Translate

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα




«Τους δοκίμασες... Τώρα με το ΚΚΕ υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής». Το σύνθημα στην εξέδρα της μεγάλης συγκέντρωσης που διοργάνωσε το βράδυ της Πέμπτης στο Σύνταγμα η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Δημήτρη Κουτσούμπα, συνόψισε το κάλεσμα των κομμουνιστών στο λαό να κάνει τον απολογισμό όσων έζησε τους προηγούμενους μήνες, να φτάσει στην κάλπη με τα απαραίτητα συμπεράσματα και με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, να συμβάλει στους αγώνες της επόμενης μέρας. Το κάλεσμα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να απορρίψουν τα διλήμματα των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και των άλλων κομμάτων που στήριξαν μαζί το τρίτο μνημόνιο, για το ποια κυβερνητική σύνθεση θα εφαρμόσει καλύτερα τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει. Να απορρίψουν τις νέες ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ 2, η Λαϊκή Ενότητα, ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση εντός του δρόμου του κεφαλαίου. Λίγο πριν τις 8 το βράδυ άνθρωποι κάθε ηλικίας έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος με πορείες από τα σημεία των τεσσάρων προσυγκεντρώσεων, με σημαίες και συνθήματα όπως: «Μνημόνια κι απάτες σε βάρος του λαού, είναι η αριστερά του καπιταλισμού», «Τέρμα στα μνημόνια και την κοροϊδία, να πληρώσει τώρα η πλουτοκρατία», «Το ανάστημά σου σήκωσε λαέ, τώρα αντεπίθεση με το ΚΚΕ». Έκαναν τη συγκέντρωση αφετηρία της προσπάθειας να φτάσει η φωνή του ΚΚΕ σε κάθε λαϊκό σπίτι, να γίνει η λαϊκή οργή δύναμη οργάνωσης και ανατροπής, να στείλει ο λαός μήνυμα και με την ψήφο του ενισχύοντας τη φωνή του αγώνα, της αλήθειας, της ανατροπής, τη φωνή του ΚΚΕ. Στην ομιλία του ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε τα εξής: «Φίλες και φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι, Καλή δύναμη και καλούς αγώνες! Απευθυνόμαστε στους εργάτες, υπαλλήλους, ανέργους, συνταξιούχους, επαγγελματίες και αγρότες αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις νέες και τους λέμε: Είναι καιρός να σηκώσετε το κεφάλι ψηλά. Να πάρετε την τύχη σας στα δικά σας χέρια. Να γυρίσετε την πλάτη στα ψεύτικα διλήμματα. Να αντισταθείτε στις παλιές και νέες παγίδες που στήνονται για να σας έχει υπό έλεγχο η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Είναι καιρός να μη δώσει κανένας και καμιά σας ψήφο στα κόμματα που διεκδικούν να γίνουν κυβέρνηση για λογαριασμό αυτής της εξουσίας των εκμεταλλευτών του λαού. Το ΚΚΕ απευθύνεται σ' εσάς που τα δοκιμάσατε και τα είδατε σχεδόν όλα. Απευθύνεται ιδιαίτερα σ' εσάς που στο παρελθόν ίσως είχατε επιλέξει το ΚΚΕ, αλλά στη συνέχεια προτιμήσατε μια πιο άμεση, όπως νομίζατε ή σας φάνηκε, πολιτική λύση. Είπατε να δοκιμάσετε την "πρώτη φορά Αριστερά", με τα σαγηνευτικά συνθήματα που αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός. Όπως αέρας κοπανιστός αποδείχτηκαν τα συνθήματα περί τιμωρίας της διαφθοράς. Και αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός ακριβώς γιατί στηρίζονταν σε λάθος παραδοχές. Σε στρατηγικές υποστήριξης του καπιταλιστικού δρόμου που φέρνει κρίσεις και φτώχεια, εκμετάλλευση. Σε στρατηγικές υποστήριξης λυκοσυμμαχιών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Σε παραδοχές ότι μια δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση θα φέρει δήθεν καλύτερη συμφωνία για το λαό. Σήμερα έχετε μεγαλύτερη πείρα. Σας καλούμε να σκεφτείτε και να ψηφίσετε με βάση αυτή την πείρα σας, παλιότερη και πρόσφατη. Κι αυτή η πείρα λέει ότι: Το 2010, από το "λεφτά υπάρχουν" του Γ. Α. Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, φτάσαμε στο πρώτο βάρβαρο μνημόνιο. Το 2012, από το πρόγραμμα του Ζαππείου της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά και την καταψήφιση του πρώτου μνημονίου, φτάσαμε στο δεύτερο μνημόνιο. Και σήμερα, το 2015, από το "θα σκίσουμε τα μνημόνια" του κ. Τσίπρα και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο με παρεούλα τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τους ΑΝΕΛ. Στο τρίτο δυσβάσταχτο μνημόνιο, χειρότερο από τα προηγούμενα, όχι μόνο γιατί περιέχει σκληρά μέτρα, αλλά και γιατί αυτά έρχονται να προστεθούν στα δύο προηγούμενα μνημόνια, που παραμένουν σε ισχύ και εφαρμόζονται. Φίλες και φίλοι, Λίγες μόλις βδομάδες πριν από την κάλπη νέες παγίδες στήνονται μπροστά στο λαό. Για να τον πείσουν ότι έχει μία και μόνη επιλογή: Να επιλέξει ποιος θα ολοκληρώσει τη σφαγή του, ποιος, ποια κυβέρνηση θα υλοποιήσει το 3ο και φαρμακερό μνημόνιο, το οποίο υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλοι μαζί, με τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, το ψήφισαν. Ζητάνε από το λαό να πει ΝΑΙ στη σφαγή των δικαιωμάτων του, στη σφαγή του μισθού και της σύνταξης, στη σφαγή της Ασφάλισης, της Παιδείας, της Υγείας. Να πει ΝΑΙ στη σφαγή της ζωής του, στη ζωή των παιδιών του, για να μείνει αλώβητη η εξουσία του κεφαλαίου, να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Στο χέρι μας είναι τις επόμενες βδομάδες να αχρηστεύσουμε μία προς μία τις παγίδες που στήνουν. Όπως είναι το νέο ανάχωμα, ο ΣΥΡΙΖΑ 2 του Λαφαζάνη, που υπηρετεί από άλλο πόστο τώρα τον ίδιο στόχο, της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ανοίγουμε πλατιά τη συζήτηση με την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία ότι μπορούμε με δυνατό το ΚΚΕ: - Να αντιπαλέψουμε το μνημόνιο που χρεοκοπεί το λαό. - Να ανοίξουμε το δρόμο για να απαλλαγούμε οριστικά από τις αντιλαϊκές συμφωνίες - μνημόνια. - Να απαλλαγούμε από τους πραγματικούς υπεύθυνους: Την εξουσία του κεφαλαίου και τις ενώσεις του. Με δυνατό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παντού ανοίγουμε το δρόμο της ανατροπής. Υπάρχει λύση. Αυτήν σας προτείνει το ΚΚΕ. Φίλες και φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι, Έχουμε επανειλημμένα πει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται τελικά απλά ως φάρσα, αλλά μάλλον ως τραγωδία. Και ο ελληνικός λαός ξαναζεί ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Αλήθεια, τι έγιναν τα μνημόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε με ένα άρθρο, θα έσκιζε, θα ακύρωνε; Τι έγινε με τις αγορές που ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάραγε τα νταούλια κι αυτές θα χόρευαν; Όλα αυτά τώρα δεν προκαλούν γέλιο. Γιατί ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι πολύ πικρός, πολύ βαρύς και ασήκωτος. Γιατί ο λαός τελικά θα πληρώσει, όπως πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει και για τα προηγούμενα μέτρα. Θυμηθείτε σήμερα τι έλεγε το ΚΚΕ για το ενδεχόμενο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και τι έγινε στην πράξη αυτούς τους 7 μήνες. Όσοι εκλογικά μετακινηθήκατε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον Ιούνη του 2012 μέχρι και τον περασμένο Γενάρη του 2015, με την ελπίδα ότι ίσως καταργηθούν τα μνημόνια και οι αντιλαϊκοί εφαρμοστικοί νόμοι... Ας μην ξαναπαγιδευτείτε στις υποσχέσεις για καλύτερη διαχείριση του νέου μνημονίου, για δήθεν αντισταθμιστικά μέτρα υπέρ του λαού. Τώρα καμιά εργατική - λαϊκή ψήφος να μην επιστρέψει στη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, να μην εγκλωβιστεί στο Ποτάμι, με την ελπίδα μιας καλύτερης διαχείρισης της συμφωνίας, μιας δήθεν πιο έγκαιρης και σταθερής πορείας προς την οικονομική ανάκαμψη, όπως υπόσχονται, σκορπίζοντας νέες ψεύτικες προσδοκίες. Μην παρασυρθείτε από τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, που όσο κι αν πολωθεί και οξυνθεί από τα προεκλογικά μπαλκόνια τις επόμενες μέρες, τελικά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη στήριξη της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Απορρίψτε τα νέα απατηλά διλήμματα. Την απατηλή δήθεν αντιμνημονιακή διαχωριστική γραμμή. Τη "σικέ" ρήξη με την Ευρωζώνη και την ΕΕ, που δεν αμφισβητεί τα βάθρα πάνω στα οποία διαμορφώθηκαν: Την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Συνολικά, πρέπει να χαράξουμε άλλη ρότα. Διαχωριστική γραμμή δεν είναι ούτε το νόμισμα, ούτε η ΕΕ, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Πραγματική διαχωριστική γραμμή τελικά είναι το ερώτημα σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος του λαού ή ανάπτυξη για το καπιταλιστικό κέρδος; Θα έχετε ακούσει: Όλοι μιλάνε για παραγωγική ανάπτυξη και αναδιανομή, όχι μόνο τα "αριστερά" στον τίτλο κόμματα, αλλά και τα "δεξιά", τα επισήμως διακηρυγμένα αστικά φιλελεύθερα, αλλά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή. Το κριτήριο, το κλειδί για την εκτίμηση της συνολικότερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ενός κόμματος, για το σε ποιες δυνάμεις απευθύνεται μέσα στην κοινωνία και ποιες πραγματικά εκπροσωπεί, είναι: Τι θέση παίρνει στο ζήτημα των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, του φυσικού πλούτου της χώρας. Και η εκμετάλλευση, η αστική εξουσία καλά κρατεί μέχρι σήμερα, γιατί καταφέρνει να ανανεώνει τις απάτες και τις αυταπάτες μέσα στο λαό. Να τον ρίχνει σε νέες παγίδες, σε άλλα νέα "αριστερά", νέα δήθεν αντιμνημονιακά αναχώματα, που κάθε φορά σιγοντάρει και δημιουργεί προεκλογικά, για να υφαρπάξει τη λαϊκή, προβληματισμένη θετικά, ριζοσπαστική ψήφο. Πριν τρία χρόνια ανακάλυψε τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα βλέπει θετικά ως ανάχωμα το ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, τη Λαϊκή Ενότητα. Ο κούφιος ψευτοεπαναστατισμός, οι ψεύτικες προεκλογικές δηλώσεις, "ρήξη εδώ και τώρα", είναι το δόλωμα. Καμιά αυταπάτη! Αλήθεια, τι απέγινε το παραμύθι της Ευρώπης που αλλάζει μόνο και μόνο επειδή στην Ελλάδα έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί αποκαλύφτηκε τελικά αυτό που χρόνια έλεγε το ΚΚΕ, ότι η ΕΕ είναι μία αντιδραστική, ιμπεριαλιστική συμμαχία, η οποία δεν αλλάζει όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις ή γίνονται δημοψηφίσματα. Αποκαλύφτηκε ότι καμία αστική -ούτε με αριστερό πρόσημο- κυβέρνηση δεν μπορεί να βαρά τα νταούλια σε αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας, στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αλήθεια, τι αποτέλεσμα είχε το παραμύθι της σκληρής και περήφανης διαπραγμάτευσης που έκανε για πρώτη φορά η λεγόμενη αριστερή διακυβέρνηση της χώρας; Δυστυχώς, για το λαό, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ως σύνολο με όλες τις συνιστώσες του, την απάντηση την έδωσε η ίδια η ζωή που αποκάλυψε το μύθο αυτής της "σκληρής διαπραγμάτευσης". Γιατί η διαπραγμάτευση δεν αφορούσε, ούτε μπορούσε να αφορά την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Ήταν και είναι διαπραγμάτευση στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού, αφορούσε τα διαφορετικά συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων. Αποδείχτηκε ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η διαπάλη της Γερμανίας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, η διαπάλη μέσα στην Ευρωζώνη, αλλά και η διαπάλη με τη Ρωσία, την Κίνα, τους BRICS, δεν αφορούν στην προστασία των λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά στα κέρδη τους, τα κέρδη του κεφαλαίου και το ποιος από όλους θα έχει την πρωτοκαθεδρία στις αγορές, στον έλεγχο των δρόμων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Και γι' αυτό όλα τα άλλα κόμματα κάνουν "μόκο" για τη νέα ΝΑΤΟική βάση στο Αιγαίο που στήνεται, για την ΑΟΖ και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας, για τους υδρογονάνθρακες, για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους στις οποίες συμμετέχει η χώρα και οι οποίες βέβαια δημιουργούν και αυτές τις καραβιές των δυστυχισμένων προσφύγων - μεταναστών που βουλιάζουν τα ελληνικά νησιά και γεμίζουν το κέντρο της πρωτεύουσας και τις γειτονιές της Αττικής, όλης της Ελλάδας, με ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Φίλες και φίλοι, Και για το μεταναστευτικό έχουν τεράστιες ευθύνες όλες οι επιλογές των άλλων κομμάτων, είτε μιλάνε για ένταση της καταστολής, είτε μιλάνε για "ηλιοθεραπεία" των μεταναστών και προσφύγων στην Ομόνοια. Όλες οι επιλογές τους οδηγούν σε αντιλαϊκές πολιτικές όξυνσης του προβλήματος. Όλες οι άλλες δυνάμεις δεν πρόκειται να δώσουν λύση στο μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα. Ακριβώς γιατί δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς σύγκρουση με τη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, με την ίδια την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το σύστημα, που είναι η μήτρα που γεννάει φτώχεια, ανεργία, πολέμους, επομένως και μαζικά κύματα προσφύγων και μεταναστών. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να συγκρουστούμε με τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες και τις αποφάσεις τους, όπως και με τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο, που οδηγούν και φέρνουν χιλιάδες μετανάστες στην πατρίδα μας, στην Ευρώπη. Όσο για τη φασιστική Χρυσή Αυγή που νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία για να δημαγωγεί και να ψαρεύει γνήσιες λαϊκές ψήφους με αφορμή το μεταναστευτικό πρόβλημα, ας απευθυνθεί καλύτερα στους φίλους της τους εφοπλιστές, που ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν αλλοδαπούς ναυτεργάτες μέσα από δουλεμπορικά γραφεία και κυκλώματα για να χτυπήσουν τα δικαιώματα των ναυτεργατών. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής στην πραγματικότητα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα βάσανα και τις έγνοιες του λαού. Προτείνουν να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική, δηλαδή εγκληματική, η στρατιωτική πολιτική της ΕΕ, δηλαδή μέσω των στρατιωτικών εμπλοκών και επεμβάσεων να δημιουργηθούν ακόμα περισσότεροι πρόσφυγες, για να ζητάνε να τους αφήνουμε να πνίγονται στα νερά του Αιγαίου, της Μεσογείου. Απέναντι σε όλους αυτούς, το Κόμμα μας απαιτεί: - Άμεσα μέτρα γρήγορης διεκπεραίωσης των διαδικασιών καταγραφής και ταυτοποίησης, με τη διάθεση του απαραίτητου δυναμικού και υποδομής. - Εξασφάλιση κάθε ασφαλούς μέσου για αξιοπρεπή και υγιεινή διαμονή και διατροφή, μέχρι να αναχωρήσουν για τις χώρες προορισμού τους. - Να δοθεί έκτακτη χρηματοδότηση γι' αυτό από ΟΗΕ και ΕΕ. - Κατάργηση των Κανονισμών του Δουβλίνου και όχι μόνο αλά καρτ αναστολή εφαρμογής. - Καμιά συμμετοχή της χώρας σε επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που δημιουργούν τις νέες καραβιές προσφύγων. Φίλες και φίλοι, Το έχουμε ξαναπεί και θα το ξαναπούμε. Το σύστημα όχι μόνο δεν τρομάζει με τη Χρυσή Αυγή, αλλά όποτε το βολεύει την ξαμολάει και όποτε το βολεύει τη μαζεύει. Καραμπινάτο συστημικό παιδί του είναι αυτή η ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Μην ξεχνάτε ότι ο χιτλερισμός, ο φασισμός, ο Μεταξάς μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες αναδείχτηκαν. Κανένας Έλληνας και Ελληνίδα εργαζόμενη, κανένας νέος και νέα δεν πρέπει να επιτρέψει, να της δώσει τη δυνατότητα να κομπάζει ότι είναι τρίτη πολιτική δύναμη, να βγαίνει λάδι μόνο και μόνο επειδή μέσα κι έξω από τη Βουλή βγάζει άναρθρες αντιμνημονιακές κραυγές. Στηρίζει τη μήτρα των μνημονίων, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα το εφοπλιστικό κεφάλαιο και μάλιστα την πιο ωμή μορφή, αναλαμβάνοντας το ρόλο του μπράβου του κεφαλαίου, του προκεχωρημένου φυλακίου του αντικομμουνισμού. Αυτός είναι ο ψευτοπατριωτισμός τους. Κανένα συγχωροχάρτι μη δώσουν οι γειτονιές του Πειραιά και της Β' Αθήνας στους στυγνούς δολοφόνους του Παύλου Φύσσα, άλλων αγωνιστών, μεταναστών, που σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 2 χρόνια από τις άνανδρες επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής. Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, συνταξιούχοι, Νέοι και νέες, Η μόνη δύναμη που μπορεί η κάθε φτωχογειτονιά στην Αθήνα και τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα να εμπιστευτεί και να ακουμπήσει γερά πάνω της είναι μόνο το ΚΚΕ. Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Για την εργατική - λαϊκή οικογένεια, τον άνεργο, το βιομηχανικό εργάτη και εργάτρια, τον υπάλληλο, τον αγρότη και επαγγελματία, όλους και όλες όσοι βιώνουν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα δεν υπάρχει άλλη λύση. Το ΚΚΕ διεκδικεί με καθαρή ματιά κάθε λαϊκή ψήφο, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή, σε κάθε πόλη και χωριό της πατρίδας μας, για την ολόπλευρη ενίσχυσή του, για να βγει δυνατός ο ίδιος ο λαός, για τη δική του προοπτική και εξουσία. Μέσα στην πράξη, στη ζωή, άλλωστε, τους έχετε δοκιμάσει όλους. Γνωρίζετε όλοι και όλες πλέον ότι η μεγαλύτερη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα και στην αστική τάξη είναι ότι με τη μάσκα της "αριστερής" κυβέρνησης υλοποιεί τέτοιας σκληρότητας μέτρα που καμιά κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια δεν θα μπορούσε να πάρει κάτω από το φόβο της λαϊκής αντίστασης, κινητοποίησης και κατακραυγής. Ποιος άλλος θα μπορούσε να βαφτίσει περηφάνια και αξιοπρέπεια τον επώδυνο για το λαό συμβιβασμό, ποιος άλλος θα μπορούσε να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι μπορεί δήθεν μια αριστερή κυβέρνηση έστω και κάτι καλύτερο να δώσει στο λαό; Ποιος άλλος θα μπορούσε να μετατρέψει δραστήριους αγωνιστές σε παθητικούς θεατές της κάθε φορά εκλογικής αναμέτρησης; Ποιος άλλος μπόρεσε να αξιοποιήσει τις τάσεις του, τις πλατφόρμες του, την πολυγλωσσία του, για να ψαρεύει στα θολά νερά, να παγιδεύει, να δυναμώνει τις αυταπάτες; Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά στο σύστημα και στην αστική τάξη, η προσφορά "του όλου" ΣΥΡΙΖΑ, όλων των τάσεων και συνιστωσών, πριν και μετά τη διάσπαση των πλατφορμών του, στο σύστημα και στην αστική τάξη. Η πρώην "Αριστερή Πλατφόρμα", ο ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2 του Λαφαζάνη και των υπολοίπων, μπορούν να διεκδικήσουν σημαντικό μερίδιο, εύσημα και επαίνους για τη συνεισφορά τους. Ποιος έπαιξε βασικό ρόλο στην εξαπάτηση αριστερού ριζοσπαστικού κόσμου; Ποιος έδωσε αριστερό ή και κομμουνιστικό άλλοθι στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αν όχι όλοι αυτοί, από τη θέση μάλιστα κορυφαίων υπουργών και πολιτειακών παραγόντων; Ποιοι εδώ και 25 χρόνια δίνουν "αριστερό" άλλοθι στην πορεία ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ και την ΟΝΕ, στην επίθεση στο σοσιαλισμό; Ποιος στήριξε, από κυβερνητικές θέσεις, όλα τα βήματα προς το νέο μνημόνιο (τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, την πρόταση Τσίπρα των 47 σελίδων, την οποία μάλιστα χαρακτήρισαν έντιμο συμβιβασμό) και τόσες άλλες; Ποιος εφησύχαζε το λαό, προσπαθούσε να τον αποκοιμίσει, όταν μέχρι και την 12η Ιούλη έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπογράψει ποτέ μνημόνια; Τι έκαναν οι δήθεν "αριστεροί αντιμνημονιακοί" του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Τσίπρας δήλωνε ότι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι δεδομένη, όταν έδινε όρκους πίστης στον καπιταλισμό, στα διάφορα φόρα του διεθνούς κεφαλαίου και σήμερα εμφανίζονται ως "εξαπατημένοι"; Δεν έβγαλαν άχνα. Τι έκαναν όταν η κυβέρνηση αναλάμβανε νέες δεσμεύσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και μάλιστα εξήγγειλε νέα ΝΑΤΟική βάση στην Κάρπαθο, που καμιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν τόλμησε να κάνει; Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) για τη λεηλασία δήμων, ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών έχει και την υπογραφή Λαφαζάνη εκτός από του Τσίπρα. Η ΠΝΠ για τη διαγραφή προστίμων μεγαλοεπιχειρηματιών από τελωνειακές και φορολογικές παραβάσεις έχει και τη δική τους υπογραφή. Όλοι τους, μαζί και η πρόεδρος της Βουλής που το παίζει θεματοφύλακας της αστικής δημοκρατίας, αρνήθηκαν ή δεν ζήτησαν καν να έρθει για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, για την επαναφορά του κατώτερου μισθού, του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης, των Συλλογικών Συμβάσεων. Μήπως δεν είναι σε πλήρη ισχύ οι περίπου 500 εφαρμοστικοί νόμοι των προηγούμενων μνημονίων; Κι αφού μας απαντήσουν "με άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" στα προηγούμενα, ας μας πουν: Αλήθεια, η 7μηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία είχαν πιάσει στασίδια όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της "Αριστερής Πλατφόρμας", ήταν τελικά μνημονιακή ή αντιμνημονιακή; Ποιον κοροϊδεύουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, με το όνομα Λαϊκή Ενότητα, υπερασπίζεται την ίδια καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, όπως και οι υπόλοιποι. Ομολογούν ότι θέλουν το εθνικό νόμισμα ως εργαλείο καπιταλιστικής αντιλαϊκής ανάπτυξης, ενώ τα κλειδιά της οικονομίας θα συνεχίσουν να τα έχουν τα μονοπώλια, η Ελλάδα θα είναι δεσμευμένη στην ΕΕ ή άλλες ιμπεριαλιστικές, νομισματικές συμμαχίες. Από αυτή την επιλογή και πάλι τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν πολλαπλά ωφελημένα. Διέξοδο για το λαό δεν αποτελεί η δραχμή που επιθυμούν ο Σόιμπλε, η Λεπέν, ο Σόρος, οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές, καθώς και διάφορα άλλα φασιστοειδή στη χώρα μας και στην Ευρώπη, αφού ο λαός θα συνεχίσει να θυσιάζει τις ανάγκες του στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, που θα εξακολουθούν να κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Αυτό, άλλωστε, δεν γίνεται και στις καπιταλιστικές χώρες που διαθέτουν εθνικό νόμισμα (Βουλγαρία, Ρουμανία και αλλού) ή συμμετέχουν σε άλλες συμμαχίες; Σε όλες τις χώρες, εντός ή εκτός Ευρωζώνης, τα λαϊκά δικαιώματα έχουν πάρει τον κατήφορο, χτυπάει η καπιταλιστική κρίση. Η διαφορά αυτών που γλυκοκοιτάζουν το εθνικό νόμισμα από αυτούς που λένε μονόδρομος η Ευρωζώνη είναι ότι οι πρώτοι καλούν το λαό να θυσιαστεί για την καπιταλιστική ανάκαμψη, μέσω ενός υποτιμημένου -εσωτερικά και εξωτερικά- νομίσματος, ενώ οι δεύτεροι, οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, με μέτρα εσωτερικής υποτίμησης του νομίσματος, γι' αυτό και χρειάζονται ένα ή και πολλά μνημόνια μέσα στην Ευρωζώνη. Το σύστημα δεν τρομάζει από τέτοια κόμματα του καπιταλισμού με εθνικό νόμισμα. Αντίθετα, πολύμορφα τα στηρίζει, ακόμα κι όταν τους κάνει κριτική, όπως έκανε και με την "Αριστερή Πλατφόρμα" και την προκλητική προβολή της στα ΜΜΕ, την κατάταξή της σε ίδια κατηγορία κομμάτων με το ΚΚΕ, για να παγιδεύουν το ριζοσπαστισμό στο πλαίσιο του συστήματος και ν' αποτελούν ανάχωμα απέναντι στην αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που προβάλλει το ΚΚΕ. Φίλες και φίλοι, Αποτελεί θράσος, ακόμη και τώρα, μετά την ψήφιση του μνημονίου, η κυβέρνηση να μιλάει για τη σκληρή, περήφανη μάχη που τάχα έδωσε απέναντι στην ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Κι εμείς ρωτάμε τα κυβερνητικά στελέχη, όλους όσοι πρωτοστάτησαν, όχι μόνο στην εξαπάτηση αλλά και στον εφησυχασμό του ελληνικού λαού, αισθάνονται περήφανοι; Για το νέο τσεκούρι στις συντάξεις; Για την κατάργηση του ΕΚΑΣ; Για τη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης που κάνουν καθεστώς τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και τη σύνταξη άγνωστη λέξη, αφού δεν υπάρχει καν δουλειά και Ασφάλιση για τη νέα γενιά; Για τη νέα μείωση του εισοδήματος των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων; Για τις αυξήσεις στο ΦΠΑ στα τρόφιμα, που βάζουν τον άνεργο που δεν έχει καν εισόδημα να πληρώνει το ίδιο με αυτούς που δεν ξέρουν τι έχουν; Αισθάνεστε περήφανοι: Για την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Το χτύπημα των αγροτών, που με την κατάργηση του "μειωμένου" Ειδικού Φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο, με την αύξηση του φόρου εισοδήματος από το 13% στο 26% από το πρώτο ευρώ και ένα σωρό άλλα βάρβαρα μέτρα θα οδηγήσουν στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς; Για τον πιο άδικο φόρο, τον ΕΝΦΙΑ, που σε βάζει να πληρώνεις ξανά και ξανά νοίκι στο ίδιο σου το σπίτι; Την αύξηση της φοροαφαίμαξης των αυτοαπασχολούμενων, με τη σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από το 55% στο 100% για τις μικρές επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους με μπλοκάκια; Για τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, που οδηγούν σε μαζικές απολύσεις και αύξηση των τιμολογίων λαϊκής κατανάλωσης; Ο κατάλογος των βάρβαρων μέτρων δεν έχει τελειωμό... Και μπορεί ο λογαριασμός να μην έχει σταλεί ακόμα, αλλά κάθε λαϊκή οικογένεια ξέρει τι την περιμένει, καταλαβαίνει ότι αυτός ο λογαριασμός θα ανεβαίνει κάθε φορά που έρχεται η τρόικα που έγινε κουαρτέτο, κάθε φορά στους τρεις μήνες που γίνεται αξιολόγηση, κάθε φορά που θα εκταμιεύεται και μια δόση. Άλλωστε, το έργο το έχουμε ξαναδεί και με το 1ο μνημόνιο και με το 2ο μνημόνιο. Και, τέλος πάντων, ποια μπορεί να είναι τα αντίρροπα μέτρα που σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ και τα άλλα κόμματα, που προαλείφονται για κυβερνητικές καρεκλίτσες, για να ανακουφίσουν τη λαϊκή οικογένεια; Ακόμα κι αυτό που λέει ο λαός μας, "να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι", δεν μπορεί να γίνει για τα μέτρα-φωτιά του μνημονίου. Κι όλα αυτά που λέγανε περί δικαιότερης κατανομής των βαρών, ότι για πρώτη φορά θα πληρώσουν όσοι δεν πλήρωναν τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά, ο λαός μας πρέπει να τα ακούει βερεσέ, αφού λένε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο: Να ξεχάσει όσα βάρη έχει ήδη φορτωθεί από τους προηγούμενους και να αποδεχτεί στην πλάτη του και το νέο βουνό των αντιλαϊκών μέτρων. Και επιπλέον να θεωρήσει ότι όλα αυτά αντισταθμίζονται, επειδή θα αυξηθεί η φορολογία των επιχειρήσεων με κέρδη έως 50 χιλ. ευρώ, που φυσικά δεν είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, αλλά κάποιοι μικρομεσαίοι... Για τα μονοπώλια δεν υπάρχει πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, ενώ συνεχίζονται οι προκλητικές φοροαπαλλαγές. ΕΛΕΟΣ! Μιλάνε προκλητικά για τη δυνατότητα αναδιανομής, την ώρα που οι εφοπλιστές συνεχίζουν να πληρώνουν ως ετήσιο φόρο τα ναύλα λίγων ημερών. Μιλάνε για δίκαιη αναδιανομή, την ώρα που ο υπουργός τους σχεδίαζε να αυξήσει τις τιμές στα γενόσημα που παράγει η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Τι λένε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο; Ότι αυτή η κακή συμφωνία έχει ένα μεγάλο καλό, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αναπτυξιακό πακέτο. Συνεχίζουν το εμπόριο ελπίδας, με την προοπτική επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με το επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ. Ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, ως δρόμο που οδηγεί στη λαϊκή ευημερία. Ποιον κοροϊδεύουν; Η ανάκτηση των θέσεων ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας τα τρία προηγούμενα χρόνια δεν συνοδεύτηκε με βελτίωση του λαϊκού εισοδήματος, αντίθετα στηρίχτηκε στη σφαγή των μισθών και συντάξεων. Η ισχυρή θέση του τουριστικού κλάδου οδήγησε τάχα σε ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι του κλάδου τα χρόνια της κρίσης; Ας ρωτήσουν τους εργαζόμενους στον κλάδο του τουρισμού να τους πουν πόσες ώρες δουλεύουν την ημέρα, με τι συνθήκες και με τι μισθό. Ας ρωτήσουν πόσες λαϊκές οικογένειες πήγαν διακοπές φέτος. Την ίδια ώρα που, όπως μας ενημέρωναν τα ΜΜΕ, έρεαν οι σαμπάνιες στη Μύκονο και κολυμπούσαν σε αυτές οι Κροίσοι του πλούτου... Μπορεί, αλήθεια, να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, χωρίς να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης; Οι εργαζόμενοι ξέρουν την απάντηση, τη βιώνουν καθημερινά. Αποτελεί πρόκληση να διαφημίζουν ότι το νέο μνημόνιο-καρμανιόλα περιλαμβάνει δέσμευση για το χρέος. Μήπως ξεχνούν ότι φόρτωσαν επιπλέον 85 δισ. νέο δάνειο στις πλάτες του λαού για να το πληρώσουν τα παιδιά του, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του; Ενώ ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει στις τσέπες του λαού. Ποιος δε θυμάται ότι η προηγούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, το μεγάλο "κούρεμα" που έγινε τότε, συνοδεύτηκε με κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης! Το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Ο λαός οδηγείται στη χρεοκοπία, πληρώνοντας εκτός των άλλων ένα κρατικό χρέος που δεν δημιούργησε ή που δεν ωφελήθηκε από τη διόγκωσή του. Φίλες και φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι, Σήμερα πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι ο λαός μας έχει δοκιμάσει και έχει εμπιστευτεί διάφορες κυβερνήσεις διαχείρισης, αυτοδύναμες και συνεργασίας, "κεντροδεξιές", "κεντροαριστερές", "αριστερές", που η μία μετά την άλλη του φόρτωναν νέα αντιλαϊκά μέτρα. Έχει εμπιστευτεί κόμματα και έχει τιμωρήσει κόμματα. Έχει πιστέψει ότι υπάρχουν σωτήρες και έχει απογοητευτεί, γιατί διαπίστωσε ότι τέτοιοι δεν υπάρχουν. Έχει πάρει μέρος στους αγώνες, σε μεγάλους αγώνες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια για να σωθούν κατακτήσεις, για να μη χαθούν δικαιώματα και έχει ματώσει γι' αυτό. Και σήμερα μπορεί όποιος νιώθει αριστερός, ριζοσπάστης να καταλάβει γιατί είναι μονόδρομος και αριστερές κυβερνήσεις να καταλήγουν στον ίδιο και χειρότερο δρόμο των μνημονίων όταν βαδίζουν στις ράγες της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Μπορούν τώρα να κατανοήσουν την αταλάντευτη στάση του ΚΚΕ να μη συμμετέχει σε τέτοιες κυβερνήσεις, όπως κι αν αυτές ονομαστούν. Φίλες και φίλοι, Στο δρόμο της ανατροπής, η συμμετοχή, η οργάνωση, η πάλη στο εργατικό - λαϊκό κίνημα γίνεται δύναμη. Σήμερα υπάρχει πείρα, για να μπορεί ο καθένας να καταλάβει ότι η ζωή του δεν αλλάζει αν αλλάξει η κυβέρνηση στη λογική "φύγε εσύ, έλα εσύ". Για ν' αλλάξει η ζωή του, πρέπει ν' αλλάξει χέρια η εξουσία, πρέπει ν' αλλάξει η τάξη στην εξουσία. Στο δρόμο της ανατροπής μπορεί ο καθένας να καταλάβει τι φταίει που το 2015 υπάρχουν παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα, ενώ τα ράφια των σούπερ μάρκετ έχουν και του πουλιού το γάλα, τι φταίει που ενώ η χώρα μας έχει επιστημονικό και έμπειρο εργατικό δυναμικό, η ανεργία τσακίζει κόκαλα, τι φταίει και η Ελλάδα, μια χώρα πλούσια, με δυνατότητα να θρέψει το λαό της, πνίγεται στη θάλασσα των εισαγωγών και της φτώχειας. Ποιος φταίει, ποια είναι η αιτία; Φταίει ότι τα εργαλεία της οικονομίας, τα μέσα παραγωγής είναι στην ιδιοκτησία μιας χούφτας παράσιτων εκμεταλλευτών καπιταλιστών, φταίει ότι η ανάπτυξη σχεδιάζεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και τον ανταγωνισμό και όχι την ευημερία του λαού. Στο δρόμο αυτού του αγώνα, της ανατροπής, με δυνατό ΚΚΕ παντού, μπορούμε να κερδίσουμε ανάσες ανακούφισης για τη λαϊκή οικογένεια που υποφέρει. Να επιβάλουμε να παρθούν μέτρα προστασίας των ανέργων, να σωθούν εργασιακά δικαιώματα, να μην καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να μην ισοπεδωθούν οι συντάξεις, να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Στο δρόμο της ανατροπής μπορεί να μπει φρένο στα χαράτσια και τους φόρους, να αυξηθούν οι δαπάνες για την Παιδεία των παιδιών μας, για την Υγεία του λαού μας. Υπάρχει λύση. Με δυνατό ΚΚΕ, ανοίγουμε το δρόμο της ανατροπής. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί είπε την αλήθεια, προειδοποίησε για την πορεία των εξελίξεων, προέβλεψε την κατάληξη μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλιστικού μονόδρομου καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί λέει το πραγματικό, γνήσιο κι ανυποχώρητο ΟΧΙ στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα. Αντιπαλεύει τις πραγματικές αιτίες των μνημονίων, που είναι η ίδια η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου, για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση, με νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Παλεύει με συνέπεια για άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού, για την αλληλεγγύη, για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί και αύριο πιο αποφασιστικά θα είναι το στήριγμα του λαού στην αναμέτρηση με τη "χορωδία των εκβιαστών", που αποτελείται απ' όλα τα άλλα κόμματα και έχει μαέστρους την ΕΕ, την Κομισιόν, το ΔΝΤ, την τάξη των καπιταλιστών. Ένα πιο δυνατό ΚΚΕ από καλύτερες θέσεις θα υπερασπιστεί τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, στην προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας. Κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές, το ζήτημα είναι να δυναμώσει η λαϊκή αντιπολίτευση, με ένταση της λαϊκής πάλης και αντεπίθεση. Σήμερα, σκεφτείτε τις αρνητικές συνέπειες που είχε για τα λαϊκά συμφέροντα και το εργατικό - λαϊκό κίνημα το εκλογικό αδυνάτισμα του ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί έχει επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα και προβάλλει το μοναδικό, ρεαλιστικό και αναγκαίο δρόμο για μια πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Υπάρχει εναλλακτική λύση, διέξοδος προς όφελος του λαού. Είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού. Η Ελλάδα έχει δυνατότητες (βιομηχανία, αγροτική οικονομία, ορυκτός πλούτος κλπ.) να παράγει το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που έχει ανάγκη ο λαός. Και από εκεί να συνάψει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες. Αυτές οι δυνατότητες δεν αξιοποιούνται εξαιτίας των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της υποταγής τους στο καπιταλιστικό κέρδος. Είναι η μοναδική πρόταση που μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Είναι ο μοναδικός δρόμος που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ που στρέφονται σε βάρος των λαών, είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών, που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμοι που πάντα ήταν στρωμένοι με το αίμα των λαών. Μια τέτοια πορεία ανατροπής δεν θα είναι μοναχική κι αποκομμένη, όπως ισχυρίζονται όλα τ' άλλα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, θα εμπνεύσει κινήματα που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Μπορούμε να φέρουμε πιο κοντά τη λαϊκή νίκη. Το ΚΚΕ απευθύνεται σ' εσάς και λέει ότι υπάρχει ελπίδα. Η πρότασή του είναι η μοναδική ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και στις θυσίες που υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Σήμερα μπορούν να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις οργάνωσης, ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της λαϊκής συμμαχίας. Μπορούν να υπάρχουν ρωγμές στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει στην Ελλάδα και διεθνώς. Αρκεί ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του, να την κάνει δύναμη αγώνα και ανατροπής. Κι όπως λέει και ο ποιητής: "Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς...". Σ' αυτή την πορεία χρειάζεται ένα πιο δυνατό ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ, στη Βουλή και πάνω απ' όλα στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στα μεγάλα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους νεολαίας. Μαζί με το ΚΚΕ, για να γίνει ο λαός κυρίαρχος της οικονομίας και της εξουσίας, για μια πραγματικά αληθινή εργατική - λαϊκή κυριαρχία, εξουσία. Ψηφίζω, δυναμώνω το ΚΚΕ παντού, δύναμη και ελπίδα είναι του λαού! Από αύριο το πρωί, που είναι και τυπικά η πρώτη ημέρα της εκλογικής μάχης, μέχρι τις 20 του Σεπτέμβρη ξεχυνόμαστε στους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, όλης της Αττικής, όλης της Ελλάδας. Επικοινωνούμε με όλους τους γνωστούς και φίλους, τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, παλιούς και νέους συντρόφους, όλα τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Είμαστε όλοι στο πόδι, μιλάμε, συζητάμε με τους εργαζόμενους. Απλώνουμε συντροφικά το χέρι σε όσους έχουν τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους στόχους, τα ίδια οράματα με εμάς, έστω κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας αυτή τη στιγμή. Τους πείθουμε να έρθουν μαζί μας στις 20 Σεπτέμβρη, ψηφίζουμε δυνατό ΚΚΕ στην κάλπη. Ισχυρό ΚΚΕ, αντεπίθεση λαέ! Γεια σας και με τη νίκη, καλή δύναμη σε όλους και όλες».
902

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Δ. Κουτσούμπας: Δεν έχει κανένα νόημα η διαδικασία των διερευνητικών εντολών




Δ. Κουτσούμπας: Δεν έχει κανένα νόημα η διαδικασία των διερευνητικών εντολών

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, με σχετικό του Δελτίο Τύπου, ενημερώνει ότι:
«Σε επικοινωνία που είχε ο πρόεδρος της ΝΔ, Β. Μεϊμαράκης, με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο πλαίσιο της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών, ο Δ. Κουτσούμπας επανέλαβε τη γνωστή και ήδη εκφρασμένη θέση του ΚΚΕ, ότι δηλαδή το ΚΚΕ δε συμμετέχει στη διαδικασία των διερευνητικών εντολών και δε στηρίζει καμία κυβέρνηση αστικής αντιλαϊκής διαχείρισης. Επίσης, τόνισε ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει κανένα νόημα κι αντικείμενο, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα ή πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης, με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς στη βουλή».
902

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα




20/08/15
Το ΚΚΕ θα δώσει τη μάχη των εκλογών για να δυναμώσει το μήνυμα της αντίστασης, της πάλης ενάντια στα επαίσχυντα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς, τους αντιλαϊκούς νόμους, για να ενισχυθεί η μοναδική δύναμη που μπορεί να στηριχτεί πάνω της το εργατικό λαϊκό κίνημα, να ηγηθεί της πάλης για μια πραγματική εναλλακτική διέξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού, για το ίδιο το μέλλον της νέας γενιάς.
Το ΚΚΕ θα σταθεί απέναντι σε κάθε εκβιαστικό δίλημμα, σε κάθε προσπάθεια κοροϊδίας, αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανένα νόημα οι όποιες τυπικές διαδικασίες των διερευνητικών εντολών για σχηματισμό κυβέρνησης μετά την απόφαση παραίτησης της σημερινής.
Το ΚΚΕ, όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει και σήμερα αισθάνεται δικαιωμένο γι' αυτό, δεν παίρνει μέρος στις διάφορες απόπειρες διαμόρφωσης αντιλαϊκών κυβερνήσεων διαχείρισης, όπως κι αν αυτές ονομασθούν, «ειδικού σκοπού», «αριστερές», «σωτηρίας», που οδηγούν συνέχεια το λαό στη χρεοκοπία, όπως έδειξε η πείρα των τελευταίων 5 χρόνων της κρίσης, με τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και το τελευταίο 6μηνο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Το ΚΚΕ θα διεκδικήσει κάθε λαϊκή ψήφο, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή, σε κάθε πόλη και χωριό της πατρίδας μας, για την ολόπλευρη ενίσχυσή του, για να βγει δυνατός ο ίδιος ο λαός, για τη δική του προοπτική και εξουσία.

http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/dhlosh_toy_gg_ths_ke_toy_kke_dhmhtrh_koytsoympa_20/8/2015

ΤΟ Χαλκιδικής του ΚΚΕ: Ο ορυκτός πλούτος αποτελεί λαϊκή περιουσία και μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιείται




ΤΟ Χαλκιδικής του ΚΚΕ: Ο ορυκτός πλούτος αποτελεί λαϊκή περιουσία και μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιείται
Σχετικά με την προσωρινή διακοπή των εργασιών στις Σκουριές και σε μέρος εργασιών στην Ολυμπιάδα, η ΤΟ Χαλκιδικής του ΚΚΕ τονίζει ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, γιατί «δέχονται ως αναγκαίο την παράδοση του ορυκτού πλούτου στο κεφάλαιο». Τονίζει ακόμα ότι «η μόνη λύση στην υπόθεση αυτή είναι να σταματήσει άμεσα η παράδοση του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής στο μεγάλο κεφάλαιο». Η ανακοίνωση της ΤΟ Χαλκιδικής του ΚΚΕ αναφέρει συγκεκριμένα: «Οι εξελίξεις σχετικά με την μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή της Β. Χαλκιδικής, πρέπει να προβληματίσουν τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ και τις αποφάσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Πέρα από την απόφαση για διακοπή των εργασιών στις Σκουριές και σε ένα μέρος της Ολυμπιάδας, κρύβεται το πιο ουσιαστικό: ότι δέχονται ως αναγκαίο την παράδοση του ορυκτού πλούτου στο κεφάλαιο. Θεωρούν αναγκαία την ΕΕ και αποδέχονται τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, που εκφράζονται με όρους όπως η ανταγωνιστικότητα, η υγιής επιχειρηματικότητα κ.ά. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση δέχεται αυτή την πολιτική, που εφάρμοζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν χωράει καμιά επανάπαυση, καμιά αυταπάτη για τον λαό της Χαλκιδικής. Θεωρούμε ότι η μόνη λύση στην υπόθεση αυτή είναι να σταματήσει άμεσα η παράδοση του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής στο μεγάλο κεφάλαιο. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας και της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου βρίσκεται στο επίκεντρο. Αν δηλαδή θα πραγματοποιείται μεταλλευτική και εξορυκτική δραστηριότητα προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, ή αν θα αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας, δημιουργίας αμύθητων κερδών για μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, όπως η El Dorado και η Ελληνικός Χρυσός. Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι ο ορυκτός πλούτος αποτελεί λαϊκή περιουσία, και μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιείται. Σε αυτό το σκεπτικό έχουμε υποστηρίξει τα αιτήματα των εργαζομένων στα μεταλλεία, ενάντια στις μαζικές απολύσεις, στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, για μέτρα ασφάλειας στον χώρο εργασίας, για το μισθό και το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Τους καλούμε να παλέψουν για τα δικαιώματά τους, μακριά από τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι απαραίτητη για ένα λαό που θέλει να καθορίζει τη ζωή και το μέλλον του, με την εργατική λαϊκή εξουσία. Μόνο με αυτή την αντίληψη, και στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού για την παραγωγή και τη μεταλλευτική βιομηχανία, υπάρχει η δυνατότητα να προστατευτεί ο τόπος και το περιβάλλον, η υγεία των κατοίκων της περιοχής. Σε αυτό τον στόχο, σε αυτό τον αγώνα, πρέπει να συναντηθούν οι εργαζόμενοι της Χαλκιδικής, οι εργαζόμενοι των μεταλλείων, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι, οι φτωχοί αγρότες. Αυτή η κατεύθυνση της πάλης μπορεί να βάλει τέρμα στην κοροϊδία, στο ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου, στην ανεργία και στην καταστροφή του περιβάλλοντος».

http://www.902.gr/eidisi/politiki/73599/halkidikis-toy-kke-o-oryktos-ploytos-apotelei-laiki-perioysia-kai-mono-etsi

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;




Ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε. Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο. Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος. Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α. Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες. Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου. Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα. Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του. Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/102#ixzz3jMUmzbFI

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

"Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ..."





"Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ..."

Σαν σήμερα το 1936 δολοφονήθηκε, από το καθεστώς του Φράνκο, ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Με αφορμή αυτή τη δυσάρεστη επέτειο, αναδημοσιεύουμε κείμενο του Ριζοσπάστη, για τη ζωή και το έργο του γελαστού παιδιού.



ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Οικουμενική, αθάνατη η ποίησή του

19 Αυγούστου 1936 ο Λόρκα δολοφονείται από τους φαλαγγίτες του δικτάτορα Φράνκο

Ανθρωποι, πόθοι, πάθη, έρωτες, αγώνες, παραδόσεις, φύση ήταν ο μαγικός ιστός πάνω στον οποίο ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ύφανε την οικουμενική, αθάνατη ποίησή του. Ο ποιητής, μέσα από την ποίησή του, «τραγούδησε» την αγάπη αλλά και το θάνατο, μίσησε το δεσποτισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όρθωσε το ανάστημά του σε κάθε μορφή αδικίας. Ο Λόρκα καταδίκαζε την καπιταλιστική κοινωνία και όλα όσα είχε σαν συνέπειες - την αδιαφορία για τη δυστυχία, την αποξένωση, τη φτώχεια και το ρατσισμό. Το έργο του απαγορεύτηκε στην Ισπανία μέχρι το 1953, όταν ξαναεμφανίστηκε λογοκριμένο. Μόνο μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, έγινε δυνατό να συζητηθεί δημόσια το έργο και ο θάνατός του. Ο Λόρκα έβλεπε πέρα από τις περιστάσεις, αναζητώντας μια εξήγηση, με το φόβο πως η δυστυχία γύρω του δεν φαινόταν να έχει καμιά κοινωνική ή ηθική εξήγηση. Στο ποίημα «Τυφλό Πανόραμα της Νέας Υόρκης», έγραφε: «Ο αυθεντικός πόνος που κρατά τα πάντα ξύπνια είναι μια μικροσκοπική, απέραντη φωτιά στα αθώα μάτια άλλων συστημάτων». Ενώ στο «Ξημέρωμα», με θέμα πάλι τη Νέα Υόρκη, έγραφε: «Το ξημέρωμα της Νέας Υόρκης στενάζει στ' απέραντα κλιμακοστάσια, ψάχνοντας μέσα απ' τις γωνίες νάρδους από σχεδιασμένη αγωνία. Το ξημέρωμα φτάνει και κανείς δεν το παίρνει στο στόμα του γιατί εκεί δεν έχει αύριο και δυνατότητα ελπίδας». Ο Λόρκα και το θέατρο Στο θέατρο, ο Λόρκα ανακάλυψε ένα ισχυρό μέσο να συνδέεται με το κοινό και να το προκαλεί. Το θέατρο, έγραφε, «είναι ποίηση που σηκώνεται από το βιβλίο και γίνεται ανθρώπινη. Κι όσο γίνεται ανθρώπινη, μιλάει και φωνάζει, κλαίει και απελπίζεται». «Θηριοδαμαστής και μυθικό ζώο», έργο του Φ. Γκ. Λόρκα «Θηριοδαμαστής και μυθικό ζώο», έργο του Φ. Γκ. Λόρκα Αυτή τη σχέση του με το κοινό καταγράφει στο τελευταίο του έργο το «Κοινό» και στο μονόπρακτο «Κωμωδία χωρίς τίτλο». Το «Κοινό», δράμα υπερρεαλιστικό, δίνει μια άλλη εικόνα για το έργο του Λόρκα . Τολμηρή αναζήτηση ενός ονειρικού θεάτρου με ποιητικές εκλάμψεις, όπου μέσα από τεχνικές και μοτίβα που πολύ αργότερα θα χρησιμοποιηθούν από την πρωτοπορία του θεάτρου (Pirandello, Cocteau, Genet, Beckett κ.ά.), μιλάει για τον ομοφυλόφιλο έρωτα, το θάνατο, την αδυναμία και το τυχαίο στον έρωτα, προβληματίζεται πάνω στη φύση του θεάτρου, στις σχέσεις συγγραφέα - έργου - θεατή. Η «Κωμωδία χωρίς τίτλο», απόηχος των ταραγμένων χρόνων 1935-36, κινείται σ' ένα κλίμα ανησυχητικό κι απειλητικό, κι έχει σαν θέμα την τέχνη, το θέατρο και την επανάσταση. «Τολμηρότατο και με μια εντελώς νέα τεχνική. Είναι το καλύτερο που έχω γράψει για το θέατρο. (...) Δεν αντιλήφτηκαν τίποτα ή τρόμαξαν - το καταλαβαίνω. Το έργο είναι πολύ δύσκολο και για την ώρα δεν μπορεί να παιχτεί. Εχουν δίκιο. Αλλά σε δέκα ή είκοσι χρόνια θα γίνει τρομερή επιτυχία. Θα δεις». Αυτά είναι τα λόγια του Λόρκα , μετά την πρώτη ανάγνωση του έργου, σε φίλους του, το φθινόπωρο του 1931. Από τότε το έργο ξαναδουλεύτηκε αλλά δεν εκδόθηκε ποτέ ολόκληρο. Μια μορφή του χειρογράφου παραδόθηκε στον R. M. Nadal που για χρόνια πολλά έψαχνε για άλλες εκδοχές του έργου και τη χαμένη 5η σκηνή του χειρογράφου. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1978 στην Ισπανία με το μονόπρακτο «Κωμωδία χωρίς τίτλο», που αρχικά νόμισαν ότι πρόκειται για την περίφημη χαμένη 5η σκηνή και δεν αποκλείεται να είναι. Η δολοφονία Κοντά στη Γρανάδα, στο χωριό Βιθνάρ, κοντά στην «Πηγή των Δακρύων» βρήκε τραγικό θάνατο πριν από εβδομήντα επτά χρόνια, το πρωινό της 19ης Αυγούστου 1936, δολοφονημένος από τους φαλαγγίτες του δικτάτορα Φράνκο. Ο Λόρκα είχε προειδοποιηθεί από τους φίλους του τον Ιούλιο του 1936, όταν ήταν ήδη γνωστό ότι ο Φράνκο ετοίμαζε τα στρατεύματά του στο ισπανικό Μαρόκο και θα ξεσπούσε ο εμφύλιος πόλεμος, να μην πάει στην Ανδαλουσία. Δύο ημέρες μετά την άφιξή του στη Γρανάδα ξέσπασε ο πόλεμος. Η περιοχή ήταν η πρώτη που κατελήφθη από τους φρανκιστές, ο γαμπρός του Λόρκα και δήμαρχος της Γρανάδας συνελήφθη στις 16 Αυγούστου και την επομένη εκτελέστηκε. Την ίδια ημέρα συνελήφθη και ο Λόρκα . Το φασιστικό καθεστώς δε δίστασε να εκτελέσει έναν διάσημο ποιητή, που προερχόταν από μια πολύ γνωστή οικογένεια της περιοχής. Αλλά δεν είναι περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι εκείνη τη χρονιά μόνο στην περιοχή γύρω από την Αλάμπρα η φάλαγγα εξετέλεσε 30.000 άτομα, αφού ο Φράνκο είχε διακηρύξει ότι θα «προστάτευε» την Ισπανία από «τη διεθνή κομμουνιστική, εβραϊκή και μασονική συνωμοσία». Παρόλο που ο ποιητής ποτέ δεν εντάχθηκε στο εργατικό επαναστατικό κίνημα, οι κοινωνικές και πολιτικές του θέσεις ήταν τόσο εμφανείς, που για τον Φράνκο και τους υποστηρικτές του δεν είχε καμιά διαφορά από έναν κομμουνιστή.

Σοφία Αδαμίδου



http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7576935&textCriteriaClause=%2B%CE%9B%CE%9F%CE%A1%CE%9A%CE%91

Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

Μάνος Κατράκης: Ο αγωνιστής της υποκριτικής




14 Αυγούστου 1908:
Γεννιέται ο κομμουνιστής ηθοποιός Μάνος Κατράκης. Στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής και στα χρόνια του εμφυλίου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της Αντίστασης. Απολύεται από το Εθνικό Θέατρο για τις ιδέες του, συλλαμβάνεται, του ζητούν να υπογράψει δήλωση, αρνείται και εξορίζεται στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη, μέχρι το 1952. Αλλά και αργότερα, ήταν πάντα από τους πρώτους, σε όλους τους λαϊκούς αγώνες και πάντα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέχρι το θάνατό του. Σε δύσκολες εποχές ο Μάνος Κατράκης, είτε με το λόγο του «Προμηθέα», είτε με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις διεκδικήσεις του ΚΚΕ, τίποτε άλλο δεν επιζητούσε από το να υπηρετήσει τον άνθρωπο.
«Η ζωή άρχισε από τότε που μπήκα στο Κόμμα μου», είχε πει ο ίδιος. «Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής. Αισθάνομαι υπερηφάνεια για το Κόμμα, για τις εκατοντάδες χιλιάδες τους συντρόφους, που αποτελούν τον κορμό του μεγάλου δέντρου του μέλλοντος. Από αυτό αντλούμε όλη τη δύναμη για την τελική δικαίωση των αγώνων και θυσιών του λαού μας. Από τη ζωοδότρα πηγή αυτού του λαού παίρνουμε εμείς οι καλλιτέχνες το υλικό, που το κάνουμε λόγο, εικόνα, ποίηση, μουσική, θέατρο και ό,τι άλλο βοηθά στην καλυτέρευση του νου και της ψυχής».

902

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

"Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ"




"Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ"

Σαν σήμερα, χαράματα 14ης Αυγούστου 1954, στην Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί, εκτέλεσαν τον Νίκο Πλουμπίδη. Στην κυβέρνηση βρισκόταν ο «Ελληνικός Συναγερμός», του Παπάγου. Βεβαίως, δύο χρόνια πριν, το Μάρτη του 1952, οπότε εκτέλεσαν τον Νίκο Μπελογιάννη, στην κυβέρνηση βρισκόταν το «Κέντρο», με επικεφαλής τον Πλαστήρα. Εχει τη δική της αξία η μελέτη και η γνώση της ιστορίας των αστικών πολιτικών κομμάτων. Είναι χρήσιμη και για σήμερα, γιατί η ιστορία τους δείχνει από τη μια τους ελιγμούς τους, αλλά δείχνει την ενιαία ταξική στάση τους απέναντι στο εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ. «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες της εποχής, για τον Νίκο Πλουμπίδη. Ο Νίκος Πλουμπίδης πιάστηκε στις 25 Νοέμβρη του 1952. Η δίκη του άρχισε στις 24 Ιούλη 1953. Μαζί του δίκαζαν ερήμην και τους Ν. Ζαχαριάδη, Γ. Ιωαννίδη, Β. Μπαρτζιώτα, Μ. Πορφυρογένη, Π. Ρούσο, Λ. Στρίγγο, Μ. Βλαντά, Γ. Βοντίτσιο - Γούσια κ.ά. Ολοι με την κατηγορία της «παράβασης» του ΑΝ 375 της μεταξικής δικτατορίας περί κατασκοπείας. Ο Νίκος Πλουμπίδης εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1926. Στο μεσοπόλεμο ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση μέσα από την «Αριστερή Παράταξη» των δασκάλων (που στηριζόταν από το ΚΚΕ). Το Μάρτη του 1933 εκλέχθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ, της οποίας ήταν και εκπρόσωπος στην Κόκκινη Συνδικαλιστική Διεθνή. Υπήρξε μέλος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935, ενώ κατά το 6ο Συνέδριο του Κόμματος, το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, αναδείχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Τον Ιούνη του 1938 σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα εκλέχθηκε μέλος του ΠΓ της ΚΕ αναλαμβάνοντας την καθοδήγηση του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης. Την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και πρώτος καθοδηγητής της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος το 1945 αναδείχθηκε και πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάρκεια του Εμφυλίου ο Πλουμπίδης παρέμεινε στην Αθήνα, ενώ από την άνοιξη του 1949 ανέλαβε υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου στην Ελλάδα. Στις 25/7/1952 το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο - σε μεγάλο βαθμό - και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (του προδότη, του χαφιέ, κ.λπ.). Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Και ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρξε θύμα συγκυριών και λανθασμένων - ενδεχομένως και προβοκατόρικα διοχετευμένων - παραπλανητικών πληροφοριών. Πράγματι, η Ασφάλεια διέδιδε προβοκατόρικες φήμες, κατασκευασμένα σενάρια, με σκοπό να σπείρει τη σύγχυση και την αμφιβολία ανάμεσα στους κομμουνιστές. Για παράδειγμα, προπαγανδιζόταν σκόπιμα η διαφοροποιημένη και προβοκατόρικη στάση αστών πολιτικών και επικεφαλής των διωκτικών αρχών απέναντι σε στελέχη του ΚΚΕ, όπως του αρχιασφαλίτη Ιωάννη Πανόπουλου, που έβριζε δημόσια τον Μπελογιάννη, ενώ επαινούσε τον Πλουμπίδη. Σε αυτό το κλίμα κατηγορήθηκε και ο Πλουμπίδης ως χαφιές. Από αυτό το κλίμα δεν ήταν απαλλαγμένος ούτε ο ίδιος ούτε άλλα στελέχη του ΚΚΕ, που, αργότερα, όταν διαχωρίστηκαν ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά από το ΚΚΕ, εμφανίστηκαν να καταγγέλλουν τη λεγόμενη «πρακτορολογία του Κόμματος». Βεβαίως, ο Νίκος Πλουμπίδης έμεινε πιστός στο ΚΚΕ. «Δε με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του Κόμματός μου», τόνιζε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 25/7/1954. «Η ανακοίνωση του Κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξει το Κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το Κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα». Επίσης, αποστομωτική σε όσους έως και σήμερα προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την υπόθεση Πλουμπίδη για να χτυπήσουν το ΚΚΕ αποτελεί το γράμμα που άφησε και το οποίο ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: «Εκείνοι που με αγαπούν και με σέβονται οφείλουν να πειθαρχήσουν στο Κόμμα, να διαφυλάξουν την ενότητά του και να έχουν εμπιστοσύνη στην ηγεσία του. Τιμή μου εγώ, πάνω απ' όλα, έχω την τιμή του Κόμματος». Η 9η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1958) διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία του προβοκάτορα και του χαφιέ και αποφάσισε την αποκατάσταση του Νίκου Πλουμπίδη.
http://nikarast.blogspot.gr/2015/08/blog-post_29.html

ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ: Γιορτάστηκαν τα 89α γενέθλια του ηγέτη της Κούβας




ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
Γιορτάστηκαν τα 89α γενέθλια του ηγέτη της Κούβας

ΑΒΑΝΑ.--
Τα 89α γενέθλια του ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο Ρους, γιορτάστηκαν χτες στο νησί, με εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις. Επίσης, μηνύματα στον Κουβανό ηγέτη απέστειλαν άλλοι ηγέτες της Λατινικής Αμερικής και άλλων χωρών του κόσμου, ενώ επίσκεψη στην Κούβα πραγματοποιεί ο πρόεδρος της Βολιβίας, Εβο Μοράλες. Ο Φιντέλ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926 στην πόλη Μπιράν, από τον Ισπανό μετανάστη από τη Γαλικία, που στη συνέχεια απέκτησε εκτάσεις με ζαχαροκάλαμο, Ανχελ Κάστρο Αργκίς και την Κουβανέζα Λίνα Ρους Γκονζάλες, αγρότισσα που εργαζόταν στα κτήματά του. Από το 1945 συμμετείχε ενεργά στους φοιτητικούς πολιτικούς αγώνες στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Το 1947 πήρε μέρος στην εκστρατεία εναντίον της τυραννίας του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία, ενώ συμμετείχε μαζί με το κολομβιανό λαό στη λαϊκή εξέγερση του Απρίλη του 1948 στην Μπογκοτά. Υπήρξε μέλος του Κόμματος του Κουβανικού Λαού (Ορθόδοξοι). Μετά από το πραξικόπημα του 1952, αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Φλουχένσιο Μπατίστα και ηγήθηκε της αποτυχημένης στρατιωτικά αλλά με μεγάλη συμβολική αξία επίθεσης στα στρατόπεδα του Σαντιάγκο δε Κούβα και Μπαγιάμο, στις 26 Ιούλη του 1953, που συνέβαλε να δυναμώσει η «φωτιά» της εξέγερσης που προετοιμαζόταν. Φυλακίστηκε για 22 μήνες και απελευθερώθηκε χάρη στη λαϊκή πίεση και ίδρυσε το «Κίνημα της 26ης Ιούλη». Αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό και εκεί οργάνωσε τη λαϊκή (ένοπλη) εξέγερση εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Στις 2 Δεκέμβρη του 1956, αποβιβάστηκε στην Κούβα, ως αρχηγός της ομάδας που είχε φτάσει με το πλοίο «Γκράνμα» και ξεκίνησε ο επαναστατικός αγώνας στη Σιέρα Μαέστρα. Οι επαναστάτες την 1η Γενάρη του 1959 ολοκληρώνουν τη νίκη τους και ο Φιντέλ αναλαμβάνει τα καθήκοντα του αρχηγού των Ενόπλων Επαναστατικών Δυνάμεων και στις 13 Φλεβάρη διορίζεται πρόεδρος της Επαναστατικής Κυβέρνησης. Στις 16 Απρίλη του 1961, ανακηρύσσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας των Ενωμένων Επαναστατικών Οργανώσεων και του Ενωμένου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης της Κούβας και από την επανίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, τον Οκτώβρη του 1965, ανέλαβε τη θέση του Α' Γραμματέα και παρέμεινε σε αυτή μέχρι το 2006, οπότε λόγω ασθένειας αποσύρθηκε από τα κομματικά και κυβερνητικά καθήκοντά του.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8551176

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: Ορκισμένος εχθρός του καπιταλισμού




ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: Ορκισμένος εχθρός του καπιταλισμού

«Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί Οι έμποροι φωνάζουν γι' αγορές Οι άνεργοι πεινούσαν Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ' το τραπέζι Κηρύχνουν τη λιτότητα Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα Ζητάνε θυσίες Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους Για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο .... Τι περιμένετε; Οτι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν! Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν! Από φιλία Θα σας προσκαλέσει η τίγρη Να της βγάλετε τα δόντια!
Τέτοια περιμένετε!» (Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου Bertolt Brecht)
* * *

Πάντα επίκαιρος ο λόγος του μεγάλου ποιητή, πεζογράφου, δραματουργού, θεωρητικού, σκηνοθέτη και δασκάλου, Μπέρτολτ Μπρεχτ, που στις 14 Αυγούστου συμπληρώνονται 59 χρόνια από το θάνατό του. Ο «στρατευμένος» στο μαρξισμό και σοσιαλισμό, δημιουργός, με το πολύμορφο έργο του, για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, αποτέλεσε, όχι μόνο μια πρωτοπορία, αλλά και πολιτιστική «επανάσταση» στη Δυτική Ευρώπη του 20ού αιώνα. Μια επανάσταση που γνώρισε διεθνή απήχηση. Επηρέασε πολλούς καλλιτέχνες παγκοσμίως, αλλά και πολεμήθηκε πολύμορφα, όσο κανένα άλλο αισθητικό κίνημα, από δηλωμένους κι αδήλωτους εχθρούς, από «άσπονδους φίλους». Γεννήθηκε στις 10 Φλεβάρη του 1898 στο Αουγκσμπουργκ και πέθανε στις 14 Αυγούστου του 1956, στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου είχε εγκατασταθεί οριστικά από το 1949. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Αουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Οταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λότον. Ομως και στην Αμερική τα πράγματα για εκείνον δεν ήταν ρόδινα. Τον Σεπτέμβρη του 1947, ο Μπρεχτ (μαζί με καμιά σαρανταριά ακόμα καλλιτέχνες του Χόλιγουντ) κλήθηκε από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών (House Un-American Activities Committee - HUAC) να δώσει εξηγήσεις διότι, λέει, είχε γράψει «ορισμένα αρκετά επαναστατικά ποιήματα, θεατρικά έργα και άλλα κείμενα». Το θέατρο «εργαστήρι» κοινωνικής αλλαγής Ενώ καταθέτει στην Επιτροπή Μακάρθι Ενώ καταθέτει στην Επιτροπή Μακάρθι Η ακριβή προσφορά του Μπρεχτ είναι το έργο του και οι θέσεις του για το θέατρο, που μας δίνουν το δικαίωμα ν' αναρωτηθούμε πόσοι και πώς, μετά απ' αυτόν (αλλά και πριν), μίλησαν από σκηνής όπως εκείνος για τα καίρια θέματα, όχι μόνο της εποχής μας, αλλά κάθε καιρού και τόπου. Πόσοι είχαν τη δική του φλεγόμενη και φλέγουσα συνείδηση των ανίατων κοινωνικών πληγών, πόσοι μπόρεσαν να μεταδώσουν τη συνείδηση αυτή στους ανυποψίαστους, όχι με ρητορείες και δημαγωγικές κορόνες, αλλά με ζέοντα θεατρικό λόγο και πράξη. Στη χαραυγή του 21ου αιώνα, σ' έναν κόσμο βαθύτατων αλλαγών, αναπόφευκτα αναρωτιόμαστε: Τι έχει χαθεί και τι ενσωματώθηκε στην παγκόσμια θεατρική παράδοση από τη θεωρία και την πρακτική του Μπρεχτ για το θέατρο; Ποια η θέση και ο ρόλος της «παρεμβατικής σκέψης» του στο άλυτο κουβάρι αντιθέσεων της πραγματικότητας και ρευμάτων σκέψης, που χαρακτηρίζει το σημερινό κόσμο; Πώς επανεκτιμάται η μέθοδός του, της συνεργατικής δουλειάς, που πρώτος - και μάλλον μόνος μέχρι σήμερα - εφάρμοσε και στην παραγωγή έργων τέχνης; Την εποχή που ο εξπρεσιονισμός αποτελούσε το καινούριο ρεύμα της τέχνης, και το θέατρο του παραλόγου έδινε αξιόλογα θεατρικά έργα, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, από μια άλλη οπτική γωνία, αντιμετωπίζει με τη διαλεκτική σκέψη τα σύγχρονα προβλήματα. Ετσι, δημιουργεί μια καινούρια θεατρική άποψη, που θα πάρει το όνομα «Επικό θέατρο». Ο Μπρεχτ πίστευε πως το «αντι-αριστοτελικό», «επικό» θέατρό του προοριζόταν να γίνει το θέατρο της επιστημονικής εποχής. Ηταν πεισμένος ότι το θέατρο πρέπει να γίνει ένα εργαστήρι κοινωνικής αλλαγής. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έκανε μία από τις μεγαλύτερες τομές στο σύγχρονο θέατρο καθώς επιχείρησε να το απομακρύνει από τις μέχρι τότε συμβάσεις του θεάτρου της ψευδαίσθησης. Τα έργα του επαναστατικά, αντιεξουσιαστικά, οι χαρακτήρες του ανθρώπινοι σχοινοβατούν ανάμεσα στη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά τους. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία θα έρθει με τη διασκευή της «Οπερας των ζητιάνων». Διασκευασμένη ως «Η Οπερα της Πεντάρας» σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική του Κουρτ Βάιλ - μία «γροθιά» στην αστική τάξη του Βερολίνου - προκάλεσε τεράστια αίσθηση στην παγκόσμια σκηνή. Η κομμουνιστική θεωρία τον επηρέασε καθοριστικά Η μαρξιστική φιλοσοφία και η κομμουνιστική θεωρία θα τον επηρεάσουν καθοριστικά. Κι ενώ το αστικό θέατρο προσπαθεί να αναπαραστήσει έναν κόσμο τον οποίο κυβερνά η μοίρα, και που επιχειρεί να βυθίσει τους θεατές στα πάθη των ηρώων και στη συγκίνηση του μύθου, ο Μπρεχτ πιστεύει ότι το παραδοσιακό θέατρο, με το να διογκώνει τη συναισθηματική φόρτιση των θεατών μέσα στο μικρόκοσμο των χαρακτήρων, δεν είναι ικανό να δώσει στους θεατές τα μέσα για κριτικό στοχασμό και έτσι τους αποπροσανατολίζει από τον κύριο στόχο, που είναι η κατανόηση και η αλλαγή του εαυτού και του κόσμου (Silberman, 2004: 46-47). Ορίζοντας το σκοπό του θεάτρου του γράφει: «Σκοπός του θεάτρου μου είναι να ξυπνήσει στον θεατή την επιθυμία να καταλάβει την κοινωνία στην οποία ζει και να μεθοδέψει σ' αυτόν το μεράκι να πάρει μέρος στην αλλαγή της». Μάχεται το θεατρικό κατεστημένο, το οποίο θεωρεί ότι χρησιμοποιεί την τέχνη με κύριο στόχο την αναπαραγωγή των κοινωνικών προτύπων μέσα από τη διασκέδαση των θεατών. Σ' αυτό το βαθιά ριζοσπαστικό θέατρο, ηθοποιοί και θεατές είναι μαθητές σε μια συλλογική δράση με σκοπό την αλλαγή. Οι θεατές δεν είναι παθητικοί καταναλωτές και ευσυγκίνητοι δέκτες εύπεπτου θεάματος, αλλά συμμετέχουν ενεργά και συνδιαμορφώνουν από κοινού την παράσταση. Το «Επικό Θέατρο», που επινόησε ο Μπρεχτ, αποτελεί άρνηση του αστικού - συναισθηματικού - ψυχολογικού θεάτρου τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη δομή. Οπως εξηγεί ο ίδιος, στις Σημειώσεις για το έργο «Ανοδος και πτώση της πόλης Μαχαγκόνι», θέμα και στόχος του «Επικού Θεάτρου» είναι η κοινωνική κι όχι η ατομική συναισθηματική δραματική πράξη. Τα πρόσωπα δε δρουν μόνο αλλά και κρίνουν τα διαδραματιζόμενα. Και, γενικότερα, δεν επιδιώκεται να συγκινηθεί ο θεατής αλλά να καταλάβει, να κρίνει και να δράσει. Με όπλο τη σάτιρα, σηκώνει το δικό του πόλεμο ενάντια στους εχθρούς της ανθρωπότητας: Τον πόλεμο, τη βία, την τυραννία, τη χρηματο-λαγνεία, τη φτώχεια, την αδικία, την ψευτιά, την εκμετάλλευση κι όλα τα άλλα εγκλήματα κατά του γένους «άνθρωπος». Οπως λέει και πάλι στις Σημειώσεις για τον «Αρτούρο Ούι», «πρέπει να συντριβούν οι μεγάλοι πολιτικοί εγκληματίες, και να συντριβούν κάτω από τη γελοιοποίηση γιατί, στην πραγματικότητα, δεν είναι μεγάλοι εγκληματίες αλλά δράστες μεγάλων πολιτικών εγκλημάτων»... Ωστόσο, ο Μπρεχτ δεν έπαιζε τον δογματικό δάσκαλο, όπως μερικοί θέλουν να τον παρουσιάζουν. Εθετε προβλήματα και ανέθετε στο θεατή να βρει τη διέξοδο. Στον επίλογο του έργου «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» γράφει: «Πώς αυτό το κακό θα τελειώσει, ψάξτε να βρείτε μοναχοί σας... Πήγαινε ψάξε, αγαπητό κοινό, μια κατάλληλη λύση πρέπει να υπάρχει. Πρέπει, πρέπει, πρέπει»! ... «σ ή μ ε ρ α, κι έχουμε κιόλας αργήσει!» Ο Μπρεχτ πασχίζει να φωτίσει, να κινητοποιήσει τη λογική του θεατή: «Πιστεύω στον Ανθρωπο» - έλεγε - «δηλαδή πιστεύω στο Λογικό του Ανθρώπου... Πιστεύω στην πειστική δύναμη της Λογικής πάνω στους Ανθρώπους... Η γοητεία που αναδίδει η απόδειξη είναι πάρα πολύ μεγάλη. Οι περισσότεροι άνθρωποι της παραδίνονται αμέσως. Με τον καιρό, της παραδίνονται όλοι. Η Σκέψη είναι μια απ' τις μεγαλύτερες ηδονές του ανθρώπινου γένους». ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ: «Το άδικο προχωράει σήμερα με αβέβαιο βήμα. Γι' ακόμα δέκα χιλιάδες χρόνια οι καταπιεστές παίρνουνε μέτρα. Η βία μάς βεβαιώνει πως όπως είναι τα πράγματα, θα παραμείνουν. Φωνή άλλη δεν ακούγεται πάρεξ η φωνή των κυριάρχων, ενώ η εκμετάλλευση ξελαρυγγιάζεται στις αγορές πως μόλις τώρα ν' αποδίδει ξεκινάει. Μα κι από τους καταπιεσμένους πολλοί λένε τώρα: "Κείνο που θέλουμ' εμείς ποτέ δεν πρόκειται να γίνει". Ομως όποιος ακόμα ανεβαίνει δεν κάνει να λέει ποτέ! Καθόλου βέβαιο το βέβαιο δεν είναι. Οταν οι Αποπάνω αποσώσει θα 'χουνε τους λόγους τους, θα μιλήσουνε οι Αποκάτω. Ποιος θα τολμήσει πια να ξαναπεί ποτέ! Ποιος φταίει που υπάρχει ακόμα καταπίεση; Εμείς! Ποιος να την συντρίψει θ' αναλάβει; Εμείς ομοίως! Οι γονατισμένοι όλοι, εμπρός! Σηκωθείτε! Οι χαμένοι όλοι, εμπρός! Στον αγώνα! Πολεμήστε! Οποιος την κατάστασή του ξέρει και κατανοεί πώς θα εμποδιστεί να την αλλάξει; Οι νικημένοι του σήμερα, βλέπετε, είναι οι νικητές του αύριο, όσο για κείνο το ποτέ έχει πλέον γίνει σ ή μ ε ρ α, κι έχουμε κιόλας αργήσει!»
Σ. ΑΔΑΜΙΔΟΥ
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8545774