Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: Με αφορμή την Εύα Καϊλή

 

Τα συντριπτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας 

δείχνουν ότι η Εύα Καϊλή πιάστηκε όχι απλώς με τη γίδα στην πλάτη, 

αλλά με όλο το κοπάδι. Σε αντίθεση με όσους πέφτουν από τα σύννεφα

 και δηλώνουν έκπληκτοι και απογοητευμένοι, 

ο γράφων ισχυρίζεται ότι το να εμφανίζεις πολλά από τα παρακάτω χαρακτηριστικά, 

είναι βέβαια όχι απόλυτη, αλλά ισχυρή ένδειξη ότι είσαι λαμόγιο.

Πρώτον: Τα λαμόγια μαζεύονται γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, 

ακριβώς όπως πριν είκοσι χρόνια μαζεύονταν γύρω από τον Κώστα Σημίτη, 

και όπως διαχρονικά οι μύγες μαζεύονται γύρω από το σκατό. 

Στην περίπτωση βέβαια των δύο πρωθυπουργών δεν φταίει η οσμή, 

αλλά το γεγονός ότι θεωρούνται ικανοί διαχειριστές, τόσο ικανοί που όποιος 

θέλει να κάνει “δουλίτσες” και να μαζεύει σακούλες με ρευστό, οφείλει να είναι 

εκεί γύρω τριγύρω. Δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι είναι στο περιβάλλον

 του Κυριάκου είναι λαμόγια, αλλά αν είσαι λαμόγιο, είναι πιθανόν να είσαι

 στο περιβάλλον του Κυριάκου. Επιβεβαιώνεται από το γεγονός 

ότι η Καϊλή, αν και ευρωβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, ήταν Μητσοτακικότερη του Πορτοσάλτε.

Δεύτερον: Τα λαμόγια είναι υπέρ της Αριστείας. Θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι άριστοι. 

Είναι οι καλύτεροι, έχουν δουλέψει σκληρότερα από όλους, 

είναι εξυπνότεροι από όλους, βρίσκουν και εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες. 

Κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι είναι της ήσσονος προσπάθειας, 

θεωρούν ότι όλοι μπορούν να γίνουν πετυχημένοι και να εξασφαλίσουν 

τα τρισέγγονά τους, αρκεί να είναι άριστοι όπως είναι ο εαυτός τους. 

Έχουν πειστεί τόσο βαθιά για την αριστεία που τους διακρίνει, 

που η αυτοπεποίθησή τους φτάνει στο σημείο να διατηρούν σπίτι τους τις σακούλες

 με τις μίζες που λαμβάνουν. Η αριστεία άλλωστε είναι σαν το LSD, 

δημιουργεί ψευδαισθήσεις: Μετά από λίγο το ίδιο το λαμόγιο που παριστάνει 

τον άριστο έχει ξεχάσει ότι είναι λαμόγιο και θεωρεί ότι η κοινωνία του χρωστάει 

επειδή είναι άριστος, επομένως είναι φυσιολογικό να είναι λαμόγιο. 

Η αριστεία έχει εισχωρήσει στη λαμογιά και η λαμογιά έχει εισχωρήσει 

στην αριστεία με αποτέλεσμα να έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.

Τρίτον: Τα λαμόγια είναι εναντίον των τεμπέληδων που ζουν

 με επιδόματα και συνήθως κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία που

δεν μπορεί να επιβιώσει. Γιατί το επίδομα που δίνει το κράτος και πάει χαμένο 

σε χιλιάδες ή εκατομμύρια αδύναμες οικογένειες, θα μπορούσε να μετατραπεί 

σε μια ακόμα μίζα που θα πάρει το άριστο λαμόγιο. 

Δεν έχει σημασία 

αν ένα λαμόγιο έχει ήδη βγάλει όσα εκατό κοινοί θνητοί δεν θα βγάλουν 

με τον τίμιο ιδρώτα τους σε  όλη τη ζωή τους. Πάντα θα θέλει παραπάνω.

 Επιπλέον, ένα λαμόγιο πρέπει πάντα να κουνά το δάχτυλο στην κοινωνία, 

για να δείχνει στην άρχουσα τάξη ότι είναι λυσσασμένο μαντρόσκυλο 

στην υπηρεσία της, χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες και λοιπά σοβιετικά κατάλοιπα.

Τέταρτον: Τα λαμόγια είναι πολύ υπέρ της Ευρώπης.

 Είναι αδιαπραγμάτευτοι, φανατικοί ευρωπαϊστές, “μένουμε Ευρώπη”, 

ψηφίζουν ΝΑΙ στα δημοψηφίσματα κοκ. Πέραν όλων των άλλων λόγων, 

τα λαμόγια είναι είδος που αφθονεί στις Βρυξέλλες καθώς 

η ίδια η φύση και η δομή της Ε.Ε. ευνοεί τους απατεώνες, 

τους μιζαδόρους, τους εξωνημένους, όπως η κοπριά ευνοεί τα λάχανα. 

Άλλωστε το γεγονός ότι στην Ε.Ε. δραστηριοποιούνται 60.000 λομπίστες, 

διακινώντας νόμιμα 1.8 δισ ευρώ το χρόνο για να προωθούν 

τα συμφέροντα των ομάδων, 

των επιχειρήσεων ή των χωρών που τους προσλαμβάνουν, 

σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερα δισ που διακινούνται μαύρα.

Πέμπτον: Τα λαμόγια έχουν 

ουκρανική σημαιούλα στο προφίλ. 

Καταρχήν επειδή το μέγεθος

 της διαφθοράς που επικρατεί

 στο μοίρασμα της δυτικής 

βοήθειας στην Ουκρανία

 κάποια στιγμή θα διδάσκεται

 στις μελλοντικές σχολές της μίζας 

ως στέιτ οφ δι αρτ της λαμογιάς. 

Και κατά δεύτερον επειδή τα λαμόγια ανατριχιάζουν με δικτάτορες

 και τσάρους όπως αυτοί που κυβερνούν στις μη δυτικές χώρες 

(Ρωσία και Κίνα) και κλαίνε από συγκίνηση για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, 

τις ανοικτές κοινωνίες και γενικά το δυτικό μοντέλο ζωής το οποίο πέραν 

του ότι είναι αυταποδείκτως αυτό που πρέπει να επικρατήσει παγκοσμίως, 

είναι και πολύ προσοδοφόρο για τα ίδια τα λαμόγια.

Έκτον: Τα λαμόγια είναι πολυπράγμονες και πολυθεσίτες. 

Σπάνε στην πράξη την κοινή λογική που λέει ότι δεν μπορείς 

να είσαι άριστος σε πεντακόσιους τομείς. Δείτε την Εύα Καϊλή.

 Απόφοιτη Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ. 

Μπορεί να μην έχει σχεδιάσει ούτε σκυλόσπιτο, 

αλλά ξέρει από κρυπτονομίσματα, από ψηφιακό μετασχηματισμό, 

από κυβερνοασφάλεια, από ίντερνετ λήντερσιπ. 

Ιδρύει εταιρεία Real Estate, συμμετείχε μέχρι και στο Παγκόσμιο 

Συμβούλιο Εκτεταμένης Νοημοσύνης του MIT Lab. 

Δεν σημαίνει βέβαια ότι όλοι οι πολυθεσίτες είναι λαμόγια. 

Για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 

Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, έχει ταυτόχρονα καμιά τριανταριά ιδιότητες, 

εκπροσωπώντας μεγάλες επιχειρήσεις, ΜΚΟ, φορείς, τράπεζες, 

και έχει κατηγορηθεί -μετά το πέρας της θητείας του- 

για λόμπινγκ και προσπάθεια επηρεασμού αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 

Κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πιάστηκε επ’ αυτοφώρω 

με σακούλες γεμάτες μετρητά.

Έβδομο και τελευταίο, ένα λαμόγιο είναι αντικομμουνιστής. 

Οφείλει να έχει βιώσει τη στυγνή βία των κομμουνιστών, 

ή έστω αν δεν την έχει βιώσει ο ίδιος, να την έχει βιώσει η οικογένειά του. 

Εν ανάγκη, αν αυτό δεν ισχύει, μπορεί να εφεύρει μια φανταστική ιστορία, 

όπως η Εύα Καϊλή, για τον παππού της που τον σκότωσαν οι κομμουνιστές, 

καμιά δεκαριά μάλιστα χρόνια πριν γεννηθούν οι γονείς της. 

Αυτό το βιωματικό τραυματικό γεγονός, προκληθέν υπό των κομμουνιστών, 

δημιουργεί άρρηκτη συναισθηματική και ιδεολογική σύνδεση 

ανάμεσα στο μοντέρνο και μεταμοντέρνο σημερινό λαμόγιο της δημοκρατίας, 

του δυτικού μοντέλου και της καινοτομίας, με το παραδοσιακό λαμόγιο 

που επί Κατοχής ασκούσε το ευγενές επάγγελμα του μαυραγορίτη, 

του καταδότη και του γερμανοτσολιά.

Επιπλέον όμως ο αντικομμουνισμός είναι απαραίτητος

 για να μπορεί ένα λαμόγιο να ορθώνει το ανάστημά 

του ενάντια στον κόκκινο φασισμό ακριβώς όπως έκανε 

και η Εύα στο Ευρωκοινοβούλιο κάθε φορά που η Ε.Ε.

επιχειρούσε να εξισώσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, 

να χαϊδέψει την νεοναζιστική ακροδεξιά στην Ανατολική Ευρώπη

 και στις Βαλτικές χώρες.

Σε μικρότερη κλίμακα, φανταστικές βιωματικές ιστορίες

 (πχ για νεαρούς μαντράχαλους που λένε τα κάλαντα υπέρ της δραχμής, 

αλλά δεν δέχονται πληρωμή εις δραχμάς), είναι απαραίτητες

 για την μετεωρική άνοδο νέων αρίστων που θα αντικαταστήσουν

 το κενό που αφήνει η Εύα. Ο κόσμος της αριστείας και της σκληρής δουλειάς 

δεν έχει τίποτα να φοβάται. Ένας πέφτει, δέκα έρχονται.

Το βρήκα εδώ και το αναδημοσιεύω: 

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: 

Με αφορμή την Εύα Καϊλή

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: Με αφορμή την Εύα Καϊλή | 

Γερανίζοντας σε ...άλλους τόπους (wordpress.com)

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο:

 Με αφορμή την Εύα Καϊλή (antapocrisis.gr)