Πέντε χρόνια χωρίς τον Παναγιώτη Μακρή

«Η Καισαριανή δεν είναι, πια, ίδια… Ο κομμουνιστής, ο αγωνιστής, ο δήμαρχος Καισαριανής, δεν είναι, πια, ανάμεσα μας. 

Δεν θα τον δούμε ξανά να περπατάει στους δρόμους της Καισαριανής και να τον χαιρετάμε με αγάπη και σεβασμό. 

Την αγάπη και τον σεβασμό που εμπνέουν οι κομμουνιστές. Ο σύντροφος Παναγιώτης Μακρής θα παραμείνει, όμως, στην Καισαριανή, 

θα παραμείνει στην ιστορία των αγώνων του λαού μας.  Για να συνεχίσει να εμπνέει, όπως εμπνέουν οι κομμουνιστές». 

Αυτά γράφαμε ακριβώς πριν πέντε χρόνια, όταν έφυγε από τη ζωή ο Παναγιώτης Μακρής.

Πέντε χρόνια μετά τιμούμε τη μνήμη του.

Δημοσιεύουμε ξανά την αγωνιστική του πορεία, όπως την περιέγραψε σε ανακοίνωση της η ΚΕ του ΚΚΕ:

«…Ο σ. Παναγιώτης Μακρής γεννήθηκε το 1917 στους Σχίνους (Μπισχίνι) Ολυμπίας, κατάγεται από πολυμελή αγροτική οικογένεια, η οποία κατά τη διάρκεια της ΕΑΜικής Αντίστασης είχε ενεργό δράση.

Το 1935 τελείωσε το Γυμνάσιο Κρέσταινας Ολυμπίας. Από μαθητής ακόμη, συνδέθηκε με το κίνημα, και το 1935 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ και ξεκινάει να δουλεύει κομματικά στην περιοχή της Ζαχάρως. Το 1937 παίρνει μέρος στη Συνδιάσκεψη της Κομμουνιστικής Νεολαίας (ΟΚΝΕ) των Νομών Μεσσηνίας, Αρκαδίας και Λακωνίας, με θέμα την αντιμετώπιση του φασισμού. Δουλεύει δραστήρια, και πολύ σύντομα φτιάχνει τον πρώτο πυρήνα στην περιοχή. Την ίδια χρονιά ανεβαίνει στην Αθήνα, όπου εγκαθίσταται στην Καισαριανή, γίνεται μέλος του ΚΚΕ  και γράφεται στη Νυχτερινή Σχολή Ασυρματιστών στον Πειραϊκό Σύνδεσμο.

Λίγο πριν την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, ο σ. Παναγιώτης Μακρής -με προτροπή της οργάνωσης- μετά από διαγωνισμό εισάγεται στη σχολή ασυρματιστών της αεροπορίας. Στη σχολή ανέπτυξε πρωτοπόρα δράση, και σύντομα δημιουργήθηκε ευρύς κύκλος αεροπόρων ενάντια στον φασισμό, με μεγάλη προσφορά στην ΕΑΜική αντίσταση του λαού και στον πόλεμο ενάντια στους κατακτητές.

Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε στην 13η Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας, όπου ο ίδιος έτυχε τιμητικής διάκρισης για επιτυχία απέναντι σε ιταλικό υποβρύχιο. Με την επίθεση των Γερμανών και την κάθοδό τους προς την Αθήνα, πρωτοστάτησε μαζί με άλλους αντιφασίστες στη διάσωση των αεροπλάνων. Χωρίς ανάπαυλα, συμμετείχε στη Μέση Ανατολή στις πολεμικές επιχειρήσεις. Ο σ. Παναγιώτης Μακρής ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Αντιφασιστικής Οργάνωσης της Αεροπορίας (ΑΟΑ) στη Μέση Ανατολή. Συμμετείχε ενεργά στην Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση της Μέσης Ανατολής (ΑΣΟ), η οποία χτυπήθηκε από την κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου και κατόπιν από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους Εγγλέζους. Μαζί με χιλιάδες στρατιώτες, ναύτες, σμηνίτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, κλείστηκε στις φυλακές Αμπασιάς του Καΐρου και στα στρατόπεδα της Ερυθραίας. Τα Χριστούγεννα του 1945 επιστρέφει στην Αθήνα, και από το 1946 ως το 1948 δουλεύει στην οργάνωση του ΚΚΕ για τον ΔΣΕ.

Τον Απρίλη του 1948, ο σ. Παναγιώτης συλλαμβάνεται και οδηγείται στην ασφάλεια, όπου βασανίζεται. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει τον μακρύ δρόμο της εξορίας. Πρώτα εξορίζεται στον Εύδηλο της Ικαρίας, με την ένδειξη πάνω στην απόφαση «εκτόπιση και επικίνδυνος για δραπέτευση».

Τον Οκτώβρη του 1949 μεταφέρεται στη Μακρόνησο στον Τρίτο Κλωβό, και τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς -μαζί με άλλους 650 περίπου νεολαίους- μεταφέρεται στο Πρώτο Τάγμα. Έπειτα από φριχτούς βασανισμούς μεταφέρεται στο Νοσοκομείο της Μακρονήσου, για να επιστρέψει πάλι στο σύρμα, όπου θα βασανιστεί εκ νέου.

Τον Αύγουστο του 1950 εξορίζεται στον Άη Στράτη, όπου εκεί δούλεψε σε όλη την κλίμακα της οργάνωσης. Τον Γενάρη του 1960 επιστρέφει με προσωρινή άδεια στην Αθήνα, και τοποθετείται Γραμματέας της ΚΟ της ΕΔΑ Καισαριανής. Τον Οκτώβρη όμως του ίδιου έτους, ξανασυλλαμβάνεται και στέλνεται στον Άη Στράτη. Τον Ιούνη του 1961 μετάγεται στο Νοσοκομείο Αθήνας μετά από το στρατόπεδο, όπου μετά από διάβημα διαμαρτυρίας αφήνεται ελεύθερος, και αναλαμβάνει πάλι γραμματέας της Οργάνωσης Καισαριανής.

Το 1964 εκλέγεται Δήμαρχος της Καισαριανής έως το 1967. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη του 1967, συλλαμβάνεται από τη Χούντα και κλείνεται στον Ιππόδρομο, όπου από εκεί γίνεται η μεταγωγή του στα Γιούρα και μετά στο Παρθένι. Τα Χριστούγεννα του 1970 αποφυλακίζεται και δουλεύει στην παράνομη οργάνωση του Κόμματος. Το 1973 διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό, και πήρε μέρος στο 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ, όπου εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ, ιδιότητα που διατηρεί ως το 11ο Συνέδριο.

Τον Αύγουστο του 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε κομματική δουλειά ως μέλος της ΚΟ της Καισαριανής, της Αχτιδικής Επιτροπής ανατολικών συνοικιών, και της ΕΠ της ΚΟΑ. Εκλέγεται Δήμαρχος Καισαριανής το 1975, το 1978, το 1982 και το 1986. Δούλεψε στον χώρο της Τοπικής Διοίκησης, και ήταν μέλος του Τμήματος της ΚΕ. Πήρε μέρος σε σειρά διεθνών συνδιασκέψεων και κινητοποιήσεων.

Ο σ. Παναγιώτης Μακρής στάθηκε ακλόνητος και αταλάντευτος απέναντι στις ατελείωτες διώξεις και βασανισμούς. Υπερασπίστηκε με όλες του τις δυνάμεις την κοσμοθεωρία μας, την πολιτική και το πρόγραμμα του ΚΚΕ, τον σοσιαλισμό,  κάτω από όλες τις συνθήκες και τους δύσκολους καιρούς. Συνέβαλε αποφασιστικά να αντιμετωπιστεί η προσπάθεια διάλυσης του ΚΚΕ από τους λεγόμενους ανανεωτές το 1968 και αυτούς της περιόδου ’89-’91.

Αποτελεί παράδειγμα δουλειάς για το δίκιο του λαού, δέθηκε με ισχυρούς δεσμούς με τους εργαζόμενους, τη νεολαία, και εξέφρασε το γνήσιο πατριωτισμό στη διάρκεια του πολέμου και της ΕΑΜικής αντίστασης στον χώρο των ενόπλων δυνάμεων. Κατόρθωνε ακόμη και στις δύσκολες συνθήκες των διώξεων, να επικοινωνεί, να συνδέεται με τον λαϊκό κόσμο. Αγάπησε τον τόπο του, δέθηκε με τον λαό και πάλεψε μαζί του. Με τη στάση του αναδείχτηκε σε πραγματικό σύμβολο της πόλης της Καισαριανής και των αγώνων της, ολόκληρου του λαϊκού κινήματος της χώρας…». 

https://www.imerodromos.gr/pente-chronia-choris-ton-panagioti-makri/

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΠΕΤΡΟΥΛΑ

Ήταν 21 Ιούλη 1965. Εκείνη την ημέρα ο Σωτήρης Πέτρουλας, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, άφηνε την τελευταία του πνοή, δολοφονημένος από τα κλομπ αστυνομικών δυνάμεων. Ήταν μόλις 23 χρονών. Στο σταυροδρόμι της Σταδίου και Χρήστου Λαδά, πότιζε με το αίμα του τα πιο ευγενικά ιδανικά της ανθρωπότητας και περνούσε στην ιστορία. 

Πέντε μέρες πριν, στις 15 Ιούλη, η κλίκα του παλατιού ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου. Βέβαια, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, υπό την ηγεσία του Γ. Παπανδρέου, ασκούσε μια αντιλαϊκή πολιτική, με αποτέλεσμα να προκαλείται η δυσαρέσκεια ευρύτερων λαϊκών μαζών. Ο αντικομμουνισμός ήταν βασικό της στοιχείο, το ίδιο και οι δεσμοί εξάρτησης με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ.

Όμως, η κατάφωρη παραβίαση έστω και αυτών των λειψών δημοκρατικών ελευθεριών που είχαν κατακτηθεί με αγώνες, οδήγησε τη νεολαία και το λαό για 70 μέρες στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων να διαδηλώνει ενάντια στο παλατιανό πραξικόπημα. Τα γεγονότα της εποχής έμειναν στην ιστορία σαν «Ιουλιανά». Ο Σωτήρης Πέτρουλας πρωτοστάτησε στα γεγονότα των ημερών αυτών, σαν στέλεχος του φοιτητικού κινήματος.

Στις 21 Ιούλη, γίνεται μεγάλη συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, κύρια από φοιτητές και οικοδόμους. Συνθήματα, όπως “Κάτω οι αυλόδουλοι”,”Εξω οι Αμερικάνοι”, “1 – 1 – 4”, αντηχούσαν στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αργότερα, οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και έστριψαν στη Σταδίου. Στο ύψος της οδού Χρ. Λαδά, βρίσκουν τις “αύρες” των Σωμάτων Ασφαλείας και στημένα οδοφράγματα από σίδερο που υποδέχτηκαν τους ειρηνικούς διαδηλωτές με καπνογόνα. Η αστυνομία χτυπάει αδίστακτα. Τραγικός απολογισμός, αμέτρητοι τραυματίες και ανάμεσά τους ένας νεκρός. Ο 23χρονος φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας …

Ποιος ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας

Γεννήθηκε το 1942, στην Οίτυλο της Μάνης, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Η οικογένειά του ήταν οικογένεια αντιστασιακών. Το 1946 η οικογένεια Πέτρουλα καταφεύγει στην Αθήνα για να διασωθεί από τη δολοφονική μανία των ντόπιων Χιτών. Η οικογένειά του ήταν οικογένεια κομμουνιστών, πρωτοπόρων αγωνιστών, που αγωνίστηκαν στις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Συνολικά 31 μέλη της οικογένειας Πέτρουλα δολοφονήθηκαν από το 1943 μέχρι το 1950.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας, με τον ερχομό του στην Αθήνα, εγγράφεται στο δημοτικό σχολείο της περιοχής Ακαδημία Πλάτωνος και ταυτόχρονα αρχίζει να εργάζεται και να μπαίνει στα βάσανα της καθημερινής βιοπάλης. Ο Σωτήρης ήταν πάντα πρώτος στο σχολείο, στη δουλειά και στον αγώνα. Συνδυάζοντας εργασία και μόρφωση, υπήρξε άριστος μαθητής και φοιτητής. Από πολύ νωρίς, οργανώνεται στο προοδευτικό κίνημα και αναδεικνύεται σε βασικό του στέλεχος.

Ηταν το καμάρι του σχολείου. Πήγε σε νυχτερινή σχολή και συγχρόνως εργαζόταν. Κάθε χρόνο βραβεύονταν τρεις σπουδαστές και πάντα έπαιρνε το πρώτο βραβείο. Μια χρονιά, όμως, το έχασε. Αιτία, ένα θέμα έκθεσης. Του ζήτησαν να γράψει ενάντια στους αντάρτες. Πήρε την πρωτοβουλία να μην γράψει και, μάλιστα, ξεσήκωσε τους υπόλοιπους μαθητές να μην γράψουν. Αυτό εξαγρίωσε τον καθηγητή, ο οποίος στο τέλος της χρονιάς τού είπε: “Αν και είσαι πρώτος, θα πάρεις φέτος το δεύτερο βραβείο, γιατί μου έκανες ανταρσία”. Και ο Σωτήρης απάντησε: «Δε χρειάζομαι το βραβείο. Θέλω να ζήσουμε όλοι αδελφωμένοι σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Έτσι θα προχωρήσω». Και έτσι προχώρησε…

Τον Οκτώβρη του 1960 ύστερα από εξετάσεις εισάγεται στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή παίρνοντας υποτροφία 12.000 δραχμών και αρχίζοντας έτσι τη φοιτητική του σταδιοδρομία που δεν έμελλε να την ολοκληρώσει. Γρήγορα μέσα από την καθημερινή του δραστηριότητα αναδεικνύεται σαν ένα από τα πιο συνεπή και συνειδητά στελέχη του φοιτητικού κινήματος και γίνεται στέλεχος της Ν. ΕΔΑ, εκλεγμένος από τους συναδέλφους του αναλαμβάνει την καθοδήγηση της οργάνωσης της Ανωτάτης Εμπορικής ως γραμματέας της. Για πολιτικούς λόγους αποβλήθηκε για έναν χρόνο από τη σχολή.

Είχε ζήλο για τη μόρφωση. Μελετούσε κάθε τι που έπεφτε στα χέρια του. Τον ίδιο ζήλο είχε και για τον αγώνα. Η ζωή του Σωτήρη ήταν άρρηκτα δεμένη με τον αγώνα και με αυτόν ακόμα και οι προσωπικές επιθυμίες: “Δεν υπάρχει για τον αγωνιστή διάκριση μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής ζωής. Δεν μπορούμε συνεπώς να λέμε: Αυτές τις ώρες αφιερώνω στο άτομό μου, αυτές στον αγώνα. Άτομο και αγώνας έγινε αδιάσπαστη ενότητα, τόσο που αφαίρεση του αγώνα σημαίνει αφαίρεση της ζωής μας”, έγραψε κάποτε. 

Από πολύ νωρίς, ήταν στο στόχαστρο της Ασφάλειας. “Κάθε φορά που ερχόταν σπίτι, ερχόταν από διαφορετικό δρόμο”, είχε πει, σε συνέντευξή της στο “Ρ”, στις 22/07/77, η μητέρα του.

Στους αγώνες για το 114 και το 15% αποτελεί ένα από τα βασικά καθοδηγητικά στελέχη. Τον Ιούλιο του 1962 είναι επικεφαλής ενός συνεργείου που υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο. Το κίνημα του “114” (ένα, ένα, τέσσερα), είχε αναφορά  στο τελευταίο άρθρο του Συντάγματος “Η τήρησις του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων” και αντιπροσώπευε το αίσθημα του λαού για Δημοκρατία, ενάντια στις παρεμβάσεις του Παλατιού και των ιμπεριαλιστικών κέντρων. 

Η τελευταία μέρα

Ηταν Τετάρτη, η μέρα που τον σκότωσαν. Κάτι παιδιά φέρνουν το τραγικό μαντάτο στους γονείς του. Ο Σωτήρης ήταν νεκρός. Ο θάνατός του δεν προήλθε από χτύπημα καπνογόνου στο κεφάλι του, όπως ήταν η επίσημη ανακοίνωση της Ασφάλειας. Ο Σωτήρης δολοφονήθηκε από στυγερούς εγκληματίες, ποδοπατήθηκε, χτυπήθηκε αλύπητα στο κεφάλι με τα κλομπ.

Το ψευδές επίσημο πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης, που έκαναν αστυνομικοί με στολές γιατρών, έκανε λόγο για θάνατο που προκλήθηκε από ασφυξία λόγω δακρυγόνου, εκδοχή η οποία αφήνει ανεξήγητα τα ολικά σχισίματα στο λαιμό του που διαπίστωσαν οι δικοί του όταν πήραν το νεκρό. Παρότι η επίσημη αφήγηση των γεγονότων δεν άλλαξε ποτέ, μεταγενέστερη ιατροδικαστική εξέταση από γιατρούς της οικογένειας έδειξε πως ο Πέτρουλας στραγγαλίστηκε.

Στις 5 το πρωί, η αστυνομία πηγαίνει σπίτι του. “Είστε κρατούμενοι”, λένε στους γονείς του. Θέλανε να βάλουν τον πατέρα του να υπογράψει ότι ήταν ατύχημα. Αυτός, όμως, φωνάζει: “Ηταν έγκλημα εκ προμελέτης. Αυτή είναι η κατάθεσή μου” (απόσπασμα από παλιότερη συνέντευξη της μητέρας του).

Μάλιστα, προσπάθησαν να θάψουν τον νεκρό Σωτήρη κρυφά. Οι γονείς του Σωτήρη κατάφεραν να πάρουν το πτώμα του για να το θάψουν. “Τελικά, δεν τα κατάφεραν. Πετύχαμε να πάρουμε έγκριση ταφής. Μέχρι γραπτή διαβεβαίωση ότι δε θα γίνουν επεισόδια από την Αριστερά, ζητούσαν”, είπε η μητέρα του.

Ο κυβερνητικός Τύπος προσπάθησε να Συκοφαντήσει τον νεκρό αγωνιστή. Τον παρουσίαζαν σαν αλήτη και τυχοδιώκτη, Φοβόντουσαν τη λαϊκή οργή. Μάταια, όμως. Το αποτρόπαιο έγκλημά τους είχε φανερωθεί.

Η κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα έγινε στις 23 Ιουλίου 1965 και μετατράπηκε σε λαϊκό συλλαλητήριο που καταδικάζει την αστυνομοκρατία και την αυθαιρεσία, αλλά και σε μια πρόσκληση για συνέχιση του αγώνα ενάντια στο πραξικόπημα του βασιλιά και της αντιδραστικής κλίκας του.

(Με στοιχεία από κείμενο της Ανθής Γεωργίου από το «Ριζοσπάστη» της 20/7/1997)

https://www.imerodromos.gr/sotiri-petroyla-se-pire-o-lamprakis-se-pire-i-leyteria-2/

Απίθανη απειλή Μπογδάνου κατά του δημοσιογράφου Ν.Μπογιόπουλου: “Ηρθε και η δική σου ώρα…”!

Απίθανη απειλή Μπογδάνου κατά του δημοσιογράφου Ν.Μπογιόπουλου: 

“Ηρθε και η δική σου ώρα…”!

Δήλωση Νίκου Μπογιόπουλου: "Μπογδάνε ...σκιάχτηκα"

 Σε μια απίθανη απειλή κατά δημοσιογράφου (“Ηρθε και η δική σου ώρα…”!!!) , 

που εκτοξεύεται δημόσια και μάλιστα από βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου, προχώρησε ο Κ.Μπογδάνος 

εναντίον του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου. 

    Συγκεκριμένα, ο βουλευτής Μπογδάνος, με ανάρτησή του στο τουίτερ απειλεί τον δημοσιογράφο 

ότι “σου την χαρίζω χρόνια” και ότι “Ηρθε και η δική σου ώρα…” ενώ από την απειλή δεν λείπει σαν καρύκευμα ολίγη από… ΕΣΣΔ, 

αντικομμουνισμός επιπέδου… “κομισάριων” και παραλήρημα… μεγαθυμίας με φόντο αλλοπρόσαλλες υστερίες. 

    Αφορμή για την υπερχείλιση της… δημοκρατικότητας του – και “διανοούμενου” κατά δήλωσή του – βουλευτή, 

ήταν η ακόλουθη ανάρτηση του Νίκου Μπογιόπουλου στο τουίτερ (18/7/2020): 

“Ακούω για “φασίστα”. Για “ρουφιάνο”. Για “γλίτσα”. Για “γελοίο”. Για “προιόν και σύμβολο της παρακμής”. 

Ολα αυτά είναι σωστά. Βασικά, όμως, το παιδί είναι για λύπηση…”

    Για την ανάρτηση αυτή – στην οποία σημειωτέον το όνομα “Μπογδάνος”

 δεν αναφέρεται  – εμφανίστηκε ο Μπογδάνος την επόμενη μέρα (19/7/2020), στις 2 τα ξημερώματα, 

να απειλεί τον δημοσιογράφο με τον παρακάτω τρόπο:     

“Μπογιόπουλε σου τη χαρίζω χρόνια τώρα κυρίως διότι σε λυπάμαι που από παντού σε πετάνε. 

Όχι πια. Ήρθε και η δική σου ώρα -με όλο το υλικό που μού´χεις αφιερώσει- να καταλάβεις ότι εδώ

 δεν είναι ΕΣΣΔ κι εσύ δεν είσαι κομισάριος”.

    Επαναλαμβάνουμε, αυτά τα απίθανα (“Ηρθε και η δική σου ώρα…”, “σου τη χαρίζω χρόνια τώρα” κτλ) 

εκπορεύονται από βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου, ο οποίος με αφορμή αναρτήσεις άλλων χρηστών του τουίτερ, 

τις οποίες παρουσιάζει σαν απειλητικές προς το πρόσωπό του, προχωρεί σε μηνύσεις και οδηγεί χρήστες στο αυτόφωρο…    

Δήλωση Νίκου Μπογιόπουλου 

Πληροφορήθηκα ότι ο εκδιωχθείς από τον ΣΚΑΙ ως φορέας “παραπληροφόρησης και ανοίκειων επιθέσεων”  

με παρακολουθεί χρόνια και μαζεύει υλικό της δημοσιογραφικής δουλειάς μου. Προφανώς δεν του χρησίμευσε σε τίποτα.  

Οσον αφορά τις απειλές, αφού υπογραμμίσω και από εδώ όσα επισημαίνω στο άρθρο μου, ότι δηλαδή 

“Το θέμα δεν είναι ο Μπογδάνος, το θέμα είναι η ΝΔ”, 

περιορίζομαι προς το παρόν να σημειώσω: 

Μπογδάνε, αφού μας ομολόγησες δημόσια ότι στον “φασίστα”, 

στον “ρουφιάνο”, στον “γλίτσα”, στον “γελοίο”, στο “προϊόν και σύμβολο της παρακμής”, στον “για λύπηση” της ανάρτησής μου, 

αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, περιττό να σου πω – τώρα που “ήρθε η ώρα μου” – πόσο… σκιάχτηκα. – Νίκος Μπογιόπουλος 

ΠΗΓΕΣ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΖΟΥΓΚΛΑ

imerodromos.gr/apithani-apeili-mpogdanoy-kata-toy-dimosiografoy-n-mpogiopoyloy-quot-irthe-kai-i-diki-soy-ora-quot/

https://www.zougla.gr/media/article/i-apiles-mpogdanou-ke-i-pliromeni-apantisi-tou-nikou-mpogiopoulou

Γρηγόρης Ψαριανός: Ένα χυδαίο ανθρωπάριο

Ο ρυπαρός λόγος του είναι γνωστός. Η χυδαιότητα του επίσης… Ο Ψαριανός που εξαργυρώνει τις …ατάκες του με πολιτικές και κομματικές περιπλανήσεις των 7.000 ευρώ μηνιαίως θέλησε να τοποθετηθεί για τον θάνατο του Βασίλη Μάγγου. 

Με το γνωστό ύφος του και όπως πάντα …αστειευόμενος – πιθανά εκτός από τα έδρανα της Βουλής να διεκδικεί ρόλο σε κάποια θεατρική παράσταση με παλάτια και γελωτοποιούς – ο Ψαριανός  επιχείρησε να σχολιάσει τον χρόνο που μεσολάβησε από τον ξυλοδαρμό μέχρι τον θάνατο του Βασίλη Μάγγου. 

Σε ρόλο …«χαλαρού» Χρυσοχοϊδη  ο πρώην βουλευτής των ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατικής Αριστεράς, Ποταμιού και υποψήφιος βουλευτής με την ΝΔ, χρησιμοποίησε το twitter για να «ξεράσει» τις σκέψεις τους.  Χωρίς καν να υπολογίζει το δράμα που περνούν η οικογένεια και οι κοντινοί άνθρωποι του Βασίλη Μάγγου αποφάσισε να αναπαράγει ένα μήνυμα στο Twitter.

Ο  Ψαριανός λοιπόν έγραψε: «Σχετική ανάρτηση αγνώστου: «Πεθανε ο πατερας φιλου. Ο θανατος του οφείλεται στα χημικα που’ χαν ριξει στη διαδηλωση των συνταξιουχων τον Οκτωβριο του 16 επι κυβερνησεως του Συριζα».

Υ.Γ: Υπάρχουν οι απόψεις που είναι για τα σκουπίδια. 

Υπάρχουν όμως και εκείνες που επιχειρούν να βγουν μέσα από σωρούς λυμάτων και βούρκων. 

Αυτές οι δεύτερες δεν είναι μόνο σάπιες και βρώμικες είναι και επικίνδυνες… 

Ειδικά όταν χρησιμοποιούνται σαν «αναβατήρες» ή σαν «σαμπρέλες» για να επιπλεύσουν ορισμένοι…

ΠΗΓΗ: imerodromos.gr/grigoris-psarianos-ena-chydaio-anthropario/

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ