Translate

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Πέθανε ο θρυλικός «Lemmy» των «Motörhead»






Πηγή: ΑΡ

Ο επικεφαλής του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος «Motörhead», Ίαν «Λέμι» Κίλμιστερ, πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 70 ετών, ανακοίνωσε χθες το συγκρότημα. Ο ρόκερ, τραγουδιστής και μπασίστας του συγκροτήματος, είχε διαγνωστεί με καρκίνο το Σάββατο.

«Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουμε το συγκλονισμό και τη λύπη μας», ανέφεραν οι «Motörhead» σε ανάρτησή τους στο Fabebook για το θάνατό του. «Θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, αλλά για τώρα, παρακαλούμε, παίξτε "Motörhead" δυνατά, παίξτε "Hawkind" δυνατά, παίξτε τη μουσική του Λέμι ΔΥΝΑΤΑ. Πιείτε ένα ή δύο ποτά».

Εμβληματική φυσιογνωμία, ο τραγουδιστής, που ζούσε στο Λος Άντζελες,θεωρείτο ένας από τους πρωτοπόρους της χέβι μέταλ, αν και έλεγε πάντα ότι οι "Motörhead" ήταν ένα ροκ εν ρολ συγκρότημα. Στη σκηνή είχε το μικρόφωνο τοποθετημένο πάνω από το κεφάλι του ώστε να τραγουδά κοιτώντας προς τα πάνω.

Ο «Λέμι» Κίλμιστερ γεννήθηκε στο Στόουκ - ον - Τρεντ, στην Κεντρική Αγγλία, και μεγάλωσε στο νησί Άνγκολζι, βορειοανατολικά της Ουαλίας.

Ήταν φαν του μυθικού Αμερικανού κιθαρίστα Τζίμι Χέντριξ. Σε εφηβική ηλικία ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αφού είδε τους «Beatles» ζωντανά και εντάχθηκε στους «The Sundowners». Στα 17 του χρόνια, μετακόμισε στο Στόκπορτ μαζί με την κοπέλα του, Κάθι, με την οποία έκανε ένα γιο. Εκεί έγινε μέλος των «Rainmakers», των «The Motown Sect» και το 1965 εντάχθηκε στους «The Rockin' Vickers» με τους οποίους κυκλοφόρησε τα σινγκλ «Zing! Went the Strings of My Heart», «It's Alright» και «Dandy» μέσα σε ένα χρόνο μέσω της δισκογραφικής εταιρείας CBS.

Το 1967 μετακόμισε στο Λονδίνο και συγκατοίκησε με τον Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστα του σχήματος του Τζίμι Χέντριξ. Το 1969 κυκλοφόρησε το δίσκο «Escalator» με τους «Sam Gopal». Στη συνέχεια, έγινε μέλος των «Opal Butterfly» οι οποίοι διαλύθηκαν ένα χρόνο αργότερα.

Το 1972, έγινε μέλος του space rock συγκροτήματος «Hawkwind», μαζί με το ντράμερ Σάιμον Κινγκ. Κατά τη διάρκεια μιας αμερικανικής περιοδείας, ο «Lemmy» συνελήφθη για κατοχή αμφεταμίνης όταν περνούσαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Καναδά και οι «Hawkwind» τον απέλυσαν, αντικαθιστώντας τον με τον μπασίστα των «Pink Fairies», Πολ Ράντολφ.

Ο «Lemmy» συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Λάρι Γουόλις των «Pink Fairies», σχηματίζοντας τους «Motörhead», με την ονομασία του συγκροτήματος να προέρχεται από το τελευταίο κομμάτι που έγραψε όταν ήταν μέλος των «Hawkwind». Αρχικός σκοπός του ήταν να ονομάσει το συγκρότημα «Bastards», αλλά άλλαξε γνώμη μετά από προτροπή του μάνατζερ του. Με τον ντράμερ Λούκας Φοξ να συμπληρώνει τη σύνθεσή τους, οι «Motörhead» ξεκίνησαν πρόβες, αλλά σύντομα τη θέση του κιθαρίστα και του ντράμερ κάλυψαν οι Έντι «Fast» Κλαρκ και Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, αντίστοιχα.

Η συγκεκριμένη σύνθεση γνώρισε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε το συγκρότημα ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του «Νέου Κύματος», του βρετανικού χέβι μέταλ. Το 1981 ανέβηκαν στην κορυφή των charts της πατρίδας τους με το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «No Sleep 'till Hammersmith», ενώ μεγάλη ήταν η επιτυχία των «Overkill», «Bomber», «Ace of Spades» και «Iron Fist». Μετά από αλλαγές στη σύνθεση και προβλήματα με το μάνατζμεντ τους καθ' όλη τη δεκαετία του '80, η σύνθεση του συγκροτήματος σταθεροποιήθηκε από το 1995 και έπειτα με τον Μίκι Ντι στα τύμπανα και τον Φιλ Κάμπελ στην κιθάρα.

Πριν από ένα μήνα πέθανε και ο Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, πρώην ντράμερ του συγκροτήματος, σε ηλικία 61 ετών.

http://www.902.gr/eidisi/moysiki/84157/pethane-o-thrylikos-lemmy-ton-motorhead

«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»






«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»



Πρεμιέρα, στις 2 Γενάρη 2016, για το έργο «Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα που ανεβαίνει στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα, τηλέφωνο: 21 0922 9579), με την Βέρα Κρούσκα, σε σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια Ένκε Φεζολλάρι. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου. Τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Χριστίνας Κωστέα. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Παίζουν επίσης: Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου. Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου. Κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς.

Εκείνο το κρύο πρωινό του Γενάρη του 1946, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι τους, δολοφονούνται ομαδικά τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα, από τις ένοπλες συμμορίες της «Χ». Το τρίχρονο κοριτσάκι της οικογένειας που επέζησε της σφαγής κατέγραψε αργότερα τα φοβερά εκείνα γεγονότα της εξόντωσης της μάνας της, των αδελφιών της, των άλλων συγγενών της σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που σταλάζει όμως από την ψυχή της ελπίδα, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκε να περάσει τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια και να ζήσει «τρέχοντας» κι όχι αργά και φυσιολογικά.

«Πίστεψα» -σημειώνει η Δήμητρα Πέτρουλα- «πως είχα υποχρέωση να το γράψω σαν ελάχιστη ανταπόδοση στην πολύτιμη και συνάμα βαριά κληρονομιά που μου αφήσανε οι σκοτωμένοι μου γονείς και τ' αδέρφια μου. Τη ζωή τους τη χαρίσανε όπου εκείνοι πιστεύανε πως έπρεπε. Αδιαφιλονίκητο δικαίωμά τους. Σε μένα όμως, είτε το 'θελα είτε όχι, αφήσανε το σκοτωμό τους. Έτσι αποφάσισα να γράψω ρωτώντας κι όλους όσοι δεχτήκανε και δέχονται την ίδια με μένα κληρονομιά, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην πατρίδα μου είτε στη Χιλή είτε στη Νικαράγουα είτε στο Λίβανο είτε στην Αφρική ή όπου αλλού. Τι θα την κάνουμε αυτή μας τη βαριά κληρονομιά; Μέτρο να μετράμε το μίσος, αίμα να ποτίζουμε την εκδίκηση ή μαχητή ακούραστο και φύλακα ακοίμητο της Ειρήνης;».

Εβδομήντα χρόνια μετά, το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ και αναγκαίο για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας (της άρνησης της λήθης), σε μια εποχή που ιδεολογικοί απόγονοι των παραπάνω επιδιώκουν μια συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας, εξυμνώντας τους ως «πατριώτες».

Εβδομήντα χρόνια μετά και γίνεται τραγικά επίκαιρο, καθώς οι ιδεολογικοί απόγονοι των ναζί προσπαθούν να βρουν κοινωνικά ερείσματα, εκμεταλλευόμενοι την εντεινόμενη κρίση και τις συνέπειές της.

Τραγικά επίκαιρο καθώς γινόμαστε μάρτυρες του δράματος των ανθρώπων που οι εμφύλιοι, οι ξένες επεμβάσεις και οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική ξεριζώνουν από τον τόπο τους.

Εβδομήντα χρόνια μετά και το μήνυμα της πολύπαθης γενιάς είναι χαραγμένο στο μνημείο των εκτελεσμένων, που ευλαβικά έστησε η Δήμητρα Πέτρουλα: «Διαβάτη αντί μνημόσυνο/ ιστόρισε την ερημιά/ που άφησε πίσω ο διχασμός/ σαν πέρασ' απ' τη Μάνη. / Είθε ο δικός μας σκοτωμός/ και το δικό μας αίμα/ να γίνει για τους ζωντανούς/ μήνυμα συμφιλίωσης/ και προσταγή ενότητας/ ομόνοιας και ειρήνης/ να μη ρημάξει η Ελλάδα μας/ ως ρήμαξε η Μάνη».

Παραστάσεις μέχρι την Κυριακή των Βαΐων: Κάθε Παρασκευή - Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 7 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ, φοιτητικό - συνταξιούχοι 10 ευρώ και ελεύθερη είσοδος στους ανέργους.



902.gr

ΠΗΓΗ:
http://xristosbellos.blogspot.gr/2015/12/lab.html
KAI 902.gr

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ








Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ



Σαν σήμερα κλείνουν 97 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας. Είναι η μέρα έναρξης του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου του. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τη θεωρία του σοσιαλισμού.

Το Συνέδριο ενέκρινε το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, το Καταστατικό του ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος, τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων» που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν πολλά σημαντικά και πρωτοποριακά για την εποχή αιτήματα, όπως η κατάργηση του βασιλικού θεσμού, το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας.

Επίσης, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας και του παιδιού εκτός γάμου, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής.

Επίσης, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων.

Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.

Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής, αποτελούμενης από τους Αρίστο Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο, Μιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη Πισπινή, Σπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Γραμματέας της ΚΕ εκλέχτηκε ο Ν. Δημητράτος, ενώ διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος.

Στο Δεύτερο Συνέδριό του, που συνήλθε τον Απρίλη, 5-12 (18-25), του 1920 και αποφάσισε την προσχώρηση στη Γ' Κομμουνιστική Διεθνή, αποφασίστηκε να προστεθεί στον τίτλο του Κόμματος η λέξη «Κομμουνιστικό» και έτσι το Κόμμα ονομαζόταν Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Κομμουνιστικό), ΣΕΚΕ (Κ). Στο ίδιο Συνέδριο αποφασίστηκε να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» υπό τον έλεγχο της ΚΕ. Ένα χρόνο αργότερα, την 1η Αυγούστου 1921, ο «Ριζοσπάστης» έγινε «επίσημο όργανο του ΣΕΚΕ (Κ)».

Τη μετονομασία του σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - (Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς), ΚΚΕ (ΕΤΚΔ), την αποφάσισε το Τρίτο Έκτακτο Συνέδριό του, που συνήλθε από τις 26 Νοέμβρη έως τις 3 Δεκέμβρη του 1924. Το Συνέδριο, ομόφωνα, δέχτηκε τους 21 όρους εισδοχής των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Διεθνή.



http://www.902.gr/eidisi/istoria-ideologia/79780/simera-i-epeteios-idrysis-toy-kke#/0

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

66 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας




Σαν σήμερα, την 1η του Οκτώβρη του 1949,
ο Μάο Τσε Τουνγκ ανακήρυσσε την ίδρυση
της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας,
δηλώνοντας ότι ο κινεζικός λαός «σηκώθηκε όρθιος και στέκει στα πόδια του»
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου αναφέρει τον όρο «λαθρομετανάστης» - Αντίδραση της ΚΝΕ




Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου αναφέρει τον όρο «λαθρομετανάστης» - Αντίδραση της ΚΝΕ
Πηγή: 902.gr
Αντιδράσεις έχει προκαλέσει το γεγονός πως σε σχολικό βιβλίο χρησιμοποιείται ο όρος «λαθρομετανάστης», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι λαθραίοι.
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο για το μάθημα της Ιστορίας Κοινωνικών Επιστημών που από φέτος διδάσκεται στη Γ΄ Λυκείου, αλλεπάλληλες φορές, γίνεται χρήση του όρου «λαθρομετανάστης», ενώ συνδέεται ευθέως ο «λαθρομετανάστης» με την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανασφάλεια των πολιτών εγείροντας και θέματα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Στις σελίδες 197, 200 και 201 το βιβλίο γράφει:

«Η αδυναμία ένταξης των μεταναστών -και ιδιαίτερα των λαθρομεταναστών στον κοινωνικό ιστό της χώρας υποδοχής οδηγεί στην αδυναμία προσαρμογής των μεταναστών και στην υποβάθμιση των περιοχών εγκατάστασής τους». Σε άλλο σημείο αναφέρει πως «η εμφάνιση μορφών οργανωμένου εγκλήματος αλλά και η ραγδαία και ανεξέλεγκτη αύξηση των λαθρομεταναστών και των οικονομικών μεταναστών δημιουργούν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στην ελληνική κοινωνία». Επίσης ότι «το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, των οικονομικών μεταναστών, των πολιτικών προσφύγων είναι στην ουσία πρόβλημα ελεγχόμενης ενσωμάτωσης ενός τουλάχιστον τμήματος αυτών στην όλη οικονομικοκοινωνική δομή, στο σύγχρονο καταμερισμό της εργασίας». Σχόλιο της ΚΝΕ
Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ αναφέρει:
«Ο ρατσισμός αναπτύσσεται στο σημερινό σύστημα που έχει βάση του την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αντιμετωπίζει την ανθρώπινη εργασία, την εργατική δύναμη ως εμπόρευμα. Γι’ αυτό κάποιος άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί έως και λαθραίος! Καλούμε κάθε νέο και νέα να μην το αποδεχτεί, να το αμφισβητήσει! Να δυναμώσουμε μαζί την αλληλεγγύη και την πάλη για την ανατροπή του απάνθρωπου συστήματος των πολέμων και της φτώχειας, που είναι οι αιτίες που δημιουργούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση, που εμπορεύεται, αγοράζει και πουλάει την ικανότητα του ανθρώπου να παράγει, να δημιουργεί».
http://revol-now.blogspot.gr/2015/09/blog-post_40.html

ΚΚΕ κατά δημοτικής αρχής: Έχουν θράσος για την “τρύπα” στη ΔΕΥΑΚ!




ΚΚΕ κατά δημοτικής αρχής: Έχουν θράσος για την “τρύπα” στη ΔΕΥΑΚ!
Το θέμα της ΔΕΥΑΚ αναμένεται, εκτός απροόπτου, να τεθεί στην αυριανή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου υπό τη μορφή ερώτησης από την αντιπολίτευση.
Το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του εξαπολύει επίθεση κατά της διοίκησης της ΔΕΥΑΚ και της Δημοτικής Αρχής, υποστηρίζοντας ότι με θράσος κατηγορούν λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που η επιχείρηση αντιμετωπίζει. Προτείνει, δε, να δημιουργηθεί “Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης Νερού” ο οποίος και θα υλοποιεί μία ενιαία πολιτική διαχείρισης “με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, διασφαλίζοντας τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών”. Η ανακοίνωση έχει ως εξής: “Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, καταγγέλλει την ανάλγητη πρακτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ που αφορά αφαιρέσεις υδρομέτρων από λαϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έχουν χρέη προς τη ΔΕΥΑΚ. Με τον τρόπο αυτό άνεργοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που έχουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών του νερού μένουν χωρίς το κοινωνικό αυτό αγαθό. Η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΚ έχουν το θράσος να κατηγορούν τις λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που αυτή αντιμετωπίζει. Εσκεμμένα κλείνουν τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς (και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι) αλλά και μπροστά στις πολιτικές που τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Στηρίζουν και υλοποιούν, σε τοπικό επίπεδο, τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά αλλά και της ΕΕ που έχουν μετατρέψει το νερό σε ένα ακριβό εμπόρευμα. Την ίδια ώρα που έχουν στοχοποιηθεί μικροοφειλέτες, όλοι όσοι πλουτίζουν από τη χρήση του νερού (μεγαλοξενοδόχοι κλπ.) μένουν στο απυρόβλητο με τη «δικαιολογία» ότι «δεν μπορούν να τους βρουν» ή ότι «έχουν κάνει ρύθμιση» άρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τις πολυδιαφημιζόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ουσιαστικά χάρισαν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες διαγράφοντας πρόστιμα και προσαυξήσεις! Για τις λαϊκές οικογένειες όμως, ακόμα και η επανασύνδεση του νερού γίνεται αφού πρώτα καταβάλουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, που βεβαίως δεν έχουν μετά και την υλοποίηση των τριών μνημονίων που φορτώθηκαν. Έτσι αποτιμάται η ζωή και η ποιότητά της από τους υποστηρικτές «του κράτους δικαίου» και της «δημοκρατίας» όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εσκεμμένα βέβαια δεν κατονομάζουν το πραγματικό κράτος που υπηρετούν ως πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το αστικό και τα μεγαλοαφεντικά τους. Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, νέος να μην ξεγελαστεί! Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων. Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Αυτή η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Προκύπτει απ' την ανάγκη διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων μέσα απ' την απελευθέρωση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της. Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα. Θα διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου και την κοινωνικοποίησή τους. Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με ή χωρίς ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες. Αγώνας για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με απαγόρευση διακοπής νερού – ηλεκτρικού και μηδενικά δημοτικά τέλη σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης από τον αρμόδιο κρατικό φορέα». Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ενταχθεί και η εκδήλωση της ταξικής αλληλεγγύης προς όλους όσους πλήττονται από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε στον κοινό, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων και συνταξιούχων. Να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία που να διεκδικεί άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών, μέτρα ανακούφισης της αλλά και να ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή των αιτιών που φέρνουν τα προβλήματα και τα δεινά, με το λαό κυρίαρχο και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει”.

http://www.corfupress.com/v3/aftodioikisi/44562-%CE%BA%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B8%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%E2%80%9C%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1%E2%80%9D-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%BA

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ για το μέτρο της αφαίρεσης υδρομέτρων από σπίτια λαϊκών οικογενειών






Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, καταγγέλλει την ανάλγητη πρακτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ που αφορά αφαιρέσεις υδρομέτρων από λαϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έχουν χρέη προς τη ΔΕΥΑΚ. Με τον τρόπο αυτό άνεργοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που έχουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών του νερού μένουν χωρίς το κοινωνικό αυτό αγαθό.
Η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΚ έχουν το θράσος να κατηγορούν τις λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που αυτή αντιμετωπίζει. Εσκεμμένα κλείνουν τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς (και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι) αλλά και μπροστά στις πολιτικές που τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Στηρίζουν και υλοποιούν, σε τοπικό επίπεδο, τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά αλλά και της ΕΕ που έχουν μετατρέψει το νερό σε ένα ακριβό εμπόρευμα.
Την ίδια ώρα που έχουν στοχοποιηθεί μικροοφειλέτες, όλοι όσοι πλουτίζουν από τη χρήση του νερού (μεγαλοξενοδόχοι κλπ.) μένουν στο απυρόβλητο με τη «δικαιολογία» ότι «δεν μπορούν να τους βρουν» ή ότι «έχουν κάνει ρύθμιση» άρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τις πολυδιαφημιζόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ουσιαστικά χάρισαν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες διαγράφοντας πρόστιμα και προσαυξήσεις! Για τις λαϊκές οικογένειες όμως, ακόμα και η επανασύνδεση του νερού γίνεται αφού πρώτα καταβάλουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, που βεβαίως δεν έχουν μετά και την υλοποίηση των τριών μνημονίων που φορτώθηκαν. Έτσι αποτιμάται η ζωή και η ποιότητά της από τους υποστηρικτές «του κράτους δικαίου» και της «δημοκρατίας» όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εσκεμμένα βέβαια δεν κατονομάζουν το πραγματικό κράτος που υπηρετούν ως πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το αστικό και τα μεγαλοαφεντικά τους.
Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, νέος να μην ξεγελαστεί! Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων. Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Αυτή η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Προκύπτει απ' την ανάγκη διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων μέσα απ' την απελευθέρωση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα. Θα διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου και την κοινωνικοποίησή τους.
Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με ή χωρίς ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.
Αγώνας για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με απαγόρευση διακοπής νερού – ηλεκτρικού και μηδενικά δημοτικά τέλη σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης από τον αρμόδιο κρατικό φορέα».
Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ενταχθεί και η εκδήλωση της ταξικής αλληλεγγύης προς όλους όσους πλήττονται από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε στον κοινό, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων και συνταξιούχων. Να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία που να διεκδικεί άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών, μέτρα ανακούφισης της αλλά και να ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή των αιτιών που φέρνουν τα προβλήματα και τα δεινά, με το λαό κυρίαρχο και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

http://laikiepitropialepouskanalion.blogspot.gr/2015/09/blog-post_30.html

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

74 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ: Δύο αντίθετοι κόσμοι στην πάλη για την απελευθέρωση






74 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ: Δύο αντίθετοι κόσμοι στην πάλη για την απελευθέρωση
Σήμερα, 27 του Σεπτέμβρη, συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, που συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ οργάνωσε την αντίσταση του λαού μας ενάντια στο γερμανικό φασισμό, απελευθερώνοντας την Ελλάδα από την τριπλή φασιστική κατοχή, Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας. Το ΚΚΕ είχε βγει βαριά χτυπημένο από τη βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Είχε στερηθεί τις σημαντικές υπηρεσίες εκατοντάδων στελεχών του, που η κυβέρνηση Μεταξά παρέδωσε στους Γερμανούς, καθώς και του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, που επίσης τον παρέδωσε στην Γκεστάπο και αυτή τον έστειλε στο στρατόπεδο Νταχάου. Παρ' όλα αυτά, όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα (27 Απρίλη 1941), οι κομμουνιστές που δραπέτευσαν από τους τόπους εξορίας, όπου τους κρατούσε η κυβέρνηση Μεταξά, καθώς και άλλοι που δρούσαν στην παρανομία, έσπευσαν να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν την Αντίσταση κατά των κατακτητών. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε το ΕΑΜ. Η πολιτική στάση, όμως, των αστικών κομμάτων στα χρόνια της Κατοχής δείχνει ότι και σ' αυτή την περίοδο της πάλης για την απελευθέρωση υπήρχαν δύο κόσμοι αντίθετοι και ότι οι αστοί δε νοιάζονταν για την απελευθέρωση, παρά μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας τους και μετά απ' αυτήν. Ας το δούμε. Ενα τμήμα του αστικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ηταν οι γνωστοί «κουίσλινγκ», που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών, σχηματίστηκαν τα φασιστικά κόμματα: Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις (ΕΣΠΟ), Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ) κ.ά. Το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα. Ο Θ. Σοφούλης, αρχηγός των Φιλελευθέρων, ο Γ. Καφαντάρης των Προοδευτικών, ο Ι. Σοφιανόπουλος του Αγροτικού Κόμματος, ο Γ. Παπανδρέου του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Παν. Κανελλόπουλος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος, ο Κ. Καραμανλής του Λαϊκού Κόμματος, απείχαν ουσιαστικά, ορισμένοι και τυπικά, ενώ ο Στυλ. Γονατάς, υπαρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων, καθοδήγησε την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας του Ι. Ράλλη. Ο Γ. Καφαντάρης, σε πρόταση που του έγινε από το ΚΚΕ να προσχωρήσει στην Αντίσταση, απάντησε: «Οι Ελληνες να μη νοιάζονται, το ζήτημα θα το λύσουν οι σύμμαχοι» (δηλαδή οι Εγγλέζοι) (Π. Ρούσου, «Η μεγάλη πενταετία» τ. Α, σελ. 137, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»). Ο Γ. Παπανδρέου, στον οποίο έγινε πρόταση να ηγηθεί του ΕΑΜ, είπε κατηγορηματικά «όχι». Από τη Νίκαια της Γαλλίας όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)», έγραψε. («Η Καθημερινή», 14 Σεπτέμβρη 1998). Ο αστικός πολιτικός κόσμος, που δεν μπήκε στις κυβερνήσεις των «κουίσλινγκ», συμφωνούσε με τη συγκρότησή τους. Εγραψαν οι αθηναϊκές εφημερίδες της 8ης Μάη 1941: «Ο πρωθυπουργός κ. Τσολάκογλου εδέχθη χθες τους πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρην, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέντζαν και Περ. Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κάτωθι επίσημος ανακοίνωσις: "Ο κ. πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Εθνικής Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς. Επίσης πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας και διεκήρυξαν το χάσμα, το οποίον χωρίζει την Ελλάδα από την κυβέρνησιν των εν Κρήτη εγκατασταθέντων φυγάδων. Πολλοί εξ αυτών εξεδήλωσαν τον ζωηρόν αποτροπιασμόν των, διότι οι φυγάδες ούτοι δε συνεταύτισαν τας τύχας των με τον ελληνικόν Λαόν, τον οποίον, εκτός της συμφοράς του πολέμου, απεγύμνωσαν διά της αφαιρέσεως του Δημοσίου Χρήματος"...» (Κ. Πυρομάγλου, «Γ. Καρτάλης», σελ. 136-137). Δηλαδή, οι παραπάνω πολιτικοί, αφού στήριξαν δημόσια την κυβέρνηση των Γερμανών στην Ελλάδα, έκαναν δήθεν και τον τιμητή στους υπόλοιπους της αστικής τάξης, που έφυγαν απ' τη χώρα για τη Μέση Ανατολή. Μετά το θάνατο του Μεταξά, την «αυτοκτονία» του πρωθυπουργού Κορυζή και την εμφάνιση του Κοτζιά - πρωτοπαλίκαρου της 4ης Αυγούστου και δημάρχου Αθήνας - ως πρωθυπουργού για λίγες ώρες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' κάλεσε τον Εμμ. Τσουδερό την 21 Απρίλη 1941 και τον διόρισε πρωθυπουργό, που ήταν βενιζελικός και ήταν έτοιμος να φύγει για την Κρήτη και σε συνέχεια για το Κάιρο. Ο Τσουδερός επεδίωξε η σύνθεση της κυβέρνησης να είναι αντιπροσωπευτική των κομμάτων. Αλλά μπήκαν στη μέση οι Εγγλέζοι, που ήθελαν να προφυλάξουν τους «δημοκρατικούς» πολιτικούς (Γ. Παπανδρέου κ.ά.) και μαζί με τον Τσουδερό σχημάτισαν αμιγή φασιστική κυβέρνηση. Στη σύνθεσή της περιλήφθηκαν τα πιο εκτεθειμένα, τα πιο αντιδραστικά στοιχεία: Ο ναύαρχος Σακελλαρίου, ο Μανιαδάκης - υφυπουργός Ασφάλειας επί Μεταξά - ο Κοτζιάς, ο Νικολούδης, ο Δημητράτος! Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην τάξη τους. Βεβαίως, το λαϊκο-απελευθερωτικό κίνημα, με καθοδηγητή το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, με το ένοπλο τμήμα του, τον ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ, με την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στη νεότερη Ιστορία της λαϊκής πάλης, την αθάνατη εποποιία της Αντίστασης. Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή, η καθοδηγητική δύναμη και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δε στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δε στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Το έπος του ΕΑΜ, όμως, δεν ήταν μόνο η εθνική απελευθέρωση, αλλά και η δημιουργία φύτρων της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα με τα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια. Βεβαίως, η εργατική τάξη, ο λαός δεν κατάφεραν να κατακτήσουν την εξουσία. Το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που ανάλογα και με άλλους παράγοντες μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη. Η στρατηγική, επίσης, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα τελικά δεν προσανατόλισε στη διαμόρφωση στρατηγικής των ΚΚ ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους, είτε η τελευταία ήταν επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη. Η πείρα της συγκεκριμένης περιόδου στην Ελλάδα δείχνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος να κτίσει το δικό του μέτωπο για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, αλλά και να βγει από τον πόλεμο νικητής εκείνος και όχι η αστική τάξη της χώρας του. Να πετύχει διπλή απελευθέρωση από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και την εγχώρια αστική πολιτική εξουσία, από το καπιταλιστικό σύστημα που είναι αξεχώριστο με τον πόλεμο.

(Αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - 27 Σεπτέμβρη 2015).


902

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.







Περιφέρεια Αττικής: Στήνει «επέτειο απελευθέρωσης» της Αθήνας, χωρίς ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ και ΚΚΕ

Μια «επέτειο απελευθέρωσης» της Αθήνας, αποφορτισμένη από την προσφορά του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, ετοιμάζεται να πλασάρει η Περιφέρεια Αττικής, με δράσεις στις οποίες κατέληξε απόψε στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Με φανερή την προσπάθεια της ιστορικής παραχάραξης, της εξασφάλισης κλίματος «εθνικής ενότητας» και προκαλώντας τις αντιδράσεις των συμβούλων του ΚΚΕ, η περιφερειακή αρχή της Ρένας Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) πρότεινε και αποφάσισε να εορταστεί ποικιλοτρόπως η επέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας, αποκρύπτοντας όμως οτιδήποτε έχει σχέση με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και το ΚΚΕ.

Μια κίνηση που βεβαίως ήταν αρκετή για να υπερψηφιστεί αυτή η πρόταση και από τους χρυσαυγίτες περιφερειακούς συμβούλους!

Ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και εκλεγμένος στην Περιφέρεια, στηλίτευσε αυτή την απαράδεκτη προσπάθεια, ενώ αναφέρθηκε και στις μεθοδεύσεις κράτους και ΕΕ για εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Τόνισε ότι η απελευθέρωση της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας είναι άρρηκτα δεμένη με τη δράση του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και όποιος προσπαθεί να το κρύψει, παραποιεί την Ιστορία. «Αυτό δεν είναι προσφορά στις νέες γενιές. Είναι αποκοίμιση και αποχαύνωση και γι' αυτό στηρίζεται και από τους απόγονους των συνεργατών των ναζί», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα το στέλεχος του Κόμματος.

902

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΝΩΓΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ: Εκεί που το ΚΚΕ πήρε 10% και η Χρυσή Αυγή ούτε μία ψήφο





Πριν από λίγες μέρες, αμέσως μετά τις εκλογές της Κυριακής, πέρα από τους αναλυτικούς πίνακες των αποτελεσμάτων, δημοσιεύσαμε στο «Ριζοσπάστη» και μια σειρά στοιχεία και πίνακες με ιδιαίτερη σημασία για το Κόμμα μας, με περιοχές και μεγαλύτερους δήμους του Λεκανοπεδίου στους οποίους το ΚΚΕ κατέγραψε θετικό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν, ωστόσο, και ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε έναν πίνακα... Μια τέτοια περίπτωση είναι και το εκλογικό αποτέλεσμα στον ιστορικό Δήμο Ανωγείων στην Κρήτη: Οι κάτοικοι του μαρτυρικού χωριού, επιβεβαίωσαν τις αγωνιστικές τους παραδόσεις, τόσο με το 10% των ψήφων που έδωσαν στο ΚΚΕ, όσο και με το γεγονός ότι δεν υπήρξε ούτε ένας που να ψήφισε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Για αυτό το συνδυασμένο θετικό αποτέλεσμα, τη σχέση του με τη μαρτυρική, αλλά και αγωνιστική ιστορία του τόπου, καθώς και με την πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσουν και σήμερα οι κομμουνιστές, μιλήσαμε με τον Βασίλη Φασουλά, Γραμματέα της ΚΟΒ Ανωγείων του ΚΚΕ και τον Τηλέμαχο Σταυρακάκη, πρόεδρο του παραρτήματος Ανωγείων της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Ιστορική παράδοση πάλης ενάντια στους φασίστες

Η πάλη των κομμουνιστών ενάντια στους φασίστες στα Ανώγεια πάει πολλές δεκαετίες πίσω, ήδη από τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά και πριν καν από τη ναζιστική κατοχή, μας εξηγεί ο Τ. Σταυρακάκης: «Το ότι η Χρυσή Αυγή δεν πήρε ψήφους στ' Ανώγεια, αυτό δείχνει ότι από τη μία μεριά υπάρχει πολιτισμός στο χωριό και από την άλλη ιστορική παράδοση πάλης ενάντια στους φασίστες. Κατάμεστη η κεντρική πλατεία του χωριού σε προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ Κατάμεστη η κεντρική πλατεία του χωριού σε προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ Από το 1937, μέσα στη δικτατορία του Μεταξά, η τότε Κομματική Οργάνωση Ανωγείων του ΚΚΕ, μαζί με την αντίστοιχη Οργάνωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας, πρωτοστάτησαν ώστε να διαλυθεί η φασιστική οργάνωση της νεολαίας Μεταξά που φτιάχτηκε τότε από το καθεστώς στο χωριό. Στην Κατοχή, οι Ανωγειανοί, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, πρωτοστάτησαν στον αγώνα ενάντια στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του. Το χωριό ήταν αιμοδότης και στήριγμα της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Πρωτοπόροι σε αυτήν τη δράση ήταν οι κομμουνιστές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εξόντωση γερμανικού αποσπάσματος, με επικεφαλής το Γερμανό λοχία «Σήφη», που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής, στην περιοχή Σφακάκι στις 7 Αυγούστου του 1944. Αυτήν την επέτειο τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο με εκδηλώσεις, όπως εκδηλώσεις γίνονται και για το ολοκαύτωμα των Ανωγείων, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι». «Για τη δράση τους αυτή», τονίζει ο Τ. Σταυρακάκης, «οι Ανωγειανοί πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος από τους ναζιστές, οι οποίοι έκαψαν το χωριό, δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα και άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς, ορφανά παιδιά και άστεγες οικογένειες. Αυτά τα γεγονότα έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό και την ψυχή των Ανωγειανών, περνάνε από γενιά σε γενιά». Το νήμα που συνδέει την παράδοση με τους αγώνες τού σήμερα Με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, οι ιστορικές παραδόσεις των Ανωγείων συνδέονται με τους αγώνες τού σήμερα, με την πάλη για μια άλλη κοινωνία Με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, οι ιστορικές παραδόσεις των Ανωγείων συνδέονται με τους αγώνες τού σήμερα, με την πάλη για μια άλλη κοινωνία ΡΕΤΖΟΣ
Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, ωστόσο, στα Ανώγεια, με το υψηλό ποσοστό του ΚΚΕ και το «μαύρισμα» της ναζιστικής ΧΑ που δεν πήρε ούτε 1 ψήφο, δεν οφείλεται μόνο στους ιστορικούς αγώνες του χωριού. Οπως και για αυτούς τους αγώνες πολύτιμη συμβολή είχαν οι κομμουνιστές, έτσι και σήμερα, η ΚΟ Ανωγείων του ΚΚΕ με τη δράση της και τις παρεμβάσεις φροντίζει να κρατά ζωντανή τη σύνδεση αυτής της ιστορικής πείρας με τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες του σήμερα και, μέσα σε αυτούς, με την πάλη ενάντια στη «σύγχρονη» μορφή του φασισμού, τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. «Δεν είναι τυχαίο ότι τα Ανώγεια έχουν υποστεί 3 ολοκαυτώματα στην ιστορία τους», μας λέει ο Β. Φασουλάς: «Πάντα οι Ανωγειανοί πολεμούσαν κάθε τυραννία, κατακτητές και κάθε είδους δικτατορία και πάντα το ΚΚΕ έπαιζε και παίζει σημαντικό ρόλο στα πολιτιστικά και τα πολιτικά πράγματα του χωριού και γενικότερα της περιοχής. Η Κομματική Οργάνωση Ανωγείων του ΚΚΕ, παίρνει σημαντικές πρωτοβουλίες για την καταδίκη των απογόνων των ναζί, του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Από το 2013, με δική μας πρόταση, ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων έβγαλε ψήφισμα, με το οποίο κηρύσσει ανεπιθύμητη τη Χρυσή Αυγή και καλεί και τους άλλους μαρτυρικούς δήμους για αντίστοιχες αποφάσεις. Επίσης, η ΚΟ, μαζί με την Οργάνωση της ΚΝΕ, πραγματοποιούν κάθε χρόνο εκδηλώσεις, που αναδείχνουν την ιστορική μνήμη, τη συμβολή του ΚΚΕ στην πάλη ενάντια στο φασισμό και κυρίως το σύστημα που τον γεννά και σήμερα, δηλαδή τον καπιταλισμό. Πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω συντελούν στο ότι, σε όλες τις εκλογικές μάχες, δε βρέθηκε στην κάλπη ούτε μία ψήφος για τους φασίστες. Με λίγα λόγια και σταράτα, σύσσωμο το χωριό θα αγωνίζεται, ώστε να μην πατήσει ποτέ το πόδι της και να μην υπάρχει ποτέ ψήφος σε αυτήν τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Η ΚΟΒ Ανωγείων θα αγωνίζεται με όλες της τις δυνάμεις για την προβολή των οραμάτων του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στους Ανωγειανούς και ιδιαίτερα στη νεολαία». Το ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ανωγείων ενάντια στη ΧΑ Πριν από περίπου δύο χρόνια, στις 14/10/2013, το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων ενέκρινε ομόφωνα το ψήφισμα που κατέθεσε τότε η ΚΟΒ Ανωγείων του ΚΚΕ για την απομόνωση και το τσάκισμα του φασισμού. Οι κομμουνιστές είχαν υπογραμμίσει τότε ότι μετά και τα γεγονότα της δολοφονίας του Π. Φύσσα, «τα Ανώγεια όπως και οι άλλοι μαρτυρικοί δήμοι της Ελλάδας, που πλήρωσαν ακριβά τη ναζιστική θηριωδία και τον προδοτικό ρόλο των ντόπιων συνεργατών της, έχουμε ξεχωριστή θέση και χρέος απέναντι στην Ιστορία μας να συμμετέχουμε ενεργητικά. Ζητούμε λοιπόν από το Δημοτικό Συμβούλιο να εγκρίνει το ψήφισμα που προτείνουμε και να πάρει πρωτοβουλίες μαζί με τους άλλους μαρτυρικούς δήμους για την απομόνωση και το τσάκισμα του φασιστικού τέρατος, που ξαναβγήκε απ' το αυγό του». Αναλυτικά, το ψήφισμα που εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων ανέφερε τα εξής: «Το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων εκφράζει την αγανάχτηση και τον αποτροπιασμό του για την εν ψυχρώ δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα από την εγκληματική, νεοναζιστική, φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία αυτή ήταν η κορύφωση των μαφιόζικων, θρασύδειλων και προμελετημένων επιθέσεων σε ανυπεράσπιστους εργαζόμενους Ελληνες και μετανάστες, σε αντιφασίστες και αγωνιστές της υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων. Για τη δολοφονική αυτή δράση η ποινική νομοθεσία θα 'πρεπε εδώ και καιρό να έχει ενεργοποιηθεί. Το κυριότερο όμως είναι η ενημέρωση και κινητοποίηση του ίδιου του λαού και της νεολαίας μας για το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού, για να απομονώσει το απάνθρωπο δηλητήριό του και να τον ξεριζώσει. Η ΧΑ και ο φασισμός όχι μόνο δεν είναι συμπαραστάτες των ανήμπορων και των φτωχών αλλά είναι ορκισμένοι εχθροί τους, που θέλουν την πλήρη κατάργηση όλων των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων του λαού. Την πλήρη υποταγή του. Τα Ανώγεια, μαζί με τους άλλους μαρτυρικούς δήμους της χώρας μας, έχουμε νωπές τις μνήμες της αγριότητας, των φρικιαστικών εγκλημάτων της ναζιστικής θηριωδίας σε βάρος εγκύων γυναικών, ανύποπτων παιδιών, ανυπεράσπιστων γερόντων και γυναικών. Γνωρίσαμε τις μαζικές εκτελέσεις, την πυρπόληση των χωριών μας. Εχουμε χρέος να υπενθυμίσουμε τον άνανδρο και προδοτικό ρόλο των ντόπιων συνεργατών του φασισμού, των ταγματασφαλιτών, των κουκουλοφόρων καταδοτών και προδοτών. Η Χρυσή Αυγή είναι ιδεολογικός και πολιτικός απόγονός τους, που εξυμνεί την ανοιχτή προδοσία και την εμφανίζει ως πατριωτισμό. Θεωρούμε πρόκληση και βεβήλωση της ιστορικής μνήμης, την οποιαδήποτε ανοχή στην παρουσία των ναζιστικών φαντασμάτων στις εκδηλώσεις μνήμης για τις θηριωδίες αυτές. Εχουμε χρέος όλοι οι μαρτυρικοί δήμοι να πάρουμε σχετική πρωτοβουλία για να μην ξαναπατήσουν τα πόδια τους σε τέτοιες εκδηλώσεις. Να μην ξαναβεβηλώσουν τη μνήμη των θυμάτων τους.







Αυτές οι μνήμες πρέπει να παραμένουν ζωντανές στο λαό και τη νεολαία μας για να απομονώσει το φασιστικό αυτό εγκληματικό τέρας. Να θυμάται τα λόγια του ποιητή,
"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!"».


http://www.rizospastis.gr/page.do?id=15977&publDate=25%2F9%2F2015&pageNo=10

Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας.





Σαν σήμερα 25/9/1906

Γεννιέται ο μεγάλος Σοβιετικός συνθέτης Ντμίτρι Σ ο σ τ α κ ό β ι τ ς.

Για το έργο του και για τη γενικότερη προσφορά του, ο Σοστακόβιτς τιμήθηκε - μεταξύ άλλων - με τον τίτλο του καλλιτέχνη του Λαού της Σοβιετικής Ένωσης και ανακηρύχτηκε Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας. Το έργο του συγκαταλέγεται στα κορυφαία του 20ού αιώνα.

Ηγετική φυσιογνωμία στο χώρο της μουσικής ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, έγραψε 15 συμφωνίες, όπερες, μουσική για μπαλέτο, κινηματογράφο, θέατρο κλπ.

Εντυπωσιάζει όχι μόνο για την αισθητική υπεροχή της γραφής του, αλλά και για τη συμμετοχή του στα κοινά, στην πολιτική ζωή, για την ενεργό δράση του στο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης. Οπως έλεγε «ο δεσμός του καλλιτέχνη με το λαό και με την εποχή που ζει είναι η ραχοκοκαλιά κάθε πραγματικού έργου τέχνης». Παιδί της Οχτωβριανής Επανάστασης εμπνεύστηκε από τα ιδανικά της, θέτοντας τη δημιουργία του στην υπηρεσία του λαού που έχτιζε τη σοσιαλιστική κοινωνία. Για το σπουδαίο έργο του, που συγκαταλέγεται στα κορυφαία του 20ού αιώνα, τιμήθηκε με πλήθος βραβείων, ενώ ήταν ο πρώτος μουσικός που ανακηρύχτηκε Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας.

Υπηρετώντας το λαό

Γεννημένος στις 25/9/1906 στην Πετρούπολη, άρχισε να σπουδάζει μουσική σε ηλικία εννέα ετών. Το 1923 αποφοίτησε από το Τμήμα Πιάνου του Ωδείου και το 1925 πήρε πτυχίο Σύνθεσης. Η Πρώτη του Συμφωνία ανέβηκε στη Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής του Λένινγκραντ στις 12/5/1926, ενώ στις 21/1/1927 τιμήθηκε με έπαινο στον Πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Σοπέν στη Βαρσοβία. Την ίδια χρονιά συνέθεσε ένα συμφωνικό έργο για τη δέκατη επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης. Το 1928 γράφει την όπερα «Η Μύτη» και το 1929 τη μουσική της παράστασης «Ο Κοριός» του Μαγιακόφσκι καθώς και την Τρίτη Συμφωνία του («Της Πρωτομαγιάς»). Ηδη έχει εκδηλώσει το ζωηρό ενδιαφέρον του για το θέατρο Νέων Εργατών του Λένινγκραντ. Το 1931 αρχίζει το γράψιμο της όπερας «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ», ενώ υπογράφει τη μουσική της πρώτης ηχητικής σοβιετικής ταινίας «Τα Χρυσά Βουνά». Γοητευμένος από τη δύναμη του κινηματογράφου, από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας θέτει την τέχνη του στην υπηρεσία του σοβιετικού κινηματογράφου. Πάνω από 30 ταινίες μεγάλων σκηνοθετών, όπως των Κοζίντσεφ, Γιούτκεβιτς, Αρνσταμ, Ερμλέρ, Γκερασίμοφ, Ντοφτσένκο, Ροσάλι και άλλων κινηματογραφιστών, είχαν την τύχη να συνοδευτούν από τη μουσική του. Θεωρώντας ότι ο «καλλιτέχνης θα πρέπει να υπηρετεί όσο το δυνατόν το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού» χαιρετίζει την Απόφαση της ΚΕ του Κόμματος (23/4/1932) «Για την αναδιοργάνωση των λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών οργανώσεων» ως σημαντικό ορόσημο στην ιστορία της σοβιετικής τέχνης, ως σημαντικό βήμα για τη συνένωση των καλλιτεχνικών δυνάμεων στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας νέας, σοσιαλιστικής τέχνης. Το 1934, σχεδόν ταυτόχρονα, σε Λένινγκραντ και Μόσχα, πραγματοποιούνται οι δύο πρεμιέρες της όπερας «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ», που απεικονίζει την κοινωνική οπισθοδρόμηση στην προεπαναστατική Ρωσία, εστιάζοντας κυρίως στη θέση της γυναίκας. Στα επόμενα δύο χρόνια η όπερα παίχτηκε 83 φορές στο Λένινγκραντ (συχνότητα χωρίς προηγούμενο, που μαρτυρά το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού). Το 1936 το έργο γίνεται αντικείμενο οξείας κριτικής, μέσω άρθρου που δημοσιεύτηκε στην «Πράβντα» με τίτλο «Κακοφωνία αντί για μουσική». Παρότι οι επικρίσεις τον πλήγωσαν, ο Σοστακόβιτς συνέχισε να δουλεύει πολλές συνθέσεις ταυτόχρονα. Ολοκληρώνει την 4η Συμφωνία, συνεχίζει να γράφει μουσική για κινηματογράφο και θέατρο. Το 1937 παρουσιάζει στη Φιλαρμονική του Λένινγκραντ την 5η Συμφωνία - ένα από τα κοσμήματα της παγκόσμιας ορχηστρικής μουσικής - που έγινε δεκτή από τον σοβιετικό Τύπο με εκστατικά σχόλια. Το 1939 παρουσιάζει την 6η Συμφωνία, ενώ του απονέμεται το Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας για τη μουσική του στον κινηματογράφο. Το 1940, συνθέτει το Κουιντέτο για Πιάνο, από τα σημαντικότερα προπολεμικά έργα του, για το οποίο το 1941 του απονεμήθηκε το Βραβείο Στάλιν. «Το Βραβείο Στάλιν δεν είναι μόνο υψηλός έπαινος, είναι επίσης ένδειξη μεγάλης εμπιστοσύνης» έλεγε ο Σοστακόβιτς. Στο πολιορκημένο Λένινγκραντ Η επίθεση των χιτλερικών κατά της ΕΣΣΔ, το 1941, βρίσκει το συνθέτη στο Λένινγκραντ. Μετά την ανεπιτυχή του προσπάθεια να καταταγεί στα Λαϊκά Εθελοντικά Σώματα, εντάσσεται σε ένα σώμα εθελοντών πυροσβεστών και φυλάει σκοπός στη στέγη του Ωδείου, όπου συνέχισε να διδάσκει και να δίνει κοντσέρτα. Στα τέλη Ιούλη ξεκινά να γράφει τη μεγαλειώδη 7η Συμφωνία του, που την αφιερώνει στη γενέτειρά του. Στις 27 Δεκέμβρη, στο Κουίμπισεφ πλέον, όπου είχε μεταφερθεί με την οικογένειά του, μετά από επιμονή των αρχών του πολιορκημένου Λένινγκραντ, γράφει την τελευταία νότα. Η επίσημη πρεμιέρα (5/3/1942, Κουίμπισεφ) μεταδίδεται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ολόκληρης της χώρας, κάτι που γινόταν για τις σπουδαιότερες κυβερνητικές ανακοινώσεις. Τον Αύγουστο, πραγματοποιείται η ιστορική πρεμιέρα της 7ης στο Λένινγκραντ, όπου η παρτιτούρα μεταφέρεται με ειδικό αεροπλάνο. Για να εμπλουτισθεί η σύνθεση της μοναδικής ορχήστρας που είχε απομείνει στην πόλη, της Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας, η Στρατιωτική Διοίκηση ανακάλεσε επαγγελματίες μουσικούς από το μέτωπο. Η συναυλία κανονίστηκε για τις 9 Αυγούστου, ημερομηνία που τα χιτλερικά στρατεύματα είχαν προγραμματίσει να κυριεύσουν την πόλη. Παρά τις συνθήκες και την πείνα, η αίθουσα της Φιλαρμονικής ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Προς γενική κατάπληξη ο ήχος των κανονιοβολισμών κατασίγησε. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο διοικητής του μετώπου του Λένινγκραντ, Γκοβορόφ, είχε διατάξει το πυροβολικό να αναγκάσει τα εχθρικά πυροβολεία να σιωπήσουν... Για την 7η Συμφωνία ο Σοστακόβιτς τιμάται το 1942, για δεύτερη φορά, με το Βραβείο Στάλιν. Το 1943 - περίοδος έντονης δημιουργικότητας - γράφει την 8η Συμφωνία, το 1945 την 9η και το 1946 το Τρίο για πιάνο, για το οποίο του απονέμεται ένα ακόμη Βραβείο Στάλιν. Λίγο αργότερα του δίνεται το Παράσημο Λένιν, ως κορυφαίου καθηγητή του Ωδείου της Μόσχας. Το 1948, του ασκείται (και σε άλλους μαζί συνθέτες) κριτική για φορμαλισμό. Την ίδια χρονιά του απονέμεται ο τίτλος του Καλλιτέχνη του Λαού της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το 1949 εκλέγεται στη Σοβιετική Επιτροπή Ειρήνης: συμμετέχει σε συνέδρια, κάνει φλογερές ομιλίες και αρθρογραφεί ενάντια στους πολεμοκάπηλους εχθρούς της ανθρωπότητας. Γίνεται ένα από τα πιο ενεργά μέλη του παγκοσμίου κινήματος ειρήνης. Το 1950 του απονέμεται ένα ακόμη Βραβείο Στάλιν για τη μουσική του στην ταινία «Η πτώση του Βερολίνου» και για το ορατόριο «Το τραγούδι των δασών». Το 1953 κάνουν πρεμιέρα πολλά σημαντικά έργα του - ανάμεσά τους και η 10η Συμφωνία. Στις 14/10/1954, πραγματοποιείται η αμερικάνικη πρεμιέρα της 10ης Συμφωνίας, από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, με διευθυντή τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Με την ανώτατη διάκριση Το 1955 για τρίτη φορά εκλέγεται στο Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ παρουσιάζεται ένα από τα σπουδαιότερα έργα του, το Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί, με σολίστ τον μοναδικό Νταβίντ Οϊστραχ. Το 1956, γιορτάζονται τα 50χρονά του και του απονέμεται το Παράσημο Λένιν. Το 1958 τιμάται με το Βραβείο Λένιν για την 11η Συμφωνία του, αφιερωμένη στην Επανάσταση του 1905. Το 1960, η κομματική οργάνωση του Συνδικάτου Συνθετών κάνει δεκτό τον Σοστακόβιτς ως δόκιμο μέλος του ΚΚΣΕ, στο οποίο εντάχθηκε το 1961, χρονιά που ολοκλήρωσε και την αφιερωμένη στο Λένιν 12η Συμφωνία του. Το 1962 ανακηρύσσεται για πρώτη φορά υποψήφιος για το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και το 1963 εκλέγεται επίτιμο μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσικής της Ουνέσκο. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στη σκηνή η «Λαίδη Μάκβεθ» με το νέο τίτλο «Κατερίνα Ισμαΐλοβα». Το 1966, επανεκλέγεται στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Με εντολή του προεδρείου, ο Σοστακόβιτς γίνεται ο πρώτος μουσικός στον οποίο απονέμεται ο τίτλος του Ηρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας, για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στη σοβιετική μουσική. «Είμαι ευτυχισμένος που το ταπεινό μου έργο κρίθηκε άξιο του υψηλότερου τίτλου της χώρας και είμαι αποφασισμένος να φανώ αντάξιος του τίτλου αυτού. Χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη στο Κόμμα και την κυβέρνησή μας για τη φροντίδα και την υποστήριξη με την οποία περιβάλλουν τη μουσική μας» δήλωνε ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς στην «Πράβντα» (25/10/1966). Την ίδια χρονιά, που τα εξηντάχρονά του γιορτάζονταν με εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο και παρουσιάζεται η 13η Συμφωνία του, ο συνθέτης παθαίνει σοβαρή καρδιακή προσβολή. Το 1967, παρά την κακή υγεία του, γράφει μεταξύ άλλων το Δεύτερο Κοντσέρτο για βιολί, το συμφωνικό ποίημα «Οχτώβρης», το πρελούδιο «Στη μνήμη των ηρώων του Στάλινγκραντ». Δύο χρόνια μετά παρουσιάζει τη 14η Συμφωνία και το 1972 την τελευταία, 15η Συμφωνία. Ο συνθέτης «έφυγε» από τη ζωή στις 9 Αυγούστου 1975.
http://crimsonfox21.blogspot.gr/2013/09/blog-post_25.html

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

"Η ζωή είναι ωραία. Δεν πρέπει να ξοδεύεται και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ολιγαρχία."




Είπανε ότι ήταν ανιδιοτελής. Ηθικός. Σεμνός. Διανοούμενος. Εργάτης. Αγωνιστής. Ότι ήταν «κύριος» με κεφαλαίο «Κ». Ότι διέψευσε πανηγυρικά όσους διακηρύσσουν ότι η ένταξη ενός διανοούμενου στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας. Όλα όσα ειπώθηκαν για τον Λέων ήταν έτσι. Τίποτα παραπανίσιο. Τίποτα ψεύτικο. Γιατί ο Αυδής ήταν Κομμουνιστής. Αυτός ήταν ο μεγάλος τίτλος για έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε τα πολλά και κυρίως τα «μεγάλα» λόγια. Σήμερα συμπληρώνονται 15 ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο του Λέων Αυδή. Αλλά ο Λέων είναι και θα είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζει: «Ο άνθρωπος είναι μια αξία, μόνο επειδή υπάρχει, και η ζωή είναι ωραία. Δεν πρέπει να ξοδεύεται και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ολιγαρχία. Ούτε να σπαταλιέται σε στάσεις φυγής, σε στάσεις εξαφάνισης, αποχής από την κοινωνική ζωή».
http://salonikara.blogspot.gr/2015/09/blog-post_24.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

«Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε»!




“Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε”!
Νίκος Μπογιόπουλος
Πασοκισμός είναι να βαφτίζεις το κρέας – ψάρι. Να λες ότι θα φέρεις το σοσιαλισμό και να φέρνεις τα νέα τζάκια...
Να υπόσχεσαι καλύτερες μέρες, πριν τις εκλογές, και μετά τις εκλογές να παγώνεις μισθούς, να μειώνεις συντάξεις και να κάνεις πραξικοπήματα στη ΓΣΕΕ, όπως συνέβη το 1985. Να λες«διώχνω τις ΝΑΤΟικές βάσεις», να φέρνεις συμφωνία παραμονής των βάσεων, κι όμως να συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι ότι φεύγουν οι βάσεις που… μένουν. Πασοκισμός δεν είναι κομματική ιδιότητα. Είναι συμπεριφορά. Είναι στάση. Είναι πολιτική πρακτική. Για παράδειγμα, Πασοκισμός είναι να πουλάς παραμύθια περί «εθνικής κυριαρχίας» την ώρα που έχεις υπογράψει Μνημόνιο που λέει ότι θα συντάσσεις, θα υπογράφεις και θα ψηφίζεις ό,τι νομοσχέδιο σου πει η τρόικα (και μόνο εφόσον το εγκρίνει η τρόικα). Πασοκισμός είναι να λες θα σκίσω το Μνημόνιο, και να παριστάνεις τον ήρωα την ώρα που όχι μόνο δεν έσκισες τα προηγούμενα αλλά έφερες και νέο Μνημόνιο που δεσμεύεσαι ότι θα το εφαρμόσεις κατά γράμμα μαζί και με εκείνα που θα έσκιζες… Πασοκισμός είναι να ποζάρεις σαν Αριστερός λέγοντας θα καταργήσω τον ΕΝΦΙΑ και να συνεχίσεις να ποζάρεις σαν Αριστερός όταν αντί να καταργήσεις τον ΕΝΦΙΑ τον πολλαπλασιάζεις επί τρία! Να λες ότι εκπροσωπείς το λαό και όχι τους τραπεζίτες, την ώρα που στο λαό «χαρίζεις» φόρους και στους τραπεζίτες ανακεφαλαιοποιήσεις. Να λες ότι θα πρωτοτυπήσεις απέναντι στους ισχυρούς, ότι δεν θα υποκύψεις στις υποδείξεις τους, κι όταν υποκύπτεις να παριστάνεις ότι είσαι αξιαγάπητα πρωτότυπος στις… κωλοτούμπες. Να διαμαρτύρεσαι ότι αυτό που σε βάλανε να υπογράψεις ήταν προϊόν πραξικοπήματος, κι ένα μήνα μετά να διαφημίζεις σαν «καλή συμφωνία» εκείνο που εσύ αποκαλούσες «πραξικόπημα»… Πασοκισμός είναι να ζυγίζεις την αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, την τσίπα, την φερεγγυότητα, την αξιοπιστία, όχι ως αυταξίες, όχι σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτών των εννοιών, αλλά συγκριτικά με την αναξιοπρέπεια, την αφιλοτιμία, την ξετσιπωσιά, την αφερεγγυότητα και την αναξιοπιστία των άλλων Να εξωραΐζεις την δική σου δημαγωγία επιλέγοντας ως μέθοδο για να επιπλεύσεις τον συμψηφισμό της με την δημαγωγία των άλλων και μετά να επιδεικνύεις σαν έπαθλο ότι τους νίκησες στο μακιγιάρισμα της ψευτιάς και της δηθενιάς. Πασοκισμός είναι να περνάς από τις διακηρύξεις για το καλύτερο στην αποθέωση του «μη χειρότερα», να παρουσιάζεις και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς (!) το «μη χειρότερα» σαν «καλυτέρευση» της ζωής του λαού, και όταν το «μη χειρότερα» οδηγεί (πάντα) στο «χείριστα» να καμώνεσαι τον «ειλικρινή» και τον «φιλαλήθη». Πασοκισμός είναι να κατεβάζεις τα πάντα στον χαμηλότερο δυνατό παρονομαστή. Να ζητάς «δεύτερη ευκαιρία» όχι για να διορθώσεις το λάθος, αλλά για να εφαρμόσεις το έγκλημα. Να σερφάρεις πάνω στην παραποίηση και την παραχάραξη των εννοιών. Να αποκαλείς «επένδυση» και «ανάπτυξη» ό,τι εσύ ο ίδιος πριν από λίγο το αποκαλούσες «ξεπούλημα» και μαρασμό. Να υποδύεσαι το «νέο» και το διαφορετικό, όταν υπογράφεις, ψηφίζεις και κάνεις τα ίδια χέρι – χέρι με το «παλιό». Να εκμεταλλεύεσαι την ανημπόρια των ανθρώπων που κι εσύ την επέτεινες. Να περπατάς με την γίδα στην πλάτη κι όμως να φωνάζεις για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Να βαφτίζεις την καταισχύνη σου σε προτέρημα, να φωνάζεις «λύκος στα πρόβατα» την ώρα που τα ‘χεις κάνει πλακάκια με τους λύκους, να πουλάς εμπόριο χρηστής διαχείρισης της απελπισίας όταν έχεις πιαστεί στα πράσα ως υπονομευτής και λαθρέμπορος της ελπίδας. Ως εκ τούτου, μετά και τα αποτελέσματα της Κυριακής, υπό τύπον χαιρετισμού προς τη νέα μας κυβέρνηση, -την κυβέρνηση που λίγο μετά την ορκωμοσία της εστάλη η Ασφάλεια για να σφραγίσει την ERTopen (ούτε ο Σαμαράς δεν το τόλμησε αυτό επί δυο χρόνια), -την κυβέρνηση που μετά τα μακαρόνια του κυρίου Φίλη μας πρότεινε δια της κυρίας Φωτίου την αντιμετώπιση της πείνας μέσω της… οικονομικής επινόησης των γεμιστών, -την κυβέρνηση που στα επίλεκτα στελέχη της για την προώθηση του «νέου» ανήκουν ο κ.Μπόλαρης, ο κ.Παπαγγελόπουλος, η κυρία Τζάκρη, -την κυβέρνηση που σύμφωνα με τον κ.Τσίπρα (εξάδελφο) πορεύεται με πυξίδα ότι η ψήφος της Κυριακής «νομιμοποιεί το μνημόνιο πολιτικά», ως άνθρωποι και ως κοινωνία, ας αναφωνήσουμε με πάθος: «Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε»!
http://salonikara.blogspot.gr/2015/09/blog-post_24.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

«Λογοτεχνία είναι να υπηρετείς την ιστορία και τη ζωή»





Σαν σήμερα το 2004 : Πεθαίνει η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου. Στη διάρκεια της Κατοχής, μαζί με άλλες σπουδαίες αγωνίστριες -όπως την Μέλπω Αξιώτη, την Λιούντα Μάντακα, την Μ. Μαστρακά- δημοσιογραφούσε στα παράνομα ΕΑΜικά έντυπα και μετά την απελευθέρωση, για ένα διάστημα, στα χρόνια 1946-1947, δημοσιογραφούσε στον «Ριζοσπάστη». Αργότερα, όταν εκδόθηκε η εφημερίδα «Αυγή» συνεργάστηκε με άρθρα και χρονογραφήματα. Επίσης, δημοσίευσε ποικίλα θέματα στο περιοδικό «Επιθεώρηση της Τέχνης». «Για μένα συγγραφέας είναι ο πρώτος σύμμαχος του λαού», έλεγε η Δ. Σωτηρίου στον «Ριζοσπάστη», σημειώνοντας πως «Λογοτεχνία είναι να υπηρετείς την ιστορία και τη ζωή. Να βάλεις να κατοικήσει μέσα στο βιβλίο η ζωή».


902

« Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την 'Ανοιξη να 'ρθει... »





23/9/1973

Πεθαίνει σε ηλικία 69 ετών, στο Σαντιάγο της Χιλής, ο κομμουνιστής ποιητής και μέλος της ΚΕ του ΚΚ Χιλής, Π ά μ π λ ο Ν ε ρ ο ύ δ α
(Βραβείο Στάλιν, 1953, Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1971).

« Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την 'Ανοιξη να 'ρθει... »

Η μορφή του Πάμπλο Νερούντα κατέχει αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή θέση στη σκέψη και στην ψυχή της ανθρωπότητας. Το όνομά του, γραμμένο με το ανεξίτηλο κατακόκκινο χρώμα του ερωτικού πάθους, αλλά και του αγώνα για την ανθρώπινη ελευθερία, παραμένει σύμβολο του αθάνατου Ποιητικού Λόγου. Η ποίησή του, απέραντη, αγκάλιασε τα πάντα, τον άνθρωπο μόνο του, τον άνθρωπο με τον άνθρωπο, τον άνθρωπο με την κοινωνία, τον άνθρωπο με το σύμπαν. Γι' αυτό είναι τα πάντα: Ερωτική, πολιτική, φιλοσοφική, χιουμοριστική, ρομαντική, κλασική.
Οταν ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα παρουσίασε στη φιλοσοφική σχολή στη Μαδρίτη τον Χιλιανό ομότεχνό του Πάμπλο Νερούδα, μίλησε για «έναν αυθεντικό ποιητή, από εκείνους που έχουν καλλιεργήσει τις αισθήσεις τους σ' έναν κόσμο που δεν είναι ο δικός μας και που ελάχιστοι τον αντιλαμβάνονται. Εναν ποιητή πιο κοντά στο θάνατο παρά στη φιλοσοφία, πιο κοντά στον πόνο παρά στη διανόηση, πιο κοντά στο αίμα παρά στο μελάνι. Παραμένει απέναντι στον κόσμο γεμάτος ειλικρινή έκπληξη και του λείπουν τα δύο εκείνα στοιχεία με τα οποία έχουν ζήσει τόσοι και τόσοι ψευδοποιητές: το μίσος και η ειρωνεία. Οταν πάει να γίνει τιμωρός και σηκώνει το σπαθί, βρίσκεται ξαφνικά μ' ένα πληγωμένο περιστέρι ανάμεσα στα δάχτυλά του».
Ο Ομηρος του 20ού αιώνα
«Είναι ο άνθρωπος που ταυτίστηκε με τον κόσμο της δουλειάς, τον πάντα αδικημένο σ' αυτόν τον πλανήτη. Και όχι με λόγια. Είναι ο ποιητής, που η ποίησή του δεν είναι καμωμένη από λόγια, αλλά από έργα. Ο στίχος του είναι έργο - ποίημα. Το βλέπεις, το πιάνεις στη χούφτα σου, το ακουμπάς στην καρδιά σου κι ακούγεται διπλό τικ - τακ...». Με αυτά τα λόγια εκφράστηκε για τον «Ομηρο του 20ού αιώνα της αμερικανικής κοσμογονίας», η Δανάη Στρατηγοπούλου - Χαλκιαδάκη, η οποία με τη μεταφραστική πένα της «έφερε» στην Ελλάδα τα ποιητικά «Απαντα» του ποιητή όχι μόνον της Χιλής και της Λατινικής Αμερικής, αλλά και των αδικημένων λαών του πλανήτη όλου. Του Πάμπλο Νερούντα. Ο Νερούντα είχε για τη ζωή «μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική» - όπως είχε πει ο ίδιος. «Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Οσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ισως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης». Ο κομμουνιστής ποιητής του οποίου η κηδεία μετατράπηκε σε διαδήλωση χιλιάδων πολιτών ενάντια στη χούντα του Πινοσέτ, ο Πάμπλο Νερούντα έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο και έχει χαρακτηριστεί ο μεγαλύτερος ποιητής του 20ού αιώνα. Ηταν 23 Σεπτέμβρη του 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των συνεργατών του, όταν ο Νερούντα άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 69 χρόνων. Το καθεστώς του Πινοσέτ απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του Νερούντα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990. Ωστόσο, τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού. Ποιητής της καρδιάς Ο ποιητής, διπλωμάτης, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας, του βραβείου «Στάλιν» και αιώνια ερωτευμένος Πάμπλο Νερούντα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής. Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του και ο πατέρας του, εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται. Το όνομα «Πάμπλο Νερούντα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούντα, αποτελεί το φιλολογικό ψευδώνυμό του από την ηλικία των 20. Από τα δέκα του γράφει ποιήματα και στα δεκαπέντε του δημοσιεύει μάλιστα στίχους σε τοπικό περιοδικό. Το 1919 αποσπά το τρίτο βραβείο για το ποίημά του «Nocturno ideal». Το 1921 ξεκινάει σπουδές παιδαγωγικής και γαλλικών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο. Κερδίζει το πρώτο βραβείο. Το νέο ταλέντο της λατινοαμερικανικής ποίησης γίνεται αμέσως γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους. Μέχρι τα 25 χρόνια του, ο ποιητής ολοκληρώνει έξι ακόμα έργα που αποκαλύπτουν τις υπαρξιακές του ανησυχίες, αλλά και την ιδιαίτερη παραγωγικότητά του. Από το 1927, σε ηλικία 23 ετών ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα. Ως διπλωματικός σύμβουλος ταξιδεύει στη Βιρμανία, στο Μπουένος Αϊρες, στη Βαρκελώνη, στην Κεϋλάνη, στη Μαδρίτη, στην Ιάβα. Στην Ιάβα γνώρισε και παντρεύτηκε την Ολλανδέζα Μαρύκα Αντονιέτα Χάγκενααρ Βόγκελζανγκ, με την οποία χώρισε μετά από έξι χρόνια, κατά τη θητεία του στην Ισπανία. Εκεί, γνωρίζει τη μετέπειτα σύζυγό του Αργεντίνα, Ντέλια ντελ Καρίλ. Ο πολιτικός Νερούντα Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια του, τα δικτατορικά καθεστώτα τα οποία βλέπει και τα μαρτύρια των λαών που στενάζουν σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με τη δολοφονία του φίλου του, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του προκαλούν βαθιά αγανάκτηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 γίνεται μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος. Το 1945, του απονέμεται το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Τα έργα του γίνονται ολοένα και πιο πολιτικά, με αποκορύφωμα το «Canto General». Με την απαγόρευση του κομουνισμού στη Χιλή, ο Νερούντα πλέον καταζητείται. Για μήνες κρύβεται στην ίδια του τη χώρα, ώσπου καταφέρνει να διαφύγει στην Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το 1948 έως το 1952. Στην εξορία, γνώρισε την Ματίλντε Ουρούτιε, τη Χιλιανή τραγουδίστρια που θα αποτελέσει τη «μούσα» του έως το τέλος της ζωής του και παντρεύονται το 1966. To 1953 ο Νερούντα παραλαμβάνει το βραβείο «Στάλιν». Εγκαθίσταται μόνιμα στην Isla Negra, αλλά συνεχίζει τα ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε ως Προέδρου της Χιλής, ο Νερούντα διορίζεται πρέσβης στο Παρίσι (1970 - 1972). Το 1971, ένα χρόνο μετά την τιμητική διάκριση του Γιώργου Σεφέρη, η Σουηδική Ακαδημία απονέμει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Χιλιανό Πάμπλο Νερούντα, που ήδη πάσχει από καρκίνο. Τάσσεται υπέρ του Αλιέντε και στηρίζει την προεκλογική του εκστρατεία. Μεγάλο μέρος της ποίησης του Πάμπλο Νερούντα αφιερώνεται στον έρωτα, αλλά και στα απλά και στοιχειώδη πράγματα της καθημερινής ζωής, ενώ στην αξιόλογη σύνθεση «Κατοικία στη Γη», πραγματεύεται το χρόνο, τη μεταφυσική και τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν μένει όμως μόνο σ' αυτά. Μεγάλο μέρος του έργου έχει ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό - επαναστατικό περιεχόμενο, και εκφράζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εποχή του, μιαν εποχή εξεγέρσεων, σκληρών ταξικών συγκρούσεων και επαναστάσεων. Ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής, με μιαν απαράμιλλη λυρική δύναμη, υμνεί τους αγώνες της εργατικής τάξης και τους επαναστάτες, και ταυτόχρονα καταγγέλλει και χλευάζει τους ηγέτες των τυραννικών καθεστώτων. «Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές... Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει... Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας».
http://crimsonfox21.blogspot.gr/2013/09/blog-post_24.html

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΚΕ: Να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί




ΚΚΕ: Να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί
Αρθρογράφος: CorfuPress com Ημερομηνία δημοσίευσης: Δευτέρα, 21 Σεπτεμβρίου 2015 17:55
Κείμενο της ΤΕ Κέρκυρας που χαιρετίζει όσους ψήφισαν το ΚΚΕ, όμως, υπογραμμίζει πως χρειάζεται να γίνει ακόμη πιο δυνατό.
Η ανακοίνωση
Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ χαιρετίζει όλους όσους τίμησαν το ΚΚΕ με την ψήφο τους στις εκλογές. Όσους και όσες αγνόησαν εκβιαστικά διλήμματα, ξεπέρασαν αναστολές, επιμέρους επιφυλάξεις και συναντήθηκαν με το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, όπως υποσχέθηκε και προεκλογικά, θα αξιοποιήσει την πολιτική εκλογική και κοινοβουλευτική του δύναμη, στην τιτάνια προσπάθεια που πραγματικά πρέπει να κάνουμε το αμέσως επόμενο διάστημα, για τη συνολική ανασύνταξη, ενδυνάμωση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για την οικοδόμηση μιας μεγάλης κοινωνικής, λαϊκής συμμαχίας. Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που ο αγώνας της ενάντια στα μνημόνια, είναι ταυτόχρονα και συνεπής αγώνας ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και τις λυκοσυμμαχίες που φέρνουν μόνο νέα δεινά στο λαό, στη χώρα, στη νεολαία. Το ΚΚΕ, όπως πάντα, θα σταθεί στο πλευρό του λαού μας, σταθερά απέναντι σε κάθε κυβέρνηση που είναι έτοιμη να υλοποιήσει το βάρβαρο μνημόνιο και να στείλει το λογαριασμό στο λαό με νέα μέτρα φωτιά, ΕΝΦΙΑ, βαριά φορολογία που θα γονατίσει τον εργάτη, τον υπάλληλο, τον αυτοαπασχολούμενο, τον επαγγελματία, τον αγρότη, τη σύνταξη μετά τα 67, την κατάργηση του ΕΚΑΣ από αρχές 2016, το πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών σε υγεία, πρόνοια, παιδεία και άλλα μέτρα που δεν έχουν τελειωμό. Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης στην πραγματικότητα είναι ήδη έτοιμες, αφού στόχο έχει την υλοποίηση του 3ου μνημονίου, στο έδαφος των υπολοίπων 2 προηγούμενων, με μέτρα που θα προστίθενται ανά τρίμηνο, μετά την αξιολόγηση από την τρόικα, το γνωστό κουαρτέτο πλέον. Το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα είναι σε βάρος των εργαζομένων, των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας, των συνταξιούχων. Το κεφάλαιο, το πολιτικό και κυβερνητικό προσωπικό του, μαζί με την τρόικα, έχουν ως μόνιμη επιδίωξη, να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση και να περάσουν βάρβαρα μέτρα από δω και πέρα χωρίς κοινωνική αντίσταση, για να υλοποιηθεί ανώδυνα η επικίνδυνη στρατηγική τους. Ταυτόχρονα θέλουν άσφαιρη, κάλπικη αντιπολίτευση, για να έχουν λυμένα τα χέρια τους να ξεδιπλώσουν αυτή την επίθεσή τους κατά του λαού μας. Αποτελεί αρνητικό αποτέλεσμα για την Κέρκυρα η εκλογή βουλευτή της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Ο αγώνας του ΚΚΕ μέσα στη βουλή και μέσα στο λαϊκό κίνημα, θα είναι συνεπής και συνεχής και για να απομονωθεί εντελώς το μόρφωμα της ΧΑ, οι δολοφόνοι, τα τσιράκια της σαπίλας του συστήματος. Είναι αυτοί που με τις προτάσεις τους μέσα στη Βουλή στηρίζουν τα εφοπλιστικά συμφέροντα και παράλληλα στήνουν δουλεμπορικά γραφεία ενοικιάζοντας εργαζόμενους με 18 μεροκάματο!!! Το ΚΚΕ θα βρίσκεται κάθε μέρα επικεφαλής στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο για τα λαϊκά στρώματα της πατρίδας μας. Με το ΚΚΕ μπροστά, το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να συμβάλει στην χειραφέτηση του εργαζόμενου λαού, στην άσκηση της μέγιστης πίεσης για απόσπαση παραχωρήσεων, να βρεθεί στο πλευρό των ανέργων και στα βασανιστικά προβλήματά τους, κυρίως να ανοίξει το δρόμο, να βάλει πλώρη για τη συνολική ανατροπή. Καλή δύναμη σε όλους και όλες. Χρειάζεται ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ παντού, στους τόπους δουλειάς, στους τόπους μόρφωσης, στις λαϊκές γειτονιές, εκεί που πραγματικά χτυπά η καρδιά του αγωνιζόμενου και δοκιμαζόμενου σκληρά λαού μας.
http://www.corfupress.com/v3/politiki/44486-%CE%BA%CE%BA%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%AF

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΣΑ




Σαν σήμερα το 2013:
Ο 34χρονος μουσικός Παύλος Φύσσας δολοφονείται σε ενέδρα θανάτου στο Κερατσίνι από Χρυσαυγίτες. Δράστης της δολοφονίας ήταν το μέλος της φασιστικής οργάνωσης Γ. Ρουπακιάς. Τις επόμενες μέρες το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πραγματοποίησαν δεκάδες κινητοποιήσεις και δράσεις, στις εργατογειτονιές και τους χώρους δουλειάς στο Κερατσίνι –και όχι μόνο- καταδικάζοντας τη δολοφονική επίθεση των φασιστών και καλώντας σε λαϊκή πάλη εναντίον του συστήματος που τους θρέφει.
902

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο...




Μπέρτολτ Μπρεχτ
Η παρέλαση του παλιού καινούργιου
Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.
Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί Βρομούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει. Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους Συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική. Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα. Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς! Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους, Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν. Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο, Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό. Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια. Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του. Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα, μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό. Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς! Πιο εύκολα θα ακουγότανε, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων
Μπέρτολτ Μπρεχτ,
1938 Από τη συλλογή
Ποιήματα του Σβέντμποργκ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ...





Σαν σήμερα το 1982: Πεθαίνει ο μεγάλος κομμουνιστής μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος. Ο Μ. Λοΐζος με το πλούσιο έργο και τους αγώνες του πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, παλεύοντας για μια δικαιότερη κοινωνία. Πίστευε, μάλιστα, ότι η στρατευμένη τέχνη όχι μόνο μπορεί να γεννήσει αριστουργηματικά έργα, αλλά και ότι είναι «ένας ελάχιστος φόρος τιμής στις χιλιάδες των φτωχών παιδιών που πεινάνε, αγωνίζονται και σκοτώνονται καθημερινά». Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού, παλεύοντας με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρείες και την κασετοπειρατεία μέσα από την Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Σωματείου).
902

Μήνυμα αλληλεγγύης προς το ΚΚΕ από 65 Κομμουνιστικά Κόμματα






Την αλληλεγγύη τους στο ΚΚΕ εκφράζουν με μήνυμά τους 65 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα απ’ όλο τον κόσμο, καλώντας τους εργαζόμενους να το ενισχύσουν σημαντικά στην προσεχή εκλογική μάχη. Το μήνυμα έχει ως εξής:
«Μήνυμα αλληλεγγύης προς το ΚΚΕ για την εκλογική μάχη της 20ής Σεπτέμβρη
Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που υπογράφουμε το κείμενο αυτό εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους κομμουνιστές της Ελλάδας μπροστά στη δύσκολη εκλογική μάχη της 20ής Σεπτέμβρη.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα της Ελλάδας να δυναμώσουν και με την ψήφο τους το ΚΚΕ, που μαχητικά υπερασπίζεται όλα αυτά τα χρόνια τα δικαιώματά τους, κόντρα στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ.
Η αύξηση των δυνάμεων του ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για την ενδυνάμωση και αποτελεσματικότητα των αγώνων του ελληνικού λαού, για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την εργατική - λαϊκή εξουσία.
1. Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν 2. Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας 3. Αλγερινό κόμμα για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό 4. Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας 5. Κόμμα Εργασίας της Αυστρίας 6. Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας 7. Ένωση των Κομμουνιστών στη Βουλγαρία 8. Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας 9. Κόμμα Βούλγαρων κομμουνιστών 10. Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα 11. Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας 12. Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας 13. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας 14. Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση Γαλλίας 15. Κόμμα επαναστατών κομμουνιστών Γαλλίας 16. Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα 17. Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας 18. Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία 19. Δανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα 20. Κόμμα των κομμουνιστών των ΗΠΑ 21. Δίκτυο κομμουνιστικών οργανώσεων, ΗΠΑ 22. Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας 23. Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας 24. Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας 25. Κόμμα Τουντέχ, Ιράν 26. Κομμουνιστικό Κόμμα Λαών Ισπανίας 27. Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία 28. Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν 29. Κομμουνιστικό Κόμμα Καναδά 30. Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας 31. Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Λευκορωσίας 32. Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα 33. Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου 34. Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας 35. Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού 36. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μεξικού 37. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, Μεξικό 38. Κίνημα «Λαϊκή Αντίσταση», Μολδαβία 39. Εργατικό Κόμμα Μπαγκλαντές 40. Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας 41. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας 42. Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας 43. Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας 44. Ένωση κομμουνιστών Ουκρανίας 45. Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν 46. Παλαιστινιακό Κομμουνιστικό Κόμμα 47. Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης 48. Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) 49. Περουβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα 50. Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας 51. Κομμουνιστικό Κόμμα Πουέρτο Ρίκο 52. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας 53. Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας 54. Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης 55. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας 56. Kόμμα των Κομμουνιστών της Σερβίας 57. Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας 58. Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας 59. Κομμουνιστικό Κόμμα Σρι Λάνκα 60. Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα 61. Κομμουνιστικό Κόμμα Τατζικιστάν 62. Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας-Μοραβίας (Τσεχία) 63. Κομμουνιστικό Κόμμα, Τουρκία 64. Φιλιππινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα (PKP-1930)
Ξεχωριστό μήνυμα αλληλεγγύης στο ΚΚΕ απέστειλε το Πορτογαλικό ΚΚ, στο οποίο σημειώνονται τα εξής:
«Προς την ΚΕ του ΚΚΕ
Σύντροφοι,
Με την ευκαιρία των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα, που θα πραγματοποιηθούν στις 20 Σεπτέμβρη, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας επέμβασης και εκβιασμού και επιβολής του νέου "μνημονίου", που συμφωνήθηκε ανάμεσα στην ΕΕ και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και που στηρίζεται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ και το οποίο συνεχίζει την πολιτική της εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και υποταγής στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και του ιμπεριαλισμού, θα θέλαμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη του ΠΚΚ στο ΚΚΕ σε αυτή τη σημαντική συγκυρία της πάλης σας.
Το ΠΚΚ επαναβεβαιώνει την αλληλεγγύη των Πορτογάλων κομμουνιστών στους κομμουνιστές, τους εργαζόμενους και το λαό της Ελλάδας, με την πεποίθηση ότι θα υπερασπίσουν με την πάλη τα δικαιώματά τους και θα πραγματοποιήσουν τα δίκαια οράματά τους.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Η Γραμματεία της ΚΕ του ΠΚΚ».

902

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Κάλεσμα της ΚΝΕ στη νεολαία μπροστά στις εκλογές




Τώρα με το ΚΚΕ
Υπάρχει λύση για τη νεολαία στο δρόμο της ανατροπής
Όλοι εµείς, οι νέοι, οι νέες, που δουλεύουµε για 300 και 400 ευρώ, που στεκόµαστε στις ουρές της ανεργίας, που οι οικογένειές µας πληρώνουν έναν σκασµό λεφτά για να µορφωθούµε και να σπουδάσουµε, δεν τσιµπάµε ξανά σε ψεύτικα διλήµµατα. Δυναµώνουµε το ΚΚΕ. Τη δική µας φωνή και δύναµη. Μετά τις εκλογές όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει θα εφαρµόσει το 3ο µνηµόνιο, που ψήφισαν όλοι µαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάµι. Ζητάνε την ψήφο µας σήµερα για να µας κουνάνε το δάχτυλο αύριο, ότι αυτή η πολιτική έχει και τη στήριξή µας.
Γι’ αυτό δεν επιλέγουµε το «ποιος» θα εφαρµόσει τα αντιλαϊκά µέτρα. Δυναµώνουµε το ΚΚΕ για να δυναµώσει η αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική. Για να ανοίξει ο δρόµος της αµφισβήτησης και της ανατροπής του σάπιου συστήµατος. Για σκέψου: - Την ίδια στιγµή που η φτώχεια αυξάνεται, τα ράφια των σούπερ µάρκετ είναι γεµάτα τρόφιµα και είδη λαϊκής κατανάλωσης. - Την ίδια ώρα που υπάρχουν πάνω 20.000 κενά σε σχολεία, χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί είναι άνεργοι. - Την ώρα που η επιστήµη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα ανάπτυξης και µπορούν να λύσουν µεγάλα προβλήµατα, οι ασθενείς στερούνται φάρµακα, περίθαλψη, ιατρικές εξετάσεις και επεµβάσεις γιατί είναι πανάκριβα. Αυτές είναι ορισµένες από τις συνέπειες του καπιταλιστικού δρόµου ανάπτυξης. Μια χούφτα επιχειρηµατικοί όµιλοι έχουν στα χέρια τους τα µέσα παραγωγής και καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόµενοι. Έχουν στα χέρια τους την πραγµατική εξουσία. Εµείς µοιραζόµαστε την ανασφάλεια για το µέλλον και οι εκµεταλλευτές έχουν εξασφαλισµένη, άνετη ζωή γι’ αυτούς και τα δισέγγονά τους. Αυτούς υπηρετεί το σάπιο σύστηµα. Αυτοί ευθύνονται για τη λαϊκή χρεοκοπία. Δικιά τους είναι η ΕΕ. Δικό τους εργαλείο είναι οι κυβερνήσεις. Για να προστατευτούν τα κέρδη τους ψηφίστηκαν και τα µνηµόνια. Αυτό το σύστηµα υπηρέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Αυτοπαρουσιάζεται σαν το «νέο», αλλά έκανε ό,τι και οι «παλιοί»: - Εκµεταλλεύτηκε τον πόθο της νεολαίας να απαλλαγεί από τα µνηµόνια και έφερε νέο µνηµόνιο. - Πούλησε το ψέµα ότι θα βελτιωθεί η ζωή της νεολαίας χωρίς να θιχτούν στο ελάχιστο οι µεγάλοι ένοχοι: Οι εκµεταλλευτές και το σύστηµά τους, οι δεσµεύσεις σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. «Αριστερό» άλλοθι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν και οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έφτιαξαν τη λεγόµενη «Λαϊκή Ενότητα», το ΣΥΡΙΖΑ 2. Στήριζαν µέχρι την τελευταία στιγµή την κυβέρνηση που έφερε το 3ο µνηµόνιο και αποχώρησαν όταν προκηρύχτηκαν οι εκλογές. Τώρα ξαναλένε τις ίδιες απάτες που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, πασπαλισµένες µε τα περί «εθνικού νοµίσµατος», µε τα κλειδιά της οικονοµίας και της εξουσίας να παραµένουν στα χέρια των επιχειρηµατικών οµίλων. Καπιταλιστικές χώρες µε εθνικό νόµισµα υπάρχουν όπως η Βουλγαρία, η Ρουµανία κ.ά. Και εκεί η νεολαία ζει τα ίδια προβλήµατα: Μόρφωση - εµπόρευµα, µισθοί πείνας, ανεργία. Για σκέψου: - Το Γενάρη έλεγαν ότι «αντισυστηµικό» ήταν να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να φύγουν «οι άλλοι». Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ µαζί µε «τους άλλους» ψήφισε το 3ο µνηµόνιο. - Στο δηµοψήφισµα παρουσίασαν ότι αντισυστηµική ψήφος είναι το «ΟΧΙ». Οι ίδιοι το µετέτρεψαν απευθείας σε ΝΑΙ. - Μέχρι και τη ναζιστική ΧΑ πρόβαλαν σαν επιλογή «για να δείρει τους κλέφτες». Τελικά αυτό που έκανε ήταν να κυνηγάει µετανάστες και εργάτες. Να δολοφονήσει τον Παύλο. Μέσα στη βουλή ήταν «κοτούλες». Κατέθεσαν πλήθος ερωτήσεων υπέρ συµφερόντων εφοπλιστών και εργολάβων. Την ίδια στιγµή ανοίγουν δουλεµπορικά γραφεία και «πουλάνε» Έλληνες ανέργους σε βιοµήχανους µε 18 ευρώ µεροκάµατο… - Πιο παλιά «συµβούλευαν» τους νέους να «πάνε παραλία» αντί να ψηφίσουν. Τελικά όσοι «συµβούλευαν», ψήφιζαν και έβγαζαν κυβερνήσεις που εφάρµοζαν αντιλαϊκή πολιτική. - Τώρα παρουσιάζουν σαν «ψήφο διαµαρτυρίας», την «παρακµιακή» ψήφο σε γραφικούς τύπους. Όλα τα άλλα κόµµατα προσπαθούν να κρατήσουν τους νέους εγκλωβισµένους στα αδιέξοδα του συστήµατος της εκµετάλλευσης και της ανεργίας. Όλα τα άλλα κόµµατα υπερασπίζονται την καπιταλιστική ιδιοκτησία κι εξουσία. Γι’ αυτό στις θέσεις τους δε θα βρει κανείς τις λύσεις στα προβλήµατά που ζούµε. Μας θέλουν στο ίδιο έργο θεατές, πιόνια στους σχεδιασµούς τους. Για τη ζωή και το µέλλον που µας αξίζει! Μπορούµε να είµαστε πρωταγωνιστές, µε το δικό µας σχέδιο µάχης. Μπορούµε να ζήσουµε µε σύγχρονα δικαιώµατα. Αυτό είναι το πραγµατικά καινούριο σήµερα! Το ΚΚΕ έχει οργάνωση, σχέδιο και πρόγραµµα που οδηγεί σε έναν πραγµατικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονοµίας και της κοινωνίας. Βασισµένο στις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήµης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας. Το σύγχρονο σήµερα είναι: - Να πάρει ο εργαζόµενος λαός τα κλειδιά της οικονοµίας και της εξουσίας στα χέρια του. - Να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες µας και όχι τα κέρδη των λίγων. - Να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να αξιοποιηθούν οι µεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχουµε και σήµερα στραγγαλίζονται. - Να σπάσουµε τα δεσµά της ΕΕ, να διαγραφεί µονοµερώς όλο το χρέος. - Να έχουµε σύγχρονα δικαιώµατα στη µόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή. Ο στόχος για την εργατική-λαϊκή εξουσία µπορεί να δώσει αποτελεσµατική δυναµική στους αγώνες µας σήµερα για να «πιάνουµε από το λαιµό» το σύστηµα και τις κυβερνήσεις του. Η αγανάκτηση να γίνει δύναµη ανατροπής Δυναµώνουµε το ΚΚΕ γιατί αποκαλύπτει και παλεύει ενάντια στον ένοχο για όσα ζούµε σήµερα: το καπιταλιστικό σύστηµα. Δυναµώνουµε το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού, να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του σάπιου συστήµατος. Το ΚΚΕ εκφράζει το γνήσιο ΟΧΙ στα µνηµόνια και τα αντιλαϊκά µέτρα προτείνοντας και παλεύοντας για έναν άλλο δρόµο ανάπτυξης χωρίς κρίσεις και ανεργία. Είναι η δύναµη της αλήθειας, της ελπίδας και της ανατροπής.
Τωρα Mε το ΚΚΕ!
Να απογοητεύσουµε το σύστηµα και τα κόµµατα που το υπερασπίζονται.
Αναδημοσίευση από την σελίδα της ΚΝΕ
kke4ever.blogspot.com/2015/09/blog-post.html