Translate

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

Ιωσήφ Στάλιν


Γράφει ο Νίκος Μόττας //atexnos,gr

Οι αστοί σε όλο τον κόσμο τρέμουν ακόμη τ’ όνομα του. Στους φασίστες και τους νεοναζί, η μορφή του προκαλεί αφόρητους εφιάλτες. Οι οπορτουνιστές-λαθρεπιβάτες του κομμουνιστικού κινήματος προσπαθούν εδώ και πολλές δεκαετίες να τον ξορκίσουν με ψέματα και συκοφαντίες.

Σαν χτες, πριν 142 χρόνια, στις 18 Δεκέμβρη 1878 γεννήθηκε στο Γκόρι της Γεωργίας ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, o άνθρωπος του οποίου η ηγετική φυσιογνωμία επηρρέασε όσο ελάχιστοι την πορεία του 20ου αιώνα. Ως επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν, το όνομα του Στάλιν συνδέθηκε άρρηκτα με τις μεγάλες κατακτήσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Σοβιετική Ένωση και την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας.

Αν υπάρχει όμως κάτι το οποίο φέρει ανεξίτηλη την υπογραφή του σπουδαίου μπολσεβίκου επαναστάτη αυτό είναι η κολοσσιαία συμβολή της ΕΣΣΔ στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και το τσάκισμα του ναζισμού-φασισμού κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Άραγε, ποιά θα ήταν η τύχη της Ευρώπης και των λαών της εάν δεν υπήρχε το Στάλινγκραντ, οι Μάχες της Μόσχας και του Κουρσκ, εάν δεν υπήρχε η γενναιότητα και ο ηρωϊσμός των αντρών και γυναικών του Κόκκινου Στρατού; Για ποιά Ευρώπη θα μιλούσαμε σήμερα εάν δεν υπήρχε ο άνθρωπος για τον οποίο ο Στρατηγός Ζούκωφ έγραψε πως «σχεδίαζε κάθε κίνηση, πήρε όλες τις αποφάσεις, είναι η σπουδαιότερη στρατιωτική ιδιοφυϊα που υπήρξε ποτέ»;

Ο Στάλιν υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η πιο συκοφαντημένη προσωπικότητα στην ιστορία του 20ου αιώνα. Η εκστρατεία σπίλωσης και κατασυκοφάντησής του, που ξεκίνησε μετά το θάνατο του, εντάθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και κυριολεκτικά απογειώθηκε μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές των αρχών της δεκαετίας του ’90, συνεχίζεται μέχρι σήμερα με αμείωτο ρυθμό. Επί δεκαετίες ολόκληρες λειτουργεί ακατάπαυστα μια ολόκληρη «βιομηχανία» παραχάραξης της ιστορίας, με στόχο τον Στάλιν και την περίοδο της ηγεσίας του στο τιμόνι της ΕΣΣΔ.

Τόνοι μελάνης και άπειρες σελίδες έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή και προώθηση αντικομμουνιστικών μυθευμάτων και την προσπάθεια δαιμονοποίησης του Ι.Β.Στάλιν: Από τον επονομαζόμενο «ουκρανικό λιμό» (Holodomor) και τις περίφημες «Δίκες της Μόσχας» μέχρι το ναζιστικό έγκλημα στο Κατίν και τα υποτιθέμενα εκατομμύρια των εκτελεσθέντων στα διαβόητα «γκούλαγκ».

Τίθεται, λοιπόν, εύλογα το ερώτημα: Γιατί ο Στάλιν συνεχίζει, δεκαετίες μετά το βιολογικό του θάνατο, να αποτελεί στόχο τέτοιας λυσσασμένης επίθεσης, από αστικά επιτελεία και οπορτουνιστικά ρεύματα; Αφού, όπως ισχυρίζονται, ο Στάλιν ήταν ένας «δικτάτορας» ενός «καταπιεστικού καθεστώτος», αφού- όπως λένε- ο σοσιαλισμός του 20ου αιώνα «απέτυχε» και η κομμουνιστική ιδεολογία είναι πλέον «ξεπερασμένη», γιατί άραγε συνεχίζουν να επιτίθενται με μανία ενάντια στην ιστορία της ΕΣΣΔ και τον «δικτάτορα Στάλιν»;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Αυτό που τους ενοχλεί είναι να μη βγουν συμπεράσματα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση. Κύριος σκοπός τους είναι να θαφτεί, να συσκοτιστεί, να συκοφαντηθεί ο αγώνας του σοβιετικού λαού για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να αμαυρωθεί ο σοσιαλισμός του 20ου αιώνα ως «ολοκληρωτισμός» και «τυραννία». Χτυπούν τον Στάλιν, μα πραγματικός τους στόχος είναι ο σοσιαλισμός.

Τους ενοχλεί το γεγονός ότι ο Στάλιν, πατώντας στις στέρεες βάσεις που έθεσε ο Λένιν, καθοδήγησε το Κόμμα και την ΕΣΣΔ στις πλέον δύσκολες συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης αλλά και εσωτερικής υπονόμευσης. Υπό την ηγεσία του, έλαβαν χώρα εξαιρετικά σημαντικά επιτεύγματα, τέθηκαν οι βάσεις μιας άνευ προηγουμένου ανάπτυξης που άλλαξε ριζικά την εικόνα της ΕΣΣΔ, μετατρέποντας μια καθυστερημένη, αγροτική κυρίως χώρα σε βιομηχανική υπερδύναμη.

Ο Ι.Β.Στάλιν υπερασπίστηκε τον σοσιαλισμό χωρίς να κάνει ούτε βήμα πίσω. Απέκρουσε τις προσπάθειες παλινόρθωσης του καπιταλισμού στο εσωτερικό της χώρας και ταυτόχρονα προετοίμασε την ΕΣΣΔ να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις προκλήσεις του Β’ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Στις υπονομευτικές προσπάθειες τόσο των «δημοκρατικών» καπιταλιστικών χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κλπ), όσο και του φασιστικού καπιταλιστικού άξονα (Ναζιστική Γερμανία, Ιαπωνία, φασιστική Ιταλία κλπ), η ΕΣΣΔ στάθηκε όρθια, πάλεψε και νίκησε.

Επί ηγεσίας του Στάλιν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτισε περήφανα στο Ράϊχσταγκ. Αυτό, οι αστοί και οι πραιτωριανοί τους δεν πρόκειται να το συγχωρήσουν ποτέ στον Στάλιν, τον σοβιετικό λαό και τους κομμουνιστές, όσες δεκαετίες κι’ αν περάσουν. Γι’ αυτό και θα συνεχίσουν λυσσαλέα να συκοφαντούν τον Ι.Β.Στάλιν, με απώτερο στόχο να ξορκίσουν και να αμαυρώσουν στις συνειδήσεις των λαών την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Μα όσο κι’ αν το προσπαθήσουν, είναι βέβαιο πως δεν θα το πετύχουν.

Ο ίδιος ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς άλλωστε, προβλέποντας κατά κάποιον τρόπο τα γεγονότα, σημείωνε: «Μετά το θάνατό μου πολλά σκουπίδια θα ριχτούν πάνω στον τάφο μου, αλλά ο άνεμος της ιστορίας θα τα σκορπίσει».

https://www.koutiblog.eu/2020/12/142.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου