Ιδεολογική αντεπίθεση με όπλο την ΚΟΜΕΠ

 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ»

Αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τα 100 χρόνια που συμπληρώθηκαν φέτος από την έκδοση του 1ου τεύχους της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», είναι να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του ΚΣ της ΚΝΕ να ξεδιπλώσουμε πλατιά ιδεολογική, μορφωτική αντεπίθεση εκεί που σπουδάζει, εργάζεται, ζει η νεολαία (...)

Η προκήρυξη της δίμηνης καμπάνιας από το Κεντρικό Συμβούλιο για τη διάδοση της ΚΟΜΕΠ στους νέους αναγνώστες και η συζήτηση που θα ανοίξουμε γιατί είναι αναγκαίο να μελετάμε και να διαδίδουμε την ΚΟΜΕΠ αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία για να φωτίσουμε ένα θεμελιακό ζήτημα: Τον ρόλο της επαναστατικής κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας για να υπάρξει αποτελεσματική επαναστατική δράση (...)

Αυτό το ζήτημα έχει ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες που κλιμακώνεται η ιδεολογική επίθεση της αστικής τάξης, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στη δεκαετία του 1990 και τη μεγάλη υποχώρηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Το κάθε στέλεχος, μέλος και φίλος της ΚΝΕ πρέπει να προβληματιστεί σχετικά με την ανάγκη να γίνουμε πιο ικανοί στη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, στο επίπεδο των ιδεών.

Ασφαλώς, φίλες και φίλοι, έχει μεγάλη σημασία η δική μας καθημερινή αγωνιστική δράση για τα οξυμένα προβλήματα και τις ανάγκες της νεολαίας. Ασφαλώς έχει σημασία να είμαστε και είμαστε σταθερά παρόντες στην πρώτη γραμμή των αγώνων με μαχητικότητα, με ανιδιοτέλεια, με διάθεση για θυσίες.

Αρκούν όμως αυτά για να παίξουμε τον ρόλο μας ως επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης;

Για να απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα αρκεί μόνο να σκεφτούμε τα δεκάδες ερωτήματα με τα οποία μας βομβαρδίζουν οι νέοι με τους οποίους συζητάμε στις σχολές και στους χώρους δουλειάς. Μας ρωτούν αν θα έχουν αποτελέσματα οι αγώνες, αν στις σοσιαλιστικές χώρες υπήρχε δημοκρατία και ελευθερία, αν αξίζει να παλέψουμε για μια διέξοδο, τον σοσιαλισμό, που εμφανίστηκε στην Ιστορία και ηττήθηκε και τόσα άλλα (...)

Πολυάριθμοι, πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι μηχανισμοί διαβεβαιώνουν συνεχώς ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εκτός των τειχών του καπιταλιστικού συστήματος, ότι είναι μοιραίο να ζούμε μέσα στον βάλτο της εκμετάλλευσης, της ανασφάλειας, της φτώχειας, της ανεργίας (...)

Ατελείωτες συνεχείς παρεμβάσεις γίνονται για να μας πείσουν πόσο δημοκρατικό είναι να σεβαστούμε στην ουσία το ατομικό δικαίωμα του καπιταλιστή να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους.

Να αποδεχτούμε ως ελεύθερη την κοινωνία της ανταγωνιστικής αρένας του καπιταλισμού, η οποία απομονώνει τον άνθρωπο απ' τους συνανθρώπους του. Να αποδεχτούμε ότι είναι παρωχημένος ο σοσιαλισμός, η κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, δηλαδή η μόνη λύση που επιτρέπει με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας την ελεύθερη άμεση σύνδεση των ανθρώπων στην παραγωγή και στην κοινωνική ζωή, χωρίς τη μεσολάβηση του ζυγού της καπιταλιστικής αγοράς και της εκμετάλλευσης (...)

Αυτός ο αστικός καθημερινός ιδεολογικός βομβαρδισμός επιδρά αντικειμενικά, φίλες και φίλοι, σε πλατιά τμήματα της νεολαίας και του λαού, σ' άλλους περισσότερο, σ' άλλους λιγότερο (...)

Αυτός που πιστεύει σήμερα ότι δεν υπάρχει διέξοδος απ' τον σημερινό βάλτο της εκμετάλλευσης, δύσκολα στρατεύεται και στον καθημερινό αγώνα για τα προβλήματά του. Ακόμα και όταν συμμετέχει προσωρινά, εύκολα απογοητεύεται στις πρώτες δυσκολίες του αγώνα. Πολύ πιο εύκολα μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του στις προεκλογικές διακηρύξεις των αστικών κομμάτων, σε λύσεις που θα έρθουν από τα πάνω.

Η σημασία της ιδεολογικής αντεπίθεσης

Γι' αυτό και η εύστοχη ιδεολογική διαπάλη που κλονίζει την αντίληψη του καπιταλιστικού μονόδρομου αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να αποφασίσουν να οργανώσουν τον αγώνα τους και να βαδίσουν στον δρόμο της ανατροπής, στον δρόμο της επαναστατικής ταξικής πάλης περισσότεροι νέοι, ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Γι' αυτό και το ξεδίπλωμα της ιδεολογικής αντεπίθεσης αποτελεί το μεγάλο στοίχημα, τον κρίσιμο παράγοντα για να συσπειρωθούν, να κινητοποιηθούν, να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου, χιλιάδες νέοι που σήμερα ακόμα φοβούνται, διστάζουν, αμφιβάλλουν, ταλαντεύονται (...)

Σ' αυτήν την προσπάθεια ιδεολογικής και μορφωτικής προετοιμασίας και αντεπίθεσης των δυνάμεών μας, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τον σημαντικό ρόλο που παίζει η ΚΟΜΕΠ. Μπροστά στις σύνθετες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, η ΚΟΜΕΠ αποτελεί χωρίς υπερβολή το θεωρητικό, ιδεολογικό και πολιτικό στήριγμα της επαναστατικής δράσης των μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ (...)

Ο θεωρητικός εξοπλισμός, φίλες και φίλοι, των δυνάμεών μας δεν έχει ως αποκλειστικό, μοναδικό στόχο να μας καταστήσει πιο ικανούς στη διαπάλη με τον πραγματικό αντίπαλο, πιο ικανούς να απεγκλωβίζουμε νέους και νέες απ' τα δίχτυα της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας.

Πριν απ' όλα είναι αναγκαίος όρος για να διασφαλιστεί η δική μας αντοχή, η αντοχή των δυνάμεών μας μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες του αγώνα που διεξάγουμε. Η θεωρητική γνώση βοηθά να μην επικρατεί κλίμα απογοήτευσης στις σημερινές συνθήκες που βαραίνει διεθνώς ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων. Φωτίζει τα ιστορικά όρια, τις αξεπέραστες δυσκολίες του καπιταλισμού που σαπίζει και οπλίζει με επαναστατική αισιοδοξία τις δυνάμεις μας.

Ας δούμε, για παράδειγμα, την αρθρογραφία της ΚΟΜΕΠ και γενικότερα τις επεξεργασίες μας που φώτισαν την πραγματική αιτία των διεθνών καπιταλιστικών κρίσεων του 2008 - 2009 και του 2020, που ανέδειξαν τον πραγματικό ένοχο, τον καπιταλισμό, και τεκμηρίωσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης (...)

Ομως, συντρόφισσες και σύντροφοι, η σημασία της θεωρητικής μελέτης δεν περιορίζεται μόνο στη διασφάλιση της αντοχής μας και του κατάλληλου εξοπλισμού για να διεξάγουμε με επιτυχία την τρέχουσα ιδεολογική και πολιτική διαπάλη με τον αντίπαλο. Αφορά το συλλογικό μας καθήκον να ανταποκριθούμε στη δημιουργική ανάπτυξη της μαρξιστικής επαναστατικής θεωρίας (...)

Ασφαλώς η προσπάθειά μας έχει ως αφετηρία τη συστηματική προσπάθεια να αφομοιώσουμε τις υπάρχουσες θεωρητικές γνώσεις, τη μέθοδο, τις νομοτέλειες, τις αρχές που φώτισαν οι κλασικοί, ο Μαρξ, ο Ενγκελς, ο Λένιν. Ομως, για να παραμείνουμε να παίξουμε τον ρόλο μας ως επαναστατική πρωτοπορία αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά στις σύγχρονες επεξεργασίες, στη θεωρητική έρευνα.

Καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να αναλύσουμε ουσιαστικά τα νέα σύνθετα ζητήματα της ψηφιακής οικονομίας και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τις μεγάλες αλλαγές στο περιεχόμενο της εργασίας με την αξιοποίηση των ρομπότ, τους νέους κλάδους όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο, την αντίθεση ανάμεσα στη διευθυντική και στην εκτελεστική πνευματική εργασία, αναμασώντας και επαναλαμβάνοντας απλά κάποια τσιτάτα των κλασικών του μαρξισμού.

Αντιλαμβανόμαστε επίσης ότι πρέπει να μελετήσουμε αυτοκριτικά και διεξοδικά τη σύγχρονη και την ιστορική πείρα της ταξικής πάλης, αν δεν θέλουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, τα λάθη που έγιναν στον 20ό αιώνα.

Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, την καθοριστική σημασία που είχε η θεωρητική διερεύνηση των αντιφάσεων και των λαθών στη χάραξη επαναστατικής στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος στον 20ό αιώνα, ώστε να μπορέσει το ΚΚΕ να σταθεί όρθιο, να μη γλιστρήσει στον βούρκο της ενσωμάτωσης και να απαντήσει αποφασιστικά στη μεγάλη πίεση, στην απαίτηση να στηρίξει την κυβερνητική λύση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012 - 2015 (...)

Τα πρώτα βήματα

Το ΚΚΕ πάλεψε από τις πρώτες στιγμές της ίδρυσής του για να κατανοήσει η εργατική τάξη τη δυνατότητά της να γνωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο, να αναπτύξει τις πολιτικές και επιστημονικές της γνώσεις, να καλλιεργήσει το αισθητικό της κριτήριο, ώστε να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή. Να ηγηθεί στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, για τον κομμουνισμό (...)

Η ΚΕ συνέδεσε με σαφήνεια την πορεία μπολσεβικοποίησης του Κόμματος με την προσπάθεια ανάπτυξης του ιδεολογικού επιπέδου των μελών του, μέσα απ' την ενίσχυση της εκδοτικής δραστηριότητας και της εσωκομματικής μόρφωσης. Ετσι, τον Γενάρη του 1921 ξεκινά η έκδοση της ΚΟΜΕΠ σε μηνιαία βάση μέχρι τον Ιούλη του 1925, όπου σημειώθηκε η πρώτη αναστολή της κυκλοφορίας της λόγω της δικτατορίας του Πάγκαλου (...)

Τα πρώτα σοβαρά αστικά πολιτικά και πολιτιστικά περιοδικά εμφανίζονται επίσης τη δεκαετία του 1920, μετά την έκδοση της ΚΟΜΕΠ και ως προσπάθεια να δημιουργηθεί αντίβαρο στη μαρξιστική επίδραση με το περιοδικό «Ελληνικά Γράμματα» και λιγότερο τη «Νέα Εστία».

Ακόμα και ορισμένοι αρθρογράφοι αυτών των περιοδικών, όπως και του περιοδικού «Αναγέννηση» του Δημήτρη Γληνού, θα περάσουν στη συνέχεια στις γραμμές του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Η ΚΟΜΕΠ και γενικότερα η εκδοτική δραστηριότητα του Κόμματος θα βρεθεί στη συνέχεια στο στόχαστρο των διώξεων και των απαγορεύσεων του αστικού κράτους. Το 1925 διακόπηκε - όπως προαναφέραμε - η κυκλοφορία της λόγω της δικτατορίας του Πάγκαλου, το 1936 λόγω της δικτατορίας του Μεταξά (της 4ης Αυγούστου) (...)

Το ΚΚΕ δεν σταμάτησε ποτέ την εκδοτική δραστηριότητα

Μέσα σε καθεστώς σκληρών διώξεων, απαγορεύσεων, κατασχέσεων βιβλίων, με τους συγγραφείς να δολοφονούνται και να στέλνονται στις φυλακές και στις εξορίες, γράφεται μια εκδοτική εποποιία παράλληλα με τους μεγάλους αγώνες και τις ηρωικές μάχες (...)

Από τα παράνομα τυπογραφεία, όπως της Καλλιθέας στην Αθήνα, μέχρι τα ποδοκίνητα τυπογραφεία του βουνού που τύπωναν μέσα στη φωτιά της μάχης, θα γίνουν εκδόσεις για όλες τις ανάγκες του μεγάλου αγώνα. Θα εκδοθούν σημαντικά πολιτικά, ιδεολογικά, λογοτεχνικά, σχολικά βιβλία, ακόμα και εκδόσεις στρατιωτικής εκπαίδευσης.

Εχει ιδιαίτερη σημασία, φίλες και φίλοι, ότι το ΚΚΕ κάτω και από τις πιο δύσκολες συνθήκες διώξεων, παρανομίας, ένοπλου αγώνα, στις φυλακές και τις εξορίες, δεν σταμάτησε ποτέ να εκδίδει βιβλία και έδωσε μάχες για την κυκλοφορία του θεωρητικού πολιτικού περιοδικού.

Ποιοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο για να υπάρξει αυτό το επίτευγμα; Ασφαλώς ότι το ΚΚΕ κατανοούσε σωστά τη σημασία του απαραίτητου εξοπλισμού για να διεξαχθεί με επιτυχία η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη. Ομως, αυτό δεν θα αρκούσε για να υπάρξει αυτή η αξιοθαύμαστη αντοχή που υπερνικούσε όλες τις δυσκολίες.

Επαιξαν ρόλο οι ισχυροί δεσμοί του Κόμματος με την εργατική τάξη, το ότι έμπαινε μπροστά σε κάθε μάχη για να εκφράσει τα ιστορικά της συμφέροντα.

Επαιξε ρόλο το γεγονός ότι σ' όλη την ιστορική διαδρομή του, παρά τις όποιες αδυναμίες και τα λάθη του, το ΚΚΕ δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι στον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη. Γονάτισε και γονατίζει μόνο μπροστά στους νεκρούς του λαϊκού κινήματος. Συγκρούστηκε και συγκρούεται με όλες τις μορφές της δικτατορίας του κεφαλαίου (...)

Επαιξε πάνω απ' όλα ρόλο η προσπάθειά του να ανταποκριθεί στον ρόλο του ως πολιτικού φορέα της διαλεκτικής ενότητας της θεωρίας και της πολιτικής πράξης. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της πάλης μέλη της ΚΕ και του ΠΓ, ο ΓΓ της ΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, ο Παναγιώτης Μαυρομάτης μετέφρασαν έργα των κλασικών του μαρξισμού - λενινισμού (...)

Η ιστορική προσφορά της ΚΟΜΕΠ

Στα 100 χρόνια που μεσολάβησαν απ' την έκδοση του πρώτου τεύχους της, η ΚΟΜΕΠ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και στην προβολή της σοσιαλιστικής διεξόδου. Ανέδειξε τα μεγάλα, ιστορικά επιτεύγματα της εργατικής τάξης τόσο στη Σοβιετική Ενωση όσο και στα άλλα σοσιαλιστικά κράτη.

Αντιπαρατέθηκε με τη διαχρονική προσπάθεια της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού να συκοφαντήσουν τον σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα. Αντιπαρατέθηκε με όλες τις εκδοχές του αντικομμουνισμού και του αντισοβιετισμού.

Στο αρχειακό υλικό της ΚΟΜΕΠ θα βρούμε πλήθος άρθρων που παρουσιάζουν την πορεία, τις επιτυχίες, τις κατακτήσεις και τα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον αγροτικό τομέα, στη βιομηχανική παραγωγή, στο εποικοδόμημα, απ' τη δεκαετία του '20 μέχρι τις ανατροπές στις αρχές της δεκαετίας του '90 (...)

Πολύτιμη και διαχρονική ήταν η συμβολή της ΚΟΜΕΠ στην ανάδειξη του έργου των κλασικών της επαναστατικής θεωρίας, του Μαρξ, του Ενγκελς και του Λένιν.

Ηδη απ' τα πρώτα τεύχη της ΚΟΜΕΠ γίνεται προσπάθεια μετάφρασης βασικών έργων των κλασικών. Απ' το 1ο τεύχος δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα το πρώτο κεφάλαιο του έργου του Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους». Με απόφαση του ΠΓ άρχισε η επανέκδοση της «Μαρξιστικής Βιβλιοθήκης» απ' το έκτακτο τεύχος του 1933. Στις σελίδες της ΚΟΜΕΠ θα δημοσιευτούν αναλύσεις για τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν, βοηθήματα και οδηγοί αυτομόρφωσης των στελεχών, παρουσιάσεις θεμάτων του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού και της Πολιτικής Οικονομίας.

Μέσα απ' τα τεύχη της ΚΟΜΕΠ θα ξεκινήσουν και οι πρώτες πρωτοπόρες προσπάθειες μαρξιστικής ανάλυσης της ελληνικής Ιστορίας, θα ασκηθεί κριτική στην αστική στρατηγική της «Μεγάλης Ιδέας», θα ανοιχτούν τα ζητήματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας, θα ανοιχτεί το ιδεολογικό μέτωπο στον σκοταδισμό και στις θρησκευτικές προκαταλήψεις (...)

Διδάγματα της θετικής και αρνητικής πείρας

Φυσικά, όλη αυτή η μεγάλη ηρωική διαδρομή δεν θα μπορούσε να είναι μια ευθύγραμμη ανοδική πορεία, χωρίς αντιφάσεις, λάθη, προβλήματα. Η πορεία της ΚΟΜΕΠ ήταν άρρηκτα δεμένη με την πορεία διαμόρφωσης της στρατηγικής του ΚΚΕ σε κάθε περίοδο. Μέσα στις σελίδες της αντανακλάται η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη που υπήρξε στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ.

Αυτή η εσωτερική διαπάλη και η προβληματική στρατηγική θα παίξει ρόλο τόσο στις διακοπές της έκδοσης της ΚΟΜΕΠ όσο και στο περιεχόμενο αρκετών επεξεργασιών που δημοσιεύτηκαν.

Λόγω της εσωκομματικής κρίσης την περίοδο 1929 - 1931, διακόπηκε την εποχή εκείνη η κυκλοφορία της ΚΟΜΕΠ. Αντίστοιχα η ενίσχυση του οπορτουνιστικού ρεύματος, ιδιαίτερα μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, οι λαθεμένες αποφάσεις που οδήγησαν στη διάχυση των κομματικών δυνάμεων στις οργανώσεις της ΕΔΑ, η πορεία που οδήγησε στην κρίση και στη διάσπαση του 1968, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μακρά περίοδο που σταμάτησε η έκδοση της ΚΟΜΕΠ, από το 1947 μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 1974.

Ασφαλώς και δεν υποτιμάμε τις δύσκολες συνθήκες της παρανομίας και της προσαρμογής αρκετών δυνάμεών μας στην πολιτική προσφυγιά. Ομως, οι εσωτερικές μας αδυναμίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας (...)

Μεγάλες ιδεολογικές μάχες

Μετά το 14ο Συνέδριο και μέχρι σήμερα, η ΚΟΜΕΠ μπαίνει σε μια νέα περίοδο, συμβάλλοντας επίμονα και βασανιστικά στην πορεία διαμόρφωσης σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και στην ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Εχει τη δική της συνεισφορά στην αποκατάσταση και ενίσχυση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος.

Σε αυτήν την περίοδο δόθηκαν και συνεχίζουν να δίνονται μέσα απ' την αρθρογραφία και τις συλλογικές επεξεργασίες σημαντικές ιδεολογικές μάχες. Ξεχώρισε η προσπάθεια να φωτιστούν οι αιτίες που οδήγησαν στις ανατροπές και στη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ενωση και άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Η προσπάθεια να φωτιστούν οι θεωρητικές ανεπάρκειες, οι υποχωρήσεις και οι παραβιάσεις των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης απ' τις ηγεσίες των Κομμουνιστικών Κομμάτων στις σοσιαλιστικές χώρες, που οδήγησαν στην οπισθοχώρηση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, η οποία θεωρητικοποιήθηκε ως «σοσιαλισμός με αγορά» και άνοιξε τον δρόμο για τις ανατροπές.

Το ΚΚΕ βάθυνε επίσης τη διερεύνησή του στα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής, εξετάζοντας και την περίοδο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Μελέτησε και συνεχίζει να διερευνά τις αιτίες που δεν κυριάρχησε σ' όλη τη διάρκεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς η θετική πείρα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ανέδειξε τους λόγους που δεν επέτρεψαν να συνδεθεί αποτελεσματικά η πάλη απέναντι στον φασισμό και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Καρπός όλης αυτής της προσπάθειας ήταν η σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, που ολοκληρώθηκε με την προγραμματική επεξεργασία του 19ου Συνεδρίου. Συνοδεύτηκε από πλήθος εκδόσεων, με κορυφαίο παράδειγμα την πολύτομη έκδοση του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ που συνεχίζεται (...)

Σημαντική ήταν επίσης η προσπάθεια να αναδειχθούν οι πραγματικές αιτίες των καπιταλιστικών κρίσεων και να αποκαλυφθεί ο κάλπικος χαρακτήρας των διακηρύξεων ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, για παράδειγμα με το «Πράσινο New Deal» και το ψηφιακό επιτελικό κράτος (...)

Εχει φωτίσει τις εξελίξεις στο εργατικό κίνημα και στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων. Εχει αναδείξει την ταξική ρίζα της ανισοτιμίας των γυναικών και τους αγώνες ενάντια στις σύγχρονες μορφές της.

Η θεματολογία της διευρύνεται συνεχώς και καλύπτει θέματα Φιλοσοφίας, Οικονομίας, Ιστορίας, Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού (...)

Καλούμε τις νέες και τους νέους

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας απευθυνόμαστε σήμερα στις φοιτήτριες και στους φοιτητές, στους νέους επιστήμονες και τους καλούμε να γραφτούν συνδρομητές στην ΚΟΜΕΠ, να μελετήσουν τις εκδόσεις μας που αφορούν την επαναστατική θεωρία, τον μαρξισμό - λενινισμό. Δεν θα αργήσουν να διαπιστώσουν ότι αυτός είναι ο δρόμος για να μπορέσουν να συλλάβουν τις αιτίες και την κίνηση, την ανάπτυξη κάθε φαινομένου στη φύση και στην κοινωνία. Αυτή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να συμβάλουν στην ουσιαστική επιστημονική έρευνα σε κάθε γνωστικό αντικείμενο.

Απευθυνόμαστε στους νέους εργαζόμενους, σε κάθε νέα και νέο, που δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση και θέλουν να αγωνιστούν για να βγούμε απ' τον σημερινό βάλτο της εκμετάλλευσης και τους καλούμε να γνωρίσουν την ΚΟΜΕΠ.

Σε μια περίοδο που η αστική τάξη εμφανίζει τις πιο αντιδραστικές ιδέες με τον μανδύα της προόδου, η ΚΟΜΕΠ, οι εκδόσεις μας, ο «Ριζοσπάστης», ο «Οδηγητής» είναι τα μεγάλα μας όπλα για να απεγκλωβίσουμε χιλιάδες νέες και νέους απ' τα δίχτυα της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Με οδηγό μας το σύνθημα «Κανείς κομμουνιστής, κανένα μέλος της ΚΝΕ χωρίς την ΚΟΜΕΠ» βαδίζουμε σταθερά, αποφασιστικά για να ανοίξουμε τον δρόμο της ανατροπής.

gkagkarin: Ιδεολογική αντεπίθεση με όπλο την ΚΟΜΕΠ