Αναβάλλεται ο προγραμματισμένος για την Κυριακή τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, λόγω κρούσματος κορωνοϊού.
Ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Μάξι Λοβέρα, βρέθηκε θετικός στον ιό.
Κυριακή 30 Αυγούστου 2020
Τρίτη 25 Αυγούστου 2020
ΓΡΑΜΜΟΣ - ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΣΕ
Εκδήλωση για τη διάσωση των παιδιών από τον ΔΣΕ και τη συμβολή των σοσιαλιστικών χωρών
Ιστορικός περίπατος στο νοσοκομείο του ΔΣΕ
Με έκδηλη τη συγκίνηση πραγματοποιήθηκε το διήμερο εκδηλώσεων στον Γράμμο που διοργάνωσαν το Σάββατο και την Κυριακή οι Οργανώσεις Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας και Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με επίκεντρο το Μουσείο του ΔΣΕ στη Θεοτόκο Κόνιτσας.
Το Σάββατο στο χώρο του Μουσείου έγινε πολιτική εκδήλωση, με όλα τα μέτρα προστασίας, με θέμα «Η διάσωση των παιδιών από τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και η συμβολή των σοσιαλιστικών χωρών».
Την εκδήλωση άνοιξε ο Δημήτρης Σδούκος και μίλησε η Κατερίνα Μιχαλιού μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ.
Ιδιαίτερη συγκινητική στιγμή ήταν όταν ανέβηκαν στο βήμα τρεις κάτοικοι της Λυκόρραχης, και αφηγήθηκαν τα βιώματά τους σαν φιλοξενούμενα τότε παιδιά στις σοσιαλιστικές χώρες. Οι ζωντανές μαρτυρίες των Βαγγέλη Σδούκο, Ηλία Νούτσο και Βαγγελιώς Καρανίκα απέδειξαν την ανωτερότητα του Σοσιαλισμού.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδας», που γυρίστηκε το 1948 από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΔΣΕ «Η Ελεύθερη Ελλάδα».
Νωρίτερα είχε προηγηθεί κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του ΔΣΕ, από τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Νεκτάριο Τριάντη, γραμματέα της ΕΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ, τον Γιάννη Κανάτσιο μέλος του ΓΠ της ΟΠ Δυτ. Μακεδονίας, την Ελένη Ποτήρη μέλος του ΣΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας της ΚΝΕ και τη Μαρία Αντωνακάκη γραμματέα του ΣΠ Δυτ. Μακεδονίας της ΚΝΕ και μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προσέλκυσε η έκθεση με πρότυπα υλικά που έδωσαν οι κάτοικοι από τα χωριά των Μαστοροχωρίων. Στις φωτογραφίες πολλοί επισκέπτες βρίσκανε τους συγγενείς τους και ξεκινούσαν οι συζητήσεις για την πολιτική προσφυγιά.
Ιστορικός περίπατος στο νοσοκομείο του ΔΣΕ
Την Κυριακή το πρωί ξεκίνησε από το Μουσείο του ΔΣΕ ιστορικός περίπατος στο νοσοκομείο του ΔΣΕ.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης αποκαλύφθηκε ο πυρήνας του μεγάλου νοσοκομείου του ΔΣΕ στον Γράμμο. Πρόκειται για ένα συγκρότημα 15 πέτρινων θαλάμων, που αποτελούσαν τον πυρήνα του νοσοκομείου, το οποίο είχε δυναμικότητα 1.500 θέσεων, για να καλύψει τις ανάγκες των μαχών του 1948. Τα κτίσματα βρέθηκαν μετά από προσεκτική μελέτη των κειμένων που άφησαν οι γιατροί του ΔΣΕ, Σακελλαρίου και Τζαμαλούκας, σε συνδυασμό με χαρτογραφικό και άλλο υλικό από το Αρχείο του ΚΚΕ.
Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020
Εμετικά insta stories για το παρελθόν με απώτερο στόχο το μέλλον - Απάντηση στη ΔΑΠ
Ανακοίνωση - απάντηση στα «εμετικά insta stories» της ΔΑΠ εξέδωσαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Νομική Σχολή και τη Σχολή ΟΠΕ.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
Την 23η Αυγούστου, την οποία η ΕΕ έχει καθιερώσει ως «Ευρωπαϊκή μέρα μνήμης στα θύματα του ολοκληρωτισμού και των αυταρχικών καθεστώτων», βρήκε αφορμή η ΔΑΠ, για να «postάρει» μια εμετική εικόνα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που ταυτίζει τον φασισμό με τον κομμουνισμό!!!!
Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από μια οργάνωση που εκτός από άριστη σε μαζικές αντιγραφές, σημειώσεις και «φιλικά» κεράσματα, «αριστεύει» και στην ψευτιά, στην υπεράσπιση της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια και φυσικά στον αντικομμουνισμό.
Όμως... Πάει πολύ σε μια χώρα που οι σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας της έχουν βαφτεί κόκκινες από τη θυσία των κομμουνιστών στην Καισαριανή, στην Κοκκινιά, στο Κούρνοβο και σε δεκάδες άλλες περιοχές, που έχουν σημαδευτεί από τις μαζικές εκτελέσεις αθώων κατοίκων στα Καλάβρυτα, το Χορτιάτη, το Δίστομο, την Κάνδανο από τους Ναζί, να κυκλοφορούν τέτοιες εικόνες!
Ας δουν τα στελέχη της ΔΑΠ που βρίσκονταν οι πολιτικοί τους πρόγονοι όταν δινόταν η μάχη για την απελευθέρωση της Ελλάδας – δηλαδή στο Κάιρο και αλλού, σώοι και αβλαβείς - ενώ τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, στα Βουνά, τις εξορίες και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Θέλει πολύ θράσος, λοιπόν, η ΔΑΠ - πιστό σκυλί της γραμμής της ΝΔ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ - να προσπαθεί να ταυτίσει το θύτη με το θύμα, να ταυτίσει την πρόοδο και την ελπίδα με ό,τι πιο μαύρο έχει γνωρίσει η ανθρώπινη ιστορία.
Βέβαια δεν υπάρχει για εμάς ερώτημα. Τα στελέχη της ΔΑΠ, που «εμπνεύστηκαν» την παραπάνω εικόνα, είναι γραφικές καρικατούρες μακαρθισμού και αντικομμουνισμού που όμως στοχεύουν στο να διαστρεβλωθεί η ιστορική πραγματικότητα για να μην μάθει την αλήθεια η νεολαία.
Θα τους συνιστούσαμε να διαβάσουν λίγο ιστορία από βιβλία που δεν πουλάει ο Άδωνις και ο Πλεύρης..
Φέτος συμπληρώθηκαν 81 χρόνια από την Υπογραφή του Συμφώνου Μη επίθεσης (23 Αυγούστου 1939) ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία (πήρε το όνομα των Υπουργών Εξωτερικών Μολότοφ και Ρίμπεντροπ). Αυτό το σύμφωνο η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της, οι ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες το παρουσιάζουν ως μια συμφωνία ανάμεσα στην Σοβιετική Ένωση και τη Χιτλερική Γερμανία που τάχα μοίρασε την Ευρώπη στα δύο, που εξαιτίας αυτής της συμφωνίας ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Σοβιετική Ένωση, πράγματι, στις 23 Αυγούστου του 1939 υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία. Η Σοβιετική Ένωση έβλεπε καθαρά, όπως το έβλεπαν όλοι οι ηγέτες της περιόδου, όπως το έβλεπε όλος κόσμος (ακόμα και τα μικρά παιδιά) ότι ο Β Παγκόσμιος πόλεμος ήταν αναπόφευκτος. Άλλωστε είχε ήδη συγκροτηθεί ο Άξονας Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας με το «Αντικομιντέρν Σύμφωνο», 3 χρόνια πριν το ξέσπασμα του πολέμου, που δεν μπορεί να κρύψει ποιος ήταν ο πραγματικός εχθρός του Χίτλερ, δηλαδή η Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα η Γαλλία και η Αγγλία έστρεφαν τη Γερμανία προς τα σοβιετικά εδάφη. Μια απλή αναζήτηση στα γεγονότα του 1938 (ένα χρόνο πριν την υπογραφή του Συμφώνου) αρκεί για να αποδείξει τις προσπάθειες που έκανε η Σοβιετική Ένωση, για να διαμορφωθεί ενιαίος συνασπισμός ενάντια στον Χίτλερ και τον άξονα, να αντιμετωπιστεί και να μην δοθεί «αέρας στα πανιά του», να μην επιτεθεί σε «διασπασμένο» στρατόπεδο. Η στάση της Αγγλίας και της Γαλλίας, με τη Συμφωνία του Μονάχου (29-30 Σεπτεμβρίου 1938), ήταν να παραδώσουν μέρος της Τσεχοσλοβακίας στους Ναζί και με την πολιτική «κατευνασμού» που ακολουθούσαν έδιναν ώθηση στον Χίτλερ να επιτεθεί στην ΕΣΣΔ, «προς ανατολάς», ενώ παράλληλα απέρριπταν τις προτάσεις της ΕΣΣΔ για συγκρότηση μετώπου ενάντια στον Χίτλερ.
Απέναντι στη στάση της Αγγλίας και της Γαλλίας που έστρωσαν το έδαφος για τη γιγάντωση του Άξονα, η ΕΣΣΔ με την υπογραφή του Συμφώνου μη Επίθεσης εξασφάλισε 21 πολύτιμους μήνες για να προετοιμαστεί πολεμικά για τον πόλεμο που θα ακολουθούσε. Πιο συγκεκριμένα, από το 1939 έως τον Ιούνη 1941 η αριθμητική δύναμη των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ αυξήθηκε σχεδόν τρεις φορές. Συγκροτήθηκαν 125 νέες μεραρχίες, ενώ έγινε και ο εφοδιασμός του στρατού με νέα πολεμικά τεχνικά μέσα και καινούργιους τύπους εξοπλισμών. Μετατράπηκε η οικονομία από «ειρηνική» σε «πολεμική», μεταφέρθηκαν εργοστάσια εκτός της πρώτης γραμμής.
Χωρίς αυτούς τους 21 μήνες δεν θα υπήρχε η νίκη της Σοβιετικής Ένωσης στο Στάλινγκραντ και το Κουρσκ, δεν θα ήταν εφικτή η συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και η μεγαλειώδης νίκη του Κόκκινου Στρατού που απελευθέρωσε την Ευρώπη.
20.000.000 Σοβιετικοί θυσιάστηκαν, 10.000.000 έμειναν ανάπηροι, για να υπερασπιστούν και να προστατέψουν το σοσιαλιστικό κράτος, έδωσαν τη ζωή τους για τους λαούς όλου του κόσμου. Το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης ακολούθησαν και οι λαοί 7 χώρων που αποτίναξαν τα ιμπεριαλιστικά δεσμά και ξεκίνησαν να οικοδομούν το δικό τους κράτος, ενώ παράλληλα η εποποιία του Κόκκινου Στρατού έκανε φωτεινό παράδειγμα την ανωτερότητα του σοσιαλισμού σε πολλούς λαούς της Ευρώπης. Για την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού είναι χαρακτηριστική η ρήση του Ερν. Χέμινγουέι:
« Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία του, χρωστά στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από όσα μπορεί ποτέ να πληρώσει».
Στόχος τους το χθες...
....με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο
Η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της και οι παρατάξεις τους μέσα στις σχολές έχουν κάθε λόγο να συκοφαντούν το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, τα διδάγματα και τις κατακτήσεις του, επειδή, και τότε και τώρα, η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου είναι η μοναδική διέξοδος για να πάψουν η άγρια εκμετάλλευση και οι πόλεμοι, να εξαλειφθούν οι κρίσεις, η φτώχεια και η προσφυγιά, να οργανωθεί η οικονομία και να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Η «σταλινολογία», ο αντικομμουνισμός, τα ψέματα και η διαστρέβλωση της Ιστορίας έχουν συγκεκριμένο στόχο:
Να δυσφημίσουν τη μεγαλύτερη κατάκτηση της ανθρωπότητας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Να πείσουν ειδικά εμάς, τη νέα γενιά, που δεν ξέρουμε τις πρωτόγνωρες κατακτήσεις της εργατικής τάξης στην ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη, ότι δεν έχουμε καμιά διέξοδο από τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτό προσπαθεί να πετύχει η ΕΕ, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Τον ίδιο στόχο είχε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που, ανάμεσα στα άλλα, υπέγραψε την κατάπτυστη διακήρυξη – μνημόνιο του αντικομμουνισμού, που μιλά για «σιδηρούν παραπέτασμα» και παρουσιάζει την ανατροπή του σοσιαλισμού ως την αρχή για την ελευθερία των ανθρώπων.
Για αυτό κάθε χρόνο ξοδεύουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, διοργανώνουν δεκάδες εκδηλώσεις, συνέδρια σε χώρες της ΕΕ, σε πανεπιστήμια, «εφευρίσκουν» επετείους (μέχρι και mini series γυρίζουν) για να αποδείξουν ότι ο σοσιαλισμός δοκιμάστηκε και «απέτυχε», ότι «έχει τελειώσει». Χρόνο με το χρόνο και στο πανεπιστήμιό μας πληθαίνουν τέτοια συνέδρια και ημερίδες, αυξάνονται οι «έρευνες» με διδακτορικά και μεταπτυχιακά προγράμματα για να τεκμηριωθεί «η εγκληματική φύση του κομμουνισμού».
Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου 120 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, 17 εκατομμύρια είναι άνεργοι, πάνω από 4 εκατομμύρια είναι άστεγοι, θέλουν ο λαός και η νεολαία να μην σκέφτονται και να μην προβληματίζονται, να αποδεχθούν ότι αυτή βαρβαρότητα που ζουν είναι μονόδρομος. Είναι η ΕΕ, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την πανδημία , αφού το κριτήριο ανάπτυξης των δημόσιων συστημάτων υγείας και των παροχών είναι η διαχρονική υποταγή τους στις ανάγκες της “ανταγωνιστικότητας”, της κερδοφορίας, της εισαγωγής και στον κλάδο της Υγείας της λογικής του “κόστους – οφέλους”. Στην ΕΕ που εν μέσω πανδημίας η επίδειξη “αλληλεγγύης” πέρασε... σε άλλο επίπεδο, αφού αντί οι χώρες να αναζητούν τρόπους για την προστασία της υγείας του λαού τους, “σφάζονται” για το πώς θα μοιραστεί η χασούρα από την κρίση της οικονομίας , την ίδια ώρα που η τσακισμένη από το οικονομικό εμπάργκο Κούβα είχε στείλει πάνω από 500 γιατρούς σε 12 χώρες του κόσμου από τις πρώτες μέρες της πανδημίας.
Ιδρώνουν όταν βλέπουν αποτελέσματα δικών τους ερευνών που δείχνουν ότι το 74% των πολιτών της ΕΕ εκφράζει δυσαρέσκεια για την ΕΕ, το 51% των νέων στις ΗΠΑ βλέπει θετικά το σοσιαλισμό, ενώ την ίδια στιγμή οι κάτοικοι των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αναπολούν το σοσιαλισμό, ότι το 46% των Ρώσων βλέπουν με «θαυμασμό», «σεβασμό» και «συμπάθεια» την περίοδο που ο Στάλιν ηγούνταν του ΚΚΣΕ και της Σοβιετικής Ένωσης.
Γι' αυτό η ΕΕ δεν έχει κανένα πρόβλημα, αντίθετα επικροτεί τη βία κατά των Κομμουνιστικών Κομμάτων, απαγορεύει τα Κομμουνιστικά σύμβολα, ανέχεται αστικές κυβερνήσεις δηλωμένων, ορκισμένων αντικομμουνιστών, ακροδεξιών και άλλων αντιδραστικών μαντρόσκυλων του κεφαλαίου, από την Ουκρανία μέχρι τις χώρες της Βαλτικής, στηρίζει ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις.
Κάθε νέος φοιτητής, ερευνητής και επιστήμονας έχει χρέος να μάθει την αλήθεια! Οι πρωτόγνωρες κατακτήσεις της εργατικής τάξης στο πρώτο δικό της κράτος, στην ΕΣΣΔ, η ικανοποίηση σύνθετων λαϊκών αναγκών, που στον καπιταλισμό είναι αδύνατον να συμβεί, αποδεικνύουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ζούμε καλύτερα και προκύπτουν από την ίδια την ανάπτυξη της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας. Πραγματική λύση στα σημερινά προβλήματα και τα αδιέξοδα της νεολαίας δίνει μόνο η πρόταση του ΚΚΕ. Το τσάκισμα του φασισμού γίνεται με το να τσακιστεί οριστικά το σύστημα που το γεννά, ο καπιταλισμός, και αυτό γίνεται μόνο με την ανατροπή του.
Καλούμε κάθε νέο και νέα, που σκέφτεται και προβληματίζεται, που βλέπει ότι τα όνειρα και οι ανάγκες τους δεν χωρούν σε αυτό το σύστημα, να μάθει από πρώτο χέρι γιατί παλεύει το ΚΚΕ, γιατί η πάλη για το σοσιαλισμό δεν είναι ένα όραμα αλλά η αναγκαιότητα της εποχής μας. Καλούμε κάθε νέο και νέα να συμμετάσχει στο 46ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – ΟΔΗΓΗΤΗ να δει από κοντά γιατί παλεύουμε και να παλέψει μαζί μας!
ΚΡΗΤΗ: Έχασε τη μάχη ο 30χρονος ναυτικός που είχε τραυματιστεί από την έκρηξη στο «Blue Horizon»
Έχασε τη ζωή του τελικά ο 30χρονος ναυτικός, Γ' μηχανικός, που τραυματίστηκε σήμερα στη διάρκεια έκρηξης στο πλοίο «Blue Horizon» στην Κρήτη, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπ. Ναυτιλίας.
Ο άτυχος ναυτικός νοσηλευόταν από το πρωί σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, όπου είχε μεταφερθεί μαζί με άλλους τρεις συναδέλφους του, μετά την έκρηξη που εκδηλώθηκε στον λέβητα του πλοίου.
Πέθανε ο Γιάννης Πουλόπουλος
Σε ηλικία 79 ετών και με χρόνια προβλήματα υγείας ο Γιάννης Πουλόπουλος έφυγε από τη ζωή καθώς προδόθηκε από την καρδιά του.
Σε ηλικία 79 ετών λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ της Κυριακής (23/8) ο Γιάννης Πουλόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές της ελληνικής μουσικής και απόλυτα ταυτισμένος με το Νέο Κύμα, άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο ερμηνευτής, ο οποίος είχε χρόνια προβλήματα υγείας, προδόθηκε από την καρδιά του σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.
Πρόκειται για μία φωνή που απογείωσε τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου στον περίφημο «Δρόμο», τον εμπορικότερο δίσκο όλων των εποχών, με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει το1.500.000 αντίτυπα, αν και δημοσιεύματα λένε ότι ο αριθμός είναι διπλάσιος.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν ο ελληνικός κινηματογράφος είχε φωνή αυτή ήταν σίγουρα η δική του, η φωνή ενός παιδιού που γεννήθηκε στην Χίο και έμελλε να μεγαλουργήσει.
Ήταν ένας καλλιτέχνης προικισμένος με μια φωνή που «σημάδευε» τα τραγούδια, προικισμένη με βαθιά συναισθηματικά ηχοχρώματα, που έμπαινε στο στούντιο και τα έλεγε με την μία.
Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Μπάγερν Μονάχου
Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Μπάγερν Μονάχου
Η ομάδα του Φλικ είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Η Μπάγερν Μονάχου με γκολ του Κομάν στο 59' επικράτησε με 1-0
της Παρί Σεν Ζερμέν στον τελικό του Champions League και για έκτη φορά
ανεβαίνει στην κορυφή της Ευρώπης. Τρεμπλ για τους Βαυαρούς,
που πήρε την κούπα με 11 νίκες σε 11 ματς!
Η Μπάγερν Μονάχου είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης για έκτη φορά στην ιστορία της.
Με τον Κομάν να είναι ο χρυσός σκόρερ στο 59′
και με τον Νόιερ να πραγματοποιεί μαγική εμφάνιση και να βγάζει ό,τι πήγαινε μέσα,
η ομάδα του Φλικ έγραψε ιστορία με το 1-0 επί της Παρί Σεν Ζερμέν.
Σε 11 παιχνίδια στο Champions League πήρε 11 νίκες και δίκαια είναι στην κορυφή της Ευρώπης.
Με τον Κομάν να είναι ο χρυσός σκόρερ στο 59′
και με τον Νόιερ να πραγματοποιεί μαγική εμφάνιση και να βγάζει ό,τι πήγαινε μέσα,
η ομάδα του Φλικ έγραψε ιστορία με το 1-0 επί της Παρί Σεν Ζερμέν.
Σε 11 παιχνίδια στο Champions League πήρε 11 νίκες και δίκαια είναι στην κορυφή της Ευρώπης.
Τεράστιος Νόιερ, κράτησε όρθια την ομάδα του τόσο στο πρώτο,
όσο και στο δεύτερο ημίχρονο σε ευκαιρίες των Νεϊμάρ, Εμπαπέ και Μαρκίνιος.
Σε κακή βραδιά τα περισσότερα από τα αστέρια της Παρί, την ώρα που η Μπάγερν εμφανίστηκε… κυνική,
σημείωσε ένα γκολ στο 59′ και από το 75′ και μετά… έσβησε το ματς χωρίς να απειληθεί ιδιαίτερα.
όσο και στο δεύτερο ημίχρονο σε ευκαιρίες των Νεϊμάρ, Εμπαπέ και Μαρκίνιος.
Σε κακή βραδιά τα περισσότερα από τα αστέρια της Παρί, την ώρα που η Μπάγερν εμφανίστηκε… κυνική,
σημείωσε ένα γκολ στο 59′ και από το 75′ και μετά… έσβησε το ματς χωρίς να απειληθεί ιδιαίτερα.
Το ματς
Από πλευράς ποιότητας και ευκαιριών, το πρώτο ημίχρονο του τελικού ήταν… χάρμα οφθαλμών.
Όχι όμως και από πλευράς γκολ. Τόσο η Παρί, όσο και η Μπάγερν δημιούργησαν πολλές ευκαιρίες,
με τον Λεβαντόφσκι να έχει δοκάρι στη μεγαλύτερη στιγμή του πρώτου μέρους,
αλλά και την Παρί να φτάνει τρεις φορές μια ανάσα από το γκολ.
Όχι όμως και από πλευράς γκολ. Τόσο η Παρί, όσο και η Μπάγερν δημιούργησαν πολλές ευκαιρίες,
με τον Λεβαντόφσκι να έχει δοκάρι στη μεγαλύτερη στιγμή του πρώτου μέρους,
αλλά και την Παρί να φτάνει τρεις φορές μια ανάσα από το γκολ.
Την πρώτη σε τετ α τετ του Νεϊμάρ, που το έβγαλε ο Νόιερ εντυπωσιακά,
τη δεύτερη με σουτ μέσα από την περιοχή του Ντι Μαρία που έφυγε άουτ και την τρίτη
με ανεπανάληπτη στιγμή για τον Εμπαπέ που μόνος στη μικρή περιοχή πλάσαρε πάνω στον Νόιερ.
Ένα άκρως ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο, που ναι μεν δεν είχε γκολ, πλην όμως είχε όμορφο ποδόσφαιρο,
μπόλικη τακτική και ορισμένες εντυπωσιακές ενέργειες από τον… γαλαξία αστέρων που βρισκόταν στο γήπεδο.
τη δεύτερη με σουτ μέσα από την περιοχή του Ντι Μαρία που έφυγε άουτ και την τρίτη
με ανεπανάληπτη στιγμή για τον Εμπαπέ που μόνος στη μικρή περιοχή πλάσαρε πάνω στον Νόιερ.
Ένα άκρως ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο, που ναι μεν δεν είχε γκολ, πλην όμως είχε όμορφο ποδόσφαιρο,
μπόλικη τακτική και ορισμένες εντυπωσιακές ενέργειες από τον… γαλαξία αστέρων που βρισκόταν στο γήπεδο.
Η Μπάγερν ξεκίνησε καλύτερα στο δεύτερο ημίχρονο.
Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ψάχνοντας με υπομονή τη φάση που θα την έφερνε μπροστά στο σκορ.
Τη βρήκε νωρίς. Στο 59’ ο Κίμιχ έβγαλε καταπληκτική «γλυκιά» σέντρα από τα δεξιά,
βλέποντας τον Κομάν στο δεύτερο δοκάρι κι αυτός με κεφαλιά άνοιξε το σκορ για τους Βαυαρούς.
Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ψάχνοντας με υπομονή τη φάση που θα την έφερνε μπροστά στο σκορ.
Τη βρήκε νωρίς. Στο 59’ ο Κίμιχ έβγαλε καταπληκτική «γλυκιά» σέντρα από τα δεξιά,
βλέποντας τον Κομάν στο δεύτερο δοκάρι κι αυτός με κεφαλιά άνοιξε το σκορ για τους Βαυαρούς.
Με την ψυχολογία από το προβάδισμα, η Μπάγερν άγγιξε το δεύτερο γκολ λίγα λεπτά μετά.
Σε μια πανομοιότυπη φάση, με σέντρα και πάλι για τον Κομάν,
που μόνος στο δεύτερο δοκάρι πλάσαρε, αλλά ο Τιάγκο Σίλβα πρόλαβε και έδιωξε.
Ο Τούχελ έβαλε Βεράτι και Ντράξλερ για να αλλάξει τη ροή του αγώνα
και η Παρί άρχισε να βγάζει επιθετικότητα και να ξεπερνάει το… σοκ από το γκολ που δέχτηκε.
Με τον Μαρκίνιος να χάνει σπουδαία ευκαιρία στο 70’ έπειτα από πάσα του Ντι Μαρία,
αλλά τον Νόιερ να λέει και πάλι «όχι».
Σε μια πανομοιότυπη φάση, με σέντρα και πάλι για τον Κομάν,
που μόνος στο δεύτερο δοκάρι πλάσαρε, αλλά ο Τιάγκο Σίλβα πρόλαβε και έδιωξε.
Ο Τούχελ έβαλε Βεράτι και Ντράξλερ για να αλλάξει τη ροή του αγώνα
και η Παρί άρχισε να βγάζει επιθετικότητα και να ξεπερνάει το… σοκ από το γκολ που δέχτηκε.
Με τον Μαρκίνιος να χάνει σπουδαία ευκαιρία στο 70’ έπειτα από πάσα του Ντι Μαρία,
αλλά τον Νόιερ να λέει και πάλι «όχι».
Από το 75′ και μετά το ματς… έσβησε.
Η Μπάγερν το πήρε στον έλεγχό της, έκλεισε τις γραμμές, δεν άφησε χώρους στην Παρί
που προσπαθούσε αλλά δεν μπορούσε. Και στο φινάλε είχε μείνει από δυνάμεις.
Η Μπάγερν το πήρε στον έλεγχό της, έκλεισε τις γραμμές, δεν άφησε χώρους στην Παρί
που προσπαθούσε αλλά δεν μπορούσε. Και στο φινάλε είχε μείνει από δυνάμεις.
Το φινάλε βρήκε τους Γερμανούς να πανηγυρίζουν το 6ο τρόπαιο στην ιστορία τους δικαίως,
αφού ομολογουμένως έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.
Και το πήραν με 11 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια.
αφού ομολογουμένως έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.
Και το πήραν με 11 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια.
ΠΑΡΙ ΣΖ (Τόμας Τούχελ): Νάβας, Κέρερ, Τιάγκο Σίλβα, Κιμπέμπε, Μπερνάτ (80΄ Κουρζάβα),
Μαρκίνιος, Παρέδες (65΄ Βεράτι), Ερέρα (72΄ Ντράξλερ), Νεϊμάρ, Ντι Μαρία (80΄ Τσούπο-Μότινγκ), Μπαπέ.
Μαρκίνιος, Παρέδες (65΄ Βεράτι), Ερέρα (72΄ Ντράξλερ), Νεϊμάρ, Ντι Μαρία (80΄ Τσούπο-Μότινγκ), Μπαπέ.
ΜΠΑΓΕΡΝ (Χανς-Ντίτερ Φλικ): Νόιερ, Κίμιχ, Μπόατενγκ (25΄ Σίλε),
Αλάμπα, Ντέιβις, Γκορέτσκα, Τιάγκο, Κομάν (68΄ Πέρισιτς), Μίλερ, Γκνάμπρι (69΄ Κουτίνιο), Λεβαντόφσκι
Αλάμπα, Ντέιβις, Γκορέτσκα, Τιάγκο, Κομάν (68΄ Πέρισιτς), Μίλερ, Γκνάμπρι (69΄ Κουτίνιο), Λεβαντόφσκι
Σάββατο 22 Αυγούστου 2020
Πώς η αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ παρέδωσε τον ρωσικό αθλητισμό στη μαφία
( Αναδημοσίευση από ΗΦΑΙΣΤΟΣ και Κατιούσα )
Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα απ’ το βιβλίο του Declan Hill
“Τα στημένα – Ποδόσφαιρο και Οργανωμένο Έγκλημα” (Εκδόσεις Πολύτροπον)
και πιο συγκεκριμένα από το κεφάλαιο “Να στήσει κανείς ή να μη στήσει;”,
που αναφέρεται κυρίως στον ρωσικό αθλητισμό και τον έλεγχό του από τη ρωσική μαφία,
μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης.Το ερώτημα είναι γιατί έχουν χάσει τη ζωή τους τόσο πολλοί άνθρωποι στο ρωσικό αθλητισμό;
Οφείλεται σε ένα διεστραμμένο πάθος με τα σπορ; Σε μια παθολογική αγάπη για το ποδόσφαιρο
που οδηγεί σε λουτρά αίματος; Σε μια εγκληματική μορφή του ακραίου χουλιγκανισμού;
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο κύριος λόγος που οι μαφιόζοι έμπαιναν στο χώρο
του ρωσικού ποδοσφαίρου ήταν ότι ο έλεγχος αθλητικών ομάδων
τους παρείχε σημαντικά επιχειρηματικά πλεονεκτήματα.
Η ιστορία αρχίζει το 1993, όταν ο Μπόρις Γέλτσιν -σε μια κρίση αυτοκρατορικής μεγαλομανίας
που θα έκανε ακόμα και ένα Τσάρο να κοκκινίσει- διόρισε τον πρώην προπονητή του στο τένις,
Σαμίλ Τάρπιτσεφ, Υπουργό Αθλητισμού.
Η ρωσική οικονομία βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση και η πάλαι ποτέ
κραταιά σοβιετική αθλητική μηχανή κατέρρεε.
Ορισμένοι κορυφαίοι αθλητικοί σύλλογοι ήταν τόσο φτωχοί
που οι ποδοσφαιριστές ήταν αναγκασμένοι να μοιράζονται τις άπλυτες φανέλες τους.
Λίγα χρόνια αργότερα, σε μια προπόνηση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας,
είδα τους ποδοσφαιριστές να ανταλλάζουν φανέλες και παπούτσια.
Ο Τάρπιστσεφ πρότεινε στον Γέλτσιν να επιτρέψει στους αθλητικούς συλλόγους
να εισαγάγουν αλκοόλ και καπνά αφορολόγητα, προκειμένου να κερδίσουν μερικά επιπλέον χρήματα.
Αυτή ήταν μια τεράστια παραχώρηση.
Ο Τζιμ Μούντι, διευθυντής της υπηρεσίας οργανωμένου εγκλήματος του FBI,
υποστηρίζει ότι “σχεδόν το 30 τοις εκατό, ίσως και περισσότερο”
από όλα τα χρήματα της ρωσικής κυβέρνησης προέρχονταν από όρους στα καπνά και το αλκοόλ.
Η ιδέα ήταν κάθε αθλητικό σωματείο να μπορεί να εισαγάγει όσο αλκοόλ ή καπνό επιθυμούσε.
Αυτό τους έδωσε ένα τεράστιο εμπορικό πλεονέκτημα έναντι άλλων νόμιμων εισαγωγέων αυτών των προϊόντων.
Οι Ρώσοι μαφιόζοι, λοιπόν, χρειάστηκαν γύρω στα 3 δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσουν
ότι έπρεπε πάση θυσία να μπουν στον αθλητισμό.
Ως εκ τούτου, διάφορες μαφιόζικες οργανώσεις απέκτησαν τον έλεγχο διαφορετικών συλλόγων
και άρχισαν να ανταγωνίζονται στην αφορολόγητη εισαγωγή αυτών των προϊόντων.
Καμία μεμονωμένη ομάδα της μαφίας δεν κατόρθωσε να ελέγξει την αθλητική αγορά,
μολονότι βέβαια όλες προσπάθησαν, όπως δείχνει ο μακρύς κατάλογος των θυμάτων.
Ορισμένοι Ρώσοι δημοσιογράφοι με τους οποίους μίλησα υποστηρίζουν
ότι τα περισσότερα περιστατικά βίας σημειώθηκαν τις “παλιές κακές μέρες”,
τα πρώτα δηλαδή χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης,
όταν οι μαφιόζοι γυρνούσαν στους δρόμους και εκτελούσαν όποιον απειλούσε την επέκταση της εξουσίας τους.
Ο αθλητισμός δε διαφέρει από τις άλλες βιομηχανίες, συνεχίζει το επιχείρημα.
Το 1993, πχ, δεκάδες πρόεδροι ιδιωτικών τραπεζών της Μόσχας εκτελέστηκαν σε μαφιόζικες επιθέσεις.
Ούτε αποτελούν εξαίρεση το ποδόσφαιρο και το χόκεϊ.
Το 1999, η BMW της αθλήτριας του καλλιτεχνικού πατινάζ,
Μαρία Μπουτίρσκαγια, ανατινάχθηκε σε μια μυστηριώδη επίθεση.
Ο Σεβαλιέ Νουσούγεφ, πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Νεανικού Αθλητισμού,
δολοφονήθηκε σε μαφιόζικη επίθεση και ο δεκαοχτάχρονος πυγμάχος, πρωταθλητής Ευρώπης
στην κατηγορία των νέων, Σεργκέι Λατούσκο,
έπεσε σε ενέδρα και δολοφονήθηκε με οκτώ σφαίρες στο στήθος και το κεφάλι,
καθώς έφευγε από μια προπόνηση. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα,
αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα, από διάφορα αθλήματα.
Ως ένα βαθμό, ωστόσο, οι δημοσιογράφοι έχουν δίκιο:
το ποσοστό των δολοφονιών στον αθλητισμό έχει μειωθεί.
Εξακολουθούν βέβαια να σημειώνονται φόνοι και βίαια περιστατικά
αλλά όχι στο βαθμό που συνέβαιναν πριν μια δεκαετία.
Ωστόσο υπάρχουν υπόγεια ρεύματα στον σημερινό ρωσικό αθλητισμό
που ίσως μοιάζουν ακατανόητα σ’ έναν εξωτερικό παρατηρητή.
Τη δεκαετία του ’90, για παράδειγμα,
το FBI προσκόμισε στο δικαστήριο έγγραφα που αποδεικνύουν
ότι επικεφαλής της ρωσικής μαφίας στην Αμερική ήταν ο Βιάτσεσλαβ Ιβανκόφ.
Ο Ιβανκόφ καταδικάστηκε, μεταξύ άλλων, σε δεκαετή κάθειρξη για τον έλεγχο ενός κυκλώματος εκβιασμών
απ’ την περιοχή Μπράιτον Μπιτς του Μπρούκλιν.
Οι δικαστικές ακροάσεις αφορούσαν εν μέρει την εταιρεία Slavic Inc.,
η οποία υποτίθεται ότι ξέπλενε χρήματα για λογαριασμό του Ιβανκόφ.
Το όνομα, ωστόσο, του τελευταίου δεν περιλαμβανόταν στα έγγραφα της εταιρείας.
Αντίθετα, ως πρόεδρός της εμφανιζόταν ο Σλάβα Φετίσοφ,
διάσημος αθλητής του χόκεϊ και διεθνής με την εθνική ομάδα της Ρωσίας,
ο οποίος είχε αγωνιστεί σε κορυφαίες ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης και της Βόρειας Αμερικής.
Στην καριέρα του είχε κερδίσει πολλά πρωταθλήματα Ρωσίας και Αμερικής,
καθώς και ολυμπιακά μετάλλια.
Ο Φετίσοφ δεν εξήγησε ποτέ με πειστικό τρόπο πώς το όξομά του κατέληξε
στα έγγραφα μιας εταιρείας που κατά το FBI συνδεόταν με το αφεντικό της ρωσικής μαφίας.
Ο Σλάβα Φετίσοφ, μιλώντας στους συναδέλφους μου από την εκπομπή Frontline
και στον Ρόμπερτ Φρίντμαν, τον ανεξάρτητο δημοσιογράφο που αποκάλυψε το θέμα,
αρνήθηκε ότι ο Ιβανκόφ είχε κάποια σχέση με την εταιρεία (αν και ο συνήγορός του,
Μπάρι Σλότνικ, επιβεβαίωσε ότι ο Ιβανκόφ είχε σχέσεις με την εταιρεία, η οποία όμως ήταν μια νόμιμη εταιρεία
εισαγωγών-εξαγωγών). Ο Φετίσοφ έχει επιστρέψει στη Μόσχα. Σήμερα, εν έτει 2008, είναι Υπουργός Αθλητισμού.
Σωτηρία Μπέλλου
Κορυφαία τραγουδίστρια του
λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1921
στο χωριό Χάλια της
Χαλκίδας.
Ήταν μέλος εύπορης οικογένειας και η μεγαλύτερη από τα τέσσερα
αδέλφια της. Είχε το όνομα του αγαπημένου της παππού, Σωτήρη Παπασωτηρίου, που
ήταν παπάς στο Σχηματάρι. Στο πλευρό του, «ζυμώθηκε» από μικρή με τους
εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική. Τραγουδίστρια αποφάσισε να γίνει όταν είδε
στον κινηματογράφο την ταινία «Η Προσφυγοπούλα» με τη Σοφία Βέμπο.
Οι γονείς της, όμως, είχαν
αντιρρήσεις κι έτσι σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να κατεβεί μόνη στην Αθήνα.
Εκεί παντρεύτηκε τον Βαγγέλη Τριμούρα, ελεγκτή στα λεωφορεία, με τον οποίο είχε
γνωριστεί όσο ήταν ακόμη στη Χαλκίδα. Ο γάμος τους κράτησε μόνο έξι μήνες και η
Σωτηρία βρέθηκε στις φυλακές «Αβέρωφ», όταν στον τελευταίο τους καβγά του έριξε
βιτριόλι στο πρόσωπο. Στο Εφετείο η ποινή της μειώθηκε από 3,5 χρόνια σε 6 μήνες
και αφέθηκε ελεύθερη. Το
μαρτύριό της συνεχίστηκε όταν επέστρεψε στο πατρικό της στη Χαλκίδα, καθώς οι
δικοί της θεωρούσαν ότι τους ντρόπιαζε. Μην αντέχοντας το καθημερινό ξύλο,
αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την τύχη της στην πρωτεύουσα. Καθώς η μέρα αυτού του
ταξιδιού της συνέπεσε με την 28η Οκτωβρίου 1940, πέρασε όλη την
περίοδο του πολέμου και τα χρόνια της Κατοχής κάτω από δύσκολες συνθήκες και
κάνοντας διάφορες δουλειές. Ανάμεσα στα άλλα τραγουδούσε για ένα χαρτζιλίκι σε
διάφορα ταβερνάκια, με μια κιθάρα που είχε αγοράσει στο μεταξύ. Μετά την απελευθέρωση και αφού γνώρισε από κοντά την
αγριότητα και τις διώξεις του Εμφυλίου, όντας ενεργό μέλος του αντάρτικου, την
ανακάλυψε σε μια ταβέρνα των Εξαρχείων ο θεατρικός συγγραφέας Κίμων Καπετανάκης
και τη σύστησε στο φίλο του Βασίλη Τσιτσάνη. Ο βάρδος του ρεμπέτικου
ενθουσιάστηκε από τη φωνή της και της πρότεινε να μπουν μαζί στο στούντιο. Η επιτυχία των πρώτων της
ηχογραφήσεων με τον αξέχαστο Τσιτσάνη («Συννεφιασμένη Κυριακή», «Τα
Καβουράκια», «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», «Κάνε λιγάκι υπομονή») την καθιέρωσε
ως λαϊκή τραγουδίστρια, ενώ τα χρόνια 1948 - 1955 ήταν περιζήτητη ανάμεσα στους
κορυφαίους συνθέτες. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με τους Γιάννη Παπαϊωάννου («Γύρνα στη ζωή την πρώτη», «Κάνε κουράγιο καρδιά μου», «Άνοιξε,
άνοιξε»), Γιώργο Μητσάκη («Ο ναύτης», «Το σβηστό φανάρι»), Απόστολο Καλδάρα («Είπα
να σβήσω τα παλιά»), Απόστολο Χατζηχρήστο, Μανώλη Χιώτη κ.ά. Η καριέρα της γνώρισε μία κάμψη στα πρώτα
χρόνια της δεκαετίας '60. Από το 1966, όμως, κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας
ερμηνεύτριας του είδους, προχωρώντας σε πρωτοποριακές συνεργασίας με σύγχρονους
έντεχνους συνθέτες: Μούτσης («Το φράγμα»), Σαββόπουλος («Το βαρύ ζεϊμπέκικο»),
Ανδριόπουλος («Λαϊκά προάστια»), Κουνάδης («Δεν περισσεύει υπομονή»), Λάγιος
(«Λαός»), Ανδριόπουλος κ.ά. Παράλληλα, ξανατραγούδησε παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα
τραγούδια, από τα οποία την αγάπησε η νέα γενιά και τη στήριξε στις αδιάκοπες
εμφανίσεις της στα λαϊκά κέντρα, στις μπουάτ της Πλάκας, καθώς και σε μεγάλες
συναυλιακές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το Μάρτιο του 1993 ήρθε αντιμέτωπη με τα
πρώτα σοβαρά προβλήματα υγείας, όταν εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο
«Σωτηρία» με βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια και πνευμονικό εμφύσημα. Λίγο
αργότερα, διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του φάρυγγα. Έχασε τη φωνή της και
δύο ημέρες πριν τα 76 γενέθλιά της, στις 27 Αυγούστου 1997, άφησε την τελευταία
της πνοή στο νοσοκομείο «Μεταξά» του Πειραιά.
© SanSimera.gr
Άθλιος αντικομμουνισμός με σφραγίδα Μητσοτάκη
Άθλιος αντικομμουνισμός
με σφραγίδα Μητσοτάκη
Συμμετοχή του υφυπουργού Άμυνας Αλκ. Στεφανή, ως εκπροσώπου του πρωθυπουργού, σε εκδήλωση (30/8) «υπέρ πεσόντων του Ελληνικού Στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι» της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού - Ανακοίνωση του ΚΚΕ
( ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)