Translate

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2022

Βέλγιο: Ρωσοφοβία και πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των προσφύγων




 Γράφει: Μαρίνα Κονταρά

Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι η βελγική κυβέρνηση θα ευθυγραμμιζόταν με τους συμμάχους της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ στα πλαίσια του πολέμου στην Ουκρανία. Εκτός από την πλήρη υποστήριξη της πολιτικής των δυτικών συμμάχων, διεξάγεται παράλληλα μια εκστρατεία για την προώθηση της υποστήριξης των Ουκρανών προσφύγων από το βελγικό κράτος. Μάλιστα, η βελγική βασιλική οικογένεια ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει τρία ακίνητα ιδιοκτησίας της για τη φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων! Αρκετοί δήμοι του Βελγίου έχουν απευθύνει έκκληση στους κατοίκους τους, προτείνοντας πιθανούς τρόπους υποστήριξης των προσφύγων και των ανθρώπων που είναι εγκλωβισμένοι στην Ουκρανία: από συλλογή τροφίμων και ρούχων μέχρι φιλοξενία προσφύγων. Σε μια ζωντανή εκπομπή που συνδιοργανώθηκε και μεταδόθηκε από τρία φλαμανδικά τηλεοπτικά κανάλια την περασμένη εβδομάδα, συγκεντρώθηκε από το κοινό το εντυπωσιακό ποσό των 17,7 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο θα προσφερθεί σε ΜΚΟ που εργάζονται με πρόσφυγες και θύματα πολέμου στην Ουκρανία. 


Αυτή η στάση των αρχών σηματοδοτεί μια εντυπωσιακή διαφορά σε σύγκριση με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν οι πρόσφυγες του κύματος 2015-16. Τότε, πολίτες και αντιρατσιστικές / προσφυγικές οργανώσεις είχαν αναλάβει πρωτοβουλίες υλικής υποστήριξης των εκατοντάδων προσφύγων που έφταναν στο Βέλγιο, αλλά δεν υπήρξε ουσιαστικά καμία βοήθεια ή πρωτοβουλία εκ μέρους των αρχών. Αντιθέτως, ένα αυτοοργανωμένο καμπ υποστήριξης προσφύγων στις Βρυξέλλες εκκενώθηκε βίαια από την αστυνομία αμέσως μόλις στήθηκε. Όσο για τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, είχαν μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση απέναντι στους πρόσφυγες τότε.


Αυξανόμενη ρωσοφοβία

Ταυτόχρονα, παρατηρείται και ένα ανησυχητικό κύμα ρωσοφοβίας. Η Έλενα Μπουρένινα είναι μια 37χρονη καθηγήτρια κλασικού τραγουδιού. Είναι Βελγίδα ρωσικής καταγωγής. Ζει στη Βαλλονία (το γαλλόφωνο τμήμα του Βελγίου) από τα δέκα της χρόνια, όταν η μητέρα της μετανάστευσε από τη Ρωσία. Πρόσφατα έδωσε συνέντευξη σε εκπομπή του RTL, καταγγέλλοντας διαφόρων ειδών επιθέσεις εναντίον Ρώσων που ζουν στην περιοχή της, ή ακόμη και ανθρώπων που φέρουν ονόματα που μοιάζουν με ρωσικά ή μιλούν ρωσικά. 


«Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου φοβούνται να μιλήσουν ρωσικά στον δρόμο!», λέει η Έλενα.


Όπως επίσης αναφέρει η ίδια, η ρωσική γλώσσα είναι επίσημη γλώσσα σε τέσσερις χώρες (και αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα σε άλλες εννέα), οπότε κάποιος μπορεί να μιλάει ρωσικά ή να έχει ρωσικό επίθετο, ενώ είναι Μολδαβός, Καζάκος ή ακόμη και Ουκρανός. 


Στη συνέντευξή της, μίλησε για διάφορα είδη επιθέσεων: επιθετικά μηνύματα στο Instagram, λεκτικές επιθέσεις στον δρόμο, σπασμένα αυτοκίνητα ή προσόψεις σπιτιών – μόνο και μόνο επειδή κάποιος είχε ρωσικό όνομα στο κουδούνι της πόρτας ή στον λογαριασμό του στο Instagram. 


Η Έλενα Μπουρένινα εξέφρασε επίσης την ανησυχία της για το ολοένα αυξανόμενο κλίμα ενάντια στη ρωσική τέχνη. Αναρωτιέται χαρακτηριστικά:


«Γιατί ο κόσμος στρέφεται εναντίον του ρωσικού λαού που δεν ζήτησε τίποτα από όλα αυτά; Οι Ρώσοι βρίσκονται τώρα στην πρώτη γραμμή ενάντια στον πόλεμο. Στο Βέλγιο, Ρώσοι και Ουκρανοί, είμαστε ακόμα φίλοι. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Έχουμε φίλους που ζουν μια τραγωδία αυτή τη στιγμή με την οικογένειά τους εγκλωβισμένη στην Ουκρανία». 


Προπαγάνδα στο δημοτικό σχολείο;

Σε μια συζήτηση με μια μητέρα που ζει στη Βαλλονία, είπε ότι το 7χρονο παιδί της υπέφερε από εφιάλτες για αρκετές ημέρες  αφότου η δασκάλα έδειξε πλάνα από βομβαρδισμούς της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας στην τάξη του, μια τάξη με παιδιά της Β’ Δημοτικού! Λίγες μέρες αργότερα, τα παιδιά άρχισαν να απομονώνουν έναν συμμαθητή τους, του οποίου η μητέρα είναι Ρωσίδα και αρνιόντουσαν να παίξουν με αυτό το παιδί! Η ίδια η μητέρα επικοινώνησε με το κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης των μαθητών της περιφέρειάς της, αλλά οι αρμόδιοι με τους οποίους μίλησε δεν βρήκαν κάτι επιλήψιμο στην προβολή του βίντεο! Κατόπιν βέβαια, το θέμα συζητήθηκε στο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί φρόντισαν να λάβουν μέτρα για να διορθωθεί η κατάσταση. 


Πέρα από τις προβληματικές (για να το πούμε ήπια) παιδαγωγικές μεθόδους της συγκεκριμένης εκπαιδευτικού, το σχολείο, όπως και οι τέχνες, είναι ένας χώρος που πρέπει να διέπεται από ιδανικά όπως η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη, η ανεκτικότητα, η συμπερίληψη και η αποδοχή. Είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι ο ρατσισμός ή οι ρατσιστικές συμπεριφορές γίνονται ανεκτές – πολύ περισσότερο μάλιστα να προωθούνται – σε δημοτικά σχολεία. 


Μεταναστευτικές πολιτικές που ευνοούν τις διακρίσεις

Έχει γίνει πολύς λόγος για το γεγονός ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες χαλαρώνουν τις πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου για τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Σύμφωνα με τις οδηγίες που κυκλοφορούν στις κοινωνικές υπηρεσίες της Φλάνδρας, οι Ουκρανοί πολίτες που φθάνουν ή ζουν ήδη νόμιμα στο Βέλγιο, αποκτούν κατ’ εξαίρεση άδειες ή/και ευνοούνται με παρατάσεις της άδειας παραμονής τους, ενώ οι διαδικασίες απλοποιούνται σημαντικά γι’ αυτούς. Συν τοις άλλοις, οι Ουκρανοί υπήκοοι που ζουν ήδη στο Βέλγιο, δεν θα διώκονται ούτε θα απελαύνονται, ακόμη και αν η άδειά τους έχει λήξει για ένα διάστημα 3 μηνών. Οι εξαιρέσεις αυτές δεν ισχύουν για άλλους πρόσφυγες, ακόμη και αν προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές.


Είναι βέβαια σωστό οι Ουκρανοί που διαφεύγουν από αυτόν τον φρικτό πόλεμο, έχοντας πιθανότατα χάσει τα πάντα, να αντιμετωπίζονται με ανθρώπινο τρόπο, να υποστηρίζονται οικονομικά και βρίσκονται σε καθεστώς προστασίας. 


Όλοι οι πρόσφυγες πολέμου και οι μετανάστες θα έπρεπε πραγματικά να αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο. Οι Ουκρανοί πρόσφυγες δεν είναι «περισσότερο» ή «καλύτεροι» πρόσφυγες από τους Σύρους ή τους Αφγανούς και το γεγονός ότι οι τελευταίοι δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο αποτελεί απόδειξη της υποκρισίας των δυτικών κυβερνήσεων. 


Στην περίπτωση αυτή, η διάκριση αυτή δεν οφείλεται στο χρώμα ή τη θρησκεία. Οι Ρώσοι είναι εξίσου «λευκοί» και «χριστιανοί» με τους Ουκρανούς, ωστόσο τους σπάνε τα αυτοκίνητα ή λαμβάνουν απειλητικά μηνύματα, ενώ αυτό φαίνεται να γίνεται ανεκτό και να συγκαλύπτεται από τις αρχές. 


Ο λόγος για αυτές τις διακρίσεις είναι ότι οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θεωρούν την Ουκρανία γεωπολιτικό σύμμαχό τους, την χειρίζονται σαν ένα χρήσιμο εργαλείο για να στριμώξουν τη Ρωσία και τον Πούτιν στη γεωπολιτική σκακιέρα. Για άλλη μια φορά, οι άνθρωποι εργαλειοποιούνται σαν μοχλός πίεσης στα πολιτικά παιχνίδια. 


Στην πραγματικότητα, έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο: το 2016-17, η Τουρκία είχε υποκινήσει τους πρόσφυγες να περάσουν τα ελληνικά σύνορα, διαδίδοντας φήμες ότι θα τους επιτρεπόταν να συνεχίσουν το ταξίδι τους και να φτάσουν σε ευρωπαϊκές χώρες. Λίγες εβδομάδες αργότερα, τους μπλόκαραν στα σύνορα Ελλάδας-Βόρειας Μακεδονίας και στη συνέχεια τους εγκλώβισαν στα σύνορα της Σερβίας με την Ουγγαρία. Ένα παρόμοιο σενάριο επαναλήφθηκε πριν από μερικούς μήνες στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Πολωνία. 


Το γεγονός ότι οι Ουκρανοί αντιμετωπίζονται ανθρώπινα τώρα, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εγγύηση ότι θα έχουν καλύτερη ζωή ως πρόσφυγες στο Βέλγιο ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στο μέλλον. Σύντομα, όταν ολοκληρωθεί ο ρόλος που τους επιβλήθηκε στο γεωπολιτικό παιχνίδι, θα είναι και αυτοί το ίδιο φτωχοί και αντικείμενα εκμετάλλευσης, όπως άλλοι μετανάστες πριν από αυτούς, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους. Σύντομα το λευκό τους δέρμα και η χριστιανική τους πίστη θα ξεχαστούν και θα αναγκαστούν κι αυτοί να παλέψουν για αξιοπρεπή εργασία, μισθό και ζωή. 


Πολιτικά παιχνίδια και ακροδεξιά

Ο περίφημος πρόεδρος του ακροδεξιού Βλαμς Μπελάνγκ (Vlaams Belang, μτφρ: «Φλαμανδικό Συμφέρον»), Τομ Βαν Γκρίκεν (Tom Van Grieken), δήλωσε στο φλαμανδικό ραδιόφωνο ότι οι Ουκρανοί πρόσφυγες είναι σίγουρα ευπρόσδεκτοι, υπό την προϋπόθεση ότι οι υπόλοιπες αιτήσεις ασύλου θα ανασταλούν, επειδή δεν υπάρχει αρκετός χώρος και χρήματα για όλους. Το ακροδεξιό κόμμα έχει επίσης δηλώσει την πρόθεσή του να καταθέσει πρόταση μομφής κατά τριών Υπουργών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για παραβίαση των διατάξεων της συνθήκης του Δουβλίνου σχετικά με τον χειρισμό των Ουκρανών προσφύγων. Ο αρμόδιος Υπουργός βέβαια απάντησε ότι δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος αναστολής των αιτήσεων ασύλου, ενώ οι Ουκρανοί πρόσφυγες αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση. 


Το Βλαμς Μπελάνγκ δημοσιοποίησε επίσης την πρόθεσή του να υποστηρίξει το αίτημα της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας, να λάβουν έκτακτα κονδύλια από την ΕΕ, προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην προσφυγική κρίση. 


Η στάση του Βλαμς Μπελάνγκ είναι εξίσου υποκριτική με τη στάση οποιασδήποτε κυβέρνησης ή θεσμικής πολιτικής δύναμης: ποτέ δεν υιοθέτησαν παρόμοια θέση σε σχέση με τους Σύρους ή άλλους πρόσφυγες που επίσης διαφεύγουν από πολέμους. Αντίθετα, το επιχείρημά τους ήταν πάντα ότι δεν υπάρχει «αρκετός χώρος» γι’ αυτούς στην Ευρώπη και ότι θα πρέπει να επιστρέψουν εκεί από όπου έφυγαν. 


Το θέμα όμως είναι ότι για άλλη μια φορά οι πρόσφυγες εργαλειοποιούνται στο πλαίσιο πολιτικών παιχνιδιών και ανταγωνισμών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει εκφράσει τη συμπάθειά του για το ηγετικό μέλος του Βλαμς Μπελάνγκ, Φίλιπ Ντεγουίντερ (Filip Dewinter), ενώ είναι επίσης ευρέως γνωστές οι φιλικές σχέσεις του με άλλους ακροδεξιούς Ευρωπαίους ηγέτες. 

Ένα πράγμα είναι σίγουρο: ούτε η ακροδεξιά ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης συμπάσχουν με την τραγωδία των προσφύγων, όπως δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των Βέλγων ή των άλλων ευρωπαϊκών λαών.


Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ φέρουν σοβαρές ευθύνες για όλους τους πολέμους και τις κρίσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και δεκαετίες στη Μέση Ανατολή, την Ασία ή την Αφρική. Έχουν επίσης το δικό τους μερίδιο ευθύνης για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Διαπιστώνουμε ότι τεράστια χρηματικά ποσά απελευθερώνονται για τη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας και για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης που έχει προκληθεί από τον πόλεμο, ενώ αρκετά πρόσφατα ακούγαμε ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για τη στήριξη του τομέα της δημόσιας υγείας ή των προσφύγων από άλλες χώρες. Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι και οι ρωσόφωνοι μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, παρά το γεγονός ότι είναι τα πρώτα θύματα του αυταρχικού καθεστώτος του Πούτιν και ότι συχνά αναπτύσσουν αντιστάσεις στο καθεστώς του. 


Το συμφέρον των λαών είναι η ενότητα, η συμπερίληψη και η  αλληλεγγύη. 

Η διαίρεση και οι διακρίσεις εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. 

Στεκόμαστε στο πλευρό των Ουκρανών, των προσφύγων, του καταπιεσμένου ρωσικού λαού 

και όλων των θυμάτων που δραπετεύουν από τους πολέμους και τη φτώχεια, ανεξάρτητα 

από την καταγωγή τους. 

Παλεύουμε για το δυνάμωμα ενός ενωτικού αντιπολεμικού κινήματος, 

που να βασίζεται στη διεθνιστική και εργατική προοπτική, 

ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.


Antinazi zone: Βέλγιο: Ρωσοφοβία και πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των προσφύγων

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2022

Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853 – 1890)




 Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853 – 1890)

Ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ με τον περιπετειώδη βίο 

και το τραγικό τέλος είναι μια θρυλική μορφή στην ιστορία της τέχνης. Ενταγμένος από τους τεχνοκριτικούς στο κλίμα του μετα-ιμπρεσιονισμού, άσκησε με το έργο του τεράστια επιρροή στην τέχνη του 20ου αιώνα. Σταθερή αξία στο καλλιτεχνικό χρηματιστήριο με τις τιμές των έργων να είναι απλησίαστες, αν και κατά την διάρκεια της ζωής του πούλησε μόνο ένα πίνακά του.

Η ζωή του

Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1853 στο Ζίντερτ της Νότιας Ολλανδίας. Γιος πάστορα, δούλεψε, αρχικά, σε μια εταιρία εμπορίου πινάκων στη Χάγη, το Λονδίνο και το Παρίσι. Στη συνέχεια, έγινε δάσκαλος στην Αγγλία, ιεραπόστολος στους μεταλλωρύχους του Μπορινάζ, στο Βέλγιο, και τελικά, το 1880, ζωγράφος. Υπήρξε κατά βάση αυτοδίδακτος και μόνο ένας εξάδελφός του καλλιτέχνης, ο τοπιογράφος Άντον Μοβ, τού έμαθε ορισμένα τεχνικά στοιχεία της ελαιογραφίας και της υδατογραφίας.

Το 1886, έφυγε από την Ολλανδία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι,

όπου και έζησε μαζί με τον αδελφό του Τεό, έμπορο τέχνης και προστάτη καλλιτεχνών όπως ο Εμίλ Μπερνάρ, ο Εντγκάρ Ντεγκά, ο Πολ Γκογκέν, ο Ζορζ Σερά και ο Τουλούζ-Λοτρέκ.

Εντυπωσιασμένος από το έργο και την προσωπικότητα των ζωγράφων αυτών, ο Βαν Γκογκ συνέλαβε την ιδέα ενός «εργαστηρίου του Νότου», στο Αρλ, όπου θα δούλευαν από κοινού οι πρωτοπόροι καλλιτέχνες της εποχής. Το 1888, εγκαταστάθηκε πράγματι στο Αρλ, αλλά ο μόνος ζωγράφος που πείστηκε να τόν ακολουθήσει ήταν ο Γκογκέν.

Ένας άγριος καυγάς ανάμεσα στους δύο τους προκάλεσε την πρώτη του κρίση τρέλας, κατά τη διάρκεια της οποίας έκοψε το αυτί του. Δύο χρόνια αργότερα, στις 29 Ιουλίου 1890 αυτοκτόνησε, έχοντας πουλήσει έναν μόνο πίνακα σε όλη του τη ζωή!

Το έργο του

Μέσα σε σχεδόν μια δεκαετία ο Βαν Γκογκ ζωγράφισε 2.100 πίνακες, μεταξύ αυτών και 860 ελαιογραφίες, τις πιο πολλές στα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Το έργο του περιλαμβάνει τοπία, νεκρές φύσεις, πορτρέτα και αυτοπροσωπογραφίες.

Τα έργα της ολλανδικής περιόδου του (1880-1886) είναι βαριά, με χρώματα πλούσια αλλά σε χαμηλούς τόνους και με όχι ιδιαίτερη εκλέπτυνση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της τέχνης του της πρώτης αυτής περιόδου είναι ο πίνακας «Οι πατατοφάγοι».

Όταν, στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή με τους άλλους νεωτεριστές ζωγράφους της εποχής, τις γιαπωνέζικες στάμπες και τα έργα μεγάλων κολοριστών του παρελθόντος όπως ο Ντελακρουά, το ύφος του άλλαξε ριζικά, για να καταλήξει στα εκθαμβωτικά χρώματα και τις παχιές, ξέφρενες πινελιές της περιόδου του Αρλ.

Τα δυόμισι τελευταία χρόνια της ζωής του, ζωγράφισε εκατοντάδες πίνακες, ανάμεσα στους οποίους και τα πασίγνωστα έργα του «Αυτοπροσωπογραφία», «Ηλιοτρόπια», «Νύχτα με άστρα» κ.α. Οι υδατογραφίες του και τα σχέδιά του χαρακτηρίζονται από ανάλογη ένταση και παρουσιάζουν επίσης μεγάλο ενδιαφέρον.

Τα γράμματα που έγραψε στον αδελφό του Τεό (στα ελληνικά «Βαν Γκογκ: Γράμματα στον αδελφό μου Θεόδωρο», από τις εκδόσεις Γκοβόστη) αποτελούν όχι μόνο ένα σημαντικό ντοκουμέντο για την τέχνη της εποχής του αλλά και αξιόλογα από κάθε άποψη λογοτεχνικά κείμενα.





© SanSimera.gr

Έρικ Κλάπτον

 



Ο Ερικ κλαπτον γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1945, (Ripley, Surrey, Αγγλία).

Βρετανός μουσικός, κιθαρίστας στα τέλη της δεκαετίας του 1960

 και στις αρχές της δεκαετίας του '70

 και αργότερα έγινε μεγάλος τραγουδιστής-τραγουδοποιός.


ΠΗΓΗ: 

Έρικ Κλάπτον | Βιογραφία, τραγούδια, συγκροτήματα, άλμπουμ και γεγονότα - Ψυχαγωγία Και Ποπ Κουλτούρα | Μαρτιου 2022 (gov-civ-guarda.pt)



Μανώλης Γλέζος




Τετάρτη, Μαρτίου 30, 2022


30 Μάρτη 2020... 


Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 98 χρόνων, 

ο αγωνιστής της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος...



Βιτσέντζος Κορνάρος (1553 - 1613)


 


29 Μάρτη 1553... 


Γεννήθηκε στη Σητεία της Κρήτης 

ο σπουδαίος ποιητής Βιτσέντζος Κορνάρος (1553 - 1613). 

Θεωρείται ένας από τους κυριότερους

 εκπροσώπους της κρητικής λογοτεχνίας, 

συγγραφέας του αφηγηματικού ποιήματος «Ερωτόκριτος»

 και πιθανώς του θρησκευτικού δράματος «Η Θυσία του Αβραάμ»...



Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ «Ο Μπελογιάννης ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων»


 4/1952

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ

«Ο Μπελογιάννης ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων»


Οι δήμιοι Πλαστήρας - Βενιζέλος, εκτελώντας την ανθρωποφαγική διαταγή του Πιουριφόι, προχώρησαν στο έγκλημα. Σήμερα στις 4 το πρωί εκτέλεσαν στο Γουδί, τον μεγάλο ήρωα του λαού της Ελλάδας και της παγκόσμιας στρατιάς της ειρήνης, τον σύντροφο Ν. Μπελογιάννη. Στο πρόσωπο του Μπελογιάννη, το ΚΚΕ και ο λαός της Ελλάδας έχασε έναν από τους ηγέτες του και η φιλειρηνική ανθρωπότητα έναν αητό αήττητο σημαιοφόρο της. (...)

Σαν γνήσιοι γκάγκστερς άρπαξαν τον Μπελογιάννη από το κελί των μελλοθανάτων των φυλακών Καλλιθέας στις 3 μετά τα μεσάνυχτα και πριν ανατείλει ο ήλιος, όπως ορίζει ο νόμος τους, τον εκτέλεσαν χρησιμοποιώντας για φως τους προβολείς των αυτοκινήτων. Εκτέλεσαν κρυφά, στα σκοτεινά, το δολοφονικό τους έργο, γιατί έτρεμαν οι άνανδροι την παλλαϊκή οργή του λαού της Ελλάδας και των εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων καλής θέλησης σ' όλο τον κόσμο. (...)

Σήμερα στις 4 η ώρα έπαψε να χτυπάει η φλογερή καρδιά ενός μεγάλου αγωνιστή του λαού της Ελλάδας και της φιλειρηνικής ανθρωπότητας. Εδωσε όλες τις δυνάμεις του και την ίδια τη ζωή του, για την απελευθέρωση της Ελλάδας, για τη νίκη των δυνάμεων της ειρήνης, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού σ' όλο τον κόσμο. (...) Ο Μπελογιάννης όμως ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο Μπελογιάννης πέρασε στο πάνθεο των μεγάλων ηρώων της προοδευτικής ανθρωπότητας. Η αντρεία πάλη του και μέσα στο μοναρχοφασιστικό στρατοδικείο και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπων σ' όλο τον κόσμο στην πάλη τους για την υπεράσπιση της ειρήνης, για ένα καλύτερο μέλλον. (...)

30/3/52

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

***

Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από εκείνη την Κυριακή, 30 Μάρτη του 1952, όταν ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του έπεσαν απ' τα πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος, αγωνιζόμενοι για έναν κόσμο «στο μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων».


This document is protected by

Στην επέτειο αυτή, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που εκδόθηκε ανήμερα των εκτελέσεων και τυπώθηκε και στο πρωτοσέλιδο του παράνομου «Ριζοσπάστη» τον Απρίλη του 1952.

O Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε το 1915 στην Αμαλιάδα και απ' τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ. Το 1932 μπήκε στη Νομική Σχολή και το 1934 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Την επόμενη χρονιά εκλέχτηκε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αμαλιάδας.

Τον Μάρτη του 1936 εξορίστηκε στην Ιο για την επαναστατική του δράση, ενώ παράλληλα αποβλήθηκε από τη Νομική. Τον Ιούλη του 1936 επέστρεψε από την εξορία και στάλθηκε με κομματική χρέωση στην Πάτρα. Τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς και ενώ είχε επιβληθεί το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά, κατατάχτηκε στον στρατό και ανέλαβε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης. Τον Δεκέμβρη πιάστηκε και καταδικάστηκε σε 3 μήνες φυλακή και 6 μήνες εξορία. Μετά την απελευθέρωσή του στάλθηκε σε πειθαρχικό Λόχο στον Ασσο Κεφαλλονιάς, απ' όπου έφυγε τον Ιούλη του 1937. Επέστρεψε στην Πάτρα, όπου δούλεψε στην παρανομία.

Τον Μάη του 1938 συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Αίγινα και μετά στην Ακροναυπλία. Στην Κατοχή, μεταφέρθηκε στα ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το 1943, ενώ ήταν κρατούμενος στο «Σωτηρία», απέδρασε και πήγε στην Πελοπόννησο, όπου ανέλαβε Γραμματέας της ΚΟ Πάτρας και στη συνέχεια οργανωτής του Γραφείου Περιοχής στη Νότια Πελοπόννησο. Το 1944, το Γραφείο αποφάσισε να τοποθετηθεί Καπετάνιος στη Μεραρχία του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου.

Μετά από την απελευθέρωση, ως μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου, ήταν υπεύθυνος Τύπου και Διαφώτισης, έχοντας ταυτόχρονα ευθύνη για την καθοδήγηση Οργανώσεων και την έκδοση της εφημερίδας «Λεύτερος Μωρηάς».

Τον Δεκέμβρη του 1946 κατατάχτηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Το 1947 τοποθετήθηκε στον τομέα Διαφώτισης του Γενικού Αρχηγείου, μετά ανέλαβε υποδιοικητής της Σχολής Αξιωματικών και ύστερα Πολιτικός Επίτροπος της 102ης Ταξιαρχίας, της 10ης και της 1ης Μεραρχίας.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, πήρε και αυτός, όπως χιλιάδες άλλοι μαχητές, τον δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς. Το 1950, στην 7η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ο Νίκος Μπελογιάννης εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος της και στις 7 Ιούνη έφτασε παράνομα στην Ελλάδα, με αποστολή την αναδιοργάνωση των παράνομων Οργανώσεων, που συνέχιζαν να δέχονται χτυπήματα από την Ασφάλεια.

Εξίμισι περίπου μήνες μετά την άφιξή του στην Ελλάδα (20-12-1950) συνελήφθη και για δέκα μήνες κρατήθηκε στην απομόνωση, παραμένοντας ανυποχώρητος, απορρίπτοντας τις δελεαστικές προτάσεις που του έγιναν για να σώσει τη ζωή του.

Στις δύο δίκες που έγιναν, στάθηκε αλύγιστος, υπερασπίστηκε με σθένος το ΚΚΕ. Καταδικάστηκε σε θάνατο τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη δίκη μαζί με άλλα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ.

Στις 30 Μάρτη του 1952 πέρασε στην αθανασία, μαζί με τους συντρόφους του Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.

Με τη θυσία του ο Νίκος Μπελογιάννης έγινε σύμβολο της ανάγκης διαφύλαξης της αυτοτέλειας και της ανυποχώρητης επαναστατικής πάλης του Κόμματος σε όλες τις συνθήκες. Γι' αυτό και στο πρόσωπό του τιμάμε τη θυσία όλων των κομμουνιστών, όλων των αλύγιστων της ταξικής πάλης. Εξάλλου, όπως σημείωσε ο ίδιος:

«(...) Η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του (...) Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».


Βλ. περισσότερα:

Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1949-1967, τόμ. Γ1, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2021, σελ. 195 - 200, 204 - 208, 221 - 245



Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ | ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (rizospastis.gr)


ΠΗΓΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ:

 iskra - Μια ριζοσπαστική ματιά στην ενημέρωση

Τρίτη 29 Μαρτίου 2022

Ποιοι δεν θα είναι (ευτυχώς!) μαζί μας στη συναυλία;

 



-Πνίγουν πρόσφυγες στο Αιγαίο
-Απελαύνουν παιδιά
-Βασανίζουν κρατούμενους
-Υψώνουν φράχτες
-Κάνουν την Ελλάδα απέραντη αμερικανική βάση

 και προκεχωρημένο νατοϊκό φυλάκιο
-Αλλάζουν το δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής μας πολιτικής
-Εμπλέκουν τη χώρα σε περιπέτειες και στέλνουν όπλα στον πόλεμο
-Φλερτάρουν με την ιδέα ενός γενικευμένου πολέμου 

και τον πυρηνικό όλεθρο, 

ως δήθεν  απάντηση στον κτηνώδη πόλεμο του Πούτιν
-Παρακολουθούν αμέριμνοι κι από μακριά  την "απομονωμένη" 

Τουρκία και άλλες χώρες να αναλαμβάνουν ειρηνευτικές πρωτοβουλίες
-Καλύπτουν τα καρτέλ και τους μαυραγορίτες που θησαυρίζουν 

στην ενέργεια και σε είδη πρώτης ανάγκης
-Φτωχοποιούν την κοινωνία με πρόσχημα την Ουκρανία 

και με "μέτρα" που επιχειρούν να σβήσουν την πυρκαγιά  της ακρίβειας

 με τρύπιες μάνικες.
-Ξεπουλάνε τις δημόσιες υποδομές, την υγεία, την Παιδεία.
-Ευθύνονται για το μακάβριο ρεκόρ θανάτων από κορονοϊό της Ελλάδας 

σε όλη τη  Δυτ. Ευρώπη, αναλογικά με τον πληθυσμό
-Καταργούν τα μέτρα για την πανδημία,  ενώ τα κρούσματα αυξάνονται, 

γιατί έτσι απαιτεί η θεά "αγορά"

Και νομίζουν πως θα τα καλύψουν όλα αυτά με ένα 

"Είμαστε όλοι Ουκρανοί" και πάει τέλειωσε; 
Και με επιθέσεις στην Αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ 

ότι δήθεν τάσσονται με τον Πούτιν και ταυτίζουν το θύμα με τον θύτη; 

Ε, όχι λοιπόν.

Όσο απίστευτα θρασύ κι αν ακούγεται, αυτό ακριβώς επιχειρούν. 

Έναν σπασμωδικό αντιπερισπασμό βασισμένο 

στο ψέμα και στη διαστρέβλωση,  

βλέποντας με πανικό το έδαφος να σείεται 

και την πολιτική ηγεμονία της ΝΔ 

και του κ. Μητσοτάκη να κλονίζεται. 

Με τον λαϊκό παράγοντα να εισβάλει ξανά 

στο προσκήνιο των εξελίξεων. 

Και μάλιστα σε ένα θέμα όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, 

που θαρρούσαν ότι διέθεταν υπεροπλία και το μονοπώλιο 

στην έκφραση της ευαισθησίας του ελληνικού λαού.

Εξαπολύουν μια απίστευτη νεομακαρθική εκστρατεία. 

Συκοφαντούν  φορείς όπως η Αλληλεγγύη για Όλους 

και προσβάλουν  κσταξιωμένους  καλλιτέχνες, 

 γιατί δεν οργανώνουν τη συναυλία υπό τη γραμμή

 και τις  υποδείξεις ενός πανίσχυρου πολιτικού και μιντιακού 

"Νατοϊκού κομιτάτου".
Επιστρατεύουν εναντίον της συναυλίας 

από "καψοΚαλύβες"- απολογητές των Ταγματασφαλιτών

  και  τον προπετή  πρωθυπουργικό γόνο,  

μέχρι καλοπληρωμένα τρολ 

και μισθωμένους πρώην Αριστερούς, 

να γκεμπελίζουν και να συκοφαντούν ασύστολα.
Θα τους αφήσουμε να κρυφτούν και να ξεπλυθούν 

για όλα τα παραπάνω πίσω από την  αντίθεσή τους

 για τα εγκλήματα του Πούτιν; Του δικού τους, 

από την άποψη του οικονομικού  συστήματος

 και των ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπεί, Πούτιν;

Θα τους αφήσουμε;
Να συκοφαντούν την Αριστερά;
Να μας αποκαλούν "πουτινάκια"

 αυτοί που συμπαρατάχθηκαν με τον Πούτιν στις Πρέσπες;
Αυτοί οι ψευτοφιλελεύθεροι που στην κυβέρνησή τους 

έχουν μια διμοιρία "Αζόφ" ή "Βάγκνερ"  από (πρώην;) 

χουντικούς  και ακροδεξιούς;   
Αυτοί που ταΐζουν τους ολιγάρχες και τους εφοπλιστές τους

 χειρότερα απ' τον τσάρο του Κρεμλίνου, 

με απευθείας αναθέσεις, 

αμαρτωλές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές; 
Αυτοί που ιστορικά  χειροκρότησαν κάθε πόλεμο, 

κάθε επέμβαση, 

κάθε πραξικόπημα της CIA και του Πενταγώνου;
Αυτοί που προχθές έκλαιγαν την μακαρίτισα πλέον,  

αναίσχυντη εγκληματία  πολέμου Ολμπράιτ, 

που δήλωνε ότι τα 500.000 παιδιά που σκότωσε

 το Αμερικανικό εμπάργκο στο Ιράκ "άξιζαν τον κόπο";
Σε αυτούς  θα δώσει λογαριασμό ο δημοκρατικός

 κόσμος και η Αριστερά;

Όχι, βέβαια! 

Ο δημοκρατικός κόσμος, η Αριστερά και η νεολαία αγκάλιασαν ήδη 

τη συναυλία. Θα  βγουν  για μια ακόμη φορά μπροστά 

 στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Νικηφορίδη, 

του Γλέζου και του Κύρκου,  

να πολεμήσουν τον πόλεμο και την αδικία.

Να τραγουδήσουν για την Ειρήνη, 

τη Φύση που βιάζεται  και τον Άνθρωπο που κομματιάζεται.
Τις ζωές που χάνονται και τους άμαχους που εξευτελίζονται

 και ταπεινώνονται από τους ιμπεριαλισμους  όπου γης, 

σήμερα και χθες και αύριο, αν δεν ανατραπεί το σύστημα

 που γεννάει πείνα, πολέμους και ατέρμονη βαρβαρότητα. 

Αν δεν ηττηθεί  ο ιμπεριαλισμός που τώρα μιλάει ρωσικά 

και έχει εισβάλει βάρβαρα στην Ουκρανία.
Και ο  άλλος, ο πολύ πιο ισχυρός,   που μιλάει αγγλικά 

και έχει πνίξει τον κόσμο στο αίμα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την Τρίτη θα είμαστε, λοιπόν  όλοι εκεί!
Στα Προπύλαια!
Στη μεγάλη συναυλία για να σταματήσει ο πόλεμος του Πούτιν.
Για να μπει τέλος στην  εισβολή.
Για να πετύχουν οι διαπραγματεύσεις.
Για να αναπνεύσει ελεύθερος και ανεξάρτητος ο ηρωϊκός Ουκρανικός λαός 

που αντιστέκεται.

Προσοχή!   

Πολεμοκάπηλα "γεράκια", ρατσιστές,   
δεξιακραιοκεντρώα τρολ,  
βαποράκια εμπόρων όπλων 
 και απόγονοι των Ελλήνων Σβόμποντα,  
δεν θα τραγουδήσουν μαζί μας. (Ευτυχώς!).


Αυτοί στις τρύπες τους, στις Πρεσβείες τους, 

στην υποκουλτούρα τους και  στα κανάλια αυτών 

που τώρα βρίζουν τον Πούτιν,  

αλλά χρυσοπληρώνονται για να μεταφέρουν το πετρέλαιό 

του με τα καράβια τους.

Τάκης Κατσαρός

Ποιοι δεν θα είναι (ευτυχώς!) μαζί μας στη συναυλία; | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)

Ποιοι δεν θα είναι (ευτυχώς!) μαζί μας στη συναυλία; :: left.gr


Ας βγάλουν τώρα τον σκασμό για τη Νατάσα Μποφίλιου



Πού να είναι άραγε εξαφανισμένοι όλοι εκείνοι, δημοσιογράφοι και μη, 

που κατηγορούσαν τη Νατάσα Μποφίλιου για τη συμμετοχή της στην αντιπολεμική συναυλία που διοργάνωσαν προ εβδομάδων φοιτητικοί σύλλογοι;

Πού να είναι εξαφανισμένος άραγε 

και ο λαλίστατος Αντώνης Καφετζόπουλος;

Πού είναι εξαφανισμένοι όλοι εκείνοι

 οι νεοδεξιοί του Ακραίου Κέντρου 

που χρησιμοποιούν ακροδεξιά ρητορική;

Διότι, σήμερα, 

ανακοινώθηκε πως η Μποφίλιου 

θα συμμετέχει και στο Μουσικό Κουτί, 

τον αντιπολεμικό τηλεμαραθώνιο της ΕΡΤ. 

«Ένα διαφορετικό Μουσικό Κουτί

 ετοιμάζεται τις τελευταίες μέρες 

με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα

 για τους άμαχους και τους πρόσφυγες της Ουκρανίας λόγω της ρωσικής εισβολής», 

γράφει η εκπομπή στο δελτίο τύπου.

Και συμμετέχει φυσικά (η Νατάσα)

 και στην κατασυκοφαντημένη, 

από τους παραπάνω κύκλους, 

συναυλία για την ειρήνη που γίνεται 

 Τρίτη στα Προπύλαια.

Η Μποφίλιου το διαλαλούσε από την αρχή, 

πως πηγαίνει σε όλες

 τις αντιπολεμικές συναυλίες, 

αλλά εκείνοι έκαναν πως δεν την άκουγαν. Επίτηδες. Πρόσχημα έψαχναν.

Όπως και η «συναυλία για την ειρήνη» το αναφέρει ξεκάθαρα:

 «Όταν κερδίζει ο πόλεμος, χάνει η ζωή. 

Να σταματήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. 

Να σιγήσουν τα όπλα. Τραγουδάμε όλοι μαζί για την ειρήνη». 

Αλλά αντέδρασαν τάχα μου γιατί δεν τους άρεσε η αφίσα 

επειδή δεν έλεγε για τον Πούτιν. 

Θα έβρισκαν κάτι...

Ξέρετε ε, ούτε η «αφίσα» για το Μουσικό Κουτί

 λέει για τη ρωσική εισβολή και τον Πούτιν! 

Τι κάνουμε τώρα εδώ; 

Δεν θα βγει να τους κράξει ο Καφετζόπουλος, 

ο Δοξιάδης και ο Γκορίτσας; 

Πώς το επιτρέπουν;

Αλλά και το άλλο, που το βάζετε; Διαμαρτύρονται 

για μία αντιπολεμική συναυλία, κάνοντας παρατηρήσεις, 

τύποι που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ ξανά 

με αντιπολεμικές συναυλίες! 

Τύποι που αδιαφορούσαν γι' αυτές ή και ενοχλούνταν ακόμα.

 Από τα γραφικά και παράδοξα του καιρού μας... 

Ας βγάλουν τώρα τον σκασμό για τη Νατάσα Μποφίλιου | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)



 

Μίλτος Σαχτούρης

 



Μίλτος Σαχτούρης (1919 – 2005)

Σημαντικός νεοέλληνας ποιητής. Εντάσσεται στην πρώτη μεταπολεμική γενιά, που διαδέχθηκε τους νεωτερικούς ποιητές του μεσοπολέμου.

Με καταγωγή από την Ύδρα, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 

του 1919 στην Αθήνα και ήταν δισέγγονος

 του ναυάρχου του '21 καπετάν Γιώργη Σαχτούρη. 

Το 1937 εγγράφηκε με προτροπή του πατέρα του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

αλλά μετά το θάνατό του την εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί 

ψυχή τε και σώματι στην ποίηση. 

Δεν άσκησε ποτέ του κανένα βιοποριστικό επάγγελμα

 και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δεν απόκτησε οικογένεια. 

Οι γονείς δίσταζαν να δώσουν το χέρι της κόρης τους στον γαμπρό Μιλτιάδη Σαχτούρη. 

«Όχι, γιατί ποιητής δεν είναι επάγγελμα»

 του έλεγαν και του έκλειναν την πόρτα.

Το 1943 γνωρίστηκε με τον Nίκο Eγγονόπουλο,

 μια συνάντηση που στάθηκε καθοριστική για τον ποιητή Σαχτούρη. 

Τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με ποίημά του

 στο περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα». 

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τα περιοδικά

 «Τα Νέα Ελληνικά», «Τραμ», «Το Δέντρο», «Η Λέξη» και «Νέα Εστία».

Το έργο του καθαρά ποιητικό και έχει κυκλοφορήσει στις συλλογές:

 «Οι Λησμονημένοι» (1945), «Παραλογαίς» (1948),

 «Με το πρόσωπο στον τοίχο» (1952), «Όταν σας μιλώ» (1956),

 «Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο» (1958), «Ο περίπατος» (1960), «Τα στίγματα» (1962), «Σφραγίδα ή όγδοη Σελήνη» (1964), «Το σκεύος» (1971), «Ποιήματα 1945-1971», «Χρωμοτραύματα» (1980), «Εκτοπλάσματα» (1986), «Καταβύθιση» (1990), «Εκτοτε» (1996)

 και «Ανάποδα γύρισαν τα ρολόγια» (1998).

Τιμήθηκε με τρία βραβεία: Το 1956 με το Α' Βραβείο του διαγωνισμού

 «Νέοι Ευρωπαίοι Ποιητές» της RAI για τη συλλογή του «Όταν σας μιλώ», 

το 1962 με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης 

για τη συλλογή του «Τα Στίγματα» και το 1987 

με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του «Εκτοπλάσματα».

Ο Σαχτούρης είναι ποιητής του κλειστού χώρου, αντιηρωικός, εκφραστής και απολογητής της κατακερματισμένης και καθημαγμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Απορρίπτει την παραδοσιακή γραφή και στρέφεται στον συμβολισμό και τον υπερρεαλισμό. Διαφοροποιείται από τους σύγχρονους ομοτέχνους του, επειδή οικοδομεί το έργο του με εφιαλτικές εικόνες και σύμβολα, που πλησιάζουν περισσότερο τον εξπρεσιονισμό.

Υπερτονίζει το παράλογο, ενώ από τον Υπερρεαλισμό από τον οποίον ξεκίνησε, κρατά τη φαντασία και την παραίσθηση, όχι όμως και τη συνειρμική εκφορά του λόγου. Είναι ποιητής του ατομικού άγχους, αλλά μέσα στο έργο του είναι διάσπαρτος ο απόηχος του άγχους μιας ολόκληρης εποχής. Κι όμως, η ποίησή του δεν είναι απαισιόδοξη. Ο δημιουργός της ομολογεί «Πάντα θα 'χουμε ανάγκη από ουρανό».

Έργα του έχουν μεταφραστεί στη γαλλική, αγγλική, ιταλική, γερμανική, πολωνική και βουλγαρική. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί 

από τους Μάνο Χατζιδάκι, Αργύρη Κουνάδη, Γιάννη Σπανό

Κυριάκο Σφέτσα και Νίκο Ξυδάκη.

Ο Μίλτος Σαχτούρης έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαρτίου του 2005.

Εργογραφία

  • Ποιήματα 1945 - 1971 («Κέδρος»)
  • Ποιήματα 1980 - 1998 («Κέδρος»)

Δισκογραφία

  • O Mίλτος Σαχτούρης διαβάζει Σαχτούρη (Διόνυσος 1977)


Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/104

© SanSimera.gr

Μίλτος Σαχτούρης - Βιογραφία - Σαν Σήμερα .gr (sansimera.gr)