειδοποιήσει να μην τολμήσουν να ακουμπήσουν τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα! Είναι αιτία πολέμου γιατί επιδιώκουν την πλήρη απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών από τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Με πρόσχημα τη βιωσιμότητα των Ταμείων στοχεύουν σε νέες μειώσεις ως και κατάργηση στις συντάξεις, νέες αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, πρόσθετες ριζικές περικοπές σε Υγεία και Πρόνοια. Η επίθεση που προετοιμάζουν κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης μάς αφορά όλους, εργαζόμενους ή συνταξιούχους, νέους ή παλιούς ασφαλισμένους, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες. Θίγουν τους πάντες! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τις εγκληματικές συνέπειες στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας. Η αποδοχή της επίθεσης, η μη απάντηση ή οι χλιαρές αντιδράσεις σημαίνουν επιστροφή της εργατικής τάξης και του λαού δεκάδες χρόνια πίσω. Να δουλεύουμε δηλαδή χωρίς προστασία, εκτεθειμένοι στον επαγγελματικό κίνδυνο και όταν βγαίνουμε καταϊδρωμένοι και κατάκοποι από την παραγωγή να μην έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε την κάλυψη όλων των απωλειών που υπήρξαν τα προηγούμενα χρόνια. Άμεση επαναφορά των απωλειών, της 13ης και 14ης σύνταξης. Να απαιτήσουμε την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Τα έχουμε πληρώσει οι εργαζόμενοι και με το παραπάνω! Να απαιτήσουμε την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις. Να μπει τέρμα στη μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Συναγωνιστές - Συναγωνίστριες, Για όλα αυτά τα αιτήματα, για τα προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων, δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας εδώ και 20 μέρες χωρίς ως σήμερα να μας έχει απαντήσει. Την ίδια στιγμή που συζητούν για νέο συνδικαλιστικό νόμο ώστε να στριμώξουν τη δράση των σωματείων, που αναμοχλεύουν πλευρές γύρω από το δικαίωμα στην απεργία για να τσακίσουν τους αγώνες των εργαζομένων, η κυβέρνηση δείχνει την απέχθειά της στους εργαζόμενους, στη συλλογική τους έκφραση. Από αυτό εδώ το βήμα καταγγέλλουμε την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και ζητάμε εκ νέου και δημόσια άμεση συνάντηση. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες Η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει σταματημό. Είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με κλιμάκωση της απάντησής μας, δυναμώνοντας την παρουσία μας στους χώρους δουλειάς, με καλύτερη ακόμα οργάνωση και σχέδιο. Όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις πήραν την απόφαση να συμμετάσχουν στο σημερινό πανελλαδικό συλλαλητήριο, γρήγορα και χωρίς καμιά καθυστέρηση πρέπει να βάλουν μπρος για την οργάνωση και την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 27 Νοέμβρη. Απεργία που προετοιμάστηκε με τη δίμηνη αυτή δράση και το σημερινό συλλαλητήριο. Βάζοντας μπροστά τις ζωντανές και συλλογικές μας διαδικασίες να συζητήσουμε πλατιά τα συμπεράσματα από τη δράση μας μπροστά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο και άμεσα να οργανώσουμε τη δράση μας, να μπουν σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς γενικές συνελεύσεις, να οργανωθούν συγκεντρώσεις και συσκέψεις, να συζητήσουμε πλατιά και καθαρά με τους συναδέλφους μας. Όλα τα σφυριά μας να χτυπάνε για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας με στόχο να νεκρώσουν τα πάντα. Στη μάχη αυτή πρέπει να μπουν όλοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες γιατί η επίθεση μας χτυπάει όλους, κανείς δεν γλιτώνει. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως εμείς, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στη δύναμή της, στηριγμένοι στη θέλησή μας, μπορούμε, ξεπερνώντας και τις δικές μας αδυναμίες, αυτή η απεργία να έχει πιο μαζική συμμετοχή, πιο πολλοί χώροι δουλειάς να μπουν στη μάχη, γιατί θέλουμε να έχουμε συνέχεια στην πάλη μας. Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες, Να στείλουμε μήνυμα σε μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι είμαστε όρθιοι, ακούραστοι, ανίκητοι για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Ότι δεν μας αρκούν τα ψίχουλα, αλλά διεκδικούμε τη ζωή μας ολάκερη. Σύντροφοι και συντρόφισσες, Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα, της μάχης, βέβαιοι ότι θα ξημερώσει η μέρα όπου οι εργάτες θα κάνουν το όνειρο πραγματικότητα».

902

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Μάνος Λοΐζος: Ρομαντικός και επαναστάτης.




Μέλος του ΚΚΕ, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τα τραγούδια του λιτά και έντεχνα, συνδέθηκαν άμεσα με τις λαϊκές μάζες. Πολιτικά στρατευμένος καλλιτέχνης στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης, ακολούθησε την ποιότητα στο ελληνικό τραγούδι που χάραξαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Συνεργάστηκε με τους στιχουργούς, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Φώντα Λάδη και Γιάννη Νεγρεπόντη, καθώς και με τους ερμηνευτές, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλαντζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα «Γράμματα στην Αγαπημένη», σε στίχους του Τούρκου ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ, με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου. To 2007 χαρακτηρίστηκε από το μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου, σε ένδειξη τιμής για τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από το θάνατο του. Έχει πει: Όταν έχω κέφια, είμαι σε θέση να μελοποιήσω ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο… Η ζωή του 22 Οκτωβρίου 1937: Ο Μάνος Λοΐζος γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είναι το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου, παντοπώλη που έχει φτάσει εκεί το 1924 από τους Αγίους Βαβατσινιάς (ένα χωριό της Λάρνακας της Κύπρου), και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο. 1951-1952: Όντας μαθητής του Αβερώφειου Γυμνασίου της Αλεξάνδρειας, έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική. Εγγράφεται σε τοπικό Ωδείο. Αρχίζει να μαθαίνει βιολί αλλά καταλήγει στην κιθάρα… 1954: Με συνομήλικους φίλους φτιάχνουν μια μικρή κομπανία που παίζει σε φιλικές και οικογενειακές εκδηλώσεις. Ο πατέρας του τού αγοράζει το πρώτο του πιάνο. 1955: Παίρνοντας το απολυτήριο του Αβερώφειου Γυμνασίου, έρχεται για ανώτερες σπουδές στην Αθήνα. Με τέσσερις φίλους από την Αλεξάνδρεια συγκατοικούν στο Κολωνάκι. Εγγράφεται στη Φαρμακευτική Σχολή. 1956: Εγκαταλείπει την Φαρμακευτική και μπαίνει στην Ανωτάτη Εμπορική. 1957: Οι ιδιόμορφες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Αίγυπτο με την κατάληψη της εξουσίας από τον Νάσερ επιβάλλουν τη μόνιμη πια εγκατάστασή του στην Αθήνα. Αρχικά μένει στην Κυψέλη. 1958: Συντροφιά με το φίλο του, επίσης φοιτητή τότε, Φώτη Κωνσταντινίδη, μετακομίζει στη Νέα Σμύρνη. Εκεί αρχίζει να ανακαλύπτει τόσο την Μαρξιστική ιδεολογία όσο και το νέο μουσικό κίνημα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται με τις πρώτες “παρεμβάσεις” του Μάνου Χατζιδάκι και την ευρύτερη αναγνώριση του ρεμπέτικου. 1960-1961: Παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την Ανωτάτη Εμπορική. Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές, από γκαρσόνι σε ταβέρνα της Κω μέχρι γραφίστας σε διαφημιστικό γραφείο της πλατείας Κάνιγγος ή διακοσμητής. Φοιτά για λίγο στη Σχολή Βακαλό, αρχίζει να συνθέτει πιο εντατικά και βρίσκεται σε στενή επαφή με τους φοιτητικούς πολιτιστικούς μουσικούς κύκλους της Αριστεράς της εποχής. Στις 30 Δεκεμβρίου 1961 μια ομάδα 83 νέων -Φίλοι της Μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη- θα στείλουν στον Τύπο επιστολή διαμαρτυρίας “δια την άδικον και αντιπνευματικήν στάσιν των Ραδιοφωνικών μας Σταθμών, έναντι των τραγουδιών του, δια του αποκλεισμού από τας εκπομπάς των”. Το όνομα Μανώλης Λοΐζου είναι το δεύτερο στη σειρά. 1962: Μέσω μιας κοινής φίλης, έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα κι εκείνος μεσολαβεί στην εταιρία Philips, έτσι ώστε να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. Είναι το “Τραγούδι του δρόμου”, ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου από ένα ποίημα του Lorca. Τους στίχους έχει “ανακαλύψει” δημοσιευμένους στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Τραγουδά ο Γιώργος Μούτσιος. Γίνεται ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (Σ.Φ.Ε.Μ.) που δημιουργείται τον Απρίλιο με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Στις τάξεις του συλλόγου θα βρεθούν πολύ γρήγορα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας του Σ.Φ.Ε.Μ. και με αυτή συμμετέχει το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Μίκη Θεοδωράκη “Όμορφη Πόλη” που ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Πάρκ. 1963: Στις 11 Μαρτίου δίνουν από κοινού με το Χρήστο Λεοντή την πρώτη τους συναυλία στο θέατρο Ακροπόλ. Τα έσοδα της συναυλίας διατίθενται για το Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Τη συναυλία προλογίζει ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας τα καλύτερα λόγια για τους πρωταγωνιστές της. Μάλιστα, τους κάνει… δώρο μια πέτρα που κάποιος εκτόξευσε εναντίον του τον Οκτώβριο του 1961 κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Νάουσα. Το καλοκαίρι παίζει κάποια από τα πρώτα του τραγούδια στο πλαίσιο της μουσικής επιθεώρησης “Μαγική Πόλις” που ανέβηκε στο θέατρο Πάρκ σε μουσική των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι. 1964: Εμφανίζεται στην μπουάτ Στοά, στο Κολωνάκι, με τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο. Εκεί, κάποιο βράδυ, ένα νεαρό κορίτσι θα του δώσει δυο στίχους που θα παίξουν βασικό ρόλο στην κατοπινή πορεία του. Το κορίτσι είναι η Κωστούλα Μητροπούλου και οι στίχοι προορίζονται για τα τραγούδια “Ο δρόμος” και “Ο στρατιώτης”. 1965: Το Μάρτιο παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη μετέπειτα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου. Με τη Μάρω έχουν γνωριστεί τρία χρόνια πριν στα παρασκήνια της “Όμορφης Πόλης”, συνυπάρχουν στο Σ.Φ.Ε.Μ. και έχουν ήδη γράψει μαζί και κάποια τραγούδια. Δύο από αυτά, το “Νύχτα μικρή αρχόντισσα” και το “Φεγγάρι έρημο” τραγουδά σε δίσκο 45 στροφών ο Γιάννης Πουλόπουλος, εγκαινιάζοντας τη μικρή του συνεργασία με την δισκογραφική εταιρία Lyra του Αλέκου Πατσιφά. Θα ακολουθήσουν -με τον Γιάννη Πουλόπουλο πάλι- τα τραγούδια “Καράβια-Αλήτες” (στίχοι του Φώντα Λάδη), “Μικρός ο κόσμος γύρω μου” (στίχοι του Θανάση Χαμπίπη), “Ο δρόμος” με τη Σούλα Μπιρμπίλη (ένα ακόμα μελοποιημένο ποίημα του Lorca με ελληνικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου), “H κιθάρα” και η “Πρωτομαγιά” σε στίχους Μάρως Λήμνου. Γνωρίζει τον Γιάννη Νεγρεπόντη και πάνω σε στίχους του γράφει το “Στρατιώτη”, τον “Τρίτο Παγκόσμιο” και αρκετά ακόμα τραγούδια που θα παραμείνουν ανέκδοτα στη δισκογραφία, αλλά θα ακουστούν αρκετά στο πλαίσιο του νεολαιίστικου κινήματος της εποχής. Γράφει μουσική για το έργο του Lorca “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα” από την Αλέκα Κατσέλη, για τη “Ρέστια” που ανεβάζει η Αλκηστις Γάσπαρη και για το “Ένα Κορίτσι στο Παράθυρο” που ανεβάζει ο Μίμης Φωτόπουλος. Με μουσικές και τραγούδια του γυρίζεται η ταινία “Μπετόβεν και Μπουζούκι” του Ορέστη Λάσκου. Γνωρίζει το Λευτέρη Παπαδόπουλο. 1966: Τον Αύγουστο γεννιέται η κόρη του Μυρσίνη. Κυκλοφορεί από την εταιρία Οdeon, το πρώτο τραγούδι που γράφει πάνω σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου (“Αυτό τ’ αγόρι” με την Αλέκα Μαβίλη) και γνωρίζει επιτυχία. Τα δύο επόμενα τραγούδια που γράφουν μαζί και κυκλοφορούν με ερμηνεύτρια τη Ζωή Φυτούση (“Σαββατόβραδο” και “Πώς τον αγαπώ”) θα περάσουν μάλλον απαρατήρητα. Το Δεκέμβριο, παρουσιάζει για πρώτη φορά σε συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και με τραγουδιστές τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο, τον κύκλο τραγουδιών “Τα Νέγρικα” που έχει γράψει πάνω σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Είναι η πρώτη απόπειρα συνύπαρξης με τους σύγχρονους διεθνείς νεανικούς ρυθμούς και τα ηλεκτρικά όργανα. 1967: Το τραγούδι “Η δουλειά κάνει τους άντρες”, με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ακούγεται από την Ελένη Ροδά στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου “Τρούμπα ’67″. Το πραξικόπημα ματαιώνει κάποιες συναυλίες που διοργάνωσε η Πανσπουδαστική και στις οποίες επρόκειτο να παρουσιαστούν τα “Νέγρικα”. Προκειμένου ν’ αποφύγει τη σύλληψη, εγκαταλείπει την Ελλάδα το Σεπτέμβριο και εγκαθίσταται για ένα εξάμηνο στο Λονδίνο. Εκεί για να ζήσει με την οικογένειά του -που φτάνει λίγο αργότερα- παίζει μπουζούκι σε κυπριακές ταβέρνες. 1968: Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ετοιμάζει μαζί με το Λευτέρη Παπαδόπουλο τον πρώτο του μεγάλο δίσκο. Ο “Σταθμός”, που κυκλοφορεί στο τέλος της χρονιάς, εγκαινιάζει την ετικέτα Μinοs για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρίας στην οποία και θα παραμείνει έκτοτε. Παράλληλα, γράφει μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου “Το Λεβεντόπαιδο” και “Η Νεράιδα και το Παλικάρι”. 1969: Με το Λευτέρη Παπαδόπουλο γράφουν μουσική και τραγούδια για το ανέβασμα του μουσικοθεατρικού έργου του Αλκη Παππά “Γη S.O.S.” από τον Αλέκο Αλεξανδράκη. 1970: Κυκλοφορούν οι “Θαλασσογραφίες”, δεύτερος μεγάλος δίσκος του, πάλι με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί σκόρπια τραγούδια με τον Στέλιο Καζαντζίδη (“Δε θα ξαναγαπήσω”, “Όταν βλέπετε να κλαίω”) και το Γιάννη Καλατζή (“Παραμυθάκι μου”, “Τα πλεούμενα”). 1971: Γράφει μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού “Ευδοκία”. Το τραγούδι του “Αχ χελιδόνι μου” ηχογραφείται με το Γιώργο Νταλάρα και παράλληλα ακούγεται από τη Λίτσα Σακελλαρίου στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη “Η Ιδιωτική μου Ζωή”, ενώ το “Μάνα δεν φυτέψαμε” ακούγεται από το Γιάννη Πάριο στην ταινία “Πρόκληση”, επίσης του Ό.Ευστρατιάδη. Γράφει μουσική και τραγούδια για την ταινία του Ορέστη Λάσκου “Διακοπές στην Κύπρο”. 1972: Κυκλοφορεί ο τρίτος μεγάλος δίσκος του (“Να ‘Χαμε τι να ‘Χαμε”) σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με τον Παπαδόπουλο γράφουν παράλληλα και κάποια τραγούδια που δε θα περάσουν από τη λογοκρισία της εποχής (“Ο αρχηγός”, “Θα κλείσω το παράθυρο”), ενώ με δικούς του στίχους γράφει την “Πρώτη Μαΐου”, τον “Τσε” και το “Μέρμηγκα”. Γράφει τραγούδια για την ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη “Η Αλίκη Δικτάτωρ”. Γίνεται ιδρυτικό στέλεχος της ΕΜΣΕ, του συνδικαλιστικού σωματείου των δημιουργών που θα ξεκινήσει με αφορμή την μεγάλη επέκταση της πειρατείας στο χώρο της δισκογραφίας. 1973: Η συνεργασία του με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου ξεκινάει με ένα τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους της ταινίας των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού “Μαύρο-Ασπρο”: “Βγήκαμε κάποτε στο δρόμο κι ήμασταν δυο”, τραγουδά η Χάρις Αλεξίου. Η μελωδία θα γίνει αργότερα πασίγνωστη με στίχους του ίδιου και με τίτλο “Καλημέρα ήλιε”. Στα πλαίσια των αναζητήσεων του έξω από τις φόρμες του λαϊκού τραγουδιού, αρχίζει τη μελοποίηση ποιημάτων του Ναζίμ Χικμέτ, με ελληνική απόδοση του Γιάννη Ρίτσου. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Χολαργό και κρατείται δέκα μέρες. 1974: Τον Απρίλιο κυκλοφορεί ο δίσκος “Καλημέρα Ήλιε” με στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει σε μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής (με αποκορύφωμα τη συναυλία στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού που θα καταγράψει ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία του “Τραγούδια της Φωτιάς”) και, στο τέλος του χρόνου, κυκλοφορεί στο δίσκο “Τα Τραγούδια του Δρόμου”, με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. 1975: Στο τέλος της χρονιάς, εννιά χρόνια μετά την πρώτη τους παρουσίαση σε συναυλίες, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στη δισκογραφία τα “Νέγρικα”, με στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. 1976: Τον Οκτώβριο κυκλοφορούν “Τα Τραγούδια μας”, ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών με στίχους του Φώντα Λάδη που καταγράφουν με άμεσο λόγο το πολιτικό κλίμα της μεταπολίτευσης. Βρίσκουν θέση σε κάθε κοινωνικοπολιτική διεκδίκηση της εποχής αλλά, την ίδια στιγμή, γνωρίζουν και αρκετούς αποκλεισμούς και απαγορεύσεις από το επίσημο κράτος. 1978: Αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΜΣΕ και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Παντρεύεται την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη. 1979: Τον Ιούνιο κυκλοφορεί ο δίσκος “Τα Τραγούδια της Χαρούλας”, με στίχους του Μανώλη Ρασούλη και του Πυθαγόρα, άλμπουμ που σηματοδοτεί την -ύστερα από τόσα χρόνια δημιουργικής πολιτικής στράτευσης- εκ νέου κατεύθυνση του δημιουργού προς ένα “καθημερινό λαϊκό τραγούδι”. 1980: Τον Οκτώβριο κυκλοφορεί ο δίσκος “Για μια Μέρα Ζωής” που είναι και ο τελευταίος του. Μέσα από τραγούδια με στίχους διαφόρων στιχουργών επιχειρεί μια προσέγγιση στον ηλεκτρικό ήχο της εποχής. 1981: Τον Μάιο πραγματοποιεί σειρά συναυλιών στο εξωτερικό (Καναδάς, Η.Π.Α., Αγγλία, Σουηδία). Τον Ιούνιο, μαζί με τον Χρήστο Λεοντή και τον Θάνο Μικρούτσικο, ξεκινούν σειρά κοινών συναυλιών ανά την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο θα μπει στο Γενικό Κρατικό με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και, στο τέλος του χρόνου, θα ταξιδέψει στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. 1982: Στις 8 Ιουνίου θα χτυπηθεί από εγκεφαλικό επεισόδιο. Θα μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο και στις 16 Αυγούστου θα ταξιδέψει εκ νέου στη Μόσχα, προκειμένου να συνεχίσει τη νοσηλεία του. Στις 7 Σεπτεμβρίου θα υποστεί και δεύτερο εγκεφαλικό, το οποίο θα αποβεί μοιραίο. Δέκα μέρες αργότερα (17 Σεπτεμβρίου) θα φύγει για πάντα…

Πηγη:tvxs.gr

http://www.kar.org.gr/?p=28290

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά






Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά


Τα γνωστά αντιεπιστημονικά, βαθιά αντιδραστικά και άκρως επικίνδυνα ιδεολογήματα που αφορούν το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης επαναφέρει η «ΑΥΓΗ» με άρθρο που υπογράφει μέλος της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας και δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 8 Οκτώβρη, με τίτλο «Ινδική Κάνναβη: Ναρκωτικό ή φάρμακο». Τι γράφει; «Το 2014 η χρήση κάνναβης στην Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού παρά τη φυσική της προέλευση και τη μηδαμινή τοξική παρενέργεια - εξάρτηση (μικρότερη κι από αυτή του απλού καπνού), αλλά και την κοινή παραδοχή ότι στην Ελλάδα έχουμε χιλιάδες χρήστες - μικροκαλλιεργητές. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η διάσταση του ζητήματος, αν και είναι πολύ σημαντικό το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, το κατά πόσο δηλαδή επιτρέπεται σε κάποιον να κάνει ό,τι θέλει με τον εαυτό του, εφόσον φυσικά δεν παραβιάζει τα όρια του άλλου». Αντιδραστική άποψη αυτή η τελευταία. Δηλαδή αν ο άλλος θέλει να αυτοκτονήσει, θα τον αφήσει η αρθρογράφος, ο ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει; Τέτοια κοινωνία ονειρεύονται και λανσάρουν; Αλλά και η μηδαμινή εξάρτηση είναι καλό παραμύθι για να πλασάρεις ναρκωτικά. Γιατί από τον καπνό (είναι εξάρτηση) δεν περνά κανείς στην ηρωίνη. Από το χασίς σχεδόν όλοι. Γράφει ακόμη: «Η κάνναβη μπορεί να αποτελέσει ένα από τα καλύτερα φάρμακα για τον καρκίνο, το γλαύκωμα, την επιληψία, το άσθμα, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, το Αλτσχάιμερ, το AIDS, το διαβήτη, τη δυσκοιλιότητα και ένα σωρό άλλες ασθένειες, ενώ γενικώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ηρεμιστικό και κατευναστικό βγαλμένο από τη φύση...». Δεν δίνει όμως καμιά ιατρική έρευνα που να το βεβαιώνει, παρά μόνο το βιβλίο κάποιου Γ. Οικονομόπουλου «Ιαμα Κάνναβη» και μια καταγραφή μελών του «Συλλόγου Θεραπευτικής Κάνναβης από ανθρώπους που είχαν ιατρικό πρόβλημα και μέσα από την κάνναβη, βρήκαν επιτέλους τη λύση...». Οι ίδιοι το λένε ότι το χασίς τούς γιάτρεψε... Εμείς να προσθέσουμε ότι η Eurostat είχε δώσει οδηγία στα κράτη - μέλη της ΕΕ να συνυπολογίσουν στις εθνικές στατιστικές τις παράνομες δραστηριότητες που δημιουργούν σημαντικά έσοδα (λαθρεμπόριο ναρκωτικών, πορνεία). Πρώτο βήμα για νομιμοποίησή τους... Αυτό θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ; Το χασίς και όλα όσα λέει μαλακά ναρκωτικά τα θέλει νόμιμα... *** Οι επικίνδυνες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των ναρκωτικών είναι γνωστές εδώ και χρόνια, μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις, έγγραφα, τη συμμετοχή συνιστωσών του στα ναρκω-φεστιβάλ. Σύμφωνα με αυτές, ο χρήστης ναρκωτικών είναι «άρρωστος», ο διαχωρισμός σε «σκληρά» και «μαλακά» επιβεβλημένος, η κάνναβη είναι αθώα και ακίνδυνη, με λίγα λόγια όλη η προπαγάνδα της ΕΕ. Δε θα μπούμε στη διαδικασία να ανατρέξουμε σε παλαιότερα στοιχεία, καθώς χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερες επιστημονικές έρευνες και εκθέσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επικινδυνότητα των υποτιθέμενων «μαλακών» ναρκωτικών, καθιστώντας τον επιδιωκόμενο από την κυρίαρχη πολιτική διαχωρισμό σε «σκληρά και μαλακά» ναρκωτικά ως αντιεπιστημονικό, που απέχει από την πραγματικότητα. Η χρήση κάνναβης ήδη έχει μετατραπεί σε πρόβλημα πρώτης γραμμής, παραμένει η πρώτη ουσία για την έναρξη της χρήσης ναρκωτικών. *** Αξίζει να αναφερθούμε στα τελευταία ευρήματα, όπως παρουσιάζονται στην Εκθεση για τα ναρκωτικά του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ) και αφορούν το έτος 2012. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζητούν να απεξαρτηθούν από την «αθώα» κάνναβη, αντιμετωπίζοντας πολλά σοβαρά οργανικά και ψυχολογικά προβλήματα. «Τα επείγοντα περιστατικά που συνδέονται με τη χρήση κάνναβης αποτελούν διογκούμενο πρόβλημα. Τα συμπτώματα είναι, μεταξύ άλλων, άγχος, ψυχωσικά ή άλλα ψυχιατρικά συμπτώματα», είναι μια από τις επισημάνσεις της Εκθεσης. «Η κάνναβη - επισημαίνεται - αποτελεί πλέον τη συχνότερα αναφερόμενη ουσία χρήσης απ' όσους ξεκινούν θεραπεία απεξάρτησης για πρώτη φορά στη ζωή τους». Αναλυτικά αναφέρουμε: •Πάνω από 55.000 άνθρωποι στην Ιταλία που απευθύνθηκαν για πρώτη φορά σε θεραπευτικό πρόγραμμα ζήτησαν απεξάρτηση από την κάνναβη (το 2006 ήταν περίπου 40.000 άνθρωποι). •Πάνω από 50.000 άνθρωποι στη Γαλλία το ίδιο (το 2006 ήταν περίπου 35.000). •Πάνω από 35.000 στην Ισπανία (περίπου 23.000 ήταν το 2006). •Περίπου 25.000 στη Γερμανία (το 2006 ήταν λιγότεροι από 20.000). •Περίπου 18.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο (περίπου 10.000 το 2006). •Περίπου 45.000 σε άλλες χώρες (περίπου 32.000 το 2006). *** Είναι εξίσου αντιεπιστημονικό να αναζητά κανείς τα αίτια της εξάρτησης σε ιατρικούς, ψυχολογικούς, βιολογικούς λόγους. Η εξάρτηση, πριν γίνει ατομικό σύμπτωμα, είναι μια κοινωνική συμπεριφορά που διαμορφώνεται στο πλαίσιο της κυρίαρχης ιδεολογίας ενός πολιτισμού της παρακμής. Τα ναρκωτικά στο μοναδικό επίπεδο που μπορούν να διαχωριστούν είναι αυτό της φαρμακολογίας, της χημικής σύνθεσης και της επίδρασής τους, σε καμιά περίπτωση όμως ο διαχωρισμός τους δεν μπορεί να είναι κοινωνικός και ψυχολογικός. Οι αιτίες που οδηγούν στην «επιλογή» μιας ναρκωτικής ουσίας είναι κοινές για όλες τις ουσίες. «(...) η επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς έχει να διανύσει το δρόμο αδιαφορώντας, παντελώς όμως, για τις συντηρητικές, αποστειρωμένες, δύσκαμπτες και αναποτελεσματικές κραυγές που είναι βέβαιο ότι θα είναι στημένες στη γωνιά για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς», καταλήγει μεταξύ άλλων το συγκεκριμένο άρθρο στην «ΑΥΓΗ». Αναμασώντας το γνωστό και εξακριβωμένα λανθασμένο επιχείρημα, ότι, δηλαδή, λόγω της πολιτικής απαγόρευσης αυξάνονται οι χρήστες ηρωίνης και άλλων «σκληρών» ναρκωτικών, «που εξοντώνουν κυριολεκτικά τους νέους και τις νέες μας στερώντάς τους κάθε κριτική σκέψη, δημιουργία, ελπίδα ή διάθεση για αγώνα και ζωή». Είναι άλλη μια «γεύση» για το υποθηκευμένο μέλλον που ετοιμάζει η «επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς»; Στη χρήση και στην εξάρτηση δεν έχει σημασία ποια ουσία χρησιμοποιεί κανείς. Σημασία έχει η διαμόρφωση μιας κατάστασης του «φτιαξίματος», μιας ψυχολογίας «εξάρτησης». Γιατί ένα άτομο χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά για να ξεφύγει από μια ατομική και κοινωνική πραγματικότητα που καραδοκεί να τον συνθλίψει. *** Μέσα και από αυτό το επιμέρους, αλλά εξίσου ζωτικής σημασίας θέμα των ναρκωτικών ανιχνεύεται ο πυρήνας των δύο ριζικά διαφορετικών και αντίθετων κόσμων, του παλιού και του καινούριου, που εκφράζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και εμείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και μέσα από το πρόβλημα των ναρκωτικών, προτείνει τη διαχείριση της βαρβαρότητας, δώσε ναρκωτικά - «φάρμακα» στο λαό να μην πονάει, αλυσόδενέ τον με κάθε τρόπο, με το μανδύα του «ριζοσπαστικού» που όμως είναι βαθιά αντιδραστικό. Το ΚΚΕ αγωνίζεται για ανθρώπους πραγματικά ελεύθερους, μακριά από κάθε είδους εξάρτηση κι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να «βολεύονται με λιγότερο ουρανό».

Ελ. Τζ.


http://www.rizospastis.gr/page.do?id=15443&publDate=10%2F10%2F2014&direction=1&pageNo=24

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Μάνο Κατράκη







Το μεγάλο ηθοποιό και κομμουνιστή Μάνο Κατράκη τιμά η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με μία εκδήλωση αφιερωμένη στη ζωή και τη δράση του. Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 18 Οκτώβρη, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα Συνεδρίων στην έδρα της ΚΕ, στον Περισσό. Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και θα παρουσιαστεί ένα αφιέρωμα στον Μάνο Κατράκη, το οποίο θα περιλαμβάνει οπτικοακουστικό υλικό και θεατρικούς διαλόγους. Τίτλος της εκδήλωσης είναι «Στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη», λόγια του Γιάννη Ρίτσου που αναφέρονται στο μεγάλο ηθοποιό. Θα γίνει μία αναδρομή στην αξιόλογη πορεία του ως ηθοποιού και στην αγωνιστική στάση που κράτησε παράλληλα σε όλη τη ζωή του. Με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Κατράκη, θα παρουσιαστούν στιγμές από την πορεία του στην υποκριτική, που ξεκίνησε από την πρώτη εμφάνιση το 1928 και συνεχίστηκε για 50 χρόνια συνεχούς προσφοράς, με ερμηνείες που άφησαν εποχή, με βραβεία και κριτικούς επαίνους. Όλα δεμένα με μία συνεπή στάση στη ζωή του, η οποία ξετυλίχτηκε μέσα σε συνθήκες πολέμου, διωγμών, αγώνα μέσα από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, μια ζωή στρατευμένη στην υπόθεση της.


http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=8137155

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Τρίτο κόμμα το ΚΚΕ σε νέα δημοσκόπηση της Metron Analysis








Δημοσιεύουμε ατόφια ανάρτηση από άλλο blog:



Τρίτο κόμμα το ΚΚΕ σε νέα δημοσκόπηση της Metron Analysis για τα Παραπολιτικά ! Προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 23 %. Στο 1,4 % η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Σχόλιο του Red Star.
Τρίτο κόμμα το ΚΚΕ σε νέα γκάλοπ με 5,6 %, και πτώση των ποσοστών για όλα τα κόμματα εκτός ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Είναι ενδιαφέρον πως σε αυτή την έρευνα το ΚΚΕ εμφανίζεται πιο πάνω από την Χρυσή Αυγή όσο και από το ΠΑΣΟΚ -ΕΛΙΑ, ενώ ξεπερνά και το Ποτάμι που φαίνεται να ξεφουσκώνει. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι κοντά στο όριο της εισόδου στη βουλή ενώ η Δημοκρατική Αριστερά εξαφανίζεται από τον πολιτικό χάρτη χωρίς να πιάνει ούτε το 1 %. Στην έρευνα ένα ποσοστό 11,8 % απαντά πως δεν θα πάει να ψηφίσει ή θα ρίξει λευκό άκυρο.Επομένως χωρίς να υπολογίζουμε τις άκυρες αυτές ψήφους που κακώς συμπεριλαμβάνονται στην έρευνα το ποσοστό του ΚΚΕ ξεπερνά το 6,2 % με μια επιπλέον αδιευκρίνιστη ψήφο στο 13,8 %. Το ΚΚΕ ουσιαστικά έχει μια αύξηση περίπου 2 ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Επειδή όμως δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο αυτό το στοιχείο της μικρή ανόδου μπορεί να είναι προσωρινό και σε συνθήκες πόλωσης να αλλάξει. Σημασία έχει πως ο κόσμος έστω και δημοσκοπικά φεύγει από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή αλλά και τα άλλα νέα κόμματα που δημιουργήθηκαν (ΔΗ.ΜΑΡ., ΑΝ.ΕΛΛ,ΠΟΤΑΜΙ) και είναι πλέον στα χέρια του ΚΚΕ να προσεγγίσει τα μεγάλα ποσοστά των αναποφάσιστων και όσων προτιμούν να απέχουν από τις εκλογές. Είναι μεγάλο λάθος να ενδιαφέρεται το ΚΚΕ για τις εκλογές και τα ποσοστά του, μόνο όταν αυτές πλησιάζουν Δεν μπορεί από τη μια το ΚΚΕ να ζητάει προεκλογικά από τον λαό να μη χαθεί ούτε μια ψήφος ώστε να είναι δυνατό το ΚΚΕ στη βουλή και από την άλλη κάποια μέλη του να υποβαθμίζουν τις εκλογικές αναμετρήσεις και να απομακρύνουν κόσμο από το Κόμμα. Και βέβαια οι εκλογές δεν είναι το άλφα και το ωμέγα για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα , από την άλλη είναι απαραίτητη η συσπείρωση του λαού και της εργατικής τάξης γύρω από το ΚΚΕ.Και όπως είχε πει και ο Γ.Γ.του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει και ο λαός να βρεθεί στην εξουσία. Προϋπόθεση είναι η αύξηση της εκλογικής επιρροής του που θα δημιουργήσει ένα διαφορετικό κλίμα αισιοδοξίας και ελπίδας.H μιζέρια, η μοιρολατρία και η εσωστρέφεια καταστρέφουν κάθε προσπάθεια για να γίνει το ΚΚΕ πάλι τρίτο κόμμα ,ισχυρό και να αποτελέσει εναλλακτική λαϊκή πρόταση στο δίπολο ΝΔ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Red Star

http://kke4ever.blogspot.com/2014/09/metron-analysis-23-14-red-star.html

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Οι φαφούτηδες και τα γαμοσέντονα.Της Λιάνας Κανέλλη.







Όταν οι ΚουΚουέδες επισημαίνουν και αποδεικνύουν την αντικομμουνιστική και βαθιά αντιλαϊκή πολιτική θέση, στάση, έκφραση των σοσιαλδημοκρατών, τίθενται σχεδόν αυτομάτως εκτός «προόδου», «αριστεράς» και άλλων τέτοιων ιδεολογικών πυροτεχνημάτων.
Οταν, όμως, η τέως φιλενάδα, και τέως σύζυγος, και τέως «κερατωμένη δημοσίως», τέως πρώτη κυρία της Γαλλίας βγάζει στη φόρα την «άποψη» του Ολάντ, ή «Ολαντρέου», περί απεχθών φτωχών και βαφτισμένων «φαφούτηδων», τότε ο αριστερός κυνόδοντας δαγκώνει την «αλήθεια» με ευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό... Λες και η ταξική σύγκρουση αποκτά κύρος μόνον μέσα απ' τα αστικά γαμοσέντονα.
«Ο άνεμος αλλαγής», που θα έπνεε στην ΕΕ αν εκλεγόταν ο Ολάντ με τη στήριξη του αριστερού Μελανσόν, τα πήρε και τα σήκωσε τα γαμοσέντονα της αυταπάτης, αφού η κυρία Τριβελέρ έδωσε με το «βιβλίο» της φτερά στις ελπιδοφόρες λεωφόρους που άνοιξε π.χ. ο Παπαδημούλης όταν δήλωνε: «Είναι έντονο το αίτημα για ανατροπή των ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και εύχομαι να εκφραστεί και με τη νίκη του Ολάντ στη Γαλλία». Η δε Ρένα Δούρου τι βαθμό θα βάλει τώρα στους ΚουΚουέδες, έχοντας δηλώσει προ της εκλογής του σοσιαλιστή προέδρου «αν επαληθευθούν στις κάλπες οι δημοσκοπήσεις αποδεικνύει πως η ενότητα μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα - μαθήματα που δεν έχουν πάρει ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΔΗΜΑΡ»! Κι αναφερόταν τότε, το 2012, στο 11% που πήρε, και το είπαν «επιτυχία», ο Μελανσόν ο... αριστερός και στηρίζοντας τον Ολάντ μ' αυτό θα έσπαγε το φριχτό δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί! Στόχος ήταν η «ενότητα» των αριστερών - σοσιαλιστών και το ζητούμενο να ξεγελαστούν και στη Γαλλία και στην Ελλάδα, οι ...φαφούτηδες της εργατικής τάξης.
Οχι ότι αξίζει καμιά μελέτη και εντρύφηση το πόνημα της πληγωμένης πρώτης κυρίας. Μια άλλη πληγωμένη της καπιταλιστικής αφρόκρεμας, η Χίλαρι, έγινε ήδη υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, με μεγαλύτερο κέρατο και μεγαλύτερο λεκέ. Αλλά λίγη σάτιρα και σαρκασμός ελαφρύνουν την τραγωδία που εγγυάται ο οπορτουνισμός και η προσαρμογή στην επικοινωνιακή πολιτική του αστικού «τουιτερισμού». Ομως, απ' τους «φαφούτηδες», που θα γίνουν και μπεστ σέλερ, βγαίνει κι ένα χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα. Πως στις μέρες της ξεσαλωμένης εξατομικευμένης «επανάστασης της γνώμης» η χειραγώγηση γίνεται ευκολότερη. Γιατί οι ιδέες, οι πολιτικές ιδέες και θέσεις, συρρικνώνονται στα μεγέθη των προσώπων. Φορέας ιδεών και εφαρμοστής πολιτικών δεν είναι ο λαός. Δεν πρέπει να είναι. Γίνεται μόνον ένα - πρόσωπο - ηγέτης που ελκύει προσωρινά, στεφανωμένος με φθηνά πυροτεχνήματα (π.χ. άνεμος της αλλαγής) κι ύστερα σβήνει απ' τα πιο κραυγαλέα και φωτεινά, που αρέσκεται να βλέπει - ακούει - διαβάζει το πόπολο ανάμεσα σε γαμοσέντονα, τελετές με λοφία και ερωτικές επιδόσεις πυγμαίων πυγμαλιώνων...
Αν ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, που λένε και οι δημοσιολογούντες όλων των εποχών, τότε ο τρίβολος μιας Τριβελέρ, μετά βιβλίων ή άνευ αυτών, δε σώζει τους «φαφούτηδες» ακόμη κι αν τους τάξεις στην επικείμενη ΔΕΘ δωρεάν οδοντίατρο, προκειμένου να τον ψηφίσουν δαγκωτό ως το επόμενο τέλος των «ενωτικών» ψευδαισθήσεων...
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Πηγή : Κυριακάτικος Ριζοσπάστης


http://kke4ever.blogspot.com/2014/09/blog-post_91.html

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Συγκέντρωση στην Αμφιάλη ενάντια στο φασισμό






Συγκέντρωση μνήμης και συνέχισης του αγώνα ενάντια στο φασισμό, με αφορμή τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οργανώνει η Γραμματεία Πειραιά του ΠΑΜΕ, την Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Ζαρντέν στην Αμφιάλη. «Τη νύχτα της 17ης προς 18η Σεπτέμβρη 2013, νεοναζί μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής αποκάλυψαν με φριχτό τρόπο το πραγματικό τους πρόσωπο, δολοφονώντας στην Αμφιάλη τον άνεργο μεταλλεργάτη και αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα. Είχαν προηγηθεί πολλές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών εργατών, αγωνιστών, ενώ λίγες μέρες πριν είχε γίνει δολοφονική επίθεση σε βάρος μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα», υπενθυμίζει στην ανακοίνωσή της η Γραμματεία Πειραιά του ΠΑΜΕ.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8095640&publDate=7%2F9%2F2014

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Κέρκυρα: Επίσχεση εργασίας στο ξενοδοχείο Sunshine






Σε επίσχεση εργασίας βρίσκονται για τρίτη συνεχή ημέρα ξενοδοχοϋπάλληλοι του ξενοδοχείου Sunshine στην Κέρκυρα, καθώς είναι απλήρωτοι για Ιούλη - Αύγουστο. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι ο τουρισμός «κάνει άλμα», παρουσιάζοντας τον κλάδο ως υπόδειγμα ανάπτυξης, και που το συγκεκριμένο ξενοδοχείο έχει 100% πληρότητα από την έναρξη της τουριστικής περιόδου, οι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν τους δύο τελευταίους μήνες. Να σημειωθεί επίσης ότι όπως γίνεται σε όλα τα ξενοδοχεία της Κέρκυρας, και το συγκεκριμένο χρησιμοποιεί μεγάλο αριθμό μαθητευόμενων -αλλοδαπών και Ελλήνων- με εξευτελιστικούς μισθούς. Στον αγώνα τους οι εργαζόμενοι έχουν στο πλευρό τους το σωματείο και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

902

Άδεια σπίτια και άστεγοι...






Στις 6.384.353 ανέρχονταν συνολικά οι κατοικίες στην Ελλάδα, σύμφωνα με τ' αποτελέσματα της απογραφής κατοικιών που διεξήχθη το 2011 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ). Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι το 65,7% των κανονικών κατοικιών είναι κατοικούμενες και το 35,3% κενές, ενώ οι περισσότερες βρίσκονται στις περιφέρειες Αττικής και Κεντρικής Μακεδονίας. Την ώρα όμως που το 35,35% των κατοικιών είναι κενές, στην Ελλάδα υπάρχουν μερικές χιλιάδες άστεγοι και οικογένειες που χρωστούν ενοίκια επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν και κινδυνεύουν με εξώσεις, δηλαδή να μείνουν άστεγοι. Αυτή η αντίφαση φανερώνει μέσα από μια συγκεκριμένη εικόνα τι σημαίνει καπιταλισμός, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης. Αποδεικνύει ότι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, όπως αυτή για φτηνή κατοικία για όλες τις λαϊκές οικογένειες, προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.


http://www.902.gr/eidisi/oikonomia/50219/adeia-spitia-kai-astegoi

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Πέθανε ο μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής






Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 66 ετών, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής, ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο. Τους δύο τελευταίους μήνες ο καλλιτέχνης νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της Αθήνας, όπου, σύμφωνα με ανακοίνωση του Ιδρύματος, απεβίωσε τα ξημερώματα της Τρίτης. Ο Αντώνης Βαρδής γεννήθηκε το 1948 στο Μοσχάτο. Σε ηλικία 6 ετών γνώρισε τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάνου, τον Ζαμπέτα και την Ρένα Ντάλια στο «Φαληρικό», όπου και τραγούδησε για πρώτη φορά. Στα τέλη του 1965 σε ηλικία 17 ετών μαζί με φίλους του δημιούργησε το συγκρότημα «VICKINGS». Από το 1969-1981 δούλεψε σε μπουάτ της Πλάκας ως μουσικός δίπλα σε καταξιωμένους συνθέτες και τραγουδιστές όπως τον Χρήστο Νικολόπουλο, Τάκη Σούκα, Θανάση Πολυκανδριώτη, Δήμο Μούτση, Γιάννη Σπανό, Λουκιανό Κελαιδώνη, Μάνο Λοίζο, Λάκη Καρνέζη, Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Μανώλη Μητσιά, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη, Αντώνη Καλογιάννη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Άννα Βίσση, Δημήτρη Ψαριανό, Αδελ. Τζαβάρα, Χαράλαμπο Γαργανουράκη, Νίκο Ξυλούρη, Μαρίζα Κώχ, Μαρία Δημητριάδη, Κωστή Χρήστου, Τάνια Τσανακλίδου κ.ά. Το 1973 πήρε μέρος σε διαγωνισμό και κέρδισε το δεύτερο βραβείο σύνθεσης, το τραγούδι ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας. Συνεργάστηκε με τους: Στέλιο Καζαντζίδη, Γιάννη Πουλόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Παπακ/νου, Χαρούλα Αλεξίου, Λίτσα Διαμάντη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Άννα Βίσση, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Νίκο Ρωμάνο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Κώστα Γανωτή, Αντώνη Ρέμο, Νίκο Βέρτη, Σταμάτη Γονίδη, Ηλία Κλώναριδη, Μανώλη Λιδάκη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μανώλη Μητσιά, Χριστίνα Μαραγκόζη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Ελένη Δήμου, Γλυκερία, Μελίνα Ασλανίδου, Ελένη Βιτάλη, Λιζέτα Νικολάου, Χάρη Βαρθακούρη, Κώστα Καραφώτη, Σάκη Ρουβά, Γρηγόρη Πετράκο, Πασχάλη Τερζή, Νατάσα Θεοδωρίδου, Σταμάτη Γονίδη και με το γιο του Γιάννη Βαρδή.

http://www.902.gr/eidisi/politismos/50073/pethane-o-moysikosynthetis-antonis-vardis

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Αναβολικές ουσίες, γυμναστήρια και «φουσκωτές» ψευδαισθήσεις






H υπόθεση της δολοφονίας των δύο νέων στη Μάνη έφερε στην επιφάνεια, για άλλη μια φορά, πολλά και κρίσιμα ζητήματα. Ενα από αυτά, ιδιαίτερα σοβαρό, είναι το ζήτημα των αναβολικών ουσιών, σκευασμάτων - δηλητηρίων που διακινούνται με μεγάλη ευκολία σε πολλά γυμναστήρια όλης της χώρας και που τα κυκλώματα βρίσκουν εύκολη πελατεία κυρίως σε πολύ νεαρές ηλικίες. Και οι τέσσερις εμπλεκόμενοι στο τραγικό περιστατικό, φέρονται πως ήταν μπλεγμένοι σε τέτοια κυκλώματα. Κι όταν μιλάμε για κυκλώματα στον τομέα των αναβολικών, μιλάμε για μεγάλες πολυεθνικές που έχουν παρακλάδια σε όλο τον κόσμο, μιας και ο τζίρος από την πώληση αναβολικών ουσιών, σκευασμάτων είναι τεράστιος και ξεπερνά κατά πολύ και αυτόν των ναρκωτικών ουσιών. Κυκλώματα που «ψαρεύουν» πελάτες που, όπως δείχνουν τα στοιχεία, είναι μικρά παιδιά από 14 ετών, πελάτες συνοικιακών γυμναστηρίων, νέοι που θέλουν να μοιάσουν σε λάιφ στάιλ πρότυπα και να γίνουν «φέτες» μέσα σε μερικές βδομάδες. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με παλιότερο δημοσίευμα του αγγλικού περιοδικού «Αρένα», οι Αρχές υπολογίζουν ότι το λαθρεμπόριο απαγορευμένων ουσιών έχει ετήσιο τζίρο που ξεπερνά τα 17,6 δισ. ευρώ! Το ποσό αυτό προκύπτει από επίσημα στοιχεία και αφορά στα μέρη του κυκλώματος που έχουν εντοπιστεί (σ.σ. βλέπε περίπτωση BALCO). Είναι προφανές ότι δεκάδες τρισεκατομμύρια επιπλέον διακινούνται παγκοσμίως προς τα ταμεία των πολυεθνικών και που βέβαια δεν έχουν αποκαλυφθεί. Τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά. Επιστημονικές έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι το 14,8% των συμπληρωμάτων διατροφής που καταναλώνονται παγκοσμίως σε γυμναστήρια περιέχουν στερεοειδή αναβολικά. Στην Ευρώπη, το ποσοστό των συμπληρωμάτων διατροφής με στεροειδή αναβολικά υπερδιπλασιάζεται και εκτινάσσεται στο 30%! Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία σε ποσοστό 58%, οι αθλητές βεβαιώνουν ότι αν και γνωρίζουν το νόμο και τις συνέπειές του, παρά ταύτα δεν τους ενδιαφέρει η ποινή και η ηθική μείωση που θα υποστούν, αρκεί να ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και να μην έχουν οικονομική βλάβη. Στα πορίσματα του 7ου Διεθνούς Συνεδρίου Αθλητικού Δικαίου καταγράφηκε ότι οι αθλητές, αν και γνωρίζουν ότι λαμβάνοντας απαγορευμένες ουσίες βλάπτουν σε μεγάλο βαθμό την υγεία τους, με πιθανή συνέπεια τον πρόωρο θάνατό τους, σε ηλικία 40 ετών, δηλώνουν ότι αυτό δεν τους ενδιαφέρει προκειμένου να γευτούν τη μέγιστη δόξα κατάκτησης ολυμπιακής νίκης. Ομως, όλα αυτά, φαίνεται πως αφορούν πλέον κάθε οικογένεια που έχει παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Τα κρούσματα από τη χρήση αναβολικών συνεχώς αυξάνονται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, 3.500.000 νέοι απάντησαν ότι έκαναν χρήση αυτών των ουσιών. Στις ΗΠΑ το 3% - 11% των μαθητών Γυμνασίου ανέφεραν ότι έκαναν χρήση τέτοιων απαγορευμένων ουσιών. Στοιχεία παλιότερης έρευνας της Α' Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών πριν από μερικά χρόνια έδειξε ότι το ποσοστό των μαθητών που κάνουν χρήση αναβολικών ανέρχεται σε 5%. Στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το 5% - 11% των αγοριών και το 0,5% - 2,5% των κοριτσιών στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν αναβολικά στεροειδή. Τι ωθεί τους νέους στη χρήση τέτοιων ουσιών; Οπως αναφέρθηκε, περίπου το 50% των νέων ξεκινούν τη χρήση πριν από την ηλικία των 16 ετών, ενώ η μέση ηλικία έναρξης είναι τα 14 έτη. Οι νέοι δε γνωρίζουν τις επιπτώσεις των ουσιών αυτών για την υγεία τους και ενθαρρύνονται στη χρήση έχοντας βέβαια σαν παράδειγμα διάσημους αθλητές που φέρονται ως χρήστες. Μόνο που οι παρενέργειες είναι δραματικές. Μερικές από αυτές; Η μη αναστρέψιμη αρρενοποίηση των κοριτσιών. Η ολιγοσπερμία. Η ατροφία των όρχεων και η γυναικομαστία στους άνδρες. Η ηπατική επιβάρυνση, η υπεργλυκαιμία και η υπέρταση. Τι είναι αυτό που κάνει ένα νέο άνθρωπο που θέλει να γυμναστεί να πάει σε ένα γυμναστήριο και να κάνει χρήση τέτοιων ουσιών; Τι είναι αυτό που ωθεί αγόρια νεαρής ηλικίας να θέλουν να γίνουν ή να μοιάσουν σε φουσκωτούς και να αναζητήσουν σκευάσματα για γρήγορα αποτελέσματα; Πολλές από αυτές τις απαντήσεις μπορούμε να τις αναζητήσουμε σε μια κοινωνική πραγματικότητα που προβάλλει συγκεκριμένα πρότυπα, αξίες και ιδανικά εντελώς σάπια. Που αντιπροσωπεύουν έναν τρόπο ζωής που ξεφεύγει τελείως από το αθλητικό αντικείμενο. Αλλωστε, όπως δείχνουν τα στοιχεία, πλέον αυτές οι ουσίες διακινούνται σε πολύ μεγάλο ποσοστό ανάμεσα σε ανήλικα παιδιά ή και ενήλικες που δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό ή ακόμα και τη γυμναστική. Είναι πλέον πραγματικότητα, πριν ακόμα ξεκινήσει κάποιος να πηγαίνει έστω και λίγες ώρες τη βδομάδα σε ένα γυμναστήριο, αναζητά τα συμπληρώματα διατροφής που πρέπει να πάρει! Κι αν υποθέσουμε ότι μια πρωτεΐνη ή κάποιες βιταμίνες - που στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι απολύτως άχρηστες εάν υπάρχει μια καλή και ισορροπημένη διατροφή για κάποιον που αθλείται - θεωρούνται υποτίθεται «αθώες», η συνέχεια είναι σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη. Σε πολλά γυμναστήρια είναι πολύ εύκολο να προχωρήσει κάποιος και σε άλλα σκευάσματα... Το πρώτο πράγμα που θα δει ένα παιδί που θα πάει να γυμναστεί σε κάποιο συνοικιακό γυμναστήριο είναι η βιτρίνα με τα συμπληρώματα διατροφής. Το πρώτο πράγμα που θα δει ένα παιδί που θα μπει σε κάποιο κατάστημα αθλητικών ειδών για να αγοράσει δύο αλτήρες ή ένα μονόζυγο, είναι τα ράφια με αυτά τα προϊόντα και τα διαφημιστικά φυλλάδια στον πάγκο του ταμείου, ώστε να εξασφαλιστεί η επαφή ακόμα και του αμύητου με τις σκόνες και τα χάπια. Κέντρο παραγωγής και διακίνησης η Ελλάδα Αξίζει σε αυτό το σημείο να υπενθυμίζουμε ότι: Πριν περίπου ένα χρόνο και με αφορμή την εξάρθρωση διεθνούς κυκλώματος εμπορίας αναβολικών, με άμεση εμπλοκή της Ελλάδας, αλλά και την κατάσχεση αντίστοιχων σκευασμάτων εντός της χώρας, το ΚΚΕ είχε καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή προς τους υπουργούς Πολιτισμού και Αθλητισμού Π. Παναγιωτόπουλο και Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδια σχετικά με το ρόλο της Ελλάδας στην παραγωγή και τη διακίνηση αναβολικών ουσιών. Και μάλιστα σε αυτήν υπήρχαν και συγκεκριμένα στοιχεία. Τι έλεγε η Ερώτηση του ΚΚΕ; «Πρόσφατα οι ισπανικές αρχές προέβησαν σε καταγγελίες που είχαν να κάνουν με κατασχέσεις σε αποθήκες της Μαδρίτης αναβολικών ουσιών με χώρα προέλευσης μεταξύ άλλων και την Ελλάδα. Εξαρθρώθηκε διεθνές κύκλωμα με τη σύλληψη 84 ατόμων και την κατάσχεση σε 700.000 δόσεις απαγορευμένων ουσιών. Οι δόσεις προέρχονταν, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των ισπανικών αρχών, από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Κίνα! Στη χώρα μας το τελευταίο κρούσμα αφορά την κατάσχεση στου Ρέντη, σε αποθήκη εταιρείας ταχυμεταφορών, 1.630 σκευασμάτων αναβολικών με προορισμό την Πορτογαλία. Η εν λόγω εταιρεία, σύμφωνα με την ελληνική αστυνομία, το τελευταίο τετράμηνο απέστειλε περισσότερα από 32.000 κουτιά αναβολικών σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Χρειάζεται να γίνει έρευνα που θα αφορά όχι μόνο την εισαγωγή αλλά την παραγωγή και εξαγωγή αναβολικών ουσιών από την Ελλάδα. Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση ώστε να διερευνηθεί αν η χώρα μας αποτελεί κέντρο παραγωγής και διακίνησης απαγορευμένων ουσιών και πώς θα καταπολεμήσει την έξαρση του φαινομένου;». Και έχει σημασία που το αναφέρουμε αφού, με αφορμή το περιστατικό στη Μάνη, υπήρξαν καταγγελίες ακριβώς ότι η χώρα μας αποτελεί κέντρο διακίνησης τέτοιων ουσιών. Αναβολικά και ψευδαισθήσεις Ενας νέος αντιμετωπίζει φόβους και ανασφάλειες. Τα αναβολικά γίνονται το μέσο για να ξεπεράσει αυτούς τους φόβους και ταυτόχρονα δημιουργούν την ψευδαίσθηση της καταξίωσης και της ανάδειξης μιας ισχυρής κοινωνικής ταυτότητας. Ουσιαστικά χρησιμοποιούνται για να καλύψουν το κενό της προσωπικής ανεπάρκειας, της αβεβαιότητας και της έλλειψης κοινωνικών σχέσεων. Η υιοθέτηση των αξιών του star system έχει αποτέλεσμα τη συγκάλυψη της αδυναμίας για πραγματικές κοινωνικές ταυτίσεις. Με τη χρήση αναβολικών ο νέος άνθρωπος έχει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας, της καταξίωσης στους γύρω του, μέσα από την ίδια την ουσία και το αποτέλεσμά της. Τα αναβολικά ή το γονιδιακό ντόπινγκ ή οτιδήποτε εμφανιστεί στο μέλλον, προσδίδουν στις ανθρώπινες σχέσεις πλευρές που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα ικανοποιούν ανάγκες και επιθυμίες που κατασκευάζονται τεχνητά. Τα αναβολικά παρεμβάλλονται μεταξύ του νέου ή του αθλούμενου και της κοινωνίας και τροποποιούν τη σχέση ανάλογα με τις τεχνητά δημιουργημένες επιθυμίες και ανάγκες. Το πρόβλημα με το ντόπινγκ δεν είναι μόνο ότι είναι γενικευμένο στον αθλητισμό. Είναι ότι όλο αυτό το κύκλωμα επιδιώκει να διαμορφώσει στις λαϊκές μάζες, ιδιαίτερα στους νέους, ότι αυτό που ξεχωρίζει σ' αυτή την κοινωνία είναι η ατομική καταξίωση, τα ρεκόρ, η δόξα και κυρίως το χρήμα. Αυτό δηλαδή που οι ίδιοι προσκυνούν, την κερδοφορία τους, θέλουν να το κάνουν εικόνισμα για όλη την κοινωνία. Και να διαμορφώνουν τη συνείδηση ότι για να έχεις το χρήμα πρέπει να κάνεις τα πάντα. Ακόμα και να ντοπαριστείς ρισκάροντας τη ζωή σου.

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=8086466&publDate=31/8/2014

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους μαχητές του ΔΣΕ από τις ΤΕ Αρκαδίας-Λακωνίας του ΚΚΕ στον Αγ. Βασίλη - 902.gr

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους μαχητές του ΔΣΕ από τις ΤΕ Αρκαδίας-Λακωνίας του ΚΚΕ στον Αγ. Βασίλη - 902.gr



Οι Τομεακές Επιτροπές Αρκαδίας και Λακωνίας του ΚΚΕ και τα αντίστοιχα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕδιοργανώνουν εκδήλωση τιμής και μνήμης για την προσφορά των κατοίκων του Αγίου Βασιλείου και της ευρύτερης περιοχής στην Αντίσταση και το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.
Η εκδήλωση θα γίνει τηνΚυριακή 24 Αυγούστου στις 12:00 το μεσημέρι στην πλατεία του Αγίου Βασίλη.

902

Σαν σήμερα... 23 Αυγούστου - 902.gr





Σαν σήμερα... 23 Αυγούστου - 902.gr



1806 Πεθαίνει ο Γάλλος φυσικός Σαρλ Ογκιστέν Ντε Κουλόμπ.
1864 Γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας, από τους βασικούς στυλοβάτες του αστικού πολιτικού συστήματος.
1914 Η Ιαπωνία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας (Α’ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος).
1921 Ξεκινά η μάχη του Σαγγάριου, που καταλήγει με ήττα του ελληνικού στρατού (Μικρασιατική Εκστρατεία).
1923 Τον Αύγουστο του 1923 πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα πρώτα χρόνια του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Τα πρώτα σωματεία που συμμετείχαν είναι οι σιδηροδρομικοί, οι ναυτεργάτες, οι φορτοεκφορτωτές. Στις 19 Αυγούστου 1923 όλα τα ναυτεργατικά σωματεία κηρύσσουν απεργία, συλλαμβάνονται μέλη της διοίκησης της Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας. Μετά από αυτή την κατάσταση η Διοίκηση του ΕΚΠ αποφασίζει πανεργατική απεργία. Η τελική όμως απόφαση θα εξαρτηθεί από τη ΓΣΕΕ.
Στις 20 Αυγούστου η ΓΣΕΕ δηλώνει ότι θα επεκτείνει τις απεργίες σ' ολόκληρη τη χώρα. Την ίδια στιγμή περίπολοι του Πολεμικού Ναυτικού γυρίζουν στους δρόμους και συλλαμβάνουν περίπου 200 απεργούς ναυτοθερμαστές για να τους βάλουν να δουλέψουν υποχρεωτικά.
Στον Πειραιά πραγματοποιείται σύσκεψη του ΕΚΠ,της Ναυτικής Ομοσπονδίας και των Ομοσπονδιών Σιδηροδρομικών, Ηλετροκινήσεως, Επισιτισμού και της ΓΣΕΕ. Τα κύρια αιτήματα της απεργίας ήταν σταθεροποίηση των ημερομισθίων με βάση τον τιμάριθμο. Μέτρα κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας. Απόλυση κρατούμενων απεργών. Κατάργηση της λογοκρισίας επί των εργατικών ζητημάτων. Απαγόρευση της εξαγωγής ανεπεξέργαστων καπνών και άλλα. Απ' όλη την Ελλάδα φτάνουν τηλεγραφήματα για συμμετοχή στην απεργία της ΓΣΕΕ.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις κορυφώνονται στις 23 Αυγούστου 1923. Στην πλατεία Πασαλιμανιού στον Πειραιά πραγματοποιείται Πανεργατική συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ και το ΕΚΠ, που είναι ιδιαίτερα ισχυρό αυτή την εποχή. Το σημείο που γίνεται η συγκέντρωση είναι μακριά από κυβερνητικά κτίρια, μακριά από την Αθήνα. Η κυβέρνηση, που ουσιαστικά διευθύνεται από το Νικόλαο Πλαστήρα, δίνει διαταγή να χτυπηθεί η συγκέντρωση και να διαλυθεί δια της βίας. Στρατός και αστυνομία επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους απεργούς στο Πασαλιμάνι. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες και συλλαμβάνονται περίπου 500. Μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πασαλιμανιού η απεργία λύνεται, όμως παραμένει σαν η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση της εποχής. Παραμένει σαν σταθμός των μεγάλων αγώνων του νεαρού τότε Ελληνικού Οργανωμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος.
1939 Υπογράφεται το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο μη-επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο «Μολότοφ-Ρίμπεντροπ». Η υπογραφή του συμφώνου επήλθε μετά τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 (μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας, Βρετανίας και Γαλλίας) που ουσιαστικά «έσπρωχνε» τον Χίτλερ προς Ανατολάς και αφού όλες οι αλλεπάλληλες προσπάθειες προσέγγισης της ΕΣΣΔ με τις «δημοκρατίες» της Ευρώπης για τη συγκρότηση μετώπου κατά της επιθετικότητας του φασισμού είχαν αποτύχει. Έτσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ-Ρίμπεντροπ» ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ενωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης.
Έκτοτε, το Σύμφωνο αυτό αξιοποιείται προπαγανδιστικά εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Πρόσφατα μάλιστα, στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθιέρωσε την 23η Αυγούστου «ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων»!
1942 Η εποποιία του Στάλινγκραντ περνάει στην πιο αποφασιστική της φάση. Από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρεται στα προάστια και αργότερα στις συνοικίες της πόλης.
1943 Τελειώνει η μάχη του Κουρσκ, η οποία διήρκεσε σαρανταεννέα ημέρες και στην οποία ο σοβιετικός στρατός κατάφερε συντριπτικό πλήγμα στους ναζί, στη «μάχη των τεθωρακισμένων». Την ίδια μέρα τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν το Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.
1944 Οι λαϊκές μάζες με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρουμανίας ανατρέπουν το δικτατορικό καθεστώς του Αντονέσκου. Η 23η Αυγούστου ανακηρύχτηκε εθνική γιορτή της Ρουμανίας.
1945 Πεθαίνει ο λογοτέχνης και ιστορικός Γιάννης Βλαχογιάννης.
1978 Ένοπλοι αντάρτες «Σαντινίστας» καταλαμβάνουν εξ εφόδου το μέγαρο του Κοινοβουλίου στη Μανάγκουα της Νικαράγουας, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες ομήρους. Απαιτούν την απελευθέρωση των 150 πολιτικών κρατουμένων, με εγγυήσεις ότι θα τους επιτραπεί να καταφύγουν σώοι στον Παναμά και λύτρα δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Ο δικτάτορας Αναστάσιο Σομόζα αποδέχεται όλα τα αιτήματά τους.
1981 Τεράστιο οικολογικό σκάνδαλο ξεσπά στην Ολλανδία όταν αποκαλύπτεται ότι η εταιρεία επεξεργασίας αποβλήτων «Γιούνισερ Χόλντιονγκ» μόλυνε με 72.000 τόνους τοξικά απόβλητα το περιβάλλον.
1983 Ψηφίζεται από τη Βουλή ο νόμος για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
1985 Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, η οποία διήρκεσε 40 χρόνια.

902

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Σαν σήμερα... 14 Αυγούστου - 902.gr









Σαν σήμερα... 14 Αυγούστου - 902.gr



1851 Γεννιέται ο γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς.
1879 Γεννιέται ο στρατιωτικός, πολιτικός και δικτάτορας Γεώργιος Κονδύλης.
1904 Ξεκινά τις εργασίες του το συνέδριο της Β’ Διεθνούς στο Άμστερνταμ (14/8-20/8/1904). Στο συνέδριο αυτό οι δύο γραμμές στη σοσιαλδημοκρατία, η μαρξιστική-επαναστατική και η οπορτουνιστική-συμβιβαστική, διαγράφηκαν πιο καθαρά από ποτέ. Κεντρικό ζήτημα των εργασιών του Άμστερνταμ ήταν οι «διεθνείς κανόνες της σοσιαλιστικής τακτικής». Στην ουσία όμως επρόκειτο για τη στάση της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στον οπορτουνισμό και ειδικότερα τον αναθεωρητισμό του Ε. Μπερνστάιν, ο οποίος, παρά την καθολική του σχεδόν καταδίκη στα τέλη του περασμένου αιώνα, όχι μόνο δεν είχε υποχωρήσει, αλλά απ’ ότι φαινόταν στην πράξη, είχε κατακτήσει και νέες θέσεις, στο Γαλλικό, το Ιταλικό, το Βελγικό κόμμα –και όχι μόνο. Η σχετική απόφαση που υιοθέτησε το συνέδριο καταδίκαζε μεν φραστικά τον αναθεωρητισμό, καθώς και τη συμμετοχή των σοσιαλιστών στις αστικές κυβερνήσεις, ωστόσο υποτιμούσε σαφώς την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου χάριν μιας αδιαμφισβήτητης έμφασης στον «κοινοβουλευτικό αγώνα». Κανένα μέτρο δεν πάρθηκε (ούτε καν προβλέφτηκε) σε οργανωτικό επίπεδο εναντίον των -φανερών τουλάχιστον- αναθεωρητών.
1908 Γεννιέται ο κομμουνιστής ηθοποιός Μάνος Κατράκης. Στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής και στα χρόνια του εμφυλίου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της Αντίστασης. Απολύεται από το Εθνικό Θέατρο για τις ιδέες του, συλλαμβάνεται, του ζητούν να υπογράψει δήλωση, αρνείται και εξορίζεται στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη, μέχρι το 1952. Αλλά και αργότερα, ήταν πάντα από τους πρώτους, σε όλους τους λαϊκούς αγώνες και πάντα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέχρι το θάνατό του. Σε δύσκολες εποχές ο Μάνος Κατράκης, είτε με το λόγο του «Προμηθέα», είτε με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις διεκδικήσεις του ΚΚΕ, τίποτε άλλο δεν επιζητούσε από το να υπηρετήσει τον άνθρωπο.
«Η ζωή άρχισε από τότε που μπήκα στο Κόμμα μου», είχε πει ο ίδιος. «Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής. Αισθάνομαι υπερηφάνεια για το Κόμμα, για τις εκατοντάδες χιλιάδες τους συντρόφους, που αποτελούν τον κορμό του μεγάλου δέντρου του μέλλοντος. Από αυτό αντλούμε όλη τη δύναμη για την τελική δικαίωση των αγώνων και θυσιών του λαού μας. Από τη ζωοδότρα πηγή αυτού του λαού παίρνουμε εμείς οι καλλιτέχνες το υλικό, που το κάνουμε λόγο, εικόνα, ποίηση, μουσική, θέατρο και ό,τι άλλο βοηθά στην καλυτέρευση του νου και της ψυχής».
1941 Υπογράφεται μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας η «Χάρτα του Ατλαντικού», που επισφράγιζε τη συμμαχία των δύο μερών στον Β’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, ενώ έθετε και μια σειρά όρους για τον μεταπολεμικό κόσμο. Η Χάρτα αντικατόπτριζε την αναβαθμιζόμενη θέση των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και την αντίστοιχη υποβάθμιση της Βρετανίας.
1947 Το Πακιστάν ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία.
1949 Διεξάγονται οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές στη Δυτική Γερμανία. Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Κ. Αντενάουερ έρχεται πρώτο με 31%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες έπονται με 29,2%. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λαμβάνει το 5,7% των ψήφων, παρά τον έντονο αντικομμουνισμό.
1951 Συγκροτείται ο Ενιαίος Λαϊκός Αγώνας (ΕΛΑ) από τους Γιώργη Δαμασκηνό, Τριάδη Σωτηράκο και Σωτήρη Κούκουρα, προκειμένου να πιέσει υπέρ της υποψηφιότητας των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ στις εκλογές της 9 Σεπτέμβρη 1951. Δεν θα τα καταφέρει. Οι Μπελογιάννης και Πλουμπίδης θα μείνουν τελικά εκτός ψηφοδελτίων.
1954 Στις 5.25 τα χαράματα στην Αγία Μαρίνα στο Δαφνί ο Νίκος Πλουμπίδης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες της εποχής, «αντιμετωπίζοντας με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος…δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήσει, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του».
Ο Νίκος Πλουμπίδης εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1926. Στο μεσοπόλεμο ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση μέσα από την «Αριστερή Παράταξη» των δασκάλων (που στηρίζονταν από το ΚΚΕ). Το Μάρτη του 1933 εκλέχθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ, της οποίας ήταν και εκπρόσωπος στην Κόκκινη Συνδικαλιστική Διεθνή. Υπήρξε μέλος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935, ενώ κατά το 6ο Συνέδριο του Κόμματος το Δεκέμβρη του ίδιου έτους αναδείχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Τον Ιούνη του 1938 σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα εκλέχθηκε μέλος του ΠΓ της ΚΕ αναλαμβάνοντας τη καθοδήγηση του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας – Θράκης. Την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και πρώτος καθοδηγητής της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος το 1945 αναδείχθηκε και πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάρκεια του εμφυλίου ο Πλουμπίδης παρέμεινε στην Αθήνα, ενώ από την Άνοιξη του 1949 ανέλαβε υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου στην Ελλάδα.
Στις 25/7/1952 το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο -σε μεγάλο βαθμό- και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (του προδότη, του χαφιέ, κλπ.).
Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Και ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρξε θύμα συγκυριών και λανθασμένων –ενδεχομένως και προβοκατόρικα διοχετευμένων- παραπλανητικών πληροφοριών: «Δε με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του κόμματός μου», τόνιζε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 25/7/1954. «Η ανακοίνωση του κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξει το κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα». Όπως και έγινε 4 χρόνια μετά, από την 9η Ολομέλεια του Κόμματος το 1958.
1956 Πεθαίνει ο Γερμανός κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ. Τα έργα του, εμπνευσμένα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, μπαίνουν στο στόχαστρο των Ναζί (όπως και ο ίδιος) μετά την άνοδό τους στην εξουσία. Έτσι ο Μπρεχτ εγκαταλείπει τη Γερμανία για σχεδόν 15 χρόνια. Επιστρέφει στη Λαοκρατική πια Δημοκρατία της Γερμανίας (ΓΛΔ) το 1949. Το 1950 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε επίσης με το Εθνικό Βραβείο της ΓΛΔ το 1951 και το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.
1958 Πεθαίνει ο Φρεντερίκ Ζολιό Κιουρί, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γαλλίας και βραβευμένος το 1935 με το Νόμπελ Φυσικής.
1974 Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα. Μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου. Ο «Αττίλας 2» είχε ξεκινήσει.
Οι Τούρκοι, έχοντας πετύχει τους στρατιωτικούς τους σκοπούς, δέχονται κατάπαυση του πυρός στις 6 το απόγευμα της 16ης του Αυγούστου 1974. Ήδη κατείχαν το 36,4% του κυπριακού εδάφους. Περίπου 2.000 Έλληνες και Ελληνοκύπριοι είχαν σκοτωθεί, πάνω από 1.600 ήταν οι αγνοούμενοι και 200.000 ήταν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες. Η κυβέρνηση Καραμανλή στην Αθήνα αμέσως μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη, όπου οι Αμερικανοί έδειξαν να ρίχνουν το βάρος τους υπέρ της Τουρκίας, διαπιστώνει ότι βρίσκεται μεταξύ «σφύρας και άκμονος». Από τη μια βλέπει ότι οι «σύμμαχοί» της όχι μόνο δε συμμερίζονται τις θέσεις της, αλλά, αντίθετα, ενισχύουν με τη στάση τους τους εισβολείς. Από την άλλη, οι λαϊκές αντιδράσεις μεγαλώνουν στην Ελλάδα, όπου πλέον όλοι γνωρίζουν ότι πίσω από το πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή είναι το ΝΑΤΟ και η μόνιμη επιδίωξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας για τη «ΝΑΤΟποίηση» του νησιού. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο Κ. Καραμανλής, το πρωί της 14ης του Αυγούστου, ανακοινώνει την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ήταν ένας ελιγμός για τον οποίο, πέρα από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έπαιξε αναμφισβήτητα ρόλο και η λαϊκή κατακραυγή εναντίον των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, με τον οποίο ωστόσο επιβεβαιωνόταν περίτρανα ο ρόλος της «Συμμαχίας» τόσο στα όσα προηγήθηκαν, όσο και στο συνεχιζόμενο έγκλημα κατά της Κύπρου.

902