ΚΚΕ: Ο Πορτοσάλτε “της προβοκάτσιας, της διαστρέβλωσης και του γκεμπελισμού”

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, 

με σχόλιο του καταγγέλλει τον Άρη Πορτοσάλτε και τον τηλεοπτικό σταθμό

 «ΣΚΑΙ», σημειώνοντας:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει τον δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε, που με τη γνωστή τακτική της προβοκάτσιας, της διαστρέβλωσης και του γκεμπελισμού, 

ανακάλυψε ότι για τα κυκλοφοριακά προβλήματα στο κέντρο της Αθήνας 

φταίνε οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και το ΚΚΕ.

Πολύ βολική -αν και γελοία- δικαιολογία για να κρυφτεί το χάος 

και το πραγματικό βασανιστήριο που προκάλεσε ο “Μεγάλος Περίπατος” 

και οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο Δήμο της Αθήνας, 

που μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε.

Τι κι αν χθες αυτοί που κινητοποιούνταν ήταν 

οι κατά τα άλλα “ήρωες” υγειονομικοί! 

Προφανώς για αυτούς είναι ήρωες 

αν σκύβουν το κεφάλι κι όχι όταν διεκδικούν 

για την επίλυση των οξυμμένων προβλημάτων… 

Αλήθεια για το σημερινό χάος στο κέντρο της Αθήνας 

ποια κινητοποίηση ευθύνεται;

Είναι προφανές ότι το νέο παραλήρημα Πορτοσάλτε 

δεν είναι ευθύνη μόνο του ιδίου, αλλά και της εκπομπής 

που τον φιλοξενεί (“Σήμερα”), σε αντίθεση με το ΚΚΕ, 

που στη συγκεκριμένη εκπομπή δεν περνάει ούτε από έξω.

Το δυστύχημα για αυτούς είναι ότι 

ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι».

https://www.imerodromos.gr/kke-o-portosalte-quot-tis-provokatsias-tis-diastrevlosis-kai-toy-gkempelismoy-quot/

Άρης Βελουχιώτης: Ατσαλωμένος στο ΚΚΕ, Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ

Σαν σήμερα, ο Άρης μας, αναγκάστηκε να δώσει τέλος στη ζωή του για να μην τον πιάσουν
οι γερμανο-τσολιάδες χριστιανο-ταλιμπάν που μας κυβερνάνε από τότε ως τώρα αδιάκοπα.
Με αφορμή αυτή τη δυσάρεστη επέτειο για το Κόμμα και την τάξη μας, αναδημοσιεύουμε
κείμενο του 902 από το 2016:

«Μα ούτε είχαμε το δικαίωμα να κολλήσουμε μια ατιμωτική σφραγίδα, μια σφραγίδα αίσχους, στο κούτελο των επερχομένων γενεών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας ότι κατάγονται από γενιά ευνούχων, που δέχονται να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια από τον ατιμωτικότερο των θανάτων, από την πείνα, παρά να πεθαίνουν με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για τη λευτεριά» (από την ομιλία του Άρη στη Λαμία στις 22/10/1944).

Ήταν 16 Ιούνη 1945 όταν ο Άρης Βελουχιώτης βρέθηκε περικυκλωμένος με την ομάδα του από ένα τάγμα Εθνοφυλακής στο Φαράγγι του Φάγγου στη Μεσούντα Άρτας και έδωσε τέλος στη ζωή του. Η θυσία του συγκίνησε βαθιά τους αγωνιστές της Αντίστασης και προκάλεσε θλίψη στο λαό.

«Όρκος του λαού μας, θα’ ναι -μα τον Άρη-», έγραψε ο Ρίτσος μαθαίνοντας το θάνατο του.

Τρεις μέρες μετά την αυτοκτονία του, στις 19 Ιούνη 1945, ο «Ριζοσπάστης» σε άρθρο με τίτλο «ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ» έγραψε για τον Άρη: «Ο τόσο τραγικός θάνατος του Άρη Βελουχιώτη προκαλεί θλίψη ανάμεσα στους πραγματικούς πατριώτες, αγωνιστές της εθνικής ιδέας. Γιατί ανεξάρτητα από τη θέση που πήρε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, θέση που αντικειμενικά εξυπηρετούσε την αντίδραση, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να ξεχνάει κανείς ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του αγώνα της Αντίστασης και από τους πρωταθλητές στην οργάνωση του αντάρτικου κινήματος...».

Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 στη Λαμία. Η αντίθεσή του με τον καπιταλισμό ξεκινάει από τα μαθητικά του χρόνια. Το 1922 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ.

Σπουδάζει στη Μέση Γεωπονική Σχολή όπου αναπτύσσει έντονη επαναστατική δράση και αποβάλλεται πριν τελειώσει. Καταφεύγει στην Αθήνα όπου εργάζεται σε έργα οδοποιίας και έρχεται σε επαφή με το εργατικό κίνημα.

Το 1922 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Όταν ήταν στρατιώτης οδηγήθηκε στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου. Οι διώξεις από το αστικό κράτος συνεχίστηκαν μετά την απόλυσή του, ενώ την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε στη Γαύδο. Το 1938, ρίχτηκε στις Φυλακές της Αίγινας και στη συνέχεια στις Φυλακές της Κέρκυρας όπου υπέγραψε δήλωση μετάνοιας και αποφυλακίστηκε. Πολέμησε στον ιταλοελληνικό πόλεμο με το βαθμό του λοχία Πυροβολικού και τον Ιούλη του 1941 συνδέθηκε με την ΚΕ του ΚΚΕ η οποία τον αποκατέστησε στο Κόμμα.

Τον Αύγουστο του 1941 το ΚΚΕ του αναθέτει να συγκροτήσει αντάρτικο στρατό και στέλνεται στη Ρούμελη για να εξετάσει τις δυνατότητες για τη δημιουργία του.

Υποβάλλει έκθεση η οποία εγκρίνεται και το Μάη του 1942 ξεκινάει από την «καλύβα Στεφανή» στη Σπερχειάδα για το βουνό.

«Η χούφτα αυτή των ανθρώπων ρίχτηκε ολόψυχα στον αγώνα. Η αντίδραση στο άκουσμά της χρησιμοποίησε όλα τα μέσα κι έθεσε σε ενέργεια όλες τις ατιμίες για να τη σαμποτάρει. Μα όλα αυτά στάθηκαν ανίκανα να σπάσουν τον αγώνα της. Αντίθετα, αυτή ρίζωνε κάθε μέρα και πιο πολύ κι ανέπτυσσε τη δράση της. Κι επειδή δεν είχε σκοπό να καταπιαστεί με χαρτοπόλεμο, έβγαλε στο βουνό το αντάρτικο» (ομιλία του Άρη στη Λαμία, 22/10/1944).

Με την ένοπλη ομάδα του, σαν Άρης Βελουχιώτης, μπαίνει στο χωριό Δομνίστα Ευρυτανίας. Είναι η πρώτη δημόσια εμφάνιση του ΕΛΑΣ. Γεννιέται η θρυλική μορφή του Καπετάνιου Άρη.

Στις 2 Μάη 1943 τοποθετείται καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, με στρατιωτικό αρχηγό τον στρατηγό Σαράφη και αντιπρόσωπο του ΕΑΜ τον Ανδρέα Τζήμα (Σαμαρινιώτη).

Αφιερώνει τη ζωή του στην απελευθέρωση της πατρίδας και δίνει αυτό τον αγώνα χωρίς έλεος απέναντι στο βάρβαρο αντίπαλο.

Ο Άρης γνώριζε την επιστήμη και την τέχνη διεξαγωγής του πολέμου και ήταν άφταστος στους ηρωισμούς.

Οι νίκες που συνδέονται με το όνομά του μένουν στην Ιστορία. Η μάχη στα Ρυκά της Γκιώνας, η ανατίναξη του Γοργοπόταμου, η μάχη του Κρίκελου, η μάχη του Μικρού Χωριού στην οποία οι αντάρτες υπό τη διοίκησή του συντρίβουν ένα ιταλικό σύνταγμα και εξαναγκάζουν το ιταλικό επιτελείο να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Καρπενήσι.

Μέσα από τέτοιους σκληρούς αγώνες κατέκτησε τον τίτλο του Πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Σκληρός και υπομονετικός, δίνει το παράδειγμα στους αντάρτες και αντιμετωπίζουν τις αφάνταστες δυσκολίες του ένοπλου αγώνα.

«Μα η υφή, η ψυχοσύνθεση, το σκαρί των ανθρώπων αυτών ήτανε τέτοιο. Παρά τις φυλακές, τους κατατρεγμούς, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις ομαδικές εκτελέσεις και την τρομοκρατία, οι άνθρωποι αυτοί οδηγούσαν ηρωικά και θαρραλέα τις μάζες στο δρόμο της λευτεριάς...» (ομιλία του Άρη στη Λαμία, 22/10/1944).

Ο Άρης ήταν κομμουνιστής και η κοσμοθεωρία του ήταν ο μαρξισμός - λενινισμός. Απ' αυτό πήγαζε και το οξυμένο ταξικό του αισθητήριο και η διορατικότητά του. Έγκαιρα επισήμανε το ρόλο των Άγγλων, όπως άλλωστε και ο Νίκος Ζαχαριάδης.

«Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε... Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας, αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Γι' αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος... Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό...» (ομιλία του Άρη στη Λαμία, 22/10/1944). Ο Άρης Βελουχιώτης αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας παραβιάζοντας βασικές αρχές λειτουργίας της κομματικής συλλογικότητας. Στο διάστημα Φλεβάρης - Απρίλης 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ.

Η 11η Ολομέλεια της ΚΕ (Απρίλης 1945) διέγραψε τον Άρη και τον αποκήρυξε, δίχως να δώσει την απόφαση στη δημοσιότητα.

Το ΚΚΕ αποκατέστησε, πολιτικά, τον Άρη Βελουχιώτη με απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 16 Ιούλη 2011, 66 χρόνια μετά την αυτοκτονία του.

Η απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για τον Άρη

«Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 στη Λαμία. Το 1922 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Ως στρατιώτης οδηγήθηκε στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου. Μετά την απόλυσή του ανταποκρίθηκε σε διάφορες κομματικές χρεώσεις και διώχθηκε κατά καιρούς από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε στη Γαύδο και φυλακίστηκε στην Αίγινα (1938). Το 1939 μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα. Υπέγραψε δήλωση μετανοίας και αποφυλακίστηκε. Στη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Αθήνα, όπου τον Ιούλιο 1941 συνδέθηκε με την ΚΕ, η οποία τον αποκατέστησε στο Κόμμα. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους του ανέθεσε να συγκροτήσει αντάρτικο στρατό. Αυτό το καθήκον ο Άρης το έφερε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο. Τον Μάη 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανέλαβε καπετάνιος του. Ο Άρης Βελουχιώτης αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας και τη χαρακτήρισε λαθεμένη. Στο διάστημα Φεβρουάριος - Απρίλιος 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Η 11η Ολομέλεια της ΚΕ (Απρίλιος 1945) διέγραψε τον Άρη και τον αποκήρυξε, δίχως να δώσει την απόφαση στη δημοσιότητα. Στις 16 Ιουνίου 1945, την ημέρα που ο Άρης αυτοκτόνησε περικυκλωμένος από τον αστικό στρατό, στον “Ριζοσπάστη” δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση του ΠΓ που κατήγγειλε τον Βελουχιώτη, κάνοντας αναφορά και στην απόφαση της 11ης Ολομέλειας. Τρεις μέρες μετά την αυτοκτονία του, στις 19 Ιούνη 1945, ο “Ριζοσπάστης” σε άρθρο με τίτλο “ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ” έγραψε για τον Άρη: “Ο τόσο τραγικός θάνατος του Άρη Βελουχιώτη προκαλεί θλίψη ανάμεσα στους πραγματικούς πατριώτες, αγωνιστές της εθνικής ιδέας. Γιατί ανεξάρτητα από τη θέση που πήρε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, θέση που αντικειμενικά εξυπηρετούσε την αντίδραση, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να ξεχνάει κανείς ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του αγώνα της Αντίστασης και από τους πρωταθλητές στην οργάνωση του αντάρτικου κινήματος...”. Μετά το θάνατο του Άρη και μέχρι την 7η Ολομέλεια της ΚΕ (1950), το ΚΚΕ δεν είχε τοποθετηθεί εναντίον της Συμφωνίας της Βάρκιζας και την αποκαλούσε “αναγκαίο ελιγμό”.

Το Μάρτιο του 1962 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Νέος Κόσμος” άρθρο μέλους του τότε ΠΓ, στο οποίο γινόταν λόγος για αποκατάσταση σειράς στελεχών του ΚΚΕ, ανάμεσά τους και του Άρη. Το άρθρο ανέφερε: “Η ΚΕ ακύρωσε αποφάσεις της παλιάς καθοδήγησης για διαγραφή ή καθαίρεση μελών της ΚΕ, που αποδείχτηκαν αβάσιμες και αδικαιολόγητες. Ταυτόχρονα αποκατέστησε τη μνήμη των συντρόφων [...] Άρη Βελουχιώτη [...] κ.ά.”.

Σχετική απόφαση δεν έχει βρεθεί στο Αρχείο του ΚΚΕ. Γενικότερα, από την αρχή της δεκαετίας του 1960 και περισσότερο μετά το παραπάνω δημοσίευμα, εκ μέρους του Κόμματος υπήρξαν πράξεις πολιτικής αποκατάστασης του Άρη, που ουσιαστικά απέρριπταν τις κατηγορίες σε βάρος του ως προβοκάτορα κ.ά.

Αυτό αποτυπώνεται και στον Α' Τόμο Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, 1918-1949, που γράφει:

“Ο Άρης ζυμωμένος και ατσαλωμένος στο ΚΚΕ και στο λαϊκό κίνημα αναδείχτηκε με την ηρωική δράση του σε ατρόμητο πολεμιστή και σε γνήσιο λαϊκό ηγέτη. Η τραγική θυσία του συγκίνησε βαθιά τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και όλους τους πατριώτες*”.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Άρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Άρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη καταγγέλλει την απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας, που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον Άρη για να επιτεθούν στο ΚΚΕ. Στη λαϊκή συνείδηση, ο Άρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. 

Ο Άρης Βελουχιώτης τάχθηκε υπέρ της ένοπλης πάλης, που την απορρίπτουν όσοι επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν. 16 Ιούλη 2011».

*Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1918-1949, Α' τόμος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 517.

https://www.902.gr/eidisi/istoria/100349/atsalomenos-sto-kke-protokapetanios-toy-elas

Μάνος Χατζιδάκις

15 Ιουνίου 1994 έφυγε από το ζωή ο σπουδαίος Μάνος Χατζηδάκις

Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι και της Αλίκης Αρβανιτίδου. 

Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή

 του εγκαθίστανται οριστικά στην Αθήνα. 

Εν τω μεταξύ, από τα τέσσερά του χρόνια έχει αρχίσει μαθήματα πιάνου με δασκάλα την Αλτουνιάν, 

γνωστή μουσικό της Ξάνθης, αρμενικής καταγωγής. Παράλληλα διδασκόταν βιολί και ακορντεόν.

Παγοπώλης και φορτοεκφορτωτής

Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της απελευθέρωσης, ο Μάνος Χατζιδάκις εργάζεται ως φορτοεκφορτωτής 

στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοοικονόμου, 

βοηθός νοσοκόμος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. 

Συγχρόνως αρχίζει ανώτερα θεωρητικά μαθήματα μουσικής με τον Μενέλαο Παλλάντιο, 

σημαντική μορφή της ελληνικής εθνικής μουσικής σχολής, και σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,

 τις οποίες ποτέ δεν ολοκλήρωσε.

Την εποχή εκείνη γνωρίζεται με καλλιτέχνες και διανοούμενους (Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Σικελιανός) 

της γενιάς του μεσοπολέμου, οι οποίοι θα συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του. 

Ο Νίκος Γκάτσος, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1943, 

θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, ο μεγάλος δάσκαλος και ο ακριβός του φίλος.

Γνωριμία με τον Κουν

Η πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά πράγματα της χώρας γίνεται το 1944 με τον «Τελευταίο Ασπροκόρακα» 

του Αλέξη Σολωμού στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Η γόνιμη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει 15 χρόνια, 

με μουσικές για παραστάσεις όπως: «Γυάλινος Κόσμος» (1946), «Αντιγόνη» (1947),

 «Ματωμένος Γάμος» (1948), «Λεωφορείον ο Πόθος» (1948), «Ο θάνατος του Εμποράκου» (1949) κ.ά.

Εν τω μεταξύ, το 1949 με μια διάλεξη του για το ρεμπέτικο τραγούδι θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων 

στη συντηρητική ελληνική αστική κοινωνία.

Από το 1950 αρχίζει να γράφει μουσική για αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες.

 Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει «ντύσει» μουσικά την Ορέστεια, τη Μήδεια, τις Βάκχες, τις Εκκλησιάζουσες, τη Λυσιστράτη, τον Πλούτο,

 τις Θεσμοφοριάζουσες, τους Βατράχους και τις Όρνιθες.

Το 1959 παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τον Μίκη Θεοδωράκη, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας ο ίδιος το έργο του «Επιτάφιος» 

με τη Νάνα Μούσχουρη.

Χατζιδάκις και σινεμά

Μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν και οι μουσικές που συνέθεσε για σπουδαίες ταινίες του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου. 

Αναφέρουμε ενδεικτικά την «Κάλπικη Λίρα» (Γ. Τζαβέλλα 1954), τη «Στέλλα» (Μ. Κακογιάννη, 1955), το «Δράκο» (Ν. Κούνδουρου, 1956), 

το «America-America» (Ελ. Καζάν, 1962), «Sweet Movie» (Ντ. Μακαβέγιεφ, 1974), κ.ά.

Το 1960 κερδίζει το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή»,

 τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα.

Ωστόσο, η μουσική του για τον ελληνικό κινηματογράφο και μια σειρά ελαφρών τραγουδιών τού χαρίζει μια «λαϊκότητα ανεπιθύμητη»,

 την οποία δεν θα αποδεχθεί ποτέ και θα τη μάχεται μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πνεύμα ανήσυχο, ο Μ. Χατζιδάκις χρηματοδοτεί το Διαγωνισμό Πρωτοποριακής Σύνθεσης «Μάνος Χατζιδάκις» 

του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Δοξιάδη. Το βραβείο απονέμεται στον Ιάννη Ξενάκη, άγνωστο τότε στο ελληνικό κοινό.

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου ανεβάζει στο Μπρόντγουεϊ με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη

 τη θεατρική διασκευή του «Ποτέ την Κυριακή» με τον τίτλο «Illya Darling».

 Στην Αμερική θα παραμείνει μέχρι το 1972 και η μουσική του αντίληψη θα επηρεαστεί σημαντικά από την pop music. 

Αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης είναι ο κύκλος τραγουδιών «Reflections» με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble.

Τo 1972, τον πιο σκοτεινό χρόνο της χούντας, επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο», 

μέσα από το οποίο επιχειρεί να ανοίξει εκφραστικές διόδους στο μουσικό τέλμα της εποχής.

Η γέννηση του «Τρίτου»

Το 1975 αρχίζει η χρυσή εποχή του «Τρίτου». Γίνεται διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού «Τρίτο Πρόγραμμα» (1975-81)

 τον οποίο, σε συνεργασία με μια ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, γίνεται σημείο αναφοράς.

Το 1989-93 ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων», για να παρουσιάσει «πρωτότυπα προγράμματα που συνήθως δεν καλύπτονται

 από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες», την οποία διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του. 

Η Ορχήστρα των Χρωμάτων με μαέστρο τον Χατζιδάκι έδωσε 20 συναυλίες και 12 ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου 

με Έλληνες και ξένους σολίστ.

Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν διαρκώς παρών στην ελληνική δισκογραφία, με δεκάδες δίσκους

 που θεωρούνται πια κλασικοί: Ο Κύκλος με την Κιμωλία (1956), Παραμύθι χωρίς Όνομα (1959), Πασχαλιές μέσα απ' τη νεκρή γη (1961), Δεκαπέντε Εσπερινοί (1964), Μυθολογία (1965), Καπετάν Μιχάλης (1966), Τα Λειτουργικά (1971), 

Αθανασία (1975), Τα Παράλογα (1976), Σκοτεινή Μητέρα (1985), Τα Τραγούδια της Αμαρτίας (1992) κ.ά.

Μοναδικός, ιδιοφυής και αεικίνητος, ο Μάνος Χατζιδάκις «έφυγε» από κοντά μας στις 15 Ιουνίου 1994.

ΠΗΓΕΣ: 

sansimera.gr

https://www.alfavita.gr/koinonia/324962_san-simera-pethane-o-manos-hatzidakis

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, 92 χρόνια από την γέννησή του

Στις 14-6- 1928:

Γεννιέται ο Αργεντινός κομμουνιστής επαναστάτης 

Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα (Ernesto Guevara). 

Ο Τσε σπούδασε Ιατρική το 1947 ενώ το 1950 μαζί με το φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο πάνω σε μια θρυλική μοτοσικλέτα «Νόρτον» ταξιδεύουν στη Χιλή, 

το Περού, τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, τον Ισημερινό και τον Παναμά. 

Μετά την αποφοίτησή του, θα επισκεφθεί ξανά χώρες της Λατινικής Αμερικής, γνωρίζοντας τους κοινωνικούς αγώνες και τις επαναστατικές εξεγέρσεις. 

Στη συνείδησή του καταγράφονται τα πάντα, ενώ το 1953 πηγαίνοντας 

στη Γουατεμάλα, θα γνωριστεί με Κουβανούς εξόριστους, συντρόφους του Φιντέλ Κάστρο που είχε φυλακιστεί μετά το κίνημα της 26ης Ιουλίου 1953.

Η γνωριμία του με τον Φιντέλ, το 1955, στάθηκε καθοριστική γι’ αυτόν. 

Ο Τσε εντάσσεται στις κουβανικές επαναστατικές ομάδες, ξεκινά με 82 συντρόφους για την Κούβα το 1956 και τελικά μετά από μάχες κατάφεραν 

να ανέβουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα μόνο 12. Η επανάσταση εξαπλώθηκε στο γόνιμο έδαφος της συνείδησης του κουβανέζικου λαού 

και την 1η Γενάρη 1959 οι επαναστάτες μπαίνουν στην Αβάνα. 

Ο Τσε υπηρέτησε την κουβανέζικη επανάσταση με όλες του τις δυνάμεις 

από όποια θέση κι αν βρέθηκε. Έχοντας συμφωνήσει με τον Φιντέλ Κάστρο από το 1955 κιόλας, ότι θα μπορούσε να φύγει από την Κούβα μετά την επανάσταση, ο Τσε κατευθύνθηκε στη Βολιβία αποσκοπώντας να φουντώσει 

το επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική.

Μετά την τελευταία μάχη στις 8 Οκτώβρη 1967,ο Τσε πληγωμένος στο ένα πόδι και με το όπλο του κατεστραμμένο, συνελήφθη και κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ δολοφονήθηκε την επομένη. Το σώμα του θάφτηκε σε μυστικό τόπο και τελικά η θέση αποκαλύφθηκε στις 28 Ιουνίου 1997. Η μυστική ταφή αποκάλυπτε τον τρόμο των εχθρών του λαού μπροστά στην προσωπικότητα του μεγάλου επαναστάτη. Για τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους, τους αγωνιζόμενους λαούς, ο Τσε δεν είχε «εξαφανιστεί» γιατί σε κάθε τους μάχη, ο Κομαντάντε ήταν πάντα παρών.

ΠΗΓΕΣ: 

• TO KOYTI
• AΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ 

https://www.koutiblog.eu/2020/06/14.html

ΚΚΕ: Ασφαλείς είναι οι μεγάλοι ξενοδόχοι, οι αεροπορικές εταιρίες και τα μεγάλα πρακτορεία

«Οι μόνοι που μπορούν να νοιώθουν ασφαλείς από το σχέδιο της κυβέρνησης 

για τον τουρισμό είναι οι μεγάλοι ξενοδόχοι, 

οι αεροπορικές εταιρίες και τα μεγάλα πρακτορεία. 

Αντίθετα, οι κάτοικοι των νησιών, οι εργαζόμενοι και οι μικροί επιχειρηματίες 

στον τουρισμό νοιώθουν ήδη ανασφάλεια, 

καθώς τα μέτρα της κυβέρνησης και οι εκπτώσεις 

στα υγειονομικά πρωτόκολλα, μαζί με το τσάκισμα των εισοδημάτων τους,

 φέρνουν και την υπονόμευση της δημόσιας υγείας», 

επισημαίνει το ΚΚΕ σε σχόλιό του «για τη συνέντευξη Τύπου

 του πρωθυπουργού στη Σαντορίνη».

«Για τη σημερινή κατάσταση φέρουν ευθύνη διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις. 

Αφού έχτισαν την ελληνική οικονομία στα πήλινα πόδια του "τουριστικού θαύματος", 

τώρα καλούν ξανά τα μόνιμα υποζύγια να βάλουν πλάτη. 

Μόνο που ο λαός έχει πληρώσει ήδη πολλά. 

Να μην πληρώσει ξανά!», καταλήγει το σχόλιο του κόμματος.

Πηγή: ΑΜΠΕ

https://www.enikos.gr/politics/724215/kke-asfaleis-einai-oi-megaloi-xenodochoi-oi-aeroporikes-etairies-

Επίδομα 534 ευρώ: Παίζουν με τους εργαζόμενους -Τη Δευτέρα μετέφεραν την καταβολή!

( ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ, Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΚΕΙ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΙΣ 12 Ιουνίου 2020  )

Τη Δευτέρα θα καταβληθεί τελικά η αποζημίωση ειδικού σκοπού ύψους 534 ευρώ στους εργαζομένους των επιχειρήσεων 

που παρέμειναν σε παράταση αναστολής εργασίας ολόκληρο τον Μάιο ή θεωρούνταν πληττόμενες, 

βάσει των Κωδικών Αριθμών Δραστηριότητας (ΚΑΔ), εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού.

Αυτό δήλωσε ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούστης μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100.3 

αναφέροντας ότι η πληρωμή του επιδόματος μετατίθεται για τη Δευτέρα αντί για σήμερα Παρασκευή 

που ήταν προγραμματισμένη, καθώς πρέπει να διασταυρωθούν τα στοιχεία των δικαιούχων με βάση τις δηλώσεις των εργοδοτών… 

Βέβαια ο κ. Βρούτσης δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τις έκαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες όλο το προήγουμενο 

διάστημα και ανήμερα της πληρωμής βγήκε για να την μεταθέσει!

Αξίζει να σημειωθεί ότι αρχικά το υπουργείο Εργασίας είχε εξαγγείλει ότι τα χρήματα

 θα έμπαιναν στους λογαριασμούς των εργαζομένων στις 5 με 10 Ιουνίου. Στην πορεία το μετέθεσε για τις 12 Ιουνίου 

και σήμερα διά στόματος Βρούτση ανακοίνωθηκε ότι τα χρήματα θα καταβληθούν στις 15 Ιουνίου!

Πρόκειται για νέο μεγάλο φιάσκο της κυβέρνησης και προσωπικά του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, στις πλάτες χιλιάδες εργαζομένων που περιμένουν τα συγκεκριμένα χρήματα για να ζήσουν (!!!), αφού έχουν να πληρωθούν από τα μέσα Απριλίου όταν και πήραν τα 800 ευρώ! 

Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Εργασίας με την ίδια πολιτική «ανευθυνότητα» έχει χειριστεί και το θέμα της προκήρυξης του ΟΑΕΔ για το πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας για τις προσλήψεις 36.500 ανέργων σε υπηρεσίες του δημοσίου και ΟΤΑ μην εγκρίνοντας ακόμα την έκδοση της σχετικής προκήρυξης παρατείνοντας έτσι την αγωνία για χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στον καιάδα της ανεργίας!

Σημειώνεται ότι τα ποσά του επιδόματος υπολογίζονται σε 17,8 ευρώ ανά ημέρα αναστολής σύμβασης εργασίας και φθάνουν έως τα 534 ευρώ.

Το επιδόμα – συνολικού ύψους άνω των 208 εκατ. ευρω – θα καταβληθεί σε 526 χιλιάδες εργαζόμενους.

Δικαιούχοι είναι:

• Οι εργαζόμενοι επιχειρήσεων που παρέμειναν κλειστές ολόκληρο τον Μάιο με κρατική εντολή,
• Οι εργαζόμενοι επιχειρήσεων που επαναλειτούργησαν τον Μάιο, αλλά δηλώθηκαν από τους εργοδότες σε παράταση αναστολής για τον Μάιο.
• Οι εργαζόμενοι επιχειρήσεων που ήταν εξαρχής πληττόμενες βάσει ΚΑΔ και δηλώθηκαν από τους εργοδότες σε παράταση αναστολής για τον Μάιο.

Πηγή: aftodioikisi.gr

https://www.imerodromos.gr/epidoma-534-eyro-paizoyn-me-toys-ergazomenoys-ti-deytera-meteferan-tin-katavoli/

Επίθεση με Βιτριόλι: Όσο την έψαχναν στην Αθήνα… διασκέδαζε στο χωριό της!

Το σοκ για τους συγγενείς της 35χρονης που συνελήφθη για την επίθεση με βιτριόλι στην Ιωάννα,

 ήταν μεγάλο. 

Όχι μόνο τίποτα δεν προμήνυε όλα αυτά που συνέβησαν αλλά… ακόμα και μετά την επίθεση, 

η συμπεριφορά

της 35χρονης ήταν όπως λένε, πολύ φυσιολογική.

Όσο η χώρα συγκλονιζόταν από την επίθεση με το βιτριόλι και οι αστυνομικοί στην Αθήνα 

έψαχναν την άκρη του νήματος, εκείνη είχε πάει στο χωριό της, γλεντούσε μέχρι το πρωί

 και έτρωγε σουβλάκια.

Όπως χαρακτηριστικά είπε στον ΑΝΤ1 ένας φίλος της:

“Είχε έρθει από την Παρασκευή του Αγίου Πνεύματος. Εγώ την συνάντησα την Κυριακή το απόγευμα. 

Έτρωγε σουβλάκια σε μαγαζί διπλανού χωριού και δε μου φάνηκε ούτε αγχωμένη ούτε διαφορετική.

 Ήταν όπως πάντα. Ευδιάθετη και χαμογελαστή. Το προηγούμενο βράδυ μάλιστα, 

διασκέδαζε μέχρι το πρωί σε κλαμπ της περιοχής μας”.

Άφωνοι οι συγγενείς της

Η θεία και η εξαδέλφη της 35χρονης, είπαν στην κάμερα ότι δε θα φαντάζονταν ποτέ 

πως η 35χρονη θα βρισκόταν μπλεγμένη σε τέτοια ιστορία.

“Δεν είχε λόγο να το κάνει. Εγώ μόλις το άκουσα μου κόπηκαν τα πόδια” 

είπε η εξαδέλφη της.

Οι συγχωριανοί της, την περιγράφουν ως μια όμορφη, επικοινωνιακή και οικονομικά ανεξάρτητη γυναίκα.

 Είχε πάει στην Αθήνα για σπουδές και γρήγορα είχε καταφέρει να βρει το δρόμο της.

Μεγάλωσε δύσκολα. Τα μεροκάματα του ελαιοχρωματιστή πατέρα της, 

δε μπορούσαν να συμπληρώσουν το εισόδημα της οικογένειας από τα χωράφια. 

Γι αυτό κι εκείνη αναζήτησε την τύχη της στην Αθήνα, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια 

μαζί με δύο από τα αδέρφια της.

Δείτε το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1 στο χωριό της γυναίκας 
που κατηγορείται για την επίθεση με βιτριόλι

https://www.youtube.com/watch?v=BT9iTtMnRvs&feature=emb_logo

https://zeidoron.blogspot.com/2020/06/blog-post_525.html