Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για το ΑΣΕΠ

 

Η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο με τίτλο "Εκσυγχρονισμός του συστήματος προσλήψεων 

στο δημόσιο τομέα και ενίσχυση του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ)".

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει και αποπροσανατολίζει. Την ίδια στιγμή που ακολουθεί πολιτική μηδενικών διορισμών και οι περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό του 2021 για τη μισθοδοσία ορίζουν καθαρά ότι δεν θα γίνουν διορισμοί, την ίδια στιγμή φέρνει νομοσχέδιο για το πώς θα …διορίζει!!!

Οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες έχουν τα χάλια τους, είναι υποστελεχωμένες, υπολειτουργούν και ο κόσμος ταλαιπωρείται επειδή ακριβώς η κυβέρνηση τις υποβαθμίζει συνειδητά και δεν καλύπτει τα κενά που υπάρχουν σ’ αυτές με διορισμούς.

Ο τίτλος του νομοσχεδίου (άρθρο 1) περί αξιοκρατίας είναι ψευδεπίγραφος. Το νομοσχέδιο δεν έχει καμία σχέση με την αξιοκρατία. Το αντίθετο μάλιστα.

Τα κριτήρια προσλήψεων που θεσμοθετεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο με τον πανελλαδικό διαγωνισμό και τη συνέντευξη είναι ουσιαστικά κριτήρια αποκλεισμού "κάποιων".

Με το νομοσχέδιο αυτό επεκτείνεται ο "κόφτης" της λεγόμενης συνέντευξης σχεδόν σε όλο το Δημόσιο, ενώ μέχρι σήμερα ήταν μόνο στην επιλογή των στελεχών. Η κυβέρνηση της ΝΔ φτιάχνει όχι ένα κράτος του δικαίου και των αρίστων, όπως ισχυρίζεται, αλλά της κοινωνικής αδικίας και των αρεστών της.

Οι σκοποί και το περιεχόμενο του νομοσχεδίου είναι σαφείς: Στο εξής όσοι έχουν "κίτρινο χαρτί" στον κρατικό μηχανισμό δεν θα προσλαμβάνονται, είναι ανεπιθύμητοι.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ουσιαστικά παραπέμπει σε νόμους κρατών-μελών της ΕΕ που απαγορεύουν την εργασία σε δημόσιους υπαλλήλους που εμφορούνται από ριζοσπαστικές ιδέες (Νόμος Berufsverbot στη Γερμανία).

Η κυβέρνηση της ΝΔ απαξιώνει παραπέρα τις δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, δυναμώνει την επίθεσή της στους δημόσιους υπαλλήλους και το δικαίωμα στην εργασία αξιοποιώντας όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που παρέλαβε από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (ν. Βερναρδάκη, ν. Κατρούγκαλου). Εξάλλου, όπως διαχρονικά τόνιζαν τόσο οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ, "το κράτος έχει συνέχεια!".

Εδώ και τώρα να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για το ΑΣΕΠ, εδώ και τώρα σύγχρονες και ποιοτικές δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες με μαζικούς μόνιμους διορισμούς.

Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

https://gkagkarin.blogspot.com/2021/01/blog-post_141.html

Η ανακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας

 

Στις 11 του Γενάρη 1946 η Συνταχτική Συνέλευση, 

εκφράζοντας τη θέληση του αλβανικού λαού, ανακήρυξε ομόφωνα την Αλβανία 

Λαϊκή Δημοκρατία και σχημάτισε τη νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ενβέρ Χότζα.

τις 11 του Γενάρη 1946 η Συνταχτική Συνέλευση, εκφράζοντας τη θέληση του λαού, ανακήρυξε ομόφωνα την Αλβανία Λαϊκή Δημοκρατία και σχημάτισε τη νέα κυβέρνηση με επικεφαλής το σύντροφο Ενβέρ Χότζα.

Το Κόμμα υπέβαλε στην κρίση του λαού το σχέδιο Συντάγματος που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση. Η συζήτηση αυτού του σχεδίου κράτησε δύο μήνες. Οι προτάσεις που έγιναν από τις λαϊκές μάζες ήταν μια πολύτιμη συμβολή στην ενίσχυση του επαναστατικού περιεχομένου του Συντάγματος. Στις 14 του Μάρτη 1946, η Συνέλευση ενέκρινε το Σύνταγμα. Μετά απ’ αυτό, η Συνταχτική Συνέλευση μετατράπηκε σε Λαϊκή Βουλή, σαν ανώτατο όργανο της κρατικής εξουσίας της ΛΔΑ (Λαϊκής Δημοκρατίας Αλβανίας).

Το νέο δημοκρατικό Σύνταγμα επικύρωνε τις ιστορικές νίκες που είχαν επιτευχθεί και έκφραζε τις αλλαγές που είχαν σημειωθεί στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας μετά την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας. Το Σύνταγμα απεικόνιζε το αρχινημένο προτσές ανάπτυξης της χώρας στο δρόμο του σοσιαλισμού και άνοιγε προοπτικές για καινούργιες οικονομικο – κοινωνικές αλλαγές.

Πάνω απ’ όλα, το Σύνταγμα καθόρισε τη θεμελιώδη αρχή της δομής και της δράσης της λαϊκής εξουσίας: η εξουσία πηγάζει από το λαό και ανήκει στο λαό.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, τα κύρια μέσα της κοινωνικής παραγωγής αποτελούνταν από την κοινή περιουσία του λαού, από τη συνεταιριστική περιουσία, και από την ιδιωτική περιουσία. Ο ιδιωτικός τομέας ήταν κάτω από τον έλεγχο του κράτους.

Σαν βάση του κοινωνικό – οικονομικού συστήματος καθορίζονταν η κοινωνική ιδιοχτησία (οι σοσιαλιστικοί τομείς της οικονομίας -κρατικός και συνεταιριστικός). Με σκοπό η σοσιαλιστική οικονομία να αναπτύσσεται και να ενισχύεται σταθερά, το Σύνταγμα προέβλεπε το δικαίωμα του κράτους να περιορίζει και να απαλλοτριώνει την ιδιωτική περιουσία, όταν αυτό το απαιτούσε το γενικό συμφέρο της κοινωνίας. Πάνω σ’ αυτή τη βάση ήταν δυνατό να κρατικοποιηθούν ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας ή ξέχωρες οικονομικές επιχειρήσεις. Απαγορεύονταν η δημιουργία μονοπωλίων, τραστ και καρτέλ.

Για να υπερασπίζονται τα ζωτικά συμφέροντα του λαού και να ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδό του, το κράτος ανέλαβε να διευθύνει τη ζωή και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας σύμφωνα μ’ ένα γενικό σχέδιο, για την πραγματοποίηση του οποίου το κράτος στηρίζονταν στην άμεση συμμετοχή των εργαζόμενων μαζών.

Το Σύνταγμα θεωρούσε την εργασία τιμή και καθήκον για όλους. Διακήρυττε την αρχή: ο καθένας να αμείβεται σύμφωνα με την εργασία και τις ικανότητές του.

Στο Σύνταγμα διατυπώνονταν η αρχή ελεύθερων εκλογών, με άμεση, καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία. Αυτό εξασφάλιζε στους εκλογείς το δικαίωμα να ζητήσουν την ανάκληση των αντιπροσώπων τους από τα διάφορα όργανα της εξουσίας, εγγυόταν την ελευθερία συγκέντρωσης, λόγου, οργάνωσης, πίστης, και τις απαραίτητες συνθήκες για την διαφύλαξη και την εφαρμογή τους.

Αυτές ήταν μερικές από τις θεμελιώδεις αρχές του πρώτου Συντάγματος της Λαϊκής Δημοκρατίας Αλβανίας. Με την ψήφιση του Συντάγματος τελειοποιήθηκε το προτσές της πολιτικής οργάνωσης του καθεστώτος της λαϊκής δημοκρατίας σαν κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Η δικτατορία του προλεταριάτου, όπως την προσδιορίζει η μαρξιστική – λενινιστική θεωρία, αποτελεί μια γενική νομοτέλεια, μια ιστορική αναγκαιότητα για τη μετάβαση από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. 

Και στην Αλβανία, αυτή θα χρησίμευε σαν κύριο όπλο για τη συντριβή του παλιού εκμεταλλευτικού αστικό – τσιφλικάδικου καθεστώτος και για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, καθώς και για την προώθηση αυτής της κοινωνίας προς τον κομμουνισμό, όπου εξαλείφονται οριστικά οι τάξεις.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της δικτατορίας του προλεταριάτου εδώ είναι ότι αυτή γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στη μορφή του κράτους λαϊκής δημοκρατίας.

Η μορφή αυτή υπαγορεύονταν από τις ιστορικές συνθήκες της επανάστασης, η οποία προσέλαβε ένα πλατύ και βαθύ λαϊκό χαρακτήρα, σαν δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική επανάσταση στο πρώτο της στάδιο και πού, στην αδιάκοπη ανάπτυξής της, τράνεψε και πέρασε αμέσως μετά την εθνική απελευθέρωση της χώρας σε σοσιαλιστική επανάσταση. Η δικτατορία του προλεταριάτου στη μορφή της λαϊκής δημοκρατίας ήταν γέννημα αυτής της αδιάκοπης λαϊκής επανάστασης, ήταν συνέχιση της λαϊκής εξουσίας που δημιουργήθηκε στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, μετά την εκ θεμελίων συντριβή του κρατικού μηχανισμού των καταχτητών και των κυριότερων αστοτσιφλικάδικων αντιδραστικών τάξεων.

Πολιτική βάση της δικτατορίας του προλεταριάτου έγιναν τα λαϊκά συμβούλια, που ήταν άμεσα συνεχιστές των εθνικοαπελευθερωτικών συμβουλίων.

Η συμμαχία της εργατικής τάξης με την αγροτιά, που αποτελεί τη σπουδαιότερη αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου, υλοποιήθηκε στο Δημοκρατικό Μέτωπο, άμεσος συνεχιστής του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου.

Η δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική επανάσταση και η σοσιαλιστική επανάσταση στην Αλβανία είναι, δηλαδή, κρίκοι μιας και μόνο επανάστασης, που έγινε κάτω από τη μοναδική και αδιαίρετη καθοδήγηση του μαρξιστικού – λενινιστικού κόμματος της εργατικής τάξης. Η κατάχτηση της πλέριας εθνικής ανεξαρτησίας και η εγκαθίδρυση της δημοκρατικής εξουσίας, που ήταν ο στρατηγικός σκοπός της δημοκρατικής αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης, έβαλαν τα θεμέλια και δημιούργησαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για το άμεσο πέρασμα στη σοσιαλιστική επανάσταση. Στο νέο στάδιο της επανάστασης, το Κόμμα σαν στρατηγικό του σκοπό καθόρισε την εξάλειψη της οικονομικής βάσης του καπιταλισμού και την οικοδόμηση των βάσεων του σοσιαλισμού μέσω της δικτατορίας του προλεταριάτου.

*Απόσπασμα από την Ιστορία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, 

εκδ. Πλανήτης (2η), χ.χ.

ΠΗΓΗ : 

http://www.katiousa.gr/istoria/anakiryksi-tis-laikis-dimokratias-tis-alvanias/

Λ.Δ. ΚΟΡΕΑΣ : Επανεξελέγη Γενικός Γραμματέας του Κόμματος Εργατών ο Κιμ Γιονγκ Ουν

Με απόφαση του το 8ο Συνέδριο του Κόμματος Εργατών Κορέας επανεξέλεξε 

στην θέση του Γενικού 

Γραμματέα τον Κιμ Γιονγκ Ουν, 

όπως μετέδωσε το Κεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων (KCNA) της 

Λαϊκής Δημοκρατίας της Βόρειας Κορέας.

Ο μέχρι σήμερα τίτλος που έφερε ο Κιμ Γιονγκ Ουν ήταν αυτός του «Προέδρου» (Chairman) 

του κόμματος, ο οποίος του είχε αποδωθεί κατά το προηγούμενο συνέδριο το 2016. Φέτος, 

με απόφαση του συνεδρίου, επανέρχεται η θέση του Γενικού Γραμματέα την οποία κατείχαν παλαιότερα οι Κιμ Γιονγκ Ιλ και Κιμ Ιλ Σουνγκ, ο πατέρας και ο παππούς αντίστοιχα του σημερινού ηγέτη της χώρας.

Κατά τη διάρκεια ομιλίας του, στο πλαίσιο των εργασιών του συνεδρίου, ο Κιμ Γιονγκ Ουν αναφέρθηκε στα επιτεύγματα της ΛΔ της Βόρειας Κορέας τα τελευταία χρόνια, κάνοντας ωστόσο και αυτοκριτική για ελλείψεις και καθυστερήσεις αναφορικά με την υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος.

Αναφερόμενος στις ΗΠΑ, ο βορειοκορεάτης ηγέτης τις χαρακτήρισε 

ως «τον μεγαλύτερο εχθρό» προσθέτοντας πως η Ουάσινγκτον θα πρέπει να εγκαταλείψει τις εχθρικές πολιτικές της για τη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών.

https://atexnos.gr/%ce%b2%cf%8c%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%ad%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%bb%ce%ad%ce%b3%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%b1/#prettyPhoto

8-14/1/1949: Η Μάχη της Νάουσας.

( Tο «Δελτίο Ειδήσεων» του ΔΣΕ που ανήγγειλε την κατάληψη της Νάουσας )

8-14/1/1949: Η Μάχη της Νάουσας.

Για να ξεχρεώσουν την φτωχολογιά: Κάψανε την τράπεζα και Όλα τα χαρτιά!!!

Ξεχωριστή θέση στην ιστορία του λαϊκού - επαναστατικού κινήματος, ειδικότερα στην ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, κατέχει η Μάχη της Νάουσας.

Το χρονικό της μάχης

8/1/49-11/1/49:
Η 10η Μεραρχία του ΔΣΕ με Διοικητή τον Υποστράτηγο Νίκο Θεοχαρόπουλο (Σκοτίδα) και Πολιτικό Επίτροπο τον Νίκο Μπελογιάννη αποτελούμενη από τις 18η, 14η και η 103η Ταξιαρχίες, συνολικής δύναμης 2.438 μαχητών και μαχητριών, κυκλώνουν τη Νάουσα «με μυστικότητα, αθόρυβα, με ταχύτητα, με όλα τα μέσα της πλαγιοφύλαξης, εμπροσθοφυλακής και οπισθοφυλακής».
Η 18η με Διοικητή τον Συνταγματάρχη Παντελή Βαϊνά τοποθετείται πίσω από το ύψωμα του Αϊ-Λια, δυτικά της Νάουσας , κοντά στα νεκροταφεία.
Η 103η προσεγγίζει το ύψωμα του Θεολόγου, νότια της πόλης. Το ύψωμα Κουκούλι βόρεια της πόλης προσεγγίζεται από μία διμοιρία. Μονάδες μαχητών του ΔΣΕ καλύπτουν τα περάσματα από Βέροια και από Σκύδρα προς Νάουσα με σκοπό να σταματήσουν τις ενισχύσεις του εχθρικού στρατού που θα φτάνουν τις επόμενες ημέρες και θα ανεβάσουν τη συνολική δύναμη του κυβερνητικού στρατού σε 4.310 άνδρες.

10-11/1/49:
Η πόλη της Εδεσσας βάλλεται παραπλανητικά από τμήματα του ΔΣΕ του Καϊμακτσαλάν, το ίδιο επαναλαμβάνεται και την επόμενη νύχτα (11-12/1/49) τις ώρες όπου ξεκινά η επίθεση στη Νάουσα. Εβαλλαν 3 πυροβόλα με 400 βολές.

11/1/49:
23.15: Εκδηλώνεται η επίθεση ενάντια στα υψώματα γύρω από τη Νάουσα . Ενα τάγμα της 18ης καταφέρνει να ανοίξει πέρασμα εξουδετερώνοντας παγιδευμένα συρματοπλέγματα κοντά στο ύψωμα του Αϊ-Λια. Ανοίγει ο δρόμος για τη Νάουσα.
23.30: Σε 15 λεπτά, μετά από μεγάλη έφοδο της 103ης, πέφτει το ύψωμα του Θεολόγου, βασικού στηρίγματος του κυβερνητικού στρατού, η πιο στρατηγική θέση του. Το Κουκούλι βόρεια της Νάουσας έχει καταληφθεί καθώς είναι αφύλακτο.

12/1/49:
00.30-01.00: Ο εχθρός προσπαθεί να αντιδράσει. Κάθε προσπάθεια για αποστολή στα φυλάκια ενισχύσεων, πυρομαχικών και τεθωρακισμένων τσακίζεται στους δρόμους της Νάουσας από τις δυνάμεις που έχουν διεισδύσει στην πόλη.
04.30: Πέφτει και το ύψωμα του Αϊ-Λια μετά από σκληρές μάχες και συνεχείς εφόδους.
Δυνάμεις του ΔΣΕ μάχονται μέσα στην πόλη κινούμενες ενάντια στα εχθρικά φυλάκια (Αϊ-Γιώργης, Αγία Φωτεινή κ.ά.) τα οποία πέφτουν το ένα μετά το άλλο.
Το ξημέρωμα βρίσκει κυβερνητικό στρατό, χωροφύλακες, ΜΑΔ και ΜΑΥδες ταμπουρωμένους στα κτίρια του Σιδηροδρομικού Σταθμού, του Υδραγωγείου, του Γυμναστηρίου, του Νοσοκομείου, του εργοστασίου Λαναρά, στην Ασφάλεια της Νάουσας και στις βίλες των πλουσίων και των προυχόντων της πόλης.

το εργοστάσιο του Λαναρά που ήταν σταθμός διοίκησης της 33ης μοναρχοφασιστικής ταξιαρχίας του αστικού στρατού

Αρχίζουν επιθέσεις από ενισχύσεις που καταφθάνουν από Βέροια και από Σκύδρα. Τοποθεσίες γύρω από τη Νάουσα (Δαλαμάρι, Μεσοβούνι, Γάστρα) γίνονται πεδία ηρωικών μαχών . Οι ενισχύσεις και οι δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού δεν πετυχαίνουν το στόχο τους. Τα περάσματα παραμένουν κλειστά μέχρι τον υποχωρητικό ελιγμό του ΔΣΕ στις 14/1/49.
12.00: «Κατόπιν ισχυράς πιέσεως» το Νοσοκομείο, ισχυρό φρούριο του εχθρού με τρία πατώματα, καταλαμβάνεται από τον ΔΣΕ.
Το απόγευμα οι δυνάμεις του στρατού είναι κυκλωμένες πλέον μόνο μέσα στο εργοστάσιο Λαναρά, όπου και ο σταθμός Διοίκησης της 33ης Ταξιαρχίας του κυβερνητικού στρατού, που είχε την ευθύνη άμυνας της Νάουσας και στην Ασφάλεια.

12-13/1/49:
Παραπλανητικές κρούσεις σε Αγρα και Μουχαρέμ Χάνι, με τη χρήση ενός πυροβόλου, από τμήματα του ΔΣΕ του Καϊμακτσαλάν που θα συνεχιστούν και τη νύχτα 13-14/1/49.

13/1/49
12.30: Εξουδετερώνονται οι μοναρχοφασίστες στην Ασφάλεια.
Ο υφυπουργός Στρατιωτικών Ροδόπουλος σπεύδει στη Νάουσα για να επιστρέψει, αυθημερόν, άπραγος στη Θεσσαλονίκη.
17.00: Οι εναπομείναντες ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί του κυβερνητικού στρατού, ανάμεσά τους και ο Κατσουρίδης, Δ/της της 33ης Ταξιαρχίας, διαφεύγουν και «εκείθεν έκαστος προσεπάθησαν να διασωθή κατ' ιδίον τρόπον».
19.30: Το εργοστάσιο Λαναρά - σταθμός Διοίκησης της 33ης Ταξιαρχίας του κυβερνητικού στρατού - παραδίδεται στις φλόγες και η Νάουσα βρίσκεται ολοκληρωτικά πλέον στη δικαιοδοσία του ΔΣΕ.

14/1/49
18.00: Αρχισε με τάξη ο υποχωρητικός ελιγμός των δυνάμεων του ΔΣΕ μέχρι την 18/1/49 όπου τα τμήματα του ΔΣΕ επέστρεψαν στις βάσεις τους.
Η Νάουσα, πόλη του Νομού Ημαθίας, που βρίσκεται μεταξύ της Βέροιας και της Εδεσσας, αποτελεί πόλη με αξιοσημείωτη ανάπτυξη του βιομηχανικού προλεταριάτου από τις αρχές του 20ούαιώνα, αποτελώντας, σε σχέση με το μέγεθός της και την περιοχή στην οποία είναι χτισμένη (κατεξοχήν αγροτική), κέντρο ανάπτυξης εργατικών - λαϊκών αγώνων και παραδόσεων. Στο «Μικρό Μάντζεστερ», όπως αποκαλούνταν λόγω των πολλών βιομηχανιών, συνδεδεμένων κυρίως με την οικογένεια Λαναρά (εργοστάσιο εταιρείας Λαναρά - Γκούτα, το 1921, το Εριουργείο Λαναρά - Κύρτση και Σία το 1922, τα εριοκλωστήρια πεννιέ, των Αφών Χριστ. Λαναρά το 1928, η Εταιρεία Κανναβουργίας Κοκκίνου - Τουρπάλη - Πλατσιούκα το 1929), από τις αρχές του 1900 μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει δικαίωμα του λαού που να μη βρήκε στο πρόσωπο και τη δράση του ΚΚΕ τον πιο αποφασιστικό υπερασπιστή, τον ακούραστο οργανωτή της εργατικής - λαϊκής πάλης.
Οι γερές βάσεις που έχτισε το Κόμμα μας στα εργοστάσια και στις γειτονιές της Νάουσας απέδωσαν πάνω από 1.000 μαχητές στον ΕΛΑΣ στην περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ενάντια στην τριπλή κατοχή (Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων). Αυτή η παρακαταθήκη αποτέλεσε βασικό στήριγμα για τις επιτυχίες που είχε ο ΔΣΕ στη συνέχεια στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή της Νάουσας.
Η Μάχη της Νάουσας συμπίπτει με την εποχή της μεγαλύτερης ανάπτυξης του ΔΣΕ. Είναι η εποχή των μεγάλων «εκ παρατά¬ξεως» αναμετρήσεων του ΔΣΕ με τον Κυβερνητι¬κό Στρατό, που άρχιζαν το καλοκαίρι του 1948 στο Γράμμο και συνεχίζονταν με τον επιτυχημένο ελιγμό και την αντεπίθεση στο Βίτσι, η οποία συγκλόνισε τότε προστάτες και προστατευόμενους στην Αθήνα.

Είχαν προηγηθεί:

• 22-23/12/1948 η πετυχημένη διείσδυση και αποχώρηση στη Νάουσα της 18ης Ταξιαρχίας με διοικητή τον Παντελή Βαϊνά. Οι 22 νεκροί (20 μαχητές και 2 μαχήτριες) του ΔΣΕ στη μάχη μεταφέρθηκαν και εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην κεντρική πλατεία Τρούμαν (σήμερα Καρατάσου) της πόλης και στη συνέχεια με το απορριμματοφόρο του δήμου μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο και θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο, όπου και στήθηκε το μνημείο του οποίου τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 30/5/2010.


• 8/1/1949, ο Αμερικανός Στρατηγός Βαν Φλιτ επισκέφτηκε τη Νάουσα συνοδευόμενος και από τον Διοικητή του Γ' Σώματος Στρατού, Αντιστράτηγο Θεόδωρο Γρηγορόπουλο, με βασικό σκοπό την τόνωση του ηθικού των κυβερνητικών δυνάμεων.

Οι αποτυχημένες προσπάθειες της 18ης και 103ηςΤαξιαρχίας του ΔΣΕ για κατάληψη στις 22-23/12/1948 της Εδεσσας και στις 28-29/12/1948 της Αριδαίας, που όμως δεν ήταν αρκετές για να κάμψουν τη μαχητικότητα και το ηθικό των αγωνιστών.

Η σημασία της μάχης για τον ΔΣΕ

«Εκ της ενεργηθείσης εξετάσεως διά το ατύχημα ΝΑΟΥΣΣΗΣ δεν πρέπει να παραμείνουν απαρατήρητοι παραλείψεις εις τας οποίας οφείλεται η μη πρόληψίς του ή και ο περιορισμός του...». Με αυτά τα λόγια ξεκινάει τις «Παρατηρήσεις επί γεγονότων ΝΑΟΥΣΣΑΣ» ο αρχιστράτηγος του κυβερνητικού στρατού, Παπάγος, μετά τη μεγάλη νίκη του ΔΣΕ στη Νάουσα και συνέχιζε: «Από τας παραλείψεις ταύτας, εκτός εκείνων, δια τα οποίας θα ασχοληθεί η Στρατιωτική Δικαιοσύνη και θα επιβάλη κυρώσεις...» και κατέληγε λέγοντας πως «εκ των ανωτέρω παραλείψεων καταφαίνεται ότι το ατύχημα ΝΑΟΥΣΣΗΣ δεν οφείλεται εις την έλλειψην δυνάμεων - διότι τοιαύται εξευρέθησαν έστω και καθ' ον τρόπον εγένετο. Οφείλεται εις την μη πρόβλεψιν και την μη τήρησιν στοιχειωδών αρχών του πολέμου».

«Αυτές οι επιχειρήσεις υπαγορεύτηκαν απ' την ανάγκη μιας αδιάκοπης φθοράς του εχθρού και συγκέντρωσης των απαραίτητων σε μας εφεδρειών» σημειώνει η απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τις επιχειρήσεις σε Εδεσσα - Αριδαία - Νάουσα στις 10/2/49, τονίζοντας επίσης πως «οι επιτυχίες στη Νάουσα και στον ελιγμό κερδήθηκαν ακριβώς γιατί αποφύγαμε τα λάθη που παρουσιάσαμε στις δύο πρώτες επιχειρήσεις».

Ο Νίκος Κυτόπουλος στο χρονικό «Η Μάχη της Νάουσας » αναφέρει χαρακτηριστικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε ο ΔΣΕ.

«Είχαν μαζευτεί στο Καϊμακτσαλάν, ύστερα απ' τις μάχες της Εδεσσας και της Αρδέας και κάναν συνελεύσεις. Εδώ θα μιλούσαν όλοι πάνω στις αποτυχίες. Σ' ένα τάγμα της 14ης Ταξιαρχίας έκατσαν οι μαχητές και οι μαχήτριες μαζί με τους διμοιρίτες και τους λοχαγούς τους γύρω σε μια μεγάλη φωτιά. Μαζί τους έκατσαν κι ο ταγματάρχης κι ο επίτροπος κι ο ταξίαρχος. Εδώ τώρα όλοι ήταν ίσοι. Θα λέγαν τη γνώμη τους λεύτερα. Θα βρίσκαν τα λάθη, τις αδυναμίες. Θα κρίναν τα καλά και τα σφάλματα που είδαν».
Μέσα από την προετοιμασία για τη Μάχη της Νάουσας αναδεικνύεται η ιδιαίτερη βαρύτητα της μελέτης των λαθών και της αξιολόγησης της πείρας που συσσωρεύεται από τις προηγούμενες μάχες .
Η χάραξη λεπτομερούς σχεδίου, η σωστή αξιοποίηση όλων των μέσων και τεχνικών που διέθετε ο ΔΣΕ, η συλλογή όσο περισσότερων πληροφοριών για τις κινήσεις του εχθρού.
Στη Νάουσα έπαιξε επίσης αποφασιστικό ρόλο, για τη νίκη του ΔΣΕ, η παραπλάνηση (σ.σ. του αντιπάλου), όπου για πρώτη φορά μπαίνει σαν βασικό στοιχείο στο σχέδιο επιχείρησης.

Η απόφαση του ΠΓ (10/2/49) αναφέρει σχετικά με τη νίκη στη Μάχη της Νάουσας:

:«Για πρώτη φορά ο ΔΣΕ κατέλαβε ολοκληρωτικά μια πόλη και την κράτησε όσο θεώρησε πως ήταν απαραίτητο (...) απόδειξε ότι τα μέσα μας είναι παραπάνω από αρκετά, αν τα χρησιμοποιούμε σωστά και τα συνδυάζουμε με τη δράση του πεζικού, αν ενεργούμε με ταχύτητα, δεξιοτεχνία, περίσκεψη και επαναστατική πονηριά (...) Το Π.Γ. θεωρεί ότι η πείρα από την παραπάνω εκστρατεία πρέπει ν' αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της πραχτικής αλλά και θεωρητικής εκπαίδευσης στις σχολές μας και στις ασκήσεις στα τμήματα».

---

Η σημασία της νίκης του ΔΣΕ στη Μάχη της Νάουσας αναδεικνύεται επίσης και μέσα από:

Το χαιρετιστήριο τηλεγράφημα, στις 13/1/1949, του Β. Μπαρτζιώτα, Πολιτικού Επιτρόπου του ΓΑ του ΔΣΕ, προς Διοικητή Χ Μεραρχίας Υποστράτηγο Σκοτίδα και τους Διοικητές 18ης, 14ης και 103ης Ταξιαρχιών, όπου τονίζεται «...η μεγάλη σας επιτυχία με την κατάληψη για πρώτη φορά ολοκληρωτικά μιας μεγάλης πόλης σαν τη Νάουσα είναι η συνέχεια των μεγάλων σας Νικών στο Γράμμο και το Βίτσι...». Τα χαιρετιστήρια μηνύματα των Μεραρχιών Ι, ΙΧ, Χ, της 16ης Ταξιαρχίας, της Σχολής Αξιωματικών του ΓΑ, της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών (ΠΔΕΓ) προς τους ηρωικούς νικητές.

Πέρα από την στρατιωτική πείρα που αποκτήθηκε και απέδειξε την αντοχή και την ικανότητα των μαχητών του ΔΣΕ - γι' αυτό πολυάριθμες είναι οι διακρίσεις και οι προαγωγές μαχητών και αξιωματικών - έφερε στην επιφάνεια τη σαθρότητα του αντιπάλου, που παρά την υπεροπλία του δέχτηκε μία σοβαρή ήττα. Ανησύχησε ντόπιους και ξένους πλουτοκράτες που είδαν το καθεστώς τους να συνεχίζει να κλονίζεται ακόμη και στις αρχές του 1949, χρονιά λήξης του εμφυλίου.

Αποτελέσματα της μάχης

Από τον αριθμό των νεκρών (500), τραυματιών (700) και αιχμαλώτων (300) όπως και από τα λάφυρα που κατέλαβε ο ΔΣΕ, φαίνεται ότι η Νάουσα δεν ήταν καθόλου ανοχύρωτη όπως ήθελαν να την παρουσιάσουν εκ των υστέρων οι αστικές φυλλάδες της εποχής.
Χαρακτηριστικά στην «Εκθεση για τη μάχη της Νάουσας και για τον ελιγμό 8-18/1/1949» αναφέρονται σαν λάφυρα:

«4 πεδινά πυροβόλα με 3.000 βλήματα, 7 αλυσοφόρα τανκς, 21 κάργιερς, 210 αυτοκίνητα φορτηγά και 5 τζιπ, 27 μοτοσυκλέτες, 1 ολμοβόλο με 250 βλήματα, 5 ομαδικοί όλμοι με 2.000 βλήματα, 9 καναδέζικοι όλμοι με 3.000 βλήματα, 15 πολυβόλα ΒΙΚΕΡΣ, 110 οπλοπολυβόλα μπρεν, 550 ατομικά όπλα, 70 ημιαυτόματα, περίπου 2.000.000 σφαίρες...» και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Από τα παραπάνω, αλλά και από το «ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» αναφέρονται οδομαχίες και καταστροφή τανκς που εμποδίστηκαν να φτάσουν στον προορισμό τους και 3 που πέρασαν στα χέρια του ΔΣΕ (σ.σ. μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις στη διάρκεια του Εμφυλίου που ο ΔΣΕ χρησιμοποίησε τεθωρακισμένα οχήματα ενάντια στους αντιπάλους του) ενώ αναφέρονται και ρίψεις 2 αεροπλάνων.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των μαχών υπήρξαν συνεχείς αεροπορικοί βομβαρδισμοί, που επέφεραν σοβαρές υλικές καταστροφές και ανθρώπινες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό της πόλης. Στο «ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» αναφέρεται πως ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ανακοίνωσε ότι η αεροπορία πραγματοποίησε 50 επιθέσεις στην πόλη της Νάουσας.

Πηγή: Ριζοσπάστης Κυριακή 6 Ιούνη 2010

Τα οχυρά της Νάουσας (Ανέκδοτο τραγούδι του ΔΣΕ) - 42o Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή στο Πάρκο Τρίτση

ΠΗΓΗ : 

https://ethniki-antistasi-dse.gr/ta-oxyra-ths-Naoussas.html

 

Βερολίνο: Διαδήλωσαν στη μνήμη της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ

 Παρά την πανδημία και τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας, 

περίπου 3.000 άνθρωποι διαδήλωσαν σήμερα στο κέντρο του Βερολίνου

 τιμώντας τη μνήμη των δολοφονημένων κομμουνιστών ηγετών, Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ.

Με κεντρικό σύνθημα «Πολεμάμε και Θυμόμαστε: Κρίση και Καταπίεση – η απάντηση είναι η Επανάσταση», 

οι διαδηλωτές φορώντας μάσκες και κρατώντας σημαίες και πανό, 

διέσχισαν κεντρικούς δρόμους της γερμανικής πρωτεύουσας

 με τελικό προορισμό το νεκροταφείο Φριντριχσφέλντε στην περιοχή Λίχτενμπεργκ, 

όπου βρίσκονται οι τάφοι και το μνημείο των κομμουνιστών ηγετών.

Η πορεία σημαδεύτηκε από επεισόδια, καθώς δυνάμεις της αστυνομίας επιχείρησαν να διαλύσουν το πλήθος προκαλώντας ένταση, η οποία ωστόσο στην συνέχεια εκτονώθηκε και η ειρηνική διαδήλωση συνεχίστηκε.

Σημειώνεται ότι η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λιμπκνεχτ, 

εκ των σπουδαιότερων κομμουνιστών ηγετών 

του γερμανικού και διεθνούς εργατικού κινήματος, δολοφονήθηκαν από παραστρατιωτικούς 

στις 15 Γενάρη 1919.

Πηγή: idcommunism.com

ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ : H τροβαδούρος της επανάστασης.

 

Ήταν 7 Ιανουαρίου του 2009 όταν αποχαιρετήσαμε την ξεχωριστή ερμηνεύτρια, 

που η φωνή της ταυτίστηκε με το επαναστατικό τραγούδι. 

Δεν την ξεχνάμε στις φοβερές εκείνες συναυλίες της 10ετίας του '70 και τις δεκαετίας του '80 

στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ. 

Τα τραγούδια που ερμήνευσε με τον ξεχωριστό δικό της τρόπο εμπνέουν πάντα τους κομμουνιστές και τους συνοδεύουν στις πορείες και τις κινητοποιήσεις. 

«Οι συνεργασίες μου είχαν πάντα και κάποιον άλλο λόγο, εκτός από τον καλλιτεχνικό. Υπήρχε ταύτιση, έστω σε κάποιο βαθμό, ιδεολογική, αισθητική. 

Και χωρίς να υπερηφανεύομαι δηλώνω ότι δεν έχω κάνει ποτέ ούτε μισή υποχώρηση στη δουλειά μου. Ούτε μισή! Και αυτό το πληρώνω. 

Υπήρξαν φορές που δεν είχα να καπνίσω τσιγάρο. Αλλά υποχώρηση δεν έχω κάνει. 

Ούτε μία καλημέρα δεν έχω πει σε κάποιον που δε θέλω να του την πω...», 

είχε εξομολογηθεί η Μαρία Δημητριάδη στο «Ριζοσπάστη» (17/2/2002). Το ήθος, η ποιότητα, 

η αξιοπρεπής και αγωνιστική στάση της σφράγισαν τη ζωή της ασυμβίβαστης τραγουδίστριας με την υπέροχη φωνή, η οποία έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Από μικρή προς μια μεγάλη πορεία Ξεκίνησε να τραγουδά από παιδί. Στα 16 της χρόνια έκανε δίσκο, τα «Κορίτσια στον Ηλιο» του Σταύρου Ξαρχάκου. Μετά ήρθε ο «Ηλιος ο Πρώτος» και το «Χρονικό» του Γιάννη Μαρκόπουλου. Στο ενδιάμεσο είχε γνωρίσει τον Μίκη Θεοδωράκη, που τον είχαν σε κατ' οίκον περιορισμό. Κάνανε συνέχεια πρόβες... Δισκογραφεί το «Ενα πρωινό η Παναγιά μου» του Ξαρχάκου και μετά συναυλίες με τον Θεοδωράκη σε όλο τον κόσμο για δύο χρόνια. Ακολούθησαν δίσκοι της με τους Γιάννη Γλέζο, Νίκο Μαμαγκάκη. Ηδη έχει γνωρίσει τον Θάνο Μικρούτσικο, που έπαιζε πιάνο σε μια μπουάτ, τους «Δον Κιχώτες». Μετά από τη μεταπολίτευση (1975) κάνει και τον πρώτο του δίσκο, τα «Πολιτικά Τραγούδια», με τα οποία ξεκίνησε η δημιουργική συνεργασία τους. Ακολούθησαν η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», «Φουέντε Οβεχούνα», «Τροπάρια για φονιάδες», «Τα τραγούδια της λευτεριάς». Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από την κασετίνα των οκτώ δίσκων με τα πολιτικά τραγούδια του συνθέτη που έβγαλε η «Λύρα», πριν λίγα χρόνια, στους πέντε τραγουδάει μόνο η Μαρία Δημητριάδη. Μετά από κάποια χρόνια, κάνει πάλι συναυλίες με τον Μίκη, τον Μαρκόπουλο. Δισκογραφικά συνέχισε με το «Δελτίο καιρού», με τραγούδια πολλών συνθετών σε πρώτη εκτέλεση, τα «Λιανοτράγουδα» του Θεοδωράκη, τον πρώτο δίσκο του Γιώργου Σταυριανού, την «Ελένη» του Χατζιδάκι, το «Εμπάργκο» του Μικρούτσικου, με άλλους τραγουδιστές, κ.ά. Μετά από το '90-'91 και δύο πολύ μεγάλες περιοδείες με τον Μίκη, άρχισε να αποτραβιέται. Ακολούθησαν δύο χρόνια δουλειάς της στο Βελιγράδι, την περίοδο του εμπάργκο. Εκανε συναυλίες κι ένα δίσκο, που με τη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τα έσοδά του πήγαν για τους πρόσφυγες. 

Δύο χρόνια πηγαινοερχόταν στη Γιουγκοσλαβία. Τελευταία δισκογραφική της δουλειά ήταν

 οι «Δον Κιχώτες» των Παρασκευά Καρασούλου (στίχοι) και Θοδωρή Οικονόμου (μουσική). 

Οπως έλεγε, πολύ σημαντική ήταν η στιγμή της γνωριμίας της με τον Μίκη Θεοδωράκη, 

που από μικρό παιδάκι και λόγω οικογένειας ήταν το ίνδαλμά της. Επίσης, η συνεργασία της με τον Θάνο Μικρούτσικο και η γνωριμία της με τον Μάνο Χατζιδάκι. Φωνή δυναμική και ταυτόχρονα τρυφερή, με μεγάλο ερμηνευτικό εύρος, 

η Μαρία Δημητριάδη υπήρξε μια από τις σημαντικότερες και πιο εκφραστικές Ελληνίδες τραγουδίστριες. Εβαλε το στίγμα της στο πολιτικό τραγούδι, ερμήνευσε μοναδικά στίχους κορυφαίων ποιητών και δημιουργίες μεγάλων Ελλήνων συνθετών, στρατεύτηκε στο κομμάτι εκείνο της τέχνης που αφουγκράζεται, οραματίζεται, αντιστέκεται στην εκμετάλλευση και το σκοτάδι της καταπίεσης, γι' αυτό μας λείπει πιο πολύ.

 Με το κεφάλι πάντα ψηλά 

Για τη σύνδεσή της με το πολιτικό τραγούδι, όπως είχε πει σε συνέντευξή της στο «Ριζοσπάστη»: «Αυτές είναι ετικέτες που στις βάζει ο κόσμος για πολλούς λόγους. 

Μπορεί την ίδια ετικέτα να σου τη βάλει και για καλό και για κακό. 

Εμένα μου έβαλαν την ετικέτα πολιτική τραγουδίστρια για κακό, τις εποχές που το πολιτικό τραγούδι ήταν υπό διωγμόν. Τη δεκαετία '70-'80 μέχρι αυγά στο κεφάλι έφαγα από διάφορους αντιδραστικούς. Στο Κιλκίς μας πετούσαν πέτρες... Κάναμε πολιτική δουλειά, καθώς οι συναυλίες μας δεν ήταν μόνο καλλιτεχνικά γεγονότα αλλά και μέσο πάλης. 

Πηγαίναμε στη Λάρυμνα πρωί πρωί, χειμώνα, σε ένα σινεμά καλοκαιρινό και τραγουδούσαμε. Κάθε Κυριακή πρωί τραγουδούσαμε σε κινηματογράφους της Αθήνας για απεργούς, παρόλο το ξενύχτι της προηγούμενης νύχτας στις μπουάτ. Το "πολιτική τραγουδίστρια" σήμαινε λοιπόν μέσα στα γεγονότα... Ομως, μετά από το '80 έγινε βρισιά. Δηλαδή, εσύ είσαι πολιτική τραγουδίστρια, έξω από εδώ. Δε θα τραγουδήσεις άλλο, τελείωσες. Κι έχανα το τρένο της ευκολίας, του να ελίσσεσαι... Δεν υπάρχουν, λοιπόν, ετικέτες. Υπάρχουν ερμηνευτές. Μόνο έτσι μπορείς ν' αφήσεις στίγμα. Και βέβαια πρέπει να έχεις και πολύ καλή φωνή...» Ερμήνευσε δραματικά, υπέροχα, μοναδικά, την ποίηση των Ναζίμ Χικμέτ και Βολφ Μπίρμαν, που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος στα «Πολιτικά Τραγούδια» (1975). Το ίδιο μοναδικές και οι επόμενες συνεργασίες της με το συνθέτη, στους αξεπέραστους δίσκους «Καντάτα για τη Μακρόνησο» (βασισμένη στον «Πέτρινο Χρόνο» του Ρίτσου), «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι», στην εξεγερμένη «Φουέντε Οβεχούνα», στα «Τροπάρια για Φονιάδες», όπου ζωντανεύουν οι μορφές των Τσε Γκεβάρα, Ρόζας Λούξεμπουργκ, Καρυωτάκη, Πλουμπίδη, στα «Τραγούδια της Λευτεριάς» σε στίχους Μπρεχτ, Αναγνωστάκη, Ρίτσου, Φώντα Λάδη, Αλκη Αλκαίου. Ερμηνείες αξεπέραστες, πότε λυρικές, τρυφερές, ψιθυριστές και πότε δυναμικές και αγέρωχες. Είτε τραγουδώντας για τους γερόντους της Μακρονήσου που «...δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη/ ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη/ κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους/ που δε σηκώνει τ' άδικο...», είτε πως «το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είν' ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει», είτε πως «έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη...». 

Η Μαρία Δημητριάδη αντιστάθηκε με τόλμη και παρρησία στην ευκολία και στα κυκλώματα που λυμαίνονται το χώρο της τέχνης, με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπη με τις αντιξοότητες που δημιουργεί το σύστημα στους καλλιτέχνες που δεν υποτάσσονται στις επιδιώξεις του. 

Δε λύγισε... Πάντα παρούσα μέσα στα γεγονότα, συνόδευσε με τα τραγούδια της τους εργατικούς - αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες των δεκαετιών '70 - '80 αλλά και αργότερα, 

μέχρι τέλους, ανταποκρινόμενη στα αγωνιστικά καλέσματα. 

Τραγουδώντας στις συναυλίες αλληλεγγύης προς τους αγωνιζόμενους

 και διωκόμενους λαούς, στους απεργιακούς αγώνες, στα μπλόκα των αγροτών.

 Με πίστη στο όραμα μιας δίκαιης κοινωνίας, συμπορεύτηκε με το ΚΚΕ, 

στηρίζοντας τις θέσεις του και παλεύοντας μαζί του. 

Η Μαρία Δημητριάδη είναι πάντα μαζί μας.

 Η φωνή της θα μας ταξιδεύει πάντα στις πιο όμορφες θάλασσες. Τις θάλασσες του αγώνα και της αισιοδοξίας: 

«Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών/ είμαστε μες στο δικό μας κόσμο/ 

Η πιο όμορφη θάλασσα/ είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει/ Τα πιο όμορφα παιδιά/ δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα/ Τις πιο όμορφες μέρες μας/ δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα/ 

Κι αυτό που θέλω να σου πω/ το πιο όμορφο απ' όλα/ δε στο 'χω πει ακόμα...»

ΠΗΓΗ: rizospastis.gr

Όταν η Χρυσή Αυγή λεγόταν ακόμα ΟΝΝΕΔ...

Ήταν τέτοιες ημέρες, λίγο μετά τις γιορτές, το έτος 1991, όταν οι ναζί της ΟΝΝΕΔ 

δολοφόνησαν τον καθηγητή, Νίκο Τεμπονέρα στην Πάτρα. 

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε το μεγαλύτερο μέρος σχετικής ανάρτησης του ιστολογίου μας 

από το 2014,

με πληροφορίες που πήραμε  κυρίως από την ιστοσελίδα:  http://info-war.gr

Το χρονικό

Το 1990, η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη προωθεί νομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, επιβολή χρονικού ορίου για τις σπουδές, 

περιορισμό του ασύλου, επιβολή συγκεκριμένης ενδυμασίας κ.ά. 

Πάνω από το 65% των σχολείων βρίσκονται υπό κατάληψη ενώ μεγάλες διαδηλώσεις γίνονται

 σε όλη την Ελλάδα κατά του νομοσχεδίου. 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ δέχεται πιέσεις από παντού ενώ το εκπαιδευτικό κίνημα συνεχώς μεγαλώνει. 

Για την κυβέρνηση οι καταλήψεις πρέπει να σταματήσουν.
Στις 7 Γενάρη του 1991 η ΟΛΜΕ κηρύσσει στάση εργασίας και συμπαραστέκεται στον αγώνα των μαθητών. Ομάδες “αγανακτισμένων” γονέων και πολιτών εμφανίζονται στο προσκήνιο με την κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας. Αργά το βράδυ της 8ης Γενάρη του 1991 ομάδα μελών της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, της ΟΝΝΕΔ παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και εισβάλει στο 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο της Πάτρας για να σταματήσει την κατάληψη και να επανακαταλάβει το κτίριο. Αρχηγός της ομάδας των τραμπούκων ο τότε γραμματέας της ΟΝΝΕΔ Αχαίας και δημοτικός συμβουλος της Ν.Δ Ιωάννης Καλαμπόκας. Στο σχολείο σπεύδουν καθηγητές και μέλη της τοπικής ΕΛΜΕ για να προστατεύσουν και να βοηθήσουν τους καταληψίες μαθητές, μεταξύ αυτών και ο μαθηματικός Ν. Τεμπονέρας. Στις 23.30 ομάδα καθηγητών προσπαθεί να εισέλθει στο κτίριο και ξυλοκοπείται από τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ με σιδηρολοστούς και τσιμεντόλιθους. Ο 38χρονος καθηγητής μαθηματικών και μέλος του ΕΑΜ, Νίκος Τεμπονέρας, τραυματίζεται και πέφτει δολοφονημένος, με ανοιγμένο το κρανίο από χτύπημα του Ι.Καλαμπόκα. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 9ης Γενάρη του1991 σταματούν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον Σ. Σπίνο. Τα γεγονότα προκαλούν έκρηξη των διαδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα. Τις επόμενες μέρες πραγματοποιούνται μεγαλειώδεις οργισμένες διαδηλώσεις με συνθήματα όπως "Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει", "Η αστυνομία καλύπτει τους δολοφόνους" κ.α. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία κρατούν για δύο μέρες, ενω πυρπολούνται γραφεία της Ν.Δ, δημόσια κτίρια, αυτοκίνητα της αστυνομίας και κλούβες των ΜΑΤ μετά τον θάνατο τεσσάρων ανθρώπων από καπνογόνο της αστυνομίας σε ένα κατάστημα στην Αθήνα. Ο τότε υπ. Παιδείας της Ν.Δ Κοντογιαννόπουλος παραιτείται και το νομοσχέδιο αποσύρεται από τον επόμενο υπουργό Γιώργο Σουφλιά. Στηρίζει η ΟΝΝΕΔ τον Πρόεδρο της Από την άλλη πλευρά οργανώσεις της ΟΝΝΕΔ προχωρούν σε ανακοινώσεις και εκδηλώσεις συμπαράστασης στον δολοφόνο πρόεδρο της Ι. Καλαμπόκα. Η κηδεία του Τεμπονέρα είχε 50.000 άτομα ενώ το σχολείο που δολοφονήθηκε πήρε το όνομα του αγωνιστή και δημιουργήθηκε μνημείο στη μνήμη του. Η ΟΛΜΕ σε ένδειξη αναγνώρισης της θυσίας του αγωνιστή καθηγητή, κήρυξε την 9η του Γενάρη "Ημέρα Παιδείας και Αγώνα". Οι δολοφόνοι έπεσαν στα "μαλακά". Ο Καλαμπόκας καταδικάστηκε αρχικά σε ισόβια κάθειρξη χωρίς ελαφρυντικά που μετατράπηκε μετέπειτα σε 17 χρόνια και 8 μήνες ενώ σε επόμενο δικαστήριο έγινε 16 χρόνια και 9 μήνες. Τελικά αποφυλακίστηκε τον Φλεβάρη του 1998 μετα από 7 χρόνια. Σήμερα ζει και εργάζεται ελεύθερος με διαφορετικό όνομα. Ο συγκατηγορούμενος του και μέλος της ΟΝΝΕΔ και της ομάδας των τραμπούκων που εισέβαλλαν στο σχολείο Αλέκος Μαραγκός απαλλάχθηκε με βούλευμα ενώ ο πρόεδρος του σωματείου κατωτέρων αστυνομικών Αχαΐας δήλωσε ότι είναι μέλος της Ασφάλειας. Από τότε μέχρι σήμερα η μνήμη του Ν. Τεμπονέρα παραμένει ζωντανή στους αγώνες ενώ το σύνθημα " Τόσα χρόνια αγώνες της νεολαίας τον δρόμο το δείχνει ο Ν. Τεμπονέρας" αλλά και "Ζει, ζει ο Τεμπονέρας ζει με Πέτρουλα, Λαμπράκη μας οδηγεί" συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν σε πορείες και διαδηλώσεις μαθητών και φοιτητών. Μαζί με την μνήμη του αγωνιστή παραμένουν και οι ομάδες φασιστών και τραμπούκων της Ν.Δ και της ακροδεξιάς που έχουν βεβηλώσει ουκ ολίγες φορές το μνημείο που στήθηκε.


*Σημείωση δική μας (Red Fox) : O δικηγόρος που ανέλαβε την υπεράσπιση του Καλαμπόκα

 λέγεται Μιχάλης Αρβανίτης και είχε εκλεγεί βουλευτής με τη Χρυσή Αυγή στον νομό Αχαϊας...


Βασικές πηγές για το κυρίως άρθρο :

• http://info-war.gr/2013/09/%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%B4-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%87-%CE%B1/
• http://kkepedia.blogspot.gr/2014/01/blog-post_1210.html
• http://e-oikodomos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9747.html
• http://www.alterthess.gr/content/san-simera-dolofoneitai-o-nikos-temponeras-apo-stelehi-tis-onned
• crimsonfox21.blogspot.com/2014/01/blog-post_9.html

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Τα γεγονότα στις ΗΠΑ καθρέφτης μιας κοινωνίας σε βαθιά παρακμή, ενός κόσμου ανταγωνισμών, ανακατατάξεων, κρίσεων και αδιεξόδων

 

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, 

έκανε την εξής δήλωση για τα όσα συνέβησαν στις ΗΠΑ:

«Τα γεγονότα στην Ουάσιγκτον, με τη σχεδιασμένη εισβολή ακροδεξιών αντιδραστικών δυνάμεων στο Καπιτώλιο, δεν μπορούν να εξηγηθούν μόνο με την ιδιοτροπία του Τραμπ. 

Είναι ο καθρέφτης μιας κοινωνίας σε βαθιά παρακμή, ενός κόσμου τεράστιων ανταγωνισμών, ανακατατάξεων στον συσχετισμό δύναμης, κρίσεων κι αδιεξόδων, τις συνέπειες των οποίων τις πληρώνουν οι λαοί και που πλέον γίνονται πιο εμφανή ακόμη και στην πιο ισχυρή καπιταλιστική χώρα του πλανήτη.

Όσοι πέφτουν από τα σύννεφα μπροστά στη χρεοκοπία της "αμερικανικής δημοκρατίας", 

ίσως ξεχνούν ότι ήταν αυτή που έχει προκαλέσει δεκάδες πολέμους, καταστροφές χωρών, πραξικοπήματα, ανατροπές εκλεγμένων κυβερνήσεων και αιματοχυσίες λαών, 

τόσο με κυβερνήσεις Ρεπουμπλικάνων, όσο και με κυβερνήσεις Δημοκρατικών. 

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η εκμετάλλευση, η φτώχεια, η ανεργία, η καταστολή, 

ο ρατσισμός, τα χρόνια προβλήματα του ίδιου του αμερικανικού λαού.

Γι’ αυτό και η "επιστροφή στην ομαλότητα" δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει αυτά τα αδιέξοδα και τις μεγάλες αντιθέσεις. Οι λαοί σε όλο τον κόσμο και φυσικά ο ίδιος ο αμερικανικός λαός πρέπει να είναι σε εγρήγορση, προκειμένου να εμποδίσουν αυτή η κρίση στις ΗΠΑ να γίνει αφετηρία ή αφορμή για έναν νέο γύρο όξυνσης της επιθετικότητας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού».

https://www.902.gr/eidisi/politiki/247088/ta-gegonota-stis-ipa-kathreftis-mias-koinonias-se-vathia-parakmi-enos-kosmoy

Το Κογκρέσο επικύρωσε την εκλογική νίκη του Τζο Μπάιντεν και της Κάμαλα Χάρις

 Το αμερικανικό Κονγκρέσο επικύρωσε την νίκη του Τζο Μπάιντεν και της Κάμαλα Χάρις στις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2020, 

έπειτα από την απόρριψη των ρεπουμπλικανικών ενστάσεων για την εγκυρότητα 

των εκλογικών αποτελεσμάτων και στην Πενσιλβάνια.

Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μάικ Πενς επικύρωσε την ψήφο των 306 μεγάλων εκλεκτόρων υπέρ του Τζο Μπάιντεν , έναντι 232 για τον Ντόναλντ Τραμπ , 

κατά την διάρκεια της συνεδρίασης της Γερουσίας και της Βουλή των Αντιπροσώπων,

 η οποία διακόπηκε από την εισβολή οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο.

Το σώμα αρχικά απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία την προσπάθεια συμμάχων 

του Ρεπουμπλικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να εμποδίσουν την κύρωση του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών στην πολιτεία Αριζόνα, 

απορρίπτοντας την ένσταση με 93 ψήφους έναντι 6. Ακολούθησε η επίσης 

με συντριπτική πλειοψηφία επικύρωση της εκλογή στη πολιτεία της Πενσυλβάνια

 όπου οι γερουσιαστές υπερψήφισαν με 92 υπέρ και 7 κατά.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.imerodromos.gr/to-kogkreso-epikyrose-tin-eklogiki-niki-toy-tzo-mpainten-kai-tis-kamala-charis/