Μάνος Λοΐζος: Ρομαντικός και επαναστάτης.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος Λοϊζος, με αφορμή λοιπόν αυτή την επέτειο δημοσιεύουμε εκ νέου το σπουδαίο αυτό αφιέρωμα που έχει κάνει πρόσφατα η Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό και βρήκαμε από το tvxs.gr πριν από ένα μήνα και κάτι, όταν ήταν η επέτειος του θανάτου του.



Μάνος Λοΐζος: Ρομαντικός και επαναστάτης.

Μάνος Λοΐζος: Ρομαντικός και επαναστάτης

September 17th, 2013 | Author: Κίνηση "Απελάστε το Ρατσισμό"

Μουσικός, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Στις 17 Σεπτέμβρη του 1982, έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Λοΐζος.

Μέλος του ΚΚΕ, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τα τραγούδια του λιτά και έντεχνα, συνδέθηκαν άμεσα με τις λαϊκές μάζες. Πολιτικά στρατευμένος καλλιτέχνης στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης, ακολούθησε την ποιότητα στο ελληνικό τραγούδι που χάραξαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Συνεργάστηκε με τους στιχουργούς, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Φώντα Λάδη και Γιάννη Νεγρεπόντη, καθώς και με τους ερμηνευτές, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλαντζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα «Γράμματα στην Αγαπημένη», σε στίχους του Τούρκου ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ, με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου. To 2007 χαρακτηρίστηκε από το μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου, σε ένδειξη τιμής για τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από το θάνατο του. Έχει πει: Όταν έχω κέφια, είμαι σε θέση να μελοποιήσω ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο… Η ζωή του 22 Οκτωβρίου 1937: Ο Μάνος Λοΐζος γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είναι το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου, παντοπώλη που έχει φτάσει εκεί το 1924 από τους Αγίους Βαβατσινιάς (ένα χωριό της Λάρνακας της Κύπρου), και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο. 1951-1952: Όντας μαθητής του Αβερώφειου Γυμνασίου της Αλεξάνδρειας, έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική. Εγγράφεται σε τοπικό Ωδείο. Αρχίζει να μαθαίνει βιολί αλλά καταλήγει στην κιθάρα… 1954: Με συνομήλικους φίλους φτιάχνουν μια μικρή κομπανία που παίζει σε φιλικές και οικογενειακές εκδηλώσεις. Ο πατέρας του τού αγοράζει το πρώτο του πιάνο. 1955: Παίρνοντας το απολυτήριο του Αβερώφειου Γυμνασίου, έρχεται για ανώτερες σπουδές στην Αθήνα. Με τέσσερις φίλους από την Αλεξάνδρεια συγκατοικούν στο Κολωνάκι. Εγγράφεται στη Φαρμακευτική Σχολή. 1956: Εγκαταλείπει την Φαρμακευτική και μπαίνει στην Ανωτάτη Εμπορική. 1957: Οι ιδιόμορφες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Αίγυπτο με την κατάληψη της εξουσίας από τον Νάσερ επιβάλλουν τη μόνιμη πια εγκατάστασή του στην Αθήνα. Αρχικά μένει στην Κυψέλη. 1958: Συντροφιά με το φίλο του, επίσης φοιτητή τότε, Φώτη Κωνσταντινίδη, μετακομίζει στη Νέα Σμύρνη. Εκεί αρχίζει να ανακαλύπτει τόσο την Μαρξιστική ιδεολογία όσο και το νέο μουσικό κίνημα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται με τις πρώτες “παρεμβάσεις” του Μάνου Χατζιδάκι και την ευρύτερη αναγνώριση του ρεμπέτικου. 1960-1961: Παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την Ανωτάτη Εμπορική. Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές, από γκαρσόνι σε ταβέρνα της Κω μέχρι γραφίστας σε διαφημιστικό γραφείο της πλατείας Κάνιγγος ή διακοσμητής. Φοιτά για λίγο στη Σχολή Βακαλό, αρχίζει να συνθέτει πιο εντατικά και βρίσκεται σε στενή επαφή με τους φοιτητικούς πολιτιστικούς μουσικούς κύκλους της Αριστεράς της εποχής. Στις 30 Δεκεμβρίου 1961 μια ομάδα 83 νέων -Φίλοι της Μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη- θα στείλουν στον Τύπο επιστολή διαμαρτυρίας “δια την άδικον και αντιπνευματικήν στάσιν των Ραδιοφωνικών μας Σταθμών, έναντι των τραγουδιών του, δια του αποκλεισμού από τας εκπομπάς των”. Το όνομα Μανώλης Λοΐζου είναι το δεύτερο στη σειρά. 1962: Μέσω μιας κοινής φίλης, έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα κι εκείνος μεσολαβεί στην εταιρία Philips, έτσι ώστε να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. Είναι το “Τραγούδι του δρόμου”, ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου από ένα ποίημα του Lorca. Τους στίχους έχει “ανακαλύψει” δημοσιευμένους στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Τραγουδά ο Γιώργος Μούτσιος. Γίνεται ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (Σ.Φ.Ε.Μ.) που δημιουργείται τον Απρίλιο με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Στις τάξεις του συλλόγου θα βρεθούν πολύ γρήγορα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας του Σ.Φ.Ε.Μ. και με αυτή συμμετέχει το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Μίκη Θεοδωράκη “Όμορφη Πόλη” που ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Πάρκ. 1963: Στις 11 Μαρτίου δίνουν από κοινού με το Χρήστο Λεοντή την πρώτη τους συναυλία στο θέατρο Ακροπόλ. Τα έσοδα της συναυλίας διατίθενται για το Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Τη συναυλία προλογίζει ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας τα καλύτερα λόγια για τους πρωταγωνιστές της. Μάλιστα, τους κάνει… δώρο μια πέτρα που κάποιος εκτόξευσε εναντίον του τον Οκτώβριο του 1961 κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Νάουσα. Το καλοκαίρι παίζει κάποια από τα πρώτα του τραγούδια στο πλαίσιο της μουσικής επιθεώρησης “Μαγική Πόλις” που ανέβηκε στο θέατρο Πάρκ σε μουσική των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι. 1964: Εμφανίζεται στην μπουάτ Στοά, στο Κολωνάκι, με τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο. Εκεί, κάποιο βράδυ, ένα νεαρό κορίτσι θα του δώσει δυο στίχους που θα παίξουν βασικό ρόλο στην κατοπινή πορεία του. Το κορίτσι είναι η Κωστούλα Μητροπούλου και οι στίχοι προορίζονται για τα τραγούδια “Ο δρόμος” και “Ο στρατιώτης”. 1965: Το Μάρτιο παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη μετέπειτα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου. Με τη Μάρω έχουν γνωριστεί τρία χρόνια πριν στα παρασκήνια της “Όμορφης Πόλης”, συνυπάρχουν στο Σ.Φ.Ε.Μ. και έχουν ήδη γράψει μαζί και κάποια τραγούδια. Δύο από αυτά, το “Νύχτα μικρή αρχόντισσα” και το “Φεγγάρι έρημο” τραγουδά σε δίσκο 45 στροφών ο Γιάννης Πουλόπουλος, εγκαινιάζοντας τη μικρή του συνεργασία με την δισκογραφική εταιρία Lyra του Αλέκου Πατσιφά. Θα ακολουθήσουν -με τον Γιάννη Πουλόπουλο πάλι- τα τραγούδια “Καράβια-Αλήτες” (στίχοι του Φώντα Λάδη), “Μικρός ο κόσμος γύρω μου” (στίχοι του Θανάση Χαμπίπη), “Ο δρόμος” με τη Σούλα Μπιρμπίλη (ένα ακόμα μελοποιημένο ποίημα του Lorca με ελληνικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου), “H κιθάρα” και η “Πρωτομαγιά” σε στίχους Μάρως Λήμνου. Γνωρίζει τον Γιάννη Νεγρεπόντη και πάνω σε στίχους του γράφει το “Στρατιώτη”, τον “Τρίτο Παγκόσμιο” και αρκετά ακόμα τραγούδια που θα παραμείνουν ανέκδοτα στη δισκογραφία, αλλά θα ακουστούν αρκετά στο πλαίσιο του νεολαιίστικου κινήματος της εποχής. Γράφει μουσική για το έργο του Lorca “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα” από την Αλέκα Κατσέλη, για τη “Ρέστια” που ανεβάζει η Αλκηστις Γάσπαρη και για το “Ένα Κορίτσι στο Παράθυρο” που ανεβάζει ο Μίμης Φωτόπουλος. Με μουσικές και τραγούδια του γυρίζεται η ταινία “Μπετόβεν και Μπουζούκι” του Ορέστη Λάσκου. Γνωρίζει το Λευτέρη Παπαδόπουλο. 1966: Τον Αύγουστο γεννιέται η κόρη του Μυρσίνη. Κυκλοφορεί από την εταιρία Οdeon, το πρώτο τραγούδι που γράφει πάνω σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου (“Αυτό τ’ αγόρι” με την Αλέκα Μαβίλη) και γνωρίζει επιτυχία. Τα δύο επόμενα τραγούδια που γράφουν μαζί και κυκλοφορούν με ερμηνεύτρια τη Ζωή Φυτούση (“Σαββατόβραδο” και “Πώς τον αγαπώ”) θα περάσουν μάλλον απαρατήρητα. Το Δεκέμβριο, παρουσιάζει για πρώτη φορά σε συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και με τραγουδιστές τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο, τον κύκλο τραγουδιών “Τα Νέγρικα” που έχει γράψει πάνω σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Είναι η πρώτη απόπειρα συνύπαρξης με τους σύγχρονους διεθνείς νεανικούς ρυθμούς και τα ηλεκτρικά όργανα. 1967: Το τραγούδι “Η δουλειά κάνει τους άντρες”, με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ακούγεται από την Ελένη Ροδά στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου “Τρούμπα ’67″. Το πραξικόπημα ματαιώνει κάποιες συναυλίες που διοργάνωσε η Πανσπουδαστική και στις οποίες επρόκειτο να παρουσιαστούν τα “Νέγρικα”. Προκειμένου ν’ αποφύγει τη σύλληψη, εγκαταλείπει την Ελλάδα το Σεπτέμβριο και εγκαθίσταται για ένα εξάμηνο στο Λονδίνο. Εκεί για να ζήσει με την οικογένειά του -που φτάνει λίγο αργότερα- παίζει μπουζούκι σε κυπριακές ταβέρνες. 1968: Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ετοιμάζει μαζί με το Λευτέρη Παπαδόπουλο τον πρώτο του μεγάλο δίσκο. Ο “Σταθμός”, που κυκλοφορεί στο τέλος της χρονιάς, εγκαινιάζει την ετικέτα Μinοs για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρίας στην οποία και θα παραμείνει έκτοτε. Παράλληλα, γράφει μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου “Το Λεβεντόπαιδο” και “Η Νεράιδα και το Παλικάρι”. 1969: Με το Λευτέρη Παπαδόπουλο γράφουν μουσική και τραγούδια για το ανέβασμα του μουσικοθεατρικού έργου του Αλκη Παππά “Γη S.O.S.” από τον Αλέκο Αλεξανδράκη. 1970: Κυκλοφορούν οι “Θαλασσογραφίες”, δεύτερος μεγάλος δίσκος του, πάλι με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί σκόρπια τραγούδια με τον Στέλιο Καζαντζίδη (“Δε θα ξαναγαπήσω”, “Όταν βλέπετε να κλαίω”) και το Γιάννη Καλατζή (“Παραμυθάκι μου”, “Τα πλεούμενα”). 1971: Γράφει μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού “Ευδοκία”. Το τραγούδι του “Αχ χελιδόνι μου” ηχογραφείται με το Γιώργο Νταλάρα και παράλληλα ακούγεται από τη Λίτσα Σακελλαρίου στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη “Η Ιδιωτική μου Ζωή”, ενώ το “Μάνα δεν φυτέψαμε” ακούγεται από το Γιάννη Πάριο στην ταινία “Πρόκληση”, επίσης του Ό.Ευστρατιάδη. Γράφει μουσική και τραγούδια για την ταινία του Ορέστη Λάσκου “Διακοπές στην Κύπρο”. 1972: Κυκλοφορεί ο τρίτος μεγάλος δίσκος του (“Να ‘Χαμε τι να ‘Χαμε”) σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με τον Παπαδόπουλο γράφουν παράλληλα και κάποια τραγούδια που δε θα περάσουν από τη λογοκρισία της εποχής (“Ο αρχηγός”, “Θα κλείσω το παράθυρο”), ενώ με δικούς του στίχους γράφει την “Πρώτη Μαΐου”, τον “Τσε” και το “Μέρμηγκα”. Γράφει τραγούδια για την ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη “Η Αλίκη Δικτάτωρ”. Γίνεται ιδρυτικό στέλεχος της ΕΜΣΕ, του συνδικαλιστικού σωματείου των δημιουργών που θα ξεκινήσει με αφορμή την μεγάλη επέκταση της πειρατείας στο χώρο της δισκογραφίας. 1973: Η συνεργασία του με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου ξεκινάει με ένα τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους της ταινίας των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού “Μαύρο-Ασπρο”: “Βγήκαμε κάποτε στο δρόμο κι ήμασταν δυο”, τραγουδά η Χάρις Αλεξίου. Η μελωδία θα γίνει αργότερα πασίγνωστη με στίχους του ίδιου και με τίτλο “Καλημέρα ήλιε”. Στα πλαίσια των αναζητήσεων του έξω από τις φόρμες του λαϊκού τραγουδιού, αρχίζει τη μελοποίηση ποιημάτων του Ναζίμ Χικμέτ, με ελληνική απόδοση του Γιάννη Ρίτσου. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Χολαργό και κρατείται δέκα μέρες. 1974: Τον Απρίλιο κυκλοφορεί ο δίσκος “Καλημέρα Ήλιε” με στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει σε μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής (με αποκορύφωμα τη συναυλία στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού που θα καταγράψει ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία του “Τραγούδια της Φωτιάς”) και, στο τέλος του χρόνου, κυκλοφορεί στο δίσκο “Τα Τραγούδια του Δρόμου”, με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. 1975: Στο τέλος της χρονιάς, εννιά χρόνια μετά την πρώτη τους παρουσίαση σε συναυλίες, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στη δισκογραφία τα “Νέγρικα”, με στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. 1976: Τον Οκτώβριο κυκλοφορούν “Τα Τραγούδια μας”, ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών με στίχους του Φώντα Λάδη που καταγράφουν με άμεσο λόγο το πολιτικό κλίμα της μεταπολίτευσης. Βρίσκουν θέση σε κάθε κοινωνικοπολιτική διεκδίκηση της εποχής αλλά, την ίδια στιγμή, γνωρίζουν και αρκετούς αποκλεισμούς και απαγορεύσεις από το επίσημο κράτος. 1978: Αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΜΣΕ και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Παντρεύεται την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη. 1979: Τον Ιούνιο κυκλοφορεί ο δίσκος “Τα Τραγούδια της Χαρούλας”, με στίχους του Μανώλη Ρασούλη και του Πυθαγόρα, άλμπουμ που σηματοδοτεί την -ύστερα από τόσα χρόνια δημιουργικής πολιτικής στράτευσης- εκ νέου κατεύθυνση του δημιουργού προς ένα “καθημερινό λαϊκό τραγούδι”. 1980: Τον Οκτώβριο κυκλοφορεί ο δίσκος “Για μια Μέρα Ζωής” που είναι και ο τελευταίος του. Μέσα από τραγούδια με στίχους διαφόρων στιχουργών επιχειρεί μια προσέγγιση στον ηλεκτρικό ήχο της εποχής. 1981: Τον Μάιο πραγματοποιεί σειρά συναυλιών στο εξωτερικό (Καναδάς, Η.Π.Α., Αγγλία, Σουηδία). Τον Ιούνιο, μαζί με τον Χρήστο Λεοντή και τον Θάνο Μικρούτσικο, ξεκινούν σειρά κοινών συναυλιών ανά την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο θα μπει στο Γενικό Κρατικό με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και, στο τέλος του χρόνου, θα ταξιδέψει στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. 1982: Στις 8 Ιουνίου θα χτυπηθεί από εγκεφαλικό επεισόδιο. Θα μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο και στις 16 Αυγούστου θα ταξιδέψει εκ νέου στη Μόσχα, προκειμένου να συνεχίσει τη νοσηλεία του. Στις 7 Σεπτεμβρίου θα υποστεί και δεύτερο εγκεφαλικό, το οποίο θα αποβεί μοιραίο. Δέκα μέρες αργότερα (17 Σεπτεμβρίου) θα φύγει για πάντα…

Πηγη:tvxs.gr

http://www.kar.org.gr/?p=28290

Σαν σήμερα... 22 Οκτώβρη - 902.gr

Σαν σήμερα... 22 Οκτώβρη - 902.gr

1797 Ο 28χρονος Γάλλος Αντρέ Ζαν Γκαρνερέν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε αλεξίπτωτο, πραγματοποιώντας πτώση από αερόστατο σε ύψος 3.200 ποδών.

1811 Γεννιέται ο Ούγγρος συνθέτης και πιανίστας Φραντζ Ρίτερ φον Λιστ.

1844 Γεννιέται η Γαλλίδα ηθοποιός Σάρα Μπερνάρ.

1887 Γεννιέται ο Αμερικανός κομμουνιστής δημοσιογράφος Τζον Ριντ. Ο Ριντ «κάλυψε» τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, την οποία και αργότερα περιέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» (την εισαγωγή του οποίου έγραψε ο ίδιος ο Β. Ι. Λένιν). Επι­στρέφοντας στις ΗΠΑ το 1918, προσχώ­ρησε στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος και διεξήγαγε αγώνα κατά της δεξιάς οπορτουνιστικής ηγεσίας, που υποστήριζε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Με τη συμμετοχή του στη συνδιάσκεψη των αριστερών οργανώσεων της Ν. Υόρκης το Φλεβάρη του 1919, διαμορφώθηκε οργανωτικά η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο Ριντ εκλέχθηκε συντάκτης της νέας εφημερίδας «Κομμουνιστής της Νέας Υόρκης», που άρχισε να εκδίδεται από τον Απρίλη του 1919, ενώ το ίδιο έτος εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Αριστερής Πτέρυγας. Τον Αύγουστο - Σεπτέμβρη του 1919 ήταν ένας από τους οργανωτές του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος των ΗΠΑ (που το 1921 συγχωνεύθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ). Τον Οκτώ­βρη ο Ριντ επέστρεψε στη Μόσχα. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν και πή­ρε μέρος στις εργασίες του 2ου Συνεδρίου της (Ιούλης 1920). Πέθανε από τύφο. Ενταφιάστηκε στην Κόκκινη Πλατεία, στα τείχη του Κρεμλίνου.

1894 Στην Ιταλία ψηφίζονται νόμοι για τη διάλυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

1906 Πεθαίνει ο Γάλλος μετα-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πολ Σεζάν.

1918 Σημειώνεται το πρώτο κρούσμα της ισπανικής γρίπης, η οποία θα εξελιχθεί γοργά σε παγκόσμια πανδημία με θύματα που εκτιμούνται από 30 έως 50 εκατομμύρια ανθρώπους.

1923 Εκδηλώνεται στρατιωτικό κίνημα υπό τους φιλομοναρχικούς στρατηγούς Μεταξά, Λεοναρδόπουλο και Γαργαλίδη, το οποίο καταστέλλεται από τους Πλαστήρα και Πάγκαλο.

1937 Γεννιέται ο μεγάλος κομμουνιστής μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος. Ο Μ. Λοΐζος με το πλούσιο έργο και τους αγώνες του πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, παλεύοντας για μια δικαιότερη κοινωνία. Πίστευε, μάλιστα, ότι η στρατευμένη τέχνη όχι μόνο μπορεί να γεννήσει αριστουργηματικά έργα, αλλά και ότι είναι «ένας ελάχιστος φόρος τιμής στις χιλιάδες των φτωχών παιδιών που πεινάνε, αγωνίζονται και σκοτώνονται καθημερινά».

Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού, παλεύοντας με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρείες και την κασετοπειρατεία μέσα από την Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Σωματείου).

1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τα Φάρσαλα.

1947 Συγκροτείται το Αρχηγείο Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

1948 Με ορμητική επίθεση τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού στις 22-23 Οκτώβρη στο Βίτσι καταλαμβάνονται τα υψώματα Κούλα και Πλατύ. Τα 501, 504 και 507 τάγματα του κυβερνητικού στρατού συντρίβονται.

1962 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα, ανακοινώνει ότι από κατασκοπευτικά αεροπλάνα εντοπίστηκαν στην Κούβα βάσεις σοβιετικών πυραύλων, ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, κάνοντας λόγο για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου, αν απειληθεί η ασφάλεια των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα ανακοινώνει το ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας. Η «κρίση των πυραύλων» βρίσκεται στο απόγειό της. Στις 27/10 Σοβιετικός ηγέτης Ν. Χρουστσόφ, με επιστολή του στον Κένεντι, προτείνει την ταυτόχρονη απομάκρυνση των σοβιετικών πυραύλων από την Κούβα και των αμερικανικών από την Τουρκία. Την ίδια ώρα, όμως, ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο «U-2» εισβάλλει στο σοβιετικό εναέριο χώρο, πάνω από τη χερσόνησο Τσουκότκα, όπου είναι εγκαταστημένοι οι διηπειρωτικοί πύραυλοι της ΕΣΣΔ. Δίνεται συναγερμός για το ενδεχόμενο πυρηνικής επίθεσης και τα σοβιετικά «Μιγκ» απογειώνονται για να το καταρρίψουν. Οι Αμερικανοί υποχωρούν και λίγο αργότερα ο Κένεντι διατυπώνει πρόταση συμβιβασμού, σύμφωνα με την οποία η Σοβιετική Ένωση θα αποσύρει τους πυραύλους απ' την Κούβα και οι ΗΠΑ θα άρουν τα μέτρα αποκλεισμού και θα δηλώσουν ότι δε θα εισβάλουν στην Κούβα. Στις 28 του Οκτώβρη ανακοινώνεται η συμφωνία.

1964 Ο Ζαν Πολ Σαρτρ απορρίπτει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, υποστηρίζοντας ότι θα μείωνε το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς.

1986 Πεθαίνει ο Ούγγρος γιατρός Άλμπερτ φον Σεντ Γκιέργκι ντε Ναγκιράπολτ (Βραβείο Νόμπελ, 1937).

1987 Στον οίκο «Κρίστις» της Ν. Υόρκης πωλείται για 5,39 εκατομμύρια δολάρια ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης της «Βίβλου» από τον Γουτεμβέργιο, που τυπώθηκε το 1448.

1990 Πεθαίνει ο Γάλλος φιλόσοφος Λουί Πιερ Αλτουσέρ.

902

21-10-2013 Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ ΣΤΟ «MEGA»

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΦΙΛΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ.

Συγκέντρωση διοργανώθηκε στο Περιστέρι 

για τα εγκαίνια των νέων γραφείων του ΚΚΕ με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.

Παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ, ενώ ομιλητής ήταν οΘανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε:

«Πιστεύουμε πως είμαστε το μοναδικό κόμμα που έχει το πολιτικό και ηθικό ανάστημα να απευθυνθεί στο λαό και να τον καλέσει να σκεφθεί ξανά, αντικειμενικά και χωρίς προκαταλήψεις, τι του έλεγε το ΚΚΕ όλα αυτά τα τελευταία 20 χρόνια, για όλα τα θέματα των πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών, διεθνών και εσωτερικών εξελίξεων.

Γιατί είναι πια φανερό ότι η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων δημιουργεί κυριολεκτικά κατάσταση ασφυξίας, αδιεξόδου και απελπισίας για τα λαϊκά στρώματα που όλο και περισσότερο αντιμετωπίζουν και προβλήματα επιβίωσης. Το ΚΚΕ, τα μέλη του, τα στελέχη του αντιλαμβανόμαστε αυτή την κατάσταση γιατί τη ζούμε και εμείς. Καταλαβαίνουμε την αγωνία του λαού μας και συμμεριζόμαστε την πίεση που νιώθει από τα αδιέξοδα για να βρεθούν λύσεις που έστω θα τον ανακουφίσουν από αυτή την κατάσταση. Αυτή ακριβώς την αγωνία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι δυνάμεις που είναι υπεύθυνες γι' αυτή την κατάσταση, καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες για ένα τέλος των μέτρων και υποσχέσεις για μια ανάπτυξη που τάχα θα επαναφέρει την Ελλάδα σε μια νέα λεωφόρο ευημερίας.

Αυτή την κατάσταση προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ορισμένοι που εμφανίζονται ως νέοι σωτήρες των σχετικά εύκολων λύσεων που θα έρθουν χωρίς να θιχτεί η αιτία που γεννά αυτή την πολιτική και δεν είναι άλλη από τη φύση του ίδιου του συστήματος, του καπιταλιστικού. Τις τελευταίες μέρες για παράδειγμα από την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ, εξελίσσεται μια αντιπαράθεση -και σε υψηλούς υποτίθεται τόνους- για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, δηλαδή με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Τι κρύβουν όμως απ' το λαό; Ο καυγάς που γίνεται είναι μεταξύ ληστών που θα μοιράσουν τη λεία. Όλοι τους είναι ενωμένοι κατά των εργαζομένων, τα μέτρα είναι δεδομένα, καμία συζήτηση γι' αυτά. Με τη μία ή την άλλη λύση, "κούρεμα" του χρέους ή αναδιάρθρωση, οι εργαζόμενοι πληρώνουν το μάρμαρο. Ο καυγάς τους είναι ποιας καπιταλιστικής χώρας, ποιου τμήματος του κεφαλαίου, ποιου ιμπεριαλιστικού κέντρου τα κεφάλαια θα απαξιωθούν ή θα κουρευτούν περισσότερο. Η αντίδραση στην τρόικα έχει σχέση με τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου.

Δεν πρόκειται το ΚΚΕ να ακολουθήσει αυτήν τη λογική. Θα πούμε όπως πάντα στο λαό την αλήθεια, έστω κι αν προσωρινά ένα μέρος του δεν μπορεί ακόμα να την αντιληφθεί. Ωστόσο σήμερα υπάρχει μεγάλη και συγκεντρωμένη εμπειρία. Ευθύνη να κρίνει τις πολιτικές δυνάμεις και φυσικά το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό από το 1997-2000 για την επερχόμενη κρίση. Οι άλλοι; Όταν ξέσπασε, και πριν είπαμε και λέμε κρίση του ίδιου του συστήματος που σάπισε πια, δεν μπορεί να δώσει διέξοδο σε όφελος του λαού, οδηγεί προς τα πίσω. Τι είπαν οι άλλοι; ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και άλλες δυνάμεις; Για λαμόγια, οικογενειοκρατία, κλέφτες, ανίκανους, προδότες. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Για καζινοκαπιταλισμούς, φούσκες, κλεπτοκρατία κλπ. Υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα; Ναι, αλλά δεν είναι η ουσία. Αν είναι έτσι, σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ και εκεί αυτά ευθύνονταν; Η κρίση είναι του καπιταλισμού.

Τα μέτρα που πάρθηκαν έχουν στόχο να διασώσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σε βάρος του λαού. Είχαν δρομολογηθεί πριν την κρίση. Το μνημόνιο ήταν ένα εργαλείο. Όσοι μιλούσαν για ελληνική ιδιομορφία, έκρυβαν και αθώωναν το σύστημα, έκρυβαν ότι τα ίδια συμβαίνουν σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Τι έλεγε το ΚΚΕ; Ότι η ΕΕ είναι του κεφαλαίου και όχι της αλληλεγγύης. Ότι η κρίση θα είναι χειρότερη λόγω της ένταξης της χώρας στην ΕΕ. Σήμερα ο λαός πρέπει να απαντήσει: Ποιος δικαιώθηκε; Η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει τη θέση του ΚΚΕ για την κρίση. Βέβαια, δεν κάναμε μόνο προβλέψεις. Πρωτοστατήσαμε σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες για να περισωθεί ό,τι ήταν δυνατό.

Παράλληλα -και με κόστος- είπαμε στο λαό την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος χωρίς να ανατραπεί το ίδιο το σύστημα, χωρίς να περάσει η πραγματική εξουσία στα χέρια του λαού. Λέμε και πάλι στο λαό ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σε παλιότερες κατακτήσεις, όπου υπήρχε ένα σχετικά καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, πολύ πίσω βέβαια από τις πραγματικές ανάγκες. Γιατί; Γιατί ο καπιταλισμός έχει ξεπεραστεί ιστορικά και δεν μπορεί να δώσει απάντηση στα σύγχρονα προβλήματα και τις δυνατότητες της κοινωνίας, αλλά μπαίνει φρένο στην εξέλιξή της.

Σε αυτή μας τη θέση δεχόμαστε κυριολεκτικά λυσσαλέα επίθεση και από τη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό πως τάχα υπάρχει καλύτερος τρόπος διαχείρισης. Παίζει με την αγωνία του λαού, με την πίεση για άμεσες λύσεις χωρίς ριζικές αλλαγές. Ποιος λοιπόν έχει δίκιο; Υπάρχει και σε αυτόν τον τομέα πλούσια εμπειρία και από το παρελθόν, αλλά και από τα τελευταία χρόνια.

Καλούμε λοιπόν τους εργαζόμενους να κρίνουν αντικειμενικά και αυστηρά κάθε κόμμα. Ποια είναι η εμπειρία; Πώς ξεπέρασε τις μεγάλες κρίσεις ο καπιταλισμός και ιδιαίτερα την κρίση του 1929; Με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που ήταν αποτέλεσμα αυτής. Με την καταστροφή δηλαδή και το θάνατο. Και είναι ψέμα και αποπροσανατολισμός αυτό που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι άλλοι φωστήρες οικονομολόγοι πως ξεπεράστηκε με το New Deal, δηλαδή με μια Νέα Συμφωνία κοινωνική στις ΗΠΑ. Αυτό λένε και σήμερα.

Τι ακριβώς γίνεται σήμερα; Για να υπάρξει "ανάκαμψη", η οποία θα είναι προσωρινή και αναιμική, πρώτα απ' όλα απαξιώνεται η εργατική δύναμη, καταστρέφεται δηλαδή ο εργαζόμενος με ανεργία και πτώση του μισθού. Καταστρέφονται επίσης μικρομεσαία στρώματα, επιταχύνεται η συγκέντρωση - συγκεντροποίηση. Καταστέφεται ένα τμήμα του κεφαλαίου και εδώ γίνεται μεγάλος καυγάς. Συρρικνώνεται ο κοινωνικός τομέας, η Υγεία, η Παιδεία κ.ά. Ιδιωτικοποιούνται όλοι οι τομείς για να βρουν διέξοδο λιμνάζοντα κεφάλαια. Γίνονται γενικές αναδιαρθρώσεις στην κρατική μηχανή για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι το λαό.

Αυτή είναι η στρατηγική της ΕΕ, η πολιτική της δικομματικής κυβέρνησης. Αυτή είναι η λειτουργία του ίδιου του συστήματος και είναι αντικειμενική και ανεξάρτητη από το ποιος κυβερνά. Παρ' όλα αυτά όμως η κρίση είναι βαθιά, δεν ξεπερνιέται και τα σύννεφα του πολέμου αρχίζουν να πυκνώνουν.

Όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια όμως και ιδιαίτερα τα τελευταία ζούμε την αντιπαράθεση του νέου δίπολου που σχηματίζεται, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει σήμερα πλούσια εμπειρία και δικαιώνει τη θέση του ΚΚΕ ότι η αντιπαράθεση γίνεται για τη διαχείριση και όχι τη ριζική αλλαγή της κατάστασης. Η πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έχει συντρίψει το λαό και φυσικά δεν δικαιώνεται από τις εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια παραπλανά το λαό προβάλλοντας τη θέση πως υπήρχε και υπάρχει άλλη δυνατότητα διαχείρισης και διαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ, με το ΔΝΤ και χωρίς να υπάρξουν γενικότερες ανατροπές.

Δικαιώθηκε η θέση του για την ΕΕ; Για θυμηθείτε τι έλεγε ένα χρόνο πριν για τον Ολάντ, για τη συμμαχία του Νότου, για τον Ομπάμα, για τη Βραζιλία, για την Αργεντινή. Σε όποια χώρα εφαρμόσθηκε είτε η διαχείριση, το μείγμα όπως λένε της Μέρκελ ή του Ομπάμα, είχε τα ίδια αποτελέσματα για το λαό. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ με μνημόνιο ή χωρίς εφαρμόζονται τα ίδια μέτρα. Ποιον λοιπόν δικαιώνουν οι εξελίξεις; Το ΚΚΕ ή τους άλλους;

Τι λέει σήμερα η δικομματική κυβέρνηση; Οι θυσίες πιάνουν τόπο, έχουμε φως στην άκρη του τούνελ. Θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Και λοιπόν; Τι θα αλλάξει για το 1,5 εκατομμύριο ανέργους; Για τους εργαζόμενους, τους νέους, τους αυτοαπασχολούμενους; Ψεύτικες ελπίδες.

Για παράδειγμα, πολύς θόρυβος έγινε για την άνοδο φέτος του τουρισμού. Ποιος ωφελήθηκε; Οι εργαζόμενοι στον κλάδο; Μεροκάματα πείνας, χωρίς ωράρια. Οι μικροί επαγγελματίες; Όχι. 1.000 ξενοδοχεία είναι για πώληση. Ωφελήθηκαν οι μεγαλοξενοδόχοι και οι τουρ οπερέιτορς. Δηλαδή τα μονοπωλιακά συγκροτήματα του κλάδου. Είναι μια γεύση τι εννοούν ανάπτυξη.

Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας κάνει αμέτρητες κωλοτούμπες, ζητά την αλλαγή κυβέρνησης για να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της χώρας, όπως λέει. Ας σκεφτεί καλά ο λαός μας, έχουν οι μεγαλύτεροι πείρα από το ΠΑΣΟΚ. Ας σκεφτούν και ας παρακολουθήσουν τη γρήγορη μεταμόρφωσή του και τη στροφή προς τον ονομαζόμενο ρεαλισμό. Εγκαταλείπει ταχύτατα διακηρύξεις που ακουμπούσαν στο λαϊκό αίσθημα.

Εμείς προειδοποιούμε και πάλι το λαό πως δεν πρέπει να υποκύψει στην εκστρατεία των ψεύτικων προσδοκιών και ελπίδων που καλλιεργούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ούτε στις εύκολες και άμεσες λύσεις που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε υπήρξαν τέτοιες, ούτε υπάρχουν. Ας σκεφτούν όλοι αυτοί που για χάρη των εύκολων λύσεων στις περσινές εκλογές μειώθηκε η δύναμη του ΚΚΕ, ποιος ωφελήθηκε απ' αυτό; Ο λαός; Που είναι το 27%;

Μας κατηγορούν ότι δεν έχουμε προτάσεις για άμεσες πολιτικές λύσεις. Τι εννοούν; Συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, να κάνουμε κυβέρνηση. Να μπούμε δηλαδή σε μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την ίδια πολιτική. Σε μια κυβέρνηση που όμως την εξουσία την έχει το κεφάλαιο. Υπάρχει μεγάλη πείρα απ' τη Γαλλία, την Ιταλία, την Κύπρο τελευταία. Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση εξουσίας και λαϊκής κυβέρνησης και ας αφήσουν τη βρώμικη αυτή προπαγάνδα, ότι δεν θέλει να κυβερνήσει. Σε όλη του την Ιστορία παλεύει για να έχει ο λαός την εξουσία και αυτόν το σκοπό τον υπηρέτησε με όλες τις μορφές. Η πρόταση του ΚΚΕ δεν αφορά το μακρινό μέλλον, είναι επίκαιρη και άμεση, υπερώριμη, αν το αποφασίσει ο λαός.

Διέξοδος σε όφελος του λαού σημαίνει έξοδος απ' την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία. Το ΚΚΕ έχει πρόταση. Που για τη διαμόρφωσή της πάρθηκε υπόψη η πείρα απ' το σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει η χώρα μας, οι δυνατότητες ανάπτυξης που στο κέντρο της θα έχει το λαό, με προϋπόθεση να γίνουν τα εργαλεία αυτής της ανάπτυξης λαϊκή ιδιοκτησία, να κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής.

Στη λαϊκή εξουσία οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μπορούν να απογειωθούν και ο λαός να απολαύσει δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό κ.ά. Αυτή την πρόταση μπορεί να την υλοποιήσει η λαϊκή συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολουμένων, φτωχών αγροτών, νεολαίας. Σε αυτούς απευθυνόμαστε, να χτίσουν τη συμμαχία τους απέναντι στα μονοπώλια και το κεφάλαιο. Συμβάλλουμε σ' αυτό με τους σημερινούς αγώνες ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, με αλληλεγγύη σε όλους όσοι υποφέρουν. 

Καλούμε το λαό να συμπορευτεί με το ΚΚΕ».

902

Εργατικό δελτίο ειδήσεων Π.Α.ΜΕ 21 Οκτώβρη 2013

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ «ΑΘΗΝΑ 9.84»

Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να λύσει το διατροφικό πρόβλημα - 902.gr

Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να λύσει το διατροφικό πρόβλημα - 902.gr

Της Διαμάντως ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ*

Ο παραγωγικός τρόπος που προτείνει το ΚΚΕ εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας

Το θέμα της διατροφής είναι βασικά ζήτημα πολιτικό για κάθε λαό, για κάθε άνθρωπο, αφού αφορά την επιβίωση και την αναπαραγωγή του. Ωστόσο, στο στάδιο του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, που χαρακτηρίζεται από τη γενικευμένη εμπορευματοποίηση, η παραγωγή τροφίμων για την κατανάλωση - όπως και όλων των εμπορευμάτων - γίνεται με βασικό κριτήριο την εξασφάλιση μεγαλύτερου κέρδους σε αυτούς που παράγουν τα τρόφιμα και όχι την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών.

Αυτό προκάλεσε το λεγόμενο «διατροφικό πρόβλημα», που έχει ιδιαίτερη επικαιρότητα αυτήν την περίοδο για δύο βασικούς λόγους:

• Ο πρώτος αφορά στις κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών των τροφίμων, που εξανεμίζουν το πετσοκομμένο εισόδημα των λαϊκών οικογενειών και καταδικάζουν στην πείνα και τον υποσιτισμό ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Αυτό εντείνεται με τη δραστική μείωση μισθών, συντάξεων και το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας. Δηλαδή, αν και μειώνεται το λαϊκό εισόδημα, τα πάντα - και τα τρόφιμα - αυξάνουν μαζί με τα χαράτσια.
• Ο δεύτερος αφορά στα διατροφικά σκάνδαλα, όπως με το κρέας του αλόγου που εμφανιζόταν ως μοσχαρίσιο, όπως παλιότερα με τη γρίπη των πουλερικών, από την οποία έχουν πεθάνει δεκάδες άνθρωποι στην Ασία, την επιδημία στη Γερμανία από το εντερο-αιμορραγικό βακτήριο «e.coli», που εντοπίστηκε σε φύτρες οσπρίων και είχε προκαλέσει το θάνατο 39 ανθρώπων, τις διοξίνες στα πουλερικά, τη μελαμίνη στο γάλα, από την οποία πέθαναν μικρά παιδιά - μωρά, τα ορυκτέλαια στο ηλιέλαιο, που εντοπίστηκαν στο Βόλο, τη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια στα βοοειδή, τις διοξίνες στα αυγά, στα πουλερικά και στα χοιρινά και πολλά άλλα. Τα σκάνδαλα αυτά απέδειξαν ότι οι αυτοέλεγχοι της βιομηχανίας που επιβάλλει η ΕΕ δεν είναι λύση, ούτε ο αδύναμος και με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό ΕΦΕΤ.

Σήμερα αυτή η πολιτική συνεχίζεται, η κυβέρνηση απολύει, διαλύει, εξαφανίζει αναγκαίες υποδομές για την ανάπτυξη και προώθηση της αγροτικής παραγωγής, από πλευράς εγγύησης ασφάλειας και ποιότητας των προϊόντων.

Η κατάσταση σήμερα

Τι έχουμε σήμερα στον πρωτογενή τομέα;

Αν και η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει τα περισσότερα αγροτικά και ζωοκομικά προϊόντα υψηλής ποιότητας για τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού, ξοδεύονται περίπου 5 - 6 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για εισαγωγές. Εισάγουμε κρέας - ζωοκομικά που ξεπερνούν συνολικά τα 2 δισ. ευρώ το χρόνο, μαλακό στάρι, όσπρια, ζωοτροφές, ακόμη και κηπευτικά κ.ά., όταν μπορούμε να τα παράγουμε, και μάλιστα καλύτερης ποιότητας και ασφαλή. Γι' αυτό τα προτιμούν και βαφτίζουν τα εισαγόμενα ελληνικά.

Την ίδια στιγμή, οι μικρομεσαίοι αγρότες, γεωργοί και κτηνοτρόφοι, είναι καταχρεωμένοι, δεν μπορούν να πουλήσουν την παραγωγή τους. Σαπίζει στην αποθήκη ή στο χωράφι ή αναγκάζονται να πωλούν στους εμποροβιομήχανους σε εξευτελιστικές τιμές, κάτω από το κόστος παραγωγής. Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει υπέρμετρα από την αντιλαϊκή, φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης, τη στυγνή εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι αυξήσεις είναι μεγάλες στις ζωοτροφές, στα αγροτικά μέσα και εφόδια - εξαιτίας και της αύξησης του ΦΠΑ -, στην Ενέργεια, στα μεταφορικά. Σ' αυτά προστίθενται τα χαράτσια, η φορολόγηση και τώρα ο φόρος που ετοιμάζουν στις αποθήκες και τα χωράφια.

Ολα αυτά είναι απόρροια της ευρωκοινοτικής πολιτικής. Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε ότι η ένταξη της χώρας στην ΕΕ θα έπληττε πριν από όλα την αγροτιά και από εξαγωγική χώρα είμαστε εισαγωγέας αγροτικών προϊόντων. Ωστόσο, η ανάπτυξη της γεωργίας - κτηνοτροφίας - αλιείας για τον κάθε λαό αποτελεί τον πιο στρατηγικό τομέα, γιατί συνδέεται με την επισιτιστική ασφάλεια, τη διατροφική εξάρτηση και τον εφοδιασμό της βιομηχανίας με πρώτες ύλες.

Η χώρα μας έχει εδαφοκλιματολογικά πλεονεκτήματα και πείρα του λαού για ανάπτυξη του γεωργοκτηνοτροφικού τομέα. Αυτό όμως δεν είναι εφικτό στα πλαίσια της ΕΕ, με τους περιορισμούς, τις απαγορεύσεις και τα πρόστιμα όταν υπερβούμε την ποσότητα (ποσόστωση) που έχει επιβληθεί στην παραγωγή. Εισάγουμε προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε, κυρίως ζωοκομικά, όσπρια, ζωοτροφές κ.ά. Γι' αυτό είναι αρνητικό το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο.

Ταυτόχρονα, υπάρχει πλήρης απελευθέρωση των εισαγωγών ομοειδών προϊόντων, τόσο από χώρες της ΕΕ όσο και από τρίτες. Δηλαδή, εισαγωγές χωρίς δασμούς, όπως τομάτας από Μαρόκο, όπου Ισπανοί επιχειρηματίες έχουν χιλιάδες στρέμματα θερμοκηπιακών μονάδων και παράγουν γενετικά τροποποιημένες τομάτες, τις οποίες εξάγουν φτηνότερα, λόγω χαμηλού εργασιακού κόστους και ενέργειας, σε όλη την Ευρώπη.

Επίσης προβληματική είναι η μειωμένη παραγωγικότητα, λόγω του πολυάριθμου μικρού και πολυτεμαχισμένου αγροτικού κλήρου και της έλλειψης υποδομών. Σημειώνεται ότι ο μέσος όρος εκμετάλλευσης είναι τα 56 στρέμματα σε 4 - 5 διαφορετικά τεμάχια.

Ακόμη, καλλιέργειες στις οποίες είχαμε συγκριτικό πλεονέκτημα, καθώς δεν παράγονται σε άλλες χώρες της ΕΕ, με ευρωκοινοτικές ντιρεκτίβες περιορίστηκαν δραματικά, όπως τα καπνά (μείωση 82%), η σταφίδα, ο τοματοπολτός, το βαμβάκι κ.ά. Αλλες, πάλι, είναι καθ' οδόν για αφανισμό, όπως η τευτλοκαλλιέργεια με κλείσιμο και των υπόλοιπων τριών εργοστασίων που έχουν απομείνει από τα πέντε, όταν υπήρχε αυτάρκεια αλλά και εξαγωγές ζάχαρης. Το ίδιο ισχύει και με τη λιπασματοβιομηχανία: Υπήρχαν πέντε εργοστάσια, απέμεινε ένα στην Καβάλα που ψυχορραγεί.

Τα αναφέρουμε αυτά και θα μπορούσαν να ειπωθούν άλλα τόσα, γιατί δεν μπορεί κανείς να δει το αγροτικό ζήτημα και τα οξυμένα προβλήματα της αγροτιάς, αν δεν αναφερθεί στην ΕΕ, στα 32 χρόνια παραμονής της Ελλάδας, με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, συρρίκνωση μικρών και μεσαίων αγροτών, που βέβαια τους είχαν υποσχεθεί «χρυσά κουτάλια».

Τι θα κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός;

Μας ρωτούν: Η κατάσταση είναι άσχημη, αλλά εσείς τι προτείνετε; Απαντούμε: Αντίσταση και οργάνωση της πάλης για να μην περάσουν τα χειρότερα και, ταυτόχρονα, ο καθημερινός αγώνας να έχει προοπτική για άλλη, φιλολαϊκή πολιτική. Δηλαδή, να πάρει την εξουσία πραγματικά ο λαός, που θα σχεδιάσει με κεντρικό σχεδιασμό την οικονομία υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Τι εννοούμε ότι κεντρικά σχεδιάζουμε ως χώρα; Για παράδειγμα: Τι ποσότητες χρειάζονται για να καλυφτούν οι ανάγκες του λαού μας σε στάρι, για ψωμί, ζυμαρικά κ.ά., σε λάδι, κηπευτικά, φρούτα, ζωοτροφές και κτηνοτροφικά προϊόντα, κρασί, σταφίδα, βαμβάκι, καπνό, σε βιομηχανική τομάτα, αλιεύματα - ψάρια κ.ά. και, όπου υπάρχει δυνατότητα, να κάνουμε εξαγωγές (π.χ. βαμβάκι, βιομηχανική τομάτα, λάδι κ.ά.).

Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο που έχουμε να κάνουμε, είναι η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και των κτηνοτροφικών καλλιεργειών για τις ζωοτροφές, με υποδομές, κτηνοτροφικά ινστιτούτα. Δεν μπορείς να δίνεις κάθε χρόνο 2 δισ. για εισαγωγές ζωοκομικών και ζωοτροφών, ενώ μπορούν να παράγονται στη χώρα.

Με κεντρικό σχεδιασμό επιλέγουμε τις περιοχές όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για την καλλιέργεια, την παραγωγή και ανάπτυξή τους, το επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται, τα μηχανήματα κ.ά. Σημαίνει ακόμα κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα. Της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κ.ά.) και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φτηνότερα, γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος και η παραγωγή σίγουρα θα απορροφηθεί από το κρατικό εμπόριο και τα κρατικά εργοστάσια.

Με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και τη συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών, που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη, με ινστιτούτα που θα λύνουν προβλήματα, θα μειώνεται συνολικά το κόστος παραγωγής. Θα αξιοποιούνται καλύτερα οι παραγωγικές δυνάμεις, στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησης και άμεσης σύνδεσής της με τη μεταποίηση. Και, φυσικά, θα δημιουργηθεί κρατικός φορέας συγκέντρωσης και εμπορίου αυτών των αγροτικών προϊόντων.

Αυτό σημαίνει ότι θα παράγουμε ό,τι χρειάζεται ο λαός μας. Δεν θα γίνονται εισαγωγές σε ό,τι προϊόντα παράγουμε και φυσικά κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί, δεν θα έχει καμιά αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσει φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ζωοτροφές κ.ά. και σε τι τιμές θα πουλήσει τα προϊόντα του. Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή το κρατικό εργοστάσιο και φυσικά καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους για τη δουλειά τους.

Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο γεωργίας και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών, που θα καλύπτουν τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Το ίδιο θα γίνεται και στους άλλους τομείς της οικονομίας. Για παράδειγμα, στον τομέα της Ενέργειας, τα κοιτάσματα λιγνίτη σε Ελασσόνα και Δράμα - τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη - θα αξιοποιηθούν για φτηνή ενέργεια, που σημαίνει φτηνές μεταφορές, φτηνή θέρμανση κ.ά.

Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά, και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, νέους. Σε αυτήν τη βάση θα διαμορφωθούν προϋποθέσεις για αύξηση του χρόνου ξεκούρασης των αγροτοπαραγωγών, θα δίνεται εναλλακτική εργασιακή διέξοδος στους νέους, θα υπάρχει ολόπλευρη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού.

Γι' αυτό δυναμώνουμε και κλιμακώνουμε τους καθημερινούς αγώνες, με μαχητικότητα, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, δίνουμε προοπτική στην πάλη μας για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η λύση και η διέξοδος για το λαό πρέπει να προέρχεται κυρίως από τα κάτω, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη λαϊκή συμμαχία. Μια συμμαχία που έχει περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ικανή να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία με στόχο την εργατική - λαϊκή εξουσία.

* Η Διαμάντω Μανωλάκου είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Αγροτικής πολιτικής της ΚΕ

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη της Κυριακής 20 Οχτώβρη 2013

902

Διαβάστε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» - 902.gr

Διαβάστε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» - 902.gr

Διαβάστε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»

• Αντιπαραθέσεις ξένες στα λαϊκά συμφέροντα οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης-τρόικας
• Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ: Δίμηνη Οικονομική Εξόρμηση Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2013
• ΠΑΜΕ: Γενικός ξεσηκωμός στην απεργία στις 6 Νοέμβρη
• Ανακοίνωση της ΚΝΕ προς τους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου
• Πραγματικοί και κάλπικοι αντίπαλοι του φασισμού (άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής)

Διαβάστε ακόμη στον «Ριζοσπάστη» της Κυριακής:

• Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη: Επίδοξοι σωτήρες για τα σχέδια εφοπλιστών-εργολάβων
• Για την αναστολή χρηματοδότησης κομμάτων: Μια όχι αθώα κυβερνητική τροπολογία
• «Κεντροαριστερά»: Στο παζλ αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος
• «Ευαγγελισμός»: Μικρογραφία της «κόλασης στην υγεία»

Στο ένθετο «7 ΗΜΕΡΕΣ μαζί»:

• 7η Εικαστική Έκθεση«Άνθρωποι, Χρώμα+Σίδερο» στο Πέραμα
• Πέτερ Βάις:«Η ανάκριση» Ένα έργο-κραυγή για το ναζισμό
• Γιώργος Χουρμουζιάδης: Διακρίθηκε για το επιστημονικό του έργο
• Η Παγκόσμια Τράπεζα για τις Γυναίκες: «Ισότητα»στα μέτρα του καπιταλισμού

Στο ένθετο «ΙΣΤΟΡΙΑ»:

• Πως ο αστικός πολιτικός κόσμος ανέδειξε το 1936 το φασίστα Ι. Μεταξά στην κυβερνητική εξουσία

902

ΗΡΩΕΣ, ΟΤΑΝ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΘΗΝΑΣ.

http://www.youtube.com/watch?v=te3kgqMLDCE

Σαν σήμερα... 19 Οκτώβρη

1784 Γεννιέται ο Θεόφιλος Καΐρης, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νεοελληνικού Διαφωτισμού.

1814 Γεννιέται ο ζωγράφος Θεόδωρος Βρυζάκης.

1863 Ο Γεώργιος ο Α’ ορκίζεται ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης βασιλιάς των Ελλήνων.

1878 Η γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ) επικυρώνει τον «έκτακτο νόμο» κατά των σοσιαλιστών: Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα τέθηκε εκτός νόμου, πολλά μέλη και στελέχη του φυλακίστηκαν ή εκτοπίστηκαν, 16 τυπογραφεία και 45 δημοσιογραφικά όργανα του κόμματος έκλεισαν, πολλά προλεταριακά κέντρα -πρώτα και κύρια το Βερολίνο- κηρύχθηκαν σε «περιορισμένη κατάσταση πολιορκίας», οι συγκεντρώσεις των εργατών απαγορεύτηκαν κοκ. Αντιμέτωποι με αυτή την άνευ προηγουμένου σκληρή και ολομέτωπη επίθεση του αστικού κράτους, οι οπορτουνιστές μέσα στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα πρόβαλλαν την «ανάγκη» της νομιμότητας με αντάλλαγμα την ταξική ειρήνη. Ωστόσο -και με την καταλυτική συνδρομή των Μαρξ και Ένγκελς- επικράτησε η επαναστατική άποψη για το συνδυασμό της νόμιμης με την παράνομη δουλειά. Έτσι, τα επόμενα χρόνια η εργατική τάξη και το σοσιαλιστικό κίνημα σφυρηλατήθηκαν και ατσαλώθηκαν, ενώ οι οπορτουνιστές περιθωριοποιήθηκαν, τόσο στη βάση όσο και την καθοδήγηση του κόμματος. Ο ίδιος ο αντισοσιαλιστικός νόμος, έχοντας αποτύχει ουσιαστικά στην αποστολή του, καταργήθηκε το 1890. Το κόμμα νομιμοποιήθηκε και μετονομάστηκε σε Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD).

1909 Πεθαίνει ο Ιταλός ιατρός Τσέζαρε Λομπρόζο, ένας από τους θεμελιωτές της εγκληματολογίας.

1912 Απελευθερώνεται η Ελασσόνα και η Σαμοθράκη (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος).

1929 Η Διεθνής Αντιφασιστική Επιτροπή δημοσιεύει έντονη διαμαρτυρία προς τον πρόεδρο της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλο για την ασκούμενη τρομοκρατία στην Ελλάδα.

1932 Η αστυνομία στην Καβάλα επιτίθεται εναντίον μαζικής συγκέντρωσης καπνεργατών. Σκοτώνει τον 18χρονο καπνεργάτη Ι. Ψαρόπουλο και τραυματίζει άλλους δύο.

1934 Σε κοινή Σύνοδο της Βουλής και της Γερουσίας, ο Αλέξανδρος Ζαΐμης επανεκλέγεται Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για την πενταετία 1934-1939.

1937 Πεθαίνει ο Βρετανός φυσικός Έρνεστ Ράδερφορντ (Νόμπελ Χημείας, 1908).

1941 Η Κρατική Επιτροπή Άμυνας της ΕΣΣΔ κηρύσσει τη Μόσχα σε κατάσταση πολιορκίας.

1941 Η Εθνική Συνδιάσκεψη των εργατών της πολεμικής βιομηχανίας της Βρετανίας εγκρίνει ψήφισμα για το άνοιγμα δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη. Ωστόσο, αυτό θα αργήσει για πολύ καιρό ακόμη. Η ΕΣΣΔ μένει η μόνη ηπειρωτική δύναμη που στέκεται όρθια κατά των δυνάμεων του Άξονα.

1944 Τμήματα της ΧΙΙΙης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ απελευθερώνουν τη Λαμία. Την ίδια μέρα ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει το Μέτσοβο και το Βόλο.

1944 Σε μια απέλπιδα κίνηση για την αντιμετώπιση της προέλασης του Κόκκινου Στρατού, οι ναζιστικές αρχές κηρύσσουν σε επιστράτευση κάθε άνδρα από 16 έως 60 χρονών.

1951 Αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των άλλων 93 του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, κατηγορούμενων με τον Α.Ν. 509/1947. Παρά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις του αστικού καθεστώτος, στη δίκη, οι όροι αντιστράφηκαν με τους κατηγορουμένους να γίνονται κατήγοροι. Ξεχωριστή στιγμή, η ώρα της απολογίας του Ν. Μπελογιάννη, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων: «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».

Η απολογία του Μπελογιάννη εξελίχθηκε σε ποταμό, που δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά του από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα του καθεστώτος. Εντυπωσιακό, μάλιστα, ήταν το σημείο εκείνο της απολογίας, όπου ο Μπελογιάννης συνέτριψε όλο το προπαγανδιστικό οικοδόμημα περί ξενοκίνητου ΚΚΕ. «Θα έλεγα - είπε - ότι "δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου", γιατί ο κόσμος το 'χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα. Ξεκίνησε μια φούχτα τον καιρό του Μαρξ, έφτασε σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θα απλωθεί σε όλον τον κόσμο. Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν' ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ' έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».

1951 Εκδίδεται η απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών για τους 35 κομμουνιστές της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ, εκ των οποίων ο ένας καταδικάστηκε σε θάνατο και 17 άλλοι σε ποινές φυλάκισης.

1956 Συνέρχεται η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του Πολωνικού Ενοποιημένου Εργατικού Κόμματος, η οποία χαράσσει το λεγόμενο «Πολωνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό». Νέος Α’ Γραμματέας της ΚΕ του κόμματος εκλέγεται ο Βλάντισλαβ Γκομούλκα.

1962 Υπογράφεται στη Νέα Υόρκη συμφωνία πενταετούς διάρκειας για το ελληνικό δημόσιο χρέος μεταξύ Αμερικανών κατόχων ελληνικών χρεογράφων και ελληνικής αντιπροσωπείας. Η συμφωνία αφορά στη ρύθμιση του 40ετούς δανείου του 1924, του επίσης 40ετούς του 1928 και του δανείου για τη βελτίωση της ύδρευσης του 1925.

κείμενο: 902

βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=MGfA-w6x9i4