"ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ"

Σαν σήμερα το 1914:
Γεννιέται στο Παλιοζογλώπι του Δήμου Ιτάμου στα Αγραφα της Καρδίτσας ο Χαρίλαος Φλωράκης.
Το 1929 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Το 1933 μπαίνει στη Σχολή Τηλεγραφητών των ΤΤΤ (Τηλεγραφίας - Ταχυδρομείων - Τηλεφωνίας). Οντας σπουδαστής κηρύσσεται η μεγάλη απεργία των «Τριατατικών». Οι σπουδαστές απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και ο Χαρίλαος εκλέγεται στην Επιτροπή Αγώνα. Αργότερα, θα συγκροτηθεί Σύλλογος Σπουδαστών των ΤΤΤ, στον οποίο εκλέγεται και γραμματέας. Το 1934 προσλαμβάνεται ως τηλεγραφητής στην ΤΤΤ. Αρχίζει μια απίστευτη περιπλάνηση «μεταθέσεων» από πόλη σε πόλη, εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης. Σε όποια πόλη και αν βρεθεί, θα επιδιώξει και θα έχει σύνδεση με πυρήνες παράνομων κομμουνιστών.
Μετά την κήρυξη του πολέμου ο Χ. Φλωράκης στέλνεται στο μέτωπο. Τη νύχτα της 27ης προς 28η του Οκτώβρη είναι βάρδια στο κεντρικό τηλεγραφείο. Από τις μηχανές που δούλευε πέρασαν τα πρώτα τηλεγραφήματα για την κήρυξη του πολέμου. Την επομένη το πρωί κατατάχτηκε μαζί με τα δύο του αδέλφια. Στις αρχές του Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ, το Μάη του 1942 περνάει στην παρανομία και το Δεκέμβρη του ίδιου έτους ανεβαίνει στο βουνό.Το 1943-1945 αναλαμβάνει, διαδοχικά, λοχαγός και ταγματάρχης του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος στο Δεκέμβρη του 1944 και τον Οκτώβρη του 194545 συλλαμβάνεται.
Το Γενάρη του 1946 αμνηστεύεται από την κυβέρνηση Σοφούλη και το Δεκέμβρη ανεβαίνει στο βουνό, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Συμμετέχει σε δεκάδες μάχες, επικεφαλής στρατιωτικών ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού. Ορίζεται στην αρχή αντισυνταγματάρχης και το Νοέμβρη του '48 συνταγματάρχης του Δημοκρατικού Στρατού. Την άνοιξη του 1949 αναδεικνύεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στη συνέχεια τακτικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Το Σεπτέμβρη περνάει στην ΕΣΣΔ, όπου φοιτά και ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε.
Στις 5 του Απρίλη του 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 του Ιούλη, ενώ το Μάη του 1960 ξεκινά έπειτα από αρκετές αναβολές η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο. Στις 20 του Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Συλλαμβάνεται και πάλι ανήμερα του Απριλιανού πραξικοπήματος και εξορίζεται μέχρι και την άνοιξη του 1971. Μετά τη διάσπαση του Κόμματος, ο Χαρίλαος συμμετέχει και συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, το Δεκέμβρη, εκλέγεται Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.
Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος το 1973 επανεκλέγεται Α΄ Γραμματέας της ΚΕ. Τον Αύγουστο του 1974, πριν τη νομιμοποίηση του Κόμματος, ο Χ. Φλωράκης έρχεται στην Ελλάδα. Στην πρώτη μεταπολιτευτική συνέντευξή του, απαντώντας στις - συνήθεις τότε - προβοκάτσιες περί «ΚΚΕ εξωτερικού» είπε στον Κρις Γουντχάουζ: «Κύριε Γουντχάουζ, εγώ είμαι του ...εσωτερικού του εσωτερικού. Οταν έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ, από την οποία προέκυψε το λεγόμενο ΚΚΕ (Εσωτερικού), εγώ προσωπικά βρισκόμουν στο ...εσωτερικό του εσωτερικού - δηλαδή εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου. Οπως και εκατοντάδες άλλοι σύντροφοι που βρίσκονται σήμερα στο ΚΚΕ, που εσείς το χαρακτηρίζετε ως ΚΚΕ εξωτερικού».
Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987) ο Χαρίλαος επανεκλέγεται ΓΓ της ΚΕ. Το 1989, μια χρονιά γεμάτη από γεγονότα και σημαντικές εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Στην Ελλάδα, υπό το βάρος των πολιτικοοικονομικών σκανδάλων εκείνης της εποχής και με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα δύο εκλογικών αναμετρήσεων, από τις οποίες δεν προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση, ορκίζονται διαδοχικά η κυβέρνηση Τζαννετάκη και η κυβέρνηση Ζολώτα. Στο μεταξύ, οι εξελίξεις στις σοσιαλιστικές χώρες αποκτούν δραματικό χαρακτήρα, αφού τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο των ανατροπών. Το καλοκαίρι (11 του Ιούλη) σε Ολομέλεια της ΚΕ ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του Γραμματέα του Κόμματος. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Το Φλεβάρη του 1991 πραγματοποιείται το 13ο Συνέδριο του Κόμματος, που οδήγησε στη διάσπαση του Κόμματος, που προκάλεσε η φραξιονιστική ομάδα στελεχών, η οποία έφυγε από το ΚΚΕ προς το ΣΥΝ. Το 14ο Συνέδριο (Δεκέμβρης) είναι το Συνέδριο της Ανασυγκρότησης. Το Κόμμα πάλεψε και κατάφερε να σταθεί όρθιο. Στο 14ο Συνέδριο, το ΚΚΕ επαναεπιβεβαιώνει τις αρχές του: Το σεβασμό του Καταστατικού του, τη διεθνιστική αλληλεγγύη του, τον επαναστατικό χαρακτήρα του, τη στρατηγική των συμμαχιών και των ανοιγμάτων, τον ταξικό χαρακτήρα του και γενικά την προσήλωσή του στις αγωνιστικές παραδόσεις του και στα ιδανικά του. Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη και στη διάσωση του ΚΚΕ και στην ανασυγκρότησή του και στην επιστροφή στις αρχές του υπήρξε αποφασιστικός.
Ολα τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Χαρίλαος Φλωράκης συνέχισε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Με το κύρος που διέθετε στην ελληνική κοινωνία και την πείρα του, με το πείσμα του και το σοφό του λόγο, παρέμεινε πάντοτε στήριγμα για ολόκληρο το Κόμμα και σε κάθε του επιλογή. Δεκάδες και εκατοντάδες ήταν οι συναντήσεις που είχε με φορείς, με κατοίκους περιοχών, με οργανώσεις εργαζομένων, με νέους και με νέες. Ο λόγος του, πάντα μεστός και ουσιαστικός, αποτέλεσε σε όλες τις περιπτώσεις παρέμβαση - ύμνο για την πίστη στο Κόμμα, στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.


902

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας στη Σύρο

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας θα πραγματοποιήσει διήμερη περιοδεία στη Σύρο, την Πέμπτη 23 και την Παρασκευή 24 Ιούλη. Το πρόγραμμα έχει ως εξής: Πέμπτη 23 Ιούλη Στις 13.00 περιοδεία στο Νοσοκομείο της Σύρου. Στις 19.00 ομιλία - συνέντευξη Τύπου στο Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης (αίθουσα «Γ. Ρίτσος»). Παρασκευή 24 Ιούλη Στις 9.00 περιοδεία στα Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου. Στις 12.00 επίσκεψη στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Νοτίου Αιγαίου. Στις 13.30 συνάντηση με το δήμαρχο Σύρου. Στις 19.00 συνάντηση με τον αντιπεριφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου.
902

«Οι Ενωµένες Πολιτείες της Ευρώπης µέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγµατοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές»

To ΚΚΕ, από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, κόντρα στο ρεύμα, μπήκε μπροστά για να μην πιάσουν τόπο τα παραμύθια των κομμάτων του ευρωμονόδρομου για «την ισχυρή Ελλάδα στην ισχυρή ΕΕ», για το ότι οι εργαζόμενοι «θα τρώνε με χρυσά κουτάλια» στα πλαίσια της ΕΕ. Το Κόμμα μας έγκαιρα αποκάλυψε ότι η ΕΕ είναι ένωση των μονοπωλίων, δεν εξανθρωπίζεται όπως έλεγαν οι οπορτουνιστές, ότι η πολιτική της δε θα αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα από τα εργατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις του 20ου αιώνα. Παράλληλα το ΚΚΕ επισήμαινε και επιβεβαιώθηκε ότι δεν μπορεί η ΕΕ να μην έχει κλυδωνισμούς, καθώς αναπόφευκτα θα διαμορφώνονται στα πλαίσιά της άξονες και αντιάξονες που ο ανταγωνισμός τους θα παίρνει πολλές μορφές, όχι μόνο “ειρηνικές”, ιδιαίτερα σε συνθήκες συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης όπως σήμερα. Η συζήτηση για μία ένωση των καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης δεν είναι καινούργια, όπως καινούργια δεν είναι και η στάση που πρέπει να έχουν τα ΚΚ απέναντι σε τέτοιες ενώσεις, οι οποίες «μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές». Τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών έχει αξία να δει κανείς πώς προσέγγισε το ζήτημα ο Β.Ι. Λένιν, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Σοτσιαλντεμοκράτ”, αρ. φύλλου 44, στις 23 Αυγούστου του 1915 και τιτλοφορείται «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» (“Άπαντα”, 5η έκδοση, εκδ. “Σύγχρονη Εποχή», τόμος 26, σελίδες 359-363).

Στη «Σοτσιάλ-Ντεμοκράτ», αρ. φύλλου 40, ανακοινώσαμε ότι η Συνδιάσκεψη των Τμημάτων Εξωτερικού του κόμματός μας αποφάσισε να αναβάλει το ζήτημα του συνθήματος «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», ωσότου συζητηθεί στον Τύπο η οικονομική πλευρά του.

Η συζήτηση που έγινε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα στη συνδιάσκεψή μας πήρε μονόπλευρα πολιτικό χαρακτήρα. Αυτό εν μέρει ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι στη διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής το σύνθημα αυτό διατυπώνεται καθαρά σαν πολιτικό («το άμεσο πολιτικό σύνθημα…» λέει η διακήρυξη) και, ταυτόχρονα, δε διατυπώνεται μόνο το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, μα και υπογραμμίζεται ειδικά ότι «χωρίς την επαναστατική ανατροπή της γερμανικής, της αυστριακής και της ρωσικής μοναρχίας» το σύνθημα αυτό είναι παράλογο και απατηλό.

Δε θα ήταν καθόλου σωστό να φέρει κανείς αντιρρήσεις στην τέτοια τοποθέτηση του ζητήματος μέσα στα πλαίσια της πολιτικής εκτίμησης του συνθήματος αυτού. Λόγου χάρη, από την άποψη ότι επισκιάζει ή αδυνατίζει κτλ. το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι πολιτικοί μετασχηματισμοί προς μια πραγματικά δημοκρατική κατεύθυνση κι ακόμη περισσότερο οι πολιτικές επαναστάσεις δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση, ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ούτε να επισκιάσουν, ούτε ν’ αδυνατίσουν το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα, τη φέρνουν πάντα πιο κοντά, πλαταίνουν τη βάση της, εντάσσουν στο σοσιαλιστικό αγώνα νέα στρώματα μικροαστών και μισοπρολεταριακών μαζών. Και από το άλλο μέρος οι πολιτικές επαναστάσεις είναι αναπόφευκτες στην πορεία της σοσιαλιστικής επανάστασης, που δεν μπορούμε να τη βλέπουμε σαν μια μόνο πράξη, μα πρέπει να τη βλέπουμε σαν εποχή θυελλωδών πολιτικών και οικονομικών κλονισμών, σαν εποχή της πιο οξυμένης ταξικής πάλης, εμφυλίου πολέμου, επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων.

Αν, όμως, το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, σε συνδυασμό με την επαναστατική ανατροπή των τριών αντιδραστικότατων μοναρχιών της Ευρώπης, μ’ επικεφαλής τη ρωσική μοναρχία, είναι τελείως άψογο σαν πολιτικό σύνθημα, ωστόσο μένει ακόμη ένα σπουδαιότατο ζήτημα, το ζήτημα του οικονομικού περιεχομένου και της οικονομικής σημασίας αυτού του συνθήματος. Από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της εξαγωγής κεφαλαίων και του μοιράσματος του κόσμου από τις «προηγμένες» και «πολιτισμένες» αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές.

Το κεφάλαιο έγινε διεθνές και μονοπωλιακό. Ο κόσμος είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις, δηλαδή Δυνάμεις που έχουν επιτυχίες στη μεγάλη καταλήστευση και καταπίεση των εθνών. Τέσσερις μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης: Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Γερμανία, με πληθυσμό 250-300 εκατομμύρια και με έκταση περίπου 7 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα, έχουν αποικίες με πληθυσμό σχεδόν μισό δισεκατομμύριο (494,5 εκατομμύρια) και με έκταση 64,6 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή σχεδόν τη μισή υδρόγειο σφαίρα (133 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα, χωρίς τις πολικές περιοχές). Προσθέστε σ’ αυτά τα τρία ασιατικά κράτη: Την Κίνα, την Τουρκία και την Περσία, που τώρα τα διαμελίζουν οι ληστές που διεξάγουν «απελευθερωτικό» πόλεμο, δηλαδή: Η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία. Αυτά τα τρία ασιατικά κράτη, που μπορούμε να τα ονομάσουμε μισοαποικίες (στην πραγματικότητα, είναι τώρα κατά τα 9/10 αποικίες), έχουν 360 εκατομμύρια πληθυσμό και έκταση 14,5 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα (δηλαδή, σχεδόν 1,1/2 φορά μεγαλύτερη έκταση από την έκταση όλης της Ευρώπης).

Σε συνέχεια: Η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν τοποθετήσεις στο εξωτερικό όχι μικρότερες από 70 δισεκατομμύρια ρούβλια. Για να εισπράττουν το «θεμιτό» εισοδηματάκι τους από το στρογγυλούτσικο αυτό ποσό -ένα εισοδηματάκι που ξεπερνάει τα τρία δισεκατομμύρια ρούβλια το χρόνο- υπάρχουν οι εθνικές επιτροπές των εκατομμυριούχων, που ονομάζονται κυβερνήσεις, που διαθέτουν στρατό και πολεμικό στόλο και «τοποθετούν» στις αποικίες και στις μισοαποικίες τα χαϊδεμένα παιδιά και τα αδέλφια «του κυρίου δισεκατομμυρίου» σαν αντιβασιλείς, προξένους, πρεσβευτές, κάθε λογής υπαλλήλους, παπάδες και άλλες βδέλλες.

Ετσι είναι οργανωμένη, στην εποχή της ανώτατης ανάπτυξης του καπιταλισμού, η καταλήστευση ενός περίπου δισεκατομμυρίου πληθυσμού της Γης από μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις. Και είναι αδύνατο μέσα στον καπιταλισμό να υπάρξει διαφορετική οργάνωση. Να παραιτηθούν από τις αποικίες, από τις «σφαίρες επιρροής», από την εξαγωγή κεφαλαίων; Το να σκέπτεται κανείς έτσι, σημαίνει ότι κατεβαίνει στο επίπεδο ενός παπά, που κάθε Κυριακή κηρύσσει στους πλουσίους το μεγαλείο του χριστιανισμού και τους συμβουλεύει να δωρίζουν στους φτωχούς… αν όχι μερικά δισεκατομμύρια, τουλάχιστο μερικές εκατοντάδες ρούβλια το χρόνο.

Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς, εκτός από τη δύναμη. Ο δισεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιράσει με οποιονδήποτε άλλον «το εθνικό εισόδημα» μιας καπιταλιστικής χώρας παρά μόνο: «Ανάλογα με το κεφάλαιο» (κι ακόμη πρέπει να προσθέσουμε ότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο θα πάρει περισσότερα απ’ όσα του αναλογούν). Ο καπιταλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μια «δίκαιη» μοιρασιά του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου. Το μοίρασμα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, παρά «σύμφωνα με τη δύναμη». Η δύναμη, όμως, αλλάζει με την πορεία της οικονομικής εξέλιξης. Υστερα από το 1871, η Γερμανία δυνάμωσε 3-4 φορές πιο γρήγορα από την Αγγλία και τη Γαλλία. Η Ιαπωνία δυνάμωσε δέκα φορές πιο γρήγορα από τη Ρωσία. Για να ελεγχθεί η πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέσο εκτός από τον πόλεμο. Ο πόλεμος δεν αντιφάσκει στις βάσεις της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά είναι η άμεση και αναπόφευκτη ανάπτυξη αυτών των βάσεων. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισορροπίας, εκτός από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.

Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών… Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών και που τον τελευταίο μισό αιώνα δυνάμωσαν ασύγκριτα πιο γρήγορα απ’ ό,τι η καθυστερημένη μοναρχική Ευρώπη, που άρχισε να σαπίζει από τα γεράματα. Σε σύγκριση με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Ευρώπη στο σύνολό της σημαίνει οικονομική στασιμότητα. Η δημιουργία των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με τη σημερινή οικονομική βάση, δηλαδή στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα σήμαινε οργάνωση της αντίδρασης, για να παρεμποδιστεί η πιο γρήγορη ανάπτυξη της Αμερικής. Πέρασαν για πάντα οι καιροί που η υπόθεση της δημοκρατίας και η υπόθεση του σοσιαλισμού συνδέονταν μόνο με την Ευρώπη.

Οι Ενωμένες Πολιτείες του κόσμου (και όχι της Ευρώπης) είναι η κρατική εκείνη μορφή ένωσης και ελευθερίας των εθνών, που εμείς τη συνδέουμε με το σοσιαλισμό – ως τότε που η πλήρης νίκη του κομμουνισμού θα οδηγήσει στην οριστική εξαφάνιση κάθε κράτους, μαζί και του δημοκρατικού. Ωστόσο, το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών του κόσμου, σαν αυτοτελές σύνθημα, είναι αμφίβολο αν θα ήταν σωστό, πρώτο, γιατί συγχωνεύεται με το σοσιαλισμό και, δεύτερο, γιατί θα μπορούσε να προκαλέσει τη λαθεμένη ερμηνεία ότι είναι αδύνατη η νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα, τη λαθεμένη ερμηνεία για τη στάση αυτής της χώρας απέναντι στις υπόλοιπες.

Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι απόλυτος νόμος του καπιταλισμού. Από δω βγαίνει πως είναι δυνατή η νίκη του σοσιαλισμού στην αρχή σε λίγες ή ακόμη και σε μία μονάχα, χωριστά παρμένη, καπιταλιστική χώρα. Το νικηφόρο προλεταριάτο αυτής της χώρας, απαλλοτριώνοντας τους καπιταλιστές και οργανώνοντας στη χώρα του τη σοσιαλιστική παραγωγή, θα ορθωνόταν ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, τον καπιταλιστικό κόσμο, παίρνοντας μαζί του τις καταπιεζόμενες τάξεις των άλλων χωρών, ξεσηκώνοντας στις χώρες αυτές εξεγέρσεις ενάντια στους καπιταλιστές, δρώντας σε περίπτωση ανάγκης ακόμη και με στρατιωτική δύναμη ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις και τα κράτη τους. Πολιτική μορφή της κοινωνίας, όπου νικάει το προλεταριάτο, ανατρέποντας την αστική τάξη, θα είναι η λαοκρατική δημοκρατία, που θα συγκεντρώσει όλο και περισσότερο τις δυνάμεις του προλεταριάτου του δοσμένου έθνους ή των δοσμένων εθνών στην πάλη ενάντια στα κράτη, που δε θα έχουν ακόμη περάσει στο σοσιαλισμό. Δεν είναι δυνατή η εξάλειψη των τάξεων χωρίς τη δικτατορία της καταπιεζόμενης τάξης, του προλεταριάτου. Δεν είναι δυνατή η ελεύθερη ένωση των εθνών στο σοσιαλισμό, χωρίς μια λίγο – πολύ μακρόχρονη, επίμονη πάλη των σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ενάντια στα οπισθοδρομικά κράτη.

Να για ποιους λόγους, ύστερα από επανειλημμένες συζητήσεις του ζητήματος στη Συνδιάσκεψη των Τμημάτων Εξωτερικού του ΣΔΕΚΡ και μετά τη Συνδιάσκεψη, η Σύνταξη του Κεντρικού Οργάνου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι λαθεμένο το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

http://www.odigitis.gr/issue/989/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CF%89%C2%B5%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82-%C2%B5%CE%AD/

Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να 'ρθει...

Σαν σήμερα, το 1904, γεννήθηκε ο κομμουνιστής ποιητής και μέλος της ΚΕ του ΚΚ Χιλής, Π ά μ π λ ο Ν ε ρ ο ύ δ α (Βραβείο Στάλιν, 1953, Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1971).

« Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την 'Ανοιξη να 'ρθει... »

Η μορφή του Πάμπλο Νερούντα κατέχει αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή θέση στη σκέψη και στην ψυχή της ανθρωπότητας. Το όνομά του, γραμμένο με το ανεξίτηλο κατακόκκινο χρώμα του ερωτικού πάθους, αλλά και του αγώνα για την ανθρώπινη ελευθερία, παραμένει σύμβολο του αθάνατου Ποιητικού Λόγου. Η ποίησή του, απέραντη, αγκάλιασε τα πάντα, τον άνθρωπο μόνο του, τον άνθρωπο με τον άνθρωπο, τον άνθρωπο με την κοινωνία, τον άνθρωπο με το σύμπαν. Γι' αυτό είναι τα πάντα: Ερωτική, πολιτική, φιλοσοφική, χιουμοριστική, ρομαντική, κλασική.

Οταν ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα παρουσίασε στη φιλοσοφική σχολή στη Μαδρίτη τον Χιλιανό ομότεχνό του Πάμπλο Νερούδα, μίλησε για «έναν αυθεντικό ποιητή, από εκείνους που έχουν καλλιεργήσει τις αισθήσεις τους σ' έναν κόσμο που δεν είναι ο δικός μας και που ελάχιστοι τον αντιλαμβάνονται. Εναν ποιητή πιο κοντά στο θάνατο παρά στη φιλοσοφία, πιο κοντά στον πόνο παρά στη διανόηση, πιο κοντά στο αίμα παρά στο μελάνι. Παραμένει απέναντι στον κόσμο γεμάτος ειλικρινή έκπληξη και του λείπουν τα δύο εκείνα στοιχεία με τα οποία έχουν ζήσει τόσοι και τόσοι ψευδοποιητές: το μίσος και η ειρωνεία. Οταν πάει να γίνει τιμωρός και σηκώνει το σπαθί, βρίσκεται ξαφνικά μ' ένα πληγωμένο περιστέρι ανάμεσα στα δάχτυλά του».

Ο Ομηρος του 20ού αιώνα

«Είναι ο άνθρωπος που ταυτίστηκε με τον κόσμο της δουλειάς, τον πάντα αδικημένο σ' αυτόν τον πλανήτη. Και όχι με λόγια. Είναι ο ποιητής, που η ποίησή του δεν είναι καμωμένη από λόγια, αλλά από έργα. Ο στίχος του είναι έργο - ποίημα. Το βλέπεις, το πιάνεις στη χούφτα σου, το ακουμπάς στην καρδιά σου κι ακούγεται διπλό τικ - τακ...». Με αυτά τα λόγια εκφράστηκε για τον «Ομηρο του 20ού αιώνα της αμερικανικής κοσμογονίας», η Δανάη Στρατηγοπούλου - Χαλκιαδάκη, η οποία με τη μεταφραστική πένα της «έφερε» στην Ελλάδα τα ποιητικά «Απαντα» του ποιητή όχι μόνον της Χιλής και της Λατινικής Αμερικής, αλλά και των αδικημένων λαών του πλανήτη όλου. Του Πάμπλο Νερούντα.

Ο Νερούντα είχε για τη ζωή «μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική» - όπως είχε πει ο ίδιος. «Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Οσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ισως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης».

Ο κομμουνιστής ποιητής του οποίου η κηδεία μετατράπηκε σε διαδήλωση χιλιάδων πολιτών ενάντια στη χούντα του Πινοσέτ, ο Πάμπλο Νερούντα έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο και έχει χαρακτηριστεί ο μεγαλύτερος ποιητής του 20ού αιώνα. Ηταν 23 Σεπτέμβρη του 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των συνεργατών του, όταν ο Νερούντα άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 69 χρόνων. Το καθεστώς του Πινοσέτ απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του Νερούντα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990. Ωστόσο, τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού.

Ποιητής της καρδιάς

Ο ποιητής, διπλωμάτης, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας, του βραβείου «Στάλιν» και αιώνια ερωτευμένος Πάμπλο Νερούντα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής. Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του και ο πατέρας του, εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται. Το όνομα «Πάμπλο Νερούντα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούντα, αποτελεί το φιλολογικό ψευδώνυμό του από την ηλικία των 20.

Από τα δέκα του γράφει ποιήματα και στα δεκαπέντε του δημοσιεύει μάλιστα στίχους σε τοπικό περιοδικό. Το 1919 αποσπά το τρίτο βραβείο για το ποίημά του «Nocturno ideal». Το 1921 ξεκινάει σπουδές παιδαγωγικής και γαλλικών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο. Κερδίζει το πρώτο βραβείο. Το νέο ταλέντο της λατινοαμερικανικής ποίησης γίνεται αμέσως γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους.

Μέχρι τα 25 χρόνια του, ο ποιητής ολοκληρώνει έξι ακόμα έργα που αποκαλύπτουν τις υπαρξιακές του ανησυχίες, αλλά και την ιδιαίτερη παραγωγικότητά του. Από το 1927, σε ηλικία 23 ετών ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα. Ως διπλωματικός σύμβουλος ταξιδεύει στη Βιρμανία, στο Μπουένος Αϊρες, στη Βαρκελώνη, στην Κεϋλάνη, στη Μαδρίτη, στην Ιάβα. Στην Ιάβα γνώρισε και παντρεύτηκε την Ολλανδέζα Μαρύκα Αντονιέτα Χάγκενααρ Βόγκελζανγκ, με την οποία χώρισε μετά από έξι χρόνια, κατά τη θητεία του στην Ισπανία. Εκεί, γνωρίζει τη μετέπειτα σύζυγό του Αργεντίνα, Ντέλια ντελ Καρίλ.

Ο πολιτικός Νερούντα

Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια του, τα δικτατορικά καθεστώτα τα οποία βλέπει και τα μαρτύρια των λαών που στενάζουν σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με τη δολοφονία του φίλου του, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του προκαλούν βαθιά αγανάκτηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 γίνεται μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος. Το 1945, του απονέμεται το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Τα έργα του γίνονται ολοένα και πιο πολιτικά, με αποκορύφωμα το «Canto General». Με την απαγόρευση του κομουνισμού στη Χιλή, ο Νερούντα πλέον καταζητείται. Για μήνες κρύβεται στην ίδια του τη χώρα, ώσπου καταφέρνει να διαφύγει στην Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το 1948 έως το 1952. Στην εξορία, γνώρισε την Ματίλντε Ουρούτιε, τη Χιλιανή τραγουδίστρια που θα αποτελέσει τη «μούσα» του έως το τέλος της ζωής του και παντρεύονται το 1966.

To 1953 ο Νερούντα παραλαμβάνει το βραβείο «Στάλιν». Εγκαθίσταται μόνιμα στην Isla Negra, αλλά συνεχίζει τα ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε ως Προέδρου της Χιλής, ο Νερούντα διορίζεται πρέσβης στο Παρίσι (1970 - 1972). Το 1971, ένα χρόνο μετά την τιμητική διάκριση του Γιώργου Σεφέρη, η Σουηδική Ακαδημία απονέμει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Χιλιανό Πάμπλο Νερούντα, που ήδη πάσχει από καρκίνο. Τάσσεται υπέρ του Αλιέντε και στηρίζει την προεκλογική του εκστρατεία.

Μεγάλο μέρος της ποίησης του Πάμπλο Νερούντα αφιερώνεται στον έρωτα, αλλά και στα απλά και στοιχειώδη πράγματα της καθημερινής ζωής, ενώ στην αξιόλογη σύνθεση «Κατοικία στη Γη», πραγματεύεται το χρόνο, τη μεταφυσική και τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν μένει όμως μόνο σ' αυτά. Μεγάλο μέρος του έργου έχει ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό - επαναστατικό περιεχόμενο, και εκφράζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εποχή του, μιαν εποχή εξεγέρσεων, σκληρών ταξικών συγκρούσεων και επαναστάσεων. Ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής, με μιαν απαράμιλλη λυρική δύναμη, υμνεί τους αγώνες της εργατικής τάξης και τους επαναστάτες, και ταυτόχρονα καταγγέλλει και χλευάζει τους ηγέτες των τυραννικών καθεστώτων.

«Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές... Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει... Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας».

Νίκος Μπογιόπουλος - ΑΤΜ σημαίνει «Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο»;

Πρώτο: Χτες την ώρα που η ειδησιογραφία κατακλυζόταν από τις πληροφορίες για το αίτημα της κυβέρνησης Τσίπρα για την επιβολή ενός τρίτου Μνημονίου με νέα αβάσταχτα μέτρα εναντίον του λαού που έχει ήδη γονατίσει υπό το βάρος των δυο προηγούμενων Μνημονίων, ο κ.Τσίπρας επιδιδόταν στο Ευρωκοινοβούλιο σε μια ρητορική βγαλμένη από την προεκλογική περίοδο. Το βλέπουμε, λοιπόν, να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας: «Άλλαξε ο Μανολιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς». Που σημαίνει ότι μέχρι τώρα είχαμε «δεξιά» Μνημόνια που συνοδεύονταν από δηλώσεις εθελοδουλείας. Τώρα αιτούμαστε τα ίδια και χειρότερα Μνημόνια, αλλά – και εφόσον υπογραφούν – αυτά τα Μνημόνια θα είναι… «αριστερά». Η απόδειξη για το «αριστερόν» του πράγματος είναι ότι αυτά τα – ίδια και χειρότερα – Μνημόνια, συνοδεύονται, πλέον, από δηλώσεις «λεβεντιάς»… Δεύτερο: Η κυβερνητική προπαγάνδα οδηγεί πολλούς καλόπιστους να μας επισημαίνουν: «Μα δεν βλέπετε ότι η σημερινή κυβέρνηση λέει “όχι” στις απαιτήσεις των εταίρων, πώς μπορείτε να την τσουβαλιάζετε με την προηγούμενη κυβέρνηση;». Απαντάμε:Μα δεν βλέπετε ότι η τακτική της ΕΕ τσουβαλιάζει τον ελληνικό λαό ανεξαρτήτως κυβερνήσεων; Μα δεν βλέπετε ότι ανεξαρτήτως των «ναι» των προηγούμενων και των «όχι» των σημερινών, το θυσιαστήριο των Βρυξελλών συνεχίζει να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος»; Δεν βλέπετε ότι το «Όχι» του λαού στην λιτότητα και στους εκβιασμούς, το μετατρέπουν σε «ναι»; Δεν βλέπετε ότι ζούμε σε ριμέικ το πάλαι ποτέ «φεύγουν οι βάσεις που μένουν»και ότι προσπαθούν να ντύσουν τα «ναι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ» με τα απομεινάρια εκείνου του παπατζίδικου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; Τρίτο: «Η EE αλλάζει». Αυτό το παραμύθι τέλειωσε. «Η ΕΕ είναι το κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι». Κι αυτό το παραμύθι τέλειωσε. «Η ΕΕ είναι οικοδομημένη στην αρχή της Δημοκρατίας». Αυτό κι αν είναι ένα παραμύθι που τέλειωσε. «Η ΕΕ μπορεί να υπάρξει χωρίς μνημόνια και λιτότητα». Στο άκουσμα αυτού του παραμυθιού (θα έπρεπε να) γελάνε ακόμα και οι παραμυθάδες που το σερβίρουν. Τέταρτο: Η Μέρκελ, ο Ντράγκι, ο Ολάντ, ο Γιούνκερ, ο Σουλτς και όλα αυτά τα κύμβαλα των πολυεθνικών που μετά από 5 χρόνια μνημονιακών «Νταχάου» έφτασαν να αλαλάζουν τελεσίγραφα χρεοκοπίας, αφανισμού και υποταγής στον ελληνικό λαό, φιλοτεχνούνται από τους κάθε λογής εγχώριους μακιγιέρ, δεξιούς και «αριστερούς», σαν «φίλοι», σαν «εταίροι», σαν «σύμμαχοι». Αλλά εφόσον αυτοί είναι εκβιαστές, τι να πει κανείς για τους ντόπιους μακιγιέρ τους, που άλλοτε ποζάρουν δίπλα τους σαν «σωτήρες» κι άλλοτε σαν «διαπραγματευτές»; Πέμπτο: Οι εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων το αποκαλύπτουν περίτρανα: Το «Όχι» του ελληνικού λαού αποτελεί μεν την αναγκαία συνθήκη για την σωτηρία αλλά με μια προϋπόθεση που χωρίς αυτήν το αναγκαίο δεν μπορεί να καταστεί και ικανό για να φέρει τη λύτρωση. Προϋπόθεση είναι: Οι διαχειριστές του «Όχι»να μην το εντάσσουν στο πλαίσιο και τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί τότε το μετατρέπουν σε «Ναι» που οδηγεί σε ενίσχυση των εκβιασμών σε βάρος του λαού. Εκβιασμοί που είτε με την όψη του ευρώ είτε με την όψη της δραχμής συνιστούν το ίδιο νόμισμα με το ίδιο αποτέλεσμα: Λαϊκός αποδεκατισμός. *** Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών και ωρών «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Το έχουμε γράψει και το επαναλαμβάνουμε: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ» της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Καμία διαπραγμάτευση εντός του «Άουσβιτς» δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του «Άουσβιτς» – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του Μάαστριχτ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού. Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών! Στο Κολοσσαίο της ΕΕ τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου. Είναι ψευδαίσθηση, αυταπάτη και απάτη ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις. *** Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. Προσοχή: Αυτή η προοπτική σημαίνει τέτοια συθέμελη ανατροπή που είναιανόητο να προσπαθούν κάποιοι να την περιγράψουν με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή». Είναι μια προοπτική που ή θα την πορευτεί ο λαός με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων ή θα επιβληθεί στον λαό «από τα πάνω» με όρους όπου η ευρωχρεοκοπία του θα παραδώσει τη σκυτάλη στην δραχμοχρεοκοπία του. Μετά από την εμπειρία σχεδόν 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της. Δεν εννοούμε, βέβαια, μια έξοδο σαν την «έξοδο από το ΝΑΤΟ», όπως την πλάσαρε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως αναγκαστική επιλογή του κατεστημένου και ως «τρίπλα» ανασύνθεσης του συστήματος. Μιλάμε για έξοδο από την ΕΕ με προοπτική να πάρει στα χέρια του την εξουσία ο λαός. Μιλάμε για την «ιχνηλάτηση» της πορείας αποδέσμευσης από την ευρω-αρένα με πρώτο βήμα την αφαίρεση των κλειδιών της οικονομίας από τα μονοπώλια. Μιλάμε για μια έξοδο που δεν θα διευκολύνει την διατήρηση των προνομίων της εγχώριας ολιγαρχίας, αλλά θα σημάνει την ασυνέχεια του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού λαού, αφού χωρίς αυτή την ασυνέχεια είτε μέσα είτε έξω από την ΕΕ οι κανόνες της ΕΕ θα συνεχίσουν να ισχύουν. Μια τέτοια πορεία, που θα συγκρουστεί με τον καπιταλιστικό κανόνα που λέει ότι ή με ευρώ ή με δραχμή «η πλουτοκρατία κερδίζει, ο λαός πληρώνει»,συνεπάγεται: Τον σχεδιασμό μιας οικονομίας στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας που δεν θα επιτρέπει τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν τον τόπο να τον οικειοποιούνται τρίτοι. Την διαμόρφωση ενός οικονομικού προγράμματος που θα αξιοποιεί όλο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας στο πλαίσιο της παραγωγικής αναγέννησης του τόπου. Την ένταξη της παραγωγικής βάσης, από τον ορυκτό πλούτο και τις βιομηχανικές δυνατότητες μέχρι τον τραπεζικό τομέα και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε ένα σχεδιασμό με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και με πολιτική πυξίδα οι παραγόμενες αξίες να μην γίνονται κέρδη ή τοκοχρεολύσια για τους λίγους αλλά κοινωνικό όφελος που θα διανέμεται στους πολλούς. Την οικοδόμηση διεθνών σχέσεων όπου ο δανεισμός και οι κάθε λογής σχέσεις της χώρας στο «παγκόσμιο χωριό» θα αποφασίζονται στη βάση του κοινού οφέλους και όχι στη βάση της υποταγής στο δίκιο του εκμεταλλευτή. Και κυρίως: Την οργάνωση του λαϊκού παράγοντα που με την μορφή ενός εσωτερικού αρραγούς και ακατάβλητου μετώπου, απέναντι στους εκβιασμούς θα αντιτάξει με αποφασιστικότητα την δύναμη της ενότητάς του. *** Πίσω από την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς και την καταστροφολογία, τα γεγονότα βοούν. Κάθε άλλο «δεξιό ή αριστερό αφήγημα» σημαίνει αποδοχή της «θηλιάς» που οι «Σόιμπλε» θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν. Οτιδήποτε άλλο θα σημάνει ότι ο λαός που νίκησε τις εικόνες με τις ουρές στα ΑΤΜ θα κληθεί πια να αναμετρηθεί με ένα άλλο ΑΤΜ που αυτή τη φορά θα μεταφράζεται έτσι: «Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο». Η διατήρηση του λαού στην ευρω-αρένα προσδοκώντας την συνεννόηση με τον Κύκλωπα, παίζοντας με τους κανόνες του Κύκλωπα και ζώντας μέσα στη σπηλιά του Κύκλωπα, σημαίνει ότι αφοπλίζεις, ακινητοποιείς και αποδυναμώνεις τον μόνο παράγοντα που μπορεί να διασώσει τον τόπο από τον Κύκλωπα: Τον λαϊκό παράγοντα. Ορισμένοι θα μας κατηγορήσουν ότι όλα αυτά που προτείνουμε είναι αδιανόητα διότι θα επιφέρουν τη σύγκρουση με την ΕΕ και με τα πολιτικοοικονομικά τους στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι μια καλοδεχούμενη «κατηγορία». Ναι, το ομολογούμε: Αυτό ακριβώς είναι που προτείνουμε! Και το προτείνουμε κόντρα στην τρομοκρατία, έχοντας ως εφόδιο το «Όχι» του ελληνικού λαού. Αλλά το «Όχι» όπως ο ίδιος το εννοεί και όχι όπως το διαστρέφουν - από την επομένη κιόλας του δημοψηφίσματος - οι συνυπογράφοντες το κοινό ανακοινωθέν μετά τη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αναδημοσίευση από το Enikos.gr

http://kke4ever.blogspot.com/2015/07/blog-post_9.html

Δελτίο τύπου Τ.Ε. Κέρκυρας ΚΚΕ

Δελτίο τύπου Τ.Ε. Κέρκυρας ΚΚΕ:
Το ΚΚΕ καλέι τον ελληνικό λαό, όλους τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικροεπαγγελματίες, να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς τόσο της κυβέρνησης όσο και του μπλοκ της ΕΕ.Μέσα στο κλίμα τρομοκρατίας που έχει δημιουργηθεί ο λαός να μην γίνει συνένοχος στα αντιλαικά μέτρα που σίγουρα θα υπάρξουν από Δευτέρα. Η κυβέρνηση προτείνει το ΟΧΙ αλλά στην ουσία παίζει το παιχνίδι του ΝΑΙ. Το πραγματικό ερώτημα που θέτει η κυβέρνηση στο δημοψήφισμα είανι θέλετε το Συριζαίικο μνημόνιο των 8 δις ή το τροικανό μνημόνιο των 9 δις;;
Καλούμε το λαό να φτάσει στη κάλπη και να πει:
ΔΕ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΑΝΤΙΛΑΙΚΑ ΜΕΤΡΑ-ΔΕ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ-ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΤΩΧΕΥΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΕ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Η πρόταση του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα είναι το πραγματικό, γνήσιο {ΟΧΙ}, χωρίς ναι μεν αλλά...
Είναι η πραγματική αντίθεση στην ΕΕ και συνολικά στο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που ματώνει κάθε μέρα το λαό. Αρκετά ματώσαμε για τα μονοπώλια!

Δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις

Δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις

Σε δήλωσή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις επισήμανε:

«Ο λαός μας βρίσκεται για μια ακόμα φορά αντιμέτωπος με το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα, που του τίθεται συνεχώς τα τελευταία πέντε χρόνια: Νέο πιο σκληρό μνημόνιο ή κρατική χρεοκοπία, όπου και στις δυο περιπτώσεις πάλι ο ίδιος ο λαός θα χρεοκοπήσει, ενώ το μεγάλο κεφάλαιο ή τμήματά του θα τη βγάλουν καθαρή.
Ο λαός μας να μην επιλέξει θηλιά. Χρειάζεται να απαντήσει με οργάνωση, με την πάλη του, να δείξει τη δύναμή του, να διεκδικήσει για την επιβίωσή του, παντού, μέσα στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, στις γειτονιές, μέσα από Επιτροπές Αγώνα, μέσα από Επιτροπές Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Βοήθειας, μέσα από ομάδες και επιτροπές ελέγχου κατά της αισχροκέρδειας, της πιθανότητας έλλειψης τροφίμων, φαρμάκων, άλλων προϊόντων, απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας.
Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα αυτό για να σταθεί όρθιος ο λαός μας την επόμενη μέρα, να ανοίξει ο δρόμος που οδηγεί στο ξέφωτο, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με τον ίδιο το λαό να κάνει κουμάντο στην κοινωνία, στην οικονομία».



http://www.902.gr/eidisi/politiki/71273/dilosi-toy-gg-tis-ke-toy-kke-d-koytsoympa-gia-tis-teleytaies-politikes

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ: «Να μην υπάρχει καμία διάκριση στα δικαιώματα κανενός παιδιού»

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ:

«Να μην υπάρχει καμία διάκριση στα δικαιώματα κανενός παιδιού»



Η θέση του ΚΚΕ στη συζήτηση στη Βουλή

Με τη συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου για την Ιθαγένεια και άλλων διατάξεων που αφορούν τους μετανάστες, ξεκίνησε χτες τις εργασίες της η Ολομέλεια της Βουλής, οι οποίες είχαν ανασταλεί λόγω του δημοψηφίσματος.
Το νομοσχέδιο έχει ήδη ψηφιστεί επί της αρχής με τη διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας. Υπέρ έχουν ταχθεί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, κατά οι βουλευτές των ΑΝΕΛ - με εξαίρεση τον βουλευτή τους Κ. Ζουράρη, που ψήφισε υπέρ - της ΝΔ και της ΧΑ. Από τους ΑΝΕΛ δηλώθηκε ότι καταψηφίζουν το νομοσχέδιο με το σκεπτικό ότι οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα στην ιθαγένεια, κάτι με το οποίο συμφώνησε και η ΧΑ. Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών». Οπως έγινε και χτες σαφές από τους βουλευτές του, το ΚΚΕ τοποθετείται με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων μεταναστών και των παιδιών τους, την ανάγκη να αντιμετωπιστούν έστω και ελάχιστα από τα επιμέρους προβλήματά τους, ξεκαθαρίζοντας ότι «συγχρόνως, αποκαλύπτει, αντιμάχεται και καταγγέλλει τις φιλεργοδοτικές, αντεργατικές ρυθμίσεις» που περιέχονται στο νομοσχέδιο. Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης ειδικά για την ιθαγένεια απάντησε στις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, καταθέτοντας τις προτάσεις του Κόμματος που απορρέουν από την τελείως διαφορετική προσέγγισή του και συνοψίζεται στην εξής φράση: «Να μην υπάρχει καμία διάκριση στα δικαιώματα κανενός παιδιού». Οι θέσεις του ΚΚΕ για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών είναι: «Πλήρη δικαιώματα σε όλα τα παιδιά των μεταναστών γεννιούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα χωρίς κανένα διαχωρισμό ανάλογα με το καθεστώς νομιμότητας των γονιών τους. Εγγραφή σε ειδικά δημοτολόγια των δήμων που κατοικούν. Αυτοδίκαιη κτίση της ελληνικής ιθαγένειας με την ενηλικίωσή τους εφόσον το επιθυμούν». Δήλωσε ότι καταψηφίζει το άρθρο 5 που ενσωματώνει την οδηγία για την αγορά εργασίας, όπως και το άρθρο 7 για τους εποχιακούς μετανάστες καθώς ανάμεσα στα άλλα χειροτερεύει ακόμα και αυτή την ισχύουσα νομοθεσία, ενώ κατέθεσε και εδώ τις θέσεις του ΚΚΕ για τους εποχικούς μετανάστες, όπως να έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα, Κοινωνική Ασφάλιση και μάλιστα στο ΙΚΑ και όχι στον ΟΓΑ όπως είναι σήμερα, προκειμένου να διευκολύνονται οι εργοδότες. Οσον αφορά την ιθαγένεια, τα άρθρα του νομοσχεδίου προβλέπουν επιπρόσθετες δυσκολίες για την απόκτησή της, σε βάρος των παιδιών των μεταναστών. Ενδεικτικά, καταργούνται τα όσα ίσχυαν μέχρι τώρα, σύμφωνα με τα οποία, για την κτήση της, η μόνη προϋπόθεση ήταν η γέννηση στην Ελλάδα. Το νομοσχέδιο προβλέπει για τα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ότι θα πρέπει να έχουν εγγραφεί τουλάχιστον στην Α' τάξη του Δημοτικού Σχολείου, ένας τουλάχιστον γονέας να διέμενε νόμιμα στη χώρα για 5 τουλάχιστον χρόνια πριν τη γέννηση του παιδιού, νόμιμη διαμονή και των δύο γονέων κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης, ενώ ο ένας τουλάχιστον πρέπει να κατέχει συγκεκριμένη κατηγορία άδειας διαμονής κ.ά. Ενσωματώνει την Οδηγία 2011/98/33 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υλοποιεί τη γενικότερη κατεύθυνση κεφαλαίου, κρατών - μελών και ΕΕ, για απόλυτη σύνδεση της μετανάστευσης με την αγορά εργασίας, αλλά και την Οδηγία 2014/36/ΕΕ για τους εποχικούς μετανάστες, προκειμένου να προσφέρει ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια στους εργοδότες. Για παράδειγμα, οι ρυθμίσεις που ενσωματώνουν τις δύο παραπάνω οδηγίες, προβλέπουν ότι οι μετανάστες που κατέχουν «ενιαία άδεια διαμονής και εργασίας», δεν μπορούν να λάβουν υποτροφίες, σπουδαστικά δάνεια ή άλλες παροχές στο πλαίσιο της Β/βάθμιας, Γ/βάθμιας Εκπαίδευσης και της επαγγελματικής κατάρτισης, ούτε εντάσσονται στις διαδικασίες παροχής στέγης (π.χ. φοιτητικές εστίες). Οσον αφορά τους εποχικούς μετανάστες, ο εργοδότης απαλλάσσεται ουσιαστικά από την υποχρέωση να εξασφαλίζει κατάλυμα στον εργαζόμενο. Η υποχρέωση του εργοδότη να προκαταβάλλει τις ασφαλιστικές εισφορές του μετανάστη για δύο μήνες περιορίζεται στον ένα μήνα, ενώ για το υπόλοιπο διάστημα θα μπορεί να εξουσιοδοτήσει τον ΟΓΑ να τις εισπράξει από τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Και αυτά χωρίς να διευκρινίζεται ότι καθ' όλη αυτή τη διαδικασία ο μετανάστης θα είναι ασφαλισμένος. Εάν ο εργοδότης δεν είναι εντάξει ως προς τις υποχρεώσεις του (Ασφάλιση, φορολογία, μισθός κ.λπ.), τότε ανακαλείται η θεώρηση εισόδου, δηλαδή τιμωρείται ο μετανάστης! Η συζήτηση του νομοσχεδίου θα ολοκληρωθεί σήμερα με τη συζήτηση των τροπολογιών.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8511916

Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη

Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη:


«1. Το ΚΚΕ χαιρετίζει τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους εργαζόμενους που πήγαν κόντρα στα ψεύτικα διλήμματα παγίδευσης του λαού. Χαιρετίζει όλους αυτούς που σε συνθήκες ιδεολογικής τρομοκρατίας, ανέχειας, αγωνίας για την καθημερινή επιβίωση, εξαιτίας των περιορισμών στις τραπεζικές συναλλαγές, της απληρωσιάς, των απολύσεων, έδωσαν τη μάχη, όσο επέτρεπε ο ελάχιστος χρόνος που διατέθηκε, για να γίνει πλατιά γνωστή η θέση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα, που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα: "ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΟΧΙ στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης. ΝΑΙ στην αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία".

Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που ακολούθησαν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά τον αντιλαϊκό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά και τη βαθιά ανισομετρία της, τους οξυμένους ανταγωνισμούς της. Δικαίωσαν τη στάση του ΚΚΕ. Με κοινό ανακοινωθέν τους, τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που κάλεσαν στο ΟΧΙ (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη στήριξη της ΧΑ) όσο και εκείνες που κάλεσαν στο ΝΑΙ (ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) χρησιμοποιούν τη λαϊκή ψήφο, ως δήθεν έγκριση του λαού, για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας-μνημόνιο με την ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Αυτό άλλωστε είχε φανεί και με τις νέες προτάσεις που είχαν πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τόσο από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ όσο και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Μικρές τροποποιήσεις στα παλιά και νεότερα σχέδια δεν αλλάζουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των επικείμενων, νέων και πιο επώδυνων, μέτρων.

Ανεξάρτητα από χειρισμούς και συνθήματα, κοινό σημείο των κομμάτων που πρότειναν ΟΧΙ ή ΝΑΙ είναι η αποδοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης και η υποταγή του λαού στα μονοπώλια, κάτω από τη σημαία της λεγόμενης εθνικής ενότητας.

2. Με ευθύνη της κυβέρνησης, δεν τέθηκε η θέση του ΚΚΕ ως ερώτημα στο δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση ήθελε να υπάρχει μόνο το δικό της, με ασάφεια διατυπωμένο, ερώτημα για να έχει λυμένα χέρια στην αξιοποίηση της μιας ή άλλης απάντησης, ερμηνεύοντάς τη σύμφωνα με τις πολιτικές της επιδιώξεις. Η θέση του ΚΚΕ ήταν η μόνη, που ακύρωνε στην πράξη το κάλπικο δίλημμα-παγίδα του δημοψηφίσματος και μπορούσε να εκφράσει τη θέληση του λαού ν’ απαλλαγεί από όλα τα μνημόνια και όχι να τα επικυρώνει με τη μία ή την άλλη απάντηση.

Είναι η μόνη θέση που μπορεί να εκφράσει, χωρίς παρερμηνεία κι ασάφεια, ριζοσπαστικές διαθέσεις μέσα στο λαό, αμφισβήτησης της ΕΕ, που μπορούν να συναντηθούν με τη συνολική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό να κάνει κουμάντο στην εξουσία και την οικονομία. Η στάση αυτή του ΚΚΕ είναι παρακαταθήκη για την εργατική λαϊκή χειραφέτηση, για την αντιμετώπιση των σχεδίων ενσωμάτωσης του λαού σε διάφορα αντιλαϊκά σενάρια.

Εξαρχής η στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα δεν είχε στόχο την όποια καταγραφή κομματικής επιρροής. Ήταν πολιτική στάση αρχών, έδινε πολιτικό μήνυμα στο λαό, να μην υποκύψει σε όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, είτε προέρχονταν από την τρόικα είτε από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα. Για να μην προσμετρηθεί το "ΟΧΙ" του -με όποιο περιεχόμενο- με το "ΝΑΙ" στην ΕΕ, στη συμφωνία, είτε με βάση την πρόταση των "εταίρων" είτε της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

3. Αυτή η ταξική, καθαρή, συνεπής στάση επιβεβαιώθηκε από την επόμενη κιόλας μέρα, όταν όλοι -πλην ΚΚΕ- ομονόησαν στην επιδίωξη συμφωνίας με επώδυνους όρους για το λαό, σ’ ένα νέο μνημόνιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Η κυβέρνηση κάλεσε σε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με σκοπό, όπως ανακοινώθηκε, την ενημέρωση των πολιτικών κομμάτων. Το ΚΚΕ συμμετείχε και τοποθετήθηκε στη σύσκεψη, στην οποία ο πρωθυπουργός ενημέρωσε για τις θέσεις και τις προτάσεις της κυβέρνησης, μπροστά στη διαπραγμάτευση. Το ΚΚΕ καθαρά εξέθεσε τις απόψεις του στη σύσκεψη και αμέσως μετά δημόσια στο λαό, τόσο για το δημοψήφισμα όσο και για την πορεία της διαπραγμάτευσης και τα προβλήματα που δημιουργεί στο λαό και η πρόταση της τρόικα και η πρόταση της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ διαφώνησε συνολικά με το κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο συμφώνησαν τα άλλα κόμματα. Διαφώνησε και ως προς τις εκτιμήσεις του κοινού ανακοινωθέντος και ως προς την κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων που οδηγούν σε νέα σκληρά μέτρα. Επισήμανε ότι ο λαός δεν εξουσιοδότησε κανένα να προχωρήσει σε μια επώδυνη συμφωνία-μνημόνιο, με αντιλαϊκά μέτρα.

Το κοινό ανακοινωθέν των 5 κομμάτων αποκαλύπτει ότι οι δυνάμεις του "ΝΑΙ" και του "ΟΧΙ" έχουν κοινή στρατηγική στόχευση, τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Υποστηρίζουν το "μονόδρομο" της ΕΕ, ντυμένο με τον κάλπικο μανδύα της "εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης".

4. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί με την απόφασή της για δημοψήφισμα έδωσε τη δυνατότητα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία σε βάρος του λαού, προκειμένου να παραμένουν εγκλωβισμένες εργατικές λαϊκές δυνάμεις στο μονόδρομο της ΕΕ, των μονοπωλίων, τόσο ως υποστηρικτές του "ΝΑΙ" όσο και ως υποστηρικτές του "ΟΧΙ", σ’ ένα συγκεκριμένο σχέδιο της Ευρωζώνης.

Αυτή είναι η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική τάξη, στην ΕΕ. Με τους τακτικισμούς και τυχοδιωκτικούς ελιγμούς ν’ αλλοιώνει ριζοσπαστικές συνειδήσεις, να εκτονώνει τη διαμαρτυρία σε ανώδυνα κανάλια.

Η ΝΔ και οι σύμμαχοί της αξιοποίησαν τα καιροσκοπικά στοιχεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για να ενισχύσουν τις συντηρητικές αντιλήψεις, να ανακόψουν το ρεύμα αμφισβήτησης της ΕΕ, πυροδότησαν ένα νέου τύπου αντικομμουνισμό, αφού Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκαν ως "κομμουνιστικά" πειράματα που απέτυχαν, αν και καμία σχέση δεν έχουν με το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Η κυβέρνηση, όλο το προηγούμενο διάστημα και τις ημέρες του δημοψηφίσματος, συνέχιζε τον εξωραϊσμό της ΕΕ, την κοροϊδία ότι είναι μονόδρομος για το λαό, ότι αποτελεί το "κοινό ευρωπαϊκό σπίτι", που ξεστράτισε δήθεν από τις ιδρυτικές του αρχές της δημοκρατίας, αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης και που μπορούσε να επανέλθει σ’ αυτές, με το "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα. Παράλληλα, δεν πήρε κανένα μέτρο προστασίας του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, τόσο στις σημερινές συνθήκες εμπλοκής της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα όσο και σε περίπτωση κρατικής χρεοκοπίας και αλλαγής νομίσματος. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που δυναμώνει η τάση στις λαϊκές δυνάμεις ν’ αντιλαμβάνονται ή να προσεγγίζουν την αλήθεια: ότι η ΕΕ από την ίδρυσή της ήταν και παραμένει ένα αντιδραστικό οικοδόμημα του κεφαλαίου, εντός του οποίου δεν υπάρχουν φιλολαϊκές πολιτικές. Ουσιαστικά η κυβέρνηση, με την επίφαση της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, κάλεσε το λαό να υποταχθεί στην ΕΕ.

Το ΚΚΕ καλεί όσους ψήφισαν "ΟΧΙ", θέλοντας μ’ αυτόν τρόπο να εκφράσουν μια γνήσια λαϊκή διαμαρτυρία στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, να μην εφησυχάσουν, να μην συναινέσουν στην επιδίωξη της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τη λεγόμενη "λαϊκή ετυμηγορία" για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας-μνημόνιο, σε συνεργασία με τις άλλες αστικές δυνάμεις. Το ΚΚΕ τους καλεί να μην δώσουν νέα "περίοδο χάριτος", ανοχής στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που επί πέντε μήνες αξιοποιούσε τη λαϊκή ψήφο για να νομιμοποιεί αντιλαϊκά σχέδια, να ακυρώνει τις όποιες προεκλογικές της υποσχέσεις.

5. Σε κάθε περίπτωση μια νέα συμφωνία στη βάση είτε της πρότασης Γιούνκερ είτε της πρότασης Τσίπρα, θα αποτελεί ένα νέο μνημόνιο, χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα, όπως όλοι παραδέχονται, με σκληρά μέτρα και όρους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Άλλωστε, και οι διαφωνίες της κυβέρνησης με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ που οδήγησαν στην εμπλοκή των διαπραγματεύσεων, δεν αφορούν τόσο τ’ αντιλαϊκά μέτρα και τα διάφορα ισοδύναμά τους, αλλά τις αντιθέσεις γύρω από τη ρύθμιση του κρατικού χρέους, το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα φορολογηθούν και ποια θα ευνοηθούν, τη διαπάλη για την αναμόρφωση της Ευρωζώνης. Σ’ αυτές τις αντιθέσεις εμπλέκεται το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ για τα δικά τους συμφέροντα, σε αντιπαράθεση με την Ευρωζώνη και κυρίως με την ηγεμονία της Γερμανίας σε αυτήν.

Αυτή η διαπάλη συχνά ενισχύει και την τάση να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως "πείραμα" στην αναδόμηση της Ευρωζώνης, τάση που στην Ευρωζώνη παραμένει ισχυρή. Στην πραγματικότητα η ηγεσία της Κομισιόν και ιδιαίτερα η άρχουσα τάξη της Γερμανίας, θέτει στις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, το δίλημμα: αυστηρή τήρηση των κανόνων και στόχων της Ευρωζώνης ή εξαναγκασμός σε αποχώρηση. Το δίλημμα αυτό είναι δίλημμα για το κεφάλαιο κι όχι για το λαό, γιατί και η μία και η άλλη περίπτωση είναι εχθρική γι’ αυτόν. Παρότι φαίνεται να υπερισχύει η άποψη για παραμονή στην ΕΕ στην αστική τάξη της χώρας μας, υπάρχει τμήμα της που βλέπει να ωφελείται άμεσα από την έξοδο από το ευρώ. Και στις δύο περιπτώσεις, ο λαός θα πληρώσει με παραπέρα φτωχοποίηση, με νέα σκληρά μέτρα.

6. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να ενημερώνει με τη θέση του το λαό και ταυτόχρονα να καλεί τους εργατοϋπάλληλους, τους μισθωτούς, τα λαϊκά μεσαία στρώματα, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, να βγάλουν συμπεράσματα που έχουν σημασία και για την επόμενη ημέρα:

- Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση και δίκαιες λύσεις προς όφελος του λαού μέσα στη φυλακή της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

- Οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειρίζεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή-φιλεργατική κυβέρνηση, όσο κι αν διακηρύσσει ότι είναι "αριστερή".

- Η κυβέρνηση, όπως και η αστική τάξη γενικά, κοροϊδεύει όταν μιλά για "λαϊκή κυριαρχία", όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. Συνειδητά εξαπατά αφού γνωρίζει ότι όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί στην Ελλάδα, στην ΕΕ, οι διεθνείς συμφωνίες, είναι φτιαγμένοι έτσι, ώστε να κατοχυρώνουν την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, να χειραγωγούν τις εργατικές λαϊκές δυνάμεις, να τις οδηγούν σε αδράνεια. Και είναι φτιαγμένοι έτσι, γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι η εργατική-λαϊκή δύναμη, όταν αντιδράσει, μπορεί να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της.

- Στον πυρήνα της ΕΕ δεν είναι η "δημοκρατία", όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα, θέλοντας να ξεγελάσουν τη λαϊκή πλειοψηφία. Στον πυρήνα της ΕΕ βρίσκεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, η οικονομική ανισομετρία, η δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτή είναι η "δημοκρατία" των μονοπωλίων, που είναι ενάντια στους λαούς. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η ΕΕ επανειλημμένα έχει ακυρώσει δημοψηφίσματα, που έβγαλαν αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήθελε, επιβάλλοντας την επανάληψή τους, μέχρι το "ΟΧΙ" να γίνει "ΝΑΙ".

7. Απευθυνόμαστε στα εργατικά-λαϊκά στρώματα, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ψήφισαν "ΟΧΙ", πιστεύοντας ότι έτσι απορρίπτουν τα αντιλαϊκά μέτρα, τη λιτότητα, που πίστεψαν ότι η οικονομική κρίση οφείλεται στην κακή διαχείριση, ότι για τη λιτότητα έφταιγαν μόνο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και οι ευρωενωσιακοί σύμμαχοί τους και όχι και η σημερινή κυβέρνηση. Τους καλούμε να μην οδηγηθούν στην απογοήτευση, σε παραίτηση, σε νέα παθητική ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση και τις επιλογές της. Τους καλούμε στους αγώνες της επόμενης μέρας, ενάντια στην επιδείνωση της ζωής του λαού.

Απευθυνόμαστε επίσης και στους εργαζόμενους, που ψήφισαν "ΝΑΙ", κάτω από την πίεση της εργοδοσίας, κάτω από το φόβο των κλειστών τραπεζών για το μισθό ή τη σύνταξή τους, τις μικρές αποταμιεύσεις τους.

Καλούμε όλους, από αύριο κιόλας, μαζί να οργανώσουμε την αντίσταση, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζει τη χρεοκοπία του λαού. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να χαράξει τη δική του γραμμή και τη συσπείρωση σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Να μην παγιδευτεί στις θεωρίες της υποταγής και της ομοψυχίας που προωθούνται, γιατί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι σε αντίθεση με αυτά των καπιταλιστών.

Να στηρίξουμε όλους τους ανήμπορους, τους άνεργους και αδύναμους. Να συνδυάσουμε την αλληλεγγύη με τη διεκδίκηση. Να οργανώσουμε την πάλη μέσα από Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, από Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, από επιτροπές κοινωνικής αλληλεγγύης και βοήθειας, μέσα από ομάδες και επιτροπές ελέγχου κατά της αισχροκέρδειας, της πιθανότητας έλλειψης τροφίμων, φαρμάκων και άλλων προϊόντων απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας. Τα εργοστάσια, οι χώροι δουλειάς, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης και αλληλεγγύης. Κανένας μόνος του σ’ αυτή την κρίση. Ν’ απορρίψουμε τη λογική "ο σώζων εαυτόν σωθήτω".

8. Παραμένει αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να εκφραστεί σε συσπείρωση με το ΚΚΕ, το πραγματικό, το ταξικό "ΟΧΙ" των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, στους εκβιασμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ εναντίον των λαών. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα χειραφετημένο, από αστικά κόμματα και κυβερνήσεις αντιλαϊκής διαχείρισης, εργατικό-λαϊκό κίνημα και μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία που θα παλεύει για την πραγματική ρήξη, η οποία θα οδηγήσει σε εργατική-λαϊκή εξουσία, ως αποτέλεσμα ρήξης με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τις συμμαχίες τους, που θα πραγματοποιήσει την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

Αυτός ο στόχος, αν γίνει μαζικά λαϊκή συνείδηση, θα οδηγήσει σε ανάταση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σε ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, σε αλλαγές και ανατροπές στο συσχετισμό δυνάμεων, για να γίνει η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική λαϊκή δύναμη ορμητική θύελλα σύγκρουσης με τα μονοπώλια, τις διακρατικές ενώσεις τους, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, θύελλα ανατροπής για κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Μόνο γι’ αυτήν την εξουσία αξίζουν οι θυσίες του λαού μας. Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ. Το ΚΚΕ σε αυτή την προοπτική καλεί την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τις γυναίκες και τη νεολαία να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Το ΚΚΕ σε αυτό τον αγώνα θα δώσει όλες του τις δυνάμεις. Η ισχυροποίησή του είναι εγγύηση για την τελική νίκη». http://fanthis.blogspot.gr/2015/07/5.html

ΚΚΕ Κέρκυρας: Μην εφησυχάσετε όσοι ψηφίσατε “όχι”

Να δώσουν το παρών τους στους αγώνες της επόμενης ημέρας ώστε να αποτρέψουν τις επικείμενες δυσμενείς για το λαό συμφωνίες της κυβέρνησης με την Ε.Ε., καλεί όσους ψήφισαν χθες “όχι”, η οργάνωση Κέρκυρας του ΚΚΕ. Η προτροπή απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που αισθάνονται δικαιωμένοι που επικράτησε το “όχι”, εκτιμώντας ότι θα υπάρξει “προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει αυτό το “όχι” σε ένα “ναι” σε νέες αντιλαϊκές συμφωνίες”. Το ΚΚΕ απευθύνεται παράλληλα σε όσους ψήφισαν “ναι” υπό το κλίμα τρομοκρατίας που έζησαν, καλώντας τους “να σκεφτούν ξανά τις επιλογές αυτές, να αντιπαλέψουν τα διλήμματα από δω και πέρα, να μην αναδιπλωθούν συντηρητικά, αντιδραστικά, δίνοντας αέρα στα πανιά προηγούμενων κυβερνητικών κομμάτων που είναι υπεύθυνα για την αντιλαϊκή πολιτική που ακολούθησαν τόσα χρόνια και μας οδήγησαν ως εδώ”. Η ανακοίνωση Από την πρώτη στιγμή της απόφασης για δημοψήφισμα είχαμε επισημάνει ότι είτε ΟΧΙ είτε ΝΑΙ βγει από την κάλπη, δεν υπάρχουν πραγματικά φιλολαϊκές εναλλακτικές λύσεις εντός της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου, της αναγνώρισης του χρέους, με τις οποίες πορεύονται όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, είτε του μπλοκ του ΟΧΙ, είτε του μπλοκ του ΝΑΙ. Αφού οι προτάσεις και των μεν και των δε, συμφωνούν, ως προς την αναγκαιότητα τήρησης των κανόνων της ΕΕ, της υπηρέτησης ο καθένας τους των συμφερόντων τμημάτων του κεφαλαίου. Καλούμε όλους και όλες, που σήμερα αισθάνονται δικαιωμένοι που επικράτησε το ΟΧΙ, να μην εφησυχάσουν, να μη συναινέσουν στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει αυτό το ΟΧΙ σε ένα ΝΑΙ σε νέες αντιλαϊκές συμφωνίες. Τους καλούμε στους αγώνες της επόμενης μέρας, ενάντια στην επιδείνωση της ζωής τους. Απευθυνόμαστε και σε όσους επέλεξαν το ΝΑΙ, κάτω από την πίεση της μεγαλοεργοδοσίας, κάτω από το φόβο των κλειστών τραπεζών, για το μισθό τους, τη σύνταξή τους, για τις μικρές αποταμιεύσεις τους. Τους καλούμε να σκεφτούν ξανά τις επιλογές αυτές, να αντιπαλέψουν τα διλήμματα από δω και πέρα, να μην αναδιπλωθούν συντηρητικά, αντιδραστικά, δίνοντας αέρα στα πανιά προηγούμενων κυβερνητικών κομμάτων που είναι υπεύθυνα για την αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθησαν τόσα χρόνια και μας οδήγησαν ως εδώ. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για να επιβάλει στο λαό μας νέα σκληρά μέτρα, νέα μνημόνια διαρκείας. Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα, το κίνημα, ο λαός μας, να υιοθετήσει μαζικά και αποφασιστικά την πρόταση του ΚΚΕ για διέξοδο από την κρίση σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων, πράγμα που προϋποθέτει κοινωνικοποίηση μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μη αναγνώριση του χρέους - μονομερή διαγραφή του, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας για την ανάπτυξη της κοινωνίας, για το λαό και με το λαό μας πραγματικά στην εξουσία. Το ΚΚΕ θα βρεθεί μπροστά σε όλους τους αγώνες του λαού μας και την επόμενη περίοδο, δυναμώνοντας από την επόμενη κιόλας μέρα, από αύριο, την αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, την συσπείρωση με το ΚΚΕ. Οργανώνουμε μέσα από τα σωματεία, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ μέσα από επιτροπές αγώνα στους τόπους δουλειάς, στα ξενοδοχεία, στα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ, στις υπηρεσίες, από λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές την αντίσταση, την προετοιμασία σε ενδεχόμενο αρνητικών εξελίξεων, την πάλη για την επιβίωση της εργατικής-λαϊκής οικογένειας. Απαντάμε στην απόπειρα πόλωσης και «διχασμού» του λαού, με την ενότητα της εργατικής τάξης, την ταξική συσπείρωση μέσα στο κίνημα, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας. Η πρόταση του ΚΚΕ ενώνει τη λαϊκή πλειοψηφία για το σήμερα και το αύριο, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.