Ο «τεντιμπόι» του ελληνικού κινηματογράφου, Θάνος Παπαδόπουλος έφυγε από την ζωή

 

Ο ηθοποιός Θάνος Παπαδόπουλος έφυγε από τη ζωή, 

όπως έκανε γνωστό ο Νίκος Καραγιώργης, 

στενός του φίλος, συνεργάτης στο θέατρο

 και νέος πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

Ο Θάνος Παπαδόπουλος είχε ξεχωρίσει μέσα από τη μεγάλη οθόνη, 

ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1950. 

Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του 

ήταν η συμμετοχή του στον «Νόμο 4000» (1962) του Γιάννη Δαλιανίδη, 

όπου υποδύθηκε τον τεντιμπόι που εξευτελίζεται δημόσια από την αστυνομία.

Το 1967, στον «Στρίγγλο που έγινε αρνάκι» του Αλέκου Σακελλάριου, 

εντυπωσίασε με τον ρόλο του ως ένα από τα παιδιά του Λάμπρου Κωνσταντάρα.

Η πορεία του περιλαμβάνει συμμετοχές σε πολλές 

αγαπημένες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, 

όπως οι «Βίβα Ρένα» (1967), «Η χαρτορίχτρα» (1967), 

«Ο μάγκας με το τρίκυκλο» (1972), «Αέρα, αέρα, αέρα» (1972), 

«Ένας υπέροχος άνθρωπος» (1971), «Μαντώ Μαυρογένους» (1971)

 και «Το πιο λαμπρό μπουζούκι» (1968). 

Συνολικά, έλαβε μέρος σε δεκάδες παραγωγές, 

αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στον ελληνικό κινηματογράφο.

Γεννημένος στη Θήβα το 1938, ο Θάνος Παπαδόπουλος

 αγαπήθηκε από το κοινό για την ξεχωριστή του παρουσία.

Ο Νίκος Καραγιώργης αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα 

μέσω ανάρτησης στο Facebook:

Ο φίλος και συνάδελφος

 

Θάνος Παπαδόπουλος

 

έφυγε σήμερα από τη ζωή.

 

Είχα την τύχη να συνεργαστώ

 

δύο φορές μαζί του στο θέατρο

 

Θερμά συλλυπητήρια

 

στην οικογένεια του

 

Ωραίος άνθρωπος και ηθοποιός

Posted by Νικος Καραγεωργης 

 

on Wednesday, November 27, 2024

 

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/11873714/o-tentiboi-tou-ellinikou-kinimatografou-thanos-papadopoulos-efyge-apo-tin-zoi

Η διαχρονική ... fake προπαγάνδα για τον λιμό στην Ουκρανία Από τον Γκέμπελς στον Ρίγκαν και τους ...σημερινούς φωστήρες

 Φωτογραφία από οικογένεια τις ΗΠΑ του 1935, παρουσιάστηκε το 2009 σε έκθεση του ουκρανικού κράτους ως φωτογραφία από τον λιμό

* Αναδημοδημοσίευση άρθρου από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου, 19-20 Μάρτη 2022

Το ζήτημα του λιμού στην Ουκρανία την περίοδο 1932-1933 για άλλη μια φορά έχει μπει στη φαρέτρα του αντικομμουνισμού. Οι Ευρωατλαντικοί προπαγανδιστές και στη χώρα μας, ευαίσθητοι δήθεν για το δράμα του ουκρανικού λαού από τη ρωσική επέμβαση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ξαναθυμήθηκαν την ...παλιά τους τέχνη. Το θέμα αυτό της δήθεν «σκόπιμης εξόντωσης του ουκρανικού λαού από τη Σοβιετική Ενωση, τους Μπολσεβίκους και τον Στάλιν» είναι χρήσιμο εργαλείο για τους σημερινούς σκοπούς τους, να στηρίξουν ότι η καπιταλιστική Ρωσία είναι το ίδιο με την ΕΣΣΔ, να μείνει η σκέψη στη βάρβαρη ρωσική επίθεση, αποκομμένη από τον σφοδρό ανταγωνισμό με το άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, και βεβαίως, το τελευταίο να ξεπλυθεί ως ο δήθεν σημαιοφόρος της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Κυρίως όμως για να «δικαιολογήσουν» τη δράση φασιστικών και εθνικιστικών δυνάμεων συνεργατών των ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι πολιτικοί απόγονοι των οποίων πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα στην Ουκρανία μετά το 2014, με τη στήριξη των ουκρανικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ας δούμε όμως πώς «χτίστηκε» αυτός ο μύθος.

Η αποκάλυψη της εξαπάτησης

Πολύτιμο εργαλείο η σημαντική ερευνητική δουλειά του Καναδού ιστορικού και συγγραφέα Ντάγκλας Τοτλ: «Εξαπάτηση, Λιμός και Φασισμός, ο μύθος της ουκρανικής γενοκτονίας από τον Χίτλερ στο Χάρβαρντ» (Progress Books, Toronto 1987 στο διαδίκτυο: http://rationalrevolution.net/special/library/tottlefraud.pdf). Ο συγκεκριμένος συγγραφέας μελέτησε και παραθέτει τις έρευνες καταξιωμένων δημοσιογράφων των ΗΠΑ, όπως ο Λούις Φίσερ που ήταν ανταποκριτής στη Μόσχα και δημοσίευσε μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα «The Nation», και ο Κέισι Τζέιμς στην «Daily Worker» του 1935, που ερεύνησαν ενδελεχώς τις ανταποκρίσεις - υποτίθεται από την Ουκρανία - κάποιου δημοσιογράφου, του Τόμας Ουόκερ, που δημοσιεύτηκαν το 1935 στην εφημερίδα «Chicago American» του φιλοναζί μεγιστάνα του Τύπου, Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της «κίτρινης δημοσιογραφίας».

Αυτές οι δήθεν συγκλονιστικές ανταποκρίσεις από τον λιμό στην Ουκρανία, που γίνονταν και πρωτοσέλιδα, για «6 εκατομμύρια νεκρούς», αποδείχτηκε από τους δύο δημοσιογράφους ότι ήταν πλαστές, fake news που θα λέγαμε σήμερα, με ...πέτσινες φωτογραφίες, προϊόν του απατεώνα Ουόκερ, που ήταν το ψευδώνυμο του Ρόμπερτ Γκριν, κατάδικου για πλαστογραφία, που δραπέτευσε από φυλακή του Κολοράντο. Τις δεξιότητές του τις αξιοποίησε και στα... αποκλειστικά ρεπορτάζ στις φυλλάδες του Χερστ, ενώ το 1935 παραδέχτηκε την απάτη. Αποδεικνύεται ότι ο Ουόκερ - Γκριν βρέθηκε το 1934 στη Μόσχα για λίγες μέρες, δεν πήγε ποτέ στην Ουκρανία, αλλά έστειλε δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τις αντικομμουνιστικές ανάγκες της εποχής, που αποτελούν διαχρονικά το δήθεν τεκμήριο όλων των φωστήρων της σταλινολογίας. Συμπεριλαμβανομένων και διαφόρων σημερινών «αστέρων» της ελληνικής δημοσιογραφίας σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, που αναπαράγουν τις ίδιες γελοίες συκοφαντίες.

Μια συνόψιση στην ελληνική γλώσσα όλων αυτών των πραγματικά αποκαλυπτικών στοιχείων ο Ελληνας αναγνώστης έχει την τύχη να μπορεί να βρει στην έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής», του 1997, του βιβλίου του Βέλγου ιστορικού Λούντο Μάρτενς: «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν» και συγκεκριμένα στο 4ο Κεφάλαιο: Η κολεκτιβοποίηση σελ. 85 - 148 και στο 5ο Κεφάλαιο: Η κολεκτιβοποίηση και το «ουκρανικό ολοκαύτωμα» σελ. 149 - 172.

Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το ζήτημα της «γενοκτονίας του ουκρανικού λαού από τους μπολσεβίκους» ήταν μια καλά επεξεργασμένη συκοφαντία της ναζιστικής προπαγάνδας. Τα στοιχεία της, φωτογραφίες και υλικά, χρησιμοποίησε και ο Ουόκερ.

H ναζιστική Γερμανία και ο Χίτλερ, ήδη από το 1926, με το βιβλίο του «Ο αγών μου», έβλεπε την Ουκρανία ως αναπόσπαστο μέρος του γερμανικού «ζωτικού χώρου», που θα ήταν ο κύριος σιτοβολώνας της. Το 1934, άρχισε να στήνει τον μύθο της «σκόπιμης γενοκτονίας της Ουκρανίας από τους μπολσεβίκους», με στόχο να στηρίξει, σε όλο τον τότε καπιταλιστικό κόσμο που τον έσπρωχνε, τη σχεδιαζόμενη επιχείρηση απελευθέρωσής της. Ο υπουργός προπαγάνδας των ναζί, Γ. Γκέμπελς, έβαλε μπρος τις μηχανές. Η παραπληροφόρηση περιλάμβανε άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, βιβλία, ντοκιμαντέρ, δήθεν «μαρτυρίες» θυμάτων. Επίσης, είναι επιβεβαιωμένο ότι ο Αμερικανός μεγιστάνας Χερστ συνάντησε τον Χίτλερ στα τέλη του καλοκαιριού 1934, για να κλείσει συμφωνία μαζί του, που προέβλεπε ότι η Γερμανία θα αγόραζε τις διεθνείς ειδήσεις από εταιρεία που του ανήκε.

Αργότερα, με την έναρξη του πολέμου, προωθούσαν μια τέτοια εκδοχή της «γενοκτονίας» ώστε να συγκαλύψουν ουσιαστικά τις κτηνώδεις σφαγές και τα βάρβαρα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί στη Σοβιετική Ένωση. Προσπαθώντας μάλιστα να αποδείξουν τα λεγόμενά τους, παρουσίαζαν στο επίσημο ναζιστικό περιοδικό «Λαϊκός Παρατηρητής» φωτογραφίες με σκελετωμένα παιδιά, που είναι από το 1922 και τη μεγάλη πείνα που προέκυψε ως αποτέλεσμα του εμφύλιου πολέμου στη Ρωσία, μετά τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και τη διεθνή ιμπεριαλιστική επέμβαση (είχε συμμετάσχει και η Ελλάδα) που έγινε για να την χτυπήσει. Επίσης στρατιώτες που εμφανίζονται ως Σοβιετικοί που εκτελούν αγρότες, έχουν στολές των στρατιωτών του τσαρικού στρατού.

Ακόμη, φωτογραφία από τη ναζιστική ...αρχειοθήκη, που χρησιμοποίησε και ο Χερστ ως απόδειξη του «λιμού στην Ουκρανία», με έναν στρατιώτη δίπλα σε ένα ψόφιο άλογο, αποδείχτηκε από την έρευνα ότι ήταν του αυστριακού ιππικού από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τους ναζί ...στο Χάρβαρντ

Αυτή η απάτη αναπαράχθηκε μεταπολεμικά στις ΗΠΑ και όλες τις καπιταλιστικές χώρες και χρησιμοποιείται και σήμερα ως η απόδειξη της ...γενοκτονίας, βασικά μετά τη δεκαετία του 1980. Τότε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, στο πλαίσιο μεγάλης αντικομμουνιστικής εκστρατείας, διοργάνωσε μια καμπάνια για την «50ή επέτειο του φονικού λιμού στην Ουκρανία», όπου τα ναζιστικά κατασκευάσματα, με τις πλαστές φωτογραφίες, τα ...συγκλονιστικά ρεπορτάζ του Ουόκερ, βρήκαν την τιμητική τους και εμπλουτίστηκαν από τις «μαρτυρίες» Ουκρανών μεταναστών πρώην συνεργατών των ναζί και στελεχών του Στέπαν Μπαντέρα που είχαν φυγαδευτεί από την ΕΣΣΔ από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, δημιουργώντας εκεί διάφορους συλλόγους δήθεν «θυμάτων του κόκκινου τρόμου».

Το 1984, μάλιστα, επανεκδόθηκε από τον καθηγητή του Χάρβαρντ Τζέιμς Ε. Μέις το βιβλίο του ναζί Εβαλντ Αμεντε από το 1935, με τον τίτλο «Ανθρώπινη ζωή στη Ρωσία». Ετσι, όλες οι ναζιστικές παραποιήσεις, οι ψεύτικες φωτογραφίες πήραν και ...πανεπιστημιακή υπόσταση.

Επίσης ο Ρόμπερτ Κόνκουεστ με το βιβλίο «Harvest of Sorrow» (Συγκομιδή της Θλίψης) του 1986, στο πλαίσιο της ίδιας καμπάνιας, αξιοποιεί τις δήθεν μαρτυρίες των Ουκρανών φασιστών εμιγκρέδων ως βασική πηγή για το πόνημά του. Ο τύπος αυτός ήταν υπεύθυνος από το 1948 ειδικής «ερευνητικής ομάδας» αντισοβιετικής προπαγάνδας του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών και αργότερα εμφανιζόταν ως «ανεξάρτητος ιστορικός».

Οι διάφοροι σοβαροί ...ιστορικοί σοβιετολόγοι με αυτά τα πλαστά, όπως αποδεικνύεται, στοιχεία ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών Ουκρανών σε 6-15 εκατομμύρια, κάτι που δεν επιβεβαιώνεται από κανένα πραγματικό στοιχείο.

Ποια είναι η αλήθεια

Όπως πιστοποιείται από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν τόσο ο Τοτλ όσο και ο Μάρτενς, την περίοδο 1932-1933 υπήρξαν όντως φαινόμενα μαζικής πείνας στην Ουκρανία, η οποία όμως δεν αφορά κανένα οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των Ουκρανών από τους μπολσεβίκους. Κατηγοριοποιώντας τα πραγματικά δεδομένα, 4 είναι τα βασικά αίτια της κατάστασης:

1. Η λυσσαλέα αντίδραση των μεγαλοαγροτών, των λεγόμενων κουλάκων, κατά της κολεκτιβοποίησης της γεωργίας. Αποτέλεσμα δηλαδή της ταξικής πά λης στο χωριό. Οι κουλάκοι αντιστάθηκαν με λύσσα κατά της προσπάθειας κολεκτιβοποίησης της γεωργίας, εμποδίζοντας τη συγκομιδή των δημητριακών, με διάφορα σαμποτάζ, χαλώντας τις μηχανές, πυρπολώντας την κολχόζνικη περιουσία, σκοτώνοντας ζώα, αρνούμενοι να σπείρουν και να θερίσουν, δολοφονώντας κολχόζνικους αγρότες, κομματικά στελέχη οργανωτές της κολεκτιβοποίησης. Από τα τέλη του 1929 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '30, πραγματοποίησαν 1.800 τρομοκρατικές ενέργειες κατά των Σοβιετικών και των κομματικών στελεχών, των πρωτοπόρων αγροτών και πολλές εκατοντάδες μέλη και κομματικά στελέχη δολοφονήθηκαν. Στην έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» με τίτλο «Πάσα Αγγελίνα: Άξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού» γίνεται αναφορά στις δυσκολίες και τη διαπάλη που υπήρξε στην ουκρανική ύπαιθρο εκείνη την περίοδο.

2. Το διάστημα 1930 - 1932 καταγράφηκε μια παρατεταμένη καλοκαιρινή ξηρασία, που έπληξε μεγάλες περιοχές της Ουκρανίας και της Ρωσίας και είχε μεγάλη επίπτωση στην καταστροφή της παραγωγής.

3. Επίσης την ίδια περίοδο σημειώθηκε επιδημία τύφου που σάρωσε την Ουκρανία και τον Βόρειο Καύκασο, με σημαντικό αριθμό ατόμων που πέθαναν από τυφοειδή πυρετό και δυσεντερία, όχι μόνο όμως στα ουκρανικά εδάφη, αλλά και στον Καύκασο, σε περιοχές της Νότιας Ρωσίας κ.α.

4. Ταυτόχρονα, έντονες δυσλειτουργίες υπήρξαν από την προσπάθεια αναδιοργάνωσης της γεωργίας, που πολλές φορές σηματοδοτήθηκε από την έλλειψη πείρας, τον αυτοσχεδιασμό και τη σύγχυση σε ό,τι αφορά τις οδηγίες, αλλά και την έλλειψη σωστής προετοιμασίας που επέδρασαν στην απόδοση της παραγωγής. Τα ζητήματα αυτά αναφέρονται αναλυτικά σε ντοκουμέντα του ΚΚ των Μπολσεβίκων της εποχής, σε ομιλίες του ίδιου του Στάλιν και άλλων στελεχών του Κόμματος, που ανοίγουν μέτωπα και καυτηριάζουν λάθη στην προσπάθεια της κολεκτιβοποίησης. Ωστόσο το σοβιετικό κράτος φρόντισε με μέτρα που πήρε το 1933 να εξασφαλιστεί η επιτυχής συγκομιδή εκείνης της χρονιάς, ενώ στάλθηκαν στην Ουκρανία σπόροι, τρόφιμα και ζωοτροφές και παραδόθηκαν χιλιάδες τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές μηχανές και πρόσθετα μέσα, όπως και στελέχη που βοήθησαν στην οργανωτική δουλειά.

Σε ό,τι αφορά το σύνολο των θυμάτων της πείνας και του τύφου για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, με βάση τα πραγματικά στοιχεία δεν έχει καμία σχέση με τα αστρονομικά νούμερα που αναφέρονται και που αν ίσχυαν θα σήμαιναν την απώλεια μεγάλου ποσοστού του τότε πληθυσμού της Ουκρανίας.

Ο μύθος χρησιμοποιείται ξανά

Τα χρόνια που μεσολάβησαν από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, οι νέες αστικές εξουσίες όλη αυτήν τη στημένη προπαγάνδα από τους ναζί μέχρι την εποχή του Ρίγκαν και την επίφαση επιστημονικότητας του Χάρβαρντ την ξαναέριξαν στην αρένα. Την ώρα που υπολογίζεται ότι πάνω από 10 εκατομμύρια Ουκρανοί ξενιτεύτηκαν γιατί δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στην καταληστευμένη χώρα τους, οι αστοί ηγέτες βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν όλη την αντικομμουνιστική χολή τους και να σπιλώσουν τη σοσιαλιστική περίοδο. Ο μύθος του Γκολοντόμορ (λιμού - γενοκτονίας) έγινε το κύριο όπλο των εθνικιστών στην Ουκρανία, που έπρεπε να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στους Ευρωατλαντικούς προστάτες τους.

Στην ίδια την Ουκρανία, ο Πρόεδρος της χώρας, Β. Γιουστσένκο, μετά τη λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση» του 2004, το 2006 πέρασε νόμο για τη «γενοκτονία κατά του ουκρανικού έθνους από την ΕΣΣΔ» και όποιος «δημόσια» την αρνείται διώκεται. Η 25η Νοέμβρη καθιερώθηκε ως Μέρα Μνήμης «για όλους όσοι πέθαναν από τον λιμό στην Ουκρανία την περίοδο 1932-1933».

Οι επόμενες κυβερνήσεις προχώρησαν σε αναγνώριση ως «εθνικών ηρώων» όλων των συνεργατών των ναζί ενάντια στο σοβιετικό κράτος, που ονομάζεται πλέον περίοδο κατοχής. Και η φαρέτρα του αντικομμουνισμού εμπλουτίζεται και με πιο ...fake τεκμήρια για τον λιμό του 1932-'33. Το 2009 σε σχετική έκθεση στη Σεβαστούπολη το «απογείωσαν». Εμφάνισαν μέχρι και φωτογραφία από αμερικανική ρακένδυτη οικογένεια της Οκλαχόμα ως ...θύματα του λιμού . Ομολογουμένως έχουμε να δούμε πολλά ακόμα από τους σύγχρονους Ευρωατλαντικούς πλαστογράφους.

https://www.902.gr/eidisi/istoria/380315/i-diahroniki-fake-propaganda-gia-ton-limo-stin-oykrania

Παρουσιάστηκε το βιβλίο “ΛΑΖΑΡΕΤΟ/Προσκυνώ”

Σε ένα κατάμεστο Εργατικό Κέντρο από πολλούς φίλους και φίλους της ποίησης παρουσιάστηκε

 το “ΛΑΖΑΡΕΤΟ/Προσκυνώ”.

Όπως αναφέρει ο Κώστας Ρούσσινος:

Ευχαριστώ τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου για τη φροντισμένη διοργάνωση.

Ευχαριστώ την υπέροχη χορωδία του Συλλόγου ΑΛΣΟΣ ΓΑΡΙΤΣΑΣ και τον Ανδρέα Πολίτη για τη πανέμορφη συμμετοχή τους.

Ευχαριστώ την Ελένη Ξάνθου, τη Ρούλα Καρδάμη, τον Γιάννη Κυριακίδη, τον Τάσο Παπατσώρη, τη Χρύσα Μαξούτη και τα κοριτσάκια του Κόκκινου Αερόστατου για την εκπληκτική διαδραστική παρουσίαση του έργου.

Ευχαριστώ τον Στέλιο Καραγιάννη, τον Ανδρέα Παργινό και τον Λεωνίδα Βιτουλαδίτη για την τεχνική υποστήριξη, τον Ανδρέα Χονδρογιάννη και τον Δάνο Γαβριηλίδη για τη γενική βοήθεια.

Ευχαριστώ το Φωτοτυπείο Γαγγάδης και το Corfu Channel που ήταν χορηγοί επικοινωνίας.

Ευχαριστώ τον ζωγράφο Γιώργο Παπαβλασόπουλο για το υπέροχο έργο του εξώφυλλου του βιβλίου και φυσικά τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΤΥΠΟΙΣ που συνιστούν και το νέο μου έργο.

Ευχαριστώ τέλος όσους ανταποκρίθηκαν παρακολουθώντας με προσοχή και ζεστό τρόπο την εκδήλωση, όσους μίλησαν για το έργο (Σταμάτης Πελάης, Γιάννης Κρανιάς, Γιάννης Μπορμπότης, Παναγιώτης Παπαδάτος, Κώστας Θύμης) και όσους τίμησαν το βιβλίο εξαντλώντας ολη τη διαθέσιμη ποσότητα (100).

Τα έσοδα από το έργο “ΛΑΖΑΡΕΤΟ/ Προσκυνώ” ενισχύουν τη συντήρηση των μνημείων του ΛΑΖΑΡΕΤΟ και την ανάδειξη του νησιού ως τόπος θυσίας των 112 αλύγιστων αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

O φιλόλογος Γιώργος Δουλόπουλος για το βιβλίο

Αναμφισβήτητα, δε θα πρωτοτυπήσουμε χαρακτηρίζοντας την ποίηση του Κώστα Ρούσσινου έργο ενός στρατευμένου δημιουργού. Πηγή έμπνευσης της νέας του δημιουργίας αποτελεί το νησάκι Λαζαρέτο της Κέρκυρας, τόπος εκτέλεσης και συνάμα σύμβολο αντίστασης των αδούλωτων κομμουνιστών στα πέτρινα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου. Το ΛΑΖΑΡΕΤΟ Προσκυνώ, οπωσδήποτε, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ακόμη επετειακό αφιέρωμα, ούτε απλώς ως ένα ποιητικό εγχείρημα απότισης τιμής στους νεκρούς ενός δίκαιου αλλά ακόμη αδικαίωτου αγώνα. Ο ποιητής επιχειρεί για άλλη μια φορά να διερευνήσει τις επιπτώσεις του ιστορικού πισωγυρίσματος που συντελέστηκε με τις δραματικές εξελίξεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες στα τέλη του περασμένου αιώνα μέσα από μια «οικογενειακή» ιστορία η οποία στην πραγματικότητα αναδεικνύει τα αδιέξοδα μιας ολόκληρης γενιάς. Μιας γενιάς που εκπαιδεύεται να θεωρεί φυσιολογική την καθημερινή εργασιακή ανασφάλεια και τη «ζωή με το κομμάτι» και να αντιδρά με απάθεια στις «παράπλευρες απώλειες» των «ανθρωπιστικών επεμβάσεων» εκείνων που πάντα τάσσονται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Μιας γενιάς που, της διδάσκουν το «αναπόφευκτο» και το «ωφέλιμο» της εθελοδουλίας απαξιώνοντας στη συνείδησή της τα απελευθερωτικά οράματα και λοιδορώντας τους συλλογικούς αγώνες για την κοινωνική δικαιοσύνη και την πανανθρώπινη αδελφοσύνη. Η αναζήτηση του φαινομενικά ανυποψίαστου εγγονού Ηλία στο προσωπικό αρχείο του εκτελεσμένου στο Λαζαρέτο κομμουνιστή και συνονόματου παππού του τον φέρνει αντιμέτωπο με προσωπικά βιώματα που, στην ουσία, αφηγούνται την ιστορία του ίδιου του λαϊκού κινήματος. Βουτώντας βαθιά στο παρελθόν και ακολουθώντας τα ίχνη του προγόνου του, ο ήρωας στην πραγματικότητα ανακαλύπτει εκ νέου τον εαυτό του. Μέσα από αυτήν την ιδιότυπη «κολυμβήθρα» θα αναδυθεί αναβαπτισμένος διαθέτοντας πλέον μια νέα ταυτότητα, μια νέα συνείδηση. Η συνειδητοποίηση του ήρωα δεν προκύπτει ως «οικογενειακό καθήκον», ως το μεταφυσικό προϊόν μιας αναπόφευκτης βιολογικής κληρονομικότητας. ούτε ως πρόσκαιρο αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας συναισθηματικής φόρτισης. Ο εγγονός σαν έτοιμος από καιρό, τοποθετώντας τα χέρια του στον διάτρητο από τις σφαίρες των εκτελεστικών αποσπασμάτων τοίχο του Λαζαρέτου ανακαλύπτει το κόκκινο νήμα που συνδέει την παλιά φρουρά με τη νέα σπορά των αγωνιστών. Ιχνηλατώντας την πορεία του παππού του, αναζητάει σαν άλλος Οδυσσέας τον δικό του Νόστο που δεν είναι άλλος από το ξετύλιγμα αυτού του νήματος που συνδέει το χθες με το σήμερα.

Την ίδια στιγμή, μακριά από μελοδραματισμούς και εύκολες συγκινήσεις, οι επιστολές των μελλοθάνατων αγωνιστών λειτουργούν ως ιστορικά τεκμήρια, αδιάψευστοι μάρτυρες του ατομικού βιώματος που μετουσιώθηκε σε συλλογική πράξη αντίστασης και αυτοθυσίας. 

Τόσο οι εμφανείς όσο και οι υπαινικτικές αναφορές στις οργανωμένες συλλογικότητες του ΚΚΕ και της ΕΑΜικής Αντίστασης αλλά και σε ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος –χαρακτηριστική εκείνη του «Κόμπα ζευγά» (Ιωσήφ Στάλιν)- δεν αφαιρούν τίποτα από το λυρισμό και τη συναισθηματική δύναμη του στίχου. Αντίθετα, προσθέτουν στη δυναμική του ποιητικού λόγου καθιστώντας τον ταυτόχρονα αφηγητή και σχολιαστή της ανολοκλήρωτης επαναστατικής διαδικασίας που συγκλόνισε τον εικοστό αιώνα.

Ο ποιητής αναδεικνύει την αδήριτη αναγκαιότητα καταπολέμησης του Σκότους που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι σύγχρονοι Προμηθείς καταφεύγοντας στη συνδρομή του μύθου. Του μύθου ως αλληγορίας που με τους συμβολισμούς του αφηγείται με πιο εύληπτο τρόπο την Ιστορία. Οι μορφές των αρχαίων δαιμόνων της «Σκύλλας βροχής» και του «Άργου πανόπτη φρουρού» αποτυπώνουν με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο τον ζόφο που τις τελευταίες δεκαετίες ακολούθησε την προσωρινή οπισθοχώρηση του λαϊκού κινήματος. Τα τέρατα που σκύλεψαν τους ηττημένους αγωνιστές είναι τα ίδια που λεηλατούν σήμερα ζωές και εξανδραποδίζουν συνειδήσεις.

Διαβάζοντας το Λαζαρέτο Προσκυνώ νιώθεις την έντονη οργή του δημιουργού για την προσωρινή οπισθοδρόμηση της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα τη βαθιά του έγνοια για την ανάταση του απελευθερωτικού κινήματος. Την ίδια, όμως, στιγμή δεν μπορείς να μην διακρίνεις τη διάχυτη αισιοδοξία του για το αναπόφευκτο της συντριβής των Τεράτων και την εκτόπιση του Σκότους στα Τάρταρα της Ιστορίας. Μια αισιοδοξία η οποία, μακριά από μεσσιανισμούς και χιλιαστικές προσδοκίες, πηγάζει από τη γνώση των νόμων της διαλεκτικής που ρυθμίζουν την εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών. Το Λαζαρέτο Προσκυνώ περισσότερο από προσκλητήριο των νεκρών αδικαίωτων μαχητών είναι ένα κάλεσμα στράτευσης στον δύσβατο αλλά όμορφο δρόμο του πανάρχαιου αγώνα για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος.

https://www.corfupress.com/2024/κύρια/κυρια-θεματα/παρουσιάστηκε-το-βιβλίο-λαζαρετο-προ/

ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ Κυκλοφορεί το βιβλίο του «Εμείς θα λέμε την ιστορία μας - 100 χρόνια ΑΕΚ»

 «Εμείς θα λέμε την ιστορία μας - 100 χρόνια ΑΕΚ» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Νίκου Αγγελίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νότιος Άνεμος» και παρουσιάζεται επίσημα την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου, στις 19:30, στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ελληνισμού της Διασποράς (ΠΠΙΕΔ) στη Νέα Φιλαδέλφεια, δίπλα στο γήπεδο της ΑΕΚ… την παρουσίαση θα κάνει η Σεμίνα Διγενή, βουλευτής του ΚΚΕ.

Η ΑΕΚ έχει πατήσει τον έναν αιώνα ζωής και ο Νικόλας Αγγελίδης καταγράφει 221 αυτοτελείς ιστορίες από το ένδοξο πέταγμα του αετού…

Από την πρώτη συνάντηση στη Στοά Λουξ στις 13 Απριλίου του 1924, μέχρι την εκθαμβωτική παρουσία του παγκόσμιου Θωμά Μαύρου στη Νέα Υόρκη το 1984…

Από τα σοκάκια της Πόλης και τον Κώστα Νεγρεπόντη να σχεδιάζει με την παρέα του την Πέρα Κλουμπ, μέχρι τον διεθνή τερματοφύλακα της Ένωσης που έγινε τραγουδιστής…

Από την πρώτη νίκη επί του Ολυμπιακού τον Νοέμβριο του 1924 και την ιστορική πορεία των Κωνσταντινουπολιτών στην Οδό Μητροπόλεως όπου βρίσκονταν τα πρώτα γραφεία της ΑΕΚ, μέχρι τον ανίκητο Γιώργο Μόσχο…

Από την ηρωική φανέλα του Στέλιου Σεραφείδη που άλλαξε αριθμό γιατί δεν είχε άλλη να φορέσει, μέχρι τον George Washington της ΑΕΚ!

Από τα Καρδάμυλα της Χίου που όταν έφτασε η ΑΕΚ εκεί ισοπεδώθηκαν στην κυριολεξία, μέχρι τον «Νουρέγιεφ» και τον Δαβουρλή που φόρεσαν φανέλα της ΑΕΚ!

221 ξεχωριστές ιστορίες από αυτές που δεν έχετε διαβάσει ποτέ… για μια ομάδα που δεν λογίζεται απλά σαν ομάδα, αλλά περικλείει μέσα της το κοινωνικό φάσμα ενός ολόκληρου λαού… Την προσφυγιά, τον μόχθο, τον αγώνα, το κυνηγητό, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια…

Ο Νικόλας Αγγελίδης μετά το σπάνιο έργο της καταγραφής όλων των ομάδων του κόσμου που λέγονται ΑΕΚ, επιστρέφει με το δεύτερο βιβλίο του για την Ένωση, που αποτελεί και την τέταρτη προσωπική συγγραφική του δουλειά.

https://www.902.gr/eidisi/athlitismos/380023/kykloforei-vivlio-toy-emeis-tha-leme-tin-istoria-mas-100-hronia-aek

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ: Με μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα τιμά τον Κώστα Βάρναλη

 

Τη λεφτεριά δεν τη ζητάν με παρακάλια, τήνε παίρνουν,

με τα δικά τους χέρια, μοναχοί.

Αν δεν υπάρχει όξω από σένα, ούτε και μέσα στην ψυχή σου

έργο δικό της θα την βρεις.

Από τους λίγους, που την έχουν, πάρ΄ τη να τήνε δώσεις σ' όλους,

μ' όλους μαζί να τη χαρείς...

Της Ιστορίας το Νόμο ακλούθα πρώτος φωτεινά, δεν έχεις

Μοίρα δικιά σου για οδηγό.

Από τη Βία δε σε λυτρώνουν παρακάλια, καλοσύνη

και το ξετύλιμα τ' αργό...

Στον μεγάλο κομμουνιστή δημιουργό Κώστα Βάρναλη, ο οποίος με την Τέχνη του υπηρέτησε εκείνη την τέχνη που «δεν γελιέται ούτε γελάει, δεν στολίζει, μα ξεγυμνώνει», είναι αφιερωμένη η μεγάλη συναυλία που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ απόψε στις 8 μ.μ. στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό, με αφορμή τη συμπλήρωση 140 χρόνων από τη γέννησή του, 50 από τον θάνατό του και 65 από τη βράβευσή του με το Βραβείο «Λένιν».

Παράλληλα, το κοινό που θα προσέλθει για τη συναυλία, θα έχει την ευκαιρία να περιηγηθεί σε μια μικρή εικαστική έκθεση που έχει στηθεί στο φουαγιέ, με έργα μεγάλων μας εικαστικών για τη δεκαετία του '40.

Στη συναυλία θα παρευρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ο Κώστας Βάρναλης είναι ο πρώτος από τον κύκλο των ριζοσπαστικοποιημένων λογοτεχνών του καιρού του, επηρεασμένος σαφώς από την Οκτωβριανή Επανάσταση, που μετουσίωσε την κομμουνιστική ιδεολογία σε ποιητικό λόγο και ο πρώτος που προσπάθησε να επεξεργαστεί θέματα της αισθητικής και της κριτικής από μαρξιστική σκοπιά.

Με τα έργα του «Φως που καίει», «Σκλάβοι πολιορκημένοι», «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη», «Ελεύθερος κόσμος», «Οργή Λαού», ο Βάρναλης γίνεται ο ποιητικός οργανωτής των διαθέσεων της εργατικής τάξης για «την κοινωνική της χειραφέτηση». «Προσπαθούμε να αισθητοποιήσουμε το "αύριο" του κόσμου. Κι αυτό το "αύριο", με το να μην είναι ουτοπία μα ιστορική αναγκαιότητα, αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή της έμπνευσής μας και τη μεγαλύτερη ζωντάνια και δύναμη της τέχνης μας...», γράφει.

Εκανε το έργο του εμβατήριο μάχης και εφόδου. Μακριά από αυτόν ότι σκοπός της Τέχνης είναι να μας εφησυχάζει, να μας κάνει απλά και μόνο να ξεχνιόμαστε. «Αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς», γράφει στην «Μπαλάντα του Κυρ Μέντιου». Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, με την ποίησή του δεν «χαϊδεύει», δεν εξιδανικεύει. Στο στόχαστρό του μπαίνει η μοιρολατρία, η «σκλάβα σκέψη», που την πλάσανε «οι δυνατοί». Ο Βάρναλης με το έργο του, με τη σατιρική και διεισδυτική του ματιά θέλει να συνειδητοποιεί ο ίδιος ο λαός την ανάγκη της αλλαγής, η ποίησή του να γίνει κίνητρο πράξης.

Η ενορχήστρωση είναι του Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Τραγουδούν οι Κώστας Θωμαΐδης, Πολυξένη Καράκογλου, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης και Κώστας Τριανταφυλλίδης. Απαγγέλουν η Ελένη Γερασιμίδου και ο Γιάννης Γιαραμαζίδης.

Η είσοδος γίνεται με προσκλήσεις που διατίθενται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ.

***

Το πρόγραμμα των προσυνεδριακών πολιτιστικών εκδηλώσεων ολοκληρώνεται 

το Σάββατο 14 Δεκέμβρη, 

με την πραγματοποίηση συναυλίας με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, που είτε έγραψε τη δεκαετία του '40 είτε έγραψε αργότερα, αλλά έχουν σαφείς αναφορές στην προαναφερθείσα δεκαετία. Ο τίτλος της συναυλίας, που θα πραγματοποιηθεί στον Περισσό, είναι «Ο Μάνος Χατζιδάκις και τα χρόνια της θύελλας (1940 - 1950)».

Τραγουδούν ο Βασίλης Γισδάκης, ο Μανώλης Μητσιάς, 

η Νατάσσα Μποφίλιου και η Μαρία Φαραντούρη, με την Sinfonietta Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Αραβίδη.

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=19863&publDate=22%2F11%2F2024&pageNo=3

ΤΟ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ¨Εκδήλωση για τους ΕΑΜίτες αθλητές του ΠΑΟΚ

 

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ, η Τομεακή Οργάνωση Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση με τίτλο «Οι ΕΑΜίτες αθλητές του ΠΑΟΚ», την Κυριακή 24 Νοέμβρη, στις 12.00 , στο Πάρκο επί των οδών Κλεάνθους και Διογένους (απέναντι από το γήπεδο της Τούμπας).

Θα μιλήσει ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

«Στόχος της εκδήλωσης είναι να αναδειχθεί η δράση και παρουσία ορισμένων αθλητών του ΠΑΟΚ στις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Επιδιώκεται έτσι να δοθεί συνέχεια στην ανάδειξη άγνωστων πλευρών της ιστορίας της αντίστασης στην πόλη μας, να αναδειχθεί, επίσης, η πολύμορφη δράση κυρίως της ΕΠΟΝ, μέσα και στα αθλητικά σωματεία», σημειώνει η ΤΟ. 

Ορισμένα στοιχεία για τους αθλητές του ΠΑΟΚ:

• Σωκράτης Φελούρης, τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ. Ο Φελούρης ήταν ενταγμένος στο 30ό Σύνταγμα του ΕΛΑΣ και εκείνη την εποχή βρισκόταν στα βουνά της Πέλλας. Μάλιστα είχε πάρει μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών ναζί και των Βουλγάρων φασιστών κατακτητών. Στις επιχειρήσεις εκείνες οι αντάρτες του ΕΛΑΣ πολέμησαν μαζί με Γιουγκοσλάβους και Βούλγαρους αντιφασίστες αντάρτες που βρίσκονταν στα βουνά της Πέλλας, επίσης. Η επιτυχία των ενεργειών τους προκάλεσε την οργή των Γερμανών οι οποίοι στις 3 Γενάρη ξεκίνησαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Αριδαίας κινητοποιώντας 6.000 στρατιώτες με στόχο να κυκλώσουν και να διαλύσουν τις αντάρτικες ομάδες. Έτσι, τα τμήματα του 30ού Συντάγματος του ΕΛΑΣ αποφάσισαν να τραβηχτούν στις χιονισμένες και παγωμένες κορυφές του όρους Τζένα. Μετά από όλες αυτές τις ηρωικές περιπέτειες, τη σεζόν 1945/46, ο Φελούρης θα κατακτούσε το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης με την ομάδα του ΠΑΟΚ αντικαθιστώντας τον προηγούμενο τερματοφύλακα της ομάδας, Νίκο Σωτηριάδη, ο οποίος είχε πέσει ηρωικά, μαχόμενος εναντίον του ιταλικού φασισμού στο αλβανικό μέτωπο, στις 28/1/1941, σε ηλικία 33 ετών.

• Κώστας Κρήτας (ή Κρίτας ή Κρίττας). Ο τότε αρχηγός της ομάδας του ΠΑΟΚ, ποδοσφαιριστής της ομάδας ήδη από τη δεκαετία του ’30 ήταν μέλος της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών, με φανερή ενεργή δραστηριότητα στη γραμμή της, ενώ εκλέχθηκε και στο ΣΠ Μακεδονίας - Θράκης της ΕΠΟΝ το 1945. Ο συγκεκριμένος φαίνεται να υπογράφει το κάλεσμα της ΕΠΟΝ για διοργάνωση «Συνεδρίου Νεολαίας» της Θεσσαλονίκης (9/1945) για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. (Η διοίκηση του ΠΑΟΚ την ακριβώς επόμενη ημέρα δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο συνέδριο  «διότι ως καθαρώς αθλητικόν σωματείον  δεν μετέχει εις κινήσεις ένας προς τον σκοπόν του»  και «καθαιρεί» τον Κρήτα από αρχηγό της ομάδας, ενώ επιβάλλει επίσης ποινές στους ποδοσφαιριστές Γιάννη Ψωμά και Βασίλη Εμμανουηλίδη). Ο Κρήτας εκπροσωπεί την ΕΕΑ στο συνέδριο Νεολαίας και αρθρογραφεί στη «Λαϊκή Φωνή» σχετικά με τα ζητήματα του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης. Χάνονται τα ίχνη του στις αρχές του 1946. 

• Γουλιέλμος («Γούλιος») Αρβανίτης. Μέλος του ΕΑΜ ο οποίος φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια του 1945. Ήταν παίκτης του ΠΑΟΚ από το 1938-1946 και στη συνέχεια της ΑΕΚ.

• Πάνος Μάρκοβιτς. Μέλος του ΕΑΜ, ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ από το 1945-1951. Στην τελευταία του βιντεοσκοπημένη συνέντευξη λέει ότι τον «στρατολόγησε» στη Δόξα Δράμας ο «παλιός λοχαγός του ΕΛΑΣ Καστρινός». Είναι γνωστό πρόσωπο στους ποδοσφαιρόφιλους καθώς υπήρξε για δεκαετίες προπονητής ποδοσφαίρου, με πιο σημαντική δουλειά του στη Δόξα Δράμας τη δεκαετία του 1950. Απολύθηκε από την Εθνική Ελλάδος τον Απρίλη του ’67 «λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων».

Στην εκδήλωση θα αναδειχτούν πλευρές της δράσης τους μέσα στον ΠΑΟΚ για ζητήματα που απασχολούσαν τους αθλητές, μέσα από τη μελέτη των εφημερίδων της εποχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι τον Δεκέμβρη του 1945 οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ κατεβαίνουν σε απεργία από το ποδοσφαιρικό τουρνουά Χριστουγέννων που οργάνωσαν οι σύλλογοι της Θεσσαλονίκης . Αυτές και άλλες άγνωστες πτυχές της ιστορίας θα αποτελέσουν αντικείμενο της εκδήλωσης.

https://www.902.gr/eidisi/politiki/379853/ekdilosi-gia-toys-eamites-athlites-toy-paok

KKE για τον Μανούσο Μανουσάκη: Άφησε πλούσια παρακαταθήκη στο χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης

 

Σε ανακοίνωση του

                         για τον θάνατο του Μανούσου Μανουσάκη 

                        το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Αποχαιρετούμε με θλίψη

 τον σημαντικό σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη 

ο οποίος άφησε πλούσια παρακαταθήκη 

στο χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Με την ικανότητα του να αφηγείται σκηνοθετικά 

“καθημερινές” ιστορίες που αγγίζουν βαθιά 

τους ανθρώπους άφησε το στίγμα του

 στην ελληνική τηλεόραση. 

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια

 στην οικογένεια και τους οικείους του».

https://www.imerodromos.gr/kke-gia-ton-manoyso-manoysaki-afise-ploysia-parakatathiki-sto-choro-toy-kinimatografoy-kai-tis-tileorasis/

 

Πέθανε ο Μανούσος Μανουσάκης

Υπέγραψε μεγάλες επιτυχίες όπως το Άγγιγμα Ψυχής και οι Ψίθυροι Καρδιάς

Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών της ελληνικής τηλεόρασης, Μανούσος Μανουσάκης.

Ο Μανουσάκης γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. 

Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου 

(London Film School) στην Αγγλία. 

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 

ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά στον κινηματογράφο.

Μία από τις πρώτες του δουλειές ήταν η ταινία Βαρθολομαίος το 1973. 

Στην ταινία αυτή είχε τριπλό ρόλο καθώς 

έγραψε το σενάριο και έκανε την σκηνοθεσία και την παραγωγή αυτής. 

Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου 

Σαν Ρέμο του 1973, αλλά στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα, 

η ταινία αυτή προβλήθηκε και σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης το 1973

 (οδός Βασ. Όλγας και οδός Μαρτίου), 

οι ηθοποιοί στο σύνολό τους σχεδόν ήταν κάτοικοι του Χιλιομοδίου Κορίνθιας, 

επίσης στην είσοδο του κινηματογράφου υπήρχε αστυνομικός της χούντας. 

Ακολούθησαν κι άλλες κινηματογραφικές παραγωγές 

όπως το Άρχοντες το 1978, Η σκιάχτρα το 1985 ενώ συμμετείχε στις ταινίες 

Σουβλίστε τους!

Στα μέσα τις δεκαετίας του 1980 έκανε τα πρώτα του βήματα 

ως σκηνοθέτης τηλεοπτικών σειρών.

Πιο συγκεκριμένα ανέλαβε την σκηνοθεσία των σειρών: 

Καλλικαντζαροδουλειές (1985-1986), Μικρογραφίες (1986-1987)

 και Τα καλύτερά τους χρόνια (1989).

Το όνομά του έχει συνδυαστεί με τη σκηνοθεσία

 και παραγωγή ελληνικών τηλεοπτικών σειρών

 στην ιδιωτική τηλεόραση από τις αρχές του 1990 μέχρι σήμερα. 

Οι δραματικές σειρές οι οποίες σκηνοθέτησε βασίζονται σεναριακά 

σε απαγορευμένους έρωτες, ενώ κάποιες από αυτές (Ψίθυροι καρδιάς, Άγγιγμα ψυχής, 

Μη μου λες αντίο, Η αγάπη ήρθε από μακριά) 

θεωρούνται από τις πιο επιτυχημένες 

στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.

Στον κινηματογράφο έχει υπογράψει σκηνοθετικά τις ταινίες 

Παραλάβατε διορισμόν το 1996, Κόκκινος δράκος το 1998 

και Ουζερί Τσιτσάνης το 2015.

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/11849771/pethane-o-manousos-manousakis

ΣΤΙΣ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΓΙΑ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ

 

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ

ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η 20η Νοέμβρη είναι ημέρα γιορτής, είναι δική μας ημέρα,

 είναι ημέρα που παλεύουμε για τις ζωές μας, 

για αυξήσεις στους μισθούς μας, 

για παιδεία και υγεία για εμάς και τις οικογένειές μας, 

για απεμπλοκή της χώρας μας από τα σφαγεία του πολέμου, 

είναι ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ!

Στις 20 του Νοέμβρη δίνουμε τη δική μας μαχητική απάντηση 

στα «θέλω» των μεγαλοεργοδοτών

 και στις αντεργατικές-αντιλαϊκές πολιτικές που υλοποιεί για λογαριασμό τους

 το πολιτικό τους προσωπικό σε κυβερνήσεις και κόμματά τους. 

Στις 20 του Νοέμβρη παίρνουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια, 

βάζοντας μπροστά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Είναι πια φανερό ακόμα και σε όποιον δεν το έβλεπε μέχρι τώρα, 

ότι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι βρίσκονται σε σύγκρουση! 

Ο κόσμος των μεγάλων αφεντικών, των επιχειρηματικών ομίλων και ο κόσμος της εργασίας, 

όλοι εμείς! Η επίθεσή τους στα δικαιώματά μας συνεχίζεται και εντείνεται. 

Εμείς είμαστε συνεχώς οι χαμένοι ενώ οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων

 είναι συνεχώς οι κερδισμένοι, αυτοί που πλουτίζουν από τη δουλειά μας, 

από την ακρίβεια, από τη γενοκτονία των λαών, 

όπως του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ!

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας για τον κατώτατο μισθό 

και τις συλλογικές συμβάσεις εργασία

ς όχι μόνο επιδιώκει να ακυρώσει τον ρόλο των συνδικάτων, 

αλλά να νομοθετήσει έναν μόνιμο κόφτη για τους μισθούς των εργαζομένων.

 Ο νέος τρόπος υπολογισμού του κατώτατου μισθού

 θα γίνεται με βάση τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 

των νόμων των μνημονίων που όλες οι κυβερνήσεις 

της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν και εφάρμοσαν. 

Νόμοι που κατάργησαν τις ΣΣΕ και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις 

σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. 

Νόμοι που διαλύουν τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας,

 που τον «διευθετούν», όπως βολεύει τους μεγαλοεργοδότες!  

Καθόλου τυχαία δεν είναι όσα ζήσαμε και στο νησί μας 

το καλοκαίρι που πέρασε με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας 

στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας,

 ύστερα από απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων του εμπορίου, 

την οποία αμέσως υλοποίησε το πολιτικό τους προσωπικό

 από την κυβέρνηση μέχρι τον Δήμαρχο 

και τη Δημοτική Αρχή. Έτσι αυξάνεται η κερδοφορία τους,

 έτσι ενισχύεται η «ανταγωνιστικότητά» τους, 

που για εμάς σημαίνει φθηνά μεροκάματα και μισθοί 

που τελειώνουν πριν βγει το 15νθήμερο.

 Ταυτόχρονα, οι εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο Αθηνών

 συγκέντρωσαν πάνω από 22 δις ευρώ καθαρά κέρδη,

 τα δύο τελευταία χρόνια.

Την ίδια στιγμή που ενώ δουλεύουμε ατέλειωτες ώρες, 

σε δύο και τρείς δουλειές και δε μπορούμε

 να καλύψουμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες,

 εμπορευματοποιούν ακόμα περισσότερο 

τη λειτουργία κρίσιμων τομέων όπως η υγεία, η εκπαίδευση,

 η ενέργεια, το νερό, οι μεταφορές, η κοινωνική ασφάλιση, 

οι υποδομές και οι υπηρεσίες πολιτικής προστασίας

 για τις φυσικές καταστροφές. 

Ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι 

με τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας της Υγείας

 και της Ασφάλειάς μας στους χώρους δουλειάς. 

Καθημερινά υπάρχει ένας νεκρός ή σοβαρά τραυματίας συνάδελφός μας στη χώρα! 

Μόνο στο νησί μας είχαμε μέσα στο 2024

 τέσσερις νεκρούς συναδέλφους μας εν ώρα εργασίας

 λόγω ελλείπων μέτρων ασφάλειας,

 γιατί αυτά τα μέτρα στα αφεντικά κοστίζουν 

ενώ η ανθρώπινη ζωή όχι…

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Την ίδια ώρα που δεν υπάρχει «σάλιο» 

για τις ανάγκες των πολλών,

 περισσεύουν 7 δις το χρόνο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. 

Μόνο για τη φρεγάτα που έχει στείλει εδώ και τόσους μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ

 στην Ερυθρά Θάλασσα, 

πληρώνουμε 500.000 ευρώ την ημέρα για να κάνει τον σεκουριτά

 στα πλοία των εφοπλιστών

 (οι οποίο σημειωτέον έχουν εθελοντική φορολογία)! 

Εμπλέκουν τη χώρα και τον λαό μας, 

για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων

 ολοένα και βαθύτερη 

σε πολεμικές συγκρούσεις και γενοκτονίες

 στο πλευρό των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών, 

χωρίς να έχουν καμία εξουσιοδότηση για αυτό, από την Ουκρανία

 (πόλεμος ΝΑΤΟ-Ρωσίας) 

και τη Μέση Ανατολή (γενοκτονία Παλαιστινίων σε Γάζα και Δυτική Όχθη, 

από τις σφαγές σε Λίβανο και Συρία από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, ), 

μέχρι και την Ερυθρά Θάλασσα, την Υεμένη, το Ιράν και την Αφρική, μετατρέποντας 

τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών αλλά ταυτόχρονα καθιστώντας την στόχο αντιποίνων 

από τα αντίπαλα στρατόπεδα (Ρωσία, Κίνα, Ιράν κ.α.) 

Στο πλαίσιο αυτό προχωρούν τα παζάρια στα ελληνοτουρκικά 

και η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων 

για χάρη της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, 

γιατί αυτό υπαγορεύει η αγκίστρωση της Τουρκίας στην πλευρά του ΝΑΤΟ, 

γιατί αυτό προστάζει η κερδοφορία των ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Μέσα σε αυτή τη μαυρίλα, υπάρχουν αχτίδες φωτός! 

Οι κατακτήσεις των εργατών της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά 

μετά από σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες, των οικοδόμων, 

οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων της e-food, των εκπαιδευτικών, 

των υγειονομικών, των λιμενεργατών του Πειραιά κ.ά. 

φανερώνουν μια αγωνιστική ανάταση που υπάρχει 

αυτό το διάστημα σε μια σειρά από κλάδους 

δείχνοντας τον δρόμο σε όλους τους εργαζόμενους! 

Αυτό το βλέπουν και τα μεγάλα αφεντικά, 

η κυβέρνηση και τα κόμματά τους 

γι’ αυτό αυξάνουν την καταστολή

 απέναντι σε όσους διεκδικούν, 

όπως έγινε πρόσφατα απέναντι στους οικοδόμους 

και στους εποχικούς πυροσβέστες, 

σε όσους αντιστέκονται 

στην εμπλοκή της χώρας μας

 στους πολέμους, 

όπως έγινε με τις απαράδεκτες διώξεις

 σε βάρος στρατευμένων. 

Αυξάνουν την καταστολή

 γιατί στην πραγματικότητα φοβούνται! 

Φοβούνται, 

την οργάνωση και τον αγώνα 

των εργαζομένων, του λαού!

Στις 20 του Νοέμβρη κάνουμε τον φόβο τους εφιάλτη! 

Οργανωνόμαστε στο Σωματείο μας, 

παλεύουμε για όλα όσα μας ανήκουν, 

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! 

Μόνο με οργάνωση και αγώνα

 μπορούμε να βγούμε στο ξέφωτο! 

Στις 20 του Νοέμβρη αναλαμβάνει ο καθένας από εμάς

 την «ατομική του ευθύνη» συμμετέχοντας μαζικά

 στην απεργιακή συγκέντρωση

 στις 11 το πρωί 

στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας.

Να μη λήψει κανείς από τη μάχη!