Λέων. Αυδής

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 «Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες», γράφει ο Ελύτης.

    Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται  από την απώλεια του Λέων. Αυδή (όπως ο ίδιος ήθελε να γράφεται το όνομα του). Ενός ανθρώπου που όσοι  είχαν την τύχη να συναντηθούν μαζί του ξέρουν τι σημαίνει ανθρώπινη «λάμψη».

   Ο Λέων. σφράγισε με το πέρασμά του όλους όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Σφράγισε με το πέρασμά του την πόλη του, την Αθήνα. Γι’ αυτό είναι ακόμη εδώ, μέσα από όλα για όσα πάλεψε, μέσα από τους συντρόφους του, που συνεχίζουν το δύσκολο μα ωραίο δρόμο.

   Ο Θόδωρος Θεοδωρόπουλος, επιστήθιος φίλος του Αυδή, βγαλμένος κι αυτός από την ίδια στόφα, το είχε περιγράψει με τρόπο συμπυκνωμένο και ακριβή:  «Η ζωή του Αυδή – είχε πει  στην πρώτη επέτειο του θανάτου του – είναι ένας φάρος. Ένα μέτρο σύγκρισης. Μια ώθηση κι ένα ερέθισμα για ποιοτική άνοδο. Μια πρόταση για την καθημερινή λειτουργία του ανθρώπου, για την οργάνωση μιας άλλης κοινωνίας «για την καινούρια γέννα, που όλο την περιμένουμε και όλο κινάει για να ‘ρθει κι όλο συντρίμμια γίνεται στο γύρισμα των κύκλων» όπως λέει ο ποιητής»…

   Μόλις συναντούσες τον Αυδή καταλάβαινες τι σημαίνει να προηγείται του προσώπου ο μύθος του. Είχα ακούσει για τον Λέων., τον εξόριστο από την απριλιανή χούντα στη Σίκινο. Είχα μάθει για τον διαπρεπή αντιπρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, τον βαθύ γνώστη του εργατικού δικαίου που ζούσε στο ταπεινό Γουδή και έδιωχνε δουλειές εκατομμυρίων από το δικηγορικό του γραφείο όταν του ζητούσαν να ασκήσει την επιστήμη του εναντίον των εργαζόμενων. Η πρώτη φορά που τον είδα από κοντά ήταν στις δημοτικές εκλογές του 1994 ως υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας με το ΚΚΕ.

   Πριν από τις δημοτικές εκλογές, του ’98 αυτή τη φορά, τον θυμάμαι καλεσμένο σ’ ένα από τα προεκλογικά τηλεοπτικά «πάνελ». Ο δημοσιογράφος ρώτησε να μάθει τι νιώθει ο Λέων. όταν οδηγάει το αυτοκίνητό του, όταν πέφτει σε μποτιλιάρισμα, όταν δε βρίσκει πάρκινγκ στην Αθήνα. Ρωτούσε επίμονα τι θα κάνει ο Λέων ως δήμαρχος για το κυκλοφοριακό της Αθήνας κι αν ήταν πρόθυμος να δώσει το καλό παράδειγμα και να αφήσει το αυτοκίνητό του στην άκρη ως μια κίνηση που θα έστελνε ένα μήνυμα στους συμπολίτες του. Ο Λέων. τον άφησε, δεν τον διέκοψε. Με εκείνο το χαμόγελο, περίμενε να ολοκληρωθεί το ερώτημα. Όταν ο δημοσιογράφος τελείωσε, ο Λέων του απάντησε: «Δεν έχω αυτοκίνητο»… Ο δημοσιογράφος κατάλαβε αμέσως ότι δεν είχε να κάνει με ένα συνηθισμένο καλεσμένο.

   Συχνά τον συναντούσα στο κέντρο της πόλης, κατά το μεσημέρι, να περιμένει το λεωφορείο στη στάση εκεί χαμηλά στη Σόλωνος. Άλλοτε, χωρίς εκείνος να με έχει δει, τον παρακολουθούσα να κινείται, πάντα με τα πόδια, να περπατά στην πόλη του, στην Αθήνα. Σε κάθε βήμα του, όλο και κάποιος να τον χαιρετά, να τον σταματούν, να του μιλούν. Κουβέντες ανθρώπινες. Ήταν «ένα» με τους ανθρώπους της πόλης του, της Αθήνας, ο Λέων. Τους ήξερε. Και κείνοι τον ήξεραν. Ήτανε δικός τους.

   Καμιά φορά, στο τηλέφωνο, έπαιρνε στην εφημερίδα, κάτι έψαχνε, φαινότανε ότι τον απασχολούσε (αλλιώς δεν «ενοχλούσε»). «Δε σ’ ακούω καλά, τι τρέχει;», ήτανε η πρώτη κουβέντα όταν κάτι μυριζότανε. «Μ’ έπιασε πάλι κείνο το πρόβλημα με τη μέση». «Λοιπόν, άκου…». Κι άρχιζε να σου λέει τι θα κάνεις για να ανακουφιστείς. Τον ρώταγες τι ήθελε. «Άστο τώρα, όταν γίνεις καλά θα τα πούμε»…

   Την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε, πόναγε. Ήταν λίγο πριν «φύγει». Πόναγε. Πόναγε πολύ. Ξέραμε για την αρρώστια. Και κείνος ήξερε. «Μια χαρά είμαι, αν σκεφτείς τι έχω», είπε… Και γέλασε.

   Είπανε ότι ήταν ανιδιοτελής. Ηθικός. Σεμνός. Διανοούμενος. Εργάτης. Αγωνιστής. Ότι ήταν «κύριος» με κεφαλαίο «Κ». Ότι διέψευσε πανηγυρικά όσους διακηρύσσουν ότι η ένταξη ενός διανοούμενου στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας.

   Όλα όσα ειπώθηκαν για τον Λέων. ήταν έτσι. Τίποτα παραπανίσιο. Τίποτα ψεύτικο. Γιατί ο Αυδής ήταν Κομμουνιστής. Αυτός ήταν ο μεγάλος τίτλος για έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε τα πολλά και κυρίως τα «μεγάλα» λόγια.

  Ο Γιάννης Ρίτσος γράφει κάπου: «Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις. Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει θα ‘σαι για πάντα μέσα σ΄ όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο…».

   Έτσι είναι. Κι επειδή είναι έτσι, γι’ αυτό η απώλεια του Λέων. Αυδή, όσο περνάει ο χρόνος, γίνεται μεγαλύτερη.

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

http://www.imerodromos.gr/avdis-lewn/

Πάμπλο Νερούδα: «Canto General»

Σαν σήμερα, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973, 

πεθαίνει σε ηλικία 69 ετών, στο Σαντιάγο της Χιλής, ο ποιητής Πάμπλο Νερούδα. 

Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής από το 1945 και της Κεντρικής του Επιτροπής από το 1958.

Μετά τις σπουδές του ακολούθησε διπλωματική καριέρα. Το διάστημα 1934- 1937 υπηρέτησε στην πρεσβεία της Χιλής στην Ισπανία και πήρε μέρος στοναντιφασιστικό αγώνα του ισπανικού λαού. Από το 1941 ως το 1944 υπηρέτησε ως πρόξενος στο Μεξικό όπου έγραψε τα «Δύο τραγούδια για το Στάλινγκραντ».

Το 1948 και ενώ βρισκόταν στην παρανομία τελείωσε το μεγαλύτερο και πιο γνωστό έργο του με τίτλο «Canto General» (Γενικό Ασμα), ένα επικό ποίημα για τη Λατινική Αμερική. Υπήρξε φλογερός υποστηρικτής των δυνάμεων του συνασπισμού της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή.

Ο Νερούδα είχε μεταφερθεί λίγες μέρες πριν το θάνατο του σε κλινική του Σαντιάγο, όταν οι στρατιωτικοί και οπαδοί της χούντας πυρπόλησαν και κατέστρεψαν το σπίτι του και όλα τα βιβλία του.

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

http://www.imerodromos.gr/nerouda-canto-general/

Χρόνια πολλά, κύριε Κοέν!

Σαν σήμερα, το 1934 γεννήθηκε ο Καναδός λογοτέχνης, 

συνθέτης και τραγουδιστής

Σαν σήμερα στις 21 Σεπτεμβρίου του 1934 γεννήθηκε ο Λέοναρντ Κοέν. Καναδός λογοτέχνης, συνθέτης και τραγουδιστής. Με τη θεματολογία των τραγουδιών του και την ιδιαίτερη (εσωτερική) ερμηνεία του, επηρέασε βαθιά μια σειρά δημιουργών των δεκαετιών ’60 και ’70, όπως τον Μπόμπ Ντίλαν, Τζούντι Κόλινς, Ντόνοβαν κ.ά. 

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

http://www.imerodromos.gr/kohen/

«Ο Παίκτης»

«Μια από τις αδυναμίες του Ντοστογιέβσκη δίνει μορφή συμβολική, χειροπιαστή, σ’ ό,τι είναι η ίδια η ουσία του Είναι του: η αρρωστημένη μανία για τα τυχερά παιχνίδια. Από μικρό παιδί έχει το πάθος της χαρτοπαιξίας – αλλά μόνο στην Ευρώπη ανακαλύπτει το διαβολικό καθρέφτη της νευρικότητάς του: το Κόκκινο και το Μαύρο, τη ρουλέτα, αυτό το τόσο επικίνδυνο παιχνίδι μέσα στον πρωτόγονο δυϊσμό του. Η πράσινη τσόχα του Μπάντεν, η ρουλέτα του Μόντε Κάρλο είναι οι εντονότερες εκστάσεις του στην Ευρώπη: τον υπνωτίζουν πιο πολύ από τη Μαντόνα της Σιξτίνα, από τ’ αγάλματα του Μιχαήλ Άγγελου, από τα μεσημβρινά τοπία, από την τέχνη και τον πολιτισμό ολόκληρου του κόσμου. Επειδή εκεί βρίσκει την ένταση, την τελεσίδικη απόφαση: μαύρο ή κόκκινο, μονά ή ζυγά, ευτυχία ή εκμηδένιση, χασούρα ή κέρδος – συμπυκνωμένα στα δευτερόλεπτα εκείνα που η ρόδα γυρίζει: η ένταση συγκεντρωμένη μέσα σε αυτήν την αστραπή του πόνου ή της απόλαυσης, όπως τη λαχταράει η ιδιοσυγκρασία του» (από το σημείωμα των εκδόσεων Γκοβόστη). 

Μετάφραση από τα ρώσικα: Αθηνά Σαραντίδη – Εκδόσεις Γκοβόστη. 

http://www.imerodromos.gr/o-paikths/

Γκ. Δημητρώφ: «Κι όμως γυρίζει»…

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1933, στις 9 το πρωί, άρχισε στο IV Ποινικό Δικαστήριο του Ράιχ στη Λειψία η δίκη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ (γερμανικό Κοινοβούλιο), που είχε γίνει στις 27 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρισκόταν ο Γκεόργκι Δημητρώφ, ηγετικό στέλεχος του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, οι Βούλγαροι κομμουνιστές Μπλάγκοϊ Ποπόφ και Βασίλι Τάνεφ και ο αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στοΡάιχσταγκ Ερνστ Τόργκλερ.

Tη νύχτα της 26ης προς την 27η του Φεβρουαρίου 1933, οι ναζί πυρπόλησαν το Ράιχσταγκ , με στόχο την ενοχοποίηση των κομμουνιστών.

Το ναζιστικό καθεστώς είχε τοποθετήσει στη θέση του κατηγορούμενου και το μίσθαρνο όργανό του, τον προβοκάτορα – όπως περίτρανα αποδείχτηκε –Μαρίνους Βαν ντερ Λούμπε, τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει για να στήσει όλη αυτή την προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ σε βάρος του γερμανικού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Η δίκη κράτησε ως τις 23 του Δεκέμβρη του 1933. Σ’ όλη τη διάρκειά της, αλλά και πριν απ’ αυτήν, όταν ο Δημητρώφ και οι σύντροφοί του ήταν προφυλακισμένοι,ένα τεράστιο αντιφασιστικό κίνημα αλληλεγγύης ξεσηκώθηκε σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδικό υπήρξε αυτό το κίνημα και στην Ελλάδα.

Ο γερμανικός φασισμός βγήκε ηττημένος από τη δίκη της Λειψίας και στη διάρκειά της οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Ο Δημητρώφ και οι σύντροφοί του μεταβλήθηκαν σε κατηγόρους και στη θέση του κατηγορούμενου βρέθηκαν οι φασίστες. Ανυπέρβλητη υπήρξε η στάση του Δημητρώφ σ’ όλη τη διάρκεια της δίκης και μοναδική η απολογία του, όπου, αφού ξεγύμνωσε το φασισμό, καταλήγοντας είπε:

Ο Δημητρώφ απευθύνεται προς το δικαστήριο

«Εμείς οι κομμουνιστές μπορούμε σήμερα, όχι λιγότερο αποφασιστικά από το γέρο Γαλιλαίο να πούμε:

Κι όμως γυρίζει! Ο τροχός της ιστορίας γυρίζει προς τα μπρος, προς μια Σοβιετική Ευρώπη, προς μια παγκόσμια Ενωση των Σοβιετικών Δημοκρατιών! Κι ο τροχός αυτός, κινούμενος από το προλεταριάτο, κάτω από την καθοδήγηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, δε σταματιέται με κανένα μέτρο ξεκληρίσματος, ούτε με ποινές φυλάκισης και θανατικές καταδίκες. Ο τροχός αυτός γυρίζει και θα γυρίζει μέχρι την ολοκληρωτική νίκη του κομμουνισμού!».

Οι φασίστες δεν τόλμησαν να βγάλουν καταδικαστική απόφαση. Ο Δημητρώφ και οι σύντροφοί του αθωώθηκανπανηγυρικά και ύστερα από αυστηρή διακοίνωση της σοβιετικής κυβέρνησης, το Φλεβάρη του 1934, η κυβέρνηση του Χίτλερ υποχρεώθηκε να τους απελευθερώσει και να τους επιτρέψει να μεταβούν στην ΕΣΣΔ, όπως και έγινε.

Επρόκειτο για μια μεγάλη νίκη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που έμελλε να αποτελέσει παγκόσμιο σύμβολο στον αγώνα κατά του φασισμού.

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Οι φασίστες δολοφόνησαν το γιο του μαστρο-Τάκη!

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

«Σκοτώσανε το γιο του μαστρο-Τάκη , που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη»! 
«Κι ο Παύλος στη Ζώνη δούλευε μέχρι το 2003».

    Ήταν τα λόγια ενός από τους φίλους του Παύλου Φύσσα, λίγη ώρα αφότου το παλικάρι δολοφονήθηκε από την αγέλη των φασιστών.

    Η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική συμμορία, ο εσμός των αποβρασμάτων, των βγαλμένων από τον κοινωνικό απόπατο, δεν πέταξε τη μάσκα το βράδυ της 17 προς 18 Σεπτέμβρη 2013. Γιατί δεν είχε ποτέ μάσκα.

Ποτέ!

• Το ήξεραν και το ξέρουν οι κύκλοι των εφοπλιστών που -σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»- τους χρηματοδοτούσαν.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι βιομήχανοι και οι εργοδότες που συνέλλεγαν  «δούλους» από τους «ΟΑΕΔ» που είχαν ιδρύσει οι χρυσαυγίτες.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι πολιτικοί Πόντιοι Πιλάτοι που προωθούσαν και προωθούν την άθλια θεωρία των «δυο άκρων».
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που εκλεκτά μέλη τους έφτασαν να ψηφίζουν σε ψηφοφορίες στη Βουλή – ακόμη και μετά τη δολοφονία – υπέρ των ναζιστικών αποβρασμάτων.
• Το ξέρουν εκεί στη ΝΔ που 5 μέρες πριν την δολοφονία δεν είχαν βγάλει ούτε καν μια ανακοίνωση καταδίκης για τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών που είχε προηγηθεί ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι Μπαλτάκοι του κράτους που λίγο πριν τη δολοφονία απειλούσαν ότι «το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο»!
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι «Μπάμπηδες» και τα τα χυδαία παπαγαλάκια των μιντιακών συγκροτημάτων που μετά τις εκλογές του 2012 έγραφαν άρθρα του τύπου «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και έφτασαν να εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή μιας «σοβαρότερης» Χρυσής Αυγής.
• Το ήξεραν και το ξέρουν αυτοί που πουλούσαν το ναζισμό με «λάιφ στάιλ» περιτύλιγμα, που λέγανε ότι η σβάστικα δεν είναι σβάστικα αλλά τρενάκι με μπαταρίες, που εμφάνιζαν το ναζιστικό απόπατο σαν χορωδία προσκόπων που συνόδευε γριούλες στα ΑΤΜ.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι μηχανισμοί του κράτους που ακόμα δεν έχουν απαντήσει αν ερευνήθηκε ποτέ εκείνη η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, η οποία μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ.
• Το ήξεραν και το ξέρουν όλοι οι ιθύνοντες ενός κράτους που ανεξαρτήτως κυβερνήσεων παρακολουθούν τους – ομολογημένα – δολοφόνους να κυκλοφορούν ελεύθεροι.  
• Το ήξεραν και το ξέρουν αυτοί που πριν από την δολοφονία Φύσσα κρατούσαν 32 υποθέσεις κακουργηματικού χαρακτήρα για τη Χρυσή Αυγή στα συρτάρια τους.
• Το ήξεραν και το ξέρουν όλοι αυτοί που στοιχειωδώς θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν τους ταγματαλήτες να χτυπούν –λίγο πριν τη δολοφονία Φύσσα – μετανάστες στη Ραφήνα, που θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν ταγματαλήτες να μαχαιρώνουν μετανάστες στις γειτονιές, να βλέπουν  ταγματαλήτες να στήνουν καρτέρι σε κομμουνιστές, που θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν τους ταγματαλήτες για να τους βάζουν να στρέφονται ενάντια στον εργατόκοσμο και να φωνάζουν μπροστά στις κάμερες: «Εμείς είμαστε μαζί με τους εφοπλιστές μας».

    Οι λεχρίτες του «αίμα μόνο για Έλληνες», είναι αυτοί που μετά το αίμα των Χασάν και των Αλί, έχυσαν πριν τρία χρόνια το αίμα του γιου του μαστρο-Τάκη .

    Είναι αυτοί – «η σπορά των ηττημένων του ‘45» κατά δήλωση Μιχαλολιάκου – που πριν τη δολοφονία είχαν χτυπήσει με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα και ανήμπορους Αιγύπτιους ψαράδες.

    Είναι αυτοί που – τόσο κότες είναι – κρύβουν ότι είναι ναζί, αλλά βοούν οι δηλώσεις τους, τα γραφτά τους, τα τατουάζ τους, οι σημαίες τους, τα τάγματα εφόδου τους, το αίμα στα χέρια τους.

    Αυτοί, οι δολοφόνοι του Φύσσα, αυτοί που έφτασαν να ομολογήσουν ακόμα και την πολιτική ευθύνη για το έγκλημα, είναι τόσο χρήσιμοι για το αστικό κράτος, ώστε το τελευταίο τους επιτρέπει παρότι αποτελούν ναζιστική εγκληματική συμμορία να παριστάνουν το «νόμιμο πολιτικό κόμμα»!

    Αυτός είναι ο λόγος που οι ναζί, βγαλμένοι σαν τα σκουλήκια μέσα από το σαπισμένο σώμα της αστικής παρακμής, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυτό που είναι. Ως το μακρύ, τρομοκρατικό, δολοφονικό χέρι του συστήματος της εκμετάλλευσης, της βρωμιάς, της δυσωδίας και της σαπίλας.

    Αυτός είναι ο λόγος που ο ναζισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τσακιστεί σύμφωνα με την υπόδειξη του Μπρεχτ:

«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

    Πρέπει να αντιμετωπιστεί με δεδομένο ότι πίσω από το ναζιστικό «αντισυστημικό» μακιγιάζ, πίσω από την πατριδοκαπηλία, την ιστορική παραχάραξη, τον μισανθρωπισμό, βρίσκεται η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.

    Μια εξουσία που εφόσον το επιβάλλουν οι ανάγκες της άρχουσας  τάξης ανακαλεί από τα καταγώγια στο προσκήνιο άλλοτε το φαιό σουλούπι του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματασφαλίτη. Άλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού. Άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού».

    Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.

    Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. 

Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.

    Γι’ αυτό και, τελικά, ένα αντιφαστιστικό κίνημα ρωμαλέο, ταξικό, εργατικό, λαϊκό, αντικαπιταλιστικό, είναι αυτό που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, όχι μόνο να το εκδιώξει από κάθε γειτονιά και από κάθε χώρο δουλειάς, όχι μόνο να επιβάλει να μην μπορούν να σταθούν σε καμιά γωνία αυτά τα αποβράσματα, αλλά ταυτόχρονα να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το εκτρέφει και το αναπαράγει.

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

http://www.imerodromos.gr/fastistes-pavlos-fyssas/

ΤΜΗΜΑ ΤΖΟΥΝΤΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ: Απάντηση στις σκοταδιστικές αντιλήψεις που εκφράστηκαν στο Ωραιόκαστρο

ΤΜΗΜΑ ΤΖΟΥΝΤΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ 

Απάντηση στις σκοταδιστικές αντιλήψεις που εκφράστηκαν στο Ωραιόκαστρο

Με ιστορικές μνήμες από την προσφυγική τους ταυτότητα απαντούν τα μέλη του Τμήματος Judo του Ηρακλή στις σκοταδιστικές αντιλήψεις που εκφράστηκαν στο Δήμο Ωραιοκάστρου με δηλώσεις μάλιστα του ίδιου του δήμαρχου Αστέριου Γαβότση, ενάντια στην υποδοχή και ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία της περιοχής. 
     Σε ανάρτησή τους στο διαδίκτυο, με τίτλο «ΓΚΑΒΟΤΣΗΣ ΟΠΩΣ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗΣ», αναφέρουν συγκεκριμένα:

     "Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξη ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα".

Αριστείδης Στεργιάδης (ύπατος αρμοστής Σμύρνης), Καλοκαίρι 1922. 

   "Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους". 

              Πρίγκιπας Ανδρέας Γλυξμπουργκ. 

                            Θεσσαλονίκη 14-9-2016 

        Πέρασαν 94 χρόνια και οι απόγονοι των γουρουνιών ακόμα βρωμάνε. 

    Είσαι εσύ Έλληνας γιατρός που έδωσες και τον όρκο του Ιπποκράτη, 

ένα γουρούνι είσαι σαν τον Στεργιάδη. 
    Ακούστε βρωμερά σκουλήκια εκεί στο Ωραιόκαστρο που έχετε παιδιά και το παίζετε Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Δύο πράγματα δεν διαλέγει ένα παιδί όταν αρχίζει το ταξίδι της ζωής του: Να γεννηθεί με αναπηρία ή να ξεριζωθεί από τη γειτονιά του να γίνει πρόσφυγας. 
    Εμείς που είμαστε απόγονοι προσφύγων, σας στέλνουμε να πάτε στο Διάολο. Ως τμήμα τζούντο του ιστορικού συλλόγου δεχόμαστε να διδάξουμε στα προσφυγόπουλα το άθλημα μας στο ντότζο μας, τιμώντας έτσι τη μνήμη των προγόνων μας τη μνήμη του Παύλου Φύσσα, που τον δολοφόνησαν τα κόπρανα του Χίτλερ πριν τρία χρόνια».

ΠΗΓΗ: ΓΗΤΑΥΡΟΣ

http://tolmis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_16.html

Παύλος Φύσσας

Περίπου τα μεσάνυχτα 17 προς 18 Σεπτεμβρίου 2013 

ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς μαχαιρώνει τον Παύλο Φύσσα. 

Ο Παύλος μεταφέρεται στο νοσοκομείο και διαπιστώνεται ο θάνατος του.  

 

O φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον

καινούριο κάτι τάχα να μας φέρει

τι κρύβει μεσ’ τα δόντια του το ξέρω

καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.

***

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν

και χάνονται βαθιά στα περασμένα

οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν

μα όχι και το μίσος του για μένα.

***

Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον

δε θα πεθάνει μόνος τσάκισε τον!

***

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος

που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι

το κουρασμένο βήμα του το ξέρω

και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.

***

Μα πάλι θε ν’ απλώσει σα χολέρα

πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου

και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα

αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.

***

Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον

δε θα πεθάνει μόνος τσάκισε τον!

(«Ο φασισμός », στίχοι Φ. Λάδης, μουσική Θ. Μικρούτσικος)

https://www.youtube.com/watch?v=wr9dMNbYmb4

ΠΗΓΗ : ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

http://www.imerodromos.gr/pavlos-fyssas-tria-xronia/

Ο Μάνος της μουσικής, της επανάστασης και του έρωτα

Σαν σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου 1982, αφήνει την τελευταία του πνοή, 
σ’ ένα νοσοκομείο της Μόσχας, ο Μάνος Λοϊζος, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, ένας πραγματικός καλλιτέχνης. 
Ο Μάνος της Μουσικής, ο Μάνος της Επανάστασης και του Έρωτα, 
ο δικός μας Μάνος. 
Οι μουσικές διαδρομές δεν έφυγαν ποτέ. 
Είναι εδώ. Υπάρχουν, 
εμπνέουν και συνεχίζουν το ταξίδι τους.

ΠΗΓΗ : ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

http://www.imerodromos.gr/loizos-manos/

Ξεδιάντροπα στο πλευρό των εφοπλιστών η ναζιστική και εγκληματική Χρυσή Αυγή

Ξεδιάντροπα στο πλευρό των εφοπλιστών 

η ναζιστική και εγκληματική Χρυσή Αυγή

Για τα συμφέροντα των εφοπλιστών δίνει τον καλύτερο της εαυτό μέσα και έξω από τη Βουλή η ναζιστική και εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή απειλώντας ευθέως τα ταξικά εργατικά συνδικάτα που αγωνίζονται για ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Αυτό έπραξε για μια ακόμα φορά στο Πέραμα η ναζιστική και εγκληματική οργάνωση κατά την “περιοδεία” υποψήφιων βουλευτών της σε σωματείο που έστησε η Χρυσή Αυγή στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.

Στην πραγματικότητα ουδέποτε πάτησαν το πόδι τους στη Ζώνη. Η “περιοδεία” τους αφορά την επίσκεψη τεσσάρων βουλευτών της στα γραφεία του «Σωματείου Ελλήνων Εργαζομένων "Ο Αγιος Νικόλαος"», δηλαδή του δουλεμπορικού που έστησε η Χρυσή Αυγή στο Πέραμα, το οποίο στεγάζεται μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τη Ζώνη.

Εμφανίσθηκαν σαν μπράβοι των εφοπλιστών και ήταν αποκαλυπτικές οι δηλώσεις του χρυσαυγίτη, Ηλία Κασιδιάρη, που ανάφερε ότι «η Ζώνη του Περάματος θα λειτουργήσει ξανά υπό την αιγίδα της Χρυσής Αυγής και με τα σωματεία των εργαζομένων και θα απομονώσουμε τους επαγγελματίες εργατοπατέρες του ΚΚΕ που λειτουργούν για ξένα συμφέροντα και έστειλαν τα ελληνικά πλοία στην Τουρκία».

Αυτή είναι η προεκλογική δέσμευση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, η προστασία των συμφερόντων των εφοπλιστών από τα ταξικά εργατικά συνδικάτα και τους αγωνιστές συνδικαλιστές που εκλέγονται από τους εργάτες, για τους οποίους οι ναζιστές στήνουν δουλεμπορικά γραφεία για να παρέχουν φτηνή εργασία στα αφεντικά. Έδειξαν για μια ακόμα φορά πως ο πραγματικός αντίπαλος τους είναι το εργατικό λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ.

Είχε προηγηθεί το βράδυ της Τετάρτης μια αναιμική προεκλογική συγκέντρωση στο Πέραμα, μέσα στα γραφεία της, στην οποία δεν συμμετείχαν περισσότερα από 30 άτομα και την Πέμπτη το πρωί για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις «έστησαν» την «είδηση» για την «περιοδεία στη Ζώνη». Στα βίντεο και στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν στο site, πέρα από τα γνωστά τσιράκια των μεγαλοεργολάβων και των εφοπλιστών, που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του δουλεμπορικού, βρίσκονταν και ορισμένοι από τους γνωστότερους μπράβους του Περάματος.

Φυσικά, η συκοφαντία είναι στο DNA ναζιστών και φασιστών. Γι' αυτό και η Χρυσή Αυγή καταφεύγει στη συκοφαντία έναντι των ταξικών συνδικάτων και του ΚΚΕ πως «λειτουργούν για ξένα συμφέροντα και έστειλαν τα ελληνικά πλοία στην Τουρκία». Τα πλοία είναι ιδιοκτησία των εφοπλιστών -που η Χρυσή Αυγή υπερασπίζεται- και τα πηγαίνουν όπου βρίσκουν φτηνά χέρια, διότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα αλλά σίγουρα έχει μαντρόσκυλα στην υπηρεσία του.   

http://www.902.gr/eidisi/politiki/74941/xediantropa-sto-pleyro-ton-efopliston-i-nazistiki-kai-egklimatiki-hrysi-aygi