Νίκος Γκάτσος (1911 – 1992)

 (Πηγή εικόνας : 902)

Νίκος Γκάτσος

                   Ποιητής, στιχουργός και μεταφραστής, 

ο Νίκος Γκάτσος παραμένει μία ξεχωριστή περίπτωση

 για τα ελληνικά γράμματα.

 Με μία μόνο ποιητική σύνθεση στο ενεργητικό του, 

την περίφημη και αξεπέραστη Αμοργό, 

που έγραψε μεσούσης της Κατοχής, 

θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας.

Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1911, κατ' άλλους στις 30 Απριλίου 1915, 

στα Χάνια Φραγκόβρυσης (Κάτω Ασέα) Αρκαδίας.

 Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό του και το Γυμνάσιο στην Τρίπολη, 

όπου μυήθηκε στη λογοτεχνία και έμαθε μόνος του ξένες γλώσσες. 

Στη συνέχεια μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα, 

όπου σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Στις αρχές της δεκαετίας του '30 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα

 στα περιοδικά «Νέα Εστία» (1931) και «Ρυθμός» (1933). 

Γνώριζε ήδη αρκετά καλά Αγγλικά και Γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, το Σολωμό, 

το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις της ευρωπαϊκής ποίησης.

Το 1943 κυκλοφόρησε την ποιητική του σύνθεση «Αμοργός», 

που προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και του χάρισε περίοπτη θέση στο Πάνθεον

 των ελλήνων ποιητών. Λέγεται ότι το μακρύ αυτό ποίημα γράφτηκε

 μέσα σε μια νύχτα με το σύστημα της «αυτόματης γραφής», 

που χρησιμοποιούν οι σουρεαλιστές δημιουργοί.

 «Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου» 

χαρακτήρισε την «Αμοργό» ο στενός φίλος του Μάνος Χατζιδάκις, 

«επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, 

ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου». 

Με την «Αμοργό» κλείνει και ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος του ελληνικού υπερρεαλισμού, που είχε ανοίξει με τον Νικήτα Ράντο, τον πρώιμο Ελύτη, 

τον Εμπειρίκο και τον Εγγονόπουλο.

Από τότε έως τον θάνατό του, ο Γκάτσος δημοσίευσε μόνο τρία ποιήματα: 

«Ελεγείο» (1946), «Ο Ιππότης και ο θάνατος» (1947) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963). Τη λυρική του φλέβα ο Νίκος Γκάτσος τη διοχέτευσε στους στίχους τραγουδιών, καταργώντας συχνά τα όρια ποίησης και στιχουργίας. 

Το έργο του είναι εντυπωσιακό σε ποσότητα και ποιότητα. 

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Δήμος Μούτσης, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και άλλοι συνθέτες μελοποίησαν στίχους του, που τραγουδήθηκαν από δημοφιλείς καλλιτέχνες και έγιναν μεγάλες επιτυχίες («Αθανασία», «Της γης το χρυσάφι», «Ρεμπέτικο», «Αρχιπέλαγος», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Πορνογραφία», «Λαϊκή Αγορά», «Η Μικρή Ραλλού», «Μια γλώσσα, μια πατρίδα», «Αν θυμηθείς τ' ονειρό μου», «Η νύχτα», «Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά», «Αντικατοπτρισμοί», «Το κατά Μάρκον», «America, America», «Χάρτινο το Φεγγαράκι», «Πάει ο καιρός» κ.ά.).

Σπουδαίο είναι και το μεταφραστικό του έργο, το οποίο δοκιμάστηκε επί σκηνής. Μετέφρασε για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα («Ματωμένος Γάμος», «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα»), Αύγουστο Στρίνμπεργκ («Ο Πατέρας»), Ευγένιο Ο' Νηλ («Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα»), Λόπε ντε Βέγκα («Φουέντε Οβεχούνα») και Τενεσί Ουίλιαμς («Λεωφορείο ο Πόθος»).

Ο Νίκος Γκάτσος πέθανε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1992 και τάφηκε στη γενέτειρά του.

Εργογραφία

• «Όλα τα τραγούδια» (εκδόσεις Πατάκη): Περιλαμβάνει το σύνολο των τραγουδιών του Νίκου Γκάτσου, γνωστά και ανέκδοτα.
• «Αμοργός» (Εκδόσεις Πατάκη)

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/47

© SanSimera.gr

1918 – 2021: 103 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ

 Σαν σήμερα, στις 17 Νοέμβρη 1918, ξεκινούσε το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ στον Πειραιά

Εκατόν τρία χρόνια ζωής και δράσης συμπληρώνει σήμερα το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. 103 χρόνια ασίγαστης, πρωτοπόρας πάλης για το δίκιο του λαού, για τις πιο πρωτοπόρες, ριζοσπαστικές ιδέες, για το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Το Α’ Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, Ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, έγινε από 17 μέχρι 23 Νοέμβρη στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων.

Η ίδρυση του ΣΕΚΕ δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ηταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησαν το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ηταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκαν χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρία διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας». Εξέλεξε δε 5μελή Κεντρική Επιτροπή.

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν».

Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι’ ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Σοσιαλισμός η απάντηση για τον 21ο αιώνα

Σήμερα, 103 χρόνια μετά, η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει καθημερινά ότι δεν υπάρχει και ούτε μπορεί να υπάρξει κοινό συμφέρον ανάμεσα στο κεφάλαιο απ’ τη μια μεριά και στην εργατική τάξη, στον λαό απ’ την άλλη. Αναδεικνύει τον μεγάλο ένοχο, ο οποίος αποτελεί το πραγματικό εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία, την εξουσία που βρίσκεται στα χέρια των εκπροσώπων των μονοπωλιακών ομίλων.

Οπως σημειώνεται και στο Κάλεσμα για αγωνιστική συμπόρευση, «το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που, με το Πρόγραμμά του, φωτίζει ότι μπορεί και πρέπει να ανατραπεί ο πραγματικός εχθρός μας, η δικτατορία του κεφαλαίου, ότι υπάρχει η διέξοδος μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας και των υπηρεσιών με επιστημονικότητα και κριτήριο το κοινωνικό όφελος.

(…) Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος, η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν απ’ το περιθώριο της πολιτικής ζωής και συμμετέχουν, ισότιμα άνδρες και γυναίκες, ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια. Το πραγματικά νέο είναι η κοινωνική ιδιοκτησία όλου του πλούτου που υπάρχει, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος (…)

Το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ότι η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης θα έχει συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική: Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό Πρόγραμμα, που φωτίζει τη διέξοδο στους σημερινούς αγώνες για όλα τα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, τις προϋποθέσεις για να δοθούν λύσεις σ’ αυτά (…)

Όποτε η εργατική τάξη, ο λαός απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά. Αυτό το συμπέρασμα έχει την αξία του και τη σημασία του σήμερα. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας».

 1918 – 2021: 103 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ | Γερανίζοντας σε ...άλλους τόπους (wordpress.com)

Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

 

Τα στοιχεία που ακολουθούν δεν είναι άγνωστα (είχε γίνει ανάλογη μνεία στον «Ριζοσπάστη» στις 15/11/2012), περιλαμβάνονται στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.

Σημειώνουμε ότι δεν θα αναφερθούμε και στους 88 δολοφονημένους από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου, ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή), ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Παραθέτουμε ορισμένες περιπτώσεις όπως καταγράφονται στην έρευνα του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» :

• Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών,μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
• Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
• Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
• Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
• Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
• Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
• Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθη, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.
• Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.
• Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
• Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
• Αλέξανδρος – Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
• Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.
• Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Στα θύματα που περιλαμβάνει πολλά από αυτά δολοφονήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, την πέραν του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια του γενικευμένου πογκρόμ καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.

Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες

• του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων,
• του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς,
• του Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας) που χτυπήθηκε από την Αστυνομία,
• του Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973,
• του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου,
• του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ’ Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας…

Τα θρασίμια του ναζισμού, ωστόσο, παρέα με διάφορα τσογλάνια του περίφημου δημοκρατικού τόξου, απέναντι στα προηγούμενα αντιτείνουν το εξής «επιχείρημα»: «Αυτοί – λένε – δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου, γιατί δεν ήταν μέσα, ήταν “έξω” από το Πολυτεχνείο»!

Από μια άποψη… πάλι καλά. Γιατί αυτοί – οι ναζί και τα κάθε λογής τσογλάνια – είναι ικανοί να ισχυριστούν ακόμα και αυτό: Οτι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν, επειδή ήταν «έξω» (!). Ότι επειδή ήταν «έξω» δεν εκτελέστηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Κατά τους ναζί (και τα “δημοκρατικά”) τσογλάνια) μπορεί, ενδεχομένως, να «σκόνταψαν» και να «χτύπησαν”. Μόνοι τους…

Ας πάρουμε, όμως, ένα δείγμα, για το τι πραγματικά συνέβη με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής (αυτός με τον οποίο φωτογραφίζονταν τα ναζίδια της Χρυσής Αυγής) βρισκόταν με το υπηρεσιακό του τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούσαν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξέφυγε. Όχι όμως κι από τον Ντερτιλή. Ο Ντερτιλής έβγαλε από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβόλησε. 

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή – ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης – και συνεχίζει: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: “Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!”»…

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι τα ναζιστόμουτρα και τα “δημοκρατικά” τσογλάνια του “δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο”. 

[Ο Ντερτιλής επί τω έργω, αλλά «έξω» από το Πολυτεχνείο…]

Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο; | Ημεροδρόμος (imerodromos.gr)

32 χρόνια χωρίς τη θρυλική Pasionaria.

 

Συμπληρώθηκαν 32 χρόνια από τον θάνατο της εμβληματικής Ντολόρες Ιμπαρούρι.

«No Pasaran!» («Δεν θα περάσουν!») 

ήταν η κραυγή μάχης των Δημοκρατικών 

ενάντια στους Εθνικιστές του Φράνκο κατά τη διάρκεια του ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου.

 Ήταν η κατακλείδα μιας ραδιοφωνικής ομιλίας 

της φλογερής επαναστάτριας Ντολόρες Ιμπαρούρι, 

γνωστής περισσότερο με το ψευδώνυμο

 «Λα Πασιονάρια» («Το άνθος του πάθους»).

Το 1915, προτού κλείσει τα είκοσί της, παντρεύτηκε τον σοσιαλιστή συνδικαλιστή

 Χουλιάν Ρουίθ. Τρία χρόνια αργότερα, σε ένα άρθρο της στην εφημερίδα 

«Ο ανθρακωρύχος της Βισκάιας», η Ντολόρες Ιμπαρούρι χρησιμοποίησε

 για πρώτη φορά το ψευδώνυμο «Λα Πασιονάρια», 

με το οποίο έγινε γνωστή και ανυψώθηκε στα όρια του θρύλου.

Δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο νεοσύστατο Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΙΚΚ) 

και από τότε διέγραψε μια θυελλώδη πορεία, στη διάρκεια της οποίας υπήρξε πολλές φορές κρατούμενη

 για την πολιτική δράση της και ήταν ανάμεσα στους κομμουνιστές βουλευτές

 της ισπανικής Βουλής, τον Φεβρουάριο του 1936, 

λίγο πριν από την έκρηξη του Εμφυλίου Πόλεμου.

Η Ντολόρες Ιμπαρούρι κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους ότι με μια εμπρηστική ομιλία

 της στη Βουλή προκάλεσε τη δολοφονία από αριστερούς εξτρεμιστές του μοναρχικού πολιτικού 

Κάλβο Σοτέλο, που αποτέλεσε το πρελούδιο του Εμφυλίου Πολέμου τον Ιούλιο του 1936. 

Η ίδια το αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Με την έναρξη του Εμφυλίου είχε ήδη αναδειχθεί σε εθνική φυσιογνωμία, συναρπάζοντας

 τα πλήθη με τις ομιλίες και τις περίφημες παραινέσεις της. 

Σε μια ραδιοφωνική της ομιλία, στις 18 Ιουλίου 1936, κατέληξε: 

«Είναι καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός. 

Οι φασίστες δεν θα περάσουν!». Η τελευταία φράση της («No Pasaran!» στα ισπανικά)

 έγινε σύνθημα των Δημοκρατικών στην Ισπανία και απέκτησε διαχρονική ισχύ. 

Σε μια άλλη ομιλία, απευθυνόμενη σε γυναικείο ακροατήριο, είπε:

 «Είναι καλύτερα να είστε χήρες ηρώων, 

παρά σύζυγοι δειλών».

Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 1989 σε ηλικία 94 ετών. 

Η θρυλική αυτή μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος προκαλούσε 

τη συμπάθεια και των αντιπάλων της. 

Ακόμη και οι σκληροί Φρανκιστές στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους παραδέχονταν 

ότι ήταν μια «Μεγάλη Ισπανίδα».

Βασικές πηγές κείμενου και φωτογραφίας : 

• Ντολόρες Ιμπαρούρι, μια μεγάλη Ισπανίδα - Fosonline.gr
• Σαν σήμερα 12 Νοεμβρίου - Μια ματιά στην ιστορία του τόπου και του κόσμου - Ατέχνως (atexnos.gr)
• “¡Hasta pronto hermanos!”. Στο επανιδείν αδέρφια! της Dolores Ibárruri, 80 χρόνια... - Ατέχνως (atexnos.gr)

 Πέθανε η θρυλική μορφή του ισπανικού εμφύλιου πολέμου και του κομουνιστικού κινήματος, Ντολόρες Ιμπαρούρι, γνωστότερη ως Πασιονάρια.

Νίκος Μπογιόπουλος: Εκδικάστηκε η αγωγή σε βάρος του – Χωρίς μάρτυρα οι κατήγοροι

 Εκδικάστηκε στα Δικαστήρια της Ευελπίδων η αγωγή σε βάρος του Νίκου Μπογιόπουλου. Η απόφαση θα βγει εν ευθέτω χρόνω.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος διώκεται από την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), η οποία αξιώνει την καταβολή 70.000 ευρώ για «ηθική βλάβη» και τη φυλάκισή του για 6 μήνες «ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί».

Το ενδιαφέρον είναι ότι στη δίκη, η ΕΑΑΣ, που εμφανίζεται ως ένωση που εκπροσωπεί 34.000 μέλη, δεν παρουσίασε ούτε έναν μάρτυρα! Επίσης οι δικηγόροι της στις αγορεύσεις τους προσπάθησαν να ρίξουν ευθύνες σε τοπικά παραρτήματα για όσα κατέγραψε ως παρανομίες ο κ. Μπογιόπουλος.

Αφορμή για την αγωγή ήταν τα όσα είπε ο Ν. Μπογιόπουλος σε ραδιοφωνική του εκπομπή και περιγράφονταν στο άρθρο του «Οι “κομμουνιστοσυμμορίτες”, οι κατσαπλιάδες του Βαν Φλιτ και τα τσιράκια του Πάιατ», σχετικά με τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις της ΕΑΑΣ σε Γράμμο και Βίτσι για τους πεσόντες «κατά τις επιχειρήσεις 1946 – 1949 κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών», όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της.

Υπενθυμίζεται ότι η ΕΑΑΣ είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, άμεσα υπαγόμενο στο υπουργείο Άμυνας, οπότε οφείλει να εκφράζεται όπως ορίζει ο νόμος όταν αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο και όχι με ορολογία της Χούντας.

Στο πλευρό του Νίκου Μπογιόπουλου, δηλώνοντας τη συμπαράστασή τους, βρίσκονται συνδικαλιστές, απόστρατοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι δημοσιογράφοι. Επίσης οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Χρήστος Κατσώτης και Νίκος Παπαναστάσης.

Με ανακοινώσεις τους έχουν εκφράσει τη συμπαράστασή τους στον δημοσιογράφο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το ΚΚΕ.

Για την αγωγή σε βάρος του, ο Νίκος Μπογιόπουλος είχε γράψει ότι :

«Ο αντικομμουνισμός κάποιων της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το διάταγμα του 1947 όταν το εμφυλιοπολεμικό κράτος βάφτιζε τον ΔΣΕ “ληστοσυμμορία” και επικήρυξε τους μαχητές του σαν “ληστές”.

Οι εκδηλώσεις μίσους που διοργανώνουν εναντίον των “κομμουνιστοσυμμοριτών” σε Γράμμο, Βίτσι, Φλώρινα, Μακρυγιάννη κ.λπ. προσδιορίζουν απολύτως και την …ευγένεια και τη …δημοκρατικότητα και τη …φιλαλήθειά τους.

Ότι η ΕΑΑΣ αποτελεί ΝΠΔΔ, άμεσα υπαγόμενο στο υπουργείο Άμυνας, είναι στοιχείο δηλωτικό πλευρών που συγκρότησαν το αστικό κράτος μετά τον εμφύλιο πόλεμο και αναπαράγονται με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Η αγωγή της ΕΑΑΣ στρέφεται τυπικά εναντίον μου, αλλά ουσιαστικά στρέφεται εναντίον όποιου δεν συναινεί στην παραχάραξη της Ιστορίας. Εναντίον όποιου αντιλαμβάνεται ότι ο αντικομμουνισμός δεν είναι “πολιτική θέση”, δεν αποτελεί “πολιτική αντιπαράθεση”, αλλά ποινικοποίηση όχι μόνο της δράσης, αλλά και της σκέψης για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Ο αντικομμουνισμός είναι μια αέναη απειλή κατά ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Κατέγραψα, αποκάλυψα και έκρινα τα πεπραγμένα τους καταθέτοντας στοιχεία και τεκμήρια. Επομένως δεν θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον μου -και κατά συνέπεια ενάντια στην ελευθεροτυπία- παρά μόνο με ψέματα και συκοφαντίες. 

Ωστόσο δεν στρέφονται εναντίον μου λόγω μόνο της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας. 

Η “ηθική βλάβη” που επικαλούνται ότι υπέστησαν από τις αποκαλύψεις μου προκύπτει, κυρίως, λόγω της ιδιότητάς μου ως μέλους του ΚΚΕ. Δεν στρέφονται μόνο ενάντια στον δημοσιογράφο. Στρέφονται ενάντια στον κομμουνιστή δημοσιογράφο. 

Τους ευχαριστώ γι’ αυτό».

Νίκος Μπογιόπουλος: Εκδικάστηκε η αγωγή σε βάρος του - Χωρίς μάρτυρα οι κατήγοροι (newscenter.gr)

Οι καραβανάδες θέλουν να κλείσουν τον Νίκο Μπογιόπουλο στη φυλακή

 

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)

Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

Εκδικάζεται την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου η αγωγή που κατέθεσε η Ενωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατά του Νίκου Μπογιόπουλου, για όσα είπε ο δημοσιογράφος στον «Real FM» και έγραψε στο άρθρο του 

«Οι “κομμουνιστοσυμμορίτες”, οι κατσαπλιάδες του Βαν Φλιτ και τα τσιράκια του Πάιατ», στον «Ημεροδρόμο». 

Τι ζητούν οι απόστρατοι αξιωματικοί; Καταβολή 70 χιλιάδων ευρώ για «ηθική βλάβη» και τη φυλάκιση του Νίκου 

για έξι μήνες «ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί». Το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση και αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως «φαίνεται ότι ορισμένοι πέρα από τη φασιστική και εμετική φρασεολογία της Χρυσής Αυγής αντιγράφουν και τις μεθόδους των διώξεων και των μηνύσεων απέναντι σε όσους καταγγέλλουν τις απαράδεκτες αντικομμουνιστικές πρακτικές».

Αλλά και ο Νάσος Ηλιόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε απαράδεκτη τη στάση των απόστρατων:

 «Η προσπάθεια εκφοβισμού και φίμωσης της μαχόμενης δημοσιογραφίας δεν θα περάσει. Το ξέπλυμα των νεοναζί δεν θα γίνει ανεκτό. Δηλώνουμε ξεκάθαρα τη στήριξή μας στον Ν. Μπογιόπουλο και απαιτούμε η κυβέρνηση και το Υπουργείο Αμυνας να τοποθετηθούν για την ουσία της υπόθεσης».

Διαβάστε κι ένα απόσπασμα από όσα, σωστά, έγραφε τότε ο Νίκος Μπογιόπουλος: 

«Οταν η ΕΑΑΣ διοργανώνει εκδηλώσεις σε Γράμμο - Βίτσι για να κραυγάσει το σκυλολόι της

 “κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών” 

όπως έκανε το παράρτημά της στας Σέρρας, τότε είναι προφανές ότι α) ένα Ν.Π.Δ.Δ. από κοινού με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας στο οποίο υπάγεται παραβιάζουν τους νόμους που υποτίθεται υπηρετούν, β) προωθούν πολιτική μισαλλοδοξίας και διχασμού, γ) αναγάγουν την (κατά τον Βάρναλη) “τσούλα” σε Ιστορία και σε εργαλείο της ακροδεξιάς εθνικοφροσύνης, και δ) όλα τα παραπάνω τα κραυγάζουν κιόλας ανακοινώνοντας ότι η μάζωξή τους έχει σε τέτοιο βαθμό την έγκριση του πρωθυπουργού σε σημείο που θα “παραστεί” ακόμα και ο ίδιος εκπροσωπούμενος δια του υπουργού του Αλκ. Στεφανή».

Και κατέληγε: «Εφόσον γι’ αυτούς που θα μαζευτούν σε Γράμμο και Βίτσι οι μαχητές που έχασαν στον εμφύλιο ήταν “κομμουνιστοσυμμορίτες”, θα ήταν παράλειψη να μην σημειώσουμε τούτο: Για μας, το εν λόγω σκυλολόι, αυτό που νίκησε με τις ναπάλμ των Αμερικάνων, δεν είναι παρά οι κατσαπλιάδες μετά απογόνων του Βαν Φλιτ. Και αυτοί που σήμερα τους συνδράμουν, τους παρέχουν στήριξη και πολιτική ομπρέλα, είναι τα συγκαιρινά τσιράκια του Πάιατ».

Οι καραβανάδες θέλουν να κλείσουν τον Νίκο Μπογιόπουλο στη φυλακή | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)

ΜέΡΑ25: Να σταματήσει η δίωξη και η προσπάθεια φίμωσης του Νίκου Μπογιόπουλου από την ΕΑΑΣ

 

Δήλωση εκπροσώπου Τύπου ΜέΡΑ25 Μιχάλη Κριθαρίδη

Η Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) –Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου υπαγόμενο στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας– έχει καταθέσει αγωγή σε βάρος του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου με την οποία ζητά 70.000 και τη φυλάκιση του για 6 μήνες με αφορμή τα όσα είχε πει σε ραδιοφωνική του εκπομπή και περιγράφονταν σε άρθρο του, τον Αύγουστο του 2020, για τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις της ΕΑΑΣ στο Γράμμο και το Βίτσι.

Πρόκειται για τις ίδιες εκδηλώσεις στις οποίες δίνουν το παρών οι διάφοροι νεοφασίστες και νεοναζί, ανάμεσα στους οποίους μέλη και εκπρόσωποι της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και του νέου φασιστικού μορφώματος του καταδικασθέντα για συμμετοχή και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, Κασιδιάρη. Εκδηλώσεις που προωθούν σαφώς και με κάθε τρόπο αντικουμμουνιστικό μίσος, ρητορική και υστερία.

Την επόμενη Πέμπτη 21 Οκτωβρίου εκδικάζεται η εν λόγω αγωγή σε βάρος του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου και καλούμε τόσο την Κυβέρνηση να πάρει θέση και μέτρα για την δίωξη και την προσπάθεια φίμωσης της ελευθερίας του τύπου, όσο και το εποπτεύον του φορέα, Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να λάβει μέτρα για την συμμετοχή και διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων με τους αυτούς τους παριστάμενους.

Ως ΜέΡΑ25 εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στον διωκόμενο δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο.

ΜέΡΑ25: Να σταματήσει η δίωξη και η προσπάθεια φίμωσης του Νίκου Μπογιόπουλου από την ΕΑΑΣ | Ημεροδρόμος (imerodromos.gr)