Την άλλη φορά… Αριστερά!

Την άλλη φορά… Αριστερά!
Το νέο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ το νέο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου με τον τίτλο «Την άλλη φορά… Αριστερά». Ένα βιβλίο – συλλογή της αρθρογραφίας του συγγραφέα στο «enikos.gr» την περίοδο 2013 – 2015. Περιέχει άρθρα και σκέψεις για: την οικονομική κρίση την Ευρωπαϊκή Ένωση την αναβίωση του φασισμού την εναλλακτική λύση στα Μνημόνια την Αριστερά Στον πρόλογο του βιβλίου, ο Νίκος Μπογιόπουλος γράφει: «Τα κείμενα που ακολουθούν είναι μέρος της αρθρογραφίας που δημοσιεύτηκε στο σάιτ «enikos.gr» το διάστημα 2013 – 2015, δηλαδή εν μέσω παρατεταμένης οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Η έκδοσή τους στην παρούσα μορφή οφείλεται στην επιμονή του Βασίλη και του Δημήτρη, των παιδιών του ΚΨΜ, που μου έκαναν το δώρο να πιστεύουν ότι σκέψεις στο πλαίσιο μιας αρθρογραφίας που εξ αντικειμένου καταπιάνεται με το εφήμερο, μπορεί να παρουσιάζουν διαχρονικό ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον τέτοιο που να δικαιολογεί την πρότασή τους και την απόφασή τους να εκδοθούν σε βιβλίο. Μακάρι να έχουν δίκιο. Σε κάθε περίπτωση τα αίτια που γέννησαν την αρθρογραφία που έχετε στα χέρια σας παραμένουν ζωντανά. Εξίσου ζωντανές ορθώνονται μπροστά μας οι αειθαλείς και διαχρονικές διαπιστώσεις δυο πραγματικών γιγάντων της ανθρώπινης σκέψης. Πολύ πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη 2015 στην Ελλάδα, με τα γνωστά τους αποτελέσματα, ο Μαρξ στον πρόλογο του έργου του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», έγραφε: «…η πάλη των τάξεων στη Γαλλία δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ” ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα », Προφανώς ο Μαρξ με την αναφορά του στα «μέτρια» και «γελοία» πρόσωπα που υποδύονται τους «ήρωες », εννοούσε όλους τους «Λουδοβίκους», όλων των εποχών, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πολιτικά πλάτη, μηδέ των «αριστερών» εξαιρουμένων… Όσο για τον Λένιν, θα παραμένει πάντα σαφής για όσους θέλουν να καταλάβουν και πάντα «ενοχλητικός» για όσους αντιπαραθέτουν μάταια τις διάτρητες βεβαιότητές τους στην πανταχού παρούσα «αλογόμυγα» της διαλεκτικής του: «Θα ήταν λάθος – έγραφε – να νομίζει κανείς πως οι επαναστατικές τάξεις έχουν πάντα αρκετή δύναμη για να πραγματοποιήσουν την επανάσταση, όταν αυτή η επανάσταση έχει ωριμάσει πέρα για πέρα λόγω των συνθηκών της κοινωνικό-οικονομικής εξέλιξης. Όχι, η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι συγκροτημένη τόσο έλλογα και τόσο ‘‘βολικά’’ για τα πρωτοπόρα στοιχεία. Η επανάσταση μπορεί να ωριμάσει, ενώ οι δυνάμεις των επαναστατών δημιουργών αυτής της επανάστασης μπορεί να φανούν ανεπαρκείς για την πραγματοποίησή της – τότε η κοινωνία σαπίζει και αυτό το σάπισμα παρατείνεται κάποτε ολόκληρες δεκαετίες». Ήδη στην πατρίδα μας τα σημάδια του ελλοχεύοντος κινδύνου να μετατραπεί η κρίση σε παρατεταμένο σάπισμα είναι φανερά. Φανερές, όμως, είναι και οι δυνατότητες η Ιστορία να τραβήξει τον άλλο δρόμο».

http://www.imerodromos.gr/thn-allh-fora-aristera/

Πέθανε ο θρυλικός «Lemmy» των «Motörhead»

Πηγή: ΑΡ

Ο επικεφαλής του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος «Motörhead», Ίαν «Λέμι» Κίλμιστερ, πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 70 ετών, ανακοίνωσε χθες το συγκρότημα. Ο ρόκερ, τραγουδιστής και μπασίστας του συγκροτήματος, είχε διαγνωστεί με καρκίνο το Σάββατο.

«Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουμε το συγκλονισμό και τη λύπη μας», ανέφεραν οι «Motörhead» σε ανάρτησή τους στο Fabebook για το θάνατό του. «Θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, αλλά για τώρα, παρακαλούμε, παίξτε "Motörhead" δυνατά, παίξτε "Hawkind" δυνατά, παίξτε τη μουσική του Λέμι ΔΥΝΑΤΑ. Πιείτε ένα ή δύο ποτά».

Εμβληματική φυσιογνωμία, ο τραγουδιστής, που ζούσε στο Λος Άντζελες,θεωρείτο ένας από τους πρωτοπόρους της χέβι μέταλ, αν και έλεγε πάντα ότι οι "Motörhead" ήταν ένα ροκ εν ρολ συγκρότημα. Στη σκηνή είχε το μικρόφωνο τοποθετημένο πάνω από το κεφάλι του ώστε να τραγουδά κοιτώντας προς τα πάνω.

Ο «Λέμι» Κίλμιστερ γεννήθηκε στο Στόουκ - ον - Τρεντ, στην Κεντρική Αγγλία, και μεγάλωσε στο νησί Άνγκολζι, βορειοανατολικά της Ουαλίας.

Ήταν φαν του μυθικού Αμερικανού κιθαρίστα Τζίμι Χέντριξ. Σε εφηβική ηλικία ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αφού είδε τους «Beatles» ζωντανά και εντάχθηκε στους «The Sundowners». Στα 17 του χρόνια, μετακόμισε στο Στόκπορτ μαζί με την κοπέλα του, Κάθι, με την οποία έκανε ένα γιο. Εκεί έγινε μέλος των «Rainmakers», των «The Motown Sect» και το 1965 εντάχθηκε στους «The Rockin' Vickers» με τους οποίους κυκλοφόρησε τα σινγκλ «Zing! Went the Strings of My Heart», «It's Alright» και «Dandy» μέσα σε ένα χρόνο μέσω της δισκογραφικής εταιρείας CBS.

Το 1967 μετακόμισε στο Λονδίνο και συγκατοίκησε με τον Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστα του σχήματος του Τζίμι Χέντριξ. Το 1969 κυκλοφόρησε το δίσκο «Escalator» με τους «Sam Gopal». Στη συνέχεια, έγινε μέλος των «Opal Butterfly» οι οποίοι διαλύθηκαν ένα χρόνο αργότερα.

Το 1972, έγινε μέλος του space rock συγκροτήματος «Hawkwind», μαζί με το ντράμερ Σάιμον Κινγκ. Κατά τη διάρκεια μιας αμερικανικής περιοδείας, ο «Lemmy» συνελήφθη για κατοχή αμφεταμίνης όταν περνούσαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Καναδά και οι «Hawkwind» τον απέλυσαν, αντικαθιστώντας τον με τον μπασίστα των «Pink Fairies», Πολ Ράντολφ.

Ο «Lemmy» συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Λάρι Γουόλις των «Pink Fairies», σχηματίζοντας τους «Motörhead», με την ονομασία του συγκροτήματος να προέρχεται από το τελευταίο κομμάτι που έγραψε όταν ήταν μέλος των «Hawkwind». Αρχικός σκοπός του ήταν να ονομάσει το συγκρότημα «Bastards», αλλά άλλαξε γνώμη μετά από προτροπή του μάνατζερ του. Με τον ντράμερ Λούκας Φοξ να συμπληρώνει τη σύνθεσή τους, οι «Motörhead» ξεκίνησαν πρόβες, αλλά σύντομα τη θέση του κιθαρίστα και του ντράμερ κάλυψαν οι Έντι «Fast» Κλαρκ και Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, αντίστοιχα.

Η συγκεκριμένη σύνθεση γνώρισε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε το συγκρότημα ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του «Νέου Κύματος», του βρετανικού χέβι μέταλ. Το 1981 ανέβηκαν στην κορυφή των charts της πατρίδας τους με το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «No Sleep 'till Hammersmith», ενώ μεγάλη ήταν η επιτυχία των «Overkill», «Bomber», «Ace of Spades» και «Iron Fist». Μετά από αλλαγές στη σύνθεση και προβλήματα με το μάνατζμεντ τους καθ' όλη τη δεκαετία του '80, η σύνθεση του συγκροτήματος σταθεροποιήθηκε από το 1995 και έπειτα με τον Μίκι Ντι στα τύμπανα και τον Φιλ Κάμπελ στην κιθάρα.

Πριν από ένα μήνα πέθανε και ο Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, πρώην ντράμερ του συγκροτήματος, σε ηλικία 61 ετών.

http://www.902.gr/eidisi/moysiki/84157/pethane-o-thrylikos-lemmy-ton-motorhead

«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»

«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»



Πρεμιέρα, στις 2 Γενάρη 2016, για το έργο «Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα που ανεβαίνει στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα, τηλέφωνο: 21 0922 9579), με την Βέρα Κρούσκα, σε σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια Ένκε Φεζολλάρι. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου. Τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Χριστίνας Κωστέα. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Παίζουν επίσης: Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου. Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου. Κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς.

Εκείνο το κρύο πρωινό του Γενάρη του 1946, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι τους, δολοφονούνται ομαδικά τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα, από τις ένοπλες συμμορίες της «Χ». Το τρίχρονο κοριτσάκι της οικογένειας που επέζησε της σφαγής κατέγραψε αργότερα τα φοβερά εκείνα γεγονότα της εξόντωσης της μάνας της, των αδελφιών της, των άλλων συγγενών της σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που σταλάζει όμως από την ψυχή της ελπίδα, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκε να περάσει τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια και να ζήσει «τρέχοντας» κι όχι αργά και φυσιολογικά.

«Πίστεψα» -σημειώνει η Δήμητρα Πέτρουλα- «πως είχα υποχρέωση να το γράψω σαν ελάχιστη ανταπόδοση στην πολύτιμη και συνάμα βαριά κληρονομιά που μου αφήσανε οι σκοτωμένοι μου γονείς και τ' αδέρφια μου. Τη ζωή τους τη χαρίσανε όπου εκείνοι πιστεύανε πως έπρεπε. Αδιαφιλονίκητο δικαίωμά τους. Σε μένα όμως, είτε το 'θελα είτε όχι, αφήσανε το σκοτωμό τους. Έτσι αποφάσισα να γράψω ρωτώντας κι όλους όσοι δεχτήκανε και δέχονται την ίδια με μένα κληρονομιά, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην πατρίδα μου είτε στη Χιλή είτε στη Νικαράγουα είτε στο Λίβανο είτε στην Αφρική ή όπου αλλού. Τι θα την κάνουμε αυτή μας τη βαριά κληρονομιά; Μέτρο να μετράμε το μίσος, αίμα να ποτίζουμε την εκδίκηση ή μαχητή ακούραστο και φύλακα ακοίμητο της Ειρήνης;».

Εβδομήντα χρόνια μετά, το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ και αναγκαίο για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας (της άρνησης της λήθης), σε μια εποχή που ιδεολογικοί απόγονοι των παραπάνω επιδιώκουν μια συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας, εξυμνώντας τους ως «πατριώτες».

Εβδομήντα χρόνια μετά και γίνεται τραγικά επίκαιρο, καθώς οι ιδεολογικοί απόγονοι των ναζί προσπαθούν να βρουν κοινωνικά ερείσματα, εκμεταλλευόμενοι την εντεινόμενη κρίση και τις συνέπειές της.

Τραγικά επίκαιρο καθώς γινόμαστε μάρτυρες του δράματος των ανθρώπων που οι εμφύλιοι, οι ξένες επεμβάσεις και οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική ξεριζώνουν από τον τόπο τους.

Εβδομήντα χρόνια μετά και το μήνυμα της πολύπαθης γενιάς είναι χαραγμένο στο μνημείο των εκτελεσμένων, που ευλαβικά έστησε η Δήμητρα Πέτρουλα: «Διαβάτη αντί μνημόσυνο/ ιστόρισε την ερημιά/ που άφησε πίσω ο διχασμός/ σαν πέρασ' απ' τη Μάνη. / Είθε ο δικός μας σκοτωμός/ και το δικό μας αίμα/ να γίνει για τους ζωντανούς/ μήνυμα συμφιλίωσης/ και προσταγή ενότητας/ ομόνοιας και ειρήνης/ να μη ρημάξει η Ελλάδα μας/ ως ρήμαξε η Μάνη».

Παραστάσεις μέχρι την Κυριακή των Βαΐων: Κάθε Παρασκευή - Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 7 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ, φοιτητικό - συνταξιούχοι 10 ευρώ και ελεύθερη είσοδος στους ανέργους.



902.gr

ΠΗΓΗ:
http://xristosbellos.blogspot.gr/2015/12/lab.html
KAI 902.gr

Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ

Σήμερα η επέτειος ίδρυσης του ΚΚΕ



Σαν σήμερα κλείνουν 97 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας. Είναι η μέρα έναρξης του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου του. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τη θεωρία του σοσιαλισμού.

Το Συνέδριο ενέκρινε το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, το Καταστατικό του ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος, τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων» που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν πολλά σημαντικά και πρωτοποριακά για την εποχή αιτήματα, όπως η κατάργηση του βασιλικού θεσμού, το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας.

Επίσης, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας και του παιδιού εκτός γάμου, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής.

Επίσης, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων.

Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.

Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής, αποτελούμενης από τους Αρίστο Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο, Μιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη Πισπινή, Σπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Γραμματέας της ΚΕ εκλέχτηκε ο Ν. Δημητράτος, ενώ διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος.

Στο Δεύτερο Συνέδριό του, που συνήλθε τον Απρίλη, 5-12 (18-25), του 1920 και αποφάσισε την προσχώρηση στη Γ' Κομμουνιστική Διεθνή, αποφασίστηκε να προστεθεί στον τίτλο του Κόμματος η λέξη «Κομμουνιστικό» και έτσι το Κόμμα ονομαζόταν Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Κομμουνιστικό), ΣΕΚΕ (Κ). Στο ίδιο Συνέδριο αποφασίστηκε να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» υπό τον έλεγχο της ΚΕ. Ένα χρόνο αργότερα, την 1η Αυγούστου 1921, ο «Ριζοσπάστης» έγινε «επίσημο όργανο του ΣΕΚΕ (Κ)».

Τη μετονομασία του σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - (Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς), ΚΚΕ (ΕΤΚΔ), την αποφάσισε το Τρίτο Έκτακτο Συνέδριό του, που συνήλθε από τις 26 Νοέμβρη έως τις 3 Δεκέμβρη του 1924. Το Συνέδριο, ομόφωνα, δέχτηκε τους 21 όρους εισδοχής των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Διεθνή.



http://www.902.gr/eidisi/istoria-ideologia/79780/simera-i-epeteios-idrysis-toy-kke#/0

66 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας

Σαν σήμερα, την 1η του Οκτώβρη του 1949,
ο Μάο Τσε Τουνγκ ανακήρυσσε την ίδρυση
της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας,
δηλώνοντας ότι ο κινεζικός λαός «σηκώθηκε όρθιος και στέκει στα πόδια του»
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου αναφέρει τον όρο «λαθρομετανάστης» - Αντίδραση της ΚΝΕ

Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου αναφέρει τον όρο «λαθρομετανάστης» - Αντίδραση της ΚΝΕ
Πηγή: 902.gr
Αντιδράσεις έχει προκαλέσει το γεγονός πως σε σχολικό βιβλίο χρησιμοποιείται ο όρος «λαθρομετανάστης», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι λαθραίοι.
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο για το μάθημα της Ιστορίας Κοινωνικών Επιστημών που από φέτος διδάσκεται στη Γ΄ Λυκείου, αλλεπάλληλες φορές, γίνεται χρήση του όρου «λαθρομετανάστης», ενώ συνδέεται ευθέως ο «λαθρομετανάστης» με την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανασφάλεια των πολιτών εγείροντας και θέματα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Στις σελίδες 197, 200 και 201 το βιβλίο γράφει:

«Η αδυναμία ένταξης των μεταναστών -και ιδιαίτερα των λαθρομεταναστών στον κοινωνικό ιστό της χώρας υποδοχής οδηγεί στην αδυναμία προσαρμογής των μεταναστών και στην υποβάθμιση των περιοχών εγκατάστασής τους». Σε άλλο σημείο αναφέρει πως «η εμφάνιση μορφών οργανωμένου εγκλήματος αλλά και η ραγδαία και ανεξέλεγκτη αύξηση των λαθρομεταναστών και των οικονομικών μεταναστών δημιουργούν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στην ελληνική κοινωνία». Επίσης ότι «το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, των οικονομικών μεταναστών, των πολιτικών προσφύγων είναι στην ουσία πρόβλημα ελεγχόμενης ενσωμάτωσης ενός τουλάχιστον τμήματος αυτών στην όλη οικονομικοκοινωνική δομή, στο σύγχρονο καταμερισμό της εργασίας». Σχόλιο της ΚΝΕ
Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ αναφέρει:
«Ο ρατσισμός αναπτύσσεται στο σημερινό σύστημα που έχει βάση του την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αντιμετωπίζει την ανθρώπινη εργασία, την εργατική δύναμη ως εμπόρευμα. Γι’ αυτό κάποιος άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί έως και λαθραίος! Καλούμε κάθε νέο και νέα να μην το αποδεχτεί, να το αμφισβητήσει! Να δυναμώσουμε μαζί την αλληλεγγύη και την πάλη για την ανατροπή του απάνθρωπου συστήματος των πολέμων και της φτώχειας, που είναι οι αιτίες που δημιουργούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση, που εμπορεύεται, αγοράζει και πουλάει την ικανότητα του ανθρώπου να παράγει, να δημιουργεί».
http://revol-now.blogspot.gr/2015/09/blog-post_40.html

ΚΚΕ κατά δημοτικής αρχής: Έχουν θράσος για την “τρύπα” στη ΔΕΥΑΚ!

ΚΚΕ κατά δημοτικής αρχής: Έχουν θράσος για την “τρύπα” στη ΔΕΥΑΚ!
Το θέμα της ΔΕΥΑΚ αναμένεται, εκτός απροόπτου, να τεθεί στην αυριανή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου υπό τη μορφή ερώτησης από την αντιπολίτευση.
Το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του εξαπολύει επίθεση κατά της διοίκησης της ΔΕΥΑΚ και της Δημοτικής Αρχής, υποστηρίζοντας ότι με θράσος κατηγορούν λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που η επιχείρηση αντιμετωπίζει. Προτείνει, δε, να δημιουργηθεί “Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης Νερού” ο οποίος και θα υλοποιεί μία ενιαία πολιτική διαχείρισης “με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, διασφαλίζοντας τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών”. Η ανακοίνωση έχει ως εξής: “Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, καταγγέλλει την ανάλγητη πρακτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ που αφορά αφαιρέσεις υδρομέτρων από λαϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έχουν χρέη προς τη ΔΕΥΑΚ. Με τον τρόπο αυτό άνεργοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που έχουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών του νερού μένουν χωρίς το κοινωνικό αυτό αγαθό. Η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΚ έχουν το θράσος να κατηγορούν τις λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που αυτή αντιμετωπίζει. Εσκεμμένα κλείνουν τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς (και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι) αλλά και μπροστά στις πολιτικές που τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Στηρίζουν και υλοποιούν, σε τοπικό επίπεδο, τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά αλλά και της ΕΕ που έχουν μετατρέψει το νερό σε ένα ακριβό εμπόρευμα. Την ίδια ώρα που έχουν στοχοποιηθεί μικροοφειλέτες, όλοι όσοι πλουτίζουν από τη χρήση του νερού (μεγαλοξενοδόχοι κλπ.) μένουν στο απυρόβλητο με τη «δικαιολογία» ότι «δεν μπορούν να τους βρουν» ή ότι «έχουν κάνει ρύθμιση» άρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τις πολυδιαφημιζόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ουσιαστικά χάρισαν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες διαγράφοντας πρόστιμα και προσαυξήσεις! Για τις λαϊκές οικογένειες όμως, ακόμα και η επανασύνδεση του νερού γίνεται αφού πρώτα καταβάλουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, που βεβαίως δεν έχουν μετά και την υλοποίηση των τριών μνημονίων που φορτώθηκαν. Έτσι αποτιμάται η ζωή και η ποιότητά της από τους υποστηρικτές «του κράτους δικαίου» και της «δημοκρατίας» όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εσκεμμένα βέβαια δεν κατονομάζουν το πραγματικό κράτος που υπηρετούν ως πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το αστικό και τα μεγαλοαφεντικά τους. Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, νέος να μην ξεγελαστεί! Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων. Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Αυτή η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Προκύπτει απ' την ανάγκη διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων μέσα απ' την απελευθέρωση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της. Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα. Θα διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου και την κοινωνικοποίησή τους. Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με ή χωρίς ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες. Αγώνας για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με απαγόρευση διακοπής νερού – ηλεκτρικού και μηδενικά δημοτικά τέλη σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης από τον αρμόδιο κρατικό φορέα». Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ενταχθεί και η εκδήλωση της ταξικής αλληλεγγύης προς όλους όσους πλήττονται από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε στον κοινό, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων και συνταξιούχων. Να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία που να διεκδικεί άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών, μέτρα ανακούφισης της αλλά και να ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή των αιτιών που φέρνουν τα προβλήματα και τα δεινά, με το λαό κυρίαρχο και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει”.

http://www.corfupress.com/v3/aftodioikisi/44562-%CE%BA%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B8%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%E2%80%9C%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1%E2%80%9D-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%BA

Ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ για το μέτρο της αφαίρεσης υδρομέτρων από σπίτια λαϊκών οικογενειών

Η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, καταγγέλλει την ανάλγητη πρακτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ που αφορά αφαιρέσεις υδρομέτρων από λαϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έχουν χρέη προς τη ΔΕΥΑΚ. Με τον τρόπο αυτό άνεργοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που έχουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών του νερού μένουν χωρίς το κοινωνικό αυτό αγαθό.
Η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΚ έχουν το θράσος να κατηγορούν τις λαϊκές οικογένειες για τη σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ και για την «μαύρη τρύπα» εσόδων που αυτή αντιμετωπίζει. Εσκεμμένα κλείνουν τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς (και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι) αλλά και μπροστά στις πολιτικές που τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Στηρίζουν και υλοποιούν, σε τοπικό επίπεδο, τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά αλλά και της ΕΕ που έχουν μετατρέψει το νερό σε ένα ακριβό εμπόρευμα.
Την ίδια ώρα που έχουν στοχοποιηθεί μικροοφειλέτες, όλοι όσοι πλουτίζουν από τη χρήση του νερού (μεγαλοξενοδόχοι κλπ.) μένουν στο απυρόβλητο με τη «δικαιολογία» ότι «δεν μπορούν να τους βρουν» ή ότι «έχουν κάνει ρύθμιση» άρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τις πολυδιαφημιζόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ουσιαστικά χάρισαν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες διαγράφοντας πρόστιμα και προσαυξήσεις! Για τις λαϊκές οικογένειες όμως, ακόμα και η επανασύνδεση του νερού γίνεται αφού πρώτα καταβάλουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, που βεβαίως δεν έχουν μετά και την υλοποίηση των τριών μνημονίων που φορτώθηκαν. Έτσι αποτιμάται η ζωή και η ποιότητά της από τους υποστηρικτές «του κράτους δικαίου» και της «δημοκρατίας» όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι κ.κ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εσκεμμένα βέβαια δεν κατονομάζουν το πραγματικό κράτος που υπηρετούν ως πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το αστικό και τα μεγαλοαφεντικά τους.
Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, νέος να μην ξεγελαστεί! Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων. Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Αυτή η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Προκύπτει απ' την ανάγκη διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων μέσα απ' την απελευθέρωση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα. Θα διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου και την κοινωνικοποίησή τους.
Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με ή χωρίς ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.
Αγώνας για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με απαγόρευση διακοπής νερού – ηλεκτρικού και μηδενικά δημοτικά τέλη σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης από τον αρμόδιο κρατικό φορέα».
Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ενταχθεί και η εκδήλωση της ταξικής αλληλεγγύης προς όλους όσους πλήττονται από την πολιτική της Δημοτικής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε στον κοινό, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων και συνταξιούχων. Να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία που να διεκδικεί άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών, μέτρα ανακούφισης της αλλά και να ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή των αιτιών που φέρνουν τα προβλήματα και τα δεινά, με το λαό κυρίαρχο και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

http://laikiepitropialepouskanalion.blogspot.gr/2015/09/blog-post_30.html

74 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ: Δύο αντίθετοι κόσμοι στην πάλη για την απελευθέρωση

74 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ: Δύο αντίθετοι κόσμοι στην πάλη για την απελευθέρωση
Σήμερα, 27 του Σεπτέμβρη, συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, που συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ οργάνωσε την αντίσταση του λαού μας ενάντια στο γερμανικό φασισμό, απελευθερώνοντας την Ελλάδα από την τριπλή φασιστική κατοχή, Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας. Το ΚΚΕ είχε βγει βαριά χτυπημένο από τη βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Είχε στερηθεί τις σημαντικές υπηρεσίες εκατοντάδων στελεχών του, που η κυβέρνηση Μεταξά παρέδωσε στους Γερμανούς, καθώς και του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, που επίσης τον παρέδωσε στην Γκεστάπο και αυτή τον έστειλε στο στρατόπεδο Νταχάου. Παρ' όλα αυτά, όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα (27 Απρίλη 1941), οι κομμουνιστές που δραπέτευσαν από τους τόπους εξορίας, όπου τους κρατούσε η κυβέρνηση Μεταξά, καθώς και άλλοι που δρούσαν στην παρανομία, έσπευσαν να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν την Αντίσταση κατά των κατακτητών. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε το ΕΑΜ. Η πολιτική στάση, όμως, των αστικών κομμάτων στα χρόνια της Κατοχής δείχνει ότι και σ' αυτή την περίοδο της πάλης για την απελευθέρωση υπήρχαν δύο κόσμοι αντίθετοι και ότι οι αστοί δε νοιάζονταν για την απελευθέρωση, παρά μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας τους και μετά απ' αυτήν. Ας το δούμε. Ενα τμήμα του αστικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ηταν οι γνωστοί «κουίσλινγκ», που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών, σχηματίστηκαν τα φασιστικά κόμματα: Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις (ΕΣΠΟ), Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ) κ.ά. Το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα. Ο Θ. Σοφούλης, αρχηγός των Φιλελευθέρων, ο Γ. Καφαντάρης των Προοδευτικών, ο Ι. Σοφιανόπουλος του Αγροτικού Κόμματος, ο Γ. Παπανδρέου του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Παν. Κανελλόπουλος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος, ο Κ. Καραμανλής του Λαϊκού Κόμματος, απείχαν ουσιαστικά, ορισμένοι και τυπικά, ενώ ο Στυλ. Γονατάς, υπαρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων, καθοδήγησε την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας του Ι. Ράλλη. Ο Γ. Καφαντάρης, σε πρόταση που του έγινε από το ΚΚΕ να προσχωρήσει στην Αντίσταση, απάντησε: «Οι Ελληνες να μη νοιάζονται, το ζήτημα θα το λύσουν οι σύμμαχοι» (δηλαδή οι Εγγλέζοι) (Π. Ρούσου, «Η μεγάλη πενταετία» τ. Α, σελ. 137, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»). Ο Γ. Παπανδρέου, στον οποίο έγινε πρόταση να ηγηθεί του ΕΑΜ, είπε κατηγορηματικά «όχι». Από τη Νίκαια της Γαλλίας όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)», έγραψε. («Η Καθημερινή», 14 Σεπτέμβρη 1998). Ο αστικός πολιτικός κόσμος, που δεν μπήκε στις κυβερνήσεις των «κουίσλινγκ», συμφωνούσε με τη συγκρότησή τους. Εγραψαν οι αθηναϊκές εφημερίδες της 8ης Μάη 1941: «Ο πρωθυπουργός κ. Τσολάκογλου εδέχθη χθες τους πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρην, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέντζαν και Περ. Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κάτωθι επίσημος ανακοίνωσις: "Ο κ. πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Εθνικής Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς. Επίσης πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας και διεκήρυξαν το χάσμα, το οποίον χωρίζει την Ελλάδα από την κυβέρνησιν των εν Κρήτη εγκατασταθέντων φυγάδων. Πολλοί εξ αυτών εξεδήλωσαν τον ζωηρόν αποτροπιασμόν των, διότι οι φυγάδες ούτοι δε συνεταύτισαν τας τύχας των με τον ελληνικόν Λαόν, τον οποίον, εκτός της συμφοράς του πολέμου, απεγύμνωσαν διά της αφαιρέσεως του Δημοσίου Χρήματος"...» (Κ. Πυρομάγλου, «Γ. Καρτάλης», σελ. 136-137). Δηλαδή, οι παραπάνω πολιτικοί, αφού στήριξαν δημόσια την κυβέρνηση των Γερμανών στην Ελλάδα, έκαναν δήθεν και τον τιμητή στους υπόλοιπους της αστικής τάξης, που έφυγαν απ' τη χώρα για τη Μέση Ανατολή. Μετά το θάνατο του Μεταξά, την «αυτοκτονία» του πρωθυπουργού Κορυζή και την εμφάνιση του Κοτζιά - πρωτοπαλίκαρου της 4ης Αυγούστου και δημάρχου Αθήνας - ως πρωθυπουργού για λίγες ώρες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' κάλεσε τον Εμμ. Τσουδερό την 21 Απρίλη 1941 και τον διόρισε πρωθυπουργό, που ήταν βενιζελικός και ήταν έτοιμος να φύγει για την Κρήτη και σε συνέχεια για το Κάιρο. Ο Τσουδερός επεδίωξε η σύνθεση της κυβέρνησης να είναι αντιπροσωπευτική των κομμάτων. Αλλά μπήκαν στη μέση οι Εγγλέζοι, που ήθελαν να προφυλάξουν τους «δημοκρατικούς» πολιτικούς (Γ. Παπανδρέου κ.ά.) και μαζί με τον Τσουδερό σχημάτισαν αμιγή φασιστική κυβέρνηση. Στη σύνθεσή της περιλήφθηκαν τα πιο εκτεθειμένα, τα πιο αντιδραστικά στοιχεία: Ο ναύαρχος Σακελλαρίου, ο Μανιαδάκης - υφυπουργός Ασφάλειας επί Μεταξά - ο Κοτζιάς, ο Νικολούδης, ο Δημητράτος! Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην τάξη τους. Βεβαίως, το λαϊκο-απελευθερωτικό κίνημα, με καθοδηγητή το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, με το ένοπλο τμήμα του, τον ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ, με την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στη νεότερη Ιστορία της λαϊκής πάλης, την αθάνατη εποποιία της Αντίστασης. Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή, η καθοδηγητική δύναμη και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δε στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δε στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Το έπος του ΕΑΜ, όμως, δεν ήταν μόνο η εθνική απελευθέρωση, αλλά και η δημιουργία φύτρων της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα με τα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια. Βεβαίως, η εργατική τάξη, ο λαός δεν κατάφεραν να κατακτήσουν την εξουσία. Το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που ανάλογα και με άλλους παράγοντες μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη. Η στρατηγική, επίσης, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα τελικά δεν προσανατόλισε στη διαμόρφωση στρατηγικής των ΚΚ ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους, είτε η τελευταία ήταν επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη. Η πείρα της συγκεκριμένης περιόδου στην Ελλάδα δείχνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος να κτίσει το δικό του μέτωπο για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, αλλά και να βγει από τον πόλεμο νικητής εκείνος και όχι η αστική τάξη της χώρας του. Να πετύχει διπλή απελευθέρωση από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και την εγχώρια αστική πολιτική εξουσία, από το καπιταλιστικό σύστημα που είναι αξεχώριστο με τον πόλεμο.

(Αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - 27 Σεπτέμβρη 2015).


902

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Περιφέρεια Αττικής: Στήνει «επέτειο απελευθέρωσης» της Αθήνας, χωρίς ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ και ΚΚΕ

Μια «επέτειο απελευθέρωσης» της Αθήνας, αποφορτισμένη από την προσφορά του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, ετοιμάζεται να πλασάρει η Περιφέρεια Αττικής, με δράσεις στις οποίες κατέληξε απόψε στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Με φανερή την προσπάθεια της ιστορικής παραχάραξης, της εξασφάλισης κλίματος «εθνικής ενότητας» και προκαλώντας τις αντιδράσεις των συμβούλων του ΚΚΕ, η περιφερειακή αρχή της Ρένας Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) πρότεινε και αποφάσισε να εορταστεί ποικιλοτρόπως η επέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας, αποκρύπτοντας όμως οτιδήποτε έχει σχέση με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και το ΚΚΕ.

Μια κίνηση που βεβαίως ήταν αρκετή για να υπερψηφιστεί αυτή η πρόταση και από τους χρυσαυγίτες περιφερειακούς συμβούλους!

Ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και εκλεγμένος στην Περιφέρεια, στηλίτευσε αυτή την απαράδεκτη προσπάθεια, ενώ αναφέρθηκε και στις μεθοδεύσεις κράτους και ΕΕ για εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Τόνισε ότι η απελευθέρωση της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας είναι άρρηκτα δεμένη με τη δράση του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και όποιος προσπαθεί να το κρύψει, παραποιεί την Ιστορία. «Αυτό δεν είναι προσφορά στις νέες γενιές. Είναι αποκοίμιση και αποχαύνωση και γι' αυτό στηρίζεται και από τους απόγονους των συνεργατών των ναζί», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα το στέλεχος του Κόμματος.

902