Translate

Παρασκευή 8 Μαΐου 2020

Εμπρησμός της «Μαρφίν», 10 χρόνια μετά

Ατιμώρητο παραμένει ακόμη το έγκλημα που είχε ως στόχο την τρομοκράτηση του λαού και τη συκοφάντηση του αγώνα του (από τις μεγάλες κινητοποιήσεις της 5ης Μάη του 2010)

Ατιμώρητο παραμένει ακόμη το έγκλημα που είχε ως στόχο την τρομοκράτηση του λαού και τη συκοφάντηση του αγώνα του (από τις μεγάλες κινητοποιήσεις της 5ης Μάη του 2010)

Εμπρησμός της «Μαρφίν», 10 χρόνια μετά


10 χρόνια πέρασαν από την 5η Μάη του 2010, τη μέρα που ξεδιπλώθηκε το δολοφονικό σχέδιο των προβοκατόρων, με θύματα τους τρεις υπαλλήλους της τράπεζας «Μαρφίν» επί της Σταδίου. Νεκροί έπεσαν από την πυρκαγιά στο κατάστημα οΕπαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών, η Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, και η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών, τεσσάρων μηνών έγκυος.
Στις 5 Μάη του 2010, μέρα πανεργατικής απεργίας, στο κέντρο της Αθήνας διαδήλωναν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων ενάντια στα μέτρα του 1ου μνημονίου. Σε εξέλιξη ήταν εκτεταμένο προβοκατόρικο σχέδιο με σκοπό το χτύπημα του κινήματος που εκείνη την περίοδο δυνάμωνε. Τα πρώτα επεισόδια εκτυλίχθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, όταν ομάδες «αγανακτισμένων» φασιστοειδών προσπάθησαν να παρασύρουν διαδηλωτές την ώρα που από τον Αγνωστο Στρατιώτη περνούσαν τα μπλοκ του ΠΑΜΕ. Με τον τότε πρόεδρο του ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρη να συκοφαντεί το ΚΚΕ ότι τάχα θέλει να κάψει τη Βουλή.
Ακολούθησε ο εμπρησμός της «Μαρφίν», με τα τραγικά αποτελέσματα, από κουκουλοφόρους που εμφανίστηκαν στη Σταδίου, με μαρτυρίες εκείνων των ημερών να κάνουν λόγο για «καταδρομική επιχείρηση από άτομα εκπαιδευμένα στρατιωτικά», που κινήθηκαν με ειδικό εξοπλισμό.
Από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ είχε τονίσει τους στόχους της προβοκάτσιας, αφού έγινε σε μια περίοδο που φούντωνε η λαϊκή πάλη ενάντια στα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, δήλωνε μέσω του εκπροσώπου της, αξιοποιώντας την προβοκάτσια: «Ειδικά όταν έχουμε θύματα, δεν μπορεί, δεν δικαιούται κανείς να μιλά για ένταση του αγώνα».
Σε ανακοίνωσή του, την ίδια μέρα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, εκφράζοντας τα συλλυπητήρια του Κόμματος για τον άδικο χαμό των εργαζομένων, ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: «Οι μηχανισμοί του συστήματος και όλοι οι υποστηρικτές της άγριας επίθεσης της πλουτοκρατίας κατά του λαού τρόμαξαν από τις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις και τις πορείες του ΠΑΜΕ (...) Τρόμαξαν, γι' αυτό έβαλαν εμπρός το μηχανισμό της προβοκάτσιας με στόχο να ανακόψουν τη λαϊκή αντεπίθεση.
Η πυρπόληση της τράπεζας στη Σταδίου με τρεις νεκρούς και των κτιρίων στο κέντρο της Αθήνας είναι έγκλημα με στόχο την τρομοκράτηση του λαού, τη συκοφάντηση του αγώνα για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων, της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτές οι ενέργειες είναι χρήσιμες σε αυτούς που επιχειρούν με το ψέμα και τη συκοφαντία να υποτάξουν το λαό...».
Σημειώνεται ότι η δίκη για την υπόθεση της «Μαρφίν» ξεκίνησε 6 χρόνια μετά και ολοκληρώθηκε χωρίς να καταλογιστεί καμιά ευθύνη σε φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Από τις καταθέσεις των εργαζομένων που έζησαν τις τραγικές στιγμές της πυρκαγιάς αποκαλύφθηκαν τεράστιες ελλείψεις σε μέσα προστασίας, όπως ανυπαρξία εξόδου κινδύνου και πυροσβεστικών μέσων, μη εκπαίδευση του προσωπικού για αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, αλλά και εκβιασμοί της εργοδοσίας για να δουλέψουν εκείνη τη μέρα, παρά τις αντιρρήσεις και τους φόβους που εξέφραζαν οι τραπεζοϋπάλληλοι.
Κυβερνητική εκδήλωση το Σάββατο
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την τοποθέτηση πλακέτας στο σημείο, στο χώρο όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις εργαζόμενοι της «Μαρφίν», με τον Κυρ. Μητσοτάκη να καλεί χτες τους πολιτικούς αρχηγούς να παραστούν στην τελετή στις 12 μ., στην οποία θα συμμετάσχει και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εγραψε σε ανάρτησή του: «Ας αφήσουμε πίσω την εποχή του διχασμού και της βίας με μία συμβολική αλλά αυτονόητη πράξη ενότητας».
Στην κυβερνητική «πρόσκληση» πρώτα αντέδρασε το ΚΚΕ με σχετική του ανακοίνωση, θυμίζοντας το ρόλο προβοκατόρικων μηχανισμών στο έγκλημα που έχουν μείνει στο σκοτάδι με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και σημειώνοντας ότι η κυβερνητική πρωτοβουλία έχει πολιτικές σκοπιμότητες. Ανακοίνωσε δε ότι το ΚΚΕ θα τιμήσει τα θύματα της «Μαρφίν» με κατάθεση στεφάνου το Σάββατο στις 10.30 π.μ. (βλέπε αναλυτικά ένθετο θέμα).
Στη συνέχεια τοποθετήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ...αντιγράφοντας λίγο - πολύ το πνεύμα της ανακοίνωσης και της στάσης του ΚΚΕ, δηλώνοντας και αυτός ότι θα παραβρεθεί άλλη ώρα για να καταθέσει στεφάνι, αλλά και ζητώντας «τον εντοπισμό και την τιμωρία των φυσικών αυτουργών του αποτρόπαιου εγκλήματος», ξεχνώντας όμως και τις δικές του ευθύνες στο ότι δεν φωτίστηκε η υπόθεση τη 5ετία που ήταν κυβέρνηση.
Θετική ήταν η ανταπόκριση του ΚΙΝΑΛ στο κάλεσμα του πρωθυπουργού και στην τελετή αναμένεται να παραστεί η Φώφη Γεννηματά, «διότι ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να συμβάλλει στην εθνική ενότητα και όχι τον διχασμό».

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=17872&publDate=7%2F5%2F2020&pageNo=8



Πέμπτη 7 Μαΐου 2020

Το ΚΚΕ τιμά την μνήμη των θυμάτων της Marfin και τους δίκαιους αγώνες του λαού μας το Σάββατο 9 Μαϊου στις 10.30 π.μ


Το ΚΚΕ τιμά την μνήμη των θυμάτων της Marfin και τους δίκαιους αγώνες του λαού μας το Σάββατο 9 Μαϊου στις 10.30 π.μ


Με αφορμή την τοποθέτηση του πρωθυπουργού σχετικά με την εκδήλωση αποκάλυψης πλακέτας μνήμης για τους νεκρούς της MARFIN, το Σάββατο 9 Μαΐου στις 12 το μεσημέρι, παρουσία της ΠτΔ και την πρόσκληση που απηύθυνε στους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων να παραβρεθούν, το ΚΚΕ ανακοινώνει τα εξής:
Οι ευθύνες όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων είναι τεράστιες. Δέκα χρόνια τώρα (κι ενώ μεσολάβησαν κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ξανά ΝΔ) οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του αποτρόπαιου εγκλήματος στο κατάστημα της MARFIN, παραμένουν στο σκοτάδι, ενώ οι ευθύνες της τράπεζας στην ουσία έμειναν στο απυρόβλητο.
Οι προβοκατόρικοι μηχανισμοί, που εργάστηκαν πυρετωδώς για την τρομοκράτηση ενός ολόκληρου λαού τότε, απέδειξαν πόσο αδίστακτοι είναι. Για να τιμήσουμε τη μνήμη των αδικοχαμένων της MARFIN δεν χρειάζονται κυβερνητικές και διακομματικές φιέστες.
Το ΚΚΕ τιμά τη μνήμη των θυμάτων και θα καταθέσει στεφάνι εκεί που θα στηθεί η πλακέτα μνήμης στις 10.30πμ, στις 9 Μαΐου 2020. Νωρίτερα στις 10 το πρωί θα τιμήσει την 75η επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, όπως έχει ανακοινωθεί ήδη, καταθέτοντας στεφάνι στο μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη στην Καλλιθέα.
Οι αυτονόητες πράξεις της ενότητας του λαού μας δεν χτίζονται με ενέργειες που υπηρετούν άλλους πολιτικούς σκοπούς και με τη συμμετοχή πολιτικών δυνάμεων, που αξιοποίησαν τότε το θάνατο των εργαζομένων της MARFIN για να συκοφαντήσουν τους δίκαιους αγώνες του λαού μας, πολύ περισσότερο που αυτοί οι δίκαιοι αγώνες γίνεται συστηματική προσπάθεια να ταυτιστούν με την προβοκατόρικη δράση “γνωστών – αγνώστων”, οι οποίοι αποδεδειγμένα και διαχρονικά έχουν σχέση με αυτούς τους μηχανισμούς “κρατικούς” και “παρακρατικούς”, που οδηγούν σε τραγωδίες σαν αυτές που ζήσαμε στη MARFIN.
Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να ξεχάσει. Πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να εμποδίζει και να ματαιώνει κάθε είδους αντιδραστικούς και προβοκατόρικους σχεδιασμούς σε βάρος του.

https://www.kke.gr/article/To-KKE-tima-tin-mnimi-ton-thymaton-tis-Marfin-kai-toys-dikaioys-agones-toy-laoy-mas-to-Sabbato-9-Maioy-stis-10.30-p.m/

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

Ζήτω η μέρα της Παγκόσμιας Εργατικής Τάξης!



ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Ζήτω η μέρα της Παγκόσμιας Εργατικής Τάξης!

Με αφορμή την 1η Μάη, μέρα της παγκόσμιας εργατιάς, σε ανακοίνωση της Γραμματείας τηςΕυρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας,όπου συμμετέχουν 30 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα (ανάμεσά τους και το ΚΚΕ), σημειώνεται:
«Απευθύνουμε θερμό ταξικό χαιρετισμό στους εργάτες και τις εργάτριες, σε όλους τους εργαζόμενους του κόσμου, στους νέους και τις νέες. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όλους τους νεκρούς της τάξης μας.
Η 1η Μάη είναι μέρα - σύμβολο για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, σύμβολο του αγώνα των λαών ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ιδιαίτερα φέτος εν μέσω πανδημίας οι εργαζόμενοι θα τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά με κάθε πρόσφορο τρόπο. Ακόμα και μέσα από τη μάσκα, η φωνή της εργατικής τάξης μπορεί να ακουστεί πολύ δυνατά.
Φέτος σηκώνουμε ανάστημα, υψώνουμε την γροθιά μας και απαιτούμε μέτρα προστασίας της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων! Καταγγέλλουμε την έλλειψη μέτρων προφύλαξης στους χώρους δουλειάς, τις τραγικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό, υποδομές και μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Διαθέτουμε τις δυνάμεις μας για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων, να μην ξαναπληρώσουμε τα βάρη της νέας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Καλούμε την εργατική τάξη, τους λαούς, στον αγώνα κατά των επιθετικών σχεδιασμών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί.
Οι κυβερνήσεις στο όνομα της πανδημίας επιδιώκουν να επιβάλουν νέο ισχυρό πλήγμα στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, στηρίζοντας την ασυδοσία της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς. Παράλληλα με "σχέδια Μαρσαλ", πακτωλούς επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών και πάμφθηνα δάνεια "χρυσώνουν" προκλητικά τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ στους εργαζόμενους στέλνουν το λογαριασμό της κρίσης, μαζί με νέα αντεργατικά μέτρα, αντιδραστικούς μηχανισμούς, μέτρα περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης.
Εμπνεόμαστε από τους ήρωες της ματοβαμμένης απεργίας του Σικάγο την 1η Μαη με σκοπό την καθιέρωση του 8ώρου. Η εργατική τάξη ύψωσε το ανάστημά της και επέβαλε με τους ηρωικούς αγώνες της το 8ωρο, ως αφετηρία για μια σειρά από κατακτήσεις στον 20ό αιώνα, που σήμερα παίρνονται πίσω μία προς μία. Απέναντι στα κηρύγματα εθνικής ομοψυχίας και τις εκκλήσεις να στοιχηθούν οι εργάτες με τα συμφέροντα των καπιταλιστών επικαλούμενοι την πανδημία και την επερχόμενη καπιταλιστική κρίση, δηλώνουμε πως δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας και τις διεκδικήσεις μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων!
Η πανδημία απέδειξε ότι αγιάτρευτη είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, ενός σάπιου, εκμεταλλευτικού, ξεπερασμένου συστήματος, που μόνο κρίσεις, βάσανα, πολέμους και προσφυγιά επιφυλάσσει.
Αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ προβάλλει η ανωτερότητα του νέου κόσμου, του σοσιαλισμού, όπου η εργατική τάξη θα έχει την εξουσία και θα μπορεί να απολαμβάνει όλο τον πλούτο που αυτή παράγει.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=17868&publDate=30%2F4%2F2020&pageNo=8

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Ο Λένιν και η εποχή του μέσα από τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής»


Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Τρότσκι - Γκράμσι κ.α. (Άρθρα και βιβλία ...



Ο Λένιν και η εποχή του μέσα από τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής»
Τη φετινή χρονιά συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου κομμουνιστή επαναστάτη ηγέτη Β. Ι. Λένιν. Κάθε τέτοια μεγάλη επέτειος αποτελεί ευκαιρία για να διασταυρωθεί η μελέτη της Ιστορίας με την επιστημονική ανάλυση του παρόντος, τη μελέτη και διερεύνηση των τάσεων και νομοτελειών της κοινωνικής ανάπτυξης.
Οι θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες του Λένιν και των μπολσεβίκων αποτέλεσαν θεμέλιο για τη συγκρότηση και ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος, άνοιξαν το δρόμο για την κοσμοϊστορική νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία.
Η ιστορική πείρα επίσης μας διδάσκει ότι η μεγάλη αυτή θεωρητική και πολιτική εργασία του Λένιν δεν ήταν «έργο μίας πράξης», αλλά καρπός σύνθετης και απαιτητικής προσπάθειας, συνδυασμού της πρωτοπόρας θεωρητικής δουλειάς με την πρωτοπόρα μαχητική επαναστατική δράση.
Το δίδαγμα αυτό φωτίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη δράση του επαναστατικού εργατικού κόμματος και σήμερα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες αφομοίωσης και δημιουργικής ανάπτυξης της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας, το καθήκον μελέτης της ηρωικής ιστορίας του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και εξαγωγής συμπερασμάτων που συμβάλλουν στη διαμόρφωση σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής, την προσήλωση στις αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του λενινιστικού Κόμματος Νέου Τύπου, την εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης.
Το ΚΚΕ και η «Σύγχρονη Εποχή» στυλοβάτες της έκδοσης των λενινιστικών έργων
Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, πρωτοστάτησε στη μετάφραση και διάδοση των έργων των θεμελιωτών του μαρξισμού στη χώρα μας. Η πρωτοπόρα αυτή προσπάθεια αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι της συγκλονιστικής ιστορικής διαδρομής του ΚΚΕ, καθώς έγινε συχνά κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες - διωγμών και παρανομίας, όξυνσης του ταξικού αγώνα, πολιτικής προσφυγιάς, μέσα στις φυλακές και τις εξορίες.

Με Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ το 1963 ξεκίνησε η μετάφραση του συνόλου των έργων του Λένιν. Η προσπάθεια αυτή ολοκληρώθηκε το 1983 και αποτέλεσε τη μοναδική έκδοση του συνόλου των Απάντων του Λένιν σε δυτική χώρα. Η ελληνική έκδοση των Απάντων που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή» είναι πλήρης, πανομοιότυπη με τη ρωσική, η οποία περιλαμβάνει 55 τόμους και 2 ευρετήρια και όπου περιέχονται σχεδόν 9.000 κείμενα του Λένιν.
Από τη «Σύγχρονη Εποχή» κυκλοφορούν επίσης σε αυτοτελείς τόμους και μπροσούρες πολλά από τα σπουδαία έργα του Β. Ι. Λένιν, παλαιότερες αλλά και πιο πρόσφατες συλλογές με θεματικές επιλογές λενινιστικών κειμένων. Ενδεικτικά: «Από τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων», «Σοσιαλισμός και Θρησκεία»«Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση» κ.ά.
Μελετώντας το έργο του Λένιν
Η μελέτη του έργου και της ζωής του Λένιν μπορεί να γίνεται μόνο υπό το πρίσμα της δικής του διαπίστωσης ότι «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα». Τα έργα του εκτείνονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και ιστορικές καμπές.
Οι μπολσεβίκοι ατσαλώθηκαν στη θεωρητική, πολιτική και πρακτική πάλη πολλά χρόνια πριν την επανάσταση. Μέσα από τις θύελλες και τα αιματηρά διδάγματα της επανάστασης του 1905 - 1907, μέσα από τα τρομερά χρόνια της αντίδρασης που διαδέχτηκαν την επανάσταση, μέσα από τη φωτιά και τους καπνούς του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κυνηγημένοι στην παρανομία, διέσωσαν την πίστη στα ιδεώδη της εργατικής τάξης, υπερασπίζοντας αποφασιστικά το μαρξισμό ενάντια σε κάθε είδους αναθεώρηση και παρέκκλιση, αναπτύσσοντας δημιουργικά την επαναστατική μαρξιστική θεωρία, συνενώνοντάς την στην πορεία της επανάστασης με το μαζικό προλεταριακό κίνημα.

Η νίκη του Οκτώβρη δεν ήρθε ξαφνικά. Είχε προηγηθεί μια πολυετής και σύνθετη προσπάθεια θεωρητικής, πολιτικής και πρακτικής επαναστατικής δράσης με επικεφαλής τον Λένιν. Οι μπολσεβίκοι νίκησαν γιατί κατάφεραν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους ως επαναστατικής πρωτοπορίας. Αποτέλεσαν πρωτοπορία σκέψης και δράσης, επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής πολιτικής πράξης.
Ο Λένιν έβαλε τα θεμέλια για τη συγκρότηση του επαναστατικού Κόμματος Νέου Τύπου. Με το θεμελιώδες έργο του «Τι να κάνουμε;» (1902), ανέδειξε την ανάγκη σφυρηλάτησης ενός ισχυρού κόμματος, με μέλη συνειδητούς αγωνιστές - μαχητές, που η οργανωτική του συγκρότηση θα αποτυπώνει την πρωτοπόρα επαναστατική ιδεολογία του. Ο Λένιν θεωρούσε το Κόμμα ένα οργανωμένο και πειθαρχημένο σύνολο, που για να γίνει κανείς μέλος του έπρεπε να αποδέχεται το Πρόγραμμά του, να το υποστηρίζει με υλικά μέσα και να συμμετέχει προσωπικά σε μία από τις Κομματικές Οργανώσεις του. Το ζήτημα αυτό αποτύπωνε ουσιαστικά τη διαπάλη για την πολιτική φυσιογνωμία και τη δυνατότητα του Κόμματος να εκπληρώνει το ρόλο του ως επαναστατικής πρωτοπορίας που καθοδηγεί την εργατική τάξη στην ιστορική της αποστολή, όπως αποδείχθηκε και από την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων, που δικαίωσε τις επεξεργασίες του Λένιν.
Ο Λένιν από νωρίς μελετά την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη της τσαρικής Ρωσίας με το έργο του«Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία» (Απαντα τ. 3), που γράφτηκε την περίοδο 1896 - 1899, θεμελιώνοντας τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης.Με το ιστορικής σημασίας έργο του «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» αποκαλύπτει την οικονομική και πολιτική ουσία του ιμπεριαλισμού ως του νέου και τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού. Φανερώνει ότι στον μονοπωλιακό καπιταλισμό οξύνονται όλες οι αντιθέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας και ταυτόχρονα αναπτύσσεται ολόπλευρα η κοινωνικοποίηση της παραγωγής, γίνεται η «υλική προετοιμασία» για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και το πέρασμα στον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής. Στις παραμονές της επανάστασης, το καλοκαίρι του 1917, ολοκληρώνει το «Κράτος και Επανάσταση», τεκμηριώνοντας τη θεμελιώδη μαρξιστική θέση για την ανάγκη τσακίσματος του αστικού κράτους και την αντικατάστασή του από τα επαναστατικά όργανα εξουσίας της εργατικής τάξης, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Το έργο αυτό είχε κομβική σημασία σε συνθήκες διεκδίκησης της εξουσίας.

Οι επεξεργασίες αυτές φώτισαν τις δυνατότητες κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όσο και τις δυνατότητες που δημιουργούσαν η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ώστε να σπάσει η ιμπεριαλιστική αλυσίδα στον αδύναμο κρίκο της και να ξεκινήσει η προσπάθεια οικοδόμησης τους σοσιαλισμού σε μία χώρα ή ομάδα χωρών. Ανέδειξαν ότι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός σημαίνει βάθεμα της βασικής αντίθεσης της καπιταλιστικής κοινωνίας, ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, τον παρασιτικό ρόλο του μετόχου - καπιταλιστή, ότι ο ιμπεριαλισμός έχει πια περάσει σε μια «αντίδραση σε όλη τη γραμμή» και δεν επιτρέπει την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που έχουν αναπτυχθεί προς όφελος της κοινωνικής προόδου. Οι επεξεργασίες αυτές συνέβαλαν καθοριστικά ώστε ο Λένιν, αναπτύσσοντας τη στρατηγική των μπολσεβίκων, να ξεπεράσει στην πράξη τις θέσεις που κυριαρχούσαν έως τότε στον μαρξισμό (Πλεχάνοφ, Κάουτσκι κ.ά.), όπως και αυτές των μενσεβίκων, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η Ρωσία έπρεπε να περάσει ένα στάδιο «ωρίμανσης» του καπιταλισμού και μετά να τεθεί το θέμα της εργατικής εξουσίας.
Κορυφαίας σημασίας είναι το έργο του Λένιν «Οι Θέσεις του Απρίλη», το οποίο είναι απαραίτητο για τη μελέτη και κατανόηση της πορείας και ανάπτυξης της επαναστατικής πολιτικής των μπολσεβίκων από το Φλεβάρη του 1917 μέχρι τον Οκτώβρη. Στις «Θέσεις του Απρίλη» και στα άλλα γραπτά της περιόδου, ο Λένιν έκανε μια πολύ σαφή εκτίμηση του χαρακτήρα της επανάστασης του Φλεβάρη. Εκτιμούσε ότι η εξουσία άλλαξε χέρια, πέρασε στα χέρια της αστικής τάξης. Απέναντι στη θέση των λεγόμενων «παλιών μπολσεβίκων» (Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ κ.ά.) ότι η αστικοδημοκρατική επανάσταση δεν είχε ολοκληρωθεί και ότι δεν είχαν πραγματοποιηθεί μια σειρά στόχων (π.χ. Συντακτική Συνέλευση, αγροτική μεταρρύθμιση), ο Λένιν απάντησε ότι το κύριο ζήτημα σε κάθε επανάσταση είναι το ζήτημα της εξουσίας. Με αυτήν την έννοια, η αστικοδημοκρατική επανάσταση είχε τελειώσει. Με τις «Θέσεις του Απρίλη» ο Λένιν ουσιαστικά σάλπισε το κάλεσμα στην προλεταριακή επανάσταση. Για αυτήν την περίοδο είναι σημαντική η συλλογή κειμένων με τίτλο «Από τον Απρίλη στον Οκτώβρη», που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες βδομάδες.

Κομβική για τη νίκη της επανάστασης ήταν η λενινιστική επεξεργασία για τον πόλεμο. Στις συνθήκες του Α' Παγκοσμίου οι μπολσεβίκοι ήταν εκείνοι που κατάφεραν να αναπτύξουν τη συνεπή διεθνιστική επαναστατική γραμμή. Στη συλλογή κειμένων του Λένιν «Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση»περιλαμβάνονται κείμενα της περιόδου 1914 - 1917 τα οποία αποτυπώνουν τη μεγάλη σημασία της ταξικής - επιστημονικής προσέγγισης στο ζήτημα του πολέμου, πράγμα που έδωσε τη δυνατότητα στο κόμμα των μπολσεβίκων να καθοδηγήσει την εργατική τάξη της Ρωσίας στη νίκη της επανάστασης, ενάντια στη δική της αστική τάξη. Αναδεικνύονται η σφοδρή πολεμική με το σοσιαλσοβινισμό, που θέτει την εργατική τάξη «κάτω από ξένη σημαία», αλλά και τον πασιφισμό, που αφοπλίζει την εργατική τάξη, η ανάγκη μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε πάλη για την εργατική εξουσία, καθώς και η συγκεκριμένη επεξεργασία αυτής της γραμμής ώστε να πείθονται και να τραβιούνται οι εργατικές - λαϊκές μάζες σε επαναστατική κατεύθυνση.
Μια σημαντική πτυχή της δράσης των μπολσεβίκων αναδεικνύεται στη συλλογή κειμένων του Λένιν «Από τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων». Είναι πλευρά όχι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό: Η οργανωτική ετοιμότητα στο καθήκον καθοδήγησης της ένοπλης επαναστατικής εξέγερσης για την κατάκτηση της εξουσίας, η πρακτική και τεχνική υποδομή τόσο των μπολσεβίκων όσο και μιας ευρύτερης δύναμης εργατών, αποφασισμένων να αποτελέσουν τη δύναμη κρούσης της επανάστασης. Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει κείμενα που αφορούν την επανάσταση του 1905 που ηττήθηκε, την πάλη των χρόνων 1908 - 1912, όπου η πάλη πήρε έως ένα βαθμό το χαρακτήρα παρτιζάνικων συγκρούσεων, και βέβαια την Επανάσταση του 1917 και την πραγματοποίηση της ένοπλης εξέγερσης.
«Η εποχή του ιμπεριαλισμού και των ιμπεριαλιστικών κλονισμών» - Κατανοώντας την ιστορική περίοδο

Η Οκτωβριανή Επανάσταση ξέσπασε μέσα στις συνθήκες που διαμόρφωσε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, αυτός ο «μεγάλος σκηνοθέτης της επανάστασης», όπως τον χαρακτήρισε ο Λένιν. Ο πόλεμος προκλήθηκε από τον οξύτατο ανταγωνισμό μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και η εξέλιξή του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση επαναστατικών συνθηκών που έθεσαν στη ημερήσια διάταξη το ζήτημα της πάλης για την εξουσία. Το βιβλίο τουΓκόντος Ερνο «Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και η προϊστορία του» παρουσιάζει μια περιεκτική εικόνα της περιόδου που προηγήθηκε και οδήγησε στον πόλεμο, όπως και την εξέλιξή του, με πλούσια εικονογράφηση που το καθιστά ιδιαίτερα χρήσιμο για τις νέες (και όχι μόνο) ηλικίες.
Για την Οκτωβριανή Επανάσταση πιο συγκεκριμένα διαφωτιστική είναι η έκδοση«Οκτώβρης 1917, η πορεία των μπολσεβίκων προς τη νίκη». Προσφέρει πλούσια στοιχεία για την ιστορική πορεία του εργατικού κινήματος από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η μελέτη του βιβλίου βοηθάει τον αναγνώστη να καταλάβει με ποιο τρόπο κατάφεραν οι μπολσεβίκοι, σε δύσκολες συνθήκες, να διαμορφώσουν επαναστατική γραμμή, να υπερνικήσουν την επιρροή των αστικών και μικροαστικών δυνάμεων στις λαϊκές μάζες και να καθοδηγήσουν την εργατική τάξη στην πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ιδιαίτερα πλούσιο και αποκαλυπτικό για τις συνθήκες της ταξικής πάλης στη Ρωσία του 1917 είναι το υλικό που περιλαμβάνεται στην εικονογραφημένη έκδοση «1917 - Η πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα». Η έκδοση αυτή παρουσιάζει το πυκνό σε πολιτικά γεγονότα 1917 μέσα από πλούσια εικονογράφηση, αξιοποιώντας φωτογραφίες και ντοκουμέντα της εποχής, χαρακτηριστικές τοποθετήσεις των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συγκρούστηκαν κατά την επανάσταση, δημοσιεύματα των εφημερίδων, μικρές καθημερινές ειδήσεις, αποσπάσματα από μυστικές εκθέσεις της τσαρικής αστυνομίας, εκτιμήσεις ξένων διπλωματών. Στο σύνολό τους προσφέρουν στον αναγνώστη το «σύμπαν» του επαναστατικού 1917, ανασυνθέτοντας το κλίμα και την ατμόσφαιρα της συναρπαστικής αυτής περιόδου.
Ο Λένιν μέσα από τη λογοτεχνική πένα

Από τη «Σύγχρονη Εποχή» κυκλοφορούν επίσης εκδόσεις στις οποίες παρουσιάζονται πλευρές των ιστορικών γεγονότων της εποχής, της δράσης και της προσωπικότητας του Λένιν, μέσα από τη λογοτεχνική αφήγηση.
Το βιβλίο του Λ. Γκιούρκο «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» αποτελεί μια ιδιαίτερα ζωντανή παρουσίαση των γεγονότων της Οκτωβριανής Επανάστασης και της δράσης του Λένιν. Ο συγγραφέας με γλαφυρό λογοτεχνικό ύφος καταφέρνει να ανασυνθέσει το κλίμα και τη γενικότερη ατμόσφαιρα της εποχής, αλλά και να αναδείξει κομβικά ζητήματα της επαναστατικής πάλης, όπως: Η διαλεκτική σχέση Κόμματος - λαϊκών μαζών, ο ρόλος της ηγετικής προσωπικότητας στο επαναστατικό κίνημα, οι συνθήκες που αποτυπώνουν την απότομη αλλαγή στο συσχετισμό των τάξεων, η απότομη άνοδος των διαθέσεων των μαζών και η αποφασιστική δράση των μπολσεβίκων, καθώς και η διαλεκτική σχέση επιστημονικής γνώσης και πείρας από τον ταξικό αγώνα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ποιητικό έργο του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι «Β. Ι. Λένιν», το οποίο γράφτηκε μετά το θάνατο του Λένιν (Γενάρης του 1924) και δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 1924.
Ο Μαγιακόφσκι σημειώνει στην αυτοβιογραφία του ότι ήδη από το 1923 είχε αρχίσει να σκέφτεται ένα ποιητικό έργο για τον Λένιν.
Οπως αναφέρεται στο σχετικό σημείωμα της έκδοσης, η μεγάλη αδελφή του ποιητή, Λιουντμίλα, εξιστορεί στις αναμνήσεις της πως ο Μαγιακόφσκι «συγκλονίστηκε πολύ βαθιά από το θάνατο του Λένιν, που τον αντιμετώπισε σαν θάνατο του πιο κοντινού δικού του (...) Τη μορφή του Λένιν, τις ιδέες του Λένιν, ο Βολόντια τις αναπολούσε στην ποιητική του δουλειά μόνιμα, ως το τέλος της ζωής του».
Τέλος, ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει το ιστορικό μυθιστόρημα του Ε. Καζακίεβιτς «Το Γαλάζιο Τετράδιο», του οποίου η υπόθεση τοποθετείται το καλοκαίρι του 1917, περίοδο κατά την οποία ο Λένιν έχει περάσει στην παρανομία μετά τις διώξεις της Προσωρινής Κυβέρνησης. Ουσιαστικά το «Γαλάζιο Τετράδιο» παρουσιάζει, μέσα από τη μυθοπλασία, την ταραγμένη και κρίσιμη περίοδο που προηγήθηκε της εξέγερσης του Οκτώβρη. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το τετράδιο σημειώσεων του Λένιν «Ο μαρξισμός για το κράτος», στο οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως και ήταν δεμένο με γαλάζιο εξώφυλλο. Εκεί ο Λένιν είχε συγκεντρώσει το υλικό το οποίο επεξεργάστηκε και εξέδωσε τελικά σε ολοκληρωμένη μορφή με το έργο του «Κράτος και Επανάσταση».
Οταν δημοσιεύτηκε το «Κράτος και Επανάσταση», ο Λένιν αποκάλυψε ότι δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει τη μελέτη του όπως αρχικά είχε σχεδιάσει, σκοπεύοντας να συμπεριλάβει και ένα κεφάλαιο για την πείρα από τις επαναστάσεις του 1905 και του 1917 στη Ρωσία, καθώς η εργασία του «διακόπηκε» από τα πολιτικά καθήκοντα της εξέγερσης του Οκτώβρη. Οπως ο ίδιος γράφει στον επίλογο της πρώτης έκδοσης (με ημερομηνία 30 Νοέμβρη 1917): «Η μπροσούρα αυτή γράφτηκε τον Αύγουστο με Σεπτέμβρη του 1917. Είχα ήδη καταρτίσει το σχέδιο του επόμενου, έβδομου κεφαλαίου: ''Η πείρα των ρωσικών επαναστάσεων του 1905 και του 1917''. Εκτός όμως από τον τίτλο δεν κατάφερα να γράψω ούτε μια αράδα από το κεφάλαιο αυτό: Με ''εμπόδισε'' η πολιτική κρίση, η παραμονή της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Από ένα τέτοιο ''εμπόδιο'' μπορείς μόνο να χαίρεσαι (...) Είναι πιο ευχάριστο και χρήσιμο να πραγματοποιείς την ''πείρα της επανάστασης'', παρά να γράφεις γι' αυτήν».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ:

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=17865&publDate=25%2F4%2F2020&pageNo=20


Στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν



Στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν*
Σήμερα, 150 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν, η διδασκαλία αυτού του μεγάλου επαναστάτη και θεωρητικού του επιστημονικού κομμουνισμού, παραμένει ζωντανή, επίκαιρη, οδηγός και καθοδηγητής της πάλης της διεθνούς εργατικής τάξης, των κινημάτων των λαών, για την οριστική, και αμετάκλητη αυτήν τη φορά, απελευθέρωσή τους από την εκμετάλλευση, καταπίεση και αδικία που κουβαλάνε οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το καπιταλιστικό σύστημα, που βρίσκεται πλέον εδώ και δεκαετίες στο τελευταίο και ανώτερο, πιο επικίνδυνο και βάρβαρο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό.
Οι εξελίξεις που βιώνουμε αυτήν την περίοδο, και με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού και τη νέα διεθνή οικονομική ύφεση, δείχνουν, και για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνουν, τις λενινιστικές υποδείξεις και αναλύσεις ότι ο πραγματικός κίνδυνος για όλους τους λαούς του κόσμου είναι ο καπιταλισμός.
Διότι, δεν έρχεται μόνο σε όλο και μεγαλύτερη αντίθεση με τις ανάγκες των ανθρώπων, της ίδιας της κοινωνικής εξέλιξης, αλλά προκαλεί διαρκώς, και σε μαζική κλίμακα, ανεπανόρθωτες καταστροφές σε όλους τους τομείς, εξαιτίας της μεγάλης όξυνσης των αντιφάσεων και των αντιθέσεών του.
Σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η υγεία του λαού, η φροντίδα, η προστασία, η ασφάλεια είναι ασυμβίβαστα με το καπιταλιστικό κέρδος, το αδηφάγο κεφάλαιο, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Στις συνθήκες της πανδημίας, έχει αποκαλυφθεί πλέρια η γύμνια του καπιταλιστικού συστήματος διεθνώς, όλη η σαπίλα του πολιτικού συστήματος της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Σήμερα, είναι η ώρα να δυναμώσουμε την Κοινωνική Συμμαχία, να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, να δυναμώσει η εναλλακτική πρόταση των κομμουνιστών, η δική μας απάντηση, η απάντηση του ελπιδοφόρου σοσιαλιστικού αύριο.
Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης έρχονται και θα έρχονται όσο περνάει ο καιρός στην επιφάνεια, με επιτακτικό τρόπο, με νέα δυναμική όλο και πιο κοντά.
* * *
Ο Λένιν και το Κόμμα των Μπολσεβίκων ηγήθηκε της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ηταν η πρώτη στην Ιστορία νικηφόρα μάχη για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και διατηρεί άσβεστη την επενέργειά της και σήμερα.
Η πρωτοπόρα μελέτη και δράση του Λένιν, η ίδια η νίκη της Επανάστασης έδωσαν τη δυνατότητα να συμπυκνωθούν τα διδάγματά της σε μια ολοκληρωμένη θεωρία για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση και το Κόμμα. Με τα διδάγματά της αυτά έδωσε την ιδεολογική και πολιτική βάση για τη συγκρότηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, για μια νέα ώθηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Σήμερα, ακόμα περισσότερο από χτες, η θεωρητική λενινιστική κληρονομιά είναι πολύτιμη.
Επιβεβαιώνει στην πράξη την ορθότητα της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας για την επανάσταση, που απορρέει από την ολόπλευρη συστηματική ανάλυση του ιμπεριαλισμού, ότι αυτή ωριμάζει στην πορεία της ιστορικής εξέλιξης και ξεσπά σε περίοδο που καθορίζεται από ένα σύμπλεγμα ολόκληρης σειράς αντικειμενικών και υποκειμενικών αιτιών.
Η μηδενιστική στάση απέναντι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, η υιοθέτηση απόψεων για συνολική αποτυχία - επειδή ανακόπηκε η πορεία του - είναι στάση αντιεπιστημονική και αντιιστορική, οδηγεί σε αδιέξοδους δρόμους.
Ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε, αναπτύχθηκε, έβαλε στο δρόμο λύσης τους μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Δεν έγινε όμως δυνατό, για μια σειρά από λόγους, να αναδείξει και κυρίως να απελευθερώσει σε όλη την πορεία οικοδόμησής του τις εγγενείς δυνατότητες για συνεχή ανάπτυξη και τελειοποίηση, για εδραίωσή του στην πάλη με το καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί τη συνεισφορά και το ρόλο του σοσιαλιστικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε τον 20ό αιώνα, ανεξάρτητα από ελλείψεις, αδυναμίες και λάθη που εμφανίστηκαν σε αυτήν τη δύσκολη πορεία.
* * *
Επιβεβαιώθηκε, ξεκινώντας από το 1917, η επεξεργασία του Λένιν για τον αδύναμο κρίκο στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Μέχρι τότε έλειπε στο διεθνές κίνημα η θεωρητική τεκμηρίωση για τη δυνατότητα νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης αρχικά σε μια χώρα ή ομάδα χωρών, οι οποίες αναδεικνύονται αδύναμοι κρίκοι, ως αποτέλεσμα της όξυνσης των εσωτερικών αντιφάσεων κάτω από την επίδραση των διεθνών εξελίξεων.
Καθοριστική ήταν η συμβολή του Λένιν και του μπολσεβίκικου κόμματος στην αντιπαράθεση με τα τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας, που, παραβιάζοντας αποφάσεις της Β΄ Διεθνούς, στήριξαν τις αστικές τάξεις των χωρών τους, άλλοτε ψηφίζοντας τις πολεμικές πιστώσεις στα Κοινοβούλια, άλλοτε συμμετέχοντας σε κυβερνήσεις που διεξήγαγαν πολέμους, υποτίθεται για να υπάρξει μια «ειρηνική εξέλιξη», υπερασπιζόμενα την «ιμπεριαλιστική ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Μια γραμμή που νομοτελειακά τους έχωνε πιο βαθιά μέσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην όξυνση των αντιθέσεων και ανταγωνισμών.
Ο Λένιν με τη στρατηγική γραμμή που ακολούθησε, προσδιόρισε ότι, από τη σκοπιά του επαναστατικού κινήματος, το ζήτημα δεν είναι μια απλή, «πασιφιστικού» χαρακτήρα, εναντίωση στον πόλεμο, αλλά κυρίως η αξιοποίηση των ρηγμάτων που αντικειμενικά σε τέτοιες συνθήκες δημιουργούνται μέσα στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, η αξιοποίηση της αποδυνάμωσης της αστικής τάξης κάθε χώρας, με σκοπό τη μετατροπή αυτού του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε κάθε χώρα, είτε είναι από τη σκοπιά του «επιτιθέμενου», είτε από τη σκοπιά του «αμυνόμενου», σε πάλη για την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης που φέρνει σκοτωμούς και φτώχεια για τα παιδιά της εργατικής τάξης, το λαό της κάθε χώρας.
Η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση επιβεβαίωσε επίσης τον ρόλο του οπορτουνισμού ως ιδεολογικής πολιτικής έκφρασης εξαγορασμένων τμημάτων της εργατικής τάξης, ως επίδρασης της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα.
Ο Λένιν και με βάση την πείρα του Οκτώβρη ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα ζητήματα της εξουσίας του νέου εργατικού κράτους, της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αναλυτικά μελέτησε και την πείρα της Κομμούνας, την πείρα των σοβιέτ της επανάστασης του 1905 στη Ρωσία, το ρόλο του κράτους με βάση τις παρακαταθήκες των Μαρξ - Ενγκελς.
Ηταν ιδιαίτερη η συμβολή του Λένιν στη διάγνωση των φύτρων των οργάνων της νέας εξουσίας, του χαρακτήρα της δικτατορίας του προλεταριάτου, ως ανώτερης μορφής κρατικής οργάνωσης της εξουσίας της εργατικής τάξης, για το πέρασμα από την πρώιμη, ατελή σοσιαλιστική κοινωνία, στην ανώτερη πλήρη κομμουνιστική κοινωνία, στη μορφή και στο περιεχόμενό της.
Η πείρα και τα διδάγματα, που αποτυπώθηκαν στο έργο του Λένιν, έχουν διαχρονική αξία και σήμερα, όσον αφορά στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, όταν οξύνεται η ταξική πάλη σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης, επαναστατικής κατάστασης, η οργάνωση και έκφραση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους φυσικούς της συμμάχους, τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, ικανή να ηγηθεί σε αποφασιστική σύγκρουση με την αστική εξουσία και να διαμορφώσει τους λαϊκούς θεσμούς της νέας εξουσίας.
* * *
Το ΚΚΕ, μελετώντας την πολύτιμη αυτή πείρα, τις παρακαταθήκες του Λένιν, την ίδια την πείρα του ΔΚΚ μελέτησε και αποτύπωσε συμπεράσματα σε επεξεργασίες και ντοκουμέντα του.
Καταλήξαμε στο κρίσιμο συμπέρασμα πως ο προσδιορισμός του πολιτικού στόχου, της εργατικής εξουσίας, πρέπει να γίνεται με βάση τον αντικειμενικό προσδιορισμό του χαρακτήρα της εποχής που καθορίζεται από το ποιας τάξης το κίνημα αντικειμενικά βρίσκεται στο προσκήνιο της κοινωνικής εξέλιξης.
Η πείρα και η θεωρητική επεξεργασία του Λένιν και του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μαζί με την επαναστατική πράξη τους, την περίοδο από την επανάσταση του 1905 έως την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, αφορά όλες τις πλευρές της δράσης ενός επαναστατικού εργατικού κόμματος, που δεν χάνει το στόχο της εργατικής εξουσίας.
Προσφέρει πολύτιμη πείρα και για τη δουλειά των κομμουνιστών σε πλατιές, ανώριμες εργατικές - λαϊκές μάζες. Δείχνει τη συνεχή και ταυτόχρονα αντιφατική κίνηση στην εξέλιξη της συμμαχίας τους.
Διδάσκει ότι οι ανεβασμένες αγωνιστικές, ακόμα και επαναστατικές, διαθέσεις συνυπάρχουν και με αποπροσανατολιστικές αντιλήψεις και απόψεις. Οι πιο στέρεες βέβαια διαθέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα στους βιομηχανικούς εργάτες, στην εργατική τάξη.
Εχει, συνεπώς, μεγάλη σημασία η ιδεολογική και πολιτική πρωτοπορία, το Κομμουνιστικό Κόμμα, να επεξεργάζεται και να παρακολουθεί στενά την πολιτική γραμμή, να παρεμβαίνει ουσιαστικά και συγκεκριμένα, ώστε να παίρνει επαναστατικό προσανατολισμό η κίνηση εξεγερμένων μαζών, η αγωνιστική διαμαρτυρία και η σχεδιασμένη σύγκρουση, η ανατρεπτική δράση, υπολογίζοντας ότι μέσα στις γραμμές του κινήματος δρουν δυνάμεις που επηρεάζονται από την αστική ιδεολογία, ένα πλήθος μικροαστικών ταλαντευόμενων δυνάμεων και που όλα αυτά τα μεταφέρουν και στις γραμμές της πρωτοπορίας.
Η συνεχής ικανότητα προσαρμογής των Μπολσεβίκων με επικεφαλής τον Λένιν δεν τους οδήγησε στο λαθεμένο μονοπάτι να σβήσει η ουσία των στόχων της επαναστατικής ανατροπής και της εργατικής εξουσίας. Η ανταπόκριση σε κάθε καθήκον λόγω της σωστής προσαρμογής σε αυτό το καθήκον δεν πρέπει να οδηγεί σε σταδιακή αλλαγή του στρατηγικού στόχου εν ονόματι της προσαρμογής. Είναι κρίσιμο για κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα.
Αλλιώς γίνεται υπαρκτός ο κίνδυνος να διαχυθείς μέσα στις μάζες, να ενσωματωθείς σε θέσεις εντός του συστήματος, να μετατρέψεις τη στρατηγική σε συνεχή ελιγμό και τακτική. Ενώ την ίδια στιγμή πρέπει η κομμουνιστική πρωτοπορία να προσέχει, ώστε να μην οδηγηθεί στην απομόνωση, στην περιχαράκωση, στο δογματισμό.
Η συνεχής δημιουργική αξιοποίηση της λενινιστικής μεθόδου και πείρας, στην καθημερινή πολιτική δράση, πρέπει να αποτελεί μόνιμο μέλημα των Κομμουνιστικών Κομμάτων.
* * *
Η επιστημονική εξήγηση και υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα αποτελεί στοιχείο ενίσχυσης της επαναστατικής στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος. Η ολόπλευρη μελέτη των αντιθέσεων και αντιφάσεων, των ίδιων των υποκειμενικών λαθών της όλης ιστορικής κίνησης, είναι διαδικασία ανάπτυξης της θεωρίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, από την οποία θα προκύψει ιδεολογική και πολιτική αναζωογόνηση και υπεροχή του κομμουνιστικού κινήματος για νέα έφοδο και οριστική νίκη.
Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν. Σε αυτό τον δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα, η δημιουργική αξιοποίηση της θεωρίας και πράξης του Λένιν μάς οδηγεί!
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σοβιετική Ρωσία» για την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του Λένιν.

Του
Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ:
https://www.rizospastis.gr/page.do?id=17865&publDate=25%2F4%2F2020&pageNo=19

Τετάρτη 1 Μαΐου 2019

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ: Σε πλήρη εξέλιξη η κινητοποίηση για την υπεράσπιση της κυβέρνησης



ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Σε πλήρη εξέλιξη η κινητοποίηση για την υπεράσπιση της κυβέρνησης 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η κινητοποίηση εργατικών σωματείων και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής, έξω από το Προεδρικό Μέγαρο Μιραφλόρες, στο κέντρο του Καράκας για την υπεράσπιση της νόμιμης κυβέρνησης της Βενεζουέλας από την απόπειρα πραξικοπήματος του αχυράνθρωπου των ΗΠΑ Χ. Γκουαϊδό.
Σύμφωνα με την Εθνοφρουρά, στην υπόλοιπη πόλη, αλλά και σε όλη τη χώρα, δεν υπάρχουν κινητοποιήσεις και συγκρούσεις, ενώ στην αεροπορική βάση «Λα Καρλότα», ελάχιστοι οπαδοί του Γκουαϊδό, παραμένουν στην αερογέφυρα του αυτοκινητόδρομου «Φρανσίσκο Φαχάρδο» που οδηγεί στη βάση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την Πέμπτη 1η Μάη, έχουν προγραμματιστεί κινητοποιήσεις, από την κυβέρνηση για να τιμηθεί η εργατική Πρωτομαγιά, αλλά και από την αντιπολίτευση.
(Πηγή: Telesur)
https://www.902.gr/eidisi/kosmos/189399/se-pliri-exelixi-i-kinitopoiisi-gia-tin-yperaspisi-tis-kyvernisis-foto

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2019

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2019


Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2019, αναφέρει:
«Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους νεκρούς εργάτες του Σικάγου του 1886, τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης του '36, τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής την 1η Μάη του 1944, όλους τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, όσους θυσιάστηκαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το μοναδικό πραγματικά προοδευτικό μέλλον της κοινωνίας.
Αντλούμε δύναμη από την Ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο. Τα διδάγματα αυτής της εποποιίας είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Ό,τι κέρδισε η εργατική τάξη, το κέρδισε με σκληρούς αγώνες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανατρέποντας συσχετισμούς που μπορεί να ήταν αρνητικοί και να φάνταζαν ανυπέρβλητοι.
Πάνω από όλα η Ιστορία απέδειξε ότι η εργατική τάξη, η πιο πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας, μπορεί, σε συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, να οικοδομήσει μια νέα κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Η ανατροπή του σοσιαλισμού και η παγκόσμια υποχώρηση του εργατικού κινήματος ούτε δικαιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε, ούτε πολύ περισσότερο σταματούν τον τροχό της Ιστορίας, που, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, κινείται πάντα προς τα μπρος.
Σήμερα, λανσάρεται ως "προοδευτικό" η υποταγή στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, ο μονόδρομος της ΕΕ, οι επικίνδυνοι πολεμικοί σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ, η βαρβαρότητα των μνημονίων, των ματωμένων πλεονασμάτων, της διαρκούς εποπτείας της ΕΕ και των "αγορών", των θυσιών δίχως τέλος.
Λανσάρεται ως "προοδευτικό" η παραίτηση του λαού από τον αγώνα για να ζει με αξιοπρέπεια και σύγχρονα δικαιώματα, για να διασφαλίζονται η υπεραπόδοση της καπιταλιστικής οικονομίας και η ανάπτυξη για τα κέρδη των λίγων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παίζοντας το ρόλο που έπαιζε πάντα η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία, αποδείχτηκε πολύτιμο εργαλείο για το σύστημα. Όχι μόνο ξέπλυνε τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των οποίων συνέχισε την πολιτική, όχι μόνο ξέπλυνε την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά κάνει τα πάντα για να ρίξει στα τάρταρα τις απαιτήσεις του λαού και της νεολαίας, με τις λογικές των ελάχιστων και των κατώτατων, με την ανακύκλωση της ανεργίας, με την εξίσωση των όποιων παροχών προς τα κάτω, στο όνομα του δήθεν "ρεαλισμού" και του "μικρότερου κακού".
Όμως, πραγματικά σύγχρονο, προοδευτικό και ρεαλιστικό είναι ο αγώνας για να πάρουμε πίσω όσα χάσαμε στα χρόνια της κρίσης, για να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί μνημονιακοί νόμοι που παραμένουν σε πλήρη ισχύ.
Πραγματικά προοδευτικό είναι η αντίσταση στα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, που συσσωρεύουν εύφλεκτη ύλη σε μια περιοχή με σφοδρούς οικονομικούς και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς. Είναι η αντίσταση στην πολιτική που μετατρέπει την Ελλάδα σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, εμπλέκει το λαό σε μεγάλες περιπέτειες, για χάρη των συμφερόντων της ελληνικής ολιγαρχίας. Καρπός όλων αυτών, που υπηρετεί με συνέπεια, υπήρξε και η Συμφωνία των Πρεσπών.
Σήμερα, γίνεται ακόμη πιο φανερό ότι η αιτία που οδηγεί τους λαούς στη φτώχεια και την ανεργία είναι ίδια με αυτήν που τους βάζει να σκοτώνονται για τις σφαίρες επιρροής και τα μερίδια των αγορών. Ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που ισοπεδώνει χώρες και επαναχαράσσει σύνορα, προετοιμάζεται μέρα τη μέρα, μέσα σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής "ειρήνης", που κάνει συντρίμμια τα δικαιώματα των εργαζομένων, για να κερδίζει περισσότερα μια χούφτα καπιταλιστών. Είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα, βίαια -στρατιωτικά κυρίως- μέσα.
Πραγματικά προοδευτικό και σύγχρονο είναι να συμβαδίζουν η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν, με τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, με τη μείωση και εξάλειψη της ανεργίας, με τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και όχι το πισωγύρισμα σε έναν "κοινωνικό μεσαίωνα", που υπηρετούν τα αστικά πολιτικά κόμματα.
Αυτό μπορεί να γίνει πράξη με μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στη γη, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής.
Με αυτήν την πυξίδα οργανώνουμε τους σύγχρονους αγώνες της εργατικής τάξης, τη συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, στα συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, στα μνημόνια, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους.
Σε αυτόν τον αγώνα χρειάζεται ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, που είναι ο συνεπής και μαχητικός υπερασπιστής των δίκιων των εργαζομένων. Χρειάζεται ένα πιο μαζικό, ταξικά προσανατολισμένο, εργατικό κίνημα, απαλλαγμένο από τον εργατοπατερισμό και τις "συνδικαλιστικές μαφίες" που του κάθονται στο σβέρκο. Χρειάζονται συνδικάτα των εργατών και όχι των εργοδοτών.
Απέναντι στις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, που προσπαθούν με τα γνωστά ψεύτικα διλήμματα να εγκλωβίσουν το λαό στον αντιλαϊκό "μονόδρομο"...
Απέναντι στα σχέδια του ΝΑΤΟ και την ΕΕ του κεφαλαίου, που γίνεται όλο και χειρότερη για τους λαούς...
Απέναντι στην ακροδεξιά και το φασισμό, που είναι μορφή διαχείρισης της δικτατορίας του κεφαλαίου και τροφοδοτείται από τις αντιλαϊκές πολιτικές, τα μεγάλα συμφέροντα και την ανοχή που έδειξαν όλα τα αστικά κόμματα...
Απέναντι σε όσους υπηρετούν αυτήν την πολιτική, είτε βρίσκονται στις κυβερνήσεις, είτε στους δήμους και τις Περιφέρειες...
Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά με ισχυρό ΚΚΕ παντού, στις ευρωεκλογές, στις τοπικές και βουλευτικές εκλογές. Να στείλουμε μήνυμα αισιοδοξίας, μαχητικότητας και αλληλεγγύης σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!».

Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;



Ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε. Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο. Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος. Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α. Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες. Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου. Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα. Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του. Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/102#ixzz3jMUmzbFI