Translate

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024

Αντιγόνη στη Χάγη. Η κατάθεση της Λιάνας Κανέλλη στη Δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς

 



Η για πρώτη φορά ολόκληρη απόδοση και δημοσίευση στα ελληνικά ενός δικαστικού κειμένου, με βαθιά, όμως, πολιτική απόχρωση, αυτού της κατάθεσης της Λιάνας Κανέλλη στη δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στη Χάγη, συνιστά μία αντικειμενική πρωτοτυπία, αλλά και μία προσφορά με πολλούς αποδέκτες. Όλους εκείνους που δεν ξεχάσανε και όλους εκείνους που δεν ξέρουν και αποζητούν να μάθουν την αλήθεια. Την αλήθεια όχι μόνο για το τι συνέβη τη μέρα της κατάθεσης, εκείνη τη φθινοπωρινή μέρα του Οκτώβρη του 2004 στη Χάγη, αλλά και για το τι συνέβη τις 78 μέρες της άνοιξης του 1999 στο Βελιγράδι, που τις μετέτρεψαν μονομιάς σε σκοτεινό χειμώνα οι ΝΑΤΟϊκοί επιδρομείς. Αποδέκτες είναι όσοι πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν για την ειρήνη μέσα από το δρόμο της αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό, που κυοφορεί και γεννά τον πόλεμο.

Το περιεχόμενο της παρούσας έκδοσης αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού λαού. Είναι, όμως,  και κάτι περισσότερο· είναι η αποκάλυψη και διάσωση στη συλλογική μνήμη μίας ιστορίας για μία μοντέρνα Αντιγόνη ενώπιον ενός σύγχρονου Κρέοντα υπό τη μορφή της σύνθεσης ενός Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. 

Η ιστορία έλαβε χώρα στη Χάγη δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά από την πρώτη Αντιγόνη του Σοφοκλέους, άγνωστο πόσα χρόνια πριν την επόμενη Αντιγόνη, που θα προκύψει ως ανάγκη των καιρών για αντίσταση, αγώνα, αμφισβήτηση απέναντι στους μελλοντικούς Κρέοντες μέχρι αυτοί να ηττηθούν οριστικά.


Αντιγόνη στη Χάγη. Η κατάθεση της Λιάνας Κανέλλη στη Δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς - Σύγχρονη Εποχή Εκδοτική ΑΕΒΕ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΥΡΝΑΒΟΥ Καταδικάζει την άγρια καταστολή με ΜΑΤ και χημικά σε βάρος των εποχικών πυροσβεστών

 




Σε δήλωσή του για το όργιο καταστολής κατά των εποχικών πυροσβεστών, ο Δήμαρχος Τυρνάβου Στέλιος Τσικριτσής, αναφέρει:

«Η Δημοτική Αρχή του Τυρνάβου καταδικάζει την άγρια καταστολή με ΜΑΤ και χημικά σε βάρος των εποχικών πυροσβεστών, η οποία οδήγησε και σε πολλούς τραυματισμούς.

Η κυβέρνηση μας δείχνει ξανά το πώς εννοεί την Πολιτική Προστασία. Οι  πυροσβέστες που είναι "ήρωες" το καλοκαίρι, που με κίνδυνο της ζωής τους προσπαθούν ακούραστα να σβήσουν τις φωτιές, ξυλοφορτώνονται μετά το πέρας της αντιπυρικής περιόδου, όταν τολμούν να ζητούν μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δουλειά που είναι απαραίτητη όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά όλους τους μήνες, αφού η Πυροσβεστική συνδράμει σε πλημμύρες, τροχαία, απεγκλωβισμούς ζώων κτλ.

Τη στιγμή λοιπόν που η Πυροσβεστική είναι υποστελεχωμένη με 4.000 κενές οργανικές θέσεις, η κυβέρνηση αρνείται να μονιμοποιήσει τους 2.400 εποχικούς. Την ίδια στιγμή δηλαδή που "κλαίνε" με κροκοδείλια δάκρυα για την κλιματική αλλαγή και τις θεομηνίες, ανθρώπους με πολύτιμη πλέον εμπειρία είτε τους δείχνουν την έξοδο είτε τους διατηρούν στο απαράδεκτο καθεστώς της εργασιακής ομηρίας, αντί να στελεχώσουν τις απαραίτητες υπηρεσίες με μόνιμο προσωπικό.

Ευθύνη για αυτήν την κατάσταση έχουν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αφού ο θεσμός των εποχικών πυροσβεστών εγκαινιάστηκε το 1998 και όλοι οι έως τώρα κυβερνώντες τον διατήρησαν.

Και όλα αυτά ενώ συνολικά η αντιπυρική προστασία «φυτοζωεί», μιας και τα αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα δεν θεωρούνται "επιλέξιμα" από Ε.Ε. και κυβέρνηση, καθώς τα θεωρούν κόστος χωρίς κέρδος. Και στο δήμο μας, βλέπουμε στην πράξη αυτή την πολιτική, αφού τα ποσά που δίνονται από την κυβέρνηση για να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες και παρεμβάσεις κατά την αντιπυρική περίοδο, είναι ανεπαρκή.

Παράλληλα ως Δημοτική Αρχή καταδικάζουμε και τον ξυλοδαρμό και τη σύλληψη δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη που κάλυπτε τα αίσχη που γίνονταν σε βάρος των εποχικών πυροσβεστών. Κάτι που δείχνει πως δεν θέλουν μόνο να καταστείλουν  άγρια όποιον αγωνίζεται και διεκδικεί, αλλά και να φιμώσουν όσους ενημερώνουν τον λαό γι’ αυτές τις πρακτικές.

Η Δημοτική Αρχή συντάσσεται με τα δίκαια αιτήματα των εποχικών πυροσβεστών και απαιτεί εδώ και τώρα την μονιμοποίηση τους. Απαιτούμε επίσης ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπυρικής θωράκισης κι όχι "πάμε κι όπου βγει" κάθε καλοκαίρι.

Και να είναι βέβαιη η κεντρική εξουσία  πως αυτά τα δίκαια αιτήματα και τους μεγαλειώδεις αγώνες δεν πρόκειται να τα κάμψει με το όργιο καταστολής».



Καταδικάζει την άγρια καταστολή με ΜΑΤ και χημικά σε βάρος των εποχικών πυροσβεστών | 902.gr

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΘΡΙΑΣΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ Ν' ανακληθεί η συνδικαλιστική δίωξη της προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Χαλκίδας




Να ανακληθεί η συνδικαλιστική δίωξη  - μήνυση της διοίκησης του νοσοκομείου Χαλκίδας σε βάρος της προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων ζητά το Σωματείο Εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο απαιτώντας παράλληλα να σταματήσει ο αυταρχισμός και η απόπειρα τρομοκράτησης σε βάρος των εργαζομένων του νοσοκομείου Χαλκίδας που στοχεύει στο να επιβληθεί ‹σιγή νεκροταφείου» για να προχωρήσει η κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης των δημόσιων μονάδων υγείας.

Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωσή του το Σωματείο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη ενέργεια της διοίκησης του νοσοκομείου Χαλκίδας να καταθέσει μήνυση σε βάρος της συναδέλφισσας Ι. Ιωάννου, προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων του νοσοκομείου για δήθεν «συκοφαντική δυσφήμιση» επειδή το Σωματείο Εργαζομένων συστηματικά αποκαλύπτει την τραγική υποστελέχωση ΄και τις επικίνδυνες συνθήκες λειτουργίας του νοσοκομείου.

Πρόκειται για πρωτοφανή συνδικαλιστική δίωξη που στο πρόσωπο της συναδέλφισσας αποσκοπεί να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους του νοσοκομείου, για να προχωρήσει με τις λιγότερες αντιδράσεις η πολιτική κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η απαράδεκτη μήνυση της διοίκησης καταφέρεται ενάντια στη μήνυση που ο Σύλλογος Εργαζομένων, όχι μόνη της η Πρόεδρος, κατέθεσε στις 4 Απρίλη 2024, για τη λειτουργία των επί πληρωμή, απογευματινών χειρουργείων.

Αποκρύπτουν όμως ότι στις 19 Μαρτίου 2024, ο Σύλλογος Εργαζομένων απέστειλε εξώδικη διαμαρτυρία, προς τη Διοίκηση του νοσοκομείου, την Επιτροπή Χειρουργείου τον Υπουργό Υγείας και το Διοικητή της 5ης ΥΠΕ, όπου γνωστοποιεί τις επικίνδυνες συνθήκες στα χειρουργεία, λόγω των τραγικών ελλείψεων προσωπικού. Αποκρύπτουν ότι αναπάντητα έμειναν και αντίστοιχα έγγραφα της Δ/ντριας του Χειρουργικού τομέα και συντ. Διευθύντριας Αναισθησιολογικού τμήματος.

Η απαράδεκτη μήνυση σε βάρος της συναδέλφισσας δεν είναι το μοναδικό περιστατικό αυθαιρεσίας και αυταρχισμού στο νοσοκομείο Χαλκίδας. Προστίθεται στις συνεχείς μετακινήσεις εργαζομένων και τις καθαιρέσεις προϊσταμένων από τη διοίκηση του νοσοκομείου.

Ταυτόχρονα πληθαίνουν πανελλαδικα οι διώξεις και οι απειλές σε βάρος αγωνιζόμενων υγειονομικών στα πλαίσια της κυβερνητικής προσπάθειας να επιβληθεί «σιγή νεκροταφείου» και να προχωρήσει ανεμπόδιστη η εφαρμογή του «νέου ΕΣΥ – όπως το ονειρεύονται οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων σε Υγεία και Ασφάλιση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι εκκρεμεί ακόμη η εκδίκαση της δίωξης σε βάρος της συναδέλφισσας Α. Ρέτζιου, προέδρου της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ) και μέλους του Δ.Σ. του Σωματείου μας, κατηγορούμενης για παραβίαση του νόμου 4703/2020 (νόμου "Χρυσοχοΐδη") για τον περιορισμό των διαδηλώσεων.

Μάταια όμως ελπίζουν ότι θα μας τρομοκρατήσουν με τέτοιες ενέργειες. Γνωρίζουμε καλά ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, προϋποθέτει και την ένταση της κρατικής καταστολής ενάντια σε όσους «σηκώνουν κεφάλι».

Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεγαλώνει η αγανάκτηση των υγειονομικών και να αυξάνονται όσοι συνειδητοποιούν ότι ο μόνος δρόμος για να υπερασπίσουμε την υγεία και τα δικαιώματα μας είναι ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα.

Καλούμε την ΑΔΕΔΥ, την ΠΟΕΔΗΝ, όλα τα Σωματεία Εργαζομένων να απαιτήσουμε να ανακληθεί η συνδικαλιστική δίωξη σε βάρος της συναδέλφισσας και να σταματήσει η απόπειρα τρομοκράτησης των εργαζομένων του νοσοκομείου Χαλκίδας».

Ν' ανακληθεί η συνδικαλιστική δίωξη της προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Χαλκίδας | 902.gr

Tζορτζ Μπέρναρντ Σω

 



2 Νοέμβρη 1950... 

Πεθαίνει ο Tζορτζ Μπέρναρντ Σω

 (George Bernard Shaw), 

Ιρλανδός κριτικός, 

δραματουργός και σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας...




Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024

ΝΕΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

 



ΚΕΦΑΛΟΔΕΣΜΟΣ



ΕΝΑ ΝΕΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ 
ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.





Τάσος Λειβαδίτης




 Ο Τάσος (Αναστάσιος-Παντελεήμων) Λειβαδίτης

(Αθήνα, 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας ποιητής.

Γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής, γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922. Καταγόταν από την Κοντοβάζαινα Γορτυνίας, από την πλευρά του πατέρα του.[2][3] Είχε μια αδελφή και τρεις αδελφούς, ένας από τους οποίους ήταν ο ηθοποιός Αλέκος Λειβαδίτης.[4] Το 1946 παντρεύτηκε τη Μαρία Στούπα,[5] κόρη του Γεωργίου Στούπα και της Αλεξάνδρας Λογοθέτη, με την οποία απέκτησε μία κόρη, για την οποία έγραψε το «Ερωτικό» το οποίο είναι από τα λίγα ποιήματα που υπάρχουν ηχογραφημένα σε απαγγελία του ίδιου του ποιητή.

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Στα 1943, εν μέσω της Κατοχής, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.

Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στον χώρο της αριστεράς. Τον αποκάλεσαν «Ποιητή του Έρωτα και της Επανάστασης».[5][6] Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ανήκε σε ομάδα της ΕΠΟΝ που διοργάνωνε εράνους και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, χωρίς να λάβει μέρος ως μάχιμος. Η δράση του αυτή είχε ως συνέπεια να συλληφθεί και να εξοριστεί. Αφέθηκε ελεύθερος μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.[7]

Το 1948 συνελήφθη και εξορίστηκε στον Μούδρο. Μεταφέρθηκε μετά από ένα χρόνο στη Μακρόνησο όπου ξεκίνησε τη συγγραφή του «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου». Μεταφέρθηκε στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Τελικά το δικαστήριο (Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, 10 Φεβρουαρίου 1955) τον απήλλαξε λόγω αμφιβολιών.

Στο ελληνικό κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης εμφανίσθηκε το 1946, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (τεύχ. 55,15-11-46) με το ποίημα «Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη». Το 1947 συνεργάσθηκε στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο. Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας» και εργάσθηκε επίσης ως κριτικός ποίησης στην εφημερίδα Αυγή, από το 1954 ως το 1980 (με εξαίρεση τα έτη 1967-74 που η εφημερίδα είχε κλείσει λόγω της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών) και το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης (1962-1966), όπου δημοσίευσε πολιτικά και κριτικά δοκίμια. Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών Ο θρίαμβος και Συνοικία το όνειρο σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη.[8]

Στο διάστημα της Χούντας των Συνταγματαρχών ο ποιητής για βιοποριστικούς λόγους μεταφράζει ή διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά ποικίλης ύλης με το ψευδώνυμο Pόκκος.

Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο Πολιτεία (1961), Της εξορίας (1976), Πολιτεία Γ' - Οκτώβρης '78 (1976), Τα Λυρικά (1977), Λειτουργία Νο2: Για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο (1987), τον Μάνο Λοΐζο στο δίσκο Για μια μέρα ζωής (1980), τον Γιώργο Τσαγκάρη στο δίσκο Φυσάει (1993) με ερμηνευτή το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη συμμετοχή του ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου, τον Μιχάλη Γρηγορίου στο δίσκο Σκοτεινή πράξη, ένα Ορατόριο σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη (1997), τον Μανώλη Λιδάκη στο δίσκο Υλικό ονείρων (2001), και από το συγκρότημα Όναρ στο δίσκο Αλαντίν, τελειώσαν οι ευχές σου (2003). Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα ΡωσικάΣερβικάΟυγγρικάΣουηδικάΙταλικάΓαλλικάΑλβανικάΒουλγαρικάΚινεζικά και Αγγλικά.

Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο Χειρόγραφα του Φθινοπώρου».

Τιμές και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του Συμφωνία αρ.Ι), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή Βιολί για μονόχειρα), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το Εγχειρίδιο ευθανασίας).

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων».

Έγραψε επίσης κι ένα μικρό τόμο με τίτλο: Έλληνες ποιητές, ο οποίος αναφέρεται στις συλλογές που εκδόθηκαν την περίοδο 1978-1981, και αποτελεί μια απογραφή 74 ποιητικών συλλογών.

Όπως σημειώνει ο Τίτος Πατρίκιος, φίλος και συνεργάτης του Λειβαδίτη, ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ποίηση ώστε όσα ποιήματα του έστελναν «τα διάβαζε όλα ως το κόκαλο και όσο μεγαλύτερη αξία τους έβρισκε, τόσο την αναγνώριζε και τη διακήρυσσε». Και παρακάτω: «άσκησε την κριτική με διεισδυτική ευαισθησία, με στοχασμό που δεν κατέληγε σε κάποια κανονιστικότητα, με άνοιγμα σε όλους τους τρόπους της ποίησης και αγάπη για όλους τους ποιητές, χωρίς εύνοιες και πατερναλισμούς».

Στα ελληνικά ΜΜΕ έχουν πραγματοποιηθεί πολλά αφιερώματα στον ποιητή[9][10][11]. Σε ακαδημαϊκή έρευνα που προβλήθηκε από την ΕΡΤ υπογραμμίζεται ως σημαντική η τάση γνωστοποίησης των ποιημάτων του μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι που θεωρείται αξιοσημείωτος ο τρόπος που αγγίζει σήμερα τους ανθρώπους της εποχής, κάποιος που αποτελεί το ακριβώς αντίθετο αυτής της εποχής. Δηλαδή «σε καιρούς μεταμοντέρνου καπιταλισμού, συγκινεί τους ανθρώπους ένας μοντέρνος κομμουνιστής[12]».

  1. «Μάχη στην άκρη της νύχτας». Αθήνα, Κέδρος, 1952.
  2. «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας». Αθήνα, Κέδρος, 1952.
  3. «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου». Αθήνα, Κέδρος,1953.
  4. «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο». Αθήνα, Κέδρος, 1956.
  5. «Συμφωνία αρ.Ι». Αθήνα, Κέδρος, 1957.
  6. «Οι γυναίκες με τ’ αλογίσια μάτια». Αθήνα, Κέδρος, 1958.
  7. «Καντάτα». Αθήνα, Κέδρος, 1960.
  8. «25η ραψωδία της Οδύσσειας. Αθήνα, Κέδρος, 1963.
  9. «Ποίηση (1952-1963)». Αθήνα, Κέδρος, 1965.
  10. «Οι τελευταίοι». Αθήνα, Κέδρος, 1966.
  11. «Νυχτερινός επισκέπτης». Αθήνα, Κέδρος, 1972.
  12. «Σκοτεινή πράξη». Αθήνα, Κέδρος, 1974.
  13. «Οι τρεις». Αθήνα, Κέδρος, 1975.
  14. «Ο διάβολος με το κηροπήγιο». Αθήνα, Κέδρος, 1975.
  15. «Βιολί για μονόχειρα». Αθήνα, Κέδρος, 1976.
  16. «Ανακάλυψη». Αθήνα, Κέδρος, 1978.
  17. «Ποιήματα (1958-1963)». Αθήνα, Κέδρος, 1978.
  18. «Εγχειρίδιο ευθανασίας». Αθήνα, Κέδρος, 1979
  19. «Ο Τυφλός με το λύχνο». Αθήνα, Κέδρος, 1983
  20. «Βιολέτες για μια εποχή». Αθήνα, Κέδρος, 1985.
  21. «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα». Αθήνα, Κέδρος, 1987.
  22. «Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου». Αθήνα, Κέδρος, 1990.
  23. «Απάνθισμα». Αθήνα, Κέδρος, 1997.
  24. Συγκεντρωτικές εκδόσεις:
    1. «Ποίηση 1» (1952-1966). Αθήνα, Κέδρος, 1985.
    2. «Ποίηση 2» (1972-1977). Αθήνα, Κέδρος, 1987.
    3. «Ποίηση 3» (1979-1987). Αθήνα, Κέδρος, 1988.
  1. «Το εκκρεμές». Αθήνα, Κέδρος, 1966.[13]

Μετάφραση του έργου του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Blind Man with the Lamp, είναι η πρώτη ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή που μεταφράστηκε στην αγγλική γλώσσα το 2014 από τον Ν. Ν. Τρακάκη και εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Denise Harvey", Limni, Evia, Greece.
  1.  Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικάκαθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίαςdata.bnf.fr/ark:/12148/cb13475618n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2.  «Η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη (από την Κοντοβάζαινα) κερδίζει τις σημερινές γενιές! - Kalimera Arkadia»www.kalimera-arkadia.gr. 29 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024.
  3.  «maxmag.gr - Τάσος Λειβαδίτης: Ο ποιητής του έρωτα και της επανάστασης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018.
  4.  Μπορδόκας, Κωνσταντίνος (21 Νοεμβρίου 2022). «Tο οικογενειακό «δέντρο» των Ελλήνων καλλιτεχνών»Ελεύθερος Τύπος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2023.
  5. ↑ Άλμα πάνω, στο:5,0 5,1 «ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ»Τάσος Λειβαδίτης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2019.
  6.  Αναστασία, Μιγδάνη (20 Απριλίου 2017). «Αφιερώματα | Τάσος Λειβαδίτης: Ο ποιητής του έρωτα και της επανάστασης»MAXMAG | Πολιτισμός, Τέχνες, Διασκέδαση, Ομορφιά. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2019.
  7.  Μπενάτσης, Απόστολος. «ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ: ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
  8.  Η Συνοικία το όνειρο υπήρξε η πρώτη και πιο αξιόλογη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Αλέκου Αλεξανδράκη στον κινηματογράφο. Χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς «αριστούργημα» ενώ τα τραγούδια της ταινίας ερμηνεύονται από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση με το αξεπέραστο «Βρέχει στη φτωχογειτονιά». Η προβολή της ταινίας είχε απαγορευτεί προσωρινά αλλά επετράπη κατόπιν παρέμβασης της Ελένης Βλάχου.
  9.  Anaxagoras (2018-02-26), Οι ποιητές μας - Τάσος Λειβαδίτης (1983), ανακτήθηκε στις 2019-03-09
  10.  Antifono.gr (2012-07-29), Τάσος Λειβαδίτης (ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΕΤ1), ανακτήθηκε στις 2019-03-09
  11.  Put the kings down (2019-02-28), Εκπομπή της ΕΡΤ αφιερωμένη στον Τάσο Λειβαδίτη, ανακτήθηκε στις 2019-03-09
  12.  Put the kings down (2016-11-29), Τάσος Λειβαδίτης:Ένας μοντέρνος κομμουνιστής σε καιρούς μεταμοντέρνου καπιταλισμού, ανακτήθηκε στις 2019-03-09
  13.  [1]Αρχειοθετήθηκε 2021-04-14 στο Wayback Machine. Πηγή το ΕΚΕΒΙ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι - Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]