Το Α` Συνέδριο της ΕΠΟΝ

 

Το Α` Συνέδριο της ΕΠΟΝ

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 1946. Από νωρίς το πρωί πλήθος νέων, κατά ομάδες κι απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας, συνέρεε στο θέατρο «Απόλλων». Μέσα στην αίθουσα του θεάτρου η διακόσμηση, απόλυτα λιτή και ιδιαίτερα συμβολική, ήταν ειδικά προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του γεγονότος που από στιγμή σε στιγμή έμελλε να συμβεί. Ηρωες του '21, φωτογραφίες νέων ανθρώπων που δεν ήταν πια στη ζωή, φλογερά συνθήματα1 και δύο όμορφα πανό. Στο ένα εικονιζόταν η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η νεαρή ΕΠΟΝίτισσα που θυσίασε τη ζωή της ορμώντας ίσια πάνω στο γερμανικό τανκς στις 22 Ιουλίου 1943, όταν σύσσωμος ο λαός της Αθήνας διαδήλωνε εναντίον της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής2. Το άλλο πανό εικόνιζε δύο δουλευτάδες, μια κοπέλα κι ένα αγόρι, έναν κασμά, μια αξίνα και στάχυα, συμβολίζοντας έτσι μια καινούργια εποχή που άνοιγε τους ορίζοντές της.

Φτάνοντας στο θέατρο οι νέοι - που είχαν χωριστεί σε ομάδες ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή της χώρας από την οποία προέρχονταν - άρχισαν να καταλαμβάνουν τις συγκεκριμένες θέσεις στις οποίες τους οδηγούσαν οι υπεύθυνοι διοργανωτές της εκδήλωσης. Στις πρώτες σειρές του θεάτρου προσέρχονταν και κάθονταν οι επίσημοι προσκεκλημένοι: Οι εκπρόσωποι της ΚΕ του ΚΚΕ Β. Μπαρτζιώτας και Γ. Ιωαννίδης, ο Γραμματέας του ΑΚΕ Κ. Γαβριηλίδης, ο Πρόεδρος της ΕΛΔ Αλ. Σβώλος, ο Στ. Κρητικάς της Δημοκρατικής Ενωσης, ο Γ. Οικονόμου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΚΕ), ο Ηρ. Παπαχρήστου από το Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα, ο τιμημένος αρχηγός του ΕΛΑΣ στρατηγός Στ. Σαράφης και ο στρατηγός Εμμ. Μάντακας, η Μαρία Σβώλου εκ μέρους της Εθνικής Αλληλεγγύης, ο καθηγητής Ν. Κιτσίκης εκ μέρους της επιστημονικής εταιρίας Επιστήμη - Ανοικοδόμηση (ΕΠ- ΑΝ), ο διακεκριμένος επιστήμονας - γιατρός και αγωνιστής Π. Κόκκαλης, ο καθηγητής - φιλόσοφος Χρ. Θεοδωρίδης, οι ποιητές Κ. Βάρναλης και Βασ. Ρώτας, ο ανταποκριτής του σοβιετικού πρακτορείου ΤΑΣ Βελιτσάνσκι και πλήθος άλλων3.

Αποψη του Συνεδρίου την πρώτη μέρα των εργασιών

Στις 9 το πρωί η προσέλευση είχε ολοκληρωθεί κι όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη στιγμή. Σε λίγο θα άρχιζε τις εργασίες του το Α` Συνέδριο της ΕΠΟΝ. Πριν όμως δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες την προετοιμασία και τις εργασίες του συνεδρίου, ας γυρίσουμε το χρόνο λίγο πίσω για να θυμηθούμε πώς δημιουργήθηκε η ΕΠΟΝ και τι έργο κατάφερε να επιτελέσει.

Η δημιουργία και η δράση της ΕΠΟΝ

Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) ιδρύθηκε στις 23 Φλεβάρη του 1943, ύστερα από πανελλαδική σύσκεψη που συνήλθε στην Αθήνα με πρωτοβουλία της ΚΕ του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου Νέων (ΕΑΜΝ). Στη σύσκεψη πήραν μέρος αντιπροσωπείες από τις οργανώσεις «Αγροτική Νεολαία Ελλάδος», «Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Εργατοϋπαλληλική Νεολαία», «Ενιαία Μαθητική Νεολαία», «Ενωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης», «Θεσσαλικός Ιερός Λόχος», «Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία», «Λεύτερη Νέα», «Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος», «Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος», «Φιλική Εταιρεία Νέων». Επίσης συμμετείχαν τα μέλη της ΚΕ του ΕΑΜΝ, αντιπροσωπείες του ΕΑΜΝ Μακεδονίας και Πελοποννήσου, καθώς και αντιπροσωπεία του εθνικού συμβουλίου των φίλων της Νέας Γενιάς. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ οι προαναφερόμενες οργανώσεις αυτοδιαλύθηκαν και συγχωνεύτηκαν στις γραμμές της. Το αυτό ίσχυσε και για το ΕΑΜ Νέων, που ήταν τμήμα νεολαίας του ΕΑΜ και είχε ιδρυθεί στις 5 Φλεβάρη 1942 στην Αθήνα, με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ και με τη συμμετοχή, αρχικά, των οργανώσεων «Φιλική Εταιρεία Νέων», «Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία», «Δημοκρατική Ενωση Νέων» και «Ελευθερια».

Η ΕΠΟΝ αυτοπροσδιοριζόταν από τα ιδρυτικά της κείμενα και το καταστατικό της ως οργάνωση εθνικοαπελευθερωτική, αντιφασιστική - προοδευτική, αντιπολεμική - φιλειρηνική. Βασικούς της σκοπούς είχε:

- Την εθνική απελευθέρωση, την πλέρια ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Ελλάδας, με καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα.

- Την υπεράσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων της νέας γενιάς στη ζωή, στη μόρφωση και στον πολιτισμό.

- Την εξολόθρευση του φασισμού τόσο στα χρόνια της κατοχής όσο και μετά, με όποια μορφή κι αν παρουσιαζόταν.

- Τον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων για την κατοχύρωση της ειρήνης με βάση την αυτοδιάθεση των λαών και νεολαιών και την αδελφική συνεργασία τους.

- Την ανοικοδόμηση της Ελλάδας από τα ερείπια του πολέμου προς το συμφέρον και την ευημερία ολόκληρου του λαού της4.

Η ΕΠΟΝ έγραψε απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και μετά. H συμβολή της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ήταν μοναδική. Από τις γραμμές της πέρασαν 600 χιλιάδες νέοι και νέες, από τους οποίους 35 χιλιάδες έγιναν ανταρτοΕΠΟΝίτες μαχητές του ΕΛΑΣ και 36 χιλιάδες αγωνίστηκαν στον ΕΛΑΣ των πόλεων, στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και στα έμπεδα. Δεν υπήρξε διαδήλωση όπου η ΕΠΟΝ να μην έδωσε το δικό της μοναδικό «παρών» στο μαζικό αγώνα κατά των κατακτητών. Και δεν υπήρξε μάχη όπου να συμμετείχαν ανταρτοΕΠΟΝίτες και να μη διακρίθηκαν. Σε 1.300 υπολογίζονται οι ΕΠΟΝίτες αντάρτες που έπεσαν στο πεδίο της μάχης, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός αυτών που έπεσαν στις διαδηλώσεις των πόλεων, που εκτελέστηκαν, που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή που πιάστηκαν και βασανίστηκαν από τις αρχές κατοχής και τα όργανά τους5.

Η ΕΠΟΝ πρόσφερε τα πάντα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από το φασιστικό ζυγό και δε δίστασε να ξανασηκώσει το λάβαρο της εθνικής ανεξαρτησίας και απελευθέρωσης, όταν η χώρα ξαναβρέθηκε υπό κατοχή - αυτή τη φορά βρετανική. Ετσι και στις 33 ημέρες που κράτησε η μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944 παιδιά 16, 17, 18, 20 ετών έδωσαν τη μάχη στην πρώτη γραμμή του πυρός, ενώ στο πλευρό τους έτρεξαν ανταρτοΕΠΟΝίτες από τη Ρούμελη, το Μοριά, τη Θεσσαλία, ακόμη και από τη Μακεδονία6.

Μετά τα Δεκεμβριανά και την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας η ΕΠΟΝ πρωταγωνίστησε στους αγώνες για τα προβλήματα της νεολαίας, αντιπάλεψε τη λευκή τρομοκρατία, συνδέθηκε με τις προοδευτικές οργανώσεις νεολαίας του εξωτερικού και πρωτοστάτησε για να γίνει η Ελλάδα ανεξάρτητη και δημοκρατική, για να ριζώσει στη συνείδηση των νέων της χώρας το λαϊκοδημοκρατικό πρόγραμμα του ΕΑΜ.

Με τους αγώνες και τη δράση της η ΕΠΟΝ κέρδισε την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής νεολαίας, την εκτίμηση και την αναγνώριση όλων των αντιστασιακών νεολαιών της Ευρώπης, με αποτέλεσμα το Νοέμβρη του 1945 να αντιπροσωπεύσει την ελληνική νέα γενιά στο ιδρυτικό συνέδριο της ΠΟΔΝ που έγινε στο Λονδίνο.

Με αυτές τις περγαμηνές, μ' αυτή την ιστορία και σε συνθήκες όπου κυριαρχούσε ασύδοτη η μοναρχοφασιστική τρομοκρατία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος, η ΕΠΟΝ οργάνωσε και πραγματοποίησε το πρώτο της συνέδριο.

Η προετοιμασία και η διεξαγωγή του Συνεδρίου

Η απόφαση για τη διοργάνωση του Συνεδρίου της ΕΠΟΝ πάρθηκε στη Γ` Ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης που πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 18-22 Αυγούστου του 1945. Στην ολομέλεια αυτή κλήθηκαν και πήραν μέρος 40 αντιπρόσωποι απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Μάλιστα, για πρώτη φορά σε συνεδρίαση του ΚΣ συμμετείχαν και αντιπρόσωποι από την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου. Σ' αυτή τη συνεδρίαση εκλέχτηκε και Οργανωτική Επιτροπή που επιφορτίστηκε με το έργο της διοργάνωσης του Συνεδρίου7.

Αρχικά το συνέδριο ορίστηκε να γίνει προς τα τέλη του 1945, αλλά στη συνέχεια, με απόφαση της οργανωτικής επιτροπής (Νοέμβρης 1945), μετατέθηκε για το δεύτερο δεκαήμερο Ιανουαρίου του 1946. Η αναβολή εκείνη κρίθηκε αναγκαία κυρίως για να μπορέσουν αντιπροσωπείες της ΕΠΟΝ να πάρουν μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο της ΠΟΔΝ στο Λονδίνο και στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο που γινόταν τότε στην Πράγα, αλλά και για να γίνει δυνατή η συζήτηση των πορισμάτων αυτών των συνεδρίων στο συνέδριο της ΕΠΟΝ8. Ολο το διάστημα πάντως από τη Γ` Ολομέλεια του ΚΣ της και μετά η ΕΠΟΝ έζησε στον πυρετό της προσυνεδριακής δουλιάς, των συνελεύσεων και των συνδιασκέψεων των οργανώσεών της, αλλά και της καθημερινής επαφής με τη νεολαία. Μέχρι τη στιγμή που το συνέδριο άνοιξε τις πύλες του.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 1946, ώρα 9 το πρωί. Στο βήμα του συνεδρίου ανέβηκε για να κηρύξει την έναρξη των εργασιών του ένας ΕΠΟΝίτης από το προεδρείο της ΕΠΟΝ Αθήνας. «Σήμερα - είπε μεταξύ άλλων - οι νέοι και οι νέες της Ελλάδας πραγματοποιούν το Α` Αντιφασιστικό Δημοκρατικό Συνέδριο της ΕΠΟΝ. Ανάμεσα στους αντιπροσώπους βρίσκονται διαλεχτοί αντάρτες των βουνών και επονοελασίτες της πόλης. Βρίσκονται απ' όλες τις περιοχές 354 αντιπρόσωποι. Από εδώ θα σαλπίσουμε το σύνθημα της ενότητας. Σήμερα! Εδώ μέσα σ' αυτή την αίθουσα με αντιπροσώπους εκατοντάδες απ' όλη της Ελλάδα έτοιμοι για καινούργιο ξεκίνημα που θα το στεφανώσουν καινούργιες νίκες».

Η ημερήσια διάταξη του Συνεδρίου περιλάμβανε τα παρακάτω θέματα9:

• Η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Νέων και η προσχώρηση της ΕΠΟΝ στην ΠΟΔΝ. Εισηγητής ο Στ. Γιαννακόπουλος.
• Η δράση της ΕΠΟΝ και το πρόβλημα της ενότητας της νέας γενιάς. Εισηγητής ο Φ. Βέτας.
• Η πνευματική και σωματική διάπλαση της νέας γενιάς. Εισηγητής Ν. Ακριτίδης.
• Εγκριση καταστατικού της ΕΠΟΝ.
• Εκλογή νέου Κ.Σ.

Την έναρξη του συνεδρίου χαιρέτισαν οι αντιπρόσωποι των κομμάτων, ενώ στη διάρκεια των εργασιών το λόγο πήραν σπουδαίοι άνθρωποι της Επιστήμης, των Γραμμάτων και των Τεχνών, ανάμεσά τους και οι αγωνιστές ιεράρχες, ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος. Επίσης παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν αντιπροσωπείες ξένων προοδευτικών οργανώσεων νεολαίας, καθώς και πρόεδρος της ΠΟΔΝ Γκυ ντε Μπουασόν10. Οι εργασίες του Συνεδρίου ολοκληρώθηκαν το Σάββατο 19 Ιανουαρίου, ενώ την επόμενη οι ΕΠΟΝίτες πήραν μέρος σε πανηγυρική συγκέντρωση που έγινε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Σ' όλη τη διάρκεια των εργασιών αναπτύχθηκε πλούσιος προβληματισμός, έγιναν ζωντανές συζητήσεις και στο τέλος λήφθηκαν αποφάσεις που κατά κοινή ομολογία εξόπλιζαν την οργάνωση, δίνοντάς της στέρεο βηματισμό στο νέο ξεκίνημα που έκανε. Η απόφαση του συνεδρίου καταπιανόταν με όλα τα φλέγοντα προβλήματα των νέων της εποχής, από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα και αποτελούσε ένα ζωντανό δυναμικό προγραμματικό ντοκουμέντο με άμεση εφαρμογή και με προοπτική την κοινωνική αλλαγή. «Προβάλλοντας στην ελληνική νεολαία και στο έθνος μας το πρόγραμμά μας αυτό - έγραφε μεταξύ άλλων η απόφαση του Συνεδρίου11 - δηλώνουμε πως θα επιδιώξουμε με όλες μας τις δυνάμεις να συνεργαστούμε με τις αρχές, με τις οργανώσεις και με κάθε πολίτη, σε ό,τι αφορά τη σωματική και πνευματική ανάπτυξη της νέας γενιάς. Δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε με ενθουσιασμό και πίστη τον αγώνα για να δημιουργήσουμε το νέο Ελληνα, τον ελεύθερο, δημιουργικό και αισιόδοξο οικοδόμο της νέας ελληνικής Δημοκρατίας. Το νέο Ελληνα, συνεχιστή των καλύτερων εθνικών παραδόσεων. Δημιουργικό φορέα των κατακτήσεων του ανθρώπινου πολιτισμού. Πιστό στρατιώτη της ιδέας του έθνους της ειρήνης, πρόμαχο της Λαϊκής Δημοκρατίας. Αξιο δουλευτή του χεριού και του πνεύματος, για την ανοικοδόμηση της πατρίδας μας και για τη δημιουργία ενός ανώτερου νεοελληνικού πολιτισμού».

Οπως ήταν φυσικό, το ξενόδουλο μεταβαρκιζιανό καθεστώς δεν μπορούσε παρά να νιώθει οργή και μίσος για μια τέτοια οργάνωση νεολαίας, πολύ περισσότερο που αυτή η οργάνωση είχε και τεράστια απήχηση στη νέα γενιά της εποχής εκείνης. Ετσι η ΕΠΟΝ υπέστη πλήθος διώξεων για τη δράση και τις ιδέες της, με τελική κατάληξη να τεθεί εκτός νόμου, στα τέλη του 1947, με τον περιβόητο Ν. 509. Κανένας όμως διωγμός και καμία απαγόρευση δεν ήταν σε θέση να σβήσουν το έργο της από την ιστορία.

1. Ενα από τα συνθήματα έγραφε: «Το μέλλον της νεολαίας μας κρίνεται μέσα στον αγώνα για τη νίκη της Λαϊκής Δημοκρατίας».

2. «Στ' Αρματα! Στ' Αρματα! - Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, 1967, σελ. 545.

3. Περιοδικό «Νέα Γενιά» τεύχος 65, σελ. 6.

4. «Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, τόμος Α`, ΕΠΟΝ, σελ. 503-543 - Ιδρυτική Διακήρυξη και Καταστατικό σελ. 516-521.

5. Π. Ανταίου: «Συμβολή στην Ιστορία της ΕΠΟΝ», εκδόσεις Καστανιώτη, τόμος Α1, σελ. 28-29.

6. Εισήγηση του προέδρου της ΕΠΟΝ Γ. Γεωργαλά στη Γ` Ολομέλεια του ΚΣ της. Περιοδικό «Νέα Γενιά», τεύχος 56, σελ. 20.

7. «Νέα Γενιά», τεύχος 56, σελ. 2.

8. Βλέπε ανακοίνωση της Οργανωτικής Επιτροπής, «Νέα Γενιά», τεύχος 61, σελ. 2.

9. «Νέα Γενιά», τεύχος 63, σελ. 1.

10. Αναλυτική εικόνα των εργασιών του Συνεδρίου, «Νέα Γενιά», τεύχος 65, σελ. 5-13.

11. Ολόκληρη η απόφαση του Συνεδρίου, «Νέα Γενιά», τεύχος 65, σελ. 10-12.

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ : 

https://atexnos.gr/%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b7-13%ce%b7-%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81/

ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ : 

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1099309

 

Μίνα Γκάγκα: Η συγκέντρωση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής δεν μετατράπηκε σε κρούσματα

Τι δήλωσε η Μίνα Γκάγκα, πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας και Πνευμονολόγος-Διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής κλινικής του νοσοκομείου «Σωτηρία» (βίντεο).

«Θυμάστε ότι όταν έγινε η δίκη της Χρυσής Αυγής μαζεύτηκαν πολλές χιλιάδες κόσμος έξω από τα Δικαστήρια. Είχαμε κατατρομάξει. Δεν το είδαμε ευτυχώς να μετατρέπεται σε κρούσματα το επόμενο δεκαπενθήμερο-εικοσαήμερο στην Αθήνα. Ήταν ο εξωτερικός χώρος, ήταν γιατί πάρα πολύς κόσμος φορούσε μάσκες (…) Η επαφή χωρίς μάσκα είναι ο μεγάλος κίνδυνος».

Τα παραπάνω δήλωσε η κυρία Μίνα Γκάγκα, πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας και Πνευμονολόγος-Διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής κλινικής στο νοσοκομείο «Σωτηρία». 

Ας το λάβουν υπόψη τους όλοι αυτοί που ήθελαν να ενοχοποιήσουν τη συγκέντρωση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής (και πριν και αφού έγινε). Ακόμα κι όταν είδαν, δε, ότι στη συγκέντρωση τηρούνταν τα μέτρα προστασίας συνέχιζαν και συνεχίζουν το ίδιο «παραμύθι». 

Ακολουθεί το βίντεο με τις δηλώσεις της Μ. Γκάγκα (μετά το 2′.50”). Στη συνέχεια ένα ακόμα βίντεο (από την «Ελληνοφρένεια») με τον λαλίστατο υπουργό Αναπτύξεως, Άδ. Γεωργιάδη να ισχυρίζεται ότι στη συγκέντρωση του Εφετείου «ήταν χιλιάδες κόσμου, ο ένας πάνω στον άλλον, οι περισσότεροι χωρίς μάσκα». 

Αλήθεια, έχετε να πείτε κάτι, τώρα, αξιότιμε κύριε υπουργέ Αναπτύξεως; 

https://www.imerodromos.gr/mina-gkagka-i-sygkentrosi-gia-ti-diki-tis-chrysis-aygis-den-metatrapike-se-kroysmata/

Τζένη Καρέζη

 

Σαν σήμερα γεννιέται η ηθοποιός Τζένη Καρέζη, 

η οποία ήρθε στον κόσμο του θεάτρου 

και του κινηματογράφου και έμεινε αιώνια.

Η αντιδικτατορική της δράση, οι επιτυχημένες συμμετοχές της σε όλα τα αθηναικά και μη θέατρα ,η κοινή της πορεία με τον Κώστα Καζάκο, συντέλεσαν έναν βίο πολυπόθητο, με βασιλική κορόνα την ανεξίτηλη στον χρόνο προσωπικότητα της. Τα χαρακτηριστικά της ανοιχτόχρωμα μάτια, θα μείνουν πάντοτε ζωντανά στις καρδιές όσων την γνώρισαν μέσα από την τέχνη της.

Μεγαλώσαμε πια!
Δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους από τους οποίους δεν έχεις τίποτα να πάρεις. Εγώ χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να συζητάνε.
Να συζητάνε με πάθος για ποίηση, για πολιτική, για λογοτεχνία, για κινηματογράφο, για θέατρο.
Και να γεμίζει το σπίτι φωνές, γνώσεις, πάθος και απόψεις.
Ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους, που ξέρω ότι μου λένε την αλήθεια, 

ακριβώς γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να μου πούνε ψέματα.
Κι εγώ την αλήθεια την λατρεύω.
Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια, οδεύει προς τον θάνατο.
Τον όποιο θάνατο.

Λένε πως τα λόγια, καμία φορά δεν αρκούν. Και είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουμε, έναν άνθρωπο που αγάπησε την ζωή, όπως και η ζωή την ίδια, που έζησε με πάθος, που δημιούργησε, που ενέπνευσε, που έδωσε αγώνες για την ελευθερία, που δεν υπολόγισε το βαρύ τίμημα των αξιών της. Είναι δύσκολο λοιπόν, με λέξεις, να μιλήσουμε για την Τζένη Καρέζη. Κρατάμε όμως στα βάθυ της ψυχής μας τα λόγια της.

https://www.culturenow.gr/san-simera-gennietai-i-tzeni-karezi/

12/1/1921: Εγγραφήτε συνδρομηταί εις την «Κομμουνιστικήν Επιθεώρησιν»

ΕΓΓΡΑΦΗΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΝ»

(Μηνιαίον θεωρητικόν όργανον του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού).

Εκδίδεται εις καλλιτεχνικόν τεύχος την πρώτην εκάστου μηνός.

Συνδρομαί: Εσωτερικού ετήσια δρ. 12

»» εξαμην. δρ. 6

Εξωτερικού ετήσια δρ. 15

»» εξαμην. δρ. 9

Απευθύνεσθε προς τον σ. Σ. Κομιώτην, Ευριπίδου 14, Αθήνας.

* * *

Με αυτήν τη λιτή ανακοίνωση, 100 χρόνια πριν, στις 12-1-2021, ο «Ριζοσπάστης» καλούσε τους αναγνώστες του να εγγραφούν συνδρομητές στο θεωρητικό - πολιτικό περιοδικό του ΣΕΚΕ (Κ), της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», που το πρώτο της τεύχος είχε εκδοθεί την Πρωτοχρονιά του 1921.

Ο Νίκος Δημητράτος, Γραμματέας τότε της ΚΕ του Κόμματος, σε άρθρο του στο πρώτο τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» έγραφε σχετικά με τους λόγους έκδοσης του περιοδικού:

«Με τον σκοπόν να κατευθύνη την σκέψιν και ενέργειαν του Κόμματος και ν' αποβή μόνιμον αντιπροσωπευτικόν όργανον του αγώνος εκδίδεται από σήμερον η Κομμουνιστική Επιθεώρησις», η οποία «προδιαθέτουσα και παρασκευάζουσα τους αγωνιστάς και όλους εν γένει τους παράγοντας του αγώνος εις την ικανότητα δια την πιστήν και ομοειδή αντιμετώπισιν πάντων των ζητημάτων αρχών, οργανώσεως και τακτικής κατά την εξέλιξιν του ιστορικού αγώνος του ελληνικού και παγκόσμιου προλεταριάτου, εις το παρόν και το μέλλον».

Στην ύλη του πρώτου τεύχους περιλαμβάνονταν ακόμα άρθρο για τους Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ, απόσπασμα από το έργο του Φρίντριχ Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», το Πρόγραμμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς κ.ά.

Εκτοτε, η έκδοση της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» ακολούθησε την ιστορική πορεία του ΚΚΕ. Βρέθηκε αντιμέτωπη με διώξεις, απαγόρευση της κυκλοφορίας της, εκδόθηκε παράνομα.

Απ' το 1921 μέχρι και το 1933, η ΚΟΜΕΠ έβγαινε κάθε μήνα, με ορισμένες διακοπές που οφείλονταν είτε σε διώξεις (π.χ. Δικτατορία του Πάγκαλου) είτε σε υποκειμενικές αδυναμίες του Κόμματος. Από το 1933 μέχρι και την επιβολή της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, η ΚΟΜΕΠ κυκλοφορούσε ως δεκαπενθήμερο «οικονομικό - πολιτικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (ΕΚΤΔ)». 

Στα χρόνια της Κατοχής, η ΚΟΜΕΠ άρχισε πάλι να βγαίνει απ' τον Μάη του 1942 και συνέχισε την έκδοσή της μέχρι και την απαγόρευση έκδοσης των «κομμουνιστικών εντύπων».

 Το τελευταίο τεύχος βγήκε τον Νοέμβρη του 1947. Ακολούθησε μια μακρά χρονική περίοδος χωρίς την ΚΟΜΕΠ. Σε αυτήν την περίοδο το Κόμμα εξέδιδε αρχικά το περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» και στη συνέχεια τον «Νέο Κόσμο» (1949-1974).

Μετά από 27 χρόνια, με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974, επανεκδόθηκε η ΚΟΜΕΠ ως μηνιαίο πολιτικό - θεωρητικό περιοδικό, όργανο της ΚΕ του Κόμματος. Απ' το 1993 κυκλοφορεί σταθερά κάθε δίμηνο, «συντροφεύει» τα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος, τους εφοδιάζει με πλήθος επιχειρημάτων, συμβάλλει στην αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης.

• Βλ. περισσότερα:

-- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1939, τόμ. Α2, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2018, σελ. 494-500.

-- ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «Για τα 90 χρόνια της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τεύχ. 1/2011. σελ. 11-28.

https://gkagkarin.blogspot.com/2021/01/1211921.html
 

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου Για τη διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ

 1] Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ ανακοινώνει την απόφασή της να προχωρήσει στην προετοιμασία και διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος, μέσα στο 2021. Με βάση το καταστατικό του Κόμματος, το Συνέδριο διεξάγεται ανά τετραετία. Το προηγούμενο 20ο Συνέδριο είχε πραγματοποιηθεί από τις 30 Μάρτη έως τις 2 Απρίλη 2017. Η ΚΕ, παίρνοντας υπόψη το κύμα πανδημίας και τις δυσκολίες που αυτό αντικειμενικά δημιουργεί, εξαιτίας της ανεπάρκειας και των τεράστιων ελλείψεων του δημόσιου συστήματος υγείας, με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα αστικών κυβερνήσεων και τη διαχείριση της κρίσης εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ, επιφυλάσσεται για τη συγκεκριμένη ανακοίνωση της ακριβούς ημερομηνίας διεξαγωγής του Συνεδρίου. Αυτή θα ανακοινωθεί όταν υπάρχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία και τα επιστημονικά δεδομένα.

2] Τα θέματα του 21ου Συνεδρίου, με βάση το καταστατικό θα είναι: α) Ο απολογισμός δράσης της ΚΕ και όλου του Κόμματος από το 20ο προς το 21ο Συνέδριο, οι βασικές εκτιμήσεις για τις διεθνείς και εγχώριες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου, η κατάσταση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 22ο Συνέδριο και β) Η εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

3] Σχετικά με το πρώτο θέμα του Συνεδρίου η Κεντρική Επιτροπή προχωρά ήδη στην επεξεργασία των θέσεων της ΚΕ, που θα δώσει στη δημοσιότητα για να ξεκινήσει η συζήτηση στα εκλεγμένα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και σε όλες τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ. Στη δημοσιότητα θα δοθούν προς συζήτηση τα εξής κείμενα θέσεων της ΚΕ:

Πρώτο κείμενο: “Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΚΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 20ο ΣΤΟ 21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ -ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΩΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ- ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ”.
Δεύτερο κείμενο: “Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ - ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΟΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ”.
Τρίτο κείμενο: “Η ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΗΜΕΡΑ, Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ”.

Το πρώτο από τα κείμενα των θέσεων της ΚΕ θα δημοσιευθεί στο Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 30-31 Γενάρη 2021 και θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα τα επόμενα Σαββατοκύριακα.

https://www.kke.gr/article/Gia-ti-dieksagogi-toy-21oy-Synedrioy-toy-KKE/

Ωμή βία και αντικομμουνισμός από την αστυνομία ενάντια στη διαδήλωση μνήμης για Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ στο Βερολίνο

 

Με τραυματισμούς και συλλήψεις επιτέθηκαν οι αστυνομικοί στην επετειακή πορεία, επικαλούμενη τη χρήση “απαγορευμένου συμβόλου” της νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος της ΓΛΔ.

Στην πιο βίαιη παρέμβαση των τελευταίων ετών κατά της διαδήλωσης προς τιμήν των δολοφονημένων κομμουνιστών ηγετών Ρόζα Λούξεμπουργκ 

και Καρλ Λίμπκνεχτ προχώρησε η αστυνομία του Βερολίνου την Κυριακή. 

Πριν ακόμα το πλήθος των περίπου 3000 διαδηλωτών, που τηρούσαν αποστάσεις και φορούσαν μάσκες, ξεκινήσει την πορεία, αστυνομικοί επιτέθηκαν εντελώς απρόκλητα, με ξυλοδαρμούς, κλωτσιές και κεφαλοκλειδώματα. Ένας διαδηλωτής κατήγγειλε πως σύρθηκε στην άσφαλτο από τους αστυνομικούς, οι οποίοι χρησιμοποίησαν και σπρέι πιπεριού. Αυτόπτες μάρτυρες κάνουν λόγο για 10 τραυματίες τουλάχιστον, κάποιοι από αυτούς σοβαρά, αλλά και 35 συλλήψεις. Ανάμεσά στους συλληφθέντες βρέθηκε και ένα 14χρονο κορίτσι, το οποίο φορούσε μάσκα με το σύμβολο της FDJ, της νεολαίας δηλαδή του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της ΓΛΔ.

Μάλιστα, η αστυνομία του Βερολίνου μέσω τουίτερ, επικαλέστηκε ως αιτία της αδικαιολόγητης βίας, το γεγονός πως κάποιοι διαδηλωτές φορούσαν “απαγορευμένα σύμβολα της FDJ”, αρνούμενοι υποδείξεις των αστυνομικών να τα αφαιρέσουν. Εκτός από δείγμα ακραίου αντικομμουνισμού, ο συγκεκριμένος ισχυρισμός είναι και ακούσια ομολογία απόλυτης αυθαιρεσίας, αφού η απαγόρευση της FDJ και των συμβόλων θεσπίστηκε επί ψυχρού πολέμου μόνο στην ΟΔΓ, χωρίς να υπάρχει καμία ρητή αναφορά για επέκτασή της στο σύνολο της γερμανικής επικράτειας μετά το 1990. Ενδεικτικές είναι οι αντιφατικές αποφάσεις γερμανικών δικαστηρίων σε παλιότερες υποθέσεις σχετικά με τη δημόσια χρήση αυτών των συμβόλων, αλλά και παλιότερη γνωμοδότηση του υπουργείου Εσωτερικών σύμφωνα με την οποία η απαγόρευση αφορούσε αποκλειστικά την αυτόνομη οργάνωση της FDJ που δρούσε στα εδάφη της Δυτικής Γερμανίας.

Εξάλλου, η ίδια η οργάνωση, σε πολύ πιο περιορισμένη μορφή, εξακολουθεί να δρα με έδρα της το Βερολίνο, συμμετέχοντας στη χθεσινή διαδήλωση και εκδίδοντας ανακοίνωση, όπου κάνει λόγο για “βίαιο εκτροχιασμό” της αστυνομίας ενάντια στην “FDJ και μαζί με αυτήν σε όλες τις αριστερές, επαναστατικές και αντιφασιστικές δυνάμεις”.

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της αστυνομίας απέναντι στη χθεσινή διαδήλωση έναντι της ανεκτικότητας που αυτή επέδειξε απέναντι στις συγκεντρώσεις των αρνητών του κορονοϊού το περασμένο διάστημα στηλίτευσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, σημειώνοντας πως “είναι αξιοσημείωτο, ότι η Αστυνομία του Βερολίνου δεν παρενέβη τους τελευταίους μήνες και εβδομάδας, όταν οι λεγόμενοι αρνητές του κορονοϊού δεν τήρησαν κανένα μέτρο προστασίας από τη μόλυνση και κάτω από τα μάτια των αστυνομικών έκαναν χιτλερικό χαιρετισμό στην Αλεξάντερπλατς του Βερολίνου”, προσθέτοντας πως, ανεξάρτητα από την αστυνομική βία, η διαδήλωση απέδειξε πως “μπορούμε και πρέπει να αγωνιζόμαστε και σε συνθήκες πανδημίας”.

Με πληροφορίες από Junge Welt

https://www.jungewelt.de/artikel/394011.schl%C3%A4ge-und-festnahmen-%C3%BCberfall-auf-ll-demo.html

http://www.katiousa.gr/politika/diethni/omi-via-kai-antikommounismos-apo-tin-astynomia-enantia-sti-diadilosi-mnimis-gia-roza-louksempourgk-kai-karl-limpknecht-sto-verolino/

ΗΠΑ: Το ακροδεξιό πολιτικό σκουπίδι επανέφερε την Κούβα στα «κράτη-χορηγούς της τρομοκρατίας»

 

Μάλλον δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. 

Αυτό το γελοίο ακροδεξιό πολιτικό σκουπίδι, 

εκπρόσωπος μέρους της κυρίαρχης τάξης των ΗΠΑ, ο Τραμπ, 

έπρεπε να «κλείσει» τη θητεία του με μια τέτοια απόφαση:

 Να επαναφέρει την Κουβά στα λεγόμενα «κράτη – χορηγούς της τρομοκρατίας». 

Ήταν μια από τις τελευταίες του κινήσεις στην προεδρία των ΗΠΑ. 

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Bloomberg, που επικαλείται πηγές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η κίνηση αυτή έχει ως αιτιολογία (είναι προφανές ότι πρόκειται για προσχηματική δικαιολογία) ότι η Κούβα συνεχίζει να φιλοξενεί Αμερικανούς φυγάδες και αρνείται αίτημα έκδοσης της Κολομβίας για μέλη του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού που συνδέονται με βομβιστική επίθεση το 2019. Η Κούβα είχε αφαιρεθεί από την συγκεκριμένη λίστα το 2015.

«Με αυτό το μέτρο, καθιστούμε την κυβέρνηση της Κούβας ξανά υπόλογη και στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: το καθεστώς Κάστρο πρέπει να τερματίσει τη στήριξη που παρέχει στη διεθνή τρομοκρατία και την υπονόμευση της αμερικάνικης δικαιοσύνης», ισχυρίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (του κράτους – τρομοκράτη), Μάικ Πομπέο. 

Ο Τραμπ και ο Πομπέο φεύγουν, όπως έφυγαν τόσοι και τόσοι προκάτοχοί τους αυτά τα 62 χρόνια που η Κούβα παραμένει αδούλωτη. Με το νησί της Επανάστασης να τους εξευτελίζει. Και με τον λαό της να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του, την ιστορία του, την υπερηφάνεια του, την αξιοπρέπεια του.

 

Καλό δρόμο, γελοίο ακροδεξιό πολιτικό σκουπίδι. 

https://www.imerodromos.gr/ipa-to-akrodexio-politiko-skoypidi-epanefere-tin-koyva-sta-krati-chorigoys-tis-tromokratias/

Guardian: Γιατί δύο καταδικασμένοι νεοναζί παραμένουν ελεύθεροι;

 

Την ανικανότητα των αστυνομικών αρχών και της ηγεσίας τους υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», εδώ και σχεδόν 3 μήνες να συλλάβουν τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Χρήστο Παππά, μαζί με την καθυστέρηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να άρει την ασυλία του ναζιστή Γιάννη Λαγού, έγιναν αναλυτικό ρεπορτάζ στη βρετανική εφημερίδα Guardian. 

Με αφορμή τους τρεις μήνες μετά τη δίκη της Χρυσής Αυγής, το δημοσίευμα του Guardian θέτει το ερώτημα για το «πώς δύο καταδικασμένοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής διαφεύγουν ακόμα τη σύλληψη». Φιλοξενεί δηλώσεις του Κωστή Παπαϊωάννου, πρώην Γενικού Γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2015-2016, ενώ το ρεπορτάζ σημειώνει ότι «το γεγονός ότι δύο μέλη της ιεραρχίας της Χρυσής Αυγής παραμένουν ακόμα ελεύθερα, έχει προκαλέσει αγανάκτηση και ντροπή».

Όπως τονίζει η Βρετανίδα δημοσιογράφος, ο Χρήστος Παππάς, 

που έχει καταδικαστεί σε 13 χρόνια φυλάκιση, κατόρθωσε να εξαφανιστεί ενώ αστυνομικοί υποτίθεται παρακολουθούσαν τις κινήσεις του, ενώ ο δικηγόρος του Περικλής Σταυριανάκης έχει δηλώσει ότι «δεν έχει σκοπό να παραδοθεί, διότι θεωρεί πολιτική την καταδίκη του» 

και ότι η απόφαση αυτή «μπορεί να αλλάξει όταν η υπόθεση έρθει στο εφετείο».

Επίσης, αναφέρεται στις φήμες που θέλουν τον «αμετανόητο φασίστα και θαυμαστή του 3ου Ράιχ» Νίκο Παππά να έχει βρει καταφύγιο σε ορθόδοξο μοναστήρι βαλκανικής χώρας. «Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι είναι στο εξωτερικό και ίσως σε μοναστήρι» δηλώνει ο Ιωάννης Αϊβατίδης, βουλευτής της Χρυσής Αυγής το 205-2019. 

Η εφημερίδα επίσης ασχολείται με την ασυλία του Γιάννη Λαγού, που έχει κολλήσει στην ευρωπαϊκή …γραφειοκρατία με τις Βρυξέλλες να αποδίδουν την καθυστέρηση στην πανδημία… 

Η εφημερίδα φιλοξενεί και δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη ο οποίος ισχυρίζεται προκλητικά ότι η σύλληψη του Παππά «είναι απλά θέμα χρόνου». 

«Μπορώ να πω αποφασιστικά και κατηγορηματικά ότι η θα βρεθεί που βρίσκεται 

και ο Παππάς θα είναι σύντομα στη φυλακή. 

Η επιστροφή του Λαγού είναι απλά θέμα των ευρωπαϊκών διαδικασιών 

αλλά και στις δύο υποθέσεις είναι θέμα χρόνου» υποστήριξε ο υπουργός, 

ο οποίος εδώ και σχεδόν τρεις μήνες παρακολουθεί το φαινόμενο…

Δείτε εδώ το δημοσίευμα του Guardian

https://www.theguardian.com/world/2021/jan/11/its-incredible-why-do-two-convicted-greek-neo-nazis-golden-dawn-remain-at-large

https://www.imerodromos.gr/guardian-giati-dyo-katadikasmenoi-neonazi-paramenoyn-eleytheroi/

«Λυπήσου εκείνους που δεν ονειρεύονται»

 

Σεμνός, πολύ συνεσταλμένος, καλοσυνάτος, εσωστρεφής, παραμυθάς... Είναι λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που του απέδωσαν οι οικείοι του.

Ο Νίκος Καββαδίας όμως, άφησε το στίγμα του σαν ο ποιητής της θάλασσας.

Ο ίδιος, δεν έλεγε ότι ήταν ποιητής, αλλά: «Νίκος Καββαδίας, ναυτικός». Το μεγαλείο της ποίησής του ίσως έγκειται ακριβώς σε αυτή την απλότητά του, την αγάπη του για το έργο των χεριών των βιοπαλαιστών. «Αρτος. Οχι για όλα τα στόματα», γράφει το 1971, δείχνοντας με απλά λόγια πως ο πλούτος στον καπιταλισμό δεν μοιράζεται στους παραγωγούς του, παρά γίνεται λεία μιας ισχνής μειοψηφίας.

Γεννήθηκε στις 11 Γενάρη του 1910 στο Νικόλσκι - Ουσουρίσκι του Χαρμπίν (στην Μαντζουρία της Κίνας), δεύτερο παιδί του μεγαλέμπορου του τσάρου Χαρίλαου Καββαδία. Το 1914, στις απαρχές του παγκοσμίου πολέμου, οι αναταραχές στη Μαντζουρία οδηγούν τον Χαρίλαο να στείλει με τον υπερσιβηρικό την οικογένειά του στην Ελλάδα, που εγκαθίσταται αρχικά στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Το 1920 επιστρέφει και ο ίδιος, κατεστραμμένος οικονομικά, και μετακομίζουν στον Πειραιά.

Από το σχολείο ήδη δείχνει το συγγραφικό του ταλέντο, εκδίδοντας το φυλλάδιο «Σχολικός Σάτυρος» («με ύψιλον από άγνοια», λέει η αδερφή του Τζένια). Συνεργάζεται και με τη «Διάπλαση των Παίδων», με το ψευδώνυμο «ο μικρός ποιητής». Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, γράφεται στην Ιατρική Σχολή. Ο πατέρας του δουλεύει στα καράβια του κουνιάδου του, και έπειτα ανοίγει μπακάλικο - το οποίο όμως χρεοκοπεί και κλείνει. Το 1929 πεθαίνει. Ο μικρότερος αδερφός του Αργύρης έχει ήδη μπαρκάρει τότε. Θα τον ακολουθήσει και ο ίδιος, αφήνοντας οριστικά πίσω του την Ιατρική.

Το διάστημα της παραμονής του στον Πειραιά εισρέουν πρόσφυγες, κύρια από τη Μικρά Ασία, μετά και την καταστροφή του '22. Το ΚΚΕ, πάντα παρόν, στέκεται στο πλευρό τους, τους βοηθάει να ορθοποδήσουν, να οργανώσουν την πάλη τους για ένα καλύτερο αύριο. Ο Καββαδίας, πρόσφυγας κι αυτός, τους αντιμετωπίζει με σεβασμό, εμπνέεται από τη νεοσύστατη ΕΣΣΔ. Από τότε, εκφράζει την συμπόνια του και τη συμπάθειά του για τους λαϊκούς ανθρώπους και τους ναυτικούς. Στα πρώτα ποιήματά του (υπογράφει σαν Πέτρος Βαλχάλας).

Το 1933 δημοσιεύει το «Μαραμπού», που τον καθιερώνει στο ποιητικό γίγνεσθαι της χώρας. Λαμβάνει θετικές κριτικές για το έργο του, ενώ γίνεται δεκτός στην Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών, και μάλιστα χωρίς να έχει συμπληρώσει το προαπαιτούμενο των τριών βιβλίων. Αυτά τα χρόνια γνωρίζεται με πολλούς προοδευτικούς καλλιτέχνες και διανοούμενους της εποχής (Γ. Ρίτσο, Κ. Βάρναλη, Μ. Αναγνωστάκη, Μ. Αξιώτη, Β. Σεμερτζίδη κ.ά.). Αργότερα, θα πει: «Μου αρέσουν από τους γνωστούς μας ποιητές ο Σαχτούρης και ο Αναγνωστάκης, ο Ρίτσος που είναι παλικάρι, και ο Ελύτης».

Ολο αυτόν τον καιρό δε σταματά να μπαρκάρει, να ταξιδεύει και να γράφει για τις εντυπώσεις του σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, ώσπου τον πετυχαίνει «ξέμπαρκο» ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Συμμετέχει στο αλβανικό μέτωπο.

«Μουσκεμένος, νηστικός και ατσίγαρος. (...) Βλέπω ένα φαντάρο να μου κόβει το δρόμο. (...) Ανοιξε το σακίδιο και μου 'δωσε ένα κομμάτι κουραμάνα. Κίνησε να φύγει, μα ξαναγύρισε. Ανοιξ' ένα πακέτο νούμερο δέκα και μου 'δωσε ένα τσιγάρο. (...)

-- Πώς σε λένε; του φώναξα. Στάσου...

-- Φαντάρο με λένε (...)»

(Βάρδια)

Στην κατοχή «έμεινε στην Αθήνα και πήρε μέρος στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ», θυμάται η Τζένια. Εντάσσεται στο ΕΑΜ, γράφει στους «Πρωτοπόρους», στα «Ελεύθερα Γράμματα», συνεργάζεται με τη «Νέα Γενιά» της ΕΠΟΝ, συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση της πάλης των λογοτεχνών και του λαού. Εμπνέεται από την ηρωική στάση των αγωνιστών και των κομμουνιστών. Γράφει τα ποιήματα «Αθήνα 1943», «Αντίσταση», «Στον Τάφο του ΕΠΟΝίτη»,«Federico Garcia Lorca». Ο Κώστας Βάρναλης θα γράψει αργότερα στο «Ρίζο της Δευτέρας» για το ποίημα «Federico Garcia Lorca»: «...Ο ποιητής παίρνει φανερά και συνειδητά στάση υπέρ εκείνων (σ' όποια γης!) που πολεμάνε για τη λευτεριά, υπέρ των τίμιων αγωνιστών του Λαού (...) φανερώνει ποιος είναι ο Αίτιος (...), ο ίδιος διεθνικός Μινώταυρος, ο καπιταλισμός...»

Το 1945 αναδεικνύεται γραμματέας του ΕΑΜ Λογοτεχνών. Σύντομα όμως θα ξαναμπαρκάρει, με περιοριστικούς όρους, λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Η δεύτερη ποιητική συλλογή του «Πούσι» εκδίδεται το 1947. Επειτα από λίγα χρόνια, ακολουθεί η μνημειώδης «Βάρδια» (1954), το πρώτο και τελευταίο του μυθιστόρημα. Στη «Βάρδια» η γραφή του ξεγυμνώνει τις κακουχίες της ζωής των ναυτεργατών, τις αρρώστιες, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, την ανεργία, τον πόλεμο:

«Το πόρτο του τόπου μας... Το χειρότερο του κόσμου (...) Από τον προλιμένα σε γυρεύει ο υπάλληλος. Στα λέει μασημένα.

Δηλαδή... να ξεμπαρκάρω;

Ναι.

Δένουμε;

Οχι

Τότε, θα 'ρθει άλλος;

Ναι

(...) Δε μου λες, έκαμα τίποτα και με βγάνουνε;

Ξέρω 'γω; Εντολή του γραφείου. Ο,τι μου λένε. Υπάλληλος είμαι».

Μετά την αυτοκτονία του αδερφού του Αργύρη στο καράβι, γράφει ελάχιστα και σταματάει να δημοσιεύει. «Το '57 η θάλασσα μου πήρε τον αδερφό μου. Δεν έγραψα ούτε στίχο», λέει. «Αφού δεν έγραψα για αυτή την αγάπη, για τι να γράψω;» Παρ' όλα αυτά, δεν σταματά εντελώς το γράψιμο. Εκείνο το διάστημα γράφει διάσπαρτα ποιήματα, όπως το «Guevara». Πολλά από αυτά αργότερα θα στοιχειοθετήσουν το «Τραβέρσο».

Δίνει συνέντευξη στην «Πανσπουδαστική», λίγες μέρες πριν τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Στη διάρκεια της δικτατορίας λειτουργεί σαν σύνδεσμος των αντιδικτατορικών της Ελλάδας με το εξωτερικό. Μετά τη δικτατορία ετοιμάζει για εκδοσή την τελευταία του ποιητική συλλογή «Τραβέρσο», καθώς και μια αυτοβιογραφία. Στις 10 Φλεβάρη 1975 πεθαίνει και μάλιστα στη στεριά, όπως πάντα φοβόταν.

Τα επόμενα χρόνια εκδίδεται μεγάλο μέρος του ανέκδοτου έργου του: «Λι» (1987), 

«Του πόλεμου/Στο άλογό μου» (1987) και άλλες συλλογές. 

Γίνεται ευρέως γνωστός, ιδιαίτερα μετά τη μελοποίηση του από το Θάνο Μικρούτσικο. 

Οπως λέει και ο συνθέτης «η επιτυχία που είχε ο Σταυρός του Νότου οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στην αξία της ποίησης του ίδιου του Καββαδία». Το έργο του μελοποιείται επίσης και από πολλούς άλλους μουσικούς (Μαρίζα Κωχ, Ξέμπαρκοι, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Γιάννη Σπανό κ.λπ.). 

Μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες, ενώ στη μεγάλη οθόνη μεταφέρονται και τα μικρά αφηγήματα «Λι» (Between the devil and the deep blue sea, 1995) και «Του Πολέμου».

Βιβλιογραφία:

1. Φ. Φιλίππου: «Ο Πολιτικός Νίκος Καββαδίας» (1996), εκδ. «Αγρα» 2004.

2. Μ. Κασόλας: Νίκος Καββαδίας: Γυναίκα - Θάλασσα - Ζωή (2004), εκδ. «Καστανιώτης» 2006.

3. Ν. Καββαδία: «Βάρδια» (1957), εκδ. «Κέδρος» 1975.

https://gkagkarin.blogspot.com/2021/01/blog-post_914.html