Συνέντευξη στην εφημερίδα «Χαραυγή» της Κύπρου, που δημοσιεύεται σήμερα Κυριακή 26 Μάη, έδωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
- Πριν μερικές βδομάδες ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ μέσα από τις διαδικασίες του οποίου αναδειχθήκατε ως νέος ΓΓ της Κεντρικής Επιτροπής του ιστορικού ΚΚΕ. Τι εννοείτε με την απόφαση του Συνεδρίου «να γίνουμε κόμμα παντός καιρού»;
- Η σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας είναι στενά, αδιάρρηκτα δεμένη με τη δράση του ΚΚΕ, που μέσα στα 95 χρόνια του πέρασε πολλά. Κάθε «πέτρα» στην Ελλάδα μπορεί να «μαρτυρήσει» για τους αγώνες, τις θυσίες των κομμουνιστών για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κι ο αγώνας αυτός συνεχίζεται μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, των συνεπειών που έχει προκαλέσει η πολύχρονη κρίση ενός συστήματος, του καπιταλισμού, που πλέον μπορεί να «γεννά» μονάχα κρίσεις και πολέμους. Ειδικά τώρα, που οι εξελίξεις στην ΕΕ και στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο είναι ραγδαίες και μπορεί να γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνες και δραματικές, ειδικά στην περιοχή μας, όπου είναι «ανοιχτά» πολλά ζητήματα μοιρασιάς του φυσικού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς του, της διαπάλης ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων και καπιταλιστικών κρατών για τα μερίδια των αγορών, απαιτείται ένα τέτοιο Κομμουνιστικό Κίνημα, που όχι απλώς να ‘ναι μπροστάρης στους αγώνες, αλλά και να έχει αντλήσει συμπεράσματα από την πάλη του για την εργατική εξουσία. Ένα ΚΚΕ ικανό να παλεύει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, από οποιαδήποτε «γυρίσματα» της ταξικής πάλης. Συχνά λέμε πως «το αγώι κάνει το αγωγιάτη». Το σημερινό «αγώι» των καπιταλιστικών κρίσεων και του ιμπεριαλιστικού πολέμου απαιτεί από τους κομμουνιστές «γερό τιμόνι» στη στρατηγική τους, πανίσχυρες οργανωτικά και ιδεολογικά Κομματικές Οργανώσεις, πρωτοπόρα δράση για τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας.
- Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ συμπυκνώνεται στη Λαϊκή Συμμαχία. Θεωρείτε ότι οι σημερινές, μνημονιακές συνθήκες είναι οι πιο ευνοϊκές ώστε αυτή η πρόταση να έχει απήχηση ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα;
- Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση για την ελληνική κοινωνία. Δεν διαχωρίζουμε το λαό μας, όπως κάνουν άλλες πολιτικές δυνάμεις με βάση τι ψήφισε ο καθένας σε προηγούμενες εκλογές, με βάση το αν είναι ή αν αισθάνεται αριστερός ή δεξιός, μνημονιακός ή αντιμνημονιακός και άλλους ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς που δεν διευκολύνουν το άνοιγμα της συζήτησης μέσα στα λαϊκά στρώματα. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο φτωχός επαγγελματίας και αγρότης έχουν κοινά συμφέροντα κοινό αντίπαλο. Η επεξεργασία της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για διέξοδο από την καπιταλιστική οικονομική κρίση σε όφελος του λαού συμπυκνώνεται στο «τρίπτυχο»: Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, μονομερής διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Με εργατική - λαϊκή εξουσία και κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας. Αυτή η πρόταση μπορεί να ενώσει όλα τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα.
Η συμμαχία της εργατικής τάξης, που είναι πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας, με τους μισοπρολετάριους, τη φτωχή αγροτιά, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες, τη νεολαία των εργατικών λαϊκών οικογενειών απαντά στο πιεστικό ερώτημα του πώς θα γίνει αυτό! Πώς θα καταφέρουμε, καταρχήν, να οργανωθεί καλύτερα ο αγώνας απόκρουσης των βάρβαρων ταξικών αντιλαϊκών μέτρων, ο αγώνας αντεπίθεσης ώστε να υπάρξουν κάποιες κατακτήσεις, να «στρωθεί» ο δρόμος της πάλης και της ρήξης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, με μνημόνια ή χωρίς, είναι καταστροφικός για τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα. Σήμερα, εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης, σαφώς και διαφαίνονται καλύτερα όσα εδώ και δεκαετίες υποστήριζαν οι κομμουνιστές. Στη λαϊκή συνείδηση γίνεται «φύλλο και φτερό» το «ιδανικό» της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που παρουσιαζόταν ως το «απάνεμο λιμάνι», που δήθεν θα προστάτευε τους εργαζόμενους από την κρίση και τον πόλεμο. Αποδεικνύεται πως πρόκειται για ένωση των μονοπωλίων, που λειτουργεί ως «λάκκος των λεόντων» για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Να γιατί η Λαϊκή Συμμαχία, που περιγράφουμε, έχει σαφή προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στον καπιταλισμό, αγωνίζεται για κάθε λαϊκό πρόβλημα και προωθεί τη ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αντιστρατεύεται τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τη συμμετοχή σε πολέμους.
- Από την άλλη γιατί το ΚΚΕ απέρριψε και απορρίπτει την οποιαδήποτε άλλη «αριστερή» συμμαχία σε επίπεδο κομμάτων; Δεν θα μπορούσε μια τέτοια συμμαχία να δώσει διεξόδους στα σημερινά αδιέξοδα που έχει ενώπιόν του ο ελληνικός λαός;
- Καταρχήν, είναι μια μεγάλη κουβέντα για το ποιος μπορεί να θεωρηθεί σήμερα «αριστερός». Στο πέρασμα του ιστορικού χρόνου, μια έννοια, που σε συνθήκες απαγόρευσης του ΚΚ σήμαινε στην Ελλάδα αγωνιστής και ριζοσπάστης, έχει τόσο φθαρεί που φτάσαμε στο σημείο ένα «αριστερό» κόμμα, η ΔΗΜΑΡ, να κυβερνά μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υλοποιώντας μια σκληρή αντιλαϊκή ατζέντα. Την ίδια ώρα ο πρόεδρος ενός άλλου «αριστερού» κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, από το βήμα της συνέλευσης του Συλλόγου των Ελλήνων Βιομηχάνων, κήρυξε πρόσφατα την «κοινωνική ειρήνη». Έδειξε με τον τρόπο αυτό πως και το άλλο κομμάτι της λεγόμενης «κυβερνώσας αριστεράς» στην Ελλάδα πατά επίμονα το «κουμπί» του «ανελκυστήρα» που θα την οδηγήσει στον «όροφο» της κυβερνητικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Να γιατί το ΚΚΕ επιμένει στους κοινωνικούς όρους και στον προσανατολισμό της Λαϊκής Συμμαχίας, που προτείνουμε, χωρίς τα επίθετα «αριστερός», «προοδευτικός» κ.ά., που μπορεί να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά. Έτσι θα ξεχωρίσει η «ήρα από το στάρι», δηλαδή οι δυνάμεις που, παρά την όποια φρασεολογία, δεν ενδιαφέρονται για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας από τις δυνάμεις που έχουν συμφέρον και είναι αποφασισμένες να αγωνιστούν για κάτι τέτοιο.
Χωρίς έναν τέτοιο προσανατολισμό της πάλης και της συμμαχίας, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από τα σημερινά αδιέξοδα, όσα «μείγματα» διαχείρισης («αριστερής», κεντροαριστερής, αριστερο-δεξιάς, κεντρώας, κλπ.) κι αν ακολουθηθούν. Αυτό το απέδειξε η ζωή! Ο καπιταλισμός έχει νόμους που είναι αμείλικτοι! Πρέπει να τους γνωρίζουμε για να τον ανατρέψουμε.
- Παραδοσιακά το ΚΚΕ έχει καλές σχέσεις με το ΑΚΕΛ. Σε ποιο βαθμό μπορούν αυτές οι σχέσεις να αναπτυχθούν ακόμα περισσότερο, έχοντας υπόψη και την πείρα που έχει συγκεντρώσει το κάθε κόμμα στο δικό του γεωγραφικό χώρο, αλλά και τους κοινούς στόχους στους λαϊκούς αγώνες που διεξάγουν;
- Οι παραδοσιακές σχέσεις του ΚΚΕ και του ΑΚΕΛ αναπτύσσονται πάνω στο έδαφος της κοινής ιστορικής πορείας, της «γέννησης» και ανάπτυξης των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, της συμφωνίας πάνω στο σημαντικό για τον κυπριακό λαό ζήτημα του Κυπριακού και της επίλυσής του. Αυτές οι σχέσεις για να αναπτυχθούν παραπέρα, όπως άλλωστε και συνολικά οι σχέσεις μεταξύ των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, χρειάζονται ακόμη τον «ήλιο» της επεξεργασίας της κοινής στρατηγικής, στηριγμένης πάνω στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Χρειάζονται το «νερό» της κοινής δράσης ενάντια στις ξένες βάσεις, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, συνολικά απέναντι στον ιμπεριαλισμό, στις ενώσεις του, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Απαιτούν το «λίπασμα» της κοινής πάλης για τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα, ενάντια στο κεφάλαιο, στον καπιταλισμό, αλλά και σε εκείνους που επιδιώκουν τον «εξανθρωπισμό» του, σπέρνοντας αυταπάτες στους εργαζόμενους, λειτουργώντας ως τα «ζιζάνια» της αστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Σε κάθε περίπτωση και παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν, χρειάζεται επιμονή για την ανάπτυξη των σχέσεων των δύο κομμάτων προς όφελος της ταξικής πάλης και των συμφερόντων των δύο λαών και συνολικότερα των λαών της περιοχής μας.
- Έχοντας το παράδειγμα της ανόδου της φασιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και την είσοδό της στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα μπορούσε η Κύπρος να αποφύγει παρόμοιες εξελίξεις;
- Η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα συνδέεται με τη συνολικότερη «ανασύνθεση» του πολιτικού σκηνικού, που έχει σαφή αντικομμουνιστική χροιά και στόχευση και δεν γίνεται χωρίς το σχεδιασμό και την έγκριση από επιτελεία της αστικής τάξης, που διαθέτουν όλα τα μέσα, ώστε να δημιουργήσουν μια «αιχμή του δόρατος» κατά του εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ.
Τεράστια ευθύνη για την ενδυνάμωσή της έχουν δυνάμεις της παλιάς και «νέας» σοσιαλδημοκρατίας, που τώρα χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα». Οι δυνάμεις αυτές, σπέρνοντας συγχύσεις για τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, το δρόμο διεξόδου απ’ αυτήν, δίνοντας ακόμη και κάλυψη στο λεγόμενο «κίνημα των αγανακτισμένων», που διέδιδε αντιδραστικές αντιλήψεις του είδους «φταίνε όλα τα κόμματα», «έξω οι πολιτικοί και τα συνδικάτα» κ.ά. στην πραγματικότητα «έριξαν λάδι στη φωτιά» του ναζιστικού αποβράσματος.
Δεν πρέπει να αποκλείεται η προσπάθεια, τόσο στην Κύπρο, όσο και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες, να αναβιώσουν τέτοιες δυνάμεις. Άλλωστε, ο καπιταλισμός είναι η «μήτρα» του φασισμού και η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι «κενό γράμμα» χωρίς την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό. Η απομόνωση αυτών των φασιστικών κομμάτων είναι υπόθεση της πάλης του εργατικού, λαϊκού κινήματος και οι κομμουνιστές έχουν καθήκον να πρωτοστατήσουν.
- Το ΑΚΕΛ αυτή τη στιγμή εισηγείται εναλλακτική, εκτός τρόικας, λύση στα οικονομικά αδιέξοδα που επισώρευσε η οικονομική και δη η τραπεζική κρίση. Αυτή η λύση, αν υιοθετηθεί, θα βοηθούσε και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και την Ελλάδα να εξετάσουν παρόμοιο ενδεχόμενο;
- Η καπιταλιστική κρίση, τις συνέπειες της οποίας βιώνουν οι εργαζόμενοι, δεν μπορεί να ξεπεραστεί φιλολαϊκά μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Αυτό έχει αποδειχθεί με δεκάδες παραδείγματα. Για να μπορέσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, δεν φτάνει το νόμισμα, αλλά απαιτούνται όλα τα «εργαλεία» για να μπει σε άλλη βάση η οικονομία. Να μην έχει αυτή κίνητρο την κερδοφορία των καπιταλιστών, της αστικής τάξης, αλλά την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει χωρίς την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Όσο δεν ικανοποιούνται αυτοί οι όροι, θα λειτουργούν οι νόμοι του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, θα διαιωνίζεται η εκμετάλλευση, κάθε χώρα θα έχει εξαρτήσεις μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, που δημιουργεί σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης. Ας μην ξεχνάμε πως «τρόικα» δεν είναι κάτι άλλο από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ, την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Σήμερα με τρόικα ή χωρίς τρόικα σε όλη την ΕΕ υλοποιούνται αντιδραστικές αντεργατικές αλλαγές. Αφαίρεση κοινωνικών κατακτήσεων, που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα. Οι καπιταλιστές, τόσο στις πιο «πλούσιες» χώρες του «Βορρά» της Ευρώπης, όσο και στις πιο «φτωχές» χώρες του Νότου, έχουν κοινό μέτωπο απέναντι στην εργατική τάξη, έχουν τις δικές τους ενώσεις, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Οι εργαζόμενοι πρέπει κι αυτοί να οικοδομήσουν το δικό τους «μέτωπο», για να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα, να συντονίσουν τη δράση τους σε όλη την Ευρώπη, γιατί τα συμφέροντά τους είναι κοινά, άσχετα από το βαθμό ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας τους και το σε ποια θέση βρίσκεται αυτή στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα». Εάν οι εργαζόμενοι σε μια ή περισσότερες χώρες καταφέρουν «ρήγμα» σ’ αυτήν την «πυραμίδα» κι αν ακόμη περισσότερο καταφέρουν να σπάσουν τον «κρίκο» της «αλυσίδας», αυτό θα είναι προς όφελος των εργαζομένων και στις άλλες χώρες, θα οδηγήσει σε ελπιδοφόρες αλλαγές σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
- Θεωρείτε βάσιμους τους φόβους ότι μια τέτοια επιλογή θα οδηγούσε την Κύπρο στην πολιτική απομόνωση, χωρίς συμμάχους στη διεθνή πολιτική σκακιέρα, αλλά και στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης του Κυπριακού;
- Με βάση τα παραπάνω γίνεται φανερό πως το ΚΚΕ έχει διαφορετική προσέγγιση στο ζήτημα της διεξόδου από την κρίση. Την ίδια ώρα πρέπει να σας πω ότι η κινδυνολογία της «απομόνωσης» είναι και στην Ελλάδα ένα μόνιμο επιχείρημα των δυνάμεων που κρατούν τα «ηνία» της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Μήπως, όμως, η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ απέτρεψε τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο; Μήπως οδήγησε στην αποδοχή από μέρους της Τουρκίας του διεθνούς δικαίου, του δικαίου της θάλασσας, που αναγνωρίζει πως και τα ελληνικά νησιά έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα; Μήπως εμπόδισε τη συνεχιζόμενη προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, των αεροσκαφών και ναυτικών της δυνάμεων; Όχι, το αντίθετο! Περιέπλεξε τα πράγματα, οδήγησε τη χώρα μας σε συμφωνίες (στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Μήπως τόσα χρόνια η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ίδια ένωση οδήγησε στην επίλυση του Κυπριακού; Όχι! Αντίθετα μάλιστα, οδήγησε στο έκτρωμα του σχεδίου Ανάν, που στήριξε η ΕΕ και το οποίο δεν διασφάλιζε ούτε τη δίκαιη, αλλά ούτε και τη βιώσιμη επίλυση του ζητήματος και μάλιστα «ναρκοθετούσε» επικίνδυνα το μέλλον τόσο του κυπριακού, όσο και του ελληνικού και τουρκικού λαού. Και σωστά το απέρριψε τελικά ο περήφανος κυπριακός λαός.
Ας αφήσουν, λοιπόν, κατά μέρος τις κινδυνολογίες! Η λύση του Κυπριακού, κατά τη γνώμη του ΚΚΕ, δεν μπορεί να διασφαλιστεί προς όφελος του λαού της Κύπρου, των γειτονικών λαών, χωρίς τη σύγκρουση και τη ρήξη με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ενώσεις. Βρίσκεται, δηλαδή, σε διαφορετική κατεύθυνση από τη λογική «σφάξε αγά μου, να αγιάσω».
- Εκεί που η Κύπρος με την τουρκική ημικατοχή στο σβέρκο της και τον φυσικό της πλούτο ανεκμετάλλευτο ανέμενε από την ΕΕ την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», με την αντιμετώπιση που είχε από το Γιούρογκρουπ θεωρείται ότι έχει χρησιμοποιηθεί ως κάτι χειρότερο από πειραματόζωο, ότι τιμωρείται για πολιτικούς λόγους και σκοπιμότητες. Αυτή η συμπεριφορά της ΕΕ θεωρείτε ότι δικαιώνει πάγιες θέσεις του ΚΚΕ έναντι της ένωσης;
- Σήμερα καλύτερα από ποτέ οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες καταλαβαίνουν πως η ΕΕ δεν είναι απλώς μια ένωση χωρών. Η ίδια η ζωή στις χώρες της ΕΕ, η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η κατάργηση κοινωνικών κατακτήσεων, η εμπλοκή της ΕΕ σε πολέμους, δείχνει στους λαούς πως πρόκειται για μια ένωση του κεφαλαίου. Σαφώς και δικαιώνει τις πάγιες θέσεις του ΚΚΕ για το χαρακτήρα της ΕΕ ως μιας αντιδραστικής, αντιλαϊκής ένωσης. Η μόνη αλληλεγγύη που μπορεί να αναπτυχθεί από την ΕΕ είναι η «αλληλεγγύη» των καπιταλιστών κατά των εργαζομένων, για να γίνει μεγαλύτερη η εκμετάλλευσή τους, καθώς και η «αλληλεγγύη» απέναντι σε άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ωστόσο, μέσα στην ίδια την ΕΕ είναι μεγάλες και οι αντιθέσεις που αναπτύσσονται, τόσο για τη «μοιρασιά της λείας», ανάμεσα στους καπιταλιστές, όσο και τον επιμερισμό της «χασούρας», της απαξίωσης κεφαλαίων, όπως γίνεται τώρα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.
Αυτά τώρα γίνονται πιο κατανοητά, όμως αυτό δεν είναι αρκετό! Πρέπει να ξεπεραστεί ο φόβος. Ταυτόχρονα, η αγανάκτηση, που νιώθουν οι εργαζόμενοι, να μετατραπεί σε αποφασιστικότητα σύγκρουσης με τις αντιλαϊκές πολιτικές, να γίνει σιγουριά πως μπορεί να υπάρξει μια άλλη πολιτική πρόταση. Το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» είναι ακόμη πιο επίκαιρο.
- Εκτιμάται από το ΑΚΕΛ ότι σ’ αυτή τη συγκυρία κάποιοι αναμένουν την Κύπρο «γονατισμένη» ώστε να επιβάλουν λύσεις στο Κυπριακό και να ελέγξουν τα αποθέματα υδρογονανθράκων. Πώς το ΚΚΕ στέκεται απέναντι σ’ αυτούς τους κινδύνους και πώς εκφράζει τη συμπαράστασή του στον κυπριακό λαό;
- Τα αποθέματα των υδρογονανθράκων αποτελούν στο σημερινό κόσμο των οξυμένων αντιθέσεων ανάμεσα σε ενεργειακά μονοπώλια και γενικότερα στα καπιταλιστικά κράτη το σύγχρονο «μήλον της έριδος». Ενώ, κάτω από τις συνθήκες της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, γίνονται συχνά η «ταφόπλακα» των λαών. Η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και στην Κύπρο, εξαιτίας και των εξελίξεων στη γενικότερη περιοχή, όπου συγκρούονται πολύ ισχυρές δυνάμεις, μπορεί να οδηγήσει τις αστικές τάξεις τόσο σε συγκρούσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όσο και στην ιμπεριαλιστική «ειρήνη», με το πιστόλι στον κρόταφο και σε απαράδεκτες υποχωρήσεις από κυριαρχικά δικαιώματα, που αφορούν και στην εκμετάλλευση αυτού του πλούτου.
Πρόκειται για έναν «φαύλο κύκλο», που διαγράφει ο καπιταλισμός στο σημερινό του, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Μόνη διέξοδος για τον ελληνικό, τον κυπριακό και κάθε λαό είναι να κόψει αυτόν το «γόρδιο δεσμό». Να οργανώσει την πάλη του, να έρθει σε σύγκρουση και να ανατρέψει το σύστημα. Γιατί, μιας και μιλάμε για τον φυσικό πλούτο, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως το κυρίαρχο ζήτημα εδώ είναι το ποιος και κάτω από ποιους όρους θα εκμεταλλευτεί αυτόν τον πλούτο.
Το ΚΚΕ με συνέπεια επιδιώκει να βρίσκεται στην πρωτοπορία του αγώνα, ώστε ο πλούτος να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή στο λαό στον οποίον και ανήκει. Αυτή μας η πάλη, όπως κι η πάλη μας ενάντια στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθώς και ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ενώσεις, για μια Ελλάδα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, είναι η πολυτιμότερη βοήθεια που μπορεί να παρέχει ο εργαζόμενος λαός της Ελλάδας στους άλλους λαούς, μεταξύ άλλων και στον κυπριακό λαό.
- Και μια «προσωπική», αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοια, ερώτηση: Ο πατέρας σας συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Πόσο επηρέασε την πολιτική σας πορεία η δράση αυτή;
- Όταν από την ώρα που γεννήθηκα ακούω τις ηρωικές ιστορίες του αγώνα του λαού μας και της οικογένειάς μου... Όταν μαθαίνω από τα μικράτα μου ότι το όνομα που φέρω είναι το όνομα του παππού μου, ιερέα και δάσκαλου Δημήτρη Κουτσούμπα, που εκτελέστηκε από τους ναζί κατακτητές, ως μέλος του ΕΑΜ, μαζί με το μεγάλο γιο του, τον Απρίλη του 1944.... Όταν στα 1964, μαθητής του Δημοτικού Σχολείου ακόμα, ζω από κοντά στην επέτειο ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, το μακελειό της προβοκάτσιας-έκρηξης που ετοίμασαν Αμερικανοί και χουντικοί και για πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω να περνούν από μπροστά μου δεκάδες νεκροί και τραυματίες... Όταν αργότερα μαθητής στο Γυμνάσιο, στο σπίτι μέναμε σκυμμένοι πάνω από τη «Φωνή της αλήθειας», την εκπομπή του «Ράδιο- Μόσχα», την «Ντόιτσε Βέλε», για να ακούσουμε τα νέα στη μαύρη σκλαβιά της χουντικής τυραννίας, τότε πώς να μην επηρεάσουν αυτά και άλλα την πορεία μου, την τελική ένταξή μου στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, που ήταν φυσικό αποτέλεσμα όλης αυτής της πορείας.
.jpg)
