ΒΕΡΟΙΑ: Δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση στη μητέρα του βρέφους που βρέθηκε νεκρό στον Αλιάκμονα

 

Πηγή: Eurokinissi

Ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση άσκησε ο εισαγγελέας

 σε βάρος της 29χρονης μητέρας του βρέφους 

που βρέθηκε νεκρό στο φράγμα του Αλιάκμονα.

Η 29χρονη παραπέμφθηκε να απολογηθεί στην ανακρίτρια Βέροιας, 

απ' όπου ζήτησε και πήρε προθεσμία για την προσεχή Τετάρτη

 και μέχρι τότε παραμένει υπό κράτηση.

Σύμφωνα με την πρώτη εικόνα από την ιατροδικαστική εξέταση, 

η αιτία θανάτου του 11 μηνών βρέφους φαίνεται να είναι ο πνιγμός.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση 

στη μητέρα του βρέφους που βρέθηκε νεκρό στον Αλιάκμονα | 902.gr

Eπίσης, άλλη ανάρτηση σχετική με το θέμα εδώ:

Νεκρό βρέφος στο φράγμα του Αλιάκμονα - 

Στον εισαγγελέα η μητέρα του | 902.gr

ΠΥΓΜΑΧΙΑ: «Έφυγε» από τη ζωή ο 16χρονος πρωταθλητής Ευρώπης μετά από σοβαρό τραυματισμό σε αγώνες

 

«Έχασε» τη «μάχη» με τη ζωή ο 16χρονος πρωταθλητής Ευρώπης

 στην πυγμαχία,

 Βασίλης Τόπαλος που είχε τραυματιστεί σοβαρά κατά τη διάρκεια αγώνων

 την Παρασκευή 16 Δεκέμβρη, στην Καλλιθέα.

Αμέσως είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου και υποβλήθηκε 

σε χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι ενώ νοσηλεύτηκε

 σε κρίσιμη κατάσταση στην Εντατική.

Σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε η Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας, 

θα κατατεθεί μήνυση κατά παντός υπευθύνου για να ερευνηθούν

 αλλά και να αποδοθούν τυχόν ποινικές ευθύνες.

«Έφυγε» από τη ζωή ο 16χρονος πρωταθλητής Ευρώπης 

μετά από σοβαρό τραυματισμό σε αγώνες | 902.gr

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: Με αφορμή την Εύα Καϊλή

 

Τα συντριπτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας 

δείχνουν ότι η Εύα Καϊλή πιάστηκε όχι απλώς με τη γίδα στην πλάτη, 

αλλά με όλο το κοπάδι. Σε αντίθεση με όσους πέφτουν από τα σύννεφα

 και δηλώνουν έκπληκτοι και απογοητευμένοι, 

ο γράφων ισχυρίζεται ότι το να εμφανίζεις πολλά από τα παρακάτω χαρακτηριστικά, 

είναι βέβαια όχι απόλυτη, αλλά ισχυρή ένδειξη ότι είσαι λαμόγιο.

Πρώτον: Τα λαμόγια μαζεύονται γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, 

ακριβώς όπως πριν είκοσι χρόνια μαζεύονταν γύρω από τον Κώστα Σημίτη, 

και όπως διαχρονικά οι μύγες μαζεύονται γύρω από το σκατό. 

Στην περίπτωση βέβαια των δύο πρωθυπουργών δεν φταίει η οσμή, 

αλλά το γεγονός ότι θεωρούνται ικανοί διαχειριστές, τόσο ικανοί που όποιος 

θέλει να κάνει “δουλίτσες” και να μαζεύει σακούλες με ρευστό, οφείλει να είναι 

εκεί γύρω τριγύρω. Δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι είναι στο περιβάλλον

 του Κυριάκου είναι λαμόγια, αλλά αν είσαι λαμόγιο, είναι πιθανόν να είσαι

 στο περιβάλλον του Κυριάκου. Επιβεβαιώνεται από το γεγονός 

ότι η Καϊλή, αν και ευρωβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, ήταν Μητσοτακικότερη του Πορτοσάλτε.

Δεύτερον: Τα λαμόγια είναι υπέρ της Αριστείας. Θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι άριστοι. 

Είναι οι καλύτεροι, έχουν δουλέψει σκληρότερα από όλους, 

είναι εξυπνότεροι από όλους, βρίσκουν και εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες. 

Κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι είναι της ήσσονος προσπάθειας, 

θεωρούν ότι όλοι μπορούν να γίνουν πετυχημένοι και να εξασφαλίσουν 

τα τρισέγγονά τους, αρκεί να είναι άριστοι όπως είναι ο εαυτός τους. 

Έχουν πειστεί τόσο βαθιά για την αριστεία που τους διακρίνει, 

που η αυτοπεποίθησή τους φτάνει στο σημείο να διατηρούν σπίτι τους τις σακούλες

 με τις μίζες που λαμβάνουν. Η αριστεία άλλωστε είναι σαν το LSD, 

δημιουργεί ψευδαισθήσεις: Μετά από λίγο το ίδιο το λαμόγιο που παριστάνει 

τον άριστο έχει ξεχάσει ότι είναι λαμόγιο και θεωρεί ότι η κοινωνία του χρωστάει 

επειδή είναι άριστος, επομένως είναι φυσιολογικό να είναι λαμόγιο. 

Η αριστεία έχει εισχωρήσει στη λαμογιά και η λαμογιά έχει εισχωρήσει 

στην αριστεία με αποτέλεσμα να έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.

Τρίτον: Τα λαμόγια είναι εναντίον των τεμπέληδων που ζουν

 με επιδόματα και συνήθως κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία που

δεν μπορεί να επιβιώσει. Γιατί το επίδομα που δίνει το κράτος και πάει χαμένο 

σε χιλιάδες ή εκατομμύρια αδύναμες οικογένειες, θα μπορούσε να μετατραπεί 

σε μια ακόμα μίζα που θα πάρει το άριστο λαμόγιο. 

Δεν έχει σημασία 

αν ένα λαμόγιο έχει ήδη βγάλει όσα εκατό κοινοί θνητοί δεν θα βγάλουν 

με τον τίμιο ιδρώτα τους σε  όλη τη ζωή τους. Πάντα θα θέλει παραπάνω.

 Επιπλέον, ένα λαμόγιο πρέπει πάντα να κουνά το δάχτυλο στην κοινωνία, 

για να δείχνει στην άρχουσα τάξη ότι είναι λυσσασμένο μαντρόσκυλο 

στην υπηρεσία της, χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες και λοιπά σοβιετικά κατάλοιπα.

Τέταρτον: Τα λαμόγια είναι πολύ υπέρ της Ευρώπης.

 Είναι αδιαπραγμάτευτοι, φανατικοί ευρωπαϊστές, “μένουμε Ευρώπη”, 

ψηφίζουν ΝΑΙ στα δημοψηφίσματα κοκ. Πέραν όλων των άλλων λόγων, 

τα λαμόγια είναι είδος που αφθονεί στις Βρυξέλλες καθώς 

η ίδια η φύση και η δομή της Ε.Ε. ευνοεί τους απατεώνες, 

τους μιζαδόρους, τους εξωνημένους, όπως η κοπριά ευνοεί τα λάχανα. 

Άλλωστε το γεγονός ότι στην Ε.Ε. δραστηριοποιούνται 60.000 λομπίστες, 

διακινώντας νόμιμα 1.8 δισ ευρώ το χρόνο για να προωθούν 

τα συμφέροντα των ομάδων, 

των επιχειρήσεων ή των χωρών που τους προσλαμβάνουν, 

σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερα δισ που διακινούνται μαύρα.

Πέμπτον: Τα λαμόγια έχουν 

ουκρανική σημαιούλα στο προφίλ. 

Καταρχήν επειδή το μέγεθος

 της διαφθοράς που επικρατεί

 στο μοίρασμα της δυτικής 

βοήθειας στην Ουκρανία

 κάποια στιγμή θα διδάσκεται

 στις μελλοντικές σχολές της μίζας 

ως στέιτ οφ δι αρτ της λαμογιάς. 

Και κατά δεύτερον επειδή τα λαμόγια ανατριχιάζουν με δικτάτορες

 και τσάρους όπως αυτοί που κυβερνούν στις μη δυτικές χώρες 

(Ρωσία και Κίνα) και κλαίνε από συγκίνηση για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, 

τις ανοικτές κοινωνίες και γενικά το δυτικό μοντέλο ζωής το οποίο πέραν 

του ότι είναι αυταποδείκτως αυτό που πρέπει να επικρατήσει παγκοσμίως, 

είναι και πολύ προσοδοφόρο για τα ίδια τα λαμόγια.

Έκτον: Τα λαμόγια είναι πολυπράγμονες και πολυθεσίτες. 

Σπάνε στην πράξη την κοινή λογική που λέει ότι δεν μπορείς 

να είσαι άριστος σε πεντακόσιους τομείς. Δείτε την Εύα Καϊλή.

 Απόφοιτη Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ. 

Μπορεί να μην έχει σχεδιάσει ούτε σκυλόσπιτο, 

αλλά ξέρει από κρυπτονομίσματα, από ψηφιακό μετασχηματισμό, 

από κυβερνοασφάλεια, από ίντερνετ λήντερσιπ. 

Ιδρύει εταιρεία Real Estate, συμμετείχε μέχρι και στο Παγκόσμιο 

Συμβούλιο Εκτεταμένης Νοημοσύνης του MIT Lab. 

Δεν σημαίνει βέβαια ότι όλοι οι πολυθεσίτες είναι λαμόγια. 

Για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 

Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, έχει ταυτόχρονα καμιά τριανταριά ιδιότητες, 

εκπροσωπώντας μεγάλες επιχειρήσεις, ΜΚΟ, φορείς, τράπεζες, 

και έχει κατηγορηθεί -μετά το πέρας της θητείας του- 

για λόμπινγκ και προσπάθεια επηρεασμού αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 

Κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πιάστηκε επ’ αυτοφώρω 

με σακούλες γεμάτες μετρητά.

Έβδομο και τελευταίο, ένα λαμόγιο είναι αντικομμουνιστής. 

Οφείλει να έχει βιώσει τη στυγνή βία των κομμουνιστών, 

ή έστω αν δεν την έχει βιώσει ο ίδιος, να την έχει βιώσει η οικογένειά του. 

Εν ανάγκη, αν αυτό δεν ισχύει, μπορεί να εφεύρει μια φανταστική ιστορία, 

όπως η Εύα Καϊλή, για τον παππού της που τον σκότωσαν οι κομμουνιστές, 

καμιά δεκαριά μάλιστα χρόνια πριν γεννηθούν οι γονείς της. 

Αυτό το βιωματικό τραυματικό γεγονός, προκληθέν υπό των κομμουνιστών, 

δημιουργεί άρρηκτη συναισθηματική και ιδεολογική σύνδεση 

ανάμεσα στο μοντέρνο και μεταμοντέρνο σημερινό λαμόγιο της δημοκρατίας, 

του δυτικού μοντέλου και της καινοτομίας, με το παραδοσιακό λαμόγιο 

που επί Κατοχής ασκούσε το ευγενές επάγγελμα του μαυραγορίτη, 

του καταδότη και του γερμανοτσολιά.

Επιπλέον όμως ο αντικομμουνισμός είναι απαραίτητος

 για να μπορεί ένα λαμόγιο να ορθώνει το ανάστημά 

του ενάντια στον κόκκινο φασισμό ακριβώς όπως έκανε 

και η Εύα στο Ευρωκοινοβούλιο κάθε φορά που η Ε.Ε.

επιχειρούσε να εξισώσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, 

να χαϊδέψει την νεοναζιστική ακροδεξιά στην Ανατολική Ευρώπη

 και στις Βαλτικές χώρες.

Σε μικρότερη κλίμακα, φανταστικές βιωματικές ιστορίες

 (πχ για νεαρούς μαντράχαλους που λένε τα κάλαντα υπέρ της δραχμής, 

αλλά δεν δέχονται πληρωμή εις δραχμάς), είναι απαραίτητες

 για την μετεωρική άνοδο νέων αρίστων που θα αντικαταστήσουν

 το κενό που αφήνει η Εύα. Ο κόσμος της αριστείας και της σκληρής δουλειάς 

δεν έχει τίποτα να φοβάται. Ένας πέφτει, δέκα έρχονται.

Το βρήκα εδώ και το αναδημοσιεύω: 

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: 

Με αφορμή την Εύα Καϊλή

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: Με αφορμή την Εύα Καϊλή | 

Γερανίζοντας σε ...άλλους τόπους (wordpress.com)

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο:

 Με αφορμή την Εύα Καϊλή (antapocrisis.gr)

«Ζήτω ο βασιλιάς» Πελέ: Ξεκινά η αγρυπνία στο γήπεδο της Σάντος

 

Από σήμερα (02/01) ξεκινά 

η πρώτη 24ωρη δημόσια αγρυπνία 

στο γήπεδο της Σάντος 

για τον γίγαντα του ποδοσφαίρου, Πελέ.

Ξεκινάει σήμερα (02/01) η πρώτη δημόσια αγρυπνία 

στο γήπεδο της Σάντος για τον «βασιλιά» του ποδοσφαίρου, Πελέ. 

Η Βραζιλία, όπως και όλος ο κόσμος, αποχαιρετούν αυτήν την εβδομάδα 

έναν θρύλο που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 82 ετών, 

μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.

Το φέρετρο με τη σορό εκτίθεται στο κέντρο του γηπέδου. 

Οι πόρτες του σταδίου χωρητικότητας 16.000 ατόμων, 

αναμένεται να ανοίξουν στις 10:00 π.μ. τοπική ώρα.  

Στις κερκίδες έχουν τοποθετηθεί τρεις γιγαντιαίες σημαίες και γράφουν: 

«Ζήτω ο βασιλιάς» και «Πελέ 82 χρόνια». 

Σε μία άλλη σημαία υπάρχει η φωτογραφία του Πελέ με τον αριθμό 10, 

που είχε στη φανέλα του.

 Η αιτία θανάτου

Οπως έγινε γνωστό από το νοσοκομείο του Σάο Πάολο «Αλμπερτ Αϊνστάιν», 

ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής πέθανε από πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων. Νοσηλευόταν από τις 29 Νοεμβρίου.

Η εισαγωγή του στο νοσοκομείο οφειλόταν σε λοίμωξη του αναπνευστικού, 

μετά την προσβολή του από την Covid-19, 

και για την επαναξιολόγηση της θεραπείας του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο Πελέ υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τον Σεπτέμβριο του 2021

 κι έκτοτε σε επαναλαμβανόμενες συνεδρίες χημειοθεραπείας. 

Στις αρχές του 2022, ανιχνεύθηκαν μεταστάσεις στο έντερο, 

τον πνεύμονα και το ήπαρ.

Στις 21 Δεκεμβρίου, σε ιατρικό ανακοινωθέν του νοσοκομείου τονίστηκε πως ο Πελέ είχε «εξέλιξη της ογκολογικής νόσου» και πως χρειαζόταν περισσότερη φροντίδα σχετικά με τη νεφρική και καρδιακή δυσλειτουργία.

Ως εκ τούτου, ο πρώην παίκτης δεν επιτρεπόταν 

να περάσει τα Χριστούγεννα στο σπίτι, όπως ήθελε η οικογένεια.

Παρά την περίπλοκη κατάσταση, ο Πελέ πέρασε μερικές μέρες

 σταθερός και με ελαφρά βελτίωση. Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, 

η υγεία του επιδεινώθηκε ξανά κι’ ο «βασιλιάς» «έφυγε» από τη ζωή στις 15:27 

την

Πέμπτη (20:27 ώρα Ελλάδας).

Πότε έγινε «βασιλιάς»

Αν και το όνομα Πελέ είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο, 

εκείνος είχε δηλώσει πως δεν γνωρίζει πως προέκυψε το προσωνύμιο 

και επίσης ότι δεν του άρεσε, σημειώνοντας ότι δεν υποδηλώνει 

κάτι στην πορτογαλική γλώσσα

 («Το όνομά μου είναι Εντσον, 

μετά άρχισαν να με αποκαλούν Πελέ. 

Δεν μου άρεσε. Θαύμαζα τον Τόμας Εντισον, είναι σημαντικός! »). 

Όταν πολύ αργότερα ένας θεολόγος 

του είπε ότι η λέξη αυτή υπάρχει στην Βίβλο

 και στα εβραϊκά σημαίνει θαύμα, άλλαξε την άποψή του.

Του το «κόλλησε» ένας συμμαθητής του στο σχολείο. 

Μέχρι σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για το πώς προέκυψε. 

Η πρώτη αναφέρει πως μία ημέρα που έπαιζε ποδόσφαιρο, 

στα χωράφια του Τρες Κορασόες με τους φίλους του, 

με μία αυτοσχέδια μπάλα φτιαγμένη με πανιά και χαρτιά 

κάποια στιγμή βρήκε πεταμένη, κοντά σε σταθμό του τρένου μία παλιά,

 ξεφούσκωτη, χαλασμένη, αλλά δερμάτινη μπάλα. 

Έτσι και το pele που σημαίνει δέρμα σε πολλές λατινογενείς γλώσσες. 

Η έτερη εκδοχή, είναι πως το όνομα προήλθε όταν ο ίδιος φώναζε

 λανθασμένα τον αγαπημένο παίκτη του «Μπιλέ»,

 τερματοφύλακα της Βάσκο ντα Γκάμα.

Όσο για το «βασιλιάς», είναι ένας τίτλος που του δόθηκε 

από τον θεατρικό συγγραφέα Νέλσον Ροντρίγκες όταν ήταν μόλις 17 ετών.

Πελέ: Ξεκινά η αγρυπνία στο γήπεδο της Σάντος - ΤΑ ΝΕΑ (tanea.gr)

Έσκασε η «βόμβα»: Επίσημα στην Αλ Νασρ της Σαουδικής Αραβίας ο Κριστιάνο Ρονάλντο

 

Φωτογραφία: Twitter

Ποδοσφαιριστής της Αλ Νασρ είναι με κάθε επισημότητα ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ, που έμεινε ελεύθερος με... κακό τρόπο 

από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αποφάσισε να μετακομίσει στη Μέση Ανατολή 

και να υπογράψει πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, μετά την αποτυχία στο Μουντιάλ 2022 του Κατάρ, 

όπου η Πορτογαλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά από το Μαρόκο.

Το συμβόλαιό του, των 200 εκατομμυρίων ετησίως, θα ισχύει μέχρι τον Ιούνιο του 2025, μαζί με τις εμπορικές συμφωνίες που περιλαμβάνονται.

Οι πρώτες δηλώσεις του Κριστιάνο Ρονάλντο:

«Ανυπομονώ να ζήσω ένα νέο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου σε μια διαφορετική χώρα. 

Το όραμα στο οποίο λειτουργεί η Al-Nasr έχει έμπνευση και είμαι ενθουσιασμένος 

που θα παίξω για αυτό με τους συμπαίκτες μου, ώστε μαζί να βοηθήσουμε την ομάδα

 να έχει περισσότερες επιτυχίες», δήλωσε ο Πορτογάλος σούπερ σταρ.

Ο πρόεδρος της Αλ Νασρ, Μουσλί Αλ-Μουαμάρ, 

ανέφερε για τη σπουδαία αυτή μεταγραφή:

«Αυτή η συμφωνία είναι κάτι περισσότερο από τη σύνταξη ενός 

νέου ιστορικού κεφαλαίου. 

Αυτός ο παίκτης είναι παράδειγμα για όλους τους αθλητές 

και τη νεολαία στον κόσμο

 και με την παρουσία του στην Al-Nassr θα προχωρήσουμε για να πετύχουμε

 περισσότερες επιτυχίες για τον σύλλογο και τον αθλητισμό της Σαουδικής Αραβίας, 

και για τις επόμενες γενιές».

Έσκασε η «βόμβα»: Επίσημα στην Αλ Νασρ της Σαουδικής Αραβίας ο Κριστιάνο Ρονάλντο - iefimerida.gr

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Πέθανε ο Πελέ

 

Πηγή: Associated Press

Πέθανε σε ηλικία 82 ετών, ο Εντσον Αράντες ντο Nασιμέντο, 

γνωστός σε όλο τον κόσμο ως Πελέ, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. 

Ο Πελέ, που για κάποιους θεωρείται ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής

 στον κόσμο, γεννήθηκε στις 23 Οκτώβρη του 1940 στην πόλη 

Τρες Κορασόες της Βραζιλίας «κλέβοντας» από μικρή ηλικία τα βλέμματα

 χάρη στο ταλέντο που είχε στο άθλημα. 

Στα 16 χρόνια του αγωνίστηκε 

για πρώτη φορά με τα χρώματα της Σάντος ενώ λίγους μήνες αργότερα

 έγινε ο νεότερος Βραζιλιάνος παίκτης που έκανε ντεμπούτο

 με την εθνική ομάδα ανδρών. Παρέμεινε στη Σάντος μέχρι το 1974 

όταν και πήρε την απόφαση να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο. 

Ωστόσο, το 1975 επέστρεψε για τρία χρόνια στους αγωνιστικούς χώρους, 

παίζοντας στη Νιου Γιορκ Κόσμος. 

Σημειώνεται πως μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας 

είχε κατακτήσει μεταξύ άλλων τρία Παγκόσμια Κύπελλα,  

10 Καμπεονάτο Παουλίστα, 6 πρωταθλήματα Βραζιλίας, 

δύο Κόπα Λιμπερταδόρες και ισάριθμα διηπειρωτικά κύπελλα

 καθώς επίσης και πολλούς προσωπικούς τίτλους. 

Πέθανε ο Πελέ | 902.gr

Πριν από 31 χρόνια ήταν μια χώρα που την έλεγαν «Σοβιετική Ένωση»…

 

Συμπληρώθηκαν 31 χρόνια από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. 

Ήταν 25 προς 26 Δεκέμβρη 1991 όταν η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει 

στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια.

Τότε υπήρξαν εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης που, 

ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, 

συναισθάνθηκαν τις αρνητικές συνέπειες αυτής της εξέλιξης. 

Οσα ακολούθησαν ξεπέρασαν ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία.

Υπήρχαν όμως και οι άλλοι. Εκείνοι που, όπως έχω σημειώσει, 

στη θέση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έστησαν

 την λέσχη της δικής τους… «ΕΣΣΔ»: 

Τη λέσχη της «Ένωσης Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων». 

Είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν σ’ ένα τρελό πανηγύρι «δημοκρατίας», 

«ελευθερίας» και «ευημερίας» πάνω στα «ερείπια του σιδηρού παραπετάσματος»… 

Μιλάμε για τους θαμώνες στο κλαμπ του «επιστημονικού κομπογιαννιτισμού», 

αυτά τα εκλεκτά δείγματα του υβριδίου της γελοιότητας που προκύπτει 

από τη σύζευξη του πρωτόγονου αντικομμουνισμού με την ιδεολογική τύφλωση.

Ένας από τους τελάληδες του χυδαίου αναθεωρητισμού της Ιστορίας

 σε εγχώριο επίπεδο

 (σε σημείο δικαιολόγησης ακόμα και των δωσίλογων της Κατοχής 

που τι να κάνουν οι καημένοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν το ΕΑΜ 

και τους κομμουνιστές γι’ αυτό… αναγκάστηκαν να γίνουν δωσίλογοι) 

είναι ο Μαραντζίδης. Ο εν λόγω πριν λίγα χρόνια μας χάρισε τα φώτα του

 και στο θέμα της «απελευθέρωσης» που επέφεραν στον κόσμο και ειδικά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες οι ανατροπές του ’90.

Θαυμάστε:

«Αν κάτι εντυπωσιάζει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι πως 

ο μετακομμουνιστικός κόσμος, οι χώρες δηλαδή που εξήλθαν ή εξέρχονται από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, σημαδεύουν όλο και περισσότερο με την παρουσία τους τις διεθνείς εξελίξεις. Περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο περιθώριο, τώρα καταλαμβάνει νέα θέση. 

Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής (…) 

Τελικά, από μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, είναι ο καπιταλισμός που απελευθέρωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τις αλυσίδες τους (…)

 Οι μετακομμουνιστικές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια κάτι εντυπωσιακό και ίσως πρωτοφανές στη σύγχρονη Ιστορία:

 τη διπλή μετάβαση, δηλαδή, την οικοδόμηση μιας οικονομίας της αγοράς, πλαισιωμένης ταυτόχρονα από δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς»…

(Μαραντζίδης,«Καθημερινή», 26/8/2012)  

   Αφού, λοιπόν,

• παρακάμψουμε το γεγονός της φτώχειας και της λεηλασίας που υπέστησαν 
• αυτές οι χώρες με το πέρασμά τους στον παράδεισο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης,
• κλείσουμε τα μάτια στον περικυκλωμένο από τις φλόγες του πολέμου μεταψυχροπολεμικό κόσμο της «ειρήνης»,
• προσπεράσουμε το ντελίριο δημοκρατίας που θριαμβεύει με σημαιοφόρους τους ναζί, τους φασίστες και τους ακροδεξιούς από Ουκρανία μέχρι Ουγγαρία και από Πολωνία μέχρι Βαλτικές χώρες,

 ας έρθουμε να δούμε τώρα, στα 30 χρόνια μετά, το είδος της «εντυπωσιακής μετάβασης» για την οποία πανηγυρίζουν οι «σοφοί» πέριξ των καθεστωτικών σαλονιών. Πάμε να δούμε πώς μετριέται η «ελευθερία» και η «δημοκρατία» της ανατροπής που συντελέστηκε το 1991, πρώτα και κύρια στην ίδια την πρώην Σοβιετική Ένωση, στη σημερινή Ρωσία, εκεί όπου ο φίλος της Λεπέν και του Ορμπάν, ο χορηγός φασιστικών ομάδων κ.Πούτιν και οι επιτελείς του έχουν διακηρύξει την «οριστική ρήξη» με το σοβιετικό παρελθόν:  

   – 1ο) Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ , ο πληθυσμός της Ρωσίας, λόγω της εκτίναξης της θνησιμότητας, μειώθηκε (σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία της χώρας – Rosstat) κατά 6 εκατομμύρια, από τα 149 εκατομμύρια το 1993 σε κάτω από 143 εκατομμύρια το 2009. Ενώ παρατηρείτο αύξηση του πληθυσμού από το 2010 και μετά, όπως προκύπτει παλι  από την Ρωσική Στατιστική Υπηρεσία, ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε ξανά το 2020 κατά 510.000 και την 1η Ιανουαρίου του 2021 εκτιμήθηκε στα 146.238.000 από 146.748.000 ένα χρόνο πριν. Ο πληθυσμός της χώρας, δηλαδή, είναι σχεδόν 3 εκατομμύρια λιγότερος από εκείνον προ 28 χρόνια… Πριν από μερικά χρόνια υπολογίστηκε ότι η μείωση του πληθυσμού μέχρι το 2025 θα φτάσει τα 18 εκατομμύρια και μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 40 εκατομμύρια.

 Ήταν ο ίδιος ο Πούτιν που τον Μάρτη του 2012, σε άρθρο του στην «Komsomolskaya Pravda», ενόψει των προεδρικών εκλογών ομολογούσε ότι «σήμερα ζουν στη Ρωσία 143 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων. Αν οι παρούσες συνθήκες παραμείνουν ίδιες, το 2050 ο πληθυσμός θα είναι 107 εκατομμύρια».

Ήδη μια δεκαετία νωρίτερα η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας, δημοσίευσε τα συμπεράσματά της σε άρθρο υπό τον τίτλο… «Αργός θάνατος». Όπως σημειωνόταν «οι διαστάσεις και η άνευ προηγουμένου αύξηση της θνησιμότητας και η χειροτέρευση της υγείας του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι τόσο σημαντικές που εμφανίστηκε η απειλή της εθνικής ασφάλειας της χώρας».

Το ποσοστό θνησιμότητας στη Ρωσία είναι τόσο υψηλό ώστε να συγκρίνεται με εκείνο χωρών της Αφρικής. Τα αίτια της αυξανόμενης θνησιμότητας αποδίδονται στην κατάρρευση του συστήματος Υγείας, της Πρόνοιας, στην κακή διατροφή και στην υπαγωγή των Ρώσων σε καθεστώς στρεσογόνων καταστάσεων, όπως η ανεργία.

***

     – 2ο) Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε στην «LeMonde» ο Ανατόλι Βισένσκι, διευθυντής του δημογραφικού ινστιτούτου της Μόσχας, στη Ρωσία «ο ένας στους τρεις άνδρες πεθαίνει μεταξύ 20 και 60 ετών. Οι Ρώσοι άνδρες έχουν σήμερα προσδόκιμο επιβίωσης τα 61,4 έτη. Ο μέσος όρος ζωής των Ρώσων είναι κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το Μπαγκλαντές». Δηλαδή το προσδόκιμο ζωής των ανδρών στη Ρωσία, μετά την πτώση του σοσιαλισμού, λίγο έφτασε να απέχει από τα επίπεδα που ίσχυαν την εποχή του τσάρου!

Ανάμεσα στα άλλα αίτια σημειώστε κι αυτά:

–α) Σύμφωνα με τους επιστήμονες γιατρούς της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας «οι συνέπειες των γκορμπατσοφικο-γελτσινικο-πουτινικών μεταρρυθμίσεων οδήγησαν στο γεγονός ότι μέσα σε 10 χρόνια (1989 – 1999) όλες οι κατηγορίες ασθενειών στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 15,4%».

–β) Στη χώρα που επί ΕΣΣΔ υπήρχε το καλύτερο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στον κόσμο, σήμερα έχουμε το φαινόμενο της κατάρρευσης του συστήματος Υγείας με τη Ρωσία να παρέχει για την υγεία το 4,2% του ΑΕΠ έναντι 8%-10% κατά μέσο όρο στη Δύση.

 –γ) Ακόμα ένας αριθμός «ελευθερίας» και «ευημερίας»: Μόνο από τη μαζική έξαρση του αλκοολισμού που σημειώθηκε μετά την ανατροπή, σε διάστημα μιας 20ετίας στη Ρωσία έχασαν τη ζωή τους πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι! Σήμερα υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 500.000 Ρώσοι πεθαίνουν από το αλκοόλ! Ας κάνουμε μια σύγκριση: Στα 10 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν 12.000 στρατιωτικοί. Με άλλα λόγια, από το αλκοόλ πεθαίνουν κάθε χρόνο στη μετασοβιετική Ρωσία 40 φορές περισσότερα άτομα από όσα σκοτώθηκαν στις στρατιωτικές απώλειες που είχε σε 10 χρόνια η Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν. Σύμφωνα με την έκθεση της «Εστίας πολιτών της Ρωσίας» η επιδημία αλκοολισμού έχει οδηγήσει στο εκπληκτικό φαινόμενο η θνησιμότητα των ελευθέρων ανδρών να είναι τριπλάσια εκείνων που είναι κρατούμενοι στις φυλακές… 

–δ) Μόνο τη δεκαετία 1999 – 2009, όπως καταγράφεται από την υπηρεσία του ΟΗΕ, ο αριθμός των ναρκομανών αυξήθηκε κατά 60%. Στη σημερινή Ρωσία (στοιχεία της ρώσικης ομοσπονδιακής υπηρεσίας – FSKN) υπάρχουν πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι εθισμένοι στα ναρκωτικά. Πάνω από 800.000 Ρώσοι πέθαναν από το 2001 ως το 2012 λόγω της χρήσης ναρκωτικών. Τα κέρδη των εμπόρων ναρκωτικών υπολογίζεται ότι ξεπερνούν ετησίως τα 75 δισ. δολάρια, αφού η Ρωσία έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη αγορά ηρωίνης με το 20% του παγκόσμιου εμπορίου του συγκεκριμένου «προϊόντος» να διενεργείται στο έδαφός της. Μόνο από το Αφγανιστάν εκτιμάται ότι διακινείται ετησίως στα εδάφη της Ρωσίας ηρωίνη αξίας 4,5 δισ. ευρώ…

***

     – 3ο) Τρομακτικά διαμορφώθηκαν τα στοιχεία για τη θνησιμότητα των παιδιών και μητέρων μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Η θνησιμότητα των παιδιών στον πρώτο χρόνο της ζωής τους έφτασε να είναι έως και 2 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.

Ο παιδικός πληθυσμός, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, είχε μειωθεί τουλάχιστον κατά 12%. Η μητρική θνησιμότητα στη Ρωσία καταγράφηκε έως και κατά τουλάχιστον 5 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.

    Σημειώστε: Από τα μεγαλύτερα θύματα της ανατροπής στη Σοβιετική Ενωση, και όχι μόνο, ήταν τα παιδιά. Η ίδια η διευθύντρια της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, η Κάρολ Μπέλαμι, είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί, παρουσιάζοντας την έκθεση του 2004, ότι «η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά».

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία (και πάλι της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ), ένα στα τρία παιδιά έφτασαν στην «μετακομμουνιστική» Ρωσία να ζει κάτω των ορίων της φτώχειας. Στις ρωσικές πόλεις να κυκλοφορούν πάνω από 2 εκατομμύρια «παιδιά του δρόμου», ενώ πάνω από 700.000 παιδιά να βρίσκονται σε ιδρύματα, «παρατημένα» από τις οικογένειές τους.

Και κάτι ακόμα: Κάθε χρόνο στη μετασοβιετική Ρωσία εξαφανίζονται πάνω από 30.000 παιδιά, τα οποία είτε καταλήγουν στη «βιομηχανία» λευκής σαρκός, την παιδική πορνεία, είτε θυσιάζονται στο εμπόριο οργάνων…

***

     – 4ο) Η «σπουδαία», κατά ορισμένους, μεταβατική διαδικασία από το σοσιαλισμό στην άγρια «οικονομία της αγοράς» και στους «δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς», συνοδεύτηκε, κατά την πρώτη μόνο δεκαετία, από πρωτοφανή στην ιστορία αύξηση των κοινωνικών νοσημάτων, όπως είναι η φυματίωση, η σύφιλη, η ναρκομανία, οι μολυσματικές ηπατίτιδες.

Η θνησιμότητα από φυματίωση σε σύγκριση με το 1990 αυξήθηκε κατά 2,5 φορές. Από το 1990 έως το 1997 η νοσηρότητα από σύφιλη αυξήθηκε κατά 64 φορές.

Εν έτει 2015 μια ασθένεια που θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί, η φυματίωση, εμφάνισε 10,4 εκατομμύρια νέα κρούσματα παγκοσμίως. Όπως εξηγούσε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της ελληνικής Βουλής ο κ. Μιχάλης Κουμπής, (πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας)

«ένα μεγάλο πρόβλημα επανεμφάνισης της φυματίωσης ήταν και η κατάρρευση υγειονομικών συστημάτων. Για παράδειγμα, η πρώην Σοβιετική Ένωση με τη διάλυσή της είχε και κατάρρευση του υγειονομικού της συστήματος και, εν συνέχεια, χιλιάδες κόσμου από τις χώρες αυτές όδευσε προς την Ευρώπη, κουβαλώντας μαζί και το πρόβλημα της φυματίωσης».   

Μια ματιά στα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας πείθει ότι στο πλαίσιο του σοβιετικού κράτους, στα πρώτα μόλις χρόνια της νεαρής Σοβιετικής Ένωσης, εξαλείφθηκαν οι μολυσματικές ασθένειες. Αυτές που αναβίωσαν στη Ρωσία ακριβώς την επόμενη μέρα από την… «απελευθέρωσή της».

***

       – 5ο) Ας μιλήσουμε, τώρα, για την «ελευθερία» της.. φτώχειας: 

• Σύμφωνα με τη ρωσική στατιστική υπηρεσία «Rosstat», εντός του 2015 ο αριθμός των Ρώσων, τα εισοδήματα των οποίων δεν ξεπερνούσαν το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, αυξήθηκαν σε σχέση με το 2014 κατά 6,7 εκατομμύρια άτομα και ανήλθαν στα 23 εκατομμύρια! Δηλαδή 1 στους 6 Ρώσους «ζούσε» – επισήμως – σε συνθήκες φτώχειας, που σημαίνει ότι δεν διέθετε ούτε καν τα 123 ευρώ μηνιαίως που είχαν ορίσει οι ρωσικές αρχές σαν όριο της φτώχειας στη χώρα… 
• Τρία χρόνια μετά, εν έτει 2018, ο Ρώσος υπουργός Εργασίας Μαξίμ Τοπίλιν παραδέχτηκε ότι κάτω από το όριο της φτώχειας ζουν 20 εκατομμύρια Ρώσοι.
• Σύμφωνα με την περσινή  καταγραφή (Γενάρης ’21 – στοιχεία του εννεάμηνου του 2020) τα άτομα που διαβιούν με εισοδήματα κάτω του ελάχιστου ορίου διαβίωσης επιβεβαιώνεται ότι ανέρχονται σε σχεδόν 20 εκατομμύρια, αριθμός που αντιστοιχεί στο 13% του πληθυσμού. Ειδικότερα, στο τρίτο τρίμηνο του 2020 οι φτωχοί αυξήθηκαν κατά 1,2 εκατομμύρια σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019 (18,8 εκ).
• Η αλήθεια, όμως, είναι ακόμα χειρότερη: Σύμφωνα με την έρευνα (Δεκέμβρης 2018)του Ινστιτούτου Κοινωνικής Ανάλυσης & Πρόβλεψης της Ρωσικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας & Δημόσιας Διοίκησης (σημείωση: υπάγεται στο Κρεμλίνο) α) το 22% των Ρώσων βρίσκεται στην κατηγορία των φτωχών, στην οποία ανήκουν τα άτομα τα εισοδήματα των οποίων δεν τους επιτρέπουν να αποκτήσουν τίποτα περισσότερο από τα βασικά είδη διατροφής, β) το 35,6% των Ρώσων εντάσσεται στην κατηγορία του καταναλωτικού κινδύνου. Κατά τον «Guardian» (2017) η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη: «Περίπου 23 εκατομμύρια Ρώσοι (το 16% του πληθυσμού) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (…). Πρόσφατη έκθεση αποκάλυψε ότι το 41% των Ρώσων δυσκολεύεται να εξασφαλίσει χρήματα για φαγητό και ρουχισμό».

    Σύμφωνα, δε, με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομίας της ρωσικής Ακαδημίας Ρουσλάν Γκρίνμπεργκ «μόνο το 20% του ρωσικού πληθυσμού ζει άνετα. Για το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού η ζωή είναι απλώς μια μάχη επιβίωσης»…

***

      – 6ο) Πάμε τώρα στην άλλη όχθη της… «ελευθερίας»: Σύμφωνα με την έκθεση (GlobalWealthReport) της CreditSuisse για το 2014: 

Το 10% των πλουσιότερων ανθρώπων στη Ρωσία κατέχει το 85% του πλούτου της χώρας και από αυτούς το 1% των πλουσίων της χώρας κατέχει το 74% του συνολικού πλούτου της Ρωσίας! Η «επίδοση» κατατάσσει τη Ρωσία στη χώρα με τη μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα στον πλανήτη.

Σύμφωνα, δε, με τα στοιχεία του 2017 που επαναβεβαιώθηκαν το 2018 με έρευνα της τράπεζας Credit Suisse, το πλουσιότερο 10% είχε φτάσει να κατέχει από το 82% έως το 87% του πλούτου της χώρας.

Επίσης: Το 3% των κατοίκων της χώρας κατέχουν περίπου το 90% όλων των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, καταθέσεων και μετρητών στη Ρωσία, σύμφωνα με την ρωσική εφημερίδα Kommersant και με την έρευνα που πραγματοποίησε από κοινού η Ανώτατη Σχολή Οικονομίας με την τράπεζα Vneshekonombank το 2019.  Επίσης: Η διεθνής έρευνα The Wealth Report  2019 αναφέρει ότι στη Ρωσία των δεκαδων εκατομμυρίων πάμφτωχων, υπάρχουν 163.000 εκατομμυριούχοι και 1.500 πολυεκατομμυριούχοι, η περιουσία καθενός από τους οποίους υπερβαίνει τα 30 εκατομμύρια δολάρια. Με βάση αυτή την κατηγορία των πλουσίων, η Ρωσία, που 24 δισεκατομμυριούχοι της βρίσκονται στην λίστα Forbes των 500 πλουσιότερων κατοίκων του πλανήτη, βρίσκεται στις πρώτες πέντε χώρες του κόσμου.

Σύμφωνα με την αξιολόγηση και κατάταξη των πλουσιότερων ανθρώπων της Ρωσίας, ο αριθμός των Ρώσων δισεκατομμυριούχων το 2021 σε σχέση με το 2004 τριπλασιάστηκε και από τους 36 πήγε στους 117. Αυτοί οι 117 άνθρωποι – σε ένα πληθυσμό 146 εκατομμυρίων – κατέχουν το 20% σχεδόν του συνολικού πλούτου. Οι 20 πλουσιότεροι εξ αυτών διαθέτουν περιουσία άνω των 230 δισ. δολαρίων.  Επίσης: Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2017 η συνολική περιουσία των 200 πλουσιότερων Ρώσων ολιγαρχών έφτασε στα 460 δισεκατομμύρια δολάρια και είχε αυξηθεί κατά 100 δισεκ. δολάρια μέσα σε έναν χρόνο.

Ακόμα: Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα World Inequality Report 2022 η κοινωνική ανισότητα στη Ρωσία μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη στην Μέση Ανατολή, την Λατινική Αμερική και την υποσαχάρια Αφρική…

***

     Αν μη τι άλλο, τα παραπάνω στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Εντούτοις, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι ποτέ δε θα γίνουν τόσο «εντυπωσιακά» όσο «εντυπωσιακή» είναι η «επιστημοσύνη», η «αντικειμενικότητα» και η σαχλαμάρα εκείνων που τα βαφτίζουν μετάβαση στην… «ελευθερία» και στη… «δημοκρατία». 

– Υστερόγραφο:  Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που διενήργησε το 2018 το ανεξάρτητο ερευνητικό κέντρο Levada-Centr το ποσοστό των Ρώσων που νοσταλγούσαν την Σοβιετική Ένωση είχε εκτιναχθεί στο 66%. Ηταν το μεγαλύτερο ποσοστό που καταγράφηκε στην δεκαετία. Το 2017 το ποσοστό των Ρώσων που εξέφραζαν την λύπη τους για την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης έφθανε το 58% , ενώ επί δέκα συνεχή χρόνια δεν είχε υπερβεί το 61%. 

Η δημοσκόπηση του Levada-Centr έδειξε επίσης ότι το 60% των Ρώσων πίστευαν ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί (το ποσοστό αυτό ήταν το μεγαλύτερο των τελευταίων 13 ετών).  Εκτός από τους Ρώσους που σε ποσοστό 69% θεωρούσαν αρνητική για τη χώρα τους τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, την ίδια άποψη εξέφρασαν οι λαοί σε Αρμενία, Κιργιστάν, Μολδαβία, Λευκορωσία, με τα χαμηλότερα ποσοστά υπέρ της ΕΣΣΔ να εντοπίζονται στις τρεις Βαλτικές Δημοκρατίες (Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία), μέλη πια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι αυτή η τάση “νοσταλγίας” της ΕΣΣΔ θα αρχίσει να φθίνει. Αλλά ήρθε η περσινή δημοσκόπηση του ινστιτούτου «Λεβάντα». Το αποτέλεσμα: Το 75% των Ρώσων δήλωσε πως η σοβιετική περίοδος ήταν η καλύτερη στην Ιστορία της χώρας τους. Από τα ποιοτικά στοιχεία, τέλος των ερευνών, προκύπτει ότι η πλειοψηφία αυτών που νοσταλγούν την Σοβιετική Ένωση είναι άτομα ηλικίας 55 ετών και άνω, ωστόσο από τα εντυπωσιακά στοιχεία έρευνας είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυτού του τύπου οι διαθέσεις αυξάνονται αλματωδώς και μεταξύ των νέων ηλικίας 18-24 ετών.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 24/12/2021

Πριν από 31 χρόνια ήταν μια χώρα που την έλεγαν «Σοβιετική Ένωση»… | Ημεροδρόμος (imerodromos.gr)