ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Εδώ και τώρα να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για την προστασία της Υγείας στη Δυτική Αθήνα

 

Σε παρέμβασή του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής Δυτικού Τομέα, Δημήτρης Κουτσούμπας, για την κατάσταση του συστήματος δημόσιας Υγείας στη Δυτική Αθήνα σημειώνει:

«Στην πολύπαθη Δυτική Αθήνα ζουν πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι, κατά κύριο λόγο εργαζόμενοι, άνεργοι, άνθρωποι της βιοπάλης.

Μέσα σε συνθήκες πανδημίας, όπου ήδη θρηνούμε χιλιάδες θύματα, η δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα σε όλους τους δήμους του Δυτικού Τομέα, παραμένει υποβαθμισμένη, εξαιτίας των σοβαρών ελλείψεων τόσο σε προσωπικό όσο και σε υποδομές, βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όλο το προηγούμενο εννεάμηνο και ενώ ήταν σε εξέλιξη το πρώτο κύμα της πανδημίας και εν αναμονή του δεύτερου, το οποίο σήμερα είναι ακόμα πιο σφοδρό, αντί να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, προκειμένου τα Νοσοκομεία και όλες οι Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας να θωρακιστούν, τα άφησε στη μοίρα τους. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι να έχουν φτάσει στα όρια, αλλά και να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες για τις υπόλοιπες παθήσεις που δεν σταμάτησαν, λόγω πανδημίας, σε εξετάσεις, θεραπείες που είναι αναγκαίες.

Οι διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από την επίκληση της "ατομικής ευθύνης" που επαναλαμβάνει μονότονα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Είναι "ατομική ευθύνη" ή αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης το γεγονός ότι:

- στο Κέντρο Υγείας Αιγάλεω δεν πραγματοποιείται αιμοληψία για 32 σοβαρές διαγνωστικές εξετάσεις;

- στο ΠΕΔΥ Αγίων Αναργύρων υπάρχει ένας παθολόγος και κανένας γενικός γιατρός;

- το υποκατάστημα στην Πετρούπολη, ενώ υπάρχει εξοπλισμός για εξετάσει,ς δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες ειδικότητες ιατρών;

- στο υποκατάστημα Ιλίου υπάρχουν προβλήματα υποστελέχωσης στα εργαστήρια και στο ακτινολογικό;

- στο Κέντρο Υγείας Περιστερίου, ενός από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας, δεν υπάρχει κεντρικό σύστημα θέρμανσης;

Για τα σοβαρά αυτά ζητήματα το ΚΚΕ έκανε συγκεκριμένες παρεμβάσεις στη Βουλή, αναδεικνύοντας ότι η Υγεία του λαού της περιοχής δεν μπορεί να περιμένει.

Επιμένουμε, εδώ και τώρα η κυβέρνηση, το υπουργείο Υγείας, να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε:

- Να ενισχυθούν με υγειονομικό προσωπικό οι υποδομές Πρωτοβάθμιας Υγείας στη Δυτική Αθήνα

- Να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι ελλείψεις σε εξοπλισμό.

- Να υπάρχει δωρεάν και ασφαλής πρόσβαση σε τεστ για τον κορονοϊό, χωρίς να αναγκάζονται οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι της περιοχής να βάζουν το χέρι στην τσέπη.

- Να εξασφαλιστεί η 24ωρη λειτουργία για να αντιμετωπίζονται περιστατικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και να μην αναγκάζονται οι κάτοικοι της περιοχής να καταφεύγουν στα ήδη επιβαρυμένα νοσοκομεία.

- Να επιταχθεί πραγματικά και άμεσα ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας

Είναι γνωστό ότι τις λαϊκές οικογένειες της Δυτικής Αθήνας εξυπηρετεί μόνο το νοσοκομείο "Αττικόν", το οποίο έχει χαρακτηριστεί νοσοκομείο αναφοράς για covid. Κι όμως τα ράντζα καλά κρατούν, τα υγειονομικά πρωτόκολλα γίνονται λάστιχο και το προσωπικό έχει φτάσει στα όριά του. Απαιτείται έστω και τώρα να γίνουν οι προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού.

Επίσης, το πρώην Νοσοκομείο Λοιμωδών είναι ένα από τα οχτώ νοσοκομεία όπου έβαλε λουκέτο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το 2013, λουκέτο που διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Η πανδημία κατέδειξε -δυστυχώς με τραγικό τρόπο- πόσο απαραίτητο είναι ένα νοσοκομείο για λοιμώδη νοσήματα, όπως ο κορονοϊός, νοσοκομείο για το οποίο είναι επιτακτική ανάγκη η πλήρης και ολοκληρωμένη λειτουργία του.

Βουλευτές και δήμαρχοι στον Δυτικό Τομέα κάλεσαν τον λαό της περιοχής να εμβολιαστεί. Βεβαίως και πρέπει να εμβολιαστεί ο πληθυσμός και μάλιστα δωρεάν, αλλά έχοντας πρόσβαση και σε περισσότερα εμβόλια.

Το ερώτημα είναι σε ποιες υποδομές Υγείας στον Δυτικό Τομέα θα πραγματοποιηθεί ο μαζικός εμβολιασμός. Το εμβόλιο και τα φάρμακα πρέπει να είναι δωρεάν, ασφαλή και προσιτά στον λαό, καθώς μέχρι να υπάρξει ανοσία στον πληθυσμό, θα υπάρχουν άνθρωποι που θα νοσούν και δεν πρέπει να οδηγούνται στις ΜΕΘ, αλλά να προστατεύονται.

Το εμβόλιο θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για να περάσουν σε δεύτερο φόντο τα σοβαρά προβλήματα στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας, που θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα.

Γι’ αυτό ενώνουμε τη φωνή μας με τους υγειονομικούς, που αγωνίζονται κόντρα στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί, με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν, διεκδικούν, για το δικαίωμα στην υγεία, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και δυνατότητες, διανύοντας μάλιστα την 3η δεκαετία του 21ου αιώνα».

https://www.902.gr/eidisi/politiki/245546/edo-kai-tora-na-ginoyn-oi-aparaitites-energeies-gia-tin-prostasia-tis-ygeias

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770 – 1827)

Σαν σήμερα πριν από 250 χρόνια, στις 16 Δεκεμβρίου του 1770, ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν 

γεννιόταν στη μικρή πόλη Βόννη στις όχθες του Ρήνου.

Ο Γερμανός μουσουργός·αποτελεί μία από τις κορυφαίες μουσικές προσωπικότητες όλων των εποχών. 

Με το σημαντικό σε ποιότητα και ποσότητα έργο του γεφύρωσε την Κλασική με τη Ρομαντική περίοδο της Δυτικής μουσικής.

Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven) γεννήθηκε το 1770 στη Βόννη, που τότε ανήκε στο Εκλεκτοράτο της Κολωνίας, τμήμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Ό πατέρας του Γιόχαν, φλαμανδικής καταγωγής, ήταν μουσικός και τον βοήθησε κάπως στη μουσική του μόρφωση. Ήταν, όμως, άνθρωπος μέθυσος και με βίαιους τρόπους και αυτό ίσως έκανε το νεαρό παιδί να κλειστεί στον εαυτό του. Από μικρός έδειξε τα θαυμαστά μουσικά του προσόντα και έμαθε να παίζει με μεγάλη δεξιοτεχνία πιάνο και εκκλησιαστικό όργανο.

Το 1787 πήγε στη Βιέννη, στην πόλη της μουσικής, όπου έλαμπαν με τη φήμη τους μεγάλες μουσικές προσωπικότητες. Εκεί γνωρίστηκε και πήρε μαθήματα από τον Μότσαρτ, τον Χάιντν και άλλους μουσικούς. Σε ηλικία 25 χρόνων διηύθυνε συναυλίες στη Βιέννη και συνέθετε ο ίδιος μουσικά κομμάτια. Η καλλιτεχνική του ιδιοφυΐα προκάλεσε τον γενικό θαυμασμό και πολλοί αριστοκράτες τον ενίσχυαν οικονομικά ώστε να μπορεί να ζει μία άνετη ζωή.

Ό Μπετόβεν, όμως, θρεμμένος με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης ήταν χαρακτήρας υπερήφανος, αποστρεφόταν τις κολακείες και ποτέ δεν έγινε με την τέχνη του θεράποντας των ηγεμόνων. Συγκεντρωμένος πάντα στον εαυτό του, κάποτε και πεισματάρης ή λίγο εγωιστής, έκανε ωστόσο συστηματικό έλεγχο του έργου του και επίμονη αυτοκριτική, παρά τη γενική αναγνώριση της αξίας του, παρά τις τιμές και τις δόξες.

Κοντά στα 29 του χρόνια, ο Μπετόβεν χτυπήθηκε από τη μοίρα με τον πιο τραγικό τρόπο. Αυτός, ο γεννημένος για τους ήχους, για τις μελωδίες, άρχισε να χάνει ό,τι του ήταν πολυτιμότερο στη ζωή: την ακοή του. Αναγκάσθηκε ν’ αποσυρθεί από τη διεύθυνση της ορχήστρας και επιδόθηκε στη σύνθεση. Στα 30 του χρόνια γράφει την πρώτη του συμφωνία για ορχήστρα και εκδίδει τα 32 πρώτα του κουαρτέτα.

Η βαρηκοΐα του, όμως, προχωρά και η ζωή του γίνεται δραματική. Μέσα στον πόνο και την απογοήτευση εξακολουθεί να γράφει. Ως το 1812 έχει τελειώσει 8 συμφωνίες, ένα ορατόριο και πλήθος άλλα έργα. Προσπαθεί να διευθύνει μία συναυλία με έργα του, αλλά δεν το κατορθώνει. Χρειάζεται τη βοήθεια κι ενός άλλου αρχιμουσικού, που στέκεται πίσω του και δίνει τα συνθήματα στους μουσικούς και τους αοιδούς.

Σε λίγο είναι πια τελείως κουφός. Χρησιμοποιεί ακουστικό κέρας ή ένα τετράδιο, όπου γράφουν οι άλλοι τις ερωτήσεις τους. Μα πάντα εργάζεται με ακατάβλητη θέληση. Κι όσο επεξεργάζεται μία σύνθεση, απορροφάται απ’ αυτή και λησμονάει ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες του. Περπατά συχνά κακοντυμένος. Τα παιδιά, που τον βλέπουν αφηρημένο, τον περιπαίζουν και η αστυνομία τον παίρνει κάποτε για αλήτη.

Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται. Τ’ αφτιά του αρχίζουν να πονούν και στο στομάχι του νιώθει διαταραχές. Το 1826 παθαίνει υδρωπικία και τον επόμενο χρόνο, στις 26 Μαρτίου 1827, ο γίγαντας της μουσικής πεθαίνει μέσα στο σπίτι του στη Βιέννη, ενώ γύρω ξεσπά μία φοβερή καταιγίδα. Η κηδεία του θα γίνει με ηγεμονική επισημότητα.

Το έργο του μεγάλου μουσουργού των αιώνων είναι ογκώδες. Συνέθεσε εννέα συμφωνίες (1η, 2η, 3η ή «Ηρωική», 4η, 5η, 6η ή «Ποιμενική», 7η, 8η και την περίφημη 9η με το χορωδιακό «Ύμνο της Χαράς» του Σίλερ), το μπαλέτο «Προμηθεύς», την όπερα «Φιντέλιο», εισαγωγές και δραματική μουσική («Κοριολανός», «Έγκμοντ», «Τα Ερείπια των Αθηνών»), την περίφημη «Μεγάλη Λειτουργία» («Μίσα Σολέμνις»), το ορατόριο «Ο Χριστός στο όρος των Ελαιών», ένα κοντσέρτο για βιολί, 5 κονσέρτα για πιάνο, το τριπλό κονσέρτο γιά βιολί, πιάνο και ορχήστρα, εμβατήρια, χορούς, σονάτες, κουαρτέτα και πλήθος άλλα μουσικά έργα.

Άφθαστος καλλιτέχνης και ξεχωριστή μεγαλοφυΐα, όπως ήταν, ο Μπετόβεν δεν ασχολήθηκε ποτέ με μικροσυνθέσεις. Όλα του τα έργα έχουν τη σφραγίδα της μεγάλης έμπνευσης και της υψηλής δημιουργίας.

       Βασικές πηγές κειμένου και εικόνας:

• zougla.gr/politismos/mousiki-politismos/article/lountvix-van-mpetoven-o-gigantas-tis-mousikis
• https://www.sansimera.gr/biographies/1520

 

«Το φως που καίει»

 

Αύριο, με αφορμή τη συμπλήρωση 46 χρόνων από τον θάνατο του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή 

Κώστα Βάρναλη, θα προβληθεί στο κανάλι της ΚΝΕ στο Youtube το έργο του «Το φως που καίει», με το οποίο ο «παππούς των λαϊκών αγώνων» -όπως εύστοχα τον αποκάλεσε ο Γ. Ρίτσος- γκρεμίζει συθέμελα την παλιά κοινωνία, ξεγυμνώνει την ψεύτικη ηθική της και αναδεικνύει τη γέννηση της καινούργιας κοινωνίας, που είναι αναγκαίο και ρεαλιστικό να οικοδομηθεί.

Τα λόγια του Κ. Βάρναλη, του σπουδαίου αυτού δημιουργού, του ιδρυτή της επαναστατικής τέχνης στην Ελλάδα, παραμένουν επίκαιρα και διδακτικά μέχρι σήμερα... Γι’ αυτό και η ΚΝΕ, μέσα και από τη θεατρική της παράσταση, επιδιώκει να συμβάλει να μάθουν οι νέες γενιές τον Κ. Βάρναλη, να τον ακούσουν, οι νέοι καλλιτέχνες να τον μελετήσουν, να εμπνευστούν. Όπως άλλωστε έλεγε και ο μεγάλος παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός: «Ας δοθούνε πλατιά στους προλετάριους οι στίχοι του και οι στοχασμοί του, που πρέπει να γίνουν χτήμα τους. Να αστράφτουνε μέσα σε κάθε νου, να τους ξέρει κάθε στόμα»...

https://gkagkarin.blogspot.com/2020/12/blog-post_284.html

Βασίλι Γρεγκόριεβιτς Ζάιτσεφ

15 Δεκέμβρη 1991... Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών

 ένας ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης... ο θρυλικός ελεύθερος σκοπευτής

 του Κόκκινου Στρατού Βασίλι Γρεγκόριεβιτς Ζάιτσεφ...

Ο άνθρωπος που δίδαξε την ανθρωπότητα, πως αντιμετωπίζονται οι Ναζί... 

Το όπλο του, 

ένα «Μοζίν - Ναγκάν», με το οποίο εξολόθρευσε εκατοντάδες 

Χιτλερικά καθάρματα, φυλάσσεται στο Μουσείο της Μάχης 

του Στάλινγκραντ στο σημερινό Βόλγκογκραντ της Ρωσίας...

ΠΗΓΗ : https://kosmasleont.blogspot.com/2020/12/15-1991-76.html

Άκης Πάνου

 

( ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ

https://www.imerodromos.gr/panou-akhs/ )

Σαν σήμερα, στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 γεννήθηκε ο συνθέτης Άκης Πάνου, μια μουσική ιδιοφυΐα του λαϊκού τραγουδιού. 

Γεννήθηκε στην Καλλιθέα και το πλήρες όνομά του ήταν Αθανάσιος – Δημήτριος Πάνου. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια -είχε δύο αδερφούς και μια αδερφή- και ο πατέρας του ήταν γραμματέας στο 15o Στρατιωτικό Νοσοκομείο.

Με τη μουσική τον έφεραν σε επαφή η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ήταν μόλις 9 ετών όταν άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνες, ενώ στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο». Στα 17 του το ‘σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ’ όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που πάντως τη χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.

Το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή. Μέχρι τα 20 χρόνια του άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια, εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα δούλεψε βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου.

Καλλιθέα, Δάφνη, Πετράλωνα, Αη-Γιάννης Ρέντης, ήταν μερικές απ’ τις περιοχές που εμφανίστηκε ως μουσικός. Σε στούντιο ηχογράφησης πρωτομπήκε το 1950, παίζοντας μπαγλαμά. Οκτώ χρόνια αργότερα κατέβηκε από το πάλκο και άρχισε το έργο του ως συνθέτης. Το πρώτο του τραγούδι στη δισκογραφία ήταν «Το παιδί που απόψε πίνει» (1958), σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη, με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και τα χρόνια που ακολούθησαν δεν χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του.

Το 1967 ηχογραφείται το τραγούδι του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε για μόλις 15 ημέρες, καθώς «κόπηκε» από τη λογοκρισία της Χούντας. Τρία χρόνια αργότερα, η Βίκυ Μοσχολιού ερμηνεύει το ίδιο τραγούδι με «πολιτικά ορθούς» στίχους και σηματοδοτεί την αφετηρία για την πιο δημιουργική δεκαετία στην καριέρα του Άκη Πάνου. Έκτοτε, οι επιτυχίες είναι αλλεπάλληλες, µε τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Δημήτρη Μητροπάνο, Τόλη Βοσκόπουλο κ.ά. να ερμηνεύουν τραγούδια του, κυρίως ερωτικά.

Το 1973 κάνει την πρώτη του υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και το ομότιτλο τραγούδι «Η ζωή μου όλη» γράφει ιστορία. Τρία χρόνια αργότερα συνεργάζεται με τον Μανώλη Μητσιά και ο «Τρελός» γίνεται ανεπανάληπτο σουξέ. Ο εμπορικότερος δίσκος του, όμως, έρχεται το 1982, όταν με ερμηνευτεί τον Γιώργο Νταλάρα ηχογραφεί το «Θέλω να τα πω» («Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ’ ένα δωμά» κ.ά.) και ξεσηκώνει την Ελλάδα.

Την αμέσως επόμενη χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» γίνεται μεγάλη επιτυχία, αλλά ο Άκης Πάνου διαμαρτύρεται πως πήρε πενταροδεκάρες. Έρχεται σε σύγκρουση με τις δισκογραφικές εταιρίες και τις κατηγορεί ότι εκμεταλλεύονται τους καλλιτέχνες γενικότερα, αλλά και τον ίδιο ειδικότερα. Έπειτα από πολλά επεισόδια, η συνεργασία τους διακόπτεται και το 1986 αποσύρεται με την οικογένειά του στην Ξάνθη.

Αποφασίζει να ξανανέβει στο πάλκο για μόνο δύο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί στήνει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές, ενδεικτικό της νοοτροπίας του περί υποδεέστερης θέσης των ερμηνευτών έναντι των μουσικών.

Την 1η Αυγούστου 1997 ο Άκης Πάνου συγκλονίζει την κοινή γνώμη, όταν πυροβολεί και σκοτώνει στη Λεύκη Ξάνθης τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά, μην εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε με τη 19χρονη κόρη του Ελευθερία. Τον Μάρτιο του 1998 οδηγείται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Κακουργιοδικείου Καβάλας. «Όλα έγιναν σε μια κακιά στιγμή. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου…» δηλώνει στην απολογία του.

Στις 23 Μαρτίου 1998 ο Άκης Πάνου κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ούτε της πολιτισμικής προσφοράς, επειδή σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου «ο κατηγορούμενος δεν πρόσφερε και ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου», ούτε και του πρότερου έντιμου βίου, επειδή κατείχε παράνομα στο σπίτι του δύο όπλα και επειδή, χωρίς να έχει χωρίσει από την πρώτη του γυναίκα, είχε εν γνώσει της δημιουργήσει οικογένεια με την Άννα Μπακιρτζή.

Μετά την καταδίκη του, οδηγήθηκε στις φυλακές Κομοτηνής και αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 7 Απριλίου 1999 το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά διέταξε πεντάμηνη αναστολή της ποινής του, λόγω προβλημάτων υγείας. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 7 Απριλίου 2000, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.

Ο Άκης Πάνου δισκογράφησε περίπου 200 τραγούδια, ενώ πάνω από 800 έμειναν στο συρτάρι του. Στις μεγάλες επιτυχίες του συγκαταλέγονται: «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Ρολόι-Κομπολόι», «Νά ‘χα το κουράγιο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Αχαριστία», «Tου Κόσμου το περίγελο», «Το θολωμένο μου μυαλό», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα», «Θα κλείσω τα μάτια», «Παράνομη αγάπη», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Γιατί κακούργα πεθερά», «Και τί δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά ‘λεγα», «Ήταν ψεύτικα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Χαροκόπου», «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ’ ένα δωμά», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Τρελός», «Παρόν», «Ήταν όλα ψεύτικα», «Πήρα απ’ το χέρι σου νερό», «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» κ.ά.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr 

https://www.imerodromos.gr/panou-akhs/

ΚΟ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Καταγγέλλει την αποστολή εξωδίκων για επιστροφή χρημάτων από εργαζόμενους

 

Την απαράδεκτη ενέργεια της διοίκησης της Ανώνυμης Εταιρεία Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ) 

με την αποστολή εξωδίκων για επιστροφή χρημάτων από 90 και πλέον, νυν και πρώην εργαζόμενους καταγγέλλει η ΚΟ Σαντορίνης του ΚΚΕ, προσθέτοντας ότι «Προκάλεσε δικαιολογημένη οργή όχι μόνο στους εργαζόμενους του Γενικού Νοσοκομείου Σαντορίνης, αλλά και σε όλους τους κατοίκους του νησιού».

Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:

«Το ιατρικό, νοσηλευτικό και τεχνικό προσωπικό από την πρώτη στιγμή, βοήθησε να στηθεί και να λειτουργήσει το Νοσοκομείο και δίνει καθημερινά τη μάχη αντιμέτωπο με τεράστιες ελλείψεις και κάτω από δύσκολες συνθήκες εν μέσω πανδημίας.

Η κυβέρνηση, το Υπουργείο Υγείας καλύπτουν την ΑΕΜΥ και επιτρέπουν να δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο: ακόμα μια φορά η υγεία θεωρείται εμπόρευμα, οι εργαζόμενοι γίνονται αντικείμενο εξαπάτησης και η λογική της εταιρείας παραμένει μόνο το κέρδος.

Αντί να καλύψουν άμεσα τις κενές θέσεις με μόνιμο προσωπικό και να εξοπλίσουν το Νοσοκομείο, ζητούν πίσω χρήματα για δικά τους λάθη και παρατυπίες. "Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι", όπως λέει ο λαός.

Απαιτούμε από τον Υπουργό Υγείας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναγνωρίσει έμπρακτα την προσφορά των εργαζομένων του Νοσοκομείου αυτές τις κρίσιμες ώρες για την προστασία της δημόσιας υγείας και την αντιμετώπιση της πανδημίας: Να αποσύρει άμεσα τα κατάπτυστα εξώδικα και να προστατεύσει τους εργαζόμενους από τις δικαστικές επιθέσεις της ΑΕΜΥ.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό της Σαντορίνης και της Θηρασιάς, αλλά και συνολικά της Επαρχίας Θήρας να απαιτήσουν αγωνιστικά την ένταξη του Νοσοκομείου Σαντορίνης στο ΕΣΥ, τη χρηματοδότησή του από το κράτος και τη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό, ώστε να εξασφαλιστεί δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους».

https://www.902.gr/eidisi/politiki/245238/kataggellei-tin-apostoli-exodikon-gia-epistrofi-hrimaton-apo-ergazomenoys

Πέθανε ο Πάολο Ρόσι

Πέθανε, σε ηλικία 64 ετών, ο Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής Πάολο Ρόσι, 

ο άνθρωπος που οδήγησε την «σκουάντρα ατζούρα» στη νίκη κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1982.

https://www.cnn.gr/sports/story/246274/pethane-o-paolo-rosi

Break on through to the other side...

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 , γεννήθηκε Ο Τζιμ Μόρισον (Jim Morrison) – Τζέιμς Ντάγκλας Μόρισον το πλήρες όνομά του , στη Μελβούρνη της Φλώριδας

Θρυλος αμερικανός τραγουδιστής, στιχουργός και ποιητής, μέλος του συγκροτήματος The Doors. Πριν γίνει τραγουδιστής και είδωλο της ροκ, ο Τζιμ Μόρισον ήθελε να γίνει μεγάλος σκηνοθέτης. Ο Τζιμ Μόρισον αποφοίτησε από το κολέγιο του Σεντ Πίτερσμπεργκ και παρακολούθησε για ένα χρόνο μαθήματα στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλώριδας.  Το 1964 συνέχισε τις σπουδές του στη σχολή κινηματογράφου στο πανεπιστήμιο UCLA στο Λος Άντζελες. άρχισε να γράφει τα δικά του ποιήματα και να πειραματίζεται με τα ναρκωτικά και ιδιαίτερα με το LSD. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 η σχολή διένυε τη “χρυσή εποχή” της, καθώς καθηγητές ήταν κορυφαίοι σκηνοθέτες, όπως, ο Ζαν Ρενουάρ. Συμφοιτητής του Μόρισον ήταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, που έμελλε να σκηνοθετήσει ορισμένες απ’ τις σημαντικότερες ταινίες του αιώνα….

Ο πατέρας του ήταν ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και η οικογένεια Μόρισον συχνά τον ακολουθούσε στις διάφορες μεταθέσεις του. Ο νεαρός Τζιμ έζησε σ’ ένα αυταρχικό οικογενειακό περιβάλλον κι έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ιδιόρρυθμη επαναστατικότητά του, που εκδήλωνε στη σκηνή. Όταν άρχισε να γίνεται γνωστός δήλωνε ψευδώς ότι και οι δύο γονείς του ήταν πεθαμένοι.

Κάποια μέρα του 1965, ο Τζιμ Μόρισον συνάντησε τον παλιό συμφοιτητή του, Ρέι Μάνζαρεκ. Σε αντίθεση με τον Μόρισον, ο Μάνζαρεκ είχε τελειώσει με άριστα τη σχολή κινηματογράφου στο πανεπιστήμιο UCLA και οι ταινίες που είχε δημιουργήσει είχαν πάρει άριστες κριτικές. Ο Μόρισον του έδειξε τα ποιήματά του και ο Μάνζαρεκ εντυπωσιάστηκε. Ενθουσιασμένος, αναφώνησε: “Φτιάχνουμε ένα συγκρότημα ροκ και βγάζουμε ένα εκατομμύριο δολάρια”. Αμέσως άρχισαν τις πρόβες. Ο Τζιμ τραγουδούσε, αν και η φωνή ήταν ακόμα πολύ αδύναμη και ο ίδιος δεν είχε μεγάλη άνεση στη σκηνή. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ήταν ο Ρέι Μάνζαρεκ, οι δύο αδελφοί του, Ρικ και Τζιμ, ο ντράμερ Τζον Ντέσμορ και μία κοπέλα που έπαιζε μπάσο, της οποίας το όνομα δεν θυμόταν κανείς όταν πια έγιναν διάσημοι. Ηχογράφησαν τα πρώτα τους τραγούδια και τα παρουσίασαν σε δισκογραφικές εταιρείες, αλλά καμία δεν τους προσέφερε συμβόλαιο…. Τελικά, γνώρισαν ένα κυνηγό ταλέντων για την εταιρεία “Columbia”, ο οποίος ενδιαφέρθηκε για τον ήχο τους….

Κατάφεραν να βρουν μία μόνιμη δουλειά στο μαγαζί “London Fog”. Ήταν ένα απ’ τα μπαρ πάνω στη Hollywood Boulevard, τον δρόμο όπου πρωτοεμφανίστηκαν μερικά απ’ τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της ροκ σκηνής. Το πιο δημοφιλές μαγαζί ήταν το Whiskey A Go Go, όπου σύχναζαν όλοι οι ροκάδες και στο οποίο έπαιζαν τα καλύτερα συγκροτήματα….

Έμενε στη σοφίτα μιας αποθήκης. Για φως είχε μόνο ένα κερί, έτρωγε κονσέρβες και κοιμόταν σε ένα στρώμα στο πάτωμα. Η λιτή ζωή δεν τον ενοχλούσε καθόλου, αφού κατανάλωνε τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών που τον κρατούσαν σε ένα συνεχόμενο high. Ξεχνούσε να κοιμηθεί και να φάει, με αποτέλεσμα να χάσει απότομα σχεδόν είκοσι κιλά. Ο Μόρισον ήταν όλη του τη ζωή παχουλός, αλλά το 1965 για πρώτη φορά έχασε τα παραπανίσια κιλά της εφηβείας. Αδυνάτισε τόσο που αναδείχτηκε η εντυπωσιακή ομορφιά του προσώπου του, που μέσα σε λίγα χρόνια θα γινόταν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και επιθυμητά στον κόσμο….

“The Doors”: Πώς βγήκε το όνομα

Εμπνευστής του ονόματος ήταν ο φίλος του Τζιμ Μόρισον, Ντένις Τζέικομπ….

Μία μέρα, ο Ντένις Τζέικομπ ανέφερε ένα ποίημα του Βρετανού ζωγράφου Γουίλιαμ Μπλέικ: “Αν οι πόρτες της αντίληψης καθαρίζονταν, τα πάντα θα φαίνονταν στον άνθρωπο όπως αληθινά είναι. Άπειρα.” Από αυτό τον στίχο εμπνεύστηκε ο Μόρισον το όνομα που θα έδινε στο συγκρότημά του, αν ποτέ σχημάτιζε ένα. Το όνομα ήταν “Οι Πόρτες: Ανοιχτές και Κλειστές”. “Υπάρχει το γνωστό και υπάρχει και το άγνωστο. Και αυτό που χωρίζει αυτά τα δύο είναι η πόρτα κι αυτό θέλω να είμαι”, εξήγησε ο Μόρισον. Τελικά, επικράτησε το πιο σύντομο όνομα, οι πόρτες, «the doors»….

Οι εμφανίσεις των «Doors» στέφθηκαν με τεράστια επιτυχία. Ο κόσμος τους λάτρεψε. Ο Μόρισον βρισκόταν πάντα υπό την επήρεια ναρκωτικών και η τρελή συμπεριφορά του γοήτευε ακόμα περισσότερο το κοινό. Εκτός από τις αισθησιακές κινήσεις που συνόδευαν τα τραγούδια, συνήθιζε να φωνάζει πάνω στη σκηνή, βρίζοντας τον ιδιοκτήτη του μπαρ και τα άλλα συγκροτήματα που έπαιζαν. Ο Βάλενταϊν τους απέλυε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, αλλά στο τέλος αναγκαζόταν να τους επαναπροσλάβει, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του κοινού….

Επί σκηνής, άρχισε να προκαλεί τα συντηρητικά ήθη της Αμερικής, με συνεχόμενα μπαράζ βλασφημιών, από τις οποίες ξεχωριστή θέση είχαν οι διάφορες μιμήσεις της σεξουαλικής πράξης. Μπορεί η θεατρικότητα της σκηνικής του παρουσίας να προκαλούσε το παραλήρημα των πιστών οπαδών του, αλλά ταυτόχρονα τέθηκε στο στόχαστρο των αρχών και της αστυνομίας. Πολλές φορές συνελήφθη μετά από συναυλία για παραβίαση των χρηστών ηθών, ενώ κάποιες άλλες συναυλίες τους απαγορεύτηκαν για λόγους δημοσίας τάξεως. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1970 καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα έξι μηνών για έργω εξυβρίσει, επειδή είχε δείξει τα γεννητικά του όργανα στο κοινό, κατά τη διάρκεια συναυλίας των Doors στο Μαϊάμι την άνοιξη του 1969. Οι στίχοι του κυριαρχούνται από τη λαγνεία της βίας, του σεξ, του αλκοόλ, των ναρκωτικών, της αυτοκαταστροφής και καθετί απαγορευμένου από τη συντηρητική Αμερική, και προσπάθησε να τα εφαρμόσει και στην προσωπική του ζωή όσο καλύτερα μπορούσε.

Το 1971 αποφάσισε να αποφορτιστεί από το εναντίον του κλίμα που είχε διαμορφωθεί στις ΗΠΑ και μαζί με τη σύντροφό του Πάμελα Κούρσον (1946-1974) εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να ασχοληθεί απερίσπαστος με την ποίηση. Ένα χρόνο πριν είχε κυκλοφορήσει η ποιητική του συλλογή The Lord and Creatures.

Όμως, στις 3 Ιουλίου 1971 βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του διαμερίσματος, σε ηλικία 27 ετών. Η επίσημη εκδοχή του θανάτου του ήταν καρδιακή προσβολή. Τάφηκε στη «γωνιά των ποιητών» του ονομαστού παρισινού νεκροταφείου «Περ Λασέζ», κοντά στους Μπαλζάκ, Μολιέρο και Όσκαρ Γουάιλντ.

Πάνω στον τάφο υπάρχει η ελληνική επιγραφή: «Κατά τον δαίμονα εαυτού». Είναι οι κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν έναν άνθρωπο που στη σύντομη ζωή του έκανε μόνο ότι του υπαγόρευε η συνείδησή του. Ακολουθούσε τις δικές του αρχές και δεν έπραττε με βάση τις επιταγές της κοινωνίας. Επειδή τάφηκε γρήγορα χωρίς να τον προλάβουν οι συγγενείς και οι φίλοι, με κλειστό φέρετρο, πολλοί υποστήριζαν ότι ήταν ένα τρικ. Ένας τρόπος για να εξαφανίσει το παρελθόν του και να κάνει μια νέα αρχή. Δεν αποδείχθηκε ποτέ τίποτα, ούτε καν υπήρξαν σχετικές ενδείξεις που να ανατρέπουν την επίσημη εκδοχή του τέλους του. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η μουσική των Doors και οι στίχοι του δεν πέθαναν ποτέ…

https://tanea365.eu/2020/12/08/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BC-%CE%BC%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%BD/

ΚΚΕ: Η κυβέρνηση επιλέγει ξανά το δρόμο του αυταρχισμού αλλά και της αυτογελοιοποίησης

 

«Η κυβέρνηση, μετά το κρεσέντο καταστολής τις ημέρες του εορτασμού του Πολυτεχνείου, επιλέγει ξανά το δρόμο του αυταρχισμού, 

αλλά και της αυτογελοιοποίησης, μέσα από την αντιδημοκρατική απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων, σε όλη την Επικράτεια», 

αναφέρει το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε σχόλιο για την απόφαση της κυβέρνησης για απαγόρευση των συναθροίσεων την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, 

12 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα.

Σημειώνεται ότι όπως «αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την προστασία του λαού από την πανδημία, 

κάτι που φαίνεται άλλωστε και από τα πεπραγμένα της στο κομμάτι της δημόσιας υγείας, αλλά για το πώς θα χρησιμοποιήσει 

την πανδημία 

ως ευκαιρία

 για την μονιμοποίηση τέτοιων απαράδεκτων απαγορεύσεων, για τη γενίκευση της καταστολής και της περιστολής λαϊκών ελευθεριών.»

https://www.imerodromos.gr/kke-i-kyvernisi-epilegei-xana-to-dromo-toy-aytarchismoy-alla-kai-tis-aytogeloiopoiisis/

«Ετών 15…»

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε πριν από 12 χρόνια. Δημοσιεύτηκε τρεις ημέρες μετά από την δολοφονία του Αλέξανδρου (Ριζοσπάστης, 9/12/2008). 

Φυσικά από τότε έχουν προστεθεί πολλά ακόμα στοιχεία. Και γεγονότα. Από το προβοκατόρικο έγκλημα στη Μαρφίν μέχρι την δολοφονία στη Γλάδστωνος. Κι από τις δολοφονίες των ναζί που μέχρι να καταδικαστούν μετά τους αγώνες του λαικού αντιφασιστικού κινήματος δρούσαν με τις πλάτες των μηχανισμών του συστήματος  (που σήμερα ψάχνει και δεν βρίσκει τον ναζί Παππά…) μέχρι την αποφυλάκιση Κορκονέα.

Στοιχεία και γεγονότα που καταδεικνύουν ότι το κράτος που περιγράφεται στο άρθρο, αυτό

• που διώκει καθαρίστριες όταν δεν έχουν απολυτήριο Δημοτικού αλλά υπουργοποιεί ταγούς με πλαστούς τίτλους σπουδών,
• που κατάσχει λογαριασμούς φτωχών αλλά φτιάχνει Ποινικούς Κώδικες αξιοποιήσιμους όταν πρόκειται για λογαριασμούς της Energa και της Ζήμενς,
• που εν μέσω Μνημονίων και πανδημιών μοιράζει εκατοντάδες εκατομμύρια στους καπιταλιστές και πλειστηριασμούς, φτώχεια και “αναστολές” στους εργάτες, 
• που δίνει ασυλία σε τραπεζίτες την ώρα που “καταδιώκει” ανήλικους σε κινηματογράφους και στέλνει τα ΜΑΤ να ξεγυμνώνουν 20χρονα παιδιά εν μέση οδώ,
• που οι ταγοί του – οι ίδιοι που εκδίδουν χουντικά διατάγματα απαγόρευσης των συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων “καθ’ άπασα την επικράτειαν” – μπορούν να κουνάνε το δάκτυλο της “ατομικής ευθύνης” στον λαό την ώρα που κάνουν ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και αναπολούν τα εξοχικά τους στα Μπάντεν Μπάντεν,  

παραμένει ίδιο

(απλώς κατά καιρούς εμπλουτίζονται τα χρώματα των διαχειριστών του). –

Νίκος Μπογιόπουλος 6/12/2020

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

https://www.imerodromos.gr/