Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ

Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ



Σαν σήμερα κλείνουν 97 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας. Είναι η μέρα έναρξης του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου του. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τη θεωρία του σοσιαλισμού.

Το Συνέδριο ενέκρινε το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, το Καταστατικό του ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος, τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων» που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν πολλά σημαντικά και πρωτοποριακά για την εποχή αιτήματα, όπως η κατάργηση του βασιλικού θεσμού, το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας.

Επίσης, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας και του παιδιού εκτός γάμου, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής.

Επίσης, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων.

Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.

Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής, αποτελούμενης από τους Αρίστο Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο, Μιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη Πισπινή, Σπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Γραμματέας της ΚΕ εκλέχτηκε ο Ν. Δημητράτος, ενώ διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος.

Στο Δεύτερο Συνέδριό του, που συνήλθε τον Απρίλη, 5-12 (18-25), του 1920 και αποφάσισε την προσχώρηση στη Γ' Κομμουνιστική Διεθνή, αποφασίστηκε να προστεθεί στον τίτλο του Κόμματος η λέξη «Κομμουνιστικό» και έτσι το Κόμμα ονομαζόταν Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Κομμουνιστικό), ΣΕΚΕ (Κ). Στο ίδιο Συνέδριο αποφασίστηκε να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» υπό τον έλεγχο της ΚΕ. Ένα χρόνο αργότερα, την 1η Αυγούστου 1921, ο «Ριζοσπάστης» έγινε «επίσημο όργανο του ΣΕΚΕ (Κ)».

Τη μετονομασία του σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - (Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς), ΚΚΕ (ΕΤΚΔ), την αποφάσισε το Τρίτο Έκτακτο Συνέδριό του, που συνήλθε από τις 26 Νοέμβρη έως τις 3 Δεκέμβρη του 1924. Το Συνέδριο, ομόφωνα, δέχτηκε τους 21 όρους εισδοχής των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Διεθνή.



http://www.902.gr/eidisi/istoria-ideologia/79780/simera-i-epeteios-idrysis-toy-kke#/0

66 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας

Σαν σήμερα, την 1η του Οκτώβρη του 1949,
ο Μάο Τσε Τουνγκ ανακήρυσσε την ίδρυση
της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας,
δηλώνοντας ότι ο κινεζικός λαός «σηκώθηκε όρθιος και στέκει στα πόδια του»
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου αναφέρει τον όρο «λαθρομετανάστης» - Αντίδραση της ΚΝΕ

Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου αναφέρει τον όρο «λαθρομετανάστης» - Αντίδραση της ΚΝΕ
Πηγή: 902.gr
Αντιδράσεις έχει προκαλέσει το γεγονός πως σε σχολικό βιβλίο χρησιμοποιείται ο όρος «λαθρομετανάστης», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι λαθραίοι.
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο για το μάθημα της Ιστορίας Κοινωνικών Επιστημών που από φέτος διδάσκεται στη Γ΄ Λυκείου, αλλεπάλληλες φορές, γίνεται χρήση του όρου «λαθρομετανάστης», ενώ συνδέεται ευθέως ο «λαθρομετανάστης» με την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανασφάλεια των πολιτών εγείροντας και θέματα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Στις σελίδες 197, 200 και 201 το βιβλίο γράφει:

«Η αδυναμία ένταξης των μεταναστών -και ιδιαίτερα των λαθρομεταναστών στον κοινωνικό ιστό της χώρας υποδοχής οδηγεί στην αδυναμία προσαρμογής των μεταναστών και στην υποβάθμιση των περιοχών εγκατάστασής τους». Σε άλλο σημείο αναφέρει πως «η εμφάνιση μορφών οργανωμένου εγκλήματος αλλά και η ραγδαία και ανεξέλεγκτη αύξηση των λαθρομεταναστών και των οικονομικών μεταναστών δημιουργούν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στην ελληνική κοινωνία». Επίσης ότι «το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, των οικονομικών μεταναστών, των πολιτικών προσφύγων είναι στην ουσία πρόβλημα ελεγχόμενης ενσωμάτωσης ενός τουλάχιστον τμήματος αυτών στην όλη οικονομικοκοινωνική δομή, στο σύγχρονο καταμερισμό της εργασίας». Σχόλιο της ΚΝΕ
Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ αναφέρει:
«Ο ρατσισμός αναπτύσσεται στο σημερινό σύστημα που έχει βάση του την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αντιμετωπίζει την ανθρώπινη εργασία, την εργατική δύναμη ως εμπόρευμα. Γι’ αυτό κάποιος άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί έως και λαθραίος! Καλούμε κάθε νέο και νέα να μην το αποδεχτεί, να το αμφισβητήσει! Να δυναμώσουμε μαζί την αλληλεγγύη και την πάλη για την ανατροπή του απάνθρωπου συστήματος των πολέμων και της φτώχειας, που είναι οι αιτίες που δημιουργούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση, που εμπορεύεται, αγοράζει και πουλάει την ικανότητα του ανθρώπου να παράγει, να δημιουργεί».
http://revol-now.blogspot.gr/2015/09/blog-post_40.html

ΚΚΕ κατά δημοτικής αρχής: Έχουν θράσος για την “τρύπα” στη ΔΕΥΑΚ!

ΚΚΕ κατά δημοτικής αρχής: Έχουν θράσος για την “τρύπα” στη ΔΕΥΑΚ!
Το θέμα της ΔΕΥΑΚ αναμένεται, εκτός απροόπτου, να τεθεί στην αυριανή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου υπό τη μορφή ερώτησης από την αντιπολίτευση.
Το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του εξαπολύει επίθεση κατά της διοίκησης της ΔΕΥΑΚ και της Δημοτικής Αρχής, υποστηρίζοντας ότι με θράσος κατηγορούν λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που η επιχείρηση αντιμετωπίζει. Προτείνει, δε, να δημιουργηθεί “Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης Νερού” ο οποίος και θα υλοποιεί μία ενιαία πολιτική διαχείρισης “με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, διασφαλίζοντας τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών”. Η ανακοίνωση έχει ως εξής: “Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, καταγγέλλει την ανάλγητη πρακτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ που αφορά αφαιρέσεις υδρομέτρων από λαϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έχουν χρέη προς τη ΔΕΥΑΚ. Με τον τρόπο αυτό άνεργοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που έχουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών του νερού μένουν χωρίς το κοινωνικό αυτό αγαθό. Η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΚ έχουν το θράσος να κατηγορούν τις λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που αυτή αντιμετωπίζει. Εσκεμμένα κλείνουν τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς (και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι) αλλά και μπροστά στις πολιτικές που τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Στηρίζουν και υλοποιούν, σε τοπικό επίπεδο, τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά αλλά και της ΕΕ που έχουν μετατρέψει το νερό σε ένα ακριβό εμπόρευμα. Την ίδια ώρα που έχουν στοχοποιηθεί μικροοφειλέτες, όλοι όσοι πλουτίζουν από τη χρήση του νερού (μεγαλοξενοδόχοι κλπ.) μένουν στο απυρόβλητο με τη «δικαιολογία» ότι «δεν μπορούν να τους βρουν» ή ότι «έχουν κάνει ρύθμιση» άρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τις πολυδιαφημιζόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ουσιαστικά χάρισαν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες διαγράφοντας πρόστιμα και προσαυξήσεις! Για τις λαϊκές οικογένειες όμως, ακόμα και η επανασύνδεση του νερού γίνεται αφού πρώτα καταβάλουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, που βεβαίως δεν έχουν μετά και την υλοποίηση των τριών μνημονίων που φορτώθηκαν. Έτσι αποτιμάται η ζωή και η ποιότητά της από τους υποστηρικτές «του κράτους δικαίου» και της «δημοκρατίας» όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εσκεμμένα βέβαια δεν κατονομάζουν το πραγματικό κράτος που υπηρετούν ως πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το αστικό και τα μεγαλοαφεντικά τους. Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, νέος να μην ξεγελαστεί! Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων. Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Αυτή η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Προκύπτει απ' την ανάγκη διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων μέσα απ' την απελευθέρωση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της. Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα. Θα διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου και την κοινωνικοποίησή τους. Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με ή χωρίς ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες. Αγώνας για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με απαγόρευση διακοπής νερού – ηλεκτρικού και μηδενικά δημοτικά τέλη σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης από τον αρμόδιο κρατικό φορέα». Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ενταχθεί και η εκδήλωση της ταξικής αλληλεγγύης προς όλους όσους πλήττονται από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε στον κοινό, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων και συνταξιούχων. Να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία που να διεκδικεί άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών, μέτρα ανακούφισης της αλλά και να ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή των αιτιών που φέρνουν τα προβλήματα και τα δεινά, με το λαό κυρίαρχο και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει”.

http://www.corfupress.com/v3/aftodioikisi/44562-%CE%BA%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B8%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%E2%80%9C%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1%E2%80%9D-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%BA

Ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ για το μέτρο της αφαίρεσης υδρομέτρων από σπίτια λαϊκών οικογενειών

Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, καταγγέλλει την ανάλγητη πρακτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ που αφορά αφαιρέσεις υδρομέτρων από λαϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έχουν χρέη προς τη ΔΕΥΑΚ. Με τον τρόπο αυτό άνεργοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που έχουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών του νερού μένουν χωρίς το κοινωνικό αυτό αγαθό.
Η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΚ έχουν το θράσος να κατηγορούν τις λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που αυτή αντιμετωπίζει. Εσκεμμένα κλείνουν τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς (και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι) αλλά και μπροστά στις πολιτικές που τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Στηρίζουν και υλοποιούν, σε τοπικό επίπεδο, τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά αλλά και της ΕΕ που έχουν μετατρέψει το νερό σε ένα ακριβό εμπόρευμα.
Την ίδια ώρα που έχουν στοχοποιηθεί μικροοφειλέτες, όλοι όσοι πλουτίζουν από τη χρήση του νερού (μεγαλοξενοδόχοι κλπ.) μένουν στο απυρόβλητο με τη «δικαιολογία» ότι «δεν μπορούν να τους βρουν» ή ότι «έχουν κάνει ρύθμιση» άρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τις πολυδιαφημιζόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ουσιαστικά χάρισαν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες διαγράφοντας πρόστιμα και προσαυξήσεις! Για τις λαϊκές οικογένειες όμως, ακόμα και η επανασύνδεση του νερού γίνεται αφού πρώτα καταβάλουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, που βεβαίως δεν έχουν μετά και την υλοποίηση των τριών μνημονίων που φορτώθηκαν. Έτσι αποτιμάται η ζωή και η ποιότητά της από τους υποστηρικτές «του κράτους δικαίου» και της «δημοκρατίας» όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εσκεμμένα βέβαια δεν κατονομάζουν το πραγματικό κράτος που υπηρετούν ως πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το αστικό και τα μεγαλοαφεντικά τους.
Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, νέος να μην ξεγελαστεί! Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων. Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Αυτή η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Προκύπτει απ' την ανάγκη διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων μέσα απ' την απελευθέρωση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα. Θα διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου και την κοινωνικοποίησή τους.
Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με ή χωρίς ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.
Αγώνας για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με απαγόρευση διακοπής νερού – ηλεκτρικού και μηδενικά δημοτικά τέλη σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης από τον αρμόδιο κρατικό φορέα».
Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ενταχθεί και η εκδήλωση της ταξικής αλληλεγγύης προς όλους όσους πλήττονται από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε στον κοινό, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων και συνταξιούχων. Να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία που να διεκδικεί άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών, μέτρα ανακούφισης της αλλά και να ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή των αιτιών που φέρνουν τα προβλήματα και τα δεινά, με το λαό κυρίαρχο και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

http://laikiepitropialepouskanalion.blogspot.gr/2015/09/blog-post_30.html

74 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ: Δύο αντίθετοι κόσμοι στην πάλη για την απελευθέρωση

74 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ: Δύο αντίθετοι κόσμοι στην πάλη για την απελευθέρωση
Σήμερα, 27 του Σεπτέμβρη, συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, που συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ οργάνωσε την αντίσταση του λαού μας ενάντια στο γερμανικό φασισμό, απελευθερώνοντας την Ελλάδα από την τριπλή φασιστική κατοχή, Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας. Το ΚΚΕ είχε βγει βαριά χτυπημένο από τη βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Είχε στερηθεί τις σημαντικές υπηρεσίες εκατοντάδων στελεχών του, που η κυβέρνηση Μεταξά παρέδωσε στους Γερμανούς, καθώς και του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, που επίσης τον παρέδωσε στην Γκεστάπο και αυτή τον έστειλε στο στρατόπεδο Νταχάου. Παρ' όλα αυτά, όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα (27 Απρίλη 1941), οι κομμουνιστές που δραπέτευσαν από τους τόπους εξορίας, όπου τους κρατούσε η κυβέρνηση Μεταξά, καθώς και άλλοι που δρούσαν στην παρανομία, έσπευσαν να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν την Αντίσταση κατά των κατακτητών. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε το ΕΑΜ. Η πολιτική στάση, όμως, των αστικών κομμάτων στα χρόνια της Κατοχής δείχνει ότι και σ' αυτή την περίοδο της πάλης για την απελευθέρωση υπήρχαν δύο κόσμοι αντίθετοι και ότι οι αστοί δε νοιάζονταν για την απελευθέρωση, παρά μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας τους και μετά απ' αυτήν. Ας το δούμε. Ενα τμήμα του αστικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ηταν οι γνωστοί «κουίσλινγκ», που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών, σχηματίστηκαν τα φασιστικά κόμματα: Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις (ΕΣΠΟ), Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ) κ.ά. Το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα. Ο Θ. Σοφούλης, αρχηγός των Φιλελευθέρων, ο Γ. Καφαντάρης των Προοδευτικών, ο Ι. Σοφιανόπουλος του Αγροτικού Κόμματος, ο Γ. Παπανδρέου του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Παν. Κανελλόπουλος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος, ο Κ. Καραμανλής του Λαϊκού Κόμματος, απείχαν ουσιαστικά, ορισμένοι και τυπικά, ενώ ο Στυλ. Γονατάς, υπαρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων, καθοδήγησε την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας του Ι. Ράλλη. Ο Γ. Καφαντάρης, σε πρόταση που του έγινε από το ΚΚΕ να προσχωρήσει στην Αντίσταση, απάντησε: «Οι Ελληνες να μη νοιάζονται, το ζήτημα θα το λύσουν οι σύμμαχοι» (δηλαδή οι Εγγλέζοι) (Π. Ρούσου, «Η μεγάλη πενταετία» τ. Α, σελ. 137, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»). Ο Γ. Παπανδρέου, στον οποίο έγινε πρόταση να ηγηθεί του ΕΑΜ, είπε κατηγορηματικά «όχι». Από τη Νίκαια της Γαλλίας όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)», έγραψε. («Η Καθημερινή», 14 Σεπτέμβρη 1998). Ο αστικός πολιτικός κόσμος, που δεν μπήκε στις κυβερνήσεις των «κουίσλινγκ», συμφωνούσε με τη συγκρότησή τους. Εγραψαν οι αθηναϊκές εφημερίδες της 8ης Μάη 1941: «Ο πρωθυπουργός κ. Τσολάκογλου εδέχθη χθες τους πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρην, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέντζαν και Περ. Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κάτωθι επίσημος ανακοίνωσις: "Ο κ. πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Εθνικής Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς. Επίσης πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας και διεκήρυξαν το χάσμα, το οποίον χωρίζει την Ελλάδα από την κυβέρνησιν των εν Κρήτη εγκατασταθέντων φυγάδων. Πολλοί εξ αυτών εξεδήλωσαν τον ζωηρόν αποτροπιασμόν των, διότι οι φυγάδες ούτοι δε συνεταύτισαν τας τύχας των με τον ελληνικόν Λαόν, τον οποίον, εκτός της συμφοράς του πολέμου, απεγύμνωσαν διά της αφαιρέσεως του Δημοσίου Χρήματος"...» (Κ. Πυρομάγλου, «Γ. Καρτάλης», σελ. 136-137). Δηλαδή, οι παραπάνω πολιτικοί, αφού στήριξαν δημόσια την κυβέρνηση των Γερμανών στην Ελλάδα, έκαναν δήθεν και τον τιμητή στους υπόλοιπους της αστικής τάξης, που έφυγαν απ' τη χώρα για τη Μέση Ανατολή. Μετά το θάνατο του Μεταξά, την «αυτοκτονία» του πρωθυπουργού Κορυζή και την εμφάνιση του Κοτζιά - πρωτοπαλίκαρου της 4ης Αυγούστου και δημάρχου Αθήνας - ως πρωθυπουργού για λίγες ώρες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' κάλεσε τον Εμμ. Τσουδερό την 21 Απρίλη 1941 και τον διόρισε πρωθυπουργό, που ήταν βενιζελικός και ήταν έτοιμος να φύγει για την Κρήτη και σε συνέχεια για το Κάιρο. Ο Τσουδερός επεδίωξε η σύνθεση της κυβέρνησης να είναι αντιπροσωπευτική των κομμάτων. Αλλά μπήκαν στη μέση οι Εγγλέζοι, που ήθελαν να προφυλάξουν τους «δημοκρατικούς» πολιτικούς (Γ. Παπανδρέου κ.ά.) και μαζί με τον Τσουδερό σχημάτισαν αμιγή φασιστική κυβέρνηση. Στη σύνθεσή της περιλήφθηκαν τα πιο εκτεθειμένα, τα πιο αντιδραστικά στοιχεία: Ο ναύαρχος Σακελλαρίου, ο Μανιαδάκης - υφυπουργός Ασφάλειας επί Μεταξά - ο Κοτζιάς, ο Νικολούδης, ο Δημητράτος! Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην τάξη τους. Βεβαίως, το λαϊκο-απελευθερωτικό κίνημα, με καθοδηγητή το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, με το ένοπλο τμήμα του, τον ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ, με την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στη νεότερη Ιστορία της λαϊκής πάλης, την αθάνατη εποποιία της Αντίστασης. Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή, η καθοδηγητική δύναμη και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δε στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δε στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Το έπος του ΕΑΜ, όμως, δεν ήταν μόνο η εθνική απελευθέρωση, αλλά και η δημιουργία φύτρων της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα με τα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια. Βεβαίως, η εργατική τάξη, ο λαός δεν κατάφεραν να κατακτήσουν την εξουσία. Το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που ανάλογα και με άλλους παράγοντες μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη. Η στρατηγική, επίσης, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα τελικά δεν προσανατόλισε στη διαμόρφωση στρατηγικής των ΚΚ ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους, είτε η τελευταία ήταν επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη. Η πείρα της συγκεκριμένης περιόδου στην Ελλάδα δείχνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος να κτίσει το δικό του μέτωπο για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, αλλά και να βγει από τον πόλεμο νικητής εκείνος και όχι η αστική τάξη της χώρας του. Να πετύχει διπλή απελευθέρωση από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και την εγχώρια αστική πολιτική εξουσία, από το καπιταλιστικό σύστημα που είναι αξεχώριστο με τον πόλεμο.

(Αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - 27 Σεπτέμβρη 2015).


902

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Περιφέρεια Αττικής: Στήνει «επέτειο απελευθέρωσης» της Αθήνας, χωρίς ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ και ΚΚΕ

Μια «επέτειο απελευθέρωσης» της Αθήνας, αποφορτισμένη από την προσφορά του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, ετοιμάζεται να πλασάρει η Περιφέρεια Αττικής, με δράσεις στις οποίες κατέληξε απόψε στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Με φανερή την προσπάθεια της ιστορικής παραχάραξης, της εξασφάλισης κλίματος «εθνικής ενότητας» και προκαλώντας τις αντιδράσεις των συμβούλων του ΚΚΕ, η περιφερειακή αρχή της Ρένας Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) πρότεινε και αποφάσισε να εορταστεί ποικιλοτρόπως η επέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας, αποκρύπτοντας όμως οτιδήποτε έχει σχέση με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και το ΚΚΕ.

Μια κίνηση που βεβαίως ήταν αρκετή για να υπερψηφιστεί αυτή η πρόταση και από τους χρυσαυγίτες περιφερειακούς συμβούλους!

Ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και εκλεγμένος στην Περιφέρεια, στηλίτευσε αυτή την απαράδεκτη προσπάθεια, ενώ αναφέρθηκε και στις μεθοδεύσεις κράτους και ΕΕ για εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Τόνισε ότι η απελευθέρωση της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας είναι άρρηκτα δεμένη με τη δράση του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και όποιος προσπαθεί να το κρύψει, παραποιεί την Ιστορία. «Αυτό δεν είναι προσφορά στις νέες γενιές. Είναι αποκοίμιση και αποχαύνωση και γι' αυτό στηρίζεται και από τους απόγονους των συνεργατών των ναζί», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα το στέλεχος του Κόμματος.

902

ΑΝΩΓΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ: Εκεί που το ΚΚΕ πήρε 10% και η Χρυσή Αυγή ούτε μία ψήφο

Πριν από λίγες μέρες, αμέσως μετά τις εκλογές της Κυριακής, πέρα από τους αναλυτικούς πίνακες των αποτελεσμάτων, δημοσιεύσαμε στο «Ριζοσπάστη» και μια σειρά στοιχεία και πίνακες με ιδιαίτερη σημασία για το Κόμμα μας, με περιοχές και μεγαλύτερους δήμους του Λεκανοπεδίου στους οποίους το ΚΚΕ κατέγραψε θετικό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν, ωστόσο, και ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε έναν πίνακα... Μια τέτοια περίπτωση είναι και το εκλογικό αποτέλεσμα στον ιστορικό Δήμο Ανωγείων στην Κρήτη: Οι κάτοικοι του μαρτυρικού χωριού, επιβεβαίωσαν τις αγωνιστικές τους παραδόσεις, τόσο με το 10% των ψήφων που έδωσαν στο ΚΚΕ, όσο και με το γεγονός ότι δεν υπήρξε ούτε ένας που να ψήφισε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Για αυτό το συνδυασμένο θετικό αποτέλεσμα, τη σχέση του με τη μαρτυρική, αλλά και αγωνιστική ιστορία του τόπου, καθώς και με την πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσουν και σήμερα οι κομμουνιστές, μιλήσαμε με τον Βασίλη Φασουλά, Γραμματέα της ΚΟΒ Ανωγείων του ΚΚΕ και τον Τηλέμαχο Σταυρακάκη, πρόεδρο του παραρτήματος Ανωγείων της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Ιστορική παράδοση πάλης ενάντια στους φασίστες

Η πάλη των κομμουνιστών ενάντια στους φασίστες στα Ανώγεια πάει πολλές δεκαετίες πίσω, ήδη από τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά και πριν καν από τη ναζιστική κατοχή, μας εξηγεί ο Τ. Σταυρακάκης: «Το ότι η Χρυσή Αυγή δεν πήρε ψήφους στ' Ανώγεια, αυτό δείχνει ότι από τη μία μεριά υπάρχει πολιτισμός στο χωριό και από την άλλη ιστορική παράδοση πάλης ενάντια στους φασίστες. Κατάμεστη η κεντρική πλατεία του χωριού σε προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ Κατάμεστη η κεντρική πλατεία του χωριού σε προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ Από το 1937, μέσα στη δικτατορία του Μεταξά, η τότε Κομματική Οργάνωση Ανωγείων του ΚΚΕ, μαζί με την αντίστοιχη Οργάνωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας, πρωτοστάτησαν ώστε να διαλυθεί η φασιστική οργάνωση της νεολαίας Μεταξά που φτιάχτηκε τότε από το καθεστώς στο χωριό. Στην Κατοχή, οι Ανωγειανοί, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, πρωτοστάτησαν στον αγώνα ενάντια στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του. Το χωριό ήταν αιμοδότης και στήριγμα της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Πρωτοπόροι σε αυτήν τη δράση ήταν οι κομμουνιστές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εξόντωση γερμανικού αποσπάσματος, με επικεφαλής το Γερμανό λοχία «Σήφη», που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής, στην περιοχή Σφακάκι στις 7 Αυγούστου του 1944. Αυτήν την επέτειο τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο με εκδηλώσεις, όπως εκδηλώσεις γίνονται και για το ολοκαύτωμα των Ανωγείων, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι». «Για τη δράση τους αυτή», τονίζει ο Τ. Σταυρακάκης, «οι Ανωγειανοί πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος από τους ναζιστές, οι οποίοι έκαψαν το χωριό, δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα και άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς, ορφανά παιδιά και άστεγες οικογένειες. Αυτά τα γεγονότα έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό και την ψυχή των Ανωγειανών, περνάνε από γενιά σε γενιά». Το νήμα που συνδέει την παράδοση με τους αγώνες τού σήμερα Με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, οι ιστορικές παραδόσεις των Ανωγείων συνδέονται με τους αγώνες τού σήμερα, με την πάλη για μια άλλη κοινωνία Με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, οι ιστορικές παραδόσεις των Ανωγείων συνδέονται με τους αγώνες τού σήμερα, με την πάλη για μια άλλη κοινωνία ΡΕΤΖΟΣ
Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, ωστόσο, στα Ανώγεια, με το υψηλό ποσοστό του ΚΚΕ και το «μαύρισμα» της ναζιστικής ΧΑ που δεν πήρε ούτε 1 ψήφο, δεν οφείλεται μόνο στους ιστορικούς αγώνες του χωριού. Οπως και για αυτούς τους αγώνες πολύτιμη συμβολή είχαν οι κομμουνιστές, έτσι και σήμερα, η ΚΟ Ανωγείων του ΚΚΕ με τη δράση της και τις παρεμβάσεις φροντίζει να κρατά ζωντανή τη σύνδεση αυτής της ιστορικής πείρας με τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες του σήμερα και, μέσα σε αυτούς, με την πάλη ενάντια στη «σύγχρονη» μορφή του φασισμού, τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. «Δεν είναι τυχαίο ότι τα Ανώγεια έχουν υποστεί 3 ολοκαυτώματα στην ιστορία τους», μας λέει ο Β. Φασουλάς: «Πάντα οι Ανωγειανοί πολεμούσαν κάθε τυραννία, κατακτητές και κάθε είδους δικτατορία και πάντα το ΚΚΕ έπαιζε και παίζει σημαντικό ρόλο στα πολιτιστικά και τα πολιτικά πράγματα του χωριού και γενικότερα της περιοχής. Η Κομματική Οργάνωση Ανωγείων του ΚΚΕ, παίρνει σημαντικές πρωτοβουλίες για την καταδίκη των απογόνων των ναζί, του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Από το 2013, με δική μας πρόταση, ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων έβγαλε ψήφισμα, με το οποίο κηρύσσει ανεπιθύμητη τη Χρυσή Αυγή και καλεί και τους άλλους μαρτυρικούς δήμους για αντίστοιχες αποφάσεις. Επίσης, η ΚΟ, μαζί με την Οργάνωση της ΚΝΕ, πραγματοποιούν κάθε χρόνο εκδηλώσεις, που αναδείχνουν την ιστορική μνήμη, τη συμβολή του ΚΚΕ στην πάλη ενάντια στο φασισμό και κυρίως το σύστημα που τον γεννά και σήμερα, δηλαδή τον καπιταλισμό. Πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω συντελούν στο ότι, σε όλες τις εκλογικές μάχες, δε βρέθηκε στην κάλπη ούτε μία ψήφος για τους φασίστες. Με λίγα λόγια και σταράτα, σύσσωμο το χωριό θα αγωνίζεται, ώστε να μην πατήσει ποτέ το πόδι της και να μην υπάρχει ποτέ ψήφος σε αυτήν τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Η ΚΟΒ Ανωγείων θα αγωνίζεται με όλες της τις δυνάμεις για την προβολή των οραμάτων του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στους Ανωγειανούς και ιδιαίτερα στη νεολαία». Το ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ανωγείων ενάντια στη ΧΑ Πριν από περίπου δύο χρόνια, στις 14/10/2013, το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων ενέκρινε ομόφωνα το ψήφισμα που κατέθεσε τότε η ΚΟΒ Ανωγείων του ΚΚΕ για την απομόνωση και το τσάκισμα του φασισμού. Οι κομμουνιστές είχαν υπογραμμίσει τότε ότι μετά και τα γεγονότα της δολοφονίας του Π. Φύσσα, «τα Ανώγεια όπως και οι άλλοι μαρτυρικοί δήμοι της Ελλάδας, που πλήρωσαν ακριβά τη ναζιστική θηριωδία και τον προδοτικό ρόλο των ντόπιων συνεργατών της, έχουμε ξεχωριστή θέση και χρέος απέναντι στην Ιστορία μας να συμμετέχουμε ενεργητικά. Ζητούμε λοιπόν από το Δημοτικό Συμβούλιο να εγκρίνει το ψήφισμα που προτείνουμε και να πάρει πρωτοβουλίες μαζί με τους άλλους μαρτυρικούς δήμους για την απομόνωση και το τσάκισμα του φασιστικού τέρατος, που ξαναβγήκε απ' το αυγό του». Αναλυτικά, το ψήφισμα που εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων ανέφερε τα εξής: «Το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων εκφράζει την αγανάχτηση και τον αποτροπιασμό του για την εν ψυχρώ δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα από την εγκληματική, νεοναζιστική, φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία αυτή ήταν η κορύφωση των μαφιόζικων, θρασύδειλων και προμελετημένων επιθέσεων σε ανυπεράσπιστους εργαζόμενους Ελληνες και μετανάστες, σε αντιφασίστες και αγωνιστές της υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων. Για τη δολοφονική αυτή δράση η ποινική νομοθεσία θα 'πρεπε εδώ και καιρό να έχει ενεργοποιηθεί. Το κυριότερο όμως είναι η ενημέρωση και κινητοποίηση του ίδιου του λαού και της νεολαίας μας για το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού, για να απομονώσει το απάνθρωπο δηλητήριό του και να τον ξεριζώσει. Η ΧΑ και ο φασισμός όχι μόνο δεν είναι συμπαραστάτες των ανήμπορων και των φτωχών αλλά είναι ορκισμένοι εχθροί τους, που θέλουν την πλήρη κατάργηση όλων των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων του λαού. Την πλήρη υποταγή του. Τα Ανώγεια, μαζί με τους άλλους μαρτυρικούς δήμους της χώρας μας, έχουμε νωπές τις μνήμες της αγριότητας, των φρικιαστικών εγκλημάτων της ναζιστικής θηριωδίας σε βάρος εγκύων γυναικών, ανύποπτων παιδιών, ανυπεράσπιστων γερόντων και γυναικών. Γνωρίσαμε τις μαζικές εκτελέσεις, την πυρπόληση των χωριών μας. Εχουμε χρέος να υπενθυμίσουμε τον άνανδρο και προδοτικό ρόλο των ντόπιων συνεργατών του φασισμού, των ταγματασφαλιτών, των κουκουλοφόρων καταδοτών και προδοτών. Η Χρυσή Αυγή είναι ιδεολογικός και πολιτικός απόγονός τους, που εξυμνεί την ανοιχτή προδοσία και την εμφανίζει ως πατριωτισμό. Θεωρούμε πρόκληση και βεβήλωση της ιστορικής μνήμης, την οποιαδήποτε ανοχή στην παρουσία των ναζιστικών φαντασμάτων στις εκδηλώσεις μνήμης για τις θηριωδίες αυτές. Εχουμε χρέος όλοι οι μαρτυρικοί δήμοι να πάρουμε σχετική πρωτοβουλία για να μην ξαναπατήσουν τα πόδια τους σε τέτοιες εκδηλώσεις. Να μην ξαναβεβηλώσουν τη μνήμη των θυμάτων τους.

Αυτές οι μνήμες πρέπει να παραμένουν ζωντανές στο λαό και τη νεολαία μας για να απομονώσει το φασιστικό αυτό εγκληματικό τέρας. Να θυμάται τα λόγια του ποιητή,
"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!"».


http://www.rizospastis.gr/page.do?id=15977&publDate=25%2F9%2F2015&pageNo=10

Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας.

Σαν σήμερα 25/9/1906

Γεννιέται ο μεγάλος Σοβιετικός συνθέτης Ντμίτρι Σ ο σ τ α κ ό β ι τ ς.

Για το έργο του και για τη γενικότερη προσφορά του, ο Σοστακόβιτς τιμήθηκε - μεταξύ άλλων - με τον τίτλο του καλλιτέχνη του Λαού της Σοβιετικής Ένωσης και ανακηρύχτηκε Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας. Το έργο του συγκαταλέγεται στα κορυφαία του 20ού αιώνα.

Ηγετική φυσιογνωμία στο χώρο της μουσικής ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, έγραψε 15 συμφωνίες, όπερες, μουσική για μπαλέτο, κινηματογράφο, θέατρο κλπ.

Εντυπωσιάζει όχι μόνο για την αισθητική υπεροχή της γραφής του, αλλά και για τη συμμετοχή του στα κοινά, στην πολιτική ζωή, για την ενεργό δράση του στο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης. Οπως έλεγε «ο δεσμός του καλλιτέχνη με το λαό και με την εποχή που ζει είναι η ραχοκοκαλιά κάθε πραγματικού έργου τέχνης». Παιδί της Οχτωβριανής Επανάστασης εμπνεύστηκε από τα ιδανικά της, θέτοντας τη δημιουργία του στην υπηρεσία του λαού που έχτιζε τη σοσιαλιστική κοινωνία. Για το σπουδαίο έργο του, που συγκαταλέγεται στα κορυφαία του 20ού αιώνα, τιμήθηκε με πλήθος βραβείων, ενώ ήταν ο πρώτος μουσικός που ανακηρύχτηκε Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας.

Υπηρετώντας το λαό

Γεννημένος στις 25/9/1906 στην Πετρούπολη, άρχισε να σπουδάζει μουσική σε ηλικία εννέα ετών. Το 1923 αποφοίτησε από το Τμήμα Πιάνου του Ωδείου και το 1925 πήρε πτυχίο Σύνθεσης. Η Πρώτη του Συμφωνία ανέβηκε στη Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής του Λένινγκραντ στις 12/5/1926, ενώ στις 21/1/1927 τιμήθηκε με έπαινο στον Πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Σοπέν στη Βαρσοβία. Την ίδια χρονιά συνέθεσε ένα συμφωνικό έργο για τη δέκατη επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης. Το 1928 γράφει την όπερα «Η Μύτη» και το 1929 τη μουσική της παράστασης «Ο Κοριός» του Μαγιακόφσκι καθώς και την Τρίτη Συμφωνία του («Της Πρωτομαγιάς»). Ηδη έχει εκδηλώσει το ζωηρό ενδιαφέρον του για το θέατρο Νέων Εργατών του Λένινγκραντ. Το 1931 αρχίζει το γράψιμο της όπερας «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ», ενώ υπογράφει τη μουσική της πρώτης ηχητικής σοβιετικής ταινίας «Τα Χρυσά Βουνά». Γοητευμένος από τη δύναμη του κινηματογράφου, από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας θέτει την τέχνη του στην υπηρεσία του σοβιετικού κινηματογράφου. Πάνω από 30 ταινίες μεγάλων σκηνοθετών, όπως των Κοζίντσεφ, Γιούτκεβιτς, Αρνσταμ, Ερμλέρ, Γκερασίμοφ, Ντοφτσένκο, Ροσάλι και άλλων κινηματογραφιστών, είχαν την τύχη να συνοδευτούν από τη μουσική του. Θεωρώντας ότι ο «καλλιτέχνης θα πρέπει να υπηρετεί όσο το δυνατόν το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού» χαιρετίζει την Απόφαση της ΚΕ του Κόμματος (23/4/1932) «Για την αναδιοργάνωση των λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών οργανώσεων» ως σημαντικό ορόσημο στην ιστορία της σοβιετικής τέχνης, ως σημαντικό βήμα για τη συνένωση των καλλιτεχνικών δυνάμεων στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας νέας, σοσιαλιστικής τέχνης. Το 1934, σχεδόν ταυτόχρονα, σε Λένινγκραντ και Μόσχα, πραγματοποιούνται οι δύο πρεμιέρες της όπερας «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ», που απεικονίζει την κοινωνική οπισθοδρόμηση στην προεπαναστατική Ρωσία, εστιάζοντας κυρίως στη θέση της γυναίκας. Στα επόμενα δύο χρόνια η όπερα παίχτηκε 83 φορές στο Λένινγκραντ (συχνότητα χωρίς προηγούμενο, που μαρτυρά το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού). Το 1936 το έργο γίνεται αντικείμενο οξείας κριτικής, μέσω άρθρου που δημοσιεύτηκε στην «Πράβντα» με τίτλο «Κακοφωνία αντί για μουσική». Παρότι οι επικρίσεις τον πλήγωσαν, ο Σοστακόβιτς συνέχισε να δουλεύει πολλές συνθέσεις ταυτόχρονα. Ολοκληρώνει την 4η Συμφωνία, συνεχίζει να γράφει μουσική για κινηματογράφο και θέατρο. Το 1937 παρουσιάζει στη Φιλαρμονική του Λένινγκραντ την 5η Συμφωνία - ένα από τα κοσμήματα της παγκόσμιας ορχηστρικής μουσικής - που έγινε δεκτή από τον σοβιετικό Τύπο με εκστατικά σχόλια. Το 1939 παρουσιάζει την 6η Συμφωνία, ενώ του απονέμεται το Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας για τη μουσική του στον κινηματογράφο. Το 1940, συνθέτει το Κουιντέτο για Πιάνο, από τα σημαντικότερα προπολεμικά έργα του, για το οποίο το 1941 του απονεμήθηκε το Βραβείο Στάλιν. «Το Βραβείο Στάλιν δεν είναι μόνο υψηλός έπαινος, είναι επίσης ένδειξη μεγάλης εμπιστοσύνης» έλεγε ο Σοστακόβιτς. Στο πολιορκημένο Λένινγκραντ Η επίθεση των χιτλερικών κατά της ΕΣΣΔ, το 1941, βρίσκει το συνθέτη στο Λένινγκραντ. Μετά την ανεπιτυχή του προσπάθεια να καταταγεί στα Λαϊκά Εθελοντικά Σώματα, εντάσσεται σε ένα σώμα εθελοντών πυροσβεστών και φυλάει σκοπός στη στέγη του Ωδείου, όπου συνέχισε να διδάσκει και να δίνει κοντσέρτα. Στα τέλη Ιούλη ξεκινά να γράφει τη μεγαλειώδη 7η Συμφωνία του, που την αφιερώνει στη γενέτειρά του. Στις 27 Δεκέμβρη, στο Κουίμπισεφ πλέον, όπου είχε μεταφερθεί με την οικογένειά του, μετά από επιμονή των αρχών του πολιορκημένου Λένινγκραντ, γράφει την τελευταία νότα. Η επίσημη πρεμιέρα (5/3/1942, Κουίμπισεφ) μεταδίδεται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ολόκληρης της χώρας, κάτι που γινόταν για τις σπουδαιότερες κυβερνητικές ανακοινώσεις. Τον Αύγουστο, πραγματοποιείται η ιστορική πρεμιέρα της 7ης στο Λένινγκραντ, όπου η παρτιτούρα μεταφέρεται με ειδικό αεροπλάνο. Για να εμπλουτισθεί η σύνθεση της μοναδικής ορχήστρας που είχε απομείνει στην πόλη, της Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας, η Στρατιωτική Διοίκηση ανακάλεσε επαγγελματίες μουσικούς από το μέτωπο. Η συναυλία κανονίστηκε για τις 9 Αυγούστου, ημερομηνία που τα χιτλερικά στρατεύματα είχαν προγραμματίσει να κυριεύσουν την πόλη. Παρά τις συνθήκες και την πείνα, η αίθουσα της Φιλαρμονικής ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Προς γενική κατάπληξη ο ήχος των κανονιοβολισμών κατασίγησε. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο διοικητής του μετώπου του Λένινγκραντ, Γκοβορόφ, είχε διατάξει το πυροβολικό να αναγκάσει τα εχθρικά πυροβολεία να σιωπήσουν... Για την 7η Συμφωνία ο Σοστακόβιτς τιμάται το 1942, για δεύτερη φορά, με το Βραβείο Στάλιν. Το 1943 - περίοδος έντονης δημιουργικότητας - γράφει την 8η Συμφωνία, το 1945 την 9η και το 1946 το Τρίο για πιάνο, για το οποίο του απονέμεται ένα ακόμη Βραβείο Στάλιν. Λίγο αργότερα του δίνεται το Παράσημο Λένιν, ως κορυφαίου καθηγητή του Ωδείου της Μόσχας. Το 1948, του ασκείται (και σε άλλους μαζί συνθέτες) κριτική για φορμαλισμό. Την ίδια χρονιά του απονέμεται ο τίτλος του Καλλιτέχνη του Λαού της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το 1949 εκλέγεται στη Σοβιετική Επιτροπή Ειρήνης: συμμετέχει σε συνέδρια, κάνει φλογερές ομιλίες και αρθρογραφεί ενάντια στους πολεμοκάπηλους εχθρούς της ανθρωπότητας. Γίνεται ένα από τα πιο ενεργά μέλη του παγκοσμίου κινήματος ειρήνης. Το 1950 του απονέμεται ένα ακόμη Βραβείο Στάλιν για τη μουσική του στην ταινία «Η πτώση του Βερολίνου» και για το ορατόριο «Το τραγούδι των δασών». Το 1953 κάνουν πρεμιέρα πολλά σημαντικά έργα του - ανάμεσά τους και η 10η Συμφωνία. Στις 14/10/1954, πραγματοποιείται η αμερικάνικη πρεμιέρα της 10ης Συμφωνίας, από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, με διευθυντή τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Με την ανώτατη διάκριση Το 1955 για τρίτη φορά εκλέγεται στο Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ παρουσιάζεται ένα από τα σπουδαιότερα έργα του, το Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί, με σολίστ τον μοναδικό Νταβίντ Οϊστραχ. Το 1956, γιορτάζονται τα 50χρονά του και του απονέμεται το Παράσημο Λένιν. Το 1958 τιμάται με το Βραβείο Λένιν για την 11η Συμφωνία του, αφιερωμένη στην Επανάσταση του 1905. Το 1960, η κομματική οργάνωση του Συνδικάτου Συνθετών κάνει δεκτό τον Σοστακόβιτς ως δόκιμο μέλος του ΚΚΣΕ, στο οποίο εντάχθηκε το 1961, χρονιά που ολοκλήρωσε και την αφιερωμένη στο Λένιν 12η Συμφωνία του. Το 1962 ανακηρύσσεται για πρώτη φορά υποψήφιος για το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και το 1963 εκλέγεται επίτιμο μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσικής της Ουνέσκο. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στη σκηνή η «Λαίδη Μάκβεθ» με το νέο τίτλο «Κατερίνα Ισμαΐλοβα». Το 1966, επανεκλέγεται στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Με εντολή του προεδρείου, ο Σοστακόβιτς γίνεται ο πρώτος μουσικός στον οποίο απονέμεται ο τίτλος του Ηρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας, για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στη σοβιετική μουσική. «Είμαι ευτυχισμένος που το ταπεινό μου έργο κρίθηκε άξιο του υψηλότερου τίτλου της χώρας και είμαι αποφασισμένος να φανώ αντάξιος του τίτλου αυτού. Χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη στο Κόμμα και την κυβέρνησή μας για τη φροντίδα και την υποστήριξη με την οποία περιβάλλουν τη μουσική μας» δήλωνε ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς στην «Πράβντα» (25/10/1966). Την ίδια χρονιά, που τα εξηντάχρονά του γιορτάζονταν με εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο και παρουσιάζεται η 13η Συμφωνία του, ο συνθέτης παθαίνει σοβαρή καρδιακή προσβολή. Το 1967, παρά την κακή υγεία του, γράφει μεταξύ άλλων το Δεύτερο Κοντσέρτο για βιολί, το συμφωνικό ποίημα «Οχτώβρης», το πρελούδιο «Στη μνήμη των ηρώων του Στάλινγκραντ». Δύο χρόνια μετά παρουσιάζει τη 14η Συμφωνία και το 1972 την τελευταία, 15η Συμφωνία. Ο συνθέτης «έφυγε» από τη ζωή στις 9 Αυγούστου 1975.
http://crimsonfox21.blogspot.gr/2013/09/blog-post_25.html

"Η ζωή είναι ωραία. Δεν πρέπει να ξοδεύεται και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ολιγαρχία."

Είπανε ότι ήταν ανιδιοτελής. Ηθικός. Σεμνός. Διανοούμενος. Εργάτης. Αγωνιστής. Ότι ήταν «κύριος» με κεφαλαίο «Κ». Ότι διέψευσε πανηγυρικά όσους διακηρύσσουν ότι η ένταξη ενός διανοούμενου στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας. Όλα όσα ειπώθηκαν για τον Λέων ήταν έτσι. Τίποτα παραπανίσιο. Τίποτα ψεύτικο. Γιατί ο Αυδής ήταν Κομμουνιστής. Αυτός ήταν ο μεγάλος τίτλος για έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε τα πολλά και κυρίως τα «μεγάλα» λόγια. Σήμερα συμπληρώνονται 15 ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο του Λέων Αυδή. Αλλά ο Λέων είναι και θα είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζει: «Ο άνθρωπος είναι μια αξία, μόνο επειδή υπάρχει, και η ζωή είναι ωραία. Δεν πρέπει να ξοδεύεται και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ολιγαρχία. Ούτε να σπαταλιέται σε στάσεις φυγής, σε στάσεις εξαφάνισης, αποχής από την κοινωνική ζωή».
http://salonikara.blogspot.gr/2015/09/blog-post_24.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook